To Χάνι τής Γραβιάς: «Φωτιά ορέ Έλληνες!» ( 8 Μαΐου 1821)

.

Αντρούτσος: «Φωτιά ορέ Έλληνες!»

Γοβγίνας: «Τούς αφανίσαμε.»

Αντρούτσος: «Μεγάλο κακό. Η γή χόρτασε αίμα. Τηράτε κεί. Κεί όξω απ’ τήν πόρτα τής εκκλησιάς τού Άϊ Θανάση. Τόν βλέπετε κείνον μέ τά κόκκινα μπουντούρια πού κρατάει τό τοπούζι (απελατίκι, σιδερένιο ρόπαλο ακιδωτό στήν άκρη);

Αυτός είναι ο πασάς. Ρίξτε του! Ά ορέ Βρυώνη, ξαναμπήκες στήν εκκλησιά νά φυλαχτείς. Σέ σώσανε οι μπουλουξήδες σου παλιοκερατά!»

Παπανδρεάς: «Τό βόλι μου κτύπησε τήν πιστόλα του Δυσσέο. Μά ήτανε κρύο καί δέν τούκανε ζημιά.»

Μητρόπουλος: «Καπετάνιο τόν έφαγα τόν γουρνομύτη.»

Αντρούτσος: «Ποιόν ορέ;»

Μητρόπουλος: «Άμ’ πού νά τό βρεις. Τό Χαλήλ μπέη.»

Παπανδρεάς: «Κείνον ορέ, τό μπέη τού Ζητουνιού, πού παλούκωσε τό Διάκο;»

Μητρόπουλος: «Άμ’ ποιόν άλλο!. Τόν μάτιασα από μακρυά πούρχοταν μέ τούς μουρτάτες καταπάνω μας. Τόν άφησα νά ζυγώσει καί τούριξα.

Τού φώναξα. Νά ορέ Χαλήλ. Σέ ξοφλάμε γιά τό Διάκο μας.»

Ο θάνατος του Ηλία Μαυρομιχάλη (12 Ιανουαρίου 1822)

Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ήταν ο πρωτότοκος γιός τού μπέη τής Μάνης Πέτρου Μαυρομιχάλη. Ήταν γεννημένος τό 1790. Νεώτατος ακόμα συμμετείχε στίς μάχες τών Ελλήνων κατά τών Τούρκων.

Διακρίθηκε γιά τή γενναιότητά του, τίς ικανότητές του αλλά καί γιά τή σύνεση καί τό ήθος του. Μέ τήν κήρυξη τής επανάστασης στήν Αερόπολη τής Μάνης, ακολούθησε τόν πατέρα του στήν απελευθέρωση τής Καλαμάτας καί έκτοτε αναδείχτηκε σέ έναν από τούς πιό ικανούς οπλαρχηγούς τού Αγώνα.

Στή συνέχεια πολέμησε κάτω από τίς εντολές τού Κολοκοτρώνη, ενώ τόν είχε αναλάβει υπό τήν προστασία του καί ο θείος του Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, κατ’ εντολή τού πατέρα του Πετρόμπεη. Θείος καί ανηψιός αρίστευσαν στήν μάχη τού Βαλτετσίου. Ο Ηλίας συμμετείχε στήν πολιορκία τής Τριπολιτσάς καί στή συνέχεια τόν βρίσκουμε νά πρωταγωνιστεί στήν πολιορκία τού Ακροκόρινθου καί τής Ακρόπολης τών Αθηνών.

«Αλλ’ εν ώ η Πελοπόννησος κατώρθωσε καί τούς εσωτερικούς αυτής εχθρούς νά κατατροπώση καί κατά θάλασσαν νά ασφαλισθή διά τού ηρωϊσμού τήν Υδραίων, Σπετσιωτών καί Ψαριανών, κατασυντριψάντων τόν επίφοβον τού Καρά Αλή στόλον, η  Βοιωτία εδηούτο υπό τού Μεχμέτ Πασσά, όστις εφαίνετο σκοπών μετά τήν τελείαν καταστροφήν τής επαρχίας ταύτης, νά βαδίση καί κατά τής Πελοποννήσου.

Τήν ανάγκην ταύτην κατιδών ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, πρώτος εξεστράτευσεν εις τήν ανατολικήν Ελλάδα περί τάς αρχάς Ιουνίου, ότε δέ αφίχθη εις Στεβενίκον, υπεδέχθησαν αυτόν μετ’ αλαλλαγμών χαράς. Ο ίδιος δέ Οδυσσεύς συνώδευσεν αυτόν εκείθεν εις τήν Σούρπην (Ανάληψη), χωρίον κείμενον πλησίον τής Λεβαδείας, ένθα είχεν συγκεντρωθή μέ τά μέλλοντα νά ορμήσωσι κατά τών πολιορκούντων τήν Λεβαδείαν εχθρών.