Στέλνονται τα BMP1 στην Ουκρανία και ανταλλάσσονται με Γερμανικά ΤΟΜΑ

.

Μια πολύ σημαντική εξέλιξη για τον Στρατό Ξηράς έφερε η συνάντηση Μητσοτάκη – Σόλτς.

Όπως έγινε γνωστό από την Γερμανική πλευρά, υπάρχει συμφωνία για αποστολή στην Ουκρανία των παλαιών και παρωχημένων Σοβιετικής κατασκευής BMP1 που βρίσκονται κυρίως στα νησιά της Ελλάδας, με νεότερα και καλύτερα Marder 1A3.

Η αρχική συμφωνία προβλέπει την ανταλλαγή 100 τεθωρακισμένων οχημάτων, ενώ σύντομα θα υπάρξει ανταλλαγή ακόμη 100.

Η εξέλιξη θεωρείται επωφελής για την Ελλάδα, καθώς ουσιαστικά ξεφορτώνεται υλικό παρωχημένο που δεν έχει να προσφέρει σχεδόν τίποτε στον Ελληνικό Στρατό σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση από την «σύμμαχο» στο ΝΑΤΟ Τουρκία.

Η είδηση κουμπώνει στην έγκριση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου για εκσυγχρονισμό των αρμάτων μάχης Leopard 2A4 και Leopard 1A5 καθώς και την απόκτηση 205 καινούριων ΤΟΜΑ Lynx σε συνδυασμό με τη προμήθεια μεταχειρισμένων Marder 1A3, που προφανώς θα προέλθουν από την ανταλλαγή με τα BMP1.

Ο Οργανισμός του Στρατού το 1904

Επιστολικό δελτάριο: Τάγμα Ευζώνων. Προπορεύεται η Σημαία. Διαστ. 138Χ89 χιλ.

Σύμφωνα με αυτόν η Ελλάδα χωρίστηκε σε τρεις στρατιωτικές περιφέρειες. Υπήρχε σε κάθε διαμέρισμα ένα στρατολογικό γραφείο και σε κάθε Περιφέρεια μια Μεραρχία. Η συγκρότηση των Μεραρχιών καθορίστηκε με βασιλικό Διάταγμα τον Σεπτεμβρίου του 1904. Συστάθηκε ιδιαίτερο σώμα Γενικών Επιτελών (το προσωπικό αυτού θα ήταν Επιτελείς σε ειρηνικές όσο και σε πολεμικές περιόδους).

Ο Ενεργός Στρατός αποτελείτο από:

Γενική Διοίκηση,
Όπλα (Πεζικό, Πυροβολικό, Ιππικό, Μηχανικό, Μεταγωγικό)
Υπηρεσίες (Οικονομική, Υγιειονομική, Κτηνιατρική, Μουσική και Θρησκευτική)
Στρατιωτικά Σχολεία και το
Μόνιμο Φρουραρχείο Αθηνών.

20 μέρες φυλακή για το «Μακεδονία Ξακουστή» από τον Διοικητή της Δ’ Μοίρας Καταδρομών

.

Η Δ΄Μοίρα Καταδρομών (Δ΄ΜΚ/Δ) εδρεύει στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης

Eίκοσι μέρες Φυλακή έδωσε ο Διοικητής της Δ’ Μοίρας Καταδρομών στους στρατιώτες καταδρομείς που αναφώνησαν ανήμερα στη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου το Μακεδονία Ξακουστή.

Kαι δεν ήταν λίγοι οι τιμωρημένοι. Σύμφωνα με το amazonios.net o Διοικητής της Δ΄Μοίρας Καταδρομών (Δ΄ΜΚ/Δ) που εδρεύει στη Ρεντίνα Θεσσαλονίκης ζήτησε από τους παρελάσαντες να δηλώσουν εγγράφως ότι δεν θα αναφωνήσουν συνθήματα ή πατριωτικά εμβατήρια.

Στη συνέχεια και όταν αναφώνησαν τιμώρησε οκτώ στρατιώτες κομάντος με 20ημερη Φυλακή ενώ ένας απο αυτούς έδωσε την παραίτηση του.

Πρόκειται για τον Δεκανέα Νικόλαο Γεωργαντά (κεντρική φωτό) ο οποίος προχώρησε στη παρακάτω δήλωση:

Νίκος Γεωργαντάς:

Σήμερα 28η Οκτωβρίου 2019, εγώ ο Δεκανέας Νικόλαος Γεωργαντάς, που υπηρετώ στις Ειδικές Δυνάμεις στην Δ Μοίρα Καταδρομών στην παρέλαση που έλαβε χώρα στην Θεσσαλονίκη, αναφώνησα δυνατά το Μακεδονία Ξακουστή, υπακούοντας στην ελληνική μου συνείδηση που δεν ανέχτηκε όχι μόνον την παράδοση του ονόματος Μακεδονία αλλά και τον εξαναγκασμό μου ως στρατιώτη να υπογράψω ότι δεν θα φωνάξω ούτε εγώ ούτε και οι υπόλοιποι στρατιώτες κάποιο σύνθημα στην διάρκεια της παρελάσεως.

Υπολοχαγός Πεζικού Διάκος Αλέξανδρος «Ο πρώτος νεκρός αξιωματικός του ελληνοϊταλικού πολέμου» (1η Νοεμβρίου 1940)

.

Ο Α­λέ­ξαν­δρος Διά­κος γεν­νή­θη­κε το 1911 στη Χάλ­κη της Ρό­δου. Τό­τε το νη­σί βρι­σκό­ταν υ­πό ι­τα­λική κα­το­χή και ο Α­λέ­ξαν­δρος, α­πό μι­κρό παι­δί γα­λου­χή­θη­κε με τον πό­θο και τα ι­δα­νι­κά της λευ­τε­ριάς.  Την πε­ρί­οδο αυ­τή τα Δω­δε­κά­νη­σα βρί­σκο­νταν υ­πό τον ι­τα­λι­κό ζυ­γό.

Ο Α­λέ­ξαν­δρος, γεννή­θη­κε και με­γά­λω­σε με τον πόθο για τη λευ­τε­ριά της ι­διαί­τε­ρης πα­τρί­δας του και την εν­σω­μά­τω­σή της στη Μη­τέρα Ελ­λά­δα. Α­πό μι­κρό παι­δί κιό­λας, μα­θη­τής Γυ­μνα­σί­ου α­ντι­δρού­σε στις ι­τα­λι­κές δια­τα­γές και α­πα­γο­ρεύ­σεις. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα, σε μια ε­πέ­τειο της 25^ης Μαρ­τί­ου κα­τέ­βα­σε την ιτα­λι­κή σημαί­α που κυ­μά­τι­ζε στο προ­αύ­λιο του Γυ­μνα­σίου του και ύ­ψω­σε τη Γα­λα­νό­λευ­κη· ή­ταν μια με­γά­λη πρά­ξη, α­πό έ­να μι­κρό παι­δί.

Το 1929 φεύ­γει α­πό το νη­σί και φθά­νει στην Α­θή­να, ό­που και κα­τα­τάσ­σε­ται στην Στρα­τιω­τι­κή Σχο­λή των Ευελ­πί­δων. Α­πό ε­κεί α­πο­φοι­τά και ε­ντάσ­σεται στις τά­ξεις του Ελ­λη­νι­κού Στρα­τού το 1934, ο­νο­μα­ζό­με­νος Αν­θυ­πο­λο­χα­γός Πε­ζι­κού. Η κή­ρυ­ξη του πο­λέ­μου βρίσκει τον Διά­κο στο βαθ­μό του Υ­πο­λο­χα­γού, να υ­πη­ρε­τεί στην Πίν­δο. Ο ί­διος ζή­τη­σε να με­τα­βεί στο μέ­τω­πο.

Ο Α­λέ­ξανδρος πί­στευε πως ήταν η ευ­και­ρί­α να α­πο­δεί­ξει γι’ α­κό­μη μια φο­ρά στον ι­τα­λό κα­τα­κτη­τή, πως «του Έλ­λη­νος ο τρά­χη­λος ζυγό δεν υ­πο­μέ­νει». Ο Διά­κος ο­ρί­ζε­ται διοι­κη­τής του 2^ου Λό­χου του 4^ου Συ­ντάγ­μα­τος Πε­ζι­κού και ρί­χνε­ται στην πρώ­τη και τε­λευ­ταί­α του μά­χη.

20 Ιουλίου 1974: Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο – ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Η 20η Ιουλίου του 1974 αποτελεί μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του σύγχρονου Ελληνισμού.  Στη τουρκική εισβολή με την κωδική ονομασία «Αττίλας», συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν.  

Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου. Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν ανεξήγητα αργοπορημένη. Παρ’ ότι το ελληνικό Πεντάγωνο γνώριζε τις κινήσεις των Τούρκων, θεωρούσε ότι μπλοφάρουν.

Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, όταν κινητοποιήθηκαν άρχισαν να πολεμούν με ηρωική αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό. Αριθμούσαν γύρω στους 12.000 άνδρες (ελληνοκύπριους και ελλαδίτες), υπό τη διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση.  

 Αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκδίδει το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλεί σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Παρά την ομόφωνη έγκρισή του, αγνοείται από την Τουρκία, η οποία έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων επείγεται να εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια της. Γενικά, η διεθνής αντίδραση κατά του «Αττίλα» είναι  χλιαρή.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΚΟΤΖΑΚΑΓΙΑ Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974.

Δεξιά, το ύψωμα Κοτζά Καγιά στο όρος Πενταδάκτυλο

.

Ώρες πέρασαν, από την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων, για κατάληψη της Κύπρου. Οι Μονάδες Καταδρομών, διοικούμενες από το Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, το βοηθό του Λοχαγό Θεόδωρο Αξιώτη και τον Ταγματάρχη Αλέξανδρο Μανιάτη, Διοικητή της 31 ΜΚ, τον Ταγματάρχη Ναπολέοντα Δαμασκηνό, Διοικητή της 32 ΜΚ και τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, Διοικητή της 33 ΜΚ, ακατάπαυστα ήδη μάχονται σε όλα τα μέτωπα. Η μια επιχείρηση διαδέχεται την άλλη. Ώρα 18.30. Οι 11ος, 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών μόλις έχουν ολοκληρώσει την τοπογραφική ενημέρωση.

Σε μια πρόχειρη, αυτοσχέδια αμμοδόχο, στο ύψωμα της Αετοφωλιάς, αναλύεται η αποστολή των διαφόρων καταδρομικών τμημάτων. Μια νέα επιχείρηση τους περιμένει. Η κατάληψη του στρατοπέδου καταδρομών των Τούρκων. Το απόρθητο φρούριο του Κοτζάκαγια, το οποίο, εν τω μεταξύ, είχε ενισχυθεί με μονάδα αλεξιπτωτιστών. Στον ουρανό υπερίπτανται, ανενόχλητα σχεδόν, τα αεροσκάφη της Τούρκικης πολεμικής αεροπορίας. Τα πολυβόλα τους ξερνούν ατσάλι, με το χαρακτηριστικό κρότο τους. Οι βόμβες ναπάλμ πέφτουν βροχηδόν. Στο μονοπάτι προς το στόχο, ώρα 21.00, το τμήμα του 13 Λόχου Κρούσεως που θα διεισδύσει στα μετόπισθεν του εχθρού, 22 στο σύνολο καταδρομείς, σταθμεύει για λίγο σ’ ένα δασικό προσκυνητάρι με την εικόνα του Προφήτη Ηλία. Όλοι προσκυνούν ευλαβικά και κατανυχτικά την εικόνα.

Είναι η ονομαστική γιορτή του Διοικητή του 13ου Λόχου Κρούσεως, Υπολοχαγού Ηλία Γλεντζέ. Μισή ώρα αργότερα, προσπερνούν αθόρυβα τις σκοπιές του εχθρού και εισέρχονται στο κατεχόμενο από τον εχθρό έδαφος. Διασχίζουν τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα. Η κορφή προβάλλει στοιχειωμένη, μέσα από καπνούς βλημάτων του Πυροβολικού και του ΛΥΠ, με ΠΑΠ το Διοικητή του Λόχου Υποστηρίξεως της 31 ΜΚ, Λοχαγό Σταμάτη Ελευθέριο.

Ὁ καλὸς ὁ καπετάνιος στὴ φουρτούνα φαίνεται

.

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τὰ στελέχη τῆς κυβέρνησης εἶναι προφανὲς ὅτι ἀπολαμβάνουν τὴν ἐξουσία. Τὰ ταξίδια, τὶς ἐντολές, τὶς ἀποδόσεις τιμῶν, τὴν ἐπιβολὴ τῆς θέλησής τους σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς, ἠθικῆς, πνευματικῆς καὶ πολιτικῆς ζωῆς, τὶς κρατικὲς ἐξυπηρετήσεις. Ἡ πολιτικὴ ἐξουσία σὲ μία εὐνομούμενη Δημοκρατία, φυσικὰ δὲν εἶναι ἀπόλαυση, εἶναι εὐθύνη.

Σὲ ἕνα σκάφος ἀναψυχῆς, ὅταν εἶναι μπουνάτσα στὸ ἀνοιχτὸ πέλαγος, μπορεῖ καὶ ἕνα ναυτόπαιδο νὰ πάρει τὸ πηδάλιο καὶ νὰ τὸ ἀπολαμβάνει. Ὅταν ὅμως ἔρθει καταιγίδα καὶ ὁρμητικὰ τὰ κύματα σκεπάζουν τὸ καράβι, τότε αὐτὸ θέλει τὸν ἔμπειρο, τὸν γνώστη ἀπὸ διαχείριση φουρτούνας καπετάνιο. Ἡ Ἑλλάδα τὸν καιρὸ αὐτὸ ἀντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων. Στὰ ἐθνικὰ ζητήματα Τουρκία, Σκόπια, Ἀλβανία προκαλοῦν σοβαρὰ ζητήματα, καὶ ἡ κυβέρνηση θυμίζει τὸ ναυτόπαιδο τοῦ καραβιοῦ.

Εἰδικότερα ὁ Ἐρντογὰν δὲν κουνάει ἁπλῶς τὸ δάχτυλο, μᾶς πιάνει καὶ μᾶς τραβάει καὶ τὸ πέτο. Δείχνει ἕτοιμος γιὰ καυγά. Αἰσθάνεται ὅτι εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ Σουλεϊμὰν καὶ ὅτι ἔχει ἀπέναντί του ἀπογόνους τῶν ραγιάδων ἐκείνου. Νησιὰ τοῦ ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, Θράκη, Κύπρος εἶναι οἱ στόχοι του. Στὰ καίρια αὐτὰ μέρη τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀμφισβητεῖ ἔμπρακτα τὰ γεγονότα καὶ τὶς διεθνεῖς συμβάσεις καὶ συνθῆκες.

Στὰ πλαίσια αὐτῆς τῆς στρατηγικῆς τῶν προκλήσεων καὶ τῆς ἔμπρακτης ἀμφισβήτησης συνόρων καὶ διεθνῶν συμβάσεων εἶναι καὶ ἡ ἐνέδρα ποὺ στήσανε οἱ τουρκικὲς εἰδικὲς δυνάμεις στὸν Ἕβρο καὶ σὲ δύο Ἕλληνες στρατιωτικούς, τὸν Ὑπολοχαγὸ Ἄγγελο Μητρετώδη καὶ τὸν Λοχία ΕΠΟΠ Δημήτρη Κούκλατζη. Ἡ ἀπάντηση στὴν προκλητικότητα Ἐρντογὰν ἦρθε μὲ τὴ συγκλονιστικὴ κινητοποίηση τοῦ λαοῦ τοῦ Ἕβρου καὶ τὸ συλλαλητήριο στὴν Ὀρεστιάδα, ὑπὲρ τῆς ἀπελευθέρωσής τους ἀπὸ τὶς τουρκικὲς φυλακές. Μία διαδήλωση πρότυπο.

Δύο συλλήψεις, μυριάδες αφυπνίσεις

.

Κώστας Καραΐσκος, 11-3-2018

Αγαπητοί συντοπίτες, Θρακιώτες συνέλληνες,

Η σύλληψη και κράτηση στις τουρκικές φυλακές των δύο στελεχών του Στρατού μας, του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη, είναι από μόνο του ένα εξαιρετικά θλιβερό συμβάν, τόσο για τους οικείους τους όσο και για κάθε Έλληνα. Αν όμως συνδυαστεί με το σύνολο των πρόσφατων προκλήσεων του ερντογανικού καθεστώτος, αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και συσσωρεύει στην ψυχή του ελληνικού λαού δίκαιη αγανάκτηση και αίσθημα βαθειάς ταπείνωσης.

Δεν θα αναζητήσουμε σενάρια για τις συνθήκες της σύλληψής τους, σαν αυτά που διακινούνται με εγκληματική ανευθυνότητα και προσβάλλουν τις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Θα δεχθούμε την επίσημη εκδοχή που και οι δύο συλληφθέντες επιβεβαίωσαν επανειλημμένως. Στη βάση λοιπόν αυτή θα καλέσουμε την ελληνική Κυβέρνηση να πράξει ό,τι είναι δυνατόν για την απελευθέρωσή τους ή για μια άμεση και δίκαιη δίκη τους (αν κάτι τέτοιο προβλέπεται όντως από το Διεθνές Δίκαιο), ώστε να επιστρέψουν το ταχύτερο δυνατόν στην πατρίδα. Δεν πρέπει να εξελιχθεί η υπόθεση σε ομηρία, είτε για κάποιαν ανταλλαγή που θα εξυπηρετούσε την γείτονα είτε για κάποιον άλλον εκβιασμό σε βάρος της χώρας μας. Αυτό ζητάμε από τους άρχοντές μας και βεβαίως θα τους κρίνουμε από το κατά πόσον θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της συγκυρίας. Τι θα ζητούσαμε όμως από τον εαυτό μας, τι θα έπρεπε να κάνουμε εμείς ως ελληνική κοινωνία και μάλιστα ακριτική; Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το αφήσουμε αναπάντητο, φίλοι και φίλες, γιατί η περιπέτεια των δύο στρατιωτικών μας μάς προσφέρει την ευκαιρία να το δούμε καθαρά μπροστά μας.

Το άλμα του Ιερού Λόχου στη Σάμο

Αλεξιπτωτιστές του Ιερού Λόχου (Φωτογραφία Αρχείου)

.

Αφιέρωμα για τα 75 Χρόνια από την ίδρυση του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής
Μέσα σε συγκινητικό κλίμα, υπό την αιγίδα του ΓΕΣ,  έλαβε χώρα στο Πολεμικό Μουσείο, την Τετάρτη, 22 Νοεμβρίου 2017, η πανηγυρική εκδήλωση για την επέτειο των 75 χρόνων από την ίδρυση του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής, κατά την διάρκεια της οποίας τιμήθηκαν οι ζώντες Ιερολοχίτες.

Κατά την διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, στην οποία παρέστη η ηγεσία του ΓΕΣ, αλλά και εκπρόσωποι των άλλων κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και ακόλουθοι αμύνης του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και άλλων χωρών, εκτός από τον ομιλητή στρατηγό Κόρκα, ο οποίος είχε την τιμητική του, μίλησε και ο Βρετανός ιστορικός ερευνητής κ. Άλαν Όγκντεν, συγγραφέας ενός πρόσφατου βιβλίου περί της δράσης των SBS και του Ιερού Λόχου στο Αιγαίο και προβλήθηκε τμήμα από ένα νέο ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε ειδικά για τον Ιερό Λόχο.

Στη μνήμη και προς τιμήν όλων των πολεμιστών ανδρών του Ιερού Λόχου, αναδημοσιεύουμε ένα πολύ παλαιό άρθρο, της 10ετίας του ’50, απόσπασμα από το βιβλίο   «Έλληνες και ξένοι κατάσκοποι στην Ελλάδα» όπου με μυθιστορηματικό τρόπο, ο συγγραφέας, Γιάννης Β. Ιωαννίδης,  περιγράφει την πτώση των αλεξιπτωτιστών Ιερολοχιτών, στη Σάμο, το 1943.

Κάνοντας μια σύντομη εισαγωγή στο θέμα θα περιγράψουμε συνοπτικά την κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την χρονική περίοδο στο Αιγαίο.

Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 1943, μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών με τις συμμαχικές δυνάμεις, εγκαταλείποντας τον «Άξονα». Προέκυψε κενό για τα νησιά που ως τότε βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή, το οποίο προσπάθησαν οι σύμμαχοι να καλύψουν προλαβαίνοντας την αντίδραση των Γερμανών. Εκτός από τα Δωδεκάνησα, οι Ιταλοί κατείχαν τότε την Λέρο, που αποτελούσε σημαντική ναυτική βάση τους και την Σάμο.

Μνήμη πεσόντα Καταδρομέα στην Κύπρο το 1974 Χρήστου Λίγδη

Μνήμη Καταδρομέα Χρήστου Λίγδη

Μια από τις φωτογραφίες – σύμβολα της τραγωδίας της Κύπρου, είναι αναμφίβολα αυτή που δείχνει το σπαρακτικό κλάμα του ενός πατέρα πάνω από τον τάφο του νεκρού γιου του…

Ο Καταδρομέας Χρήστος Λιγδής από την Αταλάντη Φθιώτιδας υπηρετούσε στην Α’ Μοίρα Καταδρομών στο Μάλεμε της Κρήτης, η οποία πήρε διαταγή να ετοιμαστεί για την Κύπρο, με την επιχείρηση ΝΙΚΗ. Επέβαινε στο μοιραίο ΝΙΚΗ 4, το αεροσκάφος που καταρρίφθηκε από φίλια πυρά ενώ προσέγγιζε για προσγείωση το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Συνετρίβη στις παρυφές της πόλης, στον λόφο της Μακεδονίτισσας, εκεί όπου ανεγέρθηκε το μνημείο για να θυμίζει σε όλους τη θυσία των παλικαριών που έμειναν στην κυπριακή γη…

Πως κερδίσαμε τους Ιταλούς το 40; Ποια ήταν τα όπλα του Ελληνικού Στρατού

.

Η νίκη των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών το 1940 χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένα θαύμα. Τα θαύματα βέβαια έχουν συνήθως την εξήγησή τους. Στο προκειμένη περίπτωση το ηθικό των Ελληνών μαχητών ,ο πραγματικός πατριωτισμός και η αίσθηση ότι εκείνος ο πόλεμος ήταν ένας ακόμη πόλεμος εθνικής επιβίωσης αποτελούν μερικες από τις ερμηνείες του “θαύματος”. Ο άνθρωπος παίζει πάντα τον πρωταγωνστικό ρόλο.

Δεν θα παραγνωρίσουμε όμως ότι πριν από τον πόλεμο είχε γίνει μια αρκετά σοβαρή προσπάθεια συμμαζέματος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και εξοπλισμού τους τουλάχιστον με τα απαραίτητα όπλα που απαιτούσε μια πολεμική σύγκρουση.

Ποια ήταν λοιπόν τα όπλα που είχε τότε ο Ελληνικό Στρατός;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΓΕΣ:

Από το τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας και για μια τριετία η μόνη σημαντική αλλαγή που έγινε στην οργάνωση του Ελληνικού Στρατού ήταν η σύσταση για πρώτη φορά του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Γ.Ε.Σ.) τον Ιούλιο του 1923. Τρία χρόνια αργότερα, το 1926, κυρώθηκε ο πρώτος μεταπολεμικός Οργανισμός του Στρατού, ο οποίος εφαρμόστηκε μέχρι το 1929 οπότε ψηφίστηκε νέος Οργανισμός του Στρατού.

4 Δεκεμβρίου Εορτασμός Αγίας Βαρβάρας Προστάτιδας του Πυροβολικού

.

Η Αγία Βαρβάρα έζησε και μαρτύρησε επί Αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Ανατολική και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η Αγία Βαρβάρα ήταν μονογενής θυγατέρα του πλούσιου Έλληνα ειδωλολάτρη Διόσκουρου, Σατράπη της Νικομήδειας.

Παρόλο που το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε , το αποτελούσαν φανατικοί ειδωλολάτρες, η Αγία φωτίσθηκε από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.

Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσο, ακόμα και βασανισμούς για να την μεταπείσει. Όταν όμως βρέθηκε εμπρός στην υπερήφανη και σταθερή στάση της την παρέδωσε στο διοικητή της επαρχίας , για να την τιμωρήσει.

Ο Έπαρχος εντυπωσιάσθηκε από την έξοχη ομορφιά της νέας και προσπάθησε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Εμπρός όμως στην αμετάκλητη απόφαση της να μην απαρνηθεί το Χριστό, την υπέβαλλε σε φρικτά μαρτύρια, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Μεγαλομάρτυρας.

Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της, «ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται», όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρύνονταν από την σφαγή της θυγατέρας του, η Θεία Δίκη , με μορφή κεραυνού, κατέκαψε το δήμιο -πατέρα.

Πολυτεχνείο 1973: Οι ΛΟΚατζήδες που τίμησαν τον πράσινο μπερέ τους και η εκτέλεση!

Γράφει ο Αντώνης Κακαράς*

Με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 15-17 Νοέμβρη του 73 έχει κηρυχθεί γενική επιφυλακή στις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ). Ο υπαρχηγός του Ναυτικού υποναύαρχος Π. Κονιάλης εκδίδει οδηγίες προς όλους τους διευθυντές του αρχηγείου για τη λειτουργία, τα μέτρα ασφαλείας, τις βάρδιες, την έξοδο του προσωπικού κ.λ.π.

Οι οδηγίες ισχύουν και για όλες τις εξαρτημένες υπηρεσίες περιοχής Αθηνών, ενώ η λέξη ΄΄Πολυτεχνείο΄΄ ή η αιτιολογία της γενικής επιφυλακής δεν υπάρχουν στο κείμενο.

Η περιγραφή των γεγονότων, όπως τα έζησε ο γράφων ως απότακτος αξιωματικός τότε, παρέχει ορισμένα στοιχεία για την εμπλοκή των ΕΔ και ΣΑ.

«…. Οι φαντάροι καθοδηγούν τους εξερχόμενους, μερικοί μάλιστα παίρνουν απ’ το χέρι γυναίκες και τους συνιστούν να προσέχουν που πατάνε, για να μη χτυπήσουν από τις σκόρπιες λαμαρίνες και πέτρες…… Μια κοπέλα έχει αγκαλιάσει έναν αξιωματικό και σε κατάσταση υστερίας του φωνάζει να τη σώσει. .. στον τοίχο έξω απ’ την πύλη στην Πατησίων έχουν στηθεί οι ροπαλοφόροι .. και χτυπάνε με τα ξύλα όποιον προλάβουν.

«Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει χωρίς δανεικά αλλά όχι χωρίς ιδανικά»! Ομιλία καταπέλτης από τον Ζιαζιά

.

“Η Ελλάδα μπoρεί να ζήσει χωρίς δανεικά. Δεν μπορεί να ζεί χωρίς ιδανικά. Ας ξανά δώσουμε στα παιδιά μας την πίστη στον Θεό , την φιλοπατρία , την τεκμηριομένη πεποίθηση για την διαχρονική πορεία του ελληνισμού και θα δούμε την νέα γενιά να δημιουργεί και να αναδημιουργεί μια καινούργια Ελλάδα.Μια Ελλάδα δημοκρατική, μαχητική , ταγμένη να πρωτοπορεί πολιτιστικά και οικονομικά. Είμαι αισιόδοξος γιατί είμαι Έλληνας”.

Τα λόγια ανήκουν στον Στρατηγό Κωνσταντίνο Ζιαζιά ,πρώην Α/ΓΕΣ. Αξιωματικός που τίμησε τα γαλόνια του αποφασίζοντας να μην τα διαπραγματευθεί ούτε στιγμή με αντάλλαγμα την παραμονή στην καρέκλα. Αρχηγός που δεν λειτούργησε ούτε δευτερόλεπτο “παρακρατικά” ακόμη κι όταν τον “χτυπούσαν”. Και δημόσιο πρόσωπο που δεν δίστασε ποτέ να πει την άποψή του, είτε φορώντας τη στολή του, είτε χωρίς αυτή.

Το αποτέλεσμα γνωστό. Εκείνος είναι εκτός στρατεύματος κι άλλοι που πιθανόν έκαναν όσα εκείνος αρνήθηκε νομίζουν ότι είναι ακόμη “ενεργοί”. Ο Ζιαζιάς κέρδισε την αναγνώριση των ανθρώπων που διοίκησε αλλά και της κοινής γνώμης , άλλοι εισπράττουν πίσω από την πλάτη τους τη χλεύη που τους αξίζει.