Το πρόβλημα με την Τουρκία είναι ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ, όχι η Αρμενία

.

Του χρόνου, ας μιλήσουμε σοβαρά για την αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, κάτι που θα είναι χρήσιμο.

Με αυτά τα λόγια ξεκινά το άρθρο του Doug Bandow που δημοσιεύτηκε στο CATO Institute και στο The American Spectator.

Μετάφραση: CosmoStatus

Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έκανε ένα γενναίο βήμα όπως λέγεται. Αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1915. Κάπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι χάθηκαν. Ο Μπάιντεν είπε: «Κάθε χρόνο αυτή την ημέρα, θυμόμαστε τις ζωές όσων πέθαναν κατά την Αρμενική γενοκτονία της Οθωμανικής περιόδου και δεσμευόμαστε να αποτρέψουμε τέτοιες ακρότητες από το να επαναληφθούν».

Ποιος θα μπορούσε να αντιταχθεί σε τέτοια συνήθη συναισθήματα; Η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Εδώ και χρόνια οι λομπίστες της Άγκυρας μαζί με Τουρκικές ομάδες μάχονταν τους εκπροσώπους των Αρμενίων και των υποστηρικτών τους, Ελλήνων και των Κυπρίων, σχετικά με το κατά πόσον το Κογκρέσο και ο πρόεδρος θα διατυπώσουν τη γνώμη τους γι’ αυτό το σκοτεινό ιστορικό ζήτημα. Η μάχη για το πώς μπορούν να χαρακτηριστούν τα γεγονότα που συνέβησαν δεκαετίες πριν, ήταν από τις πιο δύσκολες στην Ουάσιγκτον.

Der Spiegel «Πόσο βαθιά “χωμένοι” στο τραπεζικό σκάνδαλο της Halkbank είναι Τραμπ και Ερντογάν;»

.

Mία δίκη στη Νέα Υόρκη καλείται να διαλευκάνει ένα διεθνές πολιτικό και οικονομικό θρίλερ: Συμμετείχε η τουρκική τράπεζα Halkbank στην παράκαμψη κυρώσεων κατά του Ιράν; Στην υπόθεση φαίνεται να έχουν εμπλακεί βαθιά ο πρόεδρος Ερντογάν και ο Ντόναλντ Τραμπ» αναφέρει χαρακτηριστικά το Der Spiegel στο τελευταίο τεύχος του.

Εάν καταδικαστεί, η Halkbank απειλείται στη χειρότερη περίπτωση με πρόστιμο ύψους έως 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων ή με αποκλεισμό από το διεθνές διατραπεζικό σύστημα Swift. «Μία από τις μεγαλύτερες τουρκικές τράπεζες δεν θα μπορούσε πλέον να συμμετέχει στις διεθνείς συναλλαγές. Αυτό θα ήταν το τέλος της» σχολιάζει το γερμανικό περιοδικό.

Όμως η υπόθεση ίσως αποδειχτεί πιο σοβαρή για την Τουρκία αφού στην παρούσα η τουρκική οικονομία βρίσκεται σε κρίση.  «Μία χρεοκοπία της Halkbnak θα μπορούσε να είναι η οριστική ταφόπλακα».

«Εκατοντάδες χιλιάδες καταθέτες στην Τουρκία θα έχαναν τις οικονομίες τους. Η λίρα θα συνέχιζε να διολισθαίνει . Οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι για τo τουρκικό χρηματοπιστωτικό σύστημα αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη κατάρρευση από το 2001, όταν μέσα σε μία νύχτα εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά είχαν οδηγηθεί στην πτώχευση».

Jerusalem Post: επιτέλους, η Τουρκία αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεών της

.

Ανώτεροι Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν στους δημοσιογράφους ότι η αγορά των S-400 από την Τουρκία και η άρνησή της να ανατρέψει την πράξη αυτή, δεν άφησε περιθώρια στις ΗΠΑ.

Μετά από αρκετά χρόνια απειλών της Τουρκικής ηγεσίας στην ευρύτερη περιοχή, εισβολών σε άλλες χώρες και επιθέσεις σε μειονότητες, με ταυτόχρονη συνεργασία με το Ιράν και τη Ρωσία, επιτέλους οι ΗΠΑ της επέβαλλαν κυρώσεις για την αγορά του Ρωσικού συστήματος των S-400, αναφέρεται σε δημοσίευμα της Jerusalem Post.

Οι κυρώσεις επιβλήθηκαν μετά από χρόνια προσπαθειών της Ουάσιγκτον να πείσει την Τουρκία να μη χρησιμοποιήσει το Ρωσικό σύστημα.

«Οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν στην Τουρκία στο ανώτατο επίπεδο και σε πολλές περιπτώσεις, ότι η αγορά των S-400 θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια της Αμερικανικής τεχνολογίας και του προσωπικού, ενώ θα παρείχε σημαντικά κονδύλια στην Ρωσική αμυντική βιομηχανία» δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο.

Η απομάκρυνση της Τουρκίας από τους Δυτικούς της συμμάχους και η μετατροπή της σε ένα αυταρχικό κράτος στο οποίο οι γυναίκες, οι μειονότητες και οι αντιφρονούντες συνθλίβονται κάτω από τη μπότα του ολοκληρωτισμού, είναι μια μακρά διαδικασία.

Αμερικανικές κυρώσεις στην Τουρκία και αντιδράσεις

.

Τελικά οι ΗΠΑ επέβαλλαν κυρώσεις στην Τουρκία για την απόκτηση του Ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400, παρά την προσμονή ορισμένων για βέτο από τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.

Οι πιέσεις του Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και το ψήφισμα της Αμερικανικής Βουλής ήταν ξεκάθαρα: πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, παρά το ότι ανήκει στο ΝΑΤΟ, επειδή παραβιάζει τις Αρχές της συμμαχίας και αποθρασύνεται.

Ακολουθεί ολόκληρη η Αμερικανική ανακοίνωση της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία:

«Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν κυρώσεις στην Προεδρία Αμυντικών Βιομηχανιών της Δημοκρατίας της Τουρκίας (SSB) σύμφωνα με το Άρθρο 231 του Νόμου περί Αντιμετώπισης Απειλών κατά της Αμερικής (CAATSA) για την εν γνώσει της συμμετοχή σε σημαντική συναλλαγή με τη Rosoboronexport (ROE), την κύρια Ρωσική οντότητα εξαγωγής όπλων, αγοράζοντας το σύστημα πυραύλων επιφανείας – αέρος S-400. Η SSB είναι ο κύριος φορέας προμηθειών άμυνας της Τουρκίας και έχει αρμοδιότητες στην αμυντική βιομηχανική ανάπτυξη. Στο πλαίσιο αυτής της δράσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν πλήρεις αποκλειστικές κυρώσεις και περιορισμούς θεώρησης βίζας στον Ismail Demir, πρόεδρο της SSB, τον Faruk Yigit, αντιπρόεδρο της SSB, τον Serhat Gencoglu, επικεφαλής του Υπουργείου Αεροπορίας και Διαστήματος της SSB και τον Mustafa Alper Deniz, Διευθυντή Προγράμματος για την Περιφερειακή Διεύθυνση Συστημάτων Άμυνας της SSB.

Το Stratfor κατακεραυνώνει τα “buddies”> Ο Ερντογάν ετοιμάζεται για 4 πέτρινα χρόνια

.

Η διεθνούς κύρους πλατφόρμα γεωπολιτικών αναλύσεων Stratfor προεξοφλεί ότι ο Τζο Μπάιντεν θα στριμώξει στη γωνία τον Ταγίπ Ερντογάν, που πλέον δεν απολαμβάνει την κάλυψη και προστασία του special friend, Ντόναλντ Τραμπ.

«Ο Ερντογάν μπόρεσε να κάνει ό,τι ήθελε για τέσσερα χρόνια κυριολεκτικά επειδή είχε έναν φίλο στον Λευκό Οίκο», σχολίασε ο Ντάμιαν Μέρφι, ειδικός αναλυτής του γερουσιαστή Μενέντεζ. «Ολα αυτά», συμπλήρωσε, «σίγουρα θα αλλάξουν σε σχέση με την οπτική των ΗΠΑ, όταν έχετε μια διοίκηση με πιο υπεύθυνη προσέγγιση στην περιοχή και απέναντι στον Ερντογάν».

Στην ανάλυσή του, το Startfor εκτιμά πως για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, η Αγκυρα θα συνεχίσει να δοκιμάζει πόσο μπορεί να «τραβήξει το σκοινί» με το ΝΑΤΟ, χωρίς να πυροδοτήσει κυρώσεις. Αυτό όμως, προσθέτει, θα είναι πλέον πολύ πιο δύσκολο και με σαφώς μεγαλύτερο κόστος για την Τουρκία του Ερντογάν καθώς μέχρι σήμερα «η κυβέρνηση Τραμπ είχε σε μεγάλο βαθμό προστατεύσει την Αγκυρα από τις κυρώσεις που πρότεινε το Κογκρέσο».

Σύμφωνα με το Strartfor, το καθεστώς Ερντογάν αναμένεται να επικεντρώσει την προσοχή του στο πώς θα καλύψει την απώλεια της ειδικής σχέσης που είχε με τον προκάτοχο του Μπάιντεν.

Οκτάι: Η Τουρκία θα αυξήσει την πίεση στη νέα αμερικανική διοίκηση για την έκδοση Γκιουλέν

.

Οι δηλώσεις Οκτάι ήταν η πρώτη αντίδραση της Τουρκίας μετά τη διαφαινόμενη νίκη του Τζο Μπάιντεν στις εκλογές – θρίλερ στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Τουρκία σκοπεύει να αυξήσει την πίεση στη νέα αμερικανική διοίκηση, ζητώντας την έκδοση του κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν – που ζει στις ΗΠΑ και τον οποίο η Άγκυρα κατηγορεί ως τον ενορχηστρωτή της απόπειρας πραξικοπήματος τού 2016- δήλωσε ο Τούρκος αντιπρόεδρος, Φουάτ Οκτάι.

«Τίποτα δεν αλλάζει για την Τουρκία. Οι επικοινωνιακοί δίαυλοι θα λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο ξανά. Είχαμε μια απόπειρα πραξικοπήματος. Ο εγκέφαλος βρίσκεται στις ΗΠΑ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό να ζητάμε την έκδοσή του. Αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί και με τη νέα ηγεσία της χώρας. Θα αυξήσουμε την πίεσή μας στο συγκεκριμένο ζήτημα» ανέφερε ο Οκτάι, μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο Kanal 7.

Ενημερωτικό του CRS για την Τουρκία… Είναι εξοργιστική η αδιαφορία για την Ελλάδα

.

Η Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ (CRS) σε ενημερωτική έκθεση που αφορά την επικαιροποίηση των ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας αποφεύγει σκανδαλωδώς οποιαδήποτε αναφορά στις τουρκικές ενέργειες σε βάρος της Ελλάδας, παρότι πρόκειται επίσης για χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ. Το κείμενο-αναφορά αποδεσμεύτηκε στις 7 Απριλίου.

Γράφει ο Ζαχαρίας Β. Μίχας*

Η έκθεση που έχει τίτλο “Turkey’s strategic orientation and U.S.-NATO defense cooperation” υπογράφεται από τους Jim Zanotti (ειδικός στις Μεσανατολικές Υποθέσεις) και Clayton Thomas (Αναλυτής Μεσανατολικών Υποθέσεων).

Σ’ αυτή αποτυπώνονται τρεις κατηγορίες ανησυχίας:
Η πρώτη αφορά στον στρατηγικό προσανατολισμό της Τουρκίας και την αμυντική συνεργασία της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Η δεύτερη αφορά στην προμήθεια του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 και την αμερικανική απάντηση με την ακύρωση της τουρκικής συμμετοχής στο πρόγραμμα του μαχητικού F-35. Επίσης, την πιθανή επιβολή αμερικανικών κυρώσεων στην Τουρκία.
Η τρίτη αφορά στο μέτωπο της Συρίας, τις πολιτοφυλακές υπό κουρδική ηγεσία και τους πρόσφυγες.

Ίμια 1996: «Στη μνήμη των τριών αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού»

.

Η Κρίση στα Ίμια άφησε πίσω της «Εθνική πίκρα», τους τρεις νεκρούς Ήρωες Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο.

της Ουρανίας Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι τρία (τέσσερα) χρόνια από τότε που Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου. Αιτία οι δύο βραχονησίδες ανατολικά της Καλύμνου. Τα Ίμια (ή Καρντάκ κατά τους Τούρκους) που από το 1947 οι Ιταλοί τα παρέδωσαν μαζί με τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα.

Ομολογώ ότι προβληματίστηκα πολλές φορές για να γράφω το παρόν. Γνώριζα ότι δεν είχα να προσθέσω κάτι περισσότερο για την κρίσιμη εκείνη νύχτα καθώς έχει χυθεί πολύ μελάνι όλα αυτά τα χρόνια. Τελικά αποφάσισα να γράψω δυο λόγια – ως φόρο τιμής στους τρεις αδικοχαμένους συναδέλφους.

Τα Ίμια ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια και βρίσκονται στα Ελληνικά θαλάσσια ύδατα. Το αποδεικνύουν μια σειρά εγγράφων. Σ΄ ένα από αυτά καταγράφεται ότι «ο Τούρκος πρέσβης στη Ρώμη είχε προειδοποιήσει την πρωθυπουργό Τσιλέρ, πριν από την κρίση των Ιμίων, ότι η Ιταλία κατείχε έγγραφα τα οποία αποδείκνυαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι νησίδες των Ιμίων ανήκουν στα Δωδεκάνησα και ήταν επομένως αναμφισβήτητα ελληνική» (Μιχάλης Ιγνατίου – Αθανάσιος Έλις: «ΙΜΙΑ, Τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών»).

Οργανώσεις ελεγχόμενες από τη Τουρκία στις ΗΠΑ

.

Οργανώσεις, ΜΚΟ, Ινστιτούτα και ιδρύματα ελεγχόμενα από τη Τουρκία εμμέσως ή αμέσως την παρούσα περίοδο στις ΗΠΑ.

Ο συνολικός αριθμός ατόμων που επηρεάζουν -συσχετίζονται αγγίζει το 1 εκ. και ξεπερνά το 1,5 δις. Δολάρια ο ετήσιος προυπολογισμός και σχετικές δαπάνες των ανωτέρω ιδρυμάτων.

ΛΙΣΤΑ των κυριοτέρων οργανώσεων

• Diyanet Center of America (DCA) and the main Diyanet Mosque in Lanham, MD

1. Diyanet Mosque of Atlanta Ahiskan Turks in Alpharetta, GA
2. Diyanet Mosque of Bergen in Cliffside Park, NJ
3. Diyanet Mosque of Brooklyn Crimean Turks in Brooklyn, NY
4. Diyanet Mosque of Brooklyn Eyup Sultan in Brooklyn, NY
5. Diyanet Mosque of Burlington Selimiye in Burlington Twp., NJ

New York Times: απόλυτη νίκη της Τουρκίας στη Συρία

.

Η συμφωνία που ανακοινώθηκε από τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Mike Pence μπορεί να αποτρέπει τον θάνατο των Κούρδων στη Βόρειο Συρία, αλλά το κόστος για την Αμερικανική επιρροή θα είναι μεγάλο.

Σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times η συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας αποτελεί μια σχεδόν ολοκληρωτική νίκη για τον Ταγίπ Ερντογάν, που απέκτησε εδάφη, έδωσε ελάχιστα και φαίνεται να ξεπέρασε τον Ντόναλντ Τραμπ.

Το μόνο καλό στη συμφωνία είναι η διακοπή του πολέμου και το ότι δεν θα συνεχίσουν να σκοτώνονται οι Κούρδοι μέσα στο έδαφός τους. Όμως το κόστος για τους Κούρδους, που επί μακρόν ήταν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους είναι τρομακτικό. Ακόμη και οι αξιωματούχοι του Πενταγώνου δεν γνωρίζουν που θα μπορέσουν να πάνε οι Κούρδοι που θα εκτοπιστούν, καθώς θα πρέπει να εγκαταλείψουν την περιοχή κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

Το κόστος για την Αμερικανική επιρροή στην περιοχή θα είναι ανάλογα τεράστιο.

Εντός των 11 ημερών από το τηλεφώνημα μεταξύ Τραμπ και Ερτνογάν και την επίσκεψη Πενς στην Άγκυρα, οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τις βάσεις τους στη Συρία, τις οποίες κατέλαβαν οι στρατιώτες του Άσαντ που υποστηρίζονται από τους Ρώσους. Ταυτόχρονα κλονίστηκε η αξιοπιστία των ΗΠΑ, ιδιαίτερα όταν αναμένεται να καλύπτει τα νώτα των συμμάχων της.

“Φαινόμενο” Τραμπ, το “βαθύ κράτος” της Ουάσιγκτον, η Τουρκία, οι S-400 και τα F-35…

.

Γράφει ο Ζαχαρίας Μίχας*

Η γνωστή και αναμενόμενη παρορμητική παρουσία του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ στη σύνοδο των χωρών των G20 στην Οσάκα της Ιαπωνίας και οι εξαιρετικής σημασίας συναντήσεις που πραγματοποίησε εκεί, στις οποίες ο ίδιος έδωσε ξεχωριστό χρώμα, έδωσαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για μερικές σκέψεις απέναντι σε αυτό το φαινόμενο της διεθνούς πολιτικής.

Ένας άνθρωπος που σε κάθε του βήμα σε κάνει να αναρωτιέσαι τι έχει καταλάβει για το κάθε θέμα των διμερών σχέσεων των ΗΠΑ που καλείται να διαχειριστεί. Ο τρόπος που αναφέρεται σε αυτό είναι μερικές φορές “καφενειακού επιπέδου”. Σου δίνει την εντύπωση ότι με την εμφάνισή του έλαβε τέλος η εποχή της διπλωματίας και της χρήσης της αποκαλούμενης ως “διπλωματικής γλώσσας”, με την οποία οι κυβερνήσεις διαβιβάζουν κρυφά και φανερά μηνύματα στην πλευρά που επιθυμούν.

Τα κρυφά, μέσω περίτεχνων προαποφασισμένων από αρμόδια επιτελεία διατυπώσεων, σχεδιασμένων είτε απλά για να μην προσβάλλουν την άλλη πλευρά και προκύψει ρητορική και όχι μόνο όξυνση, είτε να πέσουν στο τραπέζι ως “χρησμοί”, άρα να εξασφαλίζεται ανά πάσα στιγμή η απεμπλοκή από το μήνυμα σε περίπτωση που απαιτηθεί από κάποια νέα εξέλιξη.

Η ηγεμονική στρατηγική των ΗΠΑ και οι ελληνικές φαντασιώσεις

.

Παναγιώτης Ήφαιστος

Μια ηγεμονική δύναμη όπως οι ΗΠΑ αυτό που επιδιώκει είναι ο  απρόσκοπτος έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πόρων, των διαρκών ανακατανομών ισχύος, των γεωπολιτικών προσβάσεων και των νέων ισορροπιών ισχύος και συμφερόντων, όπως επέρχονται εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αυτό που έχει σημασία για τις ΗΠΑ είναι η γεωπολιτικά σημαίνουσα Μικρά Ασία να κυριαρχείται από κράτος ή κράτη που θα εκπληρώνει τους στρατηγικούς τους σκοπούς. Διακινδυνεύουμε να πούμε ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από αυτό.

Αυτή η καθημερινά καταμαρτυρούμενη αμερικανική στρατηγική (όπως παρόμοια και των άλλων ηγεμονικών δυνάμεων επί αιώνες) σημαίνει ότι όσα κράτη είναι απρόσεκτα ή για αντικειμενικούς λόγους αδύναμα, είναι αναλώσιμα και υποψήφια για την Κλίνη του Προκρούστη για κατακρεούργηση και διασκορπισμό. Αντίστροφα, οι Αμερικανοί συμβιβάζονται με όσα κράτη διαθέτουν ισχύ, στρατηγική και ικανή πολιτική ηγεσία, η οποία γνωρίζει πώς να συναλλάσσεται στη βάση των εθνικών συμφερόντων και αξιόπιστων κόκκινων γραμμών. Προφανώς, συναλλάσσονται επί ζητημάτων που δεν είναι ζωτικής σημασίας, ή που εύκολα εντάσσονται σε άλλο μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο της υπερδύναμης.

Γιατί ΗΠΑ και Τουρκία έχουν φθάσει στα όρια της ρήξης

 

Σταύρος Λυγερός

Κλιμακώνεται και διευρύνεται η σύγκρουση ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Τουρκία και μάλιστα κατά τρόπο που ενδεχομένως θα επηρεάσει καθοριστικά τη θέση-ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή. Προς το παρόν, η Αθήνα κρατιέται στην άκρη, δεδομένου ότι η μπάλα παίζεται πάνω από το κεφάλι της και επιπλέον η μπίλια ακόμα γυρίζει. Στο κέντρο της αμερικανοτουρκικής σύγκρουσης τυπικώς βρίσκεται η απελευθέρωση του πάστορα Μπράνσον. Στην πραγματικότητα, όμως, το υπόβαθρο είναι γεωπολιτικό και πάει πίσω στον χρόνο.

Αρχικά, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν αντιπροσώπευε το μετριοπαθές φιλοδυτικό πολιτικό Ισλάμ, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο για όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. Η θεώρηση αυτή έχει προ πολλού καταρρεύσει. Υπενθυμίζουμε ότι στην αρχή της θητείας του ο Ομπάμα είχε επισκεφθεί το Κάιρο και την Κωνσταντινούπολη για να στείλει αυτό το μήνυμα. Η θεώρηση αυτή, όμως, έχει προ πολλού καταρρεύσει.

Όταν προ εξαετίας ο Ερντογάν κέρδισε τον άτυπο πόλεμο με το βαθύ κεμαλικό κράτος, άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του ατζέντα. Δρομολόγησε όχι μόνο την ισλαμοποίηση της Τουρκίας, αλλά και την αυτονόμηση από τη Δύση. Σ’ αυτόν του τον προσανατολισμό τον έσπρωξε και η συμμαχία της Ουάσιγκτον με τους Κούρδους της Συρίας (παρακλάδι του ΡΚΚ).