Εθνική ταυτότητα και ανθρώπινα δικαιώματα: «Το διαχρονικό μήνυμα του Αγίου Κοσμά»

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 24 Αυγούστου 1779, στο Κολικόντασι της τουρκοκρατούμενης τότε Βορείου Ηπείρου, απαγχονίσθηκε με εντολή του Κουρτ Πασά ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς όπως κατεγράφη στη συνείδηση του λαού μας. Γεννήθηκε το 1714 στο Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, δίπλα από το Θέρμο, την αρχαία πρωτεύουσα της Αιτωλικής Συμπολιτείας.

Έμαθε γράμματα στη Ρούμελη και στην Αθωνιάδα Σχολή και ενεδύθη το μοναχικό σχήμα στο Άγιον Όρος, στη Μονή Φιλοθέου. Με τις ευλογίες των εκάστοτε Οικουμενικών Πατριαρχών εξήλθε από τον Άθωνα τουλάχιστον τρεις φορές και περιόδευσε στα περισσότερα μέρη του Ελληνισμού για να αποτρέψει τους εξισλαμισμούς. Ιδιαιτέρως έντονη παραμένει η μνήμη του στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία.

Δίδασκε με τον απλό λόγο του, την ασκητική ζωή του, με τις προφητείες του για την απελευθέρωση του Γένους, με το πάθος του για την κοινωνική δικαιοσύνη, με τον ζήλο του για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Από τα πρώτα χρόνια μετά το μαρτύριό του αναγνωρίσθηκε ως Άγιος από τον λαό μας και η αγιοκατάταξή του επισημοποιήθηκε το 1961 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο πρώτος βιογράφος του είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο περίφημο «Νέον Μαρτυρολόγιον», το οποίο εξεδόθη το 1799.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «Πώς κάνουμε το σημείο του σταυρού;»

.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:

“Ακούσατε, χριστιανοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τι σημαίνει. Μας λέγει το Άγιον Ευαγγέλιον πώς ή αγία Τριάς, ο Θεός, δοξάζεται εις τον ουρανόν περισσότερο από τους αγγέλους. Τι πρέπει να κάμεις και εσύ;

Σμίγεις τα τρία σου δάκτυλα με το δεξιόν το χέρι σου και μην ημπορώντας να ανεβείς εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις το χέρι σου εις το κεφάλι σου, διατί το κεφάλι σου είναι στρογγυλό και φανερώνει τον ουρανόν και λέγεις με το στόμα:

Καθώς εσείς οι άγγελοι δοξάζετε την Αγίαν Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι και εγώ, ως δούλος ανάξιος, δοξάζω και προσκυνώ την Αγίαν Τριάδα. Και καθώς αυτά τα δάκτυλα είναι τρία – είναι ξεχωριστά, είναι και μαζί – έτσι είναι και ή αγία Τριάς, ο Θεός, τρία πρόσωπα και ένας μόνος Θεός.

Κατεβάζεις το χέρι σου από το κεφάλι σου και το βάνεις εις την κοιλίαν σου και λέγεις: Σε προσκυνώ και σε λατρεύω, Κύριε μου, ότι κατεδέχθης και εσαρκώθης εις την κοιλίαν της Θεοτόκου δια τας αμαρτίας μας.

Το βάζεις πάλιν εις τον δεξιόν σου ώμον και λέγεις: Σε παρακαλώ, Θεέ μου, να με συγχώρησης και να με βάλεις εις τα δεξιά σου με τους δικαίους.

Βάνοντας το πάλι εις τον αριστερόν ώμον λέγεις: Σε παρακαλώ, Κύριε μου, μη με βάλεις εις τα αριστερά με τους αμαρτωλούς.

Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ πρός τόν ἀδελφό του Χρύσανθο

.

Ἅγιος Κοσµᾶς ὁ Αἰτωλός

(Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς γράφει στὸν ἀδελφό του καὶ ἀπαριθμεῖ μὲ ὑπερήφανη ἁπλότητα τὰ κατορθώματά του γιὰ τὸν φωτισμὸ τοῦ Γένους. Ὀλίγους μῆνες ἀργότερα ἔβρισκε μαρτυρικὸ θάνατο, στὰ μέρη ἀκριβῶς ἐκεῖνα ὁποὺ εἶχε ἀσκήσει τὴν πιὸ εὐεργετική του δράση.)

ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ

2 Μαρτίου 1779

«Πανοσιώτατε ἀγαπητέ μοι ἀδελφέ, Κὺρ Χρύσανθε ἀσπαζόμενος προσκυνῶ σε καὶ παρακαλῶ τὸν Ἅγιον Θεόν, διὰ τὴν ψυχικήν σου καὶ σωματικὴν ὑγείαν. Χάριτι θείᾳ ἀδελφὲ ὑγιαίνω ὁπωσοῦν, ψυχικὰ δὲ Κύριος οἶδε.

Τὰ κατ’ ἐμὲ δὲ καὶ περὶ ἐμὲ φαίνονται πολλὰ καὶ ἀπίστευτα εἰς τοὺς πολλοὺς καὶ μήτε ἐγὼ δύναμαι νὰ τὰ καταλάβω. Τόσον δὲ μόνον λέγω σοι διὰ νὰ δοξάσῃς τὸν Κύριον καὶ νὰ χαρῇς, ὅτι γίνεται ἀρκετὴ μετάνοια εἰς τοὺς ἀδελφούς.

Ἕως τριάκοντα ἐπαρχίας περιῆλθον, δέκα σχολεῖα Ἑλληνικὰ ἐποίησα, διακόσια διὰ κοινὰ γράμματα, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καὶ τὸν λόγον μου βεβαιοῦντος διὰ τινων ἐπακολουθησάντων σημείων. Πλὴν δόξα τῷ λέγοντι, ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται.

Περιέρχομαι δὲ κατὰ τὸ παρὸν τὴν Παραμυθίαν καὶ Μαργαρίτην, ἐλπίζω δὲ εἰς ὀλίγον καιρὸν νὰ σᾶς ἀπολαύσω, ἂν ὁ Θεὸς θέλῃ. Περιῆλθον δὲ καὶ τὴν πατρίδα καὶ πάντες οἱ συγγενεῖς σὲ προσκυνοῦσι καὶ οἱ φίλοι. Ἀσπάζομαι σὲ καὶ τὸν Πανιερώτατον Δεσπότην καὶ εὔχομαι πάντας τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς.

Όταν το σχολείο αποβάλλει τον Θεό και αμφισβητεί τις παραδοσιακές αξίες.

 Το σχολείο που οραματιζόταν ο πατροΚοσμάς

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για το ρόλο που καλείται να παίξει το σχολείο στη σημερινή κοινωνία. Είναι αλήθεια ότι το σχολείο έχει αλλάξει κατά πολύ και δεν είναι αυτό το οποίο έχουν ακόμη στο μυαλό τους οι περισσότεροι άνθρωποι μιας κάποιας ηλικίας. Όσοι έχουν παιδιά που πηγαίνουν σχολείο σίγουρα θα έχουν αντιληφθεί αυτή την αλήθεια, και ακόμη περισσότερο βέβαια οι εκπαιδευτικοί.

Να το πούμε ευθύς εξαρχής: ολοένα και περισσότερο το σχολείο ορίζεται από τους κανόνες της αγοράς και της νεοφιλεύθερης οικονομίας, καθώς και της ακραία φιλελεύθερης νοοτροπίας γενικότερα. Πολλοί θα ήθελαν το σχολείο να διδάσκει στους μαθητές μόνο τα αναγκαία για το επάγγελμά τους μαθήματα, αυτά που τους είναι τάχα χρήσιμα και χρηστικά. Μαθηματικά, πληροφορική, ξένες γλώσσες, φυσική. Σχεδόν όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν σύμφωνα με αυτή την κυρίαρχη νοοτροπία, η οποία ασφαλώς έχει περάσει και σε μαθητές και γονείς. Αυτά τα υπόλοιπα μαθήματα δεν είναι απαραίτητα, αποτελούν ένα επιπλέον βάρος στους μαθητές. Γι’ αυτό άλλωστε και το υπουργείο Παιδείας φροντίζει να κάνει ολοένα και πιο εύκολη τη ζωή των μαθητών. Στο Γυμνάσιο αυτά τα μαθήματα δεν εξετάζονται πλέον στο τέλος της χρονιάς. Το ίδιο προφανώς θα συμβεί και στο Λύκειο λίαν συντόμως. Στο Λύκειο μάλιστα είναι αδύνατον να μείνει κάποιος μετεξεταστέος. Προάγεται έτσι κι αλλιώς με μέσο όρο 9,5! Εννοείται ότι και η δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο. Οι μαθητές και οι γονείς τους χωρίς να εναντιώνονται στον Θεό, απλά διευκολύνονται με την απαλλαγή από ένα ακόμα μάθημα, που, κατά την άποψή τους, μόνο κούραση μπορεί να επιφέρει στον μαθητή.

ΔΕ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ

 Δεν έχουμε καταλάβει ακόμη τι πρόσφερε στην Ορθοδοξία και το Έθνος ο Πατροκοσμάς…
Δεν θα ήμασταν ούτε ΄Ελληνες ούτε Ορθόδοξοι χωρίς τον Άγιο Κοσμά.

Αυτός αγωνίστηκε για την Ελληνική γλώσσα και την Παιδεία του Έθνους. Ποτέ Υπουργείο Παιδείας δεν έκανε όσα ο Άγιος Κοσμάς και μάλιστα σε περίοδο Τουρκοκρατίας.

Έχτισε σχολεία και οργάνωσε πάνω σε Ελληνοορθόδοξες βάσεις την εκπαίδευση και μόρφωση των Ελληνοπαίδων με κοινή συμμετοχή και φροντίδα Γονέων και Κηδεμόνων, Εκκλησίας και Κοινότητος.

Με τα κηρύγματά του, τις Κατηχήσεις του, τις κολυμβήθρες και τις βαπτίσεις, τις περιοδείες του, την μετάθεση του παζαριού των Εβραίων από Κυριακή στο Σάββατο και την ανάδειξη της Κυριακής αργίας και της πίστης των Ορθοδόξων, πρόλαβε την επέκταση του εξισλαμισμού.

Ένωσε μάλιστα σχολείο και εκκλησία και καθόρισε τον σκοπό των εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τους Έλληνες και ορθόδοξους μαθητές.

Τώρα καταλαβαίνουμε την προσφορά του Μεγάλου Διδασκάλου των Σκλάβων, ιδίως σήμερα, που αποδομείται η ελληνορθόδοξη παιδεία και όλη η Ευρώπη κατακλύζεται από κύματα μουσουλμάνων και βιώνει τον αποχριστιανισμό της και τον εξισλαμισμό της.

Είναι τελείως ασύμβατο με τη διδασκαλία του Πατροκοσμά ένα σχολείο χωρίς προσευχή, διδαχή της ορθόδοξης πίστης, ελληνική γλώσσα και ιστορία, εκκλησιασμό και χριστιανική πνοή και κατεύθυνση. Και μιλάμε για ελληνορθόδοξο σχολείο. Για μαθητές βαπτισμένους και ενταγμένους στην Εκκλησία του Χριστού.

Το χαρακτηριστικότερο όλων είναι ότι ο Άγιος Κοσμάς έκανε διάλογο και διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες των χριστιανών και αυτές τελικά αναλάμβαναν τη Σχολική Εφορία και αποτελούσαν τη σχολική επιτροπή.

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς: «Χωρὶς θρησκεία καὶ ἑλληνικὴ γλώσσα, διαλύεται ἡ Πατρίδα μας»

.

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Κοσμᾶ

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἤθελε νὰ διδάσκεται ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα, στὴν ὁποία εἶναι γραμμένο τὸ Εὐαγγέλιο, ὅπως ἔλεγε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἤθελε νὰ μάθουν ὅλα τὰ παιδιὰ Ἑλληνικὰ καὶ ἵδρυσε, Ἑλληνικὰ Σχολεῖα. Διότι γνώριζε ὅτι, ἂν σταματήσουν «νὰ μαθαίνουν Ἑλληνικὰ μέσω τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων», θὰ ἀποκοποῦν ἀπὸ τὶς ρίζες τους, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ Ἔθνος τους. Γιατί χωρὶς Παιδεία θὰ χάσουν καὶ Θρησκεία καὶ Πατρίδα. Ἦρθε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν χρῆσι τῆς ἀλβανικῆς καὶ βλάχικης γλώσσας, διότι ὑποχωροῦσε ἡ ἑλληνική. Στὸ Μετσοβο ἐπὶ παραδείγματι τοὺς προέτρεψε νὰ διατηρήσουν τὴν χριστιανικὴ θρησκεία καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, διότι χωρὶς αὐτὰ τὰ δύο «διαλύεται ἡ Πατρίδα μας». Εἶπε ὅτι, ἂν διατηρηθοῦν αὐτά, ὁ Θεὸς θὰ φέρη καλύτερες μέρες γιὰ τὴ χώρα μας.

Χάρισμα προφητείας

Ὁ Ἰσαπόστολος Κοσμᾶς ἦταν ἀκόμη καὶ μεγάλος Προφήτης. Προφήτης καὶ μὲ τὴν εὐρεία καὶ μὲ τὴν στενὴ ἔννοια. Ὑπῆρξε ἀληθινὰ πνευματοφόρος, ἐνδεδυμένος «δύναμιν ἐξ ὕψους». Ἄνδρας χαρισματικός, μεγίστης ἁγιοπνευματικῆς ἐμβελείας. Βεβαίως πολλὲς φορὲς ὁ προφητικός του λόγος δὲν ἦταν ἀρεστὸς στοὺς ἀνθρώπους, ὅμως εἶχε δύναμι, θεία δύναμι. 

Δὲν προεφήτευσε μόνο τὴν ἀποτίναξι τοῦ ζυγοῦ («τὸ ποθούμενο» ὅπως τὸ ὠνόμαζε καὶ συνεννοεῖτο ἔτσι μὲ τοὺς ἀκροατᾶς, γιὰ νὰ μὴν καταλαβαίνουν οἱ Τοῦρκοι τί ἐννοοῦσε), ἀλλὰ τοὺς ἔδινε καὶ σημάδια γιὰ τὸ πότε θὰ γίνη τοῦτο. Πολλὲς προφητεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἀναφέρονται στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τοῦ 1940, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες ἐθνικὲς καταστάσεις.

Ἐπίσης προεφήτευσε τὶς διάφορες ἐφευρέσεις: αὐτόματη ἕλξι, ἀσύρματο, τηλέφωνα, ἀεροπλάνο κ.λπ. Μὲ τὸ προφητικό του χάρισμα διεπέρασε ὅλες τὶς μελλοντικὲς καταστάσεις: πεῖνες, δίψες, ἐμφυλίους πολέμους καὶ τόσα ἄλλα. Ὅταν προεφήτευσε γιὰ τὰ σχολεῖα, ἀσφαλῶς μὲ θλίψι ἔβλεπε τὴν ἐξέλιξί τους καὶ ἔλεγε: «Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ποὺ ὁ νοῦς σας δὲν φαντάζεται». Προφητεύοντας γιὰ τὴν γραφειοκρατία εἶπε: «Θὰ γίνη ἕνα χαρτοβασίλειο, ποὺ θὰ ἔχη μεγάλο μέλλον στὴν ἀνατολή».

Ἡ ἀνάδειξις τῆς σπουδαιότητας τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἀπό τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό

.

Ἰωάννη Βελιτσιάνου Δρ. Θεολογίας Α.Π.Θ, Ἐπιστημονικοῦ Συνεργάτη Ι.Ε.Θ.Π

Ἡ φυσικὴ ἀνάγκη γιὰ ἀνάπαυση στὸν καθημερινὸ μόχθο συνδέθηκε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ ἀρχαιότατα χρόνια, μὲ τὸ Σάββατο. Ὁ ἄνθρωπος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης συντόνιζε τὸν ἑβδομαδιαῖο χρόνο του μὲ αὐτὸν τοῦ Δημιουργοῦ. Ὅπως, δηλαδὴ ὁ Θεὸς ἐργάστηκε ἕξι μέρες γιὰ νὰ δημιουργήσει τὸν κόσμο καὶ τὴν ἕβδομη ἀναπαύθηκε τὸ ἴδιο ἔπρεπε νὰ κάνει καὶ ὁ ἄνθρωπος μιμούμενος τὸν Δημιουργό του. Νὰ ξεκουραστεῖ δηλαδὴ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ τὰ ζῶα, τὰ χωράφια, οἱ ἐργάτες, ἡ σύνολη ζωή του.

Μία τέτοια ἀνάπαυση ὑπηρετοῦσε τὸν ἱερὸ ρυθμὸ τῆς ζωῆς καὶ μετουσιώνονταν σὲ δοξολογία. Ὁ ἁγιασμὸς τῆς ἕβδομης μέρας ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τὸ ρῆμα ἁγιάζω σημαίνει στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὅτι οἱ χρονικὲς περίοδοι, τόποι, ἀντικείμενα ἢ πρόσωπα ἐξέρχονται ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ κοινοῦ καὶ τοῦ καθημερινοῦ καὶ προσάγονται σὲ μία ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸν Θεό.

Τὸ πρόβλημα ποὺ προκύπτει στὴ συγκεκριμένη περίπτωση, ὅπως σημειώνει ὁ καθηγητὴς Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, ἀφορᾶ «τὸ νόημα τοῦ ἁγιασμοῦ τῆς ἕβδομης μέρας, ἐφόσον στὸν χῶρο τῆς θεότητας δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ διάκριση σὲ κοινὸ καὶ ἅγιο καὶ κατὰ συνέπεια καὶ ἡ μέρα τῆς θείας ἀνάπαυσης. Ὁ ἁγιασμὸς ἑπομένως τῆς ἕβδομης μέρας ἀφορᾶ τοὺς ἀνθρώπους. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Θεὸ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων εἶναι πάντοτε ἀτελῆ. Θεωρώντας ὅμως ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ὄχι ὑπηρέτη Του, ἀλλὰ συνεργάτη, ὅταν θὰ καλέσει τὸν Ἰσραὴλ μετὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο νὰ συμμετάσχει στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, θὰ τὸν καλέσει σὲ συμμετοχὴ καὶ στὴ θεία ἀνάπαυση.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός γιά τήν παιδεία.

αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Σε χρόνια δύσκολα για την Ελλάδα, κατά την Τουρκοκρατία, ακούστηκε από τον ιερομόναχο τότε Κοσμά η φράση: «Γκρεμίστε την Εκκλησία για να κάμετε το σχολείο…». Και αν ακόμα, όπως υποστηρίζεται, δεν ειπώθηκε ποτέ αυτή η έκφραση, γίνεται αντιληπτός ο διακαής πόθος καλλιέργειας της παιδείας εκ μέρους του αγίου. Όντως, πονούσε για το «απαίδευτον» των Ελλήνων και γι’ αυτό ό ίδιος, αναφέρει στον αδελφό του Χρύσανθο στα 1779, ότι ίδρυσε 210 περίπου ελληνικά σχολεία και σχολές. Ο ίδιος πεπαιδευμένος επιθυμεί την μετοχή στην παιδεία για κάθε ελληνόπουλο και μεριμνά, εργάζεται παντοιοτρόπως γι’ αυτόν τον ιερό σκοπό.

Όμως για ποια ακριβώς παιδεία αγωνίζεται;

Ο Άγιος Νεκτάριος, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (Α΄ Μέρος)

 Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Α΄ ΜΕΡΟΣ

Οι εορτασμοί, ήτοι η βράβευση από την Ιεραρχία και η αυτοβράβευση από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών του κ. Ιερωνύμου, για τη συμπλήρωση δέκα ετών στον θρόνο του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας, ολοκληρώθηκαν. Για τη δεκαετία αυτή ο Αρχιεπίσκοπος έκαμε στην πρόσφατη Ιεραρχία έναν επιγραμματικό απολογισμό. Σ’ αυτόν μίλησε με γενικότητες και απευθύνθηκε στο θυμικό των Μητροπολιτών – μελών Της. Μεταξύ των άλλων είπε:

«Καθ’ όλη τη δεκαετή αυτή και ιδιαίτερα κοπιαστική περίοδο πάσχισα να διακονήσω: τον άνθρωπο, την συνοδικότητα, τις ορθές σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους, τις διορθόδοξες και διαχριστανικές συγκυρίες, την παρατεινόμενη κρίση αρχών, θεσμών και αξιών, την φτώχεια, την δημιουργία κοινωνικού προσώπου της Εκκλησίας μας, τιμώντας τους προκατόχους μου, την εκκλησιαστική περιουσία, την εκκλησιαστική εκπαίδευση, προσπάθησα να δημιουργήσω πρόσθετο κύρος στην Εκκλησία με την ανάδειξη άξιων επισκόπων – ποιμένων, να προασπίσω τα δίκαια της Εκκλησίας μας, να προβάλλω την ενότητα και όχι τις αντιπαραθέσεις, να υπερβώ τις όποιες μικρότητες και διαφορές μας, γεφυρώνοντας το όποιο χάσμα των μεταξύ μας αδελφικών σχέσεων…Συνεπώς σε αυτό το τρίπτυχο εργάσθηκα και αυτό επιθυμώ να συνεχίσω να υπηρετώ, το οποίο βασίζεται στην “ενότητα”, στην “αγάπη” και στην “προσφορά”….».

Αυτά τα λόγια του κ. Ιερωνύμου δεν αποτελούν απολογισμό, ούτε αυτοκριτική. Και φυσικά δεν ήθελε να πει ότι «διακόνησε την παρατεινόμενη κρίση»… Για να βοηθηθεί στην αυτοκριτική του καλύτερα να απαντήσει αν τα όσα έπραξε ανταποκρίνονται στα απαραίτητα καθήκοντα του πνευματικού ποιμένος, όπως τα περιγράφει στην ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ του ο Άγιος Νεκτάριος.

Πρώτον, κατά τον Άγιο Νεκτάριο, ο επίσκοπος οφείλει να παραμένει διαρκώς κοντά στο ποίμνιο του και να μην απουσιάζει της Επισκοπής του, παρά μόνο όταν τον προσκαλεί η φωνή της Εκκλησίας. (Βλ. σχ. Κανόνες ΟΘ΄ της εν Καρθαγένη Συνόδου και ΙΙ΄ της εν Τρούλλω Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου). Για τον παραβαίνοντα τον Κανόνα η ποινή είναι βαρυτάτη. Στις περίπου 3650 ημέρες από της εκλογής του και στις 520 Κυριακές ο Αρχιεπίσκοπος ας σκεφθεί πόσες πέρασε μακριά από το ποίμνιό του και συγκεκριμένα στην Βοιωτία και πιο συγκεκριμένα στο εξοχικό οίκημα της Ζάλτσας και στα Οινόφυτα.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επίκαιρος όσο ποτέ: «Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά εσείς να μην αλλάξετε την πίστη σας όπως θα κάμουν οι άλλοι.»

  ΕΥΘΥΜΙΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ
(κατά κόσμον Ιουλίας Γκελτή)
Ηγουμένης της Ι. Μονής Αγ. Κοσμά του Αιτωλού
Μεγαδένδρου Θέρμου.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

***

Στην παρούσα ενότητα των προφητειών του Αγίου Κοσμά βλέπομε πως ο ισαπόστολος μας προειδοποιεί για την αποστασία, μας παραγγέλνει να μην χάσωμε την ομολογία της πίστεώς μας.

«Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά εσείς να μην αλλάξετε την πίστη σας όπως θα κάμουν οι άλλοι» (5 Καντ).

Η προφητεία αυτή δεν βρίσκεται ούτε στην συλλογή του Γ. Καλλυβόπουλου ούτε στο αλβανικό χειρόγραφο.

Έχει εκφωνηθή στην Σιάτιστα και απευθύνεται στους Σιατισταίους.

Κατά την επανάστασι του 1821 οι επιπτώσεις ήταν τρομακτικές στην Δυτική Μακεδονία.

Πραγματικά η μακεδονική γη πνίγηκε στο αίμα. Όταν επαναστάτησε η Δυτική Μακεδονία το 1821, η Νάουσα ποτίστηκε στο αίμα. Και όχι μόνο αυτή.

«Ένας τούρκος αρχηγός Αμπούμ έσφαξε τους κατοίκους σαν τ’ αρνιά και άλλους τους έκανε τρομερά βασανιστήρια όπου οι γυναίκες για να αποφύγουν την ατίμωση έπεσαν και πνίγηκαν σε μια λίμνη…

Η «ΛΥΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΑΤΟΥ»

 ΕΥΘΥΜΙΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ
(κατά κόσμον Ιουλίας Γκελτή)
Ηγουμένης της Ι. Μονής Αγ. Κοσμά του Αιτωλού
Μεγαδένδρου Θέρμου.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

***

Υπάρχουν και άλλες προφητείες που αναφέρονται στον Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλές είδαμε, αλλά προχωρούμε και σε κάποιες άλλες που δεν είδαμε:
«Μετά τον γενικό πόλεμο θα ζήση ο λύκος με τ’ αρνί» (60 Καντ).
«Μετά τον πόλεμο θα ζήσουν ο λύκος και το πρόβατο μαζί» [5(α) Αλβ.].
«Μετά τον γενικό πόλεμο θα ζει ο λύκος με τ’ αρνί» (48 Καλ).

Είναι σαφές πως πρόκειται για την ίδια προφητεία με ελαφρά λεκτική παραλλαγή. Επίσης αφορά σε παγκόσμιο πόλεμο.

Η φράσι «θα ζει ο λύκος με τ’ αρνί» θυμίζει προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης5.

Στο ιερό Ευαγγέλιο του Λουκά (ι’3) βλέπομε πως ο Χριστός στέλλει τους αποστόλους του «ως άρνας εν μέσω λύκων». Και σε άλλες περιπτώσεις αναφέρει ο Χριστός την ίδια παραβολή λύκου-προβάτου για να δείξη την θέσι των χριστιανών στον κόσμο, οι δε λύκοι θα διώκουν τους «άρνας». Ακόμα μιλάει για προβατόσχημους λύκους που ενώ εξωτερικά θα φαίνονται ως πρόβατα, από μέσα όμως θα είναι λύκοι, ώστε να πλανούν τα πρόβατα και θα κινδυνεύουν περισσότερο τα πρόβατα από αυτούς, παρά από τους φανερούς λύκους. Τέτοια περίπτωσι είναι οι αιρεσιάρχες που εμφανίζονται ως ποιμένες, τους οποίους καταδικάζει η Αγία Γραφή και τους ονομάζεις λύκους βαρείς.

«Εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου (δηλ. του αποστόλου Παύλου την άφιξι) λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του πομνίου» (Πρ. κ’ 29).

Επομένως τα αρνιά έχουν να αντιμετωπίσουν δύο ειδών κινδύνους: τον διωγμό των ειδωλολατρών, αθέων κ.λπ. και την παραπλάνησι των αιρετικών λύκων (αιρεσιαρχών) -ο χειρότερος κίνδυνος. «Λύκοι βαρείς» δεν θα λυπηθούν την ποίμνη του Χριστού· θα θελήσουν να την αποσπάσουν από την Εκκλησία του Χριστού, να την κατασπαράξουν.

Ακριβώς αυτό θέλει να κάνη ο Πάπας, όπως είδαμε σε άλλη προφητεία, δηλ. να αποσπάση από την Ορθοδοξία την «μία» ποίμνη του Χριστού.

«Συναμφότερη Α- Παιδεία»…..

Θεοφάνης Μαλκίδης

1. Η Ύβρις έναντι των νέων Ελλήνων και Ελληνίδων

Τριών Ιεραρχών σήμερα και  Ελλαδικής Α- Παιδείας (και) του συναμφότερον……. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός  παρότρυνε τους γονείς να μαθαίνουν  στα παιδιά τους γράμματα, γιατί όσα και υλικά αγαθά και να  αφήσουν μετά θάνατον σ΄αυτά, τα παιδιά  θα τους «ωπισολογούν». Καλύτερα, έλεγε «τα παιδιά σας να είναι  φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια  και αγράμματα». Ποια είναι όμως  τα «γράμματα» που πρότεινε ο Πατροκοσμάς και ποια τα σημερινά;

«Ὁ Πατροκοσμᾶς καί τά ἄθεα γράμματα. Τότε καί τώρα»

Ἱερός Ναός Ἁγίου Φωτίου Θεσσαλονίκης

Κυριακή 9 Ὀκτωβρίου 2016
(Συνδιοργάνωση Ἱ. Ν. Ἁγίου Φωτίου καί Συλλόγου «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη»)
Θέμα: «Ὁ Πατροκοσμᾶς καί τά ἄθεα γράμματα. Τότε καί τώρα»

Ὁμιλητής: Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ Θ., Πτ. Φ.

Ὁ ἁγίας μνήμης καί ἀμερικανικῆς καταγωγῆς π. Σεραφείμ Ρόουζ (†1982) λέγει κάπου ὅτι εἶναι πιό ἀργά ἀπ᾽ ὅσο φανταζόμαστε.

Αὐτό ἰσχύει ἰδιαίτερα γιά τά θέματα τῆς παιδείας στήν Ἑλλάδα σήμερα, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται γιά νά γκρεμίσει ψυχές, θεσμούς καί ὅ,τι ἔχει μείνει ἀκόμη ὄρθιο σ᾽αὐτόν τόν τόπο. Καί τοῦτο σέ κραυγαλέα ἀντίθεση μέ τό ἰσχύον ἑλληνικό σύνταγμα, τό ὁποῖο στό ἄρθρο 16, παράγραφος 2 προβλέπει: «Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες».

«Τά ἄθεα γράμματα», γιά τά ὁποῖα μέ πόνο μιλοῦν ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ Παπουλᾶκος καί ὅσοι ἀγαποῦσαν καί ἀγαποῦν αὐτόν τόν τόπο, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν παιδεία χωρίς Χριστό καί ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τέλει δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν λεγομένη Νέα Ἐκπαίδευση, πού ἔχει σχεδιάσει καί ὑλοποιεῖ ἡ λεγομένη Νέα Ἐποχή καί ἡ συνακόλουθη Νέα Τάξη Πραγμάτων καί ἡ κατεδαφιστική Παγκοσμιοποίηση.

Κοσμάς ο Αιτωλός «ο μεγαλύτερος μετά την άλωση Έλληνας» (1714 – 24 Αυγούστου 1779)

.

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, μοναχός, υπήρξε διδάσκαλος και φωτιστής του Γένους, εθνομάρτυρας και άγιος της Εκκλησίας. Καμιά προσωπικότητα των χρόνων της δουλείας δεν έχει απασχολήσει τόσο πολύ την επιστήμη, τη λογοτεχνία και τη θεολογία, όσο ο Πατροκοσμάς, όπως επικράτησε να ονομάζεται από τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ανήκει στις φωτισμένες μορφές, που προετοίμασαν το Γένος για την παλιγγενεσία του. Η εμφάνιση του συνέπεσε με μια κρισιμότατη περίοδο της ιστορίας του δούλου Γένους.

Τον 18ο αιώνα συντελείται η ανασυγκρότηση του ελληνισμού σε όλους τους τομείς. Μέσα στο προστατευτικό πλαίσιο της εθναρχούσας Εκκλησίας διατήρησε την ακεραιότητα του και μπόρεσε να επιβιώσει στους ιδιαίτερα δύσκολους 16ο και 17ο αιώνες.

Βιογραφικά

Γεννήθηκε το 1714 στο Μέγα Δένδρο (κατ’ άλλους στον Ταξιάρχη), της επαρχίας Αποκούρου της Αιτωλίας. Το Μέγα Δένδρο δέχεται ως τόπο καταγωγής του ο πρώτος βιογράφος και σύγχρονος του Νικόδημος ο Αγιορείτης. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο ιεροδιδασκαλείο του Λύτσικα στη Σιγδίτσα της Παρνασσίδος και στη μονή Αγίας Παρασκευής στα Βραγγιανά των Αγράφων. Δίδαξε ως «υποδιδάσκαλος» στη Λομποτινά Ναυπακτίας και σε άλλα χωριά. Επιθυμώντας να λά6ει μιαν ανώτερη παιδεία πήγε στην Αθωνιάδα Σχολή (μονή Βατοπεδίου) γύρω στο 1750, όπου είχε δασκάλους τον Παν. Παλαμά, τον Ευγένιο Βούλγαρη και τον Νικ. Τζαρτζούλη.