Λόφος Καρυών Τόπος Μαρτυρίου (β’ μέρος)

Το χρονικό αποκαλύψεως των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στη Θερμή Μυτιλήνης.

Συνέντευξη της Βασιλικής Ράλλη στον Φώτη Σταμούλη, Δεκ. 2013

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ.

Θυμάμαι μια μέρα ήταν 15 Ιουλίου του ’59 που είδα το πρώτο όνειρο, που όπως είπε ο Μητροπολίτης, έριξε την πρώτη ακτίδα φωτός στο μυστήριο που έκρυβε αιώνες αυτός ο Λόφος των Καρυών. Κοίμιζα το παιδί μου στην αγκαλιά μου όπου μπαίνει ξαφνικά μες στο σπίτι μας τρομαγμένη η γυναίκα του αρχιεργάτου η Μαρία λέγοντας, δεν ξαναπατώ στο κτήμα σας, στοιχειωμένος τόπος είναι καλά το έλεγαν και ο παππούς μου και η γιαγιά μου ότι είναι στοιχειωμένος τόπος. Ανέβασα σήμερα φαγητό στον άντρα μου γιατί το πρωί έφυγε και δεν πήρε φαγητό μαζί του. Έφαγαν οι εργάτες και κάθισαν στη ρίζα μιας ελιάς να ξεκουραστούν. Κι εγώ πήγα εκεί που έχουν συγκεντρωμένα τα μάρμαρα και τα έβλεπα με περιέργεια. Μου φάνηκε πως κάποιος με πλησίασε. Καθώς έστριψα το κεφάλι μου να δω ποιος ήταν, βλέπω έναν πάπαδο -εννοούσε μεγαλόσωμο ιερέα- αλλά δεν είδα το κεφάλι του. ‘Η μέσα σε λάμψη ήταν ή ήταν ακέφαλος. Έβγαλα μία φωνή τρόμου, ήηη το φάντασμααα, που βλέπαν τόσα χρόνια Τούρκοι και Ρωμηοί, και το ‘βαλα στα πόδια. Δεν ξαναπατώ στο κτήμα σας, είναι πραγματικά στοιχειωμένος τόπος.

Λόφος Καρυών Τόπος Μαρτυρίου (α’ μέρος)

Το χρονικό αποκαλύψεως των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στη Θερμή Μυτιλήνης.

Απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη της Βασιλικής Ράλλη στον Φώτη Σταμούλη, Δεκ. 2013

Η ιερή υπόθεση των Καρυών είναι μία θαυμαστή πραγματικότητα χωρίς καμμιά απολύτως υπερβολή. Τα συγκλονιστικά γεγονότα της τα έχω ζήσει τόσο έντονα επί σειρά ετών κι έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στην καρδιά μου την ίδια.

Ο Άγιος Ραφαήλ και το «ενωτικό» συλλείτουργο στην Αγία Σοφία. (1452)

Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).

Ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ὀργάνωσε τό ἐπίσημο συλλείτουργο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπρόσωπου τοῦ πάπα καρδινάλιου Ἰσίδωρου, στά πλαίσια τῆς «ἑνωτικῆς πολιτικῆς» πού ἐφάρμοζε ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά σωθεῖ ἡ Βασιλεύουσα μέ τή βοήθεια τοῦ πάπα, ἀπό τόν ἐξαιρετικά ἀσφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Ἐκείνη τήν ἐποχή ὁ πρωτοσύγκελος ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ, ἀλλά καί ὁ διάκονος Νικόλαος βρίσκονταν στήν Κωνσταντινούπολη. Στίς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, ἀνήμερα τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, ἔλαβε χώρα τό συλλείτουργο αὐτό. Ὅμως, ὁ πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δέν θέλησε νά παραστεῖ καί οὔτε καί τόν διάκονό του ἄφησε νά πάει. Γνώριζε πολύ καλά ὅτι αὐτό θά ἦταν προδοσία τῆς Πίστεως, ἐπέλεξε νά πειθαρχήσει στόν Θεό καί ὄχι στόν αὐτοκράτορα.