Κάποιοι “τρελοί” πάντα αντιστέκονταν

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Ντήντριχ Μπονχέφερ (Dietrich Bonhoeffer)-Ο θεολόγος που εναντιώθηκε στο Χίτλερ.

«Ο θάνατος είναι κόλαση και νύχτα και παγωνιά,
αν δεν μεταστοιχειώνεται από την πίστη.
Μα εδώ ακριβώς έγκειται το εκπληκτικό,
στο ότι είμαστε σε θέση
να μεταστοιχειώσουμε το θάνατο».

Ντήντριχ Μπονχέφερ Νοέμβριος 1933

(άρθρο Ντήντριχ Μπονχέφερ (Dietrich Bonhoeffer) Την περίοδο αυτή, ανάμεσα στα βιβλία που κατάφερα να μελετήσω ξεχώρισε ένα με τίτλο: «Μπονχέφερ:  Ο θεολόγος που εναντιώθηκε στο Χίτλερ» από τις εκδόσεις «Εν Πλω». Συγγραφέας ο Ελληνογερμανός της διασποράς Έρικ Μεταξάς. Θέμα του η κατάσταση της (Λουθηρανικής) Εκκλησίας της Γερμανίας κατά την περίοδο της ανόδου του Ναζισμού και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα από τη ζωή του πάστορα και Θεολόγου Ντήντριχ Μπονχέφερ.

Το ιδιαίτερο και διαχρονικό ενδιαφέρον του βιβλίου αφορά τον τρόπο που ένα ολοκληρωτικό καθεστώς χρησιμοποιεί την Εκκλησία, τον τρόπο που αυτή συμβιβάζεται και –ευτυχώς- η ύπαρξη κάποιων που θυσιάζονται τελικά για την Αλήθεια. Θα σας παραθέσω κάποια αποσπάσματα του βιβλίου που θεωρώ ότι μας εισαγάγουν στο πρόβλημα και μπορούν να μας βοηθήσουν να σκεφτούμε κάποιες αλήθειες που ιδιαίτερα στην εποχή μας έχουν πολλά να πουν.

Γιούρι Νικολάγιεβιτς «Η περιπέτεια ενός στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού…»

.

Τραγικά θύματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οι εκατομμύρια Ρώσοι στρατιώτες πού πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τούς Γερμανούς.

Δεινοπάθησαν ως κρατούμενοι στά ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης καί όσοι εξ αυτών επέζησαν, μετά τήν συντριβή του Χίτλερ, θεωρήθηκαν προδότες από τόν Στάλιν καί γυρίζοντας στήν πατρίδα «φιλοξενήθηκαν» πλέον στά κομμουνιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιβηρίας, όπου οι περισσότεροι πέθαναν εργαζόμενοι σαν σκλάβοι. Παρακάτω διαβάζουμε γιά τήν περιπέτεια ενός στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού του Γιούρι Νικολάγιεβιτς:

…. η πυροβολαρχία που διοικούσε, περικυκλώθηκε κοντά στη Λούγκα από τούς Γερμανούς. Αυτός και οι άντρες του σκορπίσανε, αλλά δεν κατάφεραν να αποφύγουν την αιχμαλωσία. Ο Γιούρι βρέθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως για αξιωματικούς κοντά στη Βίλνα. Στη ζωή κάθε ανθρώπου υπάρχει κάποιο γεγονός που καθορίζει την ύπαρξή του – και τη μοίρα του, και τις πεποιθήσεις του, και τα πάθη του. Δυο χρόνια σ’ αυτό το στρατόπεδο, άλλαξαν ριζικά τον Γιούρι. Όσα έγιναν εκεί δεν περιγράφονται με λόγια, ούτε εξηγούνται με συλλογισμούς. Σ’ αυτό το στρατόπεδο οι κρατούμενοι έπρεπε να πεθάνουν, και όποιος δεν πέθαινε έπρεπε να βγάλει συμπεράσματα.

Να επιζήσουν μπορούσαν μόνο οι όρντνερ, δηλαδή τα μέλη της εσωτερικής αστυνομίας του στρατοπέδου, οι οποίοι διαλέγονταν μεταξύ των κρατουμένων. Ο Γιούρι δεν έγινε φυσικά όρντνερ. Επιζούσαν ακόμα και οι μάγειροι. Μπορούσαν ακόμα να επιζήσουν και οι διερμηνείς, γιατί οι Γερμανοί τους χρειάζονταν. Ο Γιούρι ήξερε περίφημα τα γερμανικά, αλλά το έκρυψε. Καταλάβαινε πολύ καλά πως σαν διερμηνέας θα αναγκαζόταν να καρφώνει τους δικούς του. Μπορούσε επίσης να απομακρύνει κανείς τον θάνατο σκάβοντας τάφους, αλλά γι’ αυτή τη δουλειά υπήρχαν άλλοι πιο γεροί και πιο γρήγοροι από αυτόν. Ο Γιούρι δήλωσε πως είναι ζωγράφος.

Εξόντωση “ανάξιας” ζωής: Η επιχείρηση ευθανασίας ΑμεΑ και ψυχικά ασθενών στο Γ’ Ράιχ

Παιδιά με σύνδρομο Ντάουν σε ίδρυμα κοντά στο Νταχάου της Βαυαρίας, 1934

.

Η ιδέα για την «εκκαθάριση» των σωματικά και ψυχικά ανεπιθύμητων ασθενών δεν ήταν βέβαια καινούρια, αλλά ήταν η ακραία απόληξη του κύματος ευγονικής που σάρωνε ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα πολλές χώρες της Ευρώπης καθώς και τις ΗΠΑ.

---

Ενδεικτικό των προτεραιοτήτων της ναζιστικής δολοφονικής μηχανής ήταν πως την 1^η  Σεπτέμβρη 1939, μαζί με την κήρυξη του φονικότερου καταγεγραμμένου πολέμου στην ιστορία, υπογράφηκε προσωπικά από το Χίτλερ ένα έγγραφο με το οποίο εγκαινιαζόταν η συστηματική επιχείρηση «ευθανασίας» χιλιάδων ΑμεΑ και ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές, στο όνομα της διατήρησης της φυλετικής καθαρότητας του γερμανικού έθνους.

Ο Φύρερ, με το εν λόγω έγγραφο, το οποίο δεν είχε τυπική νομική ισχύ, ακριβώς επειδή οι ναζί δεν ήθελαν να δημοσιοποιήσουν το νέο τους έγκλημα, εξουσιοδοτούσε τον επικεφαλής της καγκελαρίας του Ράιχ Φίλιπ Μπούλερ, καθώς και τον προσωπικό του γιατρό, Καρλ Μπραντ, «να διευρύνουν τις αρμοδιότητες ιατρών που θα καθοριστούν ονομαστικά, ώστε όσοι έχουν στα ανθρωπίνως δυνατά όρια εκτίμησης κριθεί ανίατα ασθενείς να λάβουν έναν ελεήμονα θάνατο».

Επρόκειτο για την αρχή της Επιχείρησης Τ4, που πρόσθεσε άλλη μια σελίδα φρίκης και ντροπής στο μακρύ κατάλογο των ναζιστικών ανοσιουργημάτων. Η ιδέα για την «εκκαθάριση» των σωματικά και ψυχικά ανεπιθύμητων ασθενών δεν ήταν βέβαια καινούρια, αλλά ήταν η ακραία απόληξη του κύματος ευγονικής που σάρωνε ήδη από τις αρχές του 20^ου αιώνα πολλές χώρες της Ευρώπης καθώς και τις ΗΠΑ, με γνωστότερο παράδειγμα τη Σουηδία, όπου οι υποχρεωτικές στειρώσεις ψυχικά ασθενών, αναπήρων, αλλά και «αντικοινωνικών» ατόμων, ήταν πρακτική που σταμάτησε μόλις τη δεκαετία του ’70.

Ο ναζιστικός βηματισμός της σύγχρονης Τουρκίας… θα έχει όμως την ίδια κατάληξη;

.

Γράφει ο Ζαχαρίας Β. Μίχας*

Πολλές φορές στη διπλωματία, το ενδιαφέρον μονοπωλούν οι τακτικές κινήσεις των εμπλεκομένων, σε μια προσπάθεια να υπερφαλαγγίσουν τον αντίπαλο και να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη τους. Αυτό παρακολουθούμε εδώ και καιρό στα μέτωπα της Συρίας και της Λιβύης.

Το επιχείρημα, όμως, είναι ότι σε περιόδους που το διακύβευμα είναι η “τελική λύση” σε ένα παίγνιο υψίστης γεωστρατηγικής σημασίας, οι εμπλεκόμενοι συχνά εξακολουθούν να μη δίνουν την πρέπουσα σημασία στη “μεγάλη εικόνα” ελπίζοντας ότι έτσι θα αποφύγουν δύσκολες αποφάσεις. Ως αποτέλεσμα, φέρνουν πιο κοντά εξελίξεις που θέλουν να αποφύγουν…

Το επίμαχο ζήτημα είναι η συμπεριφορά της Τουρκίας. Όσο κι αν φαντάζει υπερβολή, η συμπεριφορά της έχει δανειστεί στοιχεία από τη ναζιστική Γερμανία. Αυτή την πραγματικότητα αρνούνται να αναγνωρίσουν οι μεγάλες δυνάμεις που εμπλέκονται στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα να φέρνουν πιο κοντά μια μεγάλη σύγκρουση στην περιοχή.

Μόλις εδραιώθηκε ο Χίτλερ στην εξουσία, αφού πρώτα πέρασε ένα διάστημα στο οποίο κατόρθωσε να αντιμετωπίσει κάθε αντίπαλο και να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του, ξεκίνησε την εφαρμογή του επεκτατικού τους σχεδίου. 

Η “ιμπεριαλιστική” Ελλάδα ζήτησε βοήθεια από την ΕΣΣΔ το 1940, ο Στάλιν όμως…

.

Το αισχρό σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ υπεγράφη στις 23 Αυγούστου 1939. Μέχρι σήμερα οι ένθερμοι οπαδοί της «μεγάλης σοβιετικής πατρίδας των λαών» υποστηρίζουν πως στόχος του «πατερούλη» Στάλιν ήταν το κέδρος χρόνου ώστε να μπορέσει η ΕΣΣΔ να αμυνθεί του χιτλερικού φασισμού.

Ότι ο Στάλιν ήθελε να κερδίσει χρόνο ισχύει. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε διόλου να βοηθά τον σύμμαχό του Χίτλερ παντοιοτρόπως, παραχωρώντας του πολύτιμο πετρέλαιο, σιτηρά και άλλες πρώτες ύλες απαραίτητες για τη γερμανική – φασιστική βέβαια, πολεμική προσπάθεια κατά των δυτικών «ιμπεριαλιστών».

Στην τελευταία κατηγορία των «κακών ιμπεριαλιστών» περιλαμβανόταν και η Ελλάδα, η οποία, ως γνωστόν, ήταν μια «πλουτοκρατική χώρα με αποικίες που έπινε το αίμα των Αφρικανών και των Ασιατών»…

Όταν, την 28η Οκτωβρίου 1940, η φασιστική Ιταλία του γελοίου Μουσολίνι επιτέθηκε στην «ιμπεριαλιστική» Ελλάδα, η Σοβιετία και ο «μέγας» Στάλιν που ακόμα εξυμνούν κάποιοι ανόητοι στην Ελλάδα, δεν αντέδρασε. Δεν είχε καν μια κουβέντα συμπάθειας να εκφέρει για έναν μικρό λαό που πολεμούσε για την ελευθερία του απέναντι σε μια πραγματικά φασιστική και ιμπεριαλιστική χώρα που όμως ήταν σύμμαχος…

75 χρόνια από την ηρωϊκή εξέγερση της Βαρσοβίας

.

Πριν από 75 χρόνια οι κάτοικοι της πολωνικής πρωτεύουσας εξεγέρθηκαν απέναντι στη ναζιστική θηριωδία. Το πλήρωσαν με τη ζωή τους ενώ η πόλη τους καταστράφηκε ολοσχερώς με προσωπική διαταγή του Χίτλερ.

Η εξέγερση της 1ης Αυγούστου του 1944 κατέχει μοναδική θέση στη συλλογική μνήμη και στην ιστορική συνείδηση των Πολωνών. Και αυτό γιατί οι Nαζί είχαν καταπνίξει την εξέγερση με μία κτηνωδία σπάνια, ακόμη και για τους ίδιους. 200.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι άμαχοι, έχασαν τη ζωή τους, πολλοί από αυτούς σε ομαδικές εκτελέσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η εξέγερση του 1944 και η βίαιη καταστολή της επισκιάζει μέχρι σήμερα τις γερμανοπολωνικές σχέσεις.

Σπάνια επισκέπτονταν τη Βαρσοβία οι Γερμανοί πολιτικοί για να τιμήσουν την επέτειο. Πριν από 25 χρόνια είχε δώσει το «παρών» ο τότε πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας Ρόμαν Χέρτσογκ και το 2004 ακολούθησε ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ. «Υποκλινόμαστε και αισθανόμαστε ντροπή», έλεγε τότε ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός. Θετική εξέλιξη θεωρείται η φετεινή συμμετοχή του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Χάικο Μάας στις εκδηλώσεις μνήμης. Ο επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας αποδέχθηκε την πρόσκληση σε μία εποχή που το κυβερνών κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) προβάλλει όλο και πιο έντονα το αίτημα για αποζημιώσεις λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε 45 δισεκατομμύρια δολάρια είχε υπολογίσει τις καταστροφές που υπέστη η Βαρσοβία ο πρώην δήμαρχος της πολωνικής πρωτεύουσας Λεχ Κασίνσκι.

Το φοβερό ναζιστικό παρελθόν του νοσοκομείου Σαριτέ

.

Η φημισμένη πανεπιστημιακή κλινική του Βερολίνου θυμίζει τα αποτρόπαια πειράματα ερευνητή της σε γεννητικά όργανα την ναζιστική εποχή. Τα μικροσκοπικά υπολείμματα 300 εκτελεσθέντων από χθες στην τελευταία τους κατοικία.

Επιτέλους έχει έναν τόπο να θρηνήσει τη μητέρα της, την Έρικα φον Μπρόκντορφ. Εκτελέστηκε στις 13 Μαΐου, πριν από 76 χρόνια, στο τόπο εκτελέσεων Πλέτσενζεε στο Βερολίνο. Τίποτα δεν έμεινε για την μοναχοκόρη της Σάσκια, 81 ετών σήμερα, ούτε ένα ίχνος από τη μητέρα της. Η Γερμανία του Χίτλερ δεν ήθελε να αφήσει μνημεία, ως αντιστασιακό τόπο μνήμη. Έτσι, η στάχτη της σκορπίστηκε σε νεκροταφεία του Βερολίνου.

Πειράματα σε ωάρια και όρχεις

Μέχρι χθες. Μετά από πάνω από 7 δεκαετίες τα ανθρώπινα υπολείμματα της Έρικας ενταφιάστηκαν στο δημοτικό νεκροταφείο Ντοροτέεν, στην καρδιά του ανατολικού Βερολίνου. Πρόκειται για μια αποτρόπαια ιστορία ενός γιατρού, που ξυπνά θλίψη και φοβερές μνήμες. Για τον γυναικολόγο και παθολογανατόμο Χέρμαν Στίβε, που το 1918, δημοσίευσε την υφηγεσία του για την εξέλιξη των ωοθηκών σε πουλιά. Το 1935 έγινε διευθυντής Ανατομίας στο φημισμένο νοσοκομείο Σαριτέ, όπου ερευνούσε την επίδραση του φόβου στις ωοθήκες και στους όρχεις. Για τα πειράματά του χρησιμοποιούσε όργανα εκτελεσμένων στη φυλακή του Πλάτενζεε και το στρατόπεδο εξόντωσης του Ράβενσμπουργκ.

Τα τελευταία λόγια του Χίτλερ: Τι φοβόταν και αποφάσισε να αυτοκτονήσει αντί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεων του

.

Το φως της δημοσιότητας βλέπουν τα τελευταία λόγια του Αδόλφου Χίτλερ προτού βάλει τέλος στη ζωή του στο καταφύγιο του στο Βερολίνο, όπως τα διέσωσε στο προσωπικό του ημερολόγιο ο πιλότος του ηγέτη των Ναζί.

Τα απομνημονεύματα του του Αντιστρατήγου Χανς Μπαουρ, εκ των πλέον έμπιστων μελών του προσωπικού του Χίτλερ, που επανακυκλοφορούν με τον τίτλο “I was Hitler’s Pilot” , περιλαμβάνουν μια καταγραφή των τελευταίων ωρών του Φύρερ στις 30 Απριλίου σπάνιο φωτογραφικό υλικό, καθώς και τις τελευταίες κουβέντες που αντάλλαξε μαζί του.

«Θα το τελειώσω σήμερα», του είπε ο Χίτλερ, προτού αυτοκτονήσει λίγα λεπτά αργότερα με τη γυναίκα του Εύα Μπράουν.

«Θα μείνω όρθιος ή θα πέσω με το Βερολίνο…»

«Ο Χίτλερ ήρθε σε μένα και πήρε τα χέρια μου στα δικά του», θυμάται ο Μπάουρ, ο οποίος πέθανε το 1993 σε ηλικία 96 ετών. «Μπάουρ, θέλω να σου πω αντίο. Έφθασε η ώρα. Οι στρατηγοί μου με πρόδωσαν. Οι στρατιώτες μου δεν θέλουν να συνεχίσουν κι ούτε εγώ μπορώ», αναφέρει ο πιλότος και συμπληρώνει:

«Προσπάθησα να τον πείσω ότι υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα αεροσκάφη κι ότι θα μπορούσα να τον φυγαδεύσω στην Ιαπωνία ή την Αργεντινή ή κάποιον από τους σεϊχηδες που ήταν όλοι πολύ φιλικοί μαζί του λόγω της στάσης του έναντι των Εβραίων. “Ο πόλεμος θα τελειώσει με την πτώση του Βερολίνου”, είπε ο Χίτλερ.

Ο Αδόλφος Χίτλερ δολοφονείται – η Γερμανία κερδίζει τον πόλεμο!

.

σήμερα θα σας ανεβάσω ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε την άνοιξη του 2009 στο περιοδικό «What if» και είναι ένα σεναριο… εναλλακτικής ιστορίας. Τι θα συνέβαινε αν ο Χίτλερ δολοφονείτο από στο στρατό (του)? Διαβάστε για να μάθετε – διοτι η ιστορία δεν γράφεται με «αν», αλλά αν γραφόταν θα είχε πολύ γούστο! 

Τη στιγμή που ο Χίτλερ βρισκόταν στην κορυφή του δικού του Ολύμπου, όταν οι σιδηρόφρακτες μεραρχίες του είχαν κατορθώσει να συντρίψουν τις δυνάμεις Γάλλων και Βρετανών και έμπαιναν θριαμβευτικά στο Παρίσι, ένα σχέδιο δολοφονίας του εξυφαινόταν στα παρασκήνια. Το δράμα της δολοφονίας του Χίτλερ από μια ομάδα ανώτερων αξιωματικών της Wehrmacht, θα παιζόταν στη σκηνή του μεγάλου θριάμβου του Γερμανού δικτάτορα, στο Παρίσι. Και αν η απόπειρα πετύχαινε, θα άλλαζε την ιστορία του κόσμου!

Η πιο γνωστή από τις δεκάδες απόπειρες δολοφονίες κατά του Αδόλφου Χίτλερ που υπήρξαν – σε επίπεδο προθέσεων, σχεδιασμού ή και εκτέλεσης – είναι αυτή που έφερε τον μονόχειρα και μονόφθαλμο Κλάους φον Στάουφενμπεργκ στη  «Λυκοφωλιά». Η αποτυχία του Στάουφενμπεργκ σε αυτήν τη μυθιστορηματική απόπειρα δολοφονίας, μπορεί να αποτελεί εξαιρετικό υλικό για μυθοπλασία (και πραγματικά, προσφάτως είδαμε στους κινηματογράφους την ταινία Valkyrie που ασχολείται ακριβώς με αυτό το θέμα) ωστόσο στην πραγματικότητα ακόμη κι αν πετύχαινε, λίγα πράγματα μπορούσε να αλλάξει.

Στα μέσα του 1944, όταν έλαβε χώρα η απόπειρα, η Γερμανία είχε ήδη εισέλθει σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία που θα την έφερνε στο ραντεβού με την ήττα, αργά ή γρήγορα. Με ή χωρίς τον Χίτλερ στην ηγεσία της, η Γερμανία δεν είχε πλέον ελπίδες να αντιμετωπίσει τη συνδυασμένη ισχύ Αμερικάνων, Σοβιετικών και Βρετανών (κατά κύριο λόγο) που την είχαν περικυκλώσει και τη σφυροκοπούσαν απ’ όλες τις πλευρές.

Απόσπασμα μυστικής επιστολής του Μουσολίνι προς τον Χίτλερ (22 Νοεμβρίου 1940)

.

Ο Μουσολίνι ταπεινωμένος δικαιολογείται

22 Νοεμβρίου 1940

Φύρερ,

Λυπούμαι διότι η επιστολή μου 19ης Οκτωβρίου δεν έφθασε εγκαίρως δια να μπορέσετε να μου δώσετε την γνώμη σας όσον αφορά την σχεδιαζομένην τότε επιχείρησιν κατά της Ελλάδος, γνώμην την οποίαν θα ησπαζόμην όπως έπραξα και εις προηγουμένας περιπτώσεις.

Η προέλασις των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, η οποία, στην αρχή, υπήρξε ταχεία και ενθαρρυτική, ανεχαιτίσθη και αι ελληνικαί δυνάμεις κατώρθωσαν να αναλάβουν πρωτοβουλίαν. Αυτή η κατάστασις οφείλεται βασικώς εις τρεις λόγους:

1) Η κακοκαιρία: δυνατές βροχές που αναχαίτισαν την προέλασιν των μηχανοκίνητων φαλάγγων. Μια τεθωρακισμένη μεραρχία ετάφη κυριολεκτικώς υπό την λάσπην.

2) Η στάση της Βουλγαρίας, η οποία επέτρεψε στους Έλληνες να αποσύρουν από την Θράκη οκτώ μεραρχίας εις ενίσχυσιν εναντίον μας.

Απόσπασμα μυστικής επιστολής του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι (20 Νοεμβρίου 1940)

.

Οι ελληνικές νίκες ανησυχούν τον αήττητο Χίτλερ

Βιέννη, 20 Νοεμβρίου 1940

Ντούτσε ,

… Όταν σας εζήτησα να με δεχτήτε στην Φλωρεντία, εξεκίνησα με την ελπίδα ότι θα μπορούσα να σας εκθέσω τας απόψεις μου προ της ενάρξεως της συμπλοκής σας με την Ελλάδα, συμπλοκής που απειλείτο να ξεσπάση και για την οποίαν δεν είχα παρά αορίστους πληροφορίας.

Εσκόπευα πριν από όλα να σας πείσω να αναβάλλετε επ’ ολίγον την επιχείρησιν αυτήν, ίσως δια μια ευνοϊκωτέραν εποχήν και, εν πάση περιπτώσει, έως το πέρας των προεδρικών εκλογών εις τας Ηνωμένας Πολιτείας.

Εσκόπευα ιδιαιτέρως να σας πείσω περί της ανάγκης να μην αναλάβετε την επιχείρησιν αυτήν προτού επιτύχετε την αστραπιαίαν κατάληψιν της Κρήτης.

Επιθυμούσα να σας εκθέσω, εν όψει αυτού του τελευταίου εγχειρήματος, θετικάς προτάσεις δια την χρησιμοποίησιν μιας μεραρχίας αλεξιπτωτιστών και μιας μεραρχίας πεζικού αεραποβάσεως .

Ο φόβος του Αϊνστάιν για τους Ναζί: «Είναι πολιτικά σκοτεινές στιγμές»

.

Σχεδόν μία δεκαετία προτού οι Ναζί καταλάβουν την εξουσία στην Γερμανία ο «πατέρας» της σχετικότητας φοβόταν ήδη για το μέλλον της χώρας του, σύμφωνα με ιδιόχειρη επιστολή του που έρχεται στο φως της δημοσιότητας.

Ο μακροχρόνιος φίλος και Εβραίος, Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γούλτερ Ρατενάου είχε δολοφονηθεί από ακροδεξιούς εξτρεμιστές και η αστυνομία είχε προειδοποιήσει τον Άλμπερτ Αϊνστάιν ότι μπορεί και η δική του ζωή να βρίσκεται σε κίνδυνο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Αϊνστάιν αποφάσισε να εγκαταλείψει το Βερολίνο και να κρυφτεί στην βόρεια Γερμανία. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου έγραψε μία επιστολή στην αγαπημένη μικρότερη αδερφή του Μάτζα και την προειδοποιούσε για τους κινδύνους του αυξανόμενου εθνικισμού και αντισημιτισμού πολλά χρόνια πριν τελικά οι Ναζί έρθουν στην εξουσία, όταν ο Αϊνστάιν τελικά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την γενέτειρα του, Γερμανία.

Το γράμμα του Αϊνστάιν

Απίστευτη αποκάλυψη της CIA για τον Χίτλερ: «Ηταν άντρας και γυναίκα μαζί…»

.

Στο φως απόρρητη ανάλυση για λογαριασμό του Ρούσβελτ.

Ως έναν καταπιεσμένο αμφισεξουαλικό παρουσιάζει έκθεση της CIA τον Αδόλφο Χίτλερ.

Σύμφωνα με απόρρητη ανάλυση που συντάχθηκε τον Δεκέμβριο του 1942 για τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούσβελτ από τον ανθρωπολόγο Χένρι Φιλντ, ο οποίος συνεργάστηκε με τις Υπηρεσίες Πληροφοριών του Λευκού Οίκου, ο ηγέτης των Ναζί είχε μια «ομοφυλοφιλική πλευρά» και έζησε αρκετά χρόνια σε έναν ξενώνα στην Αυστρία όπου σύχναζαν ομοφυλόφιλοι.

H έκθεση των 70 σελίδων που αποχαρακτηρίστηκε πρόσφατα, υποστηρίζει ακόμη ότι ο Φύρερ αισθανόταν μια «σεξουαλική έλξη» για τον υπαρχηγό του, Ρούντολφ Ες – «γνωστό παρενδυτικό», όπως λέει.

Το «βιογραφικό σχεδιάγραμμα» του Χίτλερ, που καλύπτει τα πάντα, από την παιδική του ηλικία, μέχρι τη μόρφωση, τις διατροφικές του συνήθειες και τις ρητορικές τεχνικές του, περιλαμβάνει επίσης μια ανάλυση της σεξουαλικότητάς του.

Π. Σεραφείμ Ρόουζ – Ναζισμός, Κομμουνισμός, Αντίχριστος.

 σ.σ. Ακολουθεί απόσπασμα επιστολής του π. Σεραφείμ Ρόουζ σε κάποιον π. Νικήτα το 1970.

***

«Ο Χιτλερισμός είναι ο υπηρέτης του Κομμουνισμού, ο οποίος με την σειρά του οδηγεί στον Αντίχριστο.»

«…Διαβάζουμε με ενδιαφέρον τα σχόλιά σας για τους καιρούς. Δυστυχώς, φοβούμαι ότι εκείνη η ελεύθερη, η αθώα Αμερική της παιδικής μας ηλικίας έχει παρέλθει και ο αυξανόμενος αναρχισμός θα φέρει μία δικτατορία, δεξιά ή αριστερή, ανάλογα με το ποιος μπορεί να την αδράξει. Όποιος κι αν είναι απ’ τους δύο, εμείς οι Ορθόδοξοι δεν θα έχουμε λαμπρό μέλλον, με την κοσμική την έννοια, αλλά θα μας δοθεί η ευκαιρία να ομολογήσουμε πραγματικά την Ορθόδοξη πίστη μας μέσα σε δύσκολες συνθήκες.

Οι «επίσημες» ηγεσίες μπορεί να είναι σε θέση να συμφιλιωθούν με τη νέα κατάσταση και να «ευδοκιμήσουν», δες την Σοβιετική Εκκλησία ή την Εκκλησία της Ελλάδος, στην οποία περίπτωση, εμείς οι λιγότερο πολιτικά προσανατολισμένοι θα περιοριστούμε λίγο ή πολύ στη θέση των κατακομβών, ακόμη και με μια δεξιά δικτατορία, ενώ με τους αριστερούς μπορεί να μην μας επιτραπεί ούτε καν να ζήσουμε.

Παρόλο που εδώ δεν μαθαίνουμε πολλές ειδήσεις (συνήθως ένα παλαιό εβδομαδιαίο σχόλιο από τα νέα της Αμερικής) και δεν γνωρίζουμε πραγματικά προς τα που «πολώνουν» τα συναισθήματα, η εικασία μου είναι ότι θα εγκατασταθεί μία δεξιόστροφη κατάσταση που θα οδηγήσει σε μία τελευταία παγκόσμια ανάφλεξη, από την οποία μπορεί να προκύψει … το θηρίο των εσχάτων ημερών που τελικά θα τους συμφιλιώσει όλους.