*Αντγος ε.α. Νικόλαος Φωτιάδης
Θεωρώ σημαντική την έκφραση «Δεν ξεχνώ», γιατί σημαίνει «σέβομαι τη θυσία των προγόνων, στηλιτεύω τις ενέργειες του τυράννου, αγωνίζομαι για να μη υπάρξουν νέα θύματα».
Αν και ο κόσμος μνημονεύει με πολλούς τρόπους τα Ολοκαυτώματα των Εβραίων και την πτώση του Ναζιστικού καθεστώτος, συνήθως δε λέγεται τίποτα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, αποφεύγεται η αναφορά στο αίσχος των «πεπολιτισμένων» εις βάρος του Σερβικού Λαού, των Παλαιστινίων, των Κούρδων και άλλων Λαών που τον 21ο αιώνα υποφέρουν και συχνά η μάχη ανάμεσα στη μνήμη και τη λησμονιά μοιάζει άνιση.
Εμείς οι Έλληνες νοιώσαμε πολύ έντονα στο πετσί μας την αδικία, τον εξανδραποδισμό, την προσφυγιά και την αθλιότητα και είμαστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε αυτά που γίνονται γύρω μας.
Η Αρμενία αποτελεί σταυροδρόμι των Εθνών και πολιτισμών, γέφυρα ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, μάνα του Τίγρη και του Ευφράτη, πλούσια σε οπώρες πεδιάδες και τρεχούμενα νερά, μα συγχρόνως κατάσπαρτη από πέτρες — βράχους και τραχιά βουνά, όπου στο μέσον δεσπόζει το πάλλευκο σύμβολο του Αρμενισμού, το Αραράτ.
ΑΒΕΡΩΦ 