Πώς τορπιλίστηκε το σχέδιο μονομερούς Ένωσης, το 1964

.

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

Ο Μακάριος ήθελε να γίνει αντιβασιλέας της Ελλάδας!

Έγραψα πλειστάκις και δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, πως όταν είχαμε το «πάνω χέρι» με την παρουσία μιας Ελληνικής Μεραρχίας με ενισχυμένη δύναμη πυρός στην Κύπρο δεν λύσαμε το Κυπριακό – όταν η Ένωση ήταν η μόνη λύση που διασφάλιζε την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού και καθιστούσε την Ελλάδα και τον Ελληνισμό κυρίαρχη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο – να μιλούμε σήμερα για «επανένωση» και «απελευθέρωση» όταν η Τουρκία με την παρουσία 40 και πλέον χιλιάδων στρατού, είναι πλάνη.

Άλλωστε, με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (συμφωνίες κορυφής όπως κακώς αποκαλούνται) και την υποβολή χάρτη επί του εδαφικού κ.λπ. έχουμε ουσιαστικά αποδεχθεί τα τετελεσμένα της εισβολής και τη διχοτόμηση της Κύπρου με τη δημιουργία δύο «συνιστώντων κρατιδίων».

Σε προηγούμενο άρθρο μου, υπό τον τίτλο «Ποιες νοοτροπίες μας οδήγησαν στην καταστροφή», αναφέρθηκα σε όσα καταγράφουν στα βιβλία τους ο Ανδρέας Παπανδρέου «Η Δημοκρατία στο απόσπασμα» και ο Αναστάσιος Πεπονής «Τα γεγονότα και τα πρόσωπα (1969-1982)». Τώρα θα αναφερθώ σε όσα καταγράφει ο Πέτρος Ευαγγέλου. Γαρουφαλιάς, υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, στο βιβλίο του «Ελλάς και Κύπρος». (Τραγικά σφάλματα, ευκαιρίες που χάθηκαν 19/2/1964-15/7/1965).