Μητροπ. Πειραιώς: Τι ουσιαστικά προβλέπει η πρόταση αναθεωρήσεως του Συντάγματος από την κυβέρνηση αναφορικά με την Εκκλησία και το Έθνος.

 Ψηφίζονται αὔριο ἀπό τήν Ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς οἱ προτάσεις ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, πού κατετέθησαν ἀπό τήν Συμπολίτευσι καί τήν Ἀντιπολίτευσι. Ἤδη τό πόρισμα τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, παρεδόθη στόν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς καί κατά τήν ἐπιταγή τοῦ Συντάγματος θά πραγματοποιηθῆ ἡ προβλεπομένη πρώτη ψηφοφορία.

Ἡ πρότασι ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος, πού κατετέθη ἀπό τό κυβερνόν κόμμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀναφέρεται καί σέ διατάξεις πού ἀφοροῦν στίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας, στήν ἐπιβολή τοῦ Πολιτικοῦ ὅρκου, στήν ἐξοβελισμό τῶν ἐννοιῶν τῆς οἰκογενείας καί τοῦ Ἔθνους καί στήν συνταγματική περιωπή τοῦ ἀνυπάρκτου κατά φύσιν ἑτέρου γενετησίου προσανατολισμοῦ, ὡς κατοχύρωσι τοῦ «δικαιωματισμοῦ».

Εἰδικώτερον διά τήν ἀναθεώρησι τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος στό περίγραμμα τῆς ἀναθεωρητικῆς λογικῆς του καταλέγεται ἡ τυπολογία τῶν σχέσεων Πολιτείας-Ἐκκλησίας. Δέν ἐπιλέγεται μέν ἡ ἀπ’ εὐθείας κατάργησι τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, πού θά ἐπέφερε τεκτονικόν σεισμόν, μέ τήν κατάργησι τῆς συνταγματικῆς προστασίας τῶν Καταστατικῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά ἡ εἰσαγωγή στό ἄρθρον 3 τοῦ Συντάγματος τῆς ἀορίστου ρήτρας διά τήν «κρατική θρησκευτική οὐδετερότητα», μέ τόν ὅρο «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», καί τήν ἑρμηνευτική δήλωσι περί ἐπικρατούσης θρησκείας, πού ὅμως ὑπονοεῖται, ἡ κατοχύρωσίς της ὑπέρ ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν τῆς χώρας, ἤδη στό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος διά τήν θρησκευτικήν ἐλευθερία.

Δεν συντρέχουν λόγοι αλλαγής σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους.

 O Σεβασμιώτατος αποκαλύπτει τα τερτίπια της πολιτικής εξουσίας που αυνεχώς βοά για «θρησκευτική ουδετερότητα», αλλά η θρησκευτική ελευθερία και η ανεξιθρησκεία κατοχυρώνονται στο άρθρο 13.

Tο Βήμα Ορθοδοξίας επικοινώνησε με τον Μητροπολίτη Μάνης Χρυσόστομο, που γνωρίζοντας πολύ καλά και το νομικό κομμάτι, εξηγεί πως δε συντρέχουν λόγοι αλλαγής του άρθρων που αφορούν τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους.

«Πρωταρχικά είναι ανάγκη όταν μιλάμε γι’αυτές τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους να γνωρίζουμε κυρίως τι είναι Εκκλησία», αναφέρει αρχικά και προσθέτει: «Η Εκκλησία δεν είναι ένας οιοσδήποτε κοσμικού τύπου οργανισμού ο οποίος αλλάζει κατά διάφορα χρονικά διαστήματα.

Γι’ αυτό και οι φράσεις «ωρίμασε η κοινωνία» ή » είναι καιρός τώρα» τυγχάνουν μικρού βεληνεκούς φράσεις. Η Εκκλησία δεν είναι εφεύρημα τωρινό υπάρχει αιώνες τώρα προ κάθε κράτους».

Εν συνεχεία αναφέρθηκε στα σημεία εκείνα του Συντάγματος που οι κυβερνώντες θέλουν να αλλάξουν και τονίζει: «Το προοίμιον του Συντάγματος είναι τίτλος τιμής για το έθνος μας. Εμείς σεβόμαστε τιμάμε την ιστορία μας. Και τούτο γιατί έχουμε ιστορία πολιτισμού που στηρίζεται στον κλαδικό Ελληνισμό και στην Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία.