Μ. ΦΩΤΙΟΣ: ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

 ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Στις 6 Φεβρουαρίου εορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη του Μεγάλου Φωτίου. Πρόκειται για μια σπουδαία εκκλησιαστική προσωπικότητα, ο οποίος έχει λάβει δικαίως τον σπάνιο τίτλο του μεγάλου. Επίσης δεν θεωρείται μεγάλος μόνο από την Εκκλησία, αλλά και από την ιστορία, διότι συγκαταλέγεται στους ξεχωριστούς πνευματικούς φάρους της ανθρωπότητας.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 810 μ. Χ. από πλούσιους και ευσεβείς γονείς, τον Σέργιο και την Ειρήνη, οι οποίοι ανήκαν στις τάξεις των ορθοδόξων υπερασπιστών των Αγίων Εικόνων. Έλαβε σπουδαία κλασική και θεολογική μόρφωση στα ονομαστά πανεπιστήμια της Βασιλεύουσας. Μάλιστα μετά τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων από την αγία Θεοδώρα την Αυγούστα και τον υιό της Μιχαήλ Γ΄ (842-867), το 842 ο Φώτιος ανήλθε με την αξία του σε υψηλά πολιτικά αξιώματα. Το 858 μετά την απομάκρυνση του πατριάρχη Ιγνατίου από τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ο αυτοκράτορας πρότεινε να ανέβει ο Φώτιος, ο οποίος είχε αναδειχθεί ως ενάρετος και συνετός άνδρας. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του δέχτηκε να εισέρθει στον ιερό κλήρο. Σε μια εβδομάδα έλαβε και τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης. Η χειροτονία του ως επίσκοπος και η ενθρόνισή του στον πατριαρχικό θρόνο έγινε τα Χριστούγεννα του 858.

Οι 9 Οικουμενικές Σύνοδοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

 Οι 9 Οικουμενικές Σύνοδοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Τι χαρακτηριστικά έχει μία σύνοδος για να είναι Οικουμενική;

Οι Χριστιανοί έχουμε διαφόρων ειδών Συνόδους. Έχουμε τις Αποστολικές, τις Οικουμενικές, τις Τοπικές και τις Πανορθόδοξες. Όλες αυτές έχουν την ίδια εγκυρότητα, αρκεί να τις αναγνωρίσει το Σώμα της Εκκλησίας ως έγκυρες. Στο άρθρο αυτό, θα κάνουμε μια γνωριμία με τις Οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία του Χριστού εκφράζεται Συνοδικά. Από την αρχή ως σήμερα. Αλλά από τη στιγμή που το Ρωμαϊκό κράτος αγκάλιασε την Εκκλησία, και οι Συνοδικοί της όροι έγιναν νόμοι του κράτους, απέκτησε νόημα η έννοια: «Οικουμενική Σύνοδος».

Οικουμενική Σύνοδος, είναι εκείνη που:

1. Συγκλήθηκε από Αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με οικουμενική (παν-Ρωμαϊκή) εμβέλεια, αλλά φυσικά και πανχριστιανική.

2. Οι αποφάσεις της έγιναν αποδεκτές από ολόκληρη την ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία, διαχρονικά.

3. Αποφάσεις της διατυπώθηκαν από Θεούμενο.

π. Γεώργιος Καψάνης: Η Ουνία ως μέθοδος του παποκεντρικού οικουμενισμού.

 Προσφάτως ὁ Πάπας διώρισε ἐπίσκοπο καὶ ἀποστολικὸ Ἔξαρχο γιὰ τοὺς ἓν Ἀθήναις ἐλαχίστους Οὐνίτας τὸν χειροτονηθέντα εἰς ἐπίσκοπον Καρκαβίας τὴν 24η Μαΐου 2008 οὐνίτη κληρικὸ κ. Δημήτριο Σαλάχα, καθηγητὴ στὸ Ἰνστιτοῦτο Ἀνατολικῶν Σπουδῶν τῆς Ρώμης καὶ μέλος τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὸν Διάλογο Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν. Γιὰ τὴν οὐνιτικὴ κοινότητα τῶν Ἀθηνῶν τὸ γεγονὸς ὑπῆρξε βαρυσήμαντο, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ἀνακοίνωση τῆς κοινότητος στὴν ἰστοσελίδα της καὶ κυρίως ἀπὸ τὸν χειροτονητήριο λόγο τοῦ κ. Σαλάχα (Ἑλληνικὴ Καθολικὴ Ἐξαρχία). Γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ὅμως τὸ ἴδιο αὐτὸ γεγονὸς ὑπῆρξε λυπηρὸ καὶ προκλητικό, καθὼς ἔφερε πάλι στὴν ἐπικαιρότητα τὸ πρόβλημα τῆς Οὐνίας, ἀπεκάλυψε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὶς διαθέσεις τοῦ Βατικανοῦ ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ φανέρωσε πόσο ἐπικίνδυνη εἶναι γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἡ προοπτικὴ τῶν λεγομένων Θεολογικῶν Διαλόγων. Οἱ κατωτέρω διαπιστώσεις εἶναι ἀρκούντως πειστικὲς περὶ τούτου.

α) Ἡ ἐκκλησιολογία τῶν οὐνιτικῶν κοινοτήτων

Ἡ ἐκκλησιολογία τῶν οὐνιτικῶν κοινοτήτων συνεχίζει νὰ εἶναι ἴδια μὲ ἐκείνη τὴν ἐκκλησιολογία, στὴν ὁποία θεμελιώθηκε ἡ Οὐνία τὸν 16ον αἰώνα. Τὸ βεβαιώνουν οἱ σχετικὲς ἀναφορὲς τοῦ ἐπισκόπου Δημητρίου Σαλάχα κατὰ τὸν χειροτονητήριο λόγο του.

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως ἐπιβεβαιώνει τήν ἀντορθόδοξον πορείαν του!

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί ὁ Καρδινάλιος Kurt Koch στό Φανάρι (30.11.2018).

● Τί δηλώνεται καί ὁμολογεῖται πίσω ἀπό τίς γραμμές τοῦ ἐπισήμου Χαιρετισμοῦ πρός τήν Παπική Ἀντιπροσωπεία κατά τήν ἐφετινή Θρονική ἐορτή στό Φανάρι (30.11.2018)
● Μομφή τοῦ Πατριάρχου κατά τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν, ὡς διαστρεβλωτῶν τῆς παραδόσεως καί ὑπευθύνων γιά τό διχασμό τοῦ λαοῦ!

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ πανθρησκειαστοῦ καί μασώνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρου, συνηθίσαμε νά παρακολουθοῦμε κατά τόν ἑορτασμό τῆς ἐτησίου μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου στό Φανάρι, τή Θρονική Ἑορτή τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τήν παρουσία καί συμμετοχή κατ’ αὐτήν ἐπισήμου Ἀντιπροσωπείας τῆς λεγομένης Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, μέ ὑψηλή πάντοτε ἐκπροσώπηση, κυρίως ὅσον ἀφορᾶ τόν ἐπικεφαλῆς της.

Εγερτήριο Σάλπισμα του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου.

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ (759 μ.Χ. – 826 μ.Χ.)

π.Θεόδωρος Ζήσης, Ο Άγ. Θεόδωρος Στουδίτης ως αγωνιστής της Ορθοδοξίας (2 βίντεο)

Γιατί η «Σύνοδος» της Κρήτης δεν είναι Αγία και Μεγάλη -Λάμπρος Κ. Σκόντζος

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ἀποτέλεσε ἕνα ἐπώδυνο καί δυσθεράπευτο ἄλγος στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν καί πέρασαν περισσότεροι ἀπό 28 μῆνες ἀπό τήν σύγκλησή της, συνεχίζει νά ταλανίζει τό ἐκκλησιαστικό σῶμα, νά προκαλεῖ σκληρές κριτικές, σοβαρές ἔριδες, σχισματικές καταστάσεις, ἀποτειχίσεις, διωγμούς. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ ὑπέρμαχοί της βαυκαλίζονται, στρουθοκαμηλίζοντας, πώς ἡ σύγκλησή της ὑπῆρξε «μέγα γεγονός» καί πώς οἱ ἀποφάσεις της σημάδεψαν τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία καί αὐτή τήν ἴδια τήν κατοπινή πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅτι δῆθεν αὐτή «ἔβγαλε τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τήν ἀπομόνωση» καί τήν «ἔκαμε γνωστή στόν σύγχρονο κόσμο» καί «πρόβαλλε τίς ἀξίες της». Ὅτι δῆθεν οἱ ἀποφάσεις της προωθοῦν «τήν καταλλαγή, τή συνύπαρξη καί τήν παγκόσμια εἰρήνη». Ὅτι δῆθεν ὑπῆρξε ἕνα «παγκόσμιο γεγονός», καί οἱ ἀποφάσεις της «σημάδεψαν τήν ἱστορία».

Τῆς προσέδωσαν μάλιστα καί τήν προσωνυμία: «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος», δανειζόμενοι αὐτήν<σζ ἀπό τή συνοδική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ μέ αὐτόν τόν προσδιορισμό ὅριζαν οἱ Πατέρες τίς Οἰκουμενικές Συνόδους. Ἄλλωστε, οἱ ὁραματιστές καί οἱ προετοιμάσαντες τήν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης αὐτόν τόν στόχο εἶχαν, νά εἶναι ἡ Ἡ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Ἀρμένιοι, Κόπτες, Συροϊακωβίτες καί Αἰθίοπες εἶναι αἱρετικοί

Τό «μή μεταίρειν ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν», καί τό «Ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι», δηλαδή τό νά μή μετακινοῦμε τά ὅρια πού ἔθεσαν οἱ Πατέρες μας καί τό νά ἀκολουθοῦμε τούς Ἁγίους Πατέρες, σταθερό καί ἀπαραβίαστο γνώρισμα τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί ζωῆς, ἄρχισε νά παραβιάζεται ἀπό τόν περασμένο αἰώνα τοῦ διαθρησκειακοῦ καί διαχριστιανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Συγκρητισμοῦ, καί ἡ παραβίαση αὐτή ἐξακολουθεῖ ἐντονώτερα κατά τόν παρόντα 21ο αἰώνα. Μεταξύ ἀλήθειας καί πλάνης, μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως, ὑπάρχουν σαφῆ ὅρια καί εὐδιάκριτα, πού τά ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες θεπνεύστως σέ Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους, ἀλλά καί στά θεοφώτιστα συγγράμματά τους.

Ὁ Μονοφυσιτισμός τόν ὁποῖον ἀκολουθοῦν καί πρεσβεύουν οἱ Ἀρμένιοι, οἱ Κόπτες, οἱ Συροϊακωβίτες καί οἱ Αἰθίοπες ἔχει καταδικασθῆ ἀπό τήν Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδο (451) ὡς Χριστολογική αἵρεση, ὅπως καί οἱ πρωτοστάτες αὐτῆς τῆς αἱρέσεως Διόσκορος καί Σεβῆρος, τούς ὁποίους ὅλοι οἱ ἀνωτέρω αἱρετικοί τιμοῦν ὡς ἁγίους, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τούς ἀναθεματίζουμε ὡς αἱρετικούς στό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας», πού διαβάζεται ἤ πού πρέπει νά διαβάζεται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί μετά τήν Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδο τοῦ 451 οἱ ἑπόμενες σύνοδοι, ὅπως καί οἱ ἑπόμενοι μεγάλοι Ἅγιοι Πατέρες, Μάξιμος Ὁμολογητής, Ἰωάννης Δαμασκηνός, Μ. Φώτιος ἐπανέλαβαν τήν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Τί ἄλλο θέλαμε λοιπόν, τί ἄλλο χρειαζόμασταν, οἱ σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι ἀπό τό νά ἀκολουθοῦμε τούς θεοφώτιστους Ἁγίους Πατέρες καί νά μή γκρεμίζουμε τά σύνορα ἀνάμεσα στήν Ὀρθοδοξία καί στήν αἵρεση;

Η εκ των έσω αποδόμηση της Ορθόδοξης διδασκαλίας σε ζητήματα ανθρώπινης σεξουαλικότητας και ταυτότητας φύλου.

 του Εμμανουήλ Παναγόπουλου
Αμ. Επ. Καθηγητή Χειρουργικής
τ. Συντ/στή Δ/ντή ΕΣΥ

ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΙΠΟΥ Ο ΝΕΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η Φραγκοκρατία (1204 – 1489) είναι μια σκοτεινή και συνάμα τραγική εποχή για την Εκκλησία και το Γένος μας. Οι βάρβαροι Φράγκοι, αιρετικοί χριστιανοί, παρακινούμενοι και χρηματοδοτούμενοι από τον αιρετικό παπισμό, ο οποίος είχε μεταλλαχτεί σε εγκόσμιο οργανισμό, στράφηκαν στην Ορθόδοξη Ανατολή και με τις γνωστές σταυροφορίες, ιδιαίτερα την Δ΄ Σταυροφορία (1204), κατέλυσαν με απίστευτη βία το βυζαντινό κράτος. Έργο τους ήταν, με διωγμούς, να επιβάλλουν την παπική εξουσία και τις δυτικές κακοδοξίες στους ορθοδόξους πιστούς. Την εποχή αυτή αναδείχτηκαν αρκετοί άγιοι ομολογητές, οι οποίοι αντέδρασαν στην παπική βία και έδωσαν τη ζωή τους για την Ορθόδοξη Πίστη. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Άνθιμος Μητροπολίτης Αθηνών και Ευρίπου, ο ομολογητής.

Δε γνωρίζουμε πολλά στοιχεία για τη ζωή του και είναι ένας σχετικά άγνωστος, άγιος της Εκκλησίας μας, αλλά σημαντικός, διότι σύνδεσε τη ζωή του με την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, την οποία επιβουλεύονταν οι αιρετικοί δυτικοί κατακτητές. Γεννήθηκε στην Κρήτη, στις αρχές του 14ου αιώνα. Για κάποιους λόγους, που αγνοούμε, βρέθηκε στην Αθήνα, όπου αναδείχτηκε Μητροπολίτης της ασήμαντης τότε Μητροπόλεως Αθηνών και Ευρίπου (Εύβοιας), ποιμαίνοντας ανάμεσα στα έτη 1339-1366. Αυτό το στηρίζουμε στο «Συνοδικό» της εν Κρήτη Επισκοπής Σουαρέτ (Ρεθύμνης), όπου εξυμνείται και μακαρίζεται ως εξής: «Aνθίμoυ μητροπολίτου Αθηνών και Eυρίπoυ και προέδρου Κρήτης του ομολογητού, αιωνία η μνήμη».

ΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΟΪΑΚΩΒΙΤΗ «ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ».

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 19η Νοεμβρίου 2018

Οι πικροί καρποί της «Συνόδου» του Κολυμπαρίου της Κρήτης, (Ιούνιος 2016), είναι παρόντες και ταλαιπωρούν το εκκλησιαστικό σώμα. Πολλά έχουν γραφεί γύρω από την «Σύνοδο» αυτή. Έχει κυκλοφορήσει στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ένα πλήθος σχετικών δημοσιεύσεων, έχουν τυπωθεί και εκδοθεί τόμοι ολόκληροι βιβλίων και έχουν διοργανωθεί συνέδρια και ημερίδες γύρω από την θεματολογία της, τον τρόπο διοργανώσεως και λειτουργίας της, τις αποφάσεις της, τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις της και τη σχέση της με τις άγιες και Οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας μας. Σ’ όλες αυτές τις δημοσιεύσεις και συνέδρια, διακεκριμένοι θεολόγοι, αρχιερείς, επιφανείς εκκλησιαστικοί παράγοντες, ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι και πνευματικοί άνδρες, επεσήμαναν και απέδειξαν με αδιάσειστα επιχειρήματα ότι για πολλούς λόγους η «Σύνοδος» αυτή απέτυχε, αφού δεν οριοθέτησε την πίστη, καταγινώσκουσα την κακοδοξία και την αίρεση. Ότι υπήρξε ένα κατ’ εξοχήν θλιβερό γεγονός, το οποίο συντάραξε κυριολεκτικά όλο τον Ορθόδοξο κόσμο, διότι αντί να περιφρουρήσει την ενότητα της Εκκλησίας, αντιθέτως προκάλεσε διαιρέσεις.

Σαρδάμ ή προπαγάνδα;

σ.σ. Ε όχι και «σαρδάμ» αγαπητοί αδελφοί της Κατάνυξις. Κοτζάμ γ….. ο Πρόεδρος, κυκλοφορεί και χωρίς γυαλιά γιατί δεν τα χρειάζεται, δεν βλέπει τι φοράει στο κεφάλι του ο «πατριάρχης» Ιγνάτιος; 

***

katanixis.gr: Έχουμε φιλοξενήσει στο παρελθόν άρθρο καταπέλτη με τίτλο «ΟΙ ΣΥΡΟΙΑΚΩΒΙΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, ΑΛΛΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ«.

Παρακολουθούμε σε δημοσιεύματα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να απευθύνεται στον αιρετικό πατριάρχη Αντιοχείας και Πάσης Αφρικής κ. Ιγνάτιο-Εφραίμ Β΄, παρουσία του αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου λέγοντας: «Θερμά συγχαρητήρια για την τεράστια προσπάθεια που κάνετε, ο Θεός μαζί σας. Να θυμάστε ο αγώνας για την Ορθοδοξία και μεγάλος και θα δικαιωθεί»

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος κάλεσε τους αιρετικούς μονοφυσίτες να προσευχηθούν για εμάς και ουδείς ασχολείται.

Η διοικούσα Εκκλησία όσο περνάει ο καιρός ενώνει όλο και περισσότερο τα βήματά της με τις δυνάμεις του σκότους. Η Εκκλησία χτίστηκε με το αίμα του Χριστού και στολίστηκε με το αίμα των μαρτύρων, σήμερα κάποιοι προσπαθούν να χτίσουν μία «νέα εκκλησία» πάνω στο αίμα των βρώμικων πολέμων. Επειδή οι τζιχαντιστές (οπλισμένοι και εκπαιδευμένοι από τη Δύση) σκοτώνουν όλους τους «απίστους» ανεξαιρέτως, οι οικουμενιστές πουλάνε στο ακατήχητο ποίμνιο το παραμύθι -που δουλεύει σε πολλά επίπεδα- ότι μπροστά στον θάνατο όλοι οι Χριστιανοί είμαστε ένα και τα δόγματα είναι ήσσονος σημασίας.

Εκκοσμίκευση και Πνευματική Μοιχεία – Η μάστιγα της Εκκλησίας.

Επακόλουθο της εκκοσμίκευσης και του ακατάσχετου σχετικισμού και συγκρητισμού είναι να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα φαινόμενα της πνευματικής μοιχείας στις τάξεις των κληρικών της Εκκλησίας. Η Εκκλησία της Ελλάδος πρωτοπορεί στο θέμα αυτό, ενδεχομένως λόγω της «ομηρίας» της στο «έκπτωτο» Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Ζούμε αναμφισβήτητα στους έσχατους καιρούς, για τους οποίους μας προειδοποίησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας.