Παναγιώτης Ήφαιστος, Ξεχωρίζοντας το έθνος από την κατασκευή κράτους.

 Δεν έχω τηλεόραση αλλά μέσω υπολογιστή άκουσα συνέντευξη εκλεκτού φίλου αναλυτή, στην οποία μίλησαν και άλλοι. Ένας είπε ότι το έθνος «κατασκευάζεται» μέσα σε ιδεολογικές χοάνες στημένες από ηγεμονικές δυνάμεις που θέλουν χώρους αντί χώρες. Και αυτό θα πρέπει να το δεχθούμε ως κάτι φυσιολογικό και ιστορικά «αναγκαίο» ή αναπόφευκτο, ακόμη και εάν νυχθημερόν το ελληνικό κράτος είναι στόχος εχθρότητας και ανυπόστατων αλυτρωτισμών.

Ακούγοντας «επιχειρήματα» για ιδεολογικά εκπορευόμενες εθνικές ταυτίσεις με τις ολοφάνερα αναθεωρητικές αξιώσεις των Σκοπιανών (όχι βέβαια ορατές σε όλες και σε όλους), ο λογικός ακροατής διερωτάται τι τελικά συμβαίνει στην χώρα που γέννησε την λογική, τον πολιτικό ορθολογισμό και τις υψηλές έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Έχει τόσο πολύ ροκανιστεί η πολιτική μας σκέψη;

Διόλου απίθανο, δεδομένου του εθνομηδενιστικού χείμαρρου των τελευταίων δεκαετιών. Είμαστε, εν τέλει, υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε και να αγκαλιάσουμε μια κρατική κατασκευή γεμάτη μπερδεμένους ανθρώπους; Ένας κράτος το οποίο αφενός δονκιχωτικά απειλεί την Ελλάδα, αφετέρου, μέσω αυτών των ανεκδιήγητων αξιώσεων, εάν οι περιφερειακές συνθήκες το επιτρέψουν, δυνατόν να γίνει εργαλείο αναταραχής, διενέξεων και συνοριακών ανακατατάξεων. Ναι απαντούν καθησυχαστικά όλοι που αν και κατοικούν στην Ελλάδα είναι φορείς ιδεολογικά εκπορευομένων εσχατολογικών παραδοχών.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΘΝΟΣ

 Σε ερώτηση της δημοσιογράφου Μαρίας Ανδρέου: Τι σημαίνει έθνος και πώς διαμορφώνεται η εθνική συνείδηση; ο μεγάλος αυτός άνθρωπος,καλλιτέχνης και Ελληνας απάντησε:

Στο σχολείο είχαμε έναν ιταλό καθηγητή, με λατρεία στην ελληνική παιδεία, τον Κάρλο Μπρικέλι. Μας έκανε ιταλικά και μας μάθαινε να λέμε ότι στο αίμα μας ρέει αίμα ιταλικό. Τότε όλα τα παιδιά και χωρίς να συνεννοηθούμε -αυτή είναι πιο η δυνατή μου ανάμνηση, που με κάνει και κλαίω όταν θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια- φωνάζαμε:

«Στο αίμα μας ρέει αίμα ελληνικό»!

Οι κατακτητές πιστεύουν ότι με την προπαγάνδα μπορούν να αλλάξουν οι λαοί. Η συνείδηση ενός έθνους φτιάχνεται από την κοινή γλώσσα, την ιστορία και τη γνώση του ποιος είσαι. Το κράτος δεν έχει την ίδια ισχύ με το έθνος.

Κράτος φτιάχνεις με τη μείξη πολλών εθνοτήτων. Αυτά τα κράτη συνήθως είναι σκληρά απέναντι στους πολίτες τους. Η ελευθερία δεν παρέχεται αφειδώς στις εθνότητες, για να μην μπορούν να ξεσηκωθούν και το κράτος διαλυθεί. Δεν υπάρχει ουσιαστική δημοκρατία. Ενώ στο έθνος υπάρχει ο άγραφος νόμος των εθίμων, των κοινών αγώνων και καημών, του πολιτισμού, της θρησκείας, των παρόμοιων χαρακτηριστικών.

Πηγή Votegreece.gr

Η ιστορία και οι εχθροί της.

Του καθηγητή Δρος Κοινωνιολογίας Ηλία Φιλιππίδη,

Αντιπροέδρου του Κρητικού Λαϊκού Πανεπιστημίου.

Ενας νέος πόλεμος έχει ξεσπάσει

Για μας τους Έλληνες είναι αυτονόητο, ότι η ιστορία μας αποτελεί εθνικό κεφάλαιο, πυλώνα της πολιτισμικής μας ταυτότητας, τράπεζα συσσωρευμένης πείρας, μεγάλη σχολή σοφίας και προτύπων. Αλλά και κάθε λαός έχει χρέος να μαθαίνει την ιστορία του και να μαθαίνει από την ιστορία του.

Τελικά η πορεία του κάθε λαού και ολόκληρης της ανθρωπότητας προς το μέλλον εξαρτάται όχι μόνο από το πώς διαχειριζόμαστε το παρόν αλλά και από το πώς αξιολογούμε το ιστορικό παρελθόν μας.

Όμως από το 1990 και μετά έχει αρχίσει διεθνώς ένας πόλεμος κατά της Ιστορίας, η οποία κατηγορείται ότι είναι όχι απλώς η αφηγήτρια των δεινών της ανθρωπότητας αλλά η ίδια η αιτία τους.

Θα σας αποκαλύψομε λοιπόν, ποιοί είναι οι εχθροί της Ιστορίας και γιατί την πολεμούν.

Το έθνος παράγει πολιτισμό. Παράγει διαφορετικότητα. Και ο εθνικός πολιτισμός είναι πρώτα από όλα ένας λαϊκός πολιτισμός.

εικόνα από: greece-yachtcharter.gr

Από τον Θραξ Αναρμόδιο

Το έθνος παράγει πολιτισμό. Παράγει διαφορετικότητα.

Αυτή η διαφορετικότητα στα πολιτισμικά στοιχεία, και επιπλέον η ιστορική συγγένεια της καταγωγής των μελών (το μεγάλο σόϊ), είναι το περιεχόμενο της εθνικής ταυτότητας.

Ο εθνικός πολιτισμός είναι πρώτα από όλα ένας λαϊκός πολιτισμός.

Από τα τραγούδια, τις διηγήσεις και τις παροιμίες, μέχρι την αρχιτεκτονική σπιτιών, ναών, καραβιών και γεφυριών.

Και από τα ζώα που εκτρέφει, τα δέντρα και τα φυτά που καλλιεργεί, μέχρι τα υλικά, -όπως η πέτρα, ο ασβέστης, ο πηλός, το γυαλί και ο μπρούντζος- που χρησιμοποιεί για τα τεχνουργήματα, τα δοχεία, τα εργαλεία και τα καλλιτεχνήματά του.

Από τα χρώματα που διαλέγει για να βάψει τα σπίτια, τους ναούς και τα πλεούμενά του, μέχρι τα πλεκτά του, τα υφαντά του και τις συνταγές των φαγητών και των γλυκισμάτων του.