αναδημοσίευση από το Αντίφωνο
άρθρο του Γιάννη Καρανικόλα
.
Η όλη ιστορία με την αποχώρηση του Άρη Σερβετάλη από την παράσταση «ο Ρινόκερος» αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμη για να φέρει στην επιφάνεια σε κάποιους και να υπενθυμίσει σε ορισμένους άλλους δύο βασικά πράγματα:
Α) Την απουσία πολιτικού αισθητηρίου πολλών συμπολιτών μας. Όπως φάνηκε, κατά την εκ νέου ετοιμασία της παράστασης πριν από λίγους μήνες, οι παραγωγοί «δεν πίστευαν πως θα γίνει υποχρεωτική η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης για να εισέλθει κάποιος στο θέατρο». Ποιός πίστευε ότι θα γίνει δεύτερο λοκντάουν όταν βγαίναμε κακήν κακώς από το πρώτο; Ποιός πιστεύει ότι θα γίνει καθολικό λοκντάουν τον χειμώνα που μας έρχεται; «Μα εγώ έκανα το καθήκον μου, έκανα το εμβόλιο, γιατί να με ξανακλείσουν μέσα; «Μα ρε ούτε αυτόν τον συμφέρει να μας ξανακλείσει. Θα ξεσηκωθεί ο κόσμος». Ο κόσμος όντως ξεσηκώνεται. Αλλά έξω, όχι εδώ. Τουλάχιστον έτσι μαθαίνουμε από τα αποσπασματικά και με το σταγονόμετρο αληθινά δελτία της λίστας Πέτσα. Και ο κόσμος ξεσηκώνεται σε χώρες που έχουν πιάσει τα «τείχη ανοσίας».
Η Αυστρία ξανάρχισε τον χορό και η Μέρκελ υπονόησε έντονα ότι θα ακολουθήσει. (Από την άλλη η Αυστραλία ετοιμάζει «κλειστά καμπ για τους νοσούντες»). Εννοείται πως πολύ γρήγορα συντονίστηκαν και τα μέσα λίστας Πέτσα. Ήδη κυκλοφορούν τίτλοι στο εσωτερικό που μας προετοιμάζουν για έναν «ακόμη δύσκολο χειμώνα». Η θρησκειοποίηση της επιστήμης τόσο εκ δεξιών όσο και εξ αριστερών, εκτός των άλλων, έχει μια πολύ συγκεκριμένη παρενέργεια: να παραγνωρίζουν οι εν λόγω θρησκευόμενοι το βάθος και την καθολικότητα της Πολιτικής. Η Πολιτική εισβάλει παντού, βίαια ή λιγότερο βίαια. Φαίνεται ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν μας δίδαξε πόσο επικίνδυνη είναι η επιστήμη στα χέρια των εξουσιαστών, ή καλά καλά των ίδιων των επιστημόνων. Και μας έκανε να μην ασχοληθούμε με το γεγονός ότι ειδικά από τον Β΄ Π.Π. και μετά, η επιστήμη τείνει να εργαλειοποιείται όλο και περισσότερο στα χέρια πολιτικών. Επιπρόσθετα, οι κατέχοντες εξουσία συσσωρεύουν τις γνώσεις τους πάνω στην Πολιτική, όπως γίνεται και στην επιστήμη με τους επιστήμονες. Όσο περισσότερα και πολύπλευρα τα πειράματα, τόσο περισσότερη γνώση προσκομίζουμε.
Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις και τα μεγάλα τους αδέρφια (οι τεχνολογικοί κολοσσοί, οι τραπεζικοί κολοσσοί κ.ο.κ.), είναι ήδη πολύ πιο έμπειροι στο να εξουσιάζουν, από ό,τι πριν από δύο χρόνια με το ξέσπασμα της πανδημίας. Και δεν είναι εμπειρότεροι με την έννοια ότι πλέον εξυπηρετούν καλύτερα τους πολίτες τους. Είναι εμπειρότεροι με την έννοια της πραγματικής ιδιότητάς τους: Να εξουσιάζουν πλατειές μάζες και κοινωνικά στρώματα, όλο και πιο έμμεσα, όλο και πιο αόρατα, τελειοποιώντας παράλληλα τους μηχανισμούς καταστολής των τελευταίων. Γεγονός που εξασφαλίζει όχι μόνο την διαιώνιση της ισχύος τους, αλλά και την επ’ άπειρον αύξησή της. Όσο η μερίδα αυτή του κόσμου, αυτό το πάνω από 90%, δεν αντιστέκεται, δίνει απλόχερα στους εξουσιαστές να γεύονται ξανά και ξανά τον απαγορευμένο καρπό: την γνώση προς μια τρομακτικά απόλυτη εξουσία.
Ο Λέων στην τελική φάση και ο γλύπτης καθισμένος στη βάση του.
.
του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία πως ο Λέων της Αμφιπόλεως υπήρξε ο «ακοίμητος φρουρός» του Τύμβου Καστά στην αρχαία Αμφίπολη που αποκαλύπτεται, μέρα τη μέρα, από τη σκαπάνη των αρχαιολόγων. Αρτιμελής και υπερήφανος, ο Λέων παρακολουθεί τις εργασίες.
Εάν μπορούσε να μας απευθύνει τον λόγο, θα μας περιέγραφε την τιτάνια προσπάθεια που καταβαλλόταν, πριν από μία 75ετία περίπου, για τη δική του αναστήλωση. Διότι, όπως γράψαμε, σημαντικές προσωπικότητες εργάστηκαν για να εξασφαλίσουν τα μέσα, αλλά την αναστήλωση ανέλαβε ένας και μόνον άνθρωπος, ο Αθηναίος γλύπτης και τότε διευθυντής του Γλυπτικού Εργαστηρίου του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Ανδρέας Ν. Παναγιωτάκης (1883-1957).
Η αναστήλωση του γιγαντιαίου μνημείου υπήρξε επίτευγμα για την εποχή που πραγματοποιήθηκε. Ο υποδιευθυντής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής Oscar Broneer (1894-1992) που ανέλαβε την ευθύνη, βρήκε τον καλύτερο σύμμαχο στο πρόσωπο του γλύπτη Ανδρ. Παναγιωτάκη. Τον Αύγουστο 1936, αφού επισκέφθηκε την Αμφίπολη και απέρριψε την πρόταση να δημιουργηθεί μια μακέτα δύο έως δυόμισι μέτρα, ο καλλιτέχνης άρχισε να συμπληρώνει με πηλό τα κομμάτια που έλειπαν.
Χρησιμοποιούσε ως βάση τα δώδεκα ογκώδη τεμάχια που διέθετε για να δημιουργήσει ένα πρόπλασμα σε φυσικό μέγεθος. Μέχρι τελευταία ώρα εντοπίζονταν τεμάχια, όπως συνέβη με τη σιαγόνα του Λέοντος, την οποία βρήκε χωρικός σε λόφο κοντά στο μνημείο. Ανέκδοτες φωτογραφίες του προπλάσματος παραδίδουμε σήμερα στη δημοσιότητα.
Στη συνέχεια, το πρόπλασμα αυτό, χρησιμοποιήθηκε ως υπόδειγμα για την ευχερέστερη αναστήλωση των μεγάλων σε όγκο και βαρύτατων μαρμάρινων τεμαχίων. Σύμφωνα με όσα δήλωνε ο Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, τότε διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου των Αθηνών, ο Παναγιωτάκης με «κίνδυνο της υγείας και αυτής της ζωής, εργασθείς πολλάκις υπό τας χειρίστας καιρικάς συνθήκας, συνετέλεσεν έργον τιμών τα μέγιστα την σύγχρονον Ελλάδα». Από τον Μάιο του 1937 ο Παναγιωτάκης άρχισε επί τόπου να κατασκευάζει τη βάση πάνω στην οποία έγινε η τοποθέτηση των μαρμάρινων τεμαχίων.
Όλοι στη χώρα μας γνωρίζουν ότι «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι Ευρωπαίοι τρώγανε βελανίδια», ελάχιστοι όμως έχουν μπει στον κόπο να μάθουν τι ακριβώς κάναμε εμείς, όταν οι Ευρωπαίοι διάβαζαν αρχαία ελληνική γραμματεία, αποθέωναν την τέχνη της κλασσικής Ελλάδας και έχτιζαν κτίρια που να μοιάζουν με τους ναούς και τα μνημεία μας. Τέτοιες αναζητήσεις, βλέπετε, δεν φέρνουν κολακευτικά αποτελέσματα…
Διότι, όταν οι Ευρωπαίοι ανακάλυπταν την Αρχαία Ελλάδα, εμείς χρησιμοποιούσαμε τα αγάλματα ως υλικά οικοδομής, κάναμε χάζι τους «μουρλούς ξένους» που γυρνούσαν στα ερείπια και σκίτσαραν τις «άχρηστες κολώνες», για να μην πούμε για εκείνους που, για λίγα γρόσια, διευκόλυναν τους «μουρλούς» να πάρουν στις πατρίδες τους μερικές από αυτές τις «παγανιστικές παλιατζούρες»… Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, φίλες και φίλοι: πρώτα ανακάλυψε η Ευρώπη το μεγαλείο της κλασσικής ελληνικής τέχνης και ύστερα έμαθαν να το αγαπούν οι Έλληνες…
του Δημήτρη Καλαντζή
Τούτη η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον σπουδαιότερο ελληνιστή όλων τον εποχών. Έναν γιο τσαγκάρη από κάποια ασήμαντη πόλη της Πρωσίας, που εκατό χρόνια πριν την επανάσταση του ’21, έκανε την Ευρώπη να λατρέψει την ελληνική κλασική τέχνη. Το όνομά του είναι Johann Joachim Winckelmann (Βίνκελμαν). Πρόκειται για τον θεμελιωτή της κλασικής Αρχαιολογίας και τον μεγαλύτερο υμνωδό της ελληνικής τέχνης. Το πιθανότερο είναι να μην τον έχετε ακούσει ποτέ. Οι νεοέλληνες προτίμησαν τα ονόματα στρατιωτικών και διπλωματών για τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Στον Βίνκελμαν έμεινε μόνο ένα αδιέξοδο δρομάκι στο Α΄ Νεκροταφείο… Κι όμως, αν δεν ήταν εκείνος, ίσως να μην υπήρχε κανένας φιλέλληνας στρατιωτικός και διπλωμάτης να υποστηρίξει την Ελλάδα στην Ευρώπη…
Μια σημαντική σκηνοθέτης και συγγραφέας περιγράφει τον αγώνα των γυναικών Γεζιντίς κατά της ισλαμικής βίας.
Η ταινία μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να προβληθεί στην Ελλάδα ενώ υπό καθεστώς σιωπής προβάλλεται στη Γαλλία. Γιατί όμως; Διότι πολύ απλά περιγράφει με αδρές πινελιές τον αγώνα των γυναικών Yezidies και των Κούρδισσων κατά του ισλαμικού οχετού και της βίας που αυτός περιφέρει σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Ασία.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Με τίτλο στα γαλλικά «Soeursd’ armes» (Αδελφές εν όπλοις) η ταινία της Καρολίν Φουρέστ περιγράφει πώς δύο Γαλλίδες μπήκαν σε μια διεθνή ομάδα μαχητών η οποία στάθηκε στο πλευρό των Κούρδων, όταν αυτοί πολεμούσαν κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Υπό αυτή την έννοια, η ταινία δράσης της Κάρολιν Φουρεστ, πέρα από τη δραματική επικαιρότητά της, τη στιγμή που ένας ανώμαλος Αμερικανός πρόεδρος πουλάει τους Κούρδους στον Σουλτάνο Ερντογάν, φέρνει στο προσκήνιο και μια άγνωστη γενοκτονία. Αυτήν των γυναικών Γενίζντι, οι οποίες εξολοθρεύτηκαν από τους ισλαμιστές, οι οποίοι έχουν αναπτύξει σήμερα στην Αφρική και Μέση Ανατολή το μεγαλύτερο εμπόριο σκλάβων του 21ου αιώνα.
Ήδη από το 2000 ο ΟΗΕ είχε δημοσιεύσει μια έκθεση με τίτλο ”Μετανάστευση αντικατάστασης” στην οποία εξετάζει εάν η μαζική μετανάστευση είναι η λύση στην γήρανση του πληθυσμού, ενώ το 2007 ο Αμερικανός στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ είχε αποκαλύψει ότι οι ΗΠΑ σχεδίαζαν να εισβάλλουν σε επτά χώρες στην Μέση Ανατολή.
Χωρίς καμία απολύτως ένδειξη ”συνομωσιολογίας” τα δύο αυτά γεγονότα σε συνδυασμό μεταξύ τους δεικνύουν ότι υπήρχε ένα πλάνο, μια συγκεκριμένη ”γραμμή” αν θέλετε για το μέλλον της ανθρωπότητας προς την παγκοσμιοποίηση, την οποία όπως φαίνεται έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας και ο ΟΗΕ αλλά και μεγάλες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ. Και εφόσον αυτά δημοσιοποιούνταν το 2000, σημαίνει ότι είχαν αποφασιστεί και οργανωθεί τουλάχιστον μια 15ετία πριν.
Πέρα όμως από τις εμφανείς προθέσεις, για να γίνουν τόσο μεγαλεπήβολα σχέδια πιο εύκολα αποδεκτά από τις μάζες χρειάζεται πάντα ο κατάλληλος επηρεασμός της κοινής γνώμης, μια ”προετοιμασία”: Και εδώ ακριβώς είναι που έρχεται το Χόλιγουντ, ο ”μάγος” που μπορεί να μεταμορφώσει το οτιδήποτε και να το πλασάρει στον ανυποψίαστο θεατή πακεταρισμένο.
Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς υπέγραψε επιχορήγηση ύψους 630.000 ευρώ για την τελευταία ταινία του Κώστα Γαβρά, ”Adults In A Room”, με αντικείμενο τη διαπραγμάτευση του 2015 με τους δανειστές.
Τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Κώστα Γαβρά με αντικείμενο την περίοδο του πρώτου εξαμήνου του 2015 με την πολυσυζητημένη «υπερήφανη διαπραγμάτευση», βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Βασισμένη στο βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών, η ταινία θα περιγράφει την οπτική ΣΥΡΙΖΑ στα όσα συνέβησαν το 2015.
Οπως ανακοινώθηκε, ο αρμόδιος υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής υπέγραψε απόφαση με την οποία δίδεται επιχορήγηση 630.000 ευρώ για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του κ. Βαρουφάκη.
Ο «Δρομέας» το εμβληματικό γλυπτό του Κώστα Βαρώτσου που είναι τοποθετημένο απέναντι από το Χίλτον, έγινε τις τελευταίες ημέρες αντικείμενο συζήτησης στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο λόγος, η πρόταση για τη μεταφορά του από την Αθήνα στα Σκόπια, κάτι που διέψευσε με δήλωσή της η υπουργός Πολιτισμού, αλλά επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του ο γλύπτης Κώστας Βαρώτσος.
Ο Κώστας Βαρώτσος δήλωσε ότι σε συνάντησή του με την υπουργό, την περασμένη Παρασκευή, «η κ. Ζορμπά έθεσε στη συζήτηση την ιδέα για τη μεταφορά του Δρομέα στα Σκόπια. Της απάντησα ότι ο Δρομέας δεν μπορεί να φύγει από την Αθήνα, για πολλούς λόγους. Άλλωστε, αν και το γλυπτό ανήκει στον δήμο Αθηναίων εγώ έχω τα πνευματικά δικαιώματα. Και δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Η υπουργός διαψεύδει την πρόταση που μου έκανε».
Για το θέμα η υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά δήλωσε: «Καμία πρόταση δεν υπάρχει για τη μεταφορά του Δρομέα, είναι κάτι χωρίς βάση. Άλλωστε το γλυπτό ανήκει στον Δήμο Αθηναίων. Στο πλαίσιο μιας γενικής συζήτησης με σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες, ανάμεσά τους και με τον κ. Κ. Βαρώτσο, κουβεντιάστηκαν και σχολιάστηκαν πολλά, ωστόσο τέτοια πρόταση όχι. Οι προτεραιότητές μου είναι άλλες, εξάλλου τυχόν ανταλλαγές μνημείων ή αλλαγές ταμπελών ανήκουν στις αρμοδιότητες άλλων υπουργείων. Λυπάμαι για το θόρυβο και τον ηθικό πανικό που ορισμένοι έσπευσαν να επιδείξουν».
Ο δήμος Αρριανών το τελευταίο διάστημα, πρόσθεσε στις τουρκόψυχες εκδηλώσεις που διοργανώνει και προβολές παιδικού σινεμά (μεταγλωττισμένου φυσικά στα τουρκικά) που προβάλλεται σε αίθουσα του δήμου. Να σημειώσουμε πως ο δήμος Αρριανών εμπεριέχει και χωριά Πομάκων, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει και τόσο την ηγεσία του δήμου Αρριανών…
Εδώ που τα λέμε , αν δεν ενδιαφέρεται το αποκαλούμενο ελληνικό κράτος, θα ενδιαφερθούν αυτοί που τα παιδιά τους σπουδάζουν στην Τουρκία;… Θα ήταν ενδιαφέρον επίσης να μαθαίναμε αν ο δήμος ως δημόσιος φορέας έχει πληρώσει ή όχι πνευματικά δικαιώματα για την δημόσια προβολή αυτών των ταινιών…
Ο Χαλίτ Εργκέντς θα υποδυθεί τον Ατατούρκ στην ταινία Πρώτο Βήμα -1019 Ο μεγάλος ηθοποιός Χαλίτ Εργκέντς ο οποίος και στο παρελθόν, είχε υποδυθεί τον Μεγάλο Ηγέτη στην ταινία ¨Μάθημα Ατατούρκ¨ , αυτή την φορά θα τον υποδυθεί στην ταινία ¨Πρώτο Βήμα -1019¨. Η ταινία λέγεται πως θα είναι η ταινία με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό που έχει γυριστεί για τον Ατατούρκ.
Ο Χαλίτ Εργκέντς που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία ¨Μάθημα Ατατούρκ¨ το 2010, μετά από 9 χρόνια ετοιμάζεται για μια ακόμη φορά να φορέσει την ταυτότητα του Ατατούρκ. Ο ηθοποιός ετοιμάζεται να παίξει τον ρόλο του στην ταινία ¨Πρώτο Βήμα -1019¨ που σκηνοθετεί ο Αμπντουλλάχ Ογούζ.
Η πολυαγαπημένη ταινία Μαίρη Πόπινς χαρακτηρίστηκε «ρατσιστική» από έναν Αμερικανό ακαδημαϊκό που κατηγορεί την ηθοποιό Τζούλι Άντριους ότι «μαυρίζει» με καπνιά στη φημισμένη σκηνή με την καμινάδα.
Σε ένα άρθρο που γράφτηκε για τους New York Times, ο Ντάνιελ Πόλακ-Πέλζνερ επικρίνει μία από τις εικονικές σκηνές στην αγαπημένη οικογενειακή ταινία, όταν η Μαίρη Πόπινς χορεύει με τον Μπερτ, τον χαρακτήρα του Ντικ Βαν Ντάικ, το Step in Time.
H Ροτόντα της Θεσσαλονίκης είναι κτίσμα το οποίο προοριζόταν για μαυσωλείο του Καίσαρα Γαλερίου που, αργότερα, μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό του Αγίου Γεωργίου και, αργότερα, τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε τζαμί. Μετά τον σεισμό του 1978 το μνημείο ζώστηκε με μεταλλικές σκαλωσιές.
Το μνημείο, αποκατεστημένο, ξανάνοιξε τις προάλλες – και ήδη η Εκκλησία άρχισε να το διεκδικεί για λατρευτική χρήση. Με αυτή την ευκαιρία, η τραγουδίστρια Γεωργία Συλλαίου θυμάται την προσωπική της περιπέτεια, και του μουσικού της τζαζ Σάκη Παπαδημητρίου, όταν σε συναυλία στο χώρο του 1995 δέχτηκαν επίθεση φανατικών ζηλωτών της ορθοδοξίας, με τη συμφωνία ει μη και την υποκίνηση της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης… [ΤΒJ]
Γίνεται πολύς λόγος για τη Ροτόντα, ότι άνοιξε και ότι θα γίνουν συναυλίες και εκθέσεις και ούτω καθεξής. Μοιραία, έγινε λόγος για την αλήστου μνήμης περιπέτεια της παρ’ ολίγον συναυλίας του Σάκη Παπαδημητρίου στη Ροτόντα το 1995.
Το 1973, επί δικτατορίας, χιλιάδες στρέμματα από την πιο εύφορη περιοχή του κάμπου των Μεγάρων, εκριζώθηκαν μέσα σε λίγες ώρες!!! Ήταν μία απ τις αρχαιότερες τοποθεσίες του ελαιώνος, με ελαιόδενδρα πολλά εκ των οποίων αριθμούσαν πολλούς αιώνες ζωής…
Ήθελαν, λοιπόν, να φτιάξουν… εργοστάσιο! Διυλιστήριο! Και απροειδοποίητα, κι ενώ ακόμα δεν είχαν γίνει απαλλοτριώσεις, έβαλαν… μπουλντόζες και ξερρίζωσαν όλα τα δένδρα, που ήταν κυρίως ελαιόδενδρα – πολλά από τα οποία υπεραιωνόβια. Τελικώς, μετά από μεγάλες αντιδράσεις το εργοστάσιο δεν έγινε…
Ένα Ισραηλινό μουσείο σχεδιάζει να αποσύρει ένα γλυπτό που απεικονίζει την μασκότ των Μακ Ντόναλντ ως σταυρωμένο Ιησού μετά από διαμαρτυρίες που ενώνουν τη χριστιανική μειονότητα της χώρας, μερικούς μουσουλμάνους, την υπουργό πολιτισμού και τον φιλοπαλαιστίνιο καλλιτέχνη.
Το γλυπτό κανονικού μεγέθους που δείχνει τον κλόουν Ρόναλντ ΜακΝτόναλντ σε ένα σταυρό βρίσκεται στο επίκεντρο της έκθεσης “Ιερά αγαθά” του Φινλανδού καλλιτέχνη Τζάνι Λεινόνεν σχετικά με τον καταναλωτισμό και τη θρησκεία. Άλλα κομμάτια απεικονίζουν τον Ιησού και την Παναγία ως κούκλες Κεν και Μπάρμπι.
Οι διαμαρτυρίες έγιναν βίαιες την Παρασκευή. Η Ισραηλινή αστυνομία διέλυσε εκατοντάδες διαδηλωτές την περασμένη Παρασκευή, χρησιμοποιώντας χειροβομβίδες και δακρυγόνα για να διασκορπιστούν τα πλήθη, προκαλώντας ταραχές, σύμφωνα με αναφορές.
Η αστυνομία δήλωσε ότι συνέλαβαν έναν άνδρα για ύποπτη επίθεση και αναζητούσαν άλλους δύο ανθρώπους που έριξαν μολότοφ στο Μουσείο Τέχνης της Χάιφα.
O ηθοποιός Κρίστιαν Μπέιλι που υποδύθηκε τον Ντίκ Τσένι δήλωσε πως ¨ευχαριστώ τον σατανά που με ενέπνευσε¨
Ο Άγγλος ηθοποιός Κρίστιαν Μπέιλι που επί δύο σεζόν υποδύεται τον Ντικ Τσέϊνι-αντιπρόεδρο του πρώην προέδρου Τζορτζ Μπους, σε ομιλία που έκανε κατά την τελετή βράβευσης είπε πως ¨Ευχαριστώ τον σατανά που με ενέπνευσε σχετικά με το πώς θα έπαιζα αυτόν τον ρόλο¨
Θέμα της επικαιρότητας έγινε η δήλωση που έκανε ο Άγγλος ηθοποιός Κρίστιαν Μπέιλ, ο οποίος κέρδισε βραβείο στις Χρυσές Σφαίρες, για την ταινία όπου υποδύεται τον Ντίκ Τσέϊνι.
Η ομιλία αυτή προκάλεσε αντιδράσεις ιδιαίτερα από Αμερικανούς Ρεπουμπλικάνους, ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που στήριξαν στο Μπέιλι.
αναδημοσίευση από το Αντίφωνο
ΑΒΕΡΩΦ 