Διάφορες συνομιλίες με τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη – Μαρκιανής Νοταρίας…

.

Η γνωριμία μου με το Γέροντα Πορφύριο.

Ήμαστε μία συντροφιά από 5-6 φίλες, που είχαμε όλες τον ίδιο εκλεκτό πνευματικό πατέρα, ο οποίος μετά από μία σύντομη αλλά επώδυνη ασθένεια, εκοιμήθη. Για κάποιο χρονικό διάστημα πηγαίναμε σε άλλους πνευματικούς, όταν κάποια από την συντροφιά μας είπε, ότι ανακάλυψε έναν γέροντα που εξομολογεί στα Καλλίσια και έχει προορατικό χάρισμα. Γελάσαμε. «Τι λες, στην εποχή μας; Αλλά και τι χάνουμε; Ας δοκιμάσουμε».

Πήγαμε σε μια ολονυχτία στα Καλλίσια για πρώτη γνωριμία. Ο γέροντας ήταν εκεί. Λειτουργούσε εκείνη την νύχτα ένας Σέρβος ιερέας, ο π. Ειρηναίος Μπούλοβιτς και ο γέροντας ήταν μέσα στο ιερό. Ο κόσμος πολύς. Έξω έκανε κρύο. Είχαμε πολύ στριμωχθεί μέσα στο ναό του αγίου Νικολάου. Επειδή είχα πρόβλημα αναπνευστικό στάθηκα μπροστά – μπροστά από όλον τον κόσμο, σε πολύ μικρή απόσταση από την αριστερή θύρα του ιερού. Η ψυχή μου τη μέρα εκείνη ήταν κατώδυνος από κάποια μεγάλη στενοχώρια που είχε παρουσιαστεί στην οικογένεια του αδελφού μου.

Προσευχόμουν όλο δάκρυα και κάθε τόσο έβλεπα τον γέροντα Πορφύριο, που έβγαινε στην αριστερή θύρα του ιερού και εκύτταζε προς το εκκλησίασμα. Ένοιωσα το γλυκύ εκείνο βλέμμα του να στέκεται κάποιες στιγμές επίμονα ερευνητικό επάνω μου. «Αν ο παππούλης έχει χάρισμα προορατικό, σκέφθηκα, θα δει τη θλίψη της ψυχής μου».

Η ολονυχτία τελείωσε αργά. Το χάραμα φύγαμε όλοι για τα σπίτια μας και ο γέροντας αποσύρθηκε να αναπαυθεί χωρίς να δει κανέναν εκείνη την ημέρα. Πέρασαν αρκετές ημέρες. Μία από τις φίλες της συντροφιάς που κατοικούσαν όλες μαζί, με εκάλεσε στο σπίτι τους, όπου είχε πάει ο γέροντας και εξομολογούσε. Έτρεξα αμέσως. Στο μεταξύ η θλίψη για το πρόβλημα της οικογένειας του αδελφού μου είχε κάπως περάσει και είχα ηρεμήσει. Έτσι στην εξομολόγησή μου δεν το ανέφερα. Ο γέροντας με ρώτησε αν τελείωσα. Είπα «Ναι, τελείωσα» και τότε ακούω να λέει εκείνος.

Άγιος Πορφύριος: «Θέλεις να δεις τον Ιησού Χριστό;»

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός (7 Φεβρουαρίου 1906 –  2 Δεκεμβρίου 1991)

Θέλεις να δεις τον Ιησού Χριστό; «Έλα και δες», λέει ο απόστολός Του. Ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές Του ότι θα είναι μαζί τους παντοτινά «ως τη συντέλεια του κόσμου». Και, πραγματικά, είναι μαζί τους μέσα στο άγιο Ευαγγέλιο και στα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Τον Χριστό δεν Τον βλέπουν όσοι δεν πιστεύουν στο Ευαγγέλιο. Αυτοί δεν Τον βλέπουν, γιατί είναι τυφλωμένοι από την απιστία.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Ο Χριστιανός είναι ευγενής’.

«Ό χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμάμε ν’ αδικούμαστε. Άμα έλθει μέσα μας το καλό, ή αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μάς κάνανε. Έδώ κρύβεται το μυστικό. Όταν το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Ή μεγάλη τέχνη είναι, όμως να το περιφρονήσετε. Με την χάρι του Θεού ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σάς επηρεάζει, διότι θα είστε πλήρεις χάριτος.

Στο Πνεύμα του Θεού όλα είναι αλλιώτικα. Εκεί κανείς τα δικαιολογεί στους άλλους όλα. Όλα! Τί είπαμε; Ό Χριστός βρέχει επί δικαίους και άδικους». Εγώ εσένα βγάζω φταίχτη, έστω κι αν μου λέεις ότι φταίει ό τάδε ή ή τάδε. Τελικά σε κάτι φταίεις και το βρίσκεις, όταν σου το πω. Αυτή τη διάκριση ν’ ανακτήσετε στη ζωή σας. Να εμβαθύνετε στο καθετί και να μην τα βλέπετε επιφανειακά. Ανακτήσετε δεν πάμε στον Χριστό, ανακτήσετε δεν υπομένομε όταν πάσχομε αδίκως, θα βασανιζόμαστε συνέχεια. Το μυστικό είναι ν’ αντιμετωπίζει κανείς τις καταστάσεις με πνευματικό τρόπο.

Να έχουμε αγάπη, πραότητα, ειρήνη. Έτσι βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας, όταν κυριεύεται από το κακό. Μυστικά ακτινοβολεί το παράδειγμα, όχι μόνον όταν ό άλλος είναι παρών αλλά κι όταν δεν είναι. Ν’ αγωνιζόμαστε να στέλνομε την αγαθή μας διάθεση. Ακόμη και λόγια όταν λέμε για τη ζωή του άλλου που δεν την εγκρίνομαι, αυτός το καταλαβαίνει και τον απωθούμε. Ενώ ανακτήσετε είμαστε ελεήμονες και τον συγχωρούμε, τον επηρεάζομαι -όπως τον επηρεάζει και το κακό- κι ας μην μάς βλέπει.

Να μην αγανακτούμε με εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθετοι, διώκτες κ.λπ. Ή αγανάκτηση κάνει κακό.

Πάσχα με τον Άγιο Πορφύριο

.

Κείμενο του καθηγητή καρδιολογίας Γεωργίου Παπαζάχου

Αντί άλλης Πασχαλινής ευχής, θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου, όπως τα έζησα μια Τρίτη Διακαινησίμου στο κελλάκι του.

Πήγα να τον δω σαν γιατρός. Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα, με παρεκάλεσε να μη φύγω.

Κάθησα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεβάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του. Με ρώτησε: –Ξέρεις το τροπάριο που λέει “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…”;

-Ναι, γέροντα, το ξέρω.

-Πες το. Άρχισα γρήγορα γρήγορα. “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν· και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων Θεόν και υπερένδοξον”.

-Το κατάλαβες;

-Ασφαλώς το κατάλαβα. Νόμισα πως με ρωτάει για την ερμηνεία του.

Πρέπει νά φοβόμαστε τόν Χριστό;

.

Ἅγιος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης)

«Ἡ τέλεια ἀγάπη βγάζει ἔξω τόν φόβο• ἐπειδή, ὁ φόβος ἔχει κόλαση• καί ἐκεῖνος πού φοβᾶται δέν ἔχει τελειωθεῖ στήν ἀγάπη» (Α΄ Ἰωάννου 4, 18)

Ὅταν ἀγαπᾶς τόν Χριστό, παρόλες τίς ἀδυναμίες καί τή συναίσθηση πού ἔχεις γι’ αὐτές ἔχεις τή βεβαιότητα ὅτι ξεπέρασες τόν θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στήν κοινωνία τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

Τόν Χριστό νά τόν αἰσθανόμαστε σάν φίλο μας. Εἶναι φίλος μας. Τό βεβαιώνει ὁ ἴδιος, ὅταν λέει: «Ἐσεῖς εἶστε φίλοι μου…» (Ἰω. 15,14). Σάν φίλο νά τόν ἀτενίζομε καί νά τόν πλησιάζομε. Πέφτομε; Ἁμαρτάνομε; Μέ οἰκειότητα, μέ ἀγάπη κι ἐμπιστοσύνη νά τρέχομε κοντά του· ὄχι μέ φόβο ὅτι θά μᾶς τιμωρήσει ἀλλά μέ θάρρος, πού θά μᾶς τό δίδει ἡ αἴσθηση τοῦ φίλου.

Νά τοῦ ποῦμε: «Κύριε, τό ἔκανα, ἔπεσα, συγχώρεσέ με». Ἀλλά συγχρόνως νά αἰσθανόμαστε ὅτι μᾶς ἀγαπάει, ὅτι μᾶς δέχεται τρυφερά, μέ ἀγάπη καί μᾶς συγχωρεῖ. Νά μή μᾶς χωρίζει ἀπ’ τόν Χριστό ἡ ἁμαρτία. Ὅταν πιστεύουμε ὅτι μᾶς ἀγαπάει καί τόν ἀγαπᾶμε, δέν θά αἰσθανόμαστε ξένοι καί χωρισμένοι ἀπ’ Αὐτόν, οὔτε ὅταν ἁμαρτάνουμε. Ἔχουμε ἐξασφαλίσει τήν ἀγάπη Του κι ὅπως καί νά φερθοῦμε, ξέρομε ὅτι μᾶς ἀγαπάει.

Τό Εὐαγγέλιο, βέβαια, λέει μέ συμβολικές λέξεις γιά τόν ἄδικο ὅτι θά βρεθεῖ ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχει «ὁ τριγμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων», διότι μακράν τοῦ Θεοῦ ἔτσι εἶναι. Καί ἀπό τούς νηπτικούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας πολλοί ὁμιλοῦν γιά φόβο θανάτου καί κολάσεως. Λένε: «Ἔχε μνήμη θανάτου πάντοτε». Αὐτές οἱ λέξεις, ἄν τίς ἐξετάσομε βαθιά, δημιουργοῦν τόν φόβο τῆς κολάσεως. Ὁ ἄνθρωπος προσπαθώντας ν’ ἀποφύγει τήν ἁμαρτία, κάνει αὐτές τίς σκέψεις, γιά νά κυριευθεῖ ἡ ψυχή του ἀπ’ τό φόβο τοῦ θανάτου, τῆς κολάσεως καί τοῦ διαβόλου.

Μόνο με την ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γεμίζει η ψυχή

.

Γέροντας Πορφύριος

«Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι’ αυτό αποτυγχάνουν. Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή».

«Αγάπα όλους»

«Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες, αλλά με πραγματική μυστική αγάπη. Όταν αντιδικούμε, οι άλλοι αντιδρούν. Όταν τους αγαπάμε, συγκινούνται και τους κερδίζουμε. Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε πρώτα στον εαυτό μας. Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού»

«Όταν αγαπάς τον Χριστό, αγαπάς όλους»

«Ο Χριστός είναι η Εκκλησία και η Εκκλησία είναι ο Χριστός, που μας έχει προσλάβει όλους στον Εαυτό Του. Όταν αγαπάς τον Χριστό, αγαπάς συγχρόνως όλους τους ανθρώπους, χωρίς να ρωτάς αν οι άνθρωποι είναι άξιοι της αγάπης ή ακόμη αν την αποδεχθούν ή την απορρίψουν. Όταν θέλεις να συναντήσεις τον Χριστό, θα Τον βρεις στο χώρο της Εκκλησίας, γιατί εδώ είναι ενωμένη ολόκληρη η ανθρωπότητα με τον Θεό στο Πρόσωπο του Χριστού. Δεν μπορεί να επικοινωνείς με τον Χριστό και να μην τα έχεις καλά με τους άλλους ανθρώπους».

«Ό χριστιανός είναι ευγενής»

Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

«Ό χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμάμε ν’ αδικούμαστε. Άμα έλθει μέσα μας το καλό, ή αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μάς κάνανε. Έδώ κρύβεται το μυστικό. Όταν το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Ή μεγάλη τέχνη είναι, όμως να το περιφρονήσετε. Με την χάρι του Θεού ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σάς επηρεάζει, διότι θα είστε πλήρεις χάριτος.

Στο Πνεύμα του Θεού όλα είναι αλλιώτικο. Εκεί κανείς τα δικαιολογεί στους άλλους όλα. Όλα! Τί είπαμε; «Ό Χριστός βρέχει επί δικαίους και άδικους». Εγώ εσένα βγάζω φταίχτη, έστω κι αν μου λέεις ότι φταίει ό τάδε ή ή τάδε. Τελικά σε κάτι φταίεις και το βρίσκεις, όταν σου το πω.

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: ΕΝΑΣ ΔΙΑΠΡΥΣΙΟΣ ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 13η Δεκεμβρίου 2018

Όπως είναι σε όλους γνωστό, οι θιασώτες του οικουμενισμού εδώ και πολλές δεκαετίες εργάσθηκαν και εργάζονται για την καθιέρωση και εμπέδωση της παναιρέσεως αυτής με πολλούς τρόπους και σε πολλά επίπεδα ταυτοχρόνως. Αφού κατόρθωσαν μέσω της «Συνόδου» της Κρήτης να δώσουν δογματική και συνοδική νομιμοποίηση στην παναίρεση, προσπάθησαν παράλληλα να την θεμελιώσουν και να την κατοχυρώσουν σε λόγους των αγίων της Εκκλησίας. Για να επιτύχουν το στόχο τους επεχείρησαν να διαστρεβλώσουν λόγους νεοφανών αγίων, οι οποίοι πρόσφατα έχουν αγιοκαταταχθεί και να τους παρουσιάσουν ως έχοντες δήθεν οικουμενιστικές ιδέες και αντιλήψεις και προωθούντες τον Οικουμενισμό.

Ωστόσο όλοι οι νεοφανείς άγιοι της Εκκλησίας μας, υπήρξαν φανερά και ξεκάθαρα αντίθετοι με τις γνωστές οικουμενιστικές θεωρίες, ιδιαιτέρως με την αναγνώριση και αποδοχή των ετεροδόξων αιρετικών ως «Εκκλησιών», και κατ’ επέκταση με τις κακόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Αυτό τουλάχιστον συνάγεται ξεκάθαρα από γραπτά κείμενα τους, είτε από σωζόμενες μαγνητοφωνημένες ομιλίες τους, είτε από προφορικές μαρτυρίες πνευματικών τέκνων τους, που επιζούν μέχρι σήμερα, είτε τέλος από βιογραφίες που συνέταξαν αξιόπιστα και υπεύθυνα πρόσωπα, τα οποία απέδωσαν, (κατά το δυνατόν), με πιστότητα και συνέπεια, την στάση που κράτησαν οι εν λόγω άγιοι απέναντι στους ετεροδόξους αιρετικούς, τους αλλοθρήσκους, και σε όσους προωθούν τον Οικουμενισμό. Για παράδειγμα οι άγιοι Νεκτάριος Πενταπόλεως, Ιουστίνος Πόποβιτς, Νικόλαος Αχρίδος, Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Παΐσιος Αγιορείτης, Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Ιάκωβος Τσαλίκης, κ.α., εξέφρασαν με τον δικό τους ο καθένας τρόπο, ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο που είχαν, την ίδια αλήθεια. Ότι δηλαδή μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και ότι εκτός Αυτής δεν υπάρχουν άλλες «Εκκλησίες», παρά μόνον αιρέσεις. Επίσης, ότι σε καμιά από τις θρησκείες του κόσμου δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά όλες οδηγούν στην απώλεια.

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Σας έχω ξαναπεί ότι, μετά θάνατον θα’ μαι πιο πολύ κοντά σας, απ’ όσο τώρα, διότι θα ζω πιο κοντά με τον Χριστό» (2 Δεκεμβρίου 1991)

.

Ο π. Πορφύριος, γεννήθηκε το 1906 από ευσεβείς και πολύ φτωχούς γονείς στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας. Στο σχολείο πήγε μέχρι Β΄ Δημοτικού. Τα γράμματα, όπως μου είπε, τα έμαθα διαβάζοντας το Ευαγγέλιο και τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας.

Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του. Κι ο μικρός Ευάγγελος – αυτό ήταν το όνομα του Γέροντα – δούλευε στα χωράφια και έβοσκε τα λιγοστά πρόβατά τους στις πλαγιές του χωριού. Εκεί διάβαζε και το Βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη. Τόσο πολύ τον συνεπήρε η αγία μορφή του Οσίου, που άρχισε να σκέπτεται να τον μιμηθεί.

Μικρός καθώς ήταν, 13-14 ετών, βρήκε τον τρόπο και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί εγκαταστάθηκε στα Καυσοκαλύβια και έγινε υποτακτικός σε ένα κελί, σε δύο πολύ καλά και αυστηρά Γεροντάκια. Έζησε μαζί τους 5-6 χρόνια, έμαθε την καλογερική, την «άκρα» και «χαρούμενη» όπως έλεγε, υπακοή, την καθαρή αγάπη του Θεού και δέχθηκε – άδολο και αγνό παιδί όπως ήταν – το διορατικό χάρισμα.

Όμως αρρώστησε άσχημα, και ο Θεός έδειξε ότι ήθελε να τον «μεταθέσει» στον κόσμο, για να μπορέσει να φωτίσει τους ανθρώπους με τη χάρη που είχε, να τους εμπνεύσει, να τους παρηγορήσει, να τους καθοδηγήσει. Έτσι, γύρισε στην πατρίδα του την Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στο Μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους στο Αυλωνάρι. Εκεί θεραπεύθηκε.

Μόνον εξ’ ουρανού μπορούμε να αναμένουμε κάποια λύση… Θα έχουμε ολοφάνερη Θεϊκή παρέμβαση του Ενός, του Αληθινού και Ζώντος Τριαδικού Θεού!…

Από το νέο βιβλίο: «Σιωνισμός και ο προ των πυλών Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος»

Μόνον εξ’ ουρανού μπορούμε να αναμένουμε κάποια λύση. Ναι μόνον εξ’ ουρανού! Και αυτή η λύση ναι!, όντως!, θα έρθει! Θα έχουμε ολοφάνερη Θεϊκή παρέμβαση του Ενός, του Αληθινού και Ζώντος Τριαδικού Θεού!…

Ας δούμε τι έλεγαν τρεις άγιες και χαριτωμένες ψυχές της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας:

Η εσταυρωμένη αγάπη του Αγίου Πορφυρίου.

Ομιλεί ο π. Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης για τον Γέροντά του τον Άγιο Πορφύριο.

Είπε Γέρων.
«Αγάπη είναι να βλέπεις έναν λεπρό και να επιθυμείς να πάρεις εσύ την αρρώστεια του για να γίνει αυτός υγιής.»

O Άγιος Πορφύριος δεν συμφωνούσε με τους διαλόγους, ούτε με τις μεταβάσεις του Πατριάρχη στη Ρώμη!

 Του ιερομονάχου Δαμασκηνού,
Ι. Κ. Φιλαδέλφου, Άγιον Όρος

Ο γράφων, ως γνωρίζων εκ του σύνεγγυς τον άγιον Πορφύριον, από τα φοιτητικά του χρόνια, κατά την δεκαετίαν του 1960, ότε ούτος ήτο εφημέριος εις την Πολυκλινικήν Αθηνών της οδού Πειραιώς, και διατηρήσας την πνευματικήν επικοινωνίαν, μέχρι της κοιμήσεώς του, βεβαιώνει ότι ο άγιος Πορφύριος δεν συνεφώνει με τας μεταβάσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου εις την Ρώμην ούτε με τους διαλόγους, καθ’ ον τρόπον γίνονται. Τούτο μοι ανέφερε από τηλεφώνου, και κατά μήνα Δεκέμβριον του 1987.

Αίφνης κατά την διάρκειαν της νυκτός, κατά τον Δεκέμβριον του 1987, ότε ησχολούμην, με την κατόπιν εντολής της Ι. Κοινότητος, ως Αρχιγραμματεύς, σύνταξιν του σχεδίου της επιστολής, δι’ ης ομοφώνως η Ι. Κοινότης αντέδρασεν εις την Πατριαρχικήν επίσκεψιν εν Ρώμη και τα εκεί γενόμενα εν τω ναώ του Αγίου Πέτρου, ακούω το τηλέφωνον και τον Γέροντα Πορφύριον να ομιλή. «Τι γράφεις, μωρέ;» Γράφω, Γέροντα, την επιστολήν, ην προτίθεται η Ι. Κοινότης να αποστείλη, ως διαμαρτυρίαν, εις τον Παναγιώτατον Πατριάρχην Δημήτριον, δια την επίσκεψίν του εις την Ρώμην.

Και συνεχίζει: «Διάβασε το γράμμα να ακούσω». Ο υποφαινόμενος εις τοιαύτα δύσκολα δογματικά θέματα ποτέ δεν έγραφε προς τον Πατριάρχην, χωρίς να συμβουλευθή το αρχείον, πλούσιον εις τοιαύτα θέματα, της Ιεράς Κοινότητος, ένθα εξεφράζετο το διαχρονικόν φρόνημα του Αγίου Όρους.

Έγραφα λοιπόν: «Πως, Παναγιώτατε, μετέβητε εν τω αμοίρω της Χάριτος Ναώ των απ’ αιώνων αιρετικών; Η Ρώμη δεν έχει την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, ούτε έγκυρα μυστήρια».

Και ο πατήρ Πορφύριος μου απαντά: «Ωραία τα γράφεις. Θα αρέση η επιστολή εις τον Πατριάρχην. Δεν μπορείς να είπης εις τους Παπικούς, ότι έχουν Χάριν και Μυστήρια. Δεν έπρεπε ο Πατριάρχης να μεταβή εις την Ρώμην, διότι αυτοί κερδίζουν, χωρίς να διορθώνωνται και ζημιούται η Ορθοδοξία. Ο Παπισμός είναι μόνον υπερηφάνεια. Η Ορθοδοξία είναι μόνον ταπείνωσις. Έβλεπον με το διορατικόν χάρισμα τον ναόν του αγ. Πέτρου και το Βατικανόν κατέβαλε κάθε προσπάθειαν να εντυπωσιάση με την τελετουργίαν. Ο Πατριάρχης ίστατο σοβαρός και σκεπτικός».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἀποκαλύπτει τὸν τόπο ὅπου βρίσκεται ὁ τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.

Τὸ κάτωθι ἀπόσπασμα περιέχεται στὸ νέο βιβλίο τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης “Ὁ Ὅσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)” τῆς ἐκδοτικῆς σειρᾶς “Ὀρθόδοξο βίωμα”. Ἡ πρώτη παρουσίαση τοῦ βιβλίου πραγματοποιήθηκε τὴν Κυριακὴ 22 Ἰανουαρίου στὴν Ι.Μ. Παντοκράτορος Νταοῦ Πεντέλης. Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ἐκδήλωση θὰ βρεῖτε ΕΔΩ!

Συνέβη στην Βασιλίσσης Σοφίας …

 Αυτό συνέβη στη Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, είναι αληθές αυτό που σας λέω. Ένας παππούλης πηγαίνοντας πρωί πρωί στον Ναό του να λειτουργήσει, στη στάση εκεί επί της Βασιλίσσης Σοφίας περίμενε ένας ιερέας. Σταματάει και του λέει,

– Καλημέρα πάτερ, προς τα πού πάτε; Πάτε σε Ναό;

– Ναι, ναι σε Ναό πάω.

– Ελάτε να σας πάω.

Στο δρόμο μιλούσαν. Πραγματικά ο ιερέας επιβάτης εξέφραζε μία σωφροσύνη, μία σοφία. Ήταν ολιγόλογος, αλλά τα λόγια του ήταν χρυσαφένια, «χρυσά», όπως ο ίδιος ο παππούλης αποκάλυψε. Και του λέει,

– Πάτερ μου, τώρα που θα κάνετε κι εσείς την προσκομιδή σας, να σας δώσω τα προβλήματα της οικογένειάς μου, σας παρακαλώ, να τα μνημονεύσετε, είπε ο παπάς που οδηγούσε. Εγώ τα μνημονεύω ως πατέρας αλλά θέλω μία ενίσχυση, θέλω έναν συναγερμό να κάνω για τα προβλήματά μου. Πολλά τα προβλήματα στην οικογένεια.

– Και βέβαια θα τα πάρω. Είναι αυτά, αυτά, αυτά.

Του τα επανέλαβε ο επιβάτης ιερέας. Του λέει,

– Μην φοβάσαι πάτερ, πρόσκαιρα είναι αυτά. Αυτά τα προβλήματα τα έχεις για την ιεροσύνη σου. Δούλεψε πως δουλεύεις. Να ‘σαι τυπικός. Να ‘χεις συνέπεια, όπως έχεις. Προχώρησε. Αύξησε λίγο την προσευχή σου και μην δειλιάσεις. Αυτά θα φύγουν όπως ήρθαν. Θα διορθωθούν όλα.

-Σας ευχαριστώ πάτερ. Πραγματικά μου δώσατε δύναμη. Νομίζω θα κάνω μια ξεχωριστή λειτουργία σήμερα.