Βίντεο – Οι συκοφαντίες των Διαφωτιστών για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Ο 18ος αιώνας ήταν ένας αιώνας συνεχών κοινωνικών εντάσεων και επαναστάσεων. Η στροφή της Δύσεως προς τον ορθολογισμό είχε ως αποτέλεσμα να αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό αλλά και μίσος τόσο η χριστιανική θρησκεία όσο και το παρελθόν που ταυτίστηκε με την επικράτησή της, δηλαδή τον Μεσαίωνα.

Από αυτό το κύμα μίσους των διαφωτιστών δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία όχι απλά ταυτίστηκε με τον δυτικό φεουδαλικό κόσμο αλλά θεωρήθηκε σε πολλές περιπτώσεις και χειρότερή του.

Ο Τσίπρας έχει δικαιώσει τον Κοραή όσο κανείς άλλος μέχρι σήμερα.

 Κοραής: ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ

Οι Παράλληλοι Βίοι και τα Πολιτικά του Πλουτάρχου, οι Διατριβές του Επικτήτου, ο Διάλογος περί των ελληνικών συμφερόντων είναι μερικά μόνον από τα έργα που χρησιμοποιεί προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά ο Κοραής για να προσδιορίσει τους επαναστατημένους Έλληνες: Είναι Γραικοί = όχι Χριστιανοί, όχι Μακεδόνες. Στα ανώνυμα κείμενά του η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Αυτός ο κοραϊσμός επιβλήθηκε στο ελληνικό πανεπιστήμιο του 20ου αιώνα, γι αυτό και οι σημερινοί επιστήμονες αντιστέκονται τόσο λίγο στην εξαπάτηση της πολιτικής, διεθνούς και εγχώριας. Μάλιστα ο Κοραής σχεδόν πιστοποιούσε και Μακεδονική γλώσσα. Στις λεξικογραφίες του κατέγραφε “Μακεδονικές λέξεις”.

Τι συμβαίνει όταν αγνοούμε την αλήθεια των ονομάτων; Το εξηγεί ο Γεώργιος Παύλος καθηγητής Φυσικής και Φιλοσοφίας.

Το καραβάκι της ιστορίας

Καθ. Γιώργος Παύλος: Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

Τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας “δίκαιης και βιώσιμης” Γραικίας φτάνουν ως τη Λαμία.

 του Στέργιου Ζυγούρα

Αναμενόμενα θλιβερός για άλλη μια φορά ο πρωθυπουργός. Όχι τόσο επειδή λέγεται Τσίπρας, αλλά επειδή είναι πρωθυπουργός. Σήμερα έγινε και υπουργός εξωτερικών. Θέλησε λοιπόν να εξηγήσει γιατί η Ελλάδα “πέτυχε” τόσα πολλά στην εξωτερική της πολιτική με αρχηγό τον ίδιο και υπουργό τον Κοτζιά. Συνέδεσε πολλές φορές την “αναβάθμιση” του Κυπριακού με το Σκοπιανό, λέγοντας “όπως πείσαμε την διεθνή κοινότητα ότι δεν φταίμε εμείς για την αποτυχία του σχεδίου Ανάν, έτσι πείσαμε την γειτονική χώρα να αλλάξει το συνταγματικό της όνομα σε καιρό ειρήνης, πράγμα πρωτοφανές”.

Έπεισε, δηλαδή, η Ελλάδα ότι δεν φταίει η ίδια που δεν επιλύονται οι “διαφορές” της με τους γείτονές της και αυτό ο Τσίπρας το θεωρεί κατόρθωμα, επειδή θεωρεί το έδαφος της Κύπρου εξίσου διεκδικήσιμο με το όνομα “Μακεδονία”. Συνέδεσε, δηλαδή, ο Τσίπρας την πάγια επιδιωκόμενη “δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό” με μια “δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Σκοπιανό”. Αποδέχτηκε ότι όταν σου κλέβουν κάτι, στη συνέχεια διαπραγματεύεσαι με τον κλέφτη για μια δίκαιη μοιρασιά των κλοπιμαίων. Είπε, ευτυχώς, ότι το “Κυπριακό” είναι πρόβλημα εισβολής και παράνομης κατοχής εδαφών από την Τουρκία. Ξέχασε όμως να πει ότι το “Σκοπιανό” είναι πρόβλημα οικειοποίησης και παράνομης χρήσης του ελληνικού ιστορικού παρελθόντος από τα Σκόπια.

Αναφερόμενος επίσης με περηφάνια σε ελληνικά “κυριαρχικά δικαιώματα”, ξέχασε να συμπεριλάβει σ’ αυτά και το ελληνικό πολιτισμικό παρελθόν. Αναμενόμενο και έτσι δένουν όλα μαζί, αφού ο Τσίπρας δεν θεωρεί τον εαυτό του πρωθυπουργό της Ελλάδας, αλλά πρωθυπουργό της Γραικίας.

Από την Γ΄ Εθνοσυνέλευση του 1827 στους e-πλειστηριασμούς του 2017 – Νομικό πλαίσιο, εθνική συγκρότηση, οντολογικό υπόβαθρο

του Στέργιου Ζυγούρα

Από τους δυτικόφιλους του 1827 στους αριστερούς του 2017 – Εκπληρώνεται το όνειρο του Κοραή (και) από τον Αλέξη Τσίπρα;

Ένας βασικός λόγος για τον οποίο έγινε η Επανάσταση του 1821, σύμφωνα με την πλευρά Κοραή-Μαυροκορδάτου. Από την εισαγωγική διακήρυξη του Συντάγματος που ακολούθησε την ανακήρυξη του Καποδίστρια ως Κυβερνήτη (1827)

Πάντοτε πίστευα στη ευρωπαϊκή ιδέα, είμαι ευρωπαϊστής επειδή ακριβώς είμαι αριστερός δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας στις 23-11-2017 στο Παρίσι, παραλαμβάνοντας το Prix du courage politique (Βραβείο πολιτικού σθένους). Βραβεύτηκε διότι βρήκε το θάρρος να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε. «Κάτι τρέχει στα γύφτικα» θα σκεφτεί ίσως κάποιος για μια βράβευση της επιθεώρησης Politique Internationale. Σωστά, αλλά κάτι ιδιαίτερα σημαντικό αξίζει σχολιασμού. Κάτι που δείχνει ως αντίφαση, είτε πραγματική είτε φαινομενική. Εδώ δεν θα αναφερθούμε στις αντιευρωπαϊκές προεκλογικές διακηρύξεις του Α(νδρέα) Τσίπρα, ούτε στην 5μηνη «συγκρουσιακή» παράσταση (2015) που χρεώθηκε στον «μουτζαχεντίν» Βαρουφάκη, ούτε στην μέγιστη πολιτική αλητεία του δημοψηφίσματος (2015) στο οποίο συνέπραξαν ΕΚΤ-Κομισιόν-Τσίπρας προκειμένου μετά το στέγνωμα της οικονομίας από το ευρωρευστό να στραγγαλιστεί και η κίνηση των εγχώριων κεφαλαίων. Δεν θα μιλήσουμε καν για την τεχνητή και προδιαγεγραμμένη είσοδο της Ελλάδας στην κρίση με τα εξόχως πλαστά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το έλλειμμα 2009. Το σημαντικό θέμα είναι η αντίδραση του βραβευμένου – très courageux πρωθυπουργού, όταν επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ανακοινώθηκε ότι ξεκινούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και για χρέη προς το δημόσιο. Συνδέεται αυτή η πολιτική του στάση με την δήλωση ευρω-αριστεροσύνης στο Παρίσι; και αν ναι, πώς;

Ἀρχ. Σάββας Αγιορείτης, Ὁ διωγμός τοῦ Ἡσυχασμοῦ ἀπό τούς Φράγκους καί τόν Κοραή

Πατερική Θεολογία

Συνεχίζουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τίς ὁμιλίες πού κάνουμε ἀπό τήν Πατερική Θεολογία τοῦ π. Ἰωάννου τοῦ Ρωμανίδη τό κεφάλαιο περί Φραγκοκρατίας καί περί Ἡσυχασμοῦ. Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ Φραγκοκρατία ἀρχίζει ἀπό τό 1204, ὅταν τό λεγόμενο Βυζάντιο ἔπεσε γιά πρώτη φορά ἐξ αἰτίας τῆς Δ΄ Σταυροφορίας στά χέρια τῶν Φράγκων καί οὐσιαστικά ὑποδουλώθηκε. Αὐτό δέν συνέβη μόνο στήν Κωνσταντινούπολη ἀλλά καί σέ πολλές περιοχές τῆς Αὐτοκρατορίας κυριάρχησαν οἱ Φράγκοι καί ἔκαναν διωγμό ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας.

Λέγαμε τήν προηγούμενη φορά ὅτι γύρω στά 1000 μ.Χ. -δηλαδή 200 χρόνια πρίν ἔρθουν οἱ Φράγκοι- ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ἔκανε μιά ἐπανάσταση, ὄχι μέ τά ὅπλα, ἀλλά πνευματική ἐπανάσταση. Μίλησε γιά τήν ἐκτροπή πού ἐπικρατοῦσε στήν Ἐκκλησία, τήν ἐκκοσμίκευση, τήν ἀλλοτρίωση καί τό γεγονός ὅτι ἐκλέγονταν Ἐπίσκοποι ἀκατάλληλοι, καθώς καί ὅτι ὑπῆρχαν Πνευματικοί χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα.

Ἐπεκράτησε ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Συμεών καί «καθιερώθηκε οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας νά λαμβάνωνται ἀπό τούς μοναχούς τῆς Ἡσυχαστικῆς παραδόσεως, τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς θεώσεως», νά εἶναι δηλαδή θεραπευμένοι πνευματικά καί νά ἔχουν φτάσει ἐκεῖ πού πρέπει γιά νά ἐκλεγοῦν ἐπίσκοποι. Τό ‘ἐκεῖ πού πρέπει’ βέβαια, μᾶς τό λένε οἱ Πατέρες καί εἶναι ἡ θέωση. «Αὐτή ἡ γραμμή διατηρήθηκε σ’ ὅλη τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας καί κατά τήν Φραγκοκρατία». Δηλαδή παρ’ ὅλους τούς διωγμούς καί παρ’ ὅλες τίς ἀντιξοότητες ἄρχισαν νά ἐκλέγονται οἱ Ἐπίσκοποι ἀπό τούς μοναχούς.

Σαν σήμερα το 1821 ο Ιερός Λόχος πέφτει στο πεδίο της μάχης στο Δραγατσάνι της Ρουμανίας.

Ο Ιερός Λόχος είχε συγκροτηθεί από φοιτητές και νέους Έλληνες της διασποράς και με ηγέτη τον Αλ. Υψηλάντη επαναστάτησε κατά των Οθωμανών στην Μολδοβλαχία όπου υπήρχε πολύ ισχυρή ελληνική παροικία.

Ο Κεφαλονίτης ναύαρχος Ανδρέας Σφαέλος και ο Ιθακήσιος χιλίαρχος Βασίλειος Καραβίας πρωταγωνίστησαν στις μάχες του Ιερού Λόχου μαζί με εκατοντάδες άλλους Κεφαλονίτες μέλη της Φιλικής Εταιρείας και του Ιερού Λόχου.

Στην πόλη Γαλάτσι υψώθηκε για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια η ελληνική σημαία, όμως η ήττα του Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι και η σύλληψη του Υψηλάντη σήμανε το τέλος της Φιλικής Εταιρείας που οργάνωσε την ελληνική επανάσταση. Τη σκυτάλη πήραν οι επαναστάτες στην Πελοπόννησο.

Ο Ιερός Λόχος ήταν στρατιωτικό σώμα που ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Υψηλάντη στη Φωξάνη, πόλη στα όρια της Μολδαβίας με τη Βλαχία, στα μέσα Μαρτίου του 1821 και συγκροτήθηκε από εθελοντές σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού, κυρίως. Ήταν η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μονάδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και του ελληνικού στρατού γενικότερα. Ο Υψηλάντης πίστευε πως οι νεαροί αυτοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ψυχή του στρατού του. Γι’ αυτό τους ονομάτισε από το κλασικό όνομα του Ιερού Λόχου των Θηβών.

Οἱ πληγὲς τῆς Πατρίδας: Ἡ κοχλιαριοφορία καὶ ὁ κωθωνισμὸς «Ἡ εὐφυία ἔχει ὅρια, ὁ… κωθωνισμὸς εἶναι ἀπεριόριστος…»

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

.

Κοχλιάριον ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι τὸ κουτάλι ἢ χουλιάρι ἢ χλιάρ(ι) στὰ χωριὰ τῆς Μακεδονίας.

Ἡ λέξη παράγεται ἀπὸ τὸ «κοχλίας», τὸ κοινῶς λεγόμενον σαλιγκάρι. «Κατὰ τοὺς ἀρχαιοτάτους χρόνους», διαβάζουμε στὸ λεξικὸ τοῦ «ΗΛΙΟΥ», «ἀντὶ κοχλιαρίων ἐχρησιμοποιοῦντο κογχύλια», δηλαδὴ ὄστρακα κοχλιῶν. Εἶναι γνωστὸ ὅτι καὶ σήμερα σὲ πολλὰ νησιά μας τὰ σαλιγκάρια ὀνομάζονται κοχλιοί.

 Ἂς ἔρθουμε τώρα στοὺς «νεωτάτους» χρόνους. Ἡ λέξη «κοχλιαριοφόροι» εἶναι ἐπινόηση τοῦ Ροΐδη, ποὺ πολλὰ μπορεῖ νὰ τοῦ καταλογίσει κανείς, ὅμως ἀνήκει σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀδέσποτους, τοὺς ἀπροσάρμοστους τῆς νεοελληνικῆς πνευματικῆς ζωῆς, ποὺ μαστίγωσε ἀλύπητα τὴν διεφθαρμένη καὶ φαυλεπίφαυλη ἐν Ἑλλάδι κομματοκρατία. (Ἁπλῶς, σὰν τὸν Κοραῆ κι αὐτός, εἶχε «μαῦρα μεσάνυχτα» ἀπὸ Ὀρθοδοξία καὶ φόρτωνε πολλὰ κακῶς κείμενα στὸν κλῆρο νομίζοντας, ἐσφαλμένως, ὅτι οἱ δικοί μας κληρικοὶ εἶναι σὰν τοὺς «καπουτζίνους τῆς Εὐρώπης», ποὺ θά ᾽λεγε καὶ ὁ Μακρυγιάννης, «δὲν ἤξεραν ὅτ’ εἶναι σεμνοὶ κι ἀγαθοὶ ἄνθρωποι καὶ μὲ τὰ ἔργα τῶν χεριῶν τους ἀπόχτησαν αὐτά, ἀγωνίζοντας καὶ δουλεύοντας τόσους αἰῶνες». (Ἀπομνημονεύματα).

Ἀριστοκρατικῆς ἀντίληψης, Συριανὸς καὶ εὐρωτραφὴς ὁ Ροΐδης -ἔχασε ὅλη του τὴν περιουσία στὰ «Λαυρεωτικὰ»- πολυτάλαντος γραφιάς, νόσησε κι αὐτὸς ἀπὸ τὴν ἀνίατο ἀσθένεια τοῦ νεογραικυλισμοῦ, δὲν κατάλαβε τὴν γενέθλια παράδοσή του, μὲ μία μόνη διαφορὰ ἀπὸ τοὺς τότε καὶ νῦν εὐρωπιθήκους: Δὲν συμπορεύτηκε ἀλλὰ στηλίτευε ἀμείλικτα τὴν περιρρέουσα σκυβαλοκρατία).

Ιστορικό πρωτοσέλιδο αμερικάνικης εφημερίδας του 1821. Εκθείαζε την Ελληνική Επανάσταση την ώρα που Κολοκοτρώνης πολιορκούσε την Τριπολιτσά. Η κυβέρνησή τους όμως, έμεινε στα λόγια…

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Providence Patriot» που κυκλοφόρησε στη Νέα Υόρκη στις 15 Αυγούστου του 1821, φιλοξενούσε ένα άρθρο έκπληξη για την ελληνική επανάσταση. Το όνομα του συγγραφέα δεν αναφερόταν, αλλά πηγή του άρθρου ήταν η εφημερίδα «Charleston Courier». Ο αρθρογράφος έγραφε με έντονο λυρισμό για τον δίκαιο αγώνα των επαναστατημένων κατά του «τουρκικού δεσποτισμού».

Σελίδες από την εθνική μας υποτέλεια: Η πράξη εθνικής υποτέλειας του 1825

άρθρο του Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

.

Πολλοί και διάφοροι και από διάφορες ιδεολογικοπολιτικές κατευθύνσεις και αποχρώσεις ολοφύρονται πολύ καθυστερημένα για την απώλεια της εθνικής Ανεξαρτησίας, την οποία κατέλυσε η Τρόικα με εφαλτήριο τα τοκογλυφικά  δάνεια τα οποία υπήρξαν απότοκο της ανερμάτιστης και τυχοδιωκτικής πολιτικής σαράντα χρόνων πολιτικών νάνων.

Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο έλκει την καταγωγή του ήδη από τα πρώτα χρόνια της εθνεγερσίας του ’21, με την περίφημη Πράξη Εθνικής Υποτέλειας, με την οποία το επαναστατημένο  Γένος έθεσε την ύπαρξή του υπό την προστασίαν της Αγγλίας.

Αρχιτέκτονες αυτού του επαίσχυντου Σχεδίου ο Υπουργός της Αγγλίας Τζωρτ Κάννιγκ και ο «κακός δαίμονας της Ελληνικής Επαναστάσεως και τυφλό όργανο της αγγλικής πολιτικής Αλέξανδρος Μαυροκορδά­τος«, ο οποίος τον Αύγουστο του 1825 πήγε στ’ Ανάπλι, όπου η έδρα του Υπουργικού Συμβουλίου προκειμένου να αποσπάσει τις υπογραφές.

Παράλληλα, «ο Κάννιγκ μεταχειρίστηκε σατανικά μέσα για να αποσπάσει τις υπογραφές όσων διαφωνούσαν», όπως γράφει ο ιστορικός της Αριστεράς Τ. Βουρνάς, ο οποίος προσθέτει: «Ένας από αυτούς ήταν ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος στην αρχή ήταν αμετάπειστος. Για να τον κάμψουν τον έριξαν στην περιπέτεια της μάχης των Τρυκόρφων και της ήττας».

Να, λοιπόν, τι έλεγε «το Σχέδιο του Μαυροκορδάτου, ντοκουμέντο εθελοδουλείας και μοναδικής στην ιστορία