Δύο φαντάσματα πλανώνται…

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Ο Κάρολος Μαρξ, (μαζί με τον φίλο και στενό συνεργάτη του Φρειδερίκο Ένγκελς ξεκίνησαν το πιο “επιδραστικό” ίσως έργο τους – το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” – με μια φράση που έμεινε εμβληματική:

— “Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη…”

Σήμερα πάνω από την Ελλάδα, πλανώνται ΔΥΟ φαντάσματα:
* Της συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές.
* Και της “ελληνοτουρκικής συμφωνίας” (για από κοινού εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στη μεταξύ τους θαλάσσια περιοχή).
Που θα προχωρήσει, λέει (κατά τις εκτιμήσεις όσων διακινούν αυτό το “σενάριο”), αμέσως μετά….

Για τους “αθώους“, “τρίτους” παρατηρητές αυτό “καλό” ακούγεται!
Άντε, να πάψουν οι δύο χώρες να τσακώνονται και να “τολμήσουν” κάποιες “αμοιβαίες παραχωρήσεις” μεταξύ τους, ώστε να αξιοποιήσουν τους ενεργειακούς πόρους που υπάρχουν στην περιοχή.
Έλα όμως που δεν είμαστε και τόσο “αθώοι – η μάλλον αφελείς..

Μέχρι την επόμενη τραγωδία

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Μέχρι την επόμενη τραγωδία. Για τους απλούς ανθρώπους.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Wolf Biermann

(άρθρο:Μέχρι την επόμενη τραγωδία)  Οι σημερινές σκέψεις δεν αφορούν τους διοικούντες ούτε τα τσιράκια τους. Και οι μεν και οι δε είναι βολεμένοι και έχουν συμφέρον να διαιωνίζεται μια εικονική κατάσταση. Απευθύνονται στους απλούς ανθρώπους που όταν βρέχει πνίγονται, όταν χιονίζει παγώνουν εγκλωβισμένοι, όταν καλοκαιριάζει καίγονται, όταν αρρωσταίνουν πεθαίνουν και όταν κυκλοφορούν κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους είτε πεζοί, είτε εποχούμενοι είτε ιπτάμενοι.

Μέχρι την επόμενη τραγωδία. Οι ατέλειες ,η ανοργανωσιά και η ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού.

Φρίκη!

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Όταν άκουσα για το τραγικό δυστύχημα με τα δύο τρένα που συγκρούστηκαν μετωπικά στα Τέμπη, τις πρώτες ώρες πάγωσα.
Από τη μία ήταν η συναισθηματική φόρτιση.
Για δεκάδες νεαρά παιδιά που έχασαν τη ζωή τους.
Από την άλλη, ήταν η φρικτή σκέψη, ότι θα μπορούσαν να είναι τα δικά μου παιδιά. Κι από μιαν άποψη ΗΤΑΝ “δικά μας” τα παιδιά που χάθηκαν.
Άλλο όμως, να το συνειδητοποιείς από “απόσταση“…
Κι άλλο να το βιώνεις, εσύ ο ίδιος.
Ξαφνικά ο ίσκιος του Θανάτου φώλιασε στις ψυχές μας…

Τέλος, με αυτά που μαθαίναμε, αποκαλύφθηκε ότι τα τρένα πήγαιναν στα τυφλά! Δηλαδή αυτό θα μπορούσε – δυνητικά τουλάχιστον – να έχει συμβεί οποτεδήποτε, σε οποιονδήποτε…
Φρίκη…

Κι από την άλλη πλευρά δεν ήθελα να παρασυρθώ, σε αυτό το μακάβριο τελετουργικό της “σπέκουλας“, όπου όλοι “πέφτουν από τα σύννεφα“, για όσα γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν από καιρό.
Για να είμαστε δίκαιοι, αυτή τη φορά δεν συνέβη τέτοια μακάβρια σπέκουλα, Όχι τις πρώτες ώρες, τουλάχιστον.
Δεν υπήρξε απόκρυψη από την πλευρά των αρχών.
Ενώ και τα κόμματα αντέδρασαν με σύνεση, αυτοσυγκράτηση και σεβασμό.
Ίσως γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Αλλά αυτό τουλάχιστον, ας το αναγνωρίσουμε (γιατί έχουμε δει και χειρότερα…)

Θέλω μόνο αρχικά να επισημάνω μερικά στοιχεία:
Τα πέντε πιο αιματηρά δυστυχήματα με τρένα στην παγκόσμια ιστορία των σιδηροδρόμων έχουν γίνει όλα σε εποχές και περιοχές που ΔΕΝ υπήρχε “ιδιωτικοποίηση“.

«Στην επιστήμη μου απαγορεύεται από τους κανονισμούς να καταγράψεις το “τραγικό ανθρώπινο λάθος” ως αιτία»

του Γρηγόρη Φαρμάκη
μηχανολόγου – μηχανικού

.

Στην επιστήμη μου και στην δουλειά μου απαγορεύεται από τους κανονισμούς να καταγράψεις το «τραγικό ανθρώπινο λάθος» ως αιτία ενός σοβαρού γεγονότος και να ξεμπερδεύεις. Είσαι υποχρεωμένος να ρωτήσεις ξανά και ξανά, γιατί δεν απετράπη το λάθος, γιατί δεν είχε γίνει αυτό που θα απέτρεπε την πιθανότητα ανθρώπινου λάθους, κοκ. Και για κάθε μια απάντηση που επικαλείται μια αιτία να ξαναρωτάς επίμονα γιατί συνέβη αυτή η αιτία και η αιτία της αιτίας. Οι γιαπωνέζοι μηχανικοί που είναι πρακτικοί μέσα στην εξαιρετική απλότητα τους, λένε ότι πρέπει να ρωτήσεις πέντε φορές («five why’s»), να σκάψεις δηλαδή τουλάχιστον πέντε επίπεδα πιο βαθειά κάθε μια αλυσίδα αιτιότητας που θα αναδύεται όσο ρωτάς, για να ανακαλύψεις τι πραγματικά φταίει. Λέγεται root cause analysis, ανάλυση ριζικών αιτίων, είναι τυπική επιστημονική μέθοδος που διδάσκεται στα πολυτεχνεία όλου του πλανήτη, και είναι υποχρεωτική από τους κανονισμούς, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με ασφάλεια ανθρώπων.

Έτσι διαπιστώθηκε όταν έπεσαν τα δύο 737Max ότι η αιτία δεν ήταν το ανθρώπινο λάθος των πιλότων όπως ειπώθηκε αρχικά, ή μετά η δυσλειτουργία του συστήματος ευστάθειας, ή μετά «ανθρώπινο λάθος» των σχεδιαστών του συστήματος ευστάθειας, ή μετά «ανθρώπινο λάθος» των υπεύθυνων που βιάστηκαν να βγάλουν τα αεροπλάνα στον αέρα και πίεζαν τους σχεδιαστές να τελειώνουν κοκ. Κάθε ερώτηση οδηγούσε πιο βαθειά στις αλυσίδες της αιτιότητας μέχρι που έφτασαν στον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Boeing και τις συνειδητές αποφάσεις του. Που δεν ήταν «ανθρώπινο λάθος». Δεν παραιτήθηκε από ευθιξία. Οδηγήθηκε σε παραίτηση γιατί είχε ουσιαστική ευθύνη.

Όχι στην «συνεκμετάλλευση»

άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Νίκου Ταμουρίδη

.

Άρχισαν πάλι να μιλάνε για συνεκμετάλλευση των δικών μας πόρων του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου με τους Τούρκους.

Βρήκαν αμέσως την ευκαιρία γνωστά παπαγαλάκια να μιλήσουν για μοιρασιά του Αιγαίου και απεμπόληση των δικαιωμάτων μας στην Ανατ. Μεσόγειο. Βρήκαν ευκαιρία να δράσουν αντεθνικά, λόγω της σχετικής συμπάθειας που πρόσφατα αναπτύχθηκε από τους Έλληνες προς τους πληγέντες Τούρκους εξαιτίας των τρομακτικών σεισμών στη γείτονα χώρα.

Νομίζουν οι αφελείς ότι ο Τούρκος θα χορτάσει και θα μας αφήσει για ένα χρονικό διάστημα σε μια κάποια ησυχία, έτσι ώστε οι γνωστοί γόνοι να λυμαίνονται την εξουσία και το δημόσιο χρήμα.

Επισημαίνεται, ότι μια τέτοια εξέλιξη, ήτοι αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδος συζήτησης για συνεκμετάλλευση, θα σημάνει προσφυγή από κοινού με την Τουρκία σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο (προφανώς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης), το οποίο συνηθίζει να «μοιράζει την πίτα» 50/50.

Με δεδομένο ότι η Τουρκία θα καταθέσει το μέγιστο των διεκδικήσεών της εναντίον μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα προκύψουν τα ακόλουθα καταστροφικά αποτελέσματα για την πατρίδα μας:

-Απόλυτη απεμπόληση του δικαιώματος της χώρας μας για αύξηση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια,

-Αποδοχή μόνον χωρικών υδάτων για τα νησιά του Αιγαίου (συμπεριλαμβανομένου και του Καστελόριζου) και απεμπόληση της υφαλοκρηπίδας αυτών,

-Απεμπόληση της ΑΟΖ των νησιών μας και συνακόλουθα χάραξη ΑΟΖ με Τουρκία στη μέση του Αιγαίου (το όνειρο της Γαλάζιας Πατρίδας),

-Απόδοση στην Τουρκία ως ΑΟΖ της περιοχής ανατολικά Κρήτης-Ρόδου μέχρι Κύπρο, εξαφανίζοντας ουσιαστικά το σύμπλεγμα Καστελόριζου,

Εκλογές εν όψει

άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Νίκου Ταμουρίδη

.

Διανύουμε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, μια περίοδο έκρηξης των πολιτικών παθών. Με ιδιαίτερη εθνική αγωνία παρακολουθούμε όλοι τα τεκταινόμενα στο πολιτικό πεδίο και περιμένουμε να μάθουμε ποια θα είναι η ημερομηνία των εκλογών, ποια θα είναι εκείνη η Κυριακή της μονοήμερης βασιλείας του λαού, του «κυρίαρχου», του «παντοδύναμου», του «ισχυρού»!

Σε όλο το πολιτικό φάσμα, λαμβάνει χώρα μια τεράστια προσπάθεια για το ποιος θα κατορθώσει να γαλβανίσει τα πνεύματα και να διεγείρει την θύελλα, η οποία θα επηρεάσει το πλήρως απογοητευμένο εκλογικό ακροατήριο. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο ανταγωνισμός των κομμάτων εξουσίας και η θρηνωδία των παρασκηνίων. Ο κονιορτός της πολιτικής διαμάχης τυφλώνει ακόμη και τους πιο καθαρούς ανταγωνιστές. Η σκοτοδίνη των πολιτικών παθών πυκνώνει καθώς κατατίθενται στην πολιτική παλαίστρα. Εκεί, στα πολύχρωμα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά και στις αμέτρητες σελίδες του διαδικτύου, όπου παρελαύνουν οι πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος.

Δεν υπάρχει όπλο του λόγου, γραπτού και προφορικού, έντυπου και ηλεκτρονικού, που να μην χρησιμοποιείται στη λυσσώδη αυτή περίοδο. Η σκανδαλοθηρία, οι απίστευτες υποσχέσεις, η αρρωστημένη παροχολογία, το ψέμα, ο φόβος, ο σαρκασμός, η περιφρόνηση, η παρελθοντολογία, όλα λαμβάνονται επαρκώς από την οπλοθήκη της ελληνικής γραμματολογίας και παρατάσσονται υπέρ και κατά όλων.

Δεν υπάρχει όπλο της προπαγάνδας, που να μην εκτοξεύεται για την προώθηση των μηνυμάτων, όπως ισχυρές επικλήσεις σε συναισθήματα, φθηνός εντυπωσιασμός, πλύση εγκεφάλου, ανακρίβειες, μισή αλήθεια, παραπληροφόρηση, ασπρόμαυρη παρουσίαση καταστάσεων και γεγονότων.

Καμία εθνική συνεννόηση. Βασιλεύουν η κομματική πόλωση και ο εσωτερικός πόλεμος. Όπως διαφαίνεται, και σε αυτή την εκλογική μάχη δεν θα υπάρξει διαμάχη μεταξύ εθνικής πολιτικής και πολιτικής συμφερόντων. Τα επικυριαρχούντα ατομικά και κομματικά συμφέροντα θα παίξουν μόνα τους και θα κερδίσουν αμαχητί. Για το λόγο αυτό «βασιλεύει» η απογοήτευση των Ελλήνων ψηφοφόρων.

Όσοι νομίζουν ότι η νέα Βουλή θα θέσει τις βάσεις ενός νέου πολιτικού οικοδομήματος, απατώνται. Οι όποιοι αυριανοί κυβερνώντες, έστω και με τη μορφή κυβερνητικής συνεργασίας, δεν πρόκειται να κομίσουν κάτι το διαφορετικό. Το κρατικό οικοδόμημα είναι κατερειπωμένο και απαιτείται πλήρης ισοπέδωση για την ανέγερση του νέου οικοδομήματος.

«ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΟ-ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΗ ΔΔΟ…

άρθρο της Σοφίας Παπανικολάου

.

Σαν…έτοιμοι από πολύ καιρό πριν, πανηγυρίζουν κάποιοι…ξέφρενα -εντός και εκτός Κύπρου- για την εκλογή του νέου προέδρου.

Ούτε κουβέντα όμως για την άθλια, βρετανο – τουρκόφιλη ΔΔΟ που… βολεύει πολλούς να μην τη θυμόμαστε! και στηρίζει ένθερμα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος. Όταν έρθει η ώρα να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αυτή την ολέθρια «λύση» τουρκοποίησης της Κύπρου μας δεν θα υποστηρίξει;

«Νέα εποχή» για την Κύπρο γράφουν οι δημοσιογράφοι, λες και εννοούν το ηρωικό «ΟΧΙ» των πολιτών κατά του άθλιου σχεδίου Ανάν το 2004.

Αυτό το ηρωικό, αλησμόνητο, ιερό «ΟΧΙ» και μόνο έσωσε την Κύπρο μας από την τουρκοποίηση και όχι οι…βρετανο – τουρκικές αλχημείες, οι συστημικοί υποστηρικτές τους και η προπαγάνδα τους.

Αλλά η ουσία δυστυχώς δεν αλλάζει: ο νεοεκλεγείς πρόεδρος είναι και εκείνος διζωνικός (όπως και ο προηγούμενος) και το ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας.

Καλό είναι λοιπόν, να είμαστε… προσγειωμένοι στα δεδομένα της πραγματικότητας και όχι να ωραιοποιούμε καταστάσεις που μόνο θύμα τους θα έχουν την Κύπρο μας.

Σοφία Παπανικολάου

Ου περί χρημάτων, αλλά περί αρετής

άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Νίκου Ταμουρίδη

.

Με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας, αξίζει να ταξιδέψουμε στο 480 π.Χ., περί τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου, στο Αρτεμίσιο της Β. Εύβοιας. Λίγο μετά τη μάχη των Θερμοπυλών. Ο Πέρσης στρατηγός Τριτανταίχμης μαθαίνει ότι οι Έλληνες αγωνίζονται στους ολυμπιακούς αγώνες με βραβείο ένα δάφνινο στεφάνι. Και αναφωνεί προς τον αρχηγό της Περσικής εκστρατείας: «Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους ἐπ᾽ ἄνδρας ἤγαγες μαχησομένους ἡμέας, οἳ οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιοῦνται ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς». Δηλαδή: «Αλίμονο, Μαρδόνιε, με ποιους άντρες μας έφερες να πολεμήσουμε, με αυτούς που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή»!

Σήμερα, Τριτανταίχμη, οι απόγονοι εκείνων των Ελλήνων που θαύμασες αγωνίζονται για οτιδήποτε άλλο, πλην αρετής! Οι Έλληνες, που δεν έδιναν τότε γη και ύδωρ, σε λίγο δεν θα έχουν ούτε γη ούτε ύδωρ, γιατί «άργυρος, ανθρώποισι κάκιστον νόμισμα, εκδίδαξε και παρήλλασσε τας χρηστάς των φρένας προς αισχρά πράγματα, πανουργίας και δυσέβειαν», δηλ. «το χρήμα, η χειρότερη εφεύρεση των ανθρώπων, άλλαξε τα σωστά μυαλά τους και τα έστρεψε προς αισχρές πράξεις, πονηριές και ασέβεια».

Σήμερα δεν έχουμε Μαραθώνα, Θερμοπύλες, Αρτεμίσιο, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μυκάλη! Σήμερα δεν έχουμε Μιλτιάδη, Λεωνίδα, Ευρυβιάδη, Θεμιστοκλή, Παυσανία, Λεωτυχίδη!

Σήμερα δεν υπάρχουν όρκοι ιεροί «Τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω», ούτε παιάνες «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε». Σήμερα δεν υπάρχουν καν όρκοι, ούτε παιάνες, η Ελλάδα γέμισε από άθεους και απάτριδες.

Σήμερα η χώρα πέφτει αμαχητί, κάτω από το βάρος των βίαιων μεταβολών της κατακλυσμιαίας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, της πολιτικής απαξίωσης, της κοινωνικής αποσύνθεσης και του γιγάντιου χρέους προς τους σύγχρονους βαρβάρους.

Σήμερα, οι «ηγέτες» μας, ντροπιασμένοι και ανήμποροι από το αμαρτωλό παρελθόν της αδηφαγίας, διακατεχόμενοι από τα ναρκισσιστικά στοιχεία του σύγχρονου πολιτισμού εγωισμού για εξουσία, δόξα και πλούτο, αδυνατούν να αντισταθούν στην επιχείρηση κατάληψης της Ελλάδος από τα όργανα των παγκοσμιοποιητών της Δύσης και των πασάδων της Ανατολής.

Στα 400,28 δισεκατομμύρια το χρέος της χώρας!

.

Τι κι αν πέρασαν 10 δραματικά χρόνια μνημονίων και απίστευτων περικοπών στα εισοδήματα των Ελλήνων. Τι κι αν η φορολογία, έμμεση και άμεση, έχει εξαφανίσει το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεων των περισσότερων Ελλήνων. Οι περισσότεροι Έλληνες είχαν την ελπίδα ότι οι «εγκέφαλοι» του γιούρογκρουπ θα φρόντιζαν να μην ξανα-αυξηθεί το χρέος, αλλά με τις βάρβαρες πολιτικές που επιβλήθηκαν, θα μειωνόταν. Μάταια!

Τα 400 δισ. ευρώ ξεπέρασε το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας τον Δεκέμβριο του 2022, ξεφεύγοντας κατά περίπου 8 δισ. ευρώ από τον στόχο του Υπουργείου Οικονομικών που τέθηκε τον περασμένο Νοέμβριο, αναφέρεται σε δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής.

Πηγή ανησυχίας αποτελούν οι κρατικές εγγυήσεις προς τράπεζες, επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και δημόσιους φορείς, το ύψος των οποίων αγγίζει τα 30 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, στο τέλος του 2022 το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας εκτινάχθηκε στο ποσό των 400,28 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 11,94 δισ. ευρώ, σε σχέση με το 2021 που ήταν 388,34 δισ. ευρώ.

Το ακαθάριστο χρέος της Ελλάδας στο τέλος του 2022, ήταν στο 190,5% του ΑΕΠ, από το 194,5% του ΑΕΠ το 2021. Η βελτίωση οφείλεται καθαρά στην αύξηση του ΑΕΠ κατά τη διάρκεια του 2022.

Ο στόχος του ΥΠΟΙΚ ήταν το συνολικό χρέος στο τέλος του 2022, να συγκρατηθεί στα 392,3 δισ. ευρώ, αλλά τελικά διαμορφώθηκε στα 400,28 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 7,98 δισ. ευρώ.

Συμφωνία των Πρεσπών: Τέσσερα χρόνια, τέσσερις αποτυχίες

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 25 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 4 χρόνια από την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. 153 Έλληνες βουλευτές ψήφισαν υπέρ μιας Συμφωνίας, η οποία υποτίθεται ότι θα έλυνε το πρόβλημα των σχέσεών μας με το κράτος των Σκοπίων. Τελικά δεν το έλυσε. Καταγράφω τέσσερις αποτυχίες της Συμφωνίας.

Πρώτη αποτυχία: Η Συμφωνία δεν έγινε ποτέ αποδεκτή στο εσωτερικό των δύο χωρών. Στην Ελλάδα επί 4 χρόνια όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι διαφωνούντες είναι περισσότεροι από τους συμφωνούντες.

Στα Σκόπια η μείζων αντιπολίτευση (VMRO-DPMNE) παραμένει αντίθετη και υπόσχεται ότι θα καταγγείλει τη Συμφωνία. Οι σχέσεις μεταξύ των λαών δεν βελτιώθηκαν. Αντιθέτως φορτίζονται  από γεγονότα όπως οι πανηγυρισμοί των Σκοπιανών επισήμων για την ίδρυση “Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας” στη Φλώρινα. Θυμίζω ότι υπάρχει σχετική ανακοπή από την Εισαγγελία της Φλώρινας.

Δεύτερη αποτυχία: Η Συμφωνία παραβιάζεται συστηματικά από τους βόρειους γείτονές μας. Η Μεικτή Επιτροπή Επιστημόνων που λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο 2018 δεν επέτυχε να αλλάξει τα εθνικιστικά σχολικά βιβλία των Σκοπίων. Η Επιτροπή για τα εμπορικά σήματα δεν λειτούργησε λόγω αδιαλλαξίας των γειτόνων μας. Οι ομάδες των Σκοπίων  εμφανίζονται σε διεθνείς αγώνες με το όνομα στη φανέλα: “Μακεδονία” (χωρίς τον όρο Βόρεια).

Η “Μαρία του Έβρου”, που… δεν πέθανε ποτέ! (Χαίρε πόλη, εξωνημένη…)

.

Του Θανάση Κ.

Τελικά η “Μαρία του Έβρου”, το καημένο το προσφυγόπουλο που το αφήσαμε να πεθάνει σε νησίδα του Έβρου πέρσι το καλοκαίρι, ανήμερα της Παναγίας, κι αυτό προκάλεσε έξαλλες αντιδράσεις από ΜΚΟ και δικαιωματιστές στην Ευρώπη, για τα “εγκλήματα” που κάνει το ελληνικό κράτος – τελικά αυτό το άμοιρο κοριτσάκι ΔΕΝ πέθανε ποτέ! Ίσως ΔΕΝ υπήρξε ποτέ…

Κι όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν στην εκστρατεία σπίλωσης της Ελλάδας (εντός κι εκτός) τελικά παραδέχθηκαν το λάθος τους. Κάποιοι ελάχιστοι ζήτησαν και συγγνώμη.

Μερικοί ΔΕΝ ζήτησαν συγγνώμη – ακόμα ζητάνε και τα ρέστα! Και οι περισσότεροι σιώπησαν (και ετοιμάζονται για την νέα εκστρατεία faulse alarms και fake news). Tέλος καλό όλα καλά λοιπόν;

Όχι! Γιατί το πρόβλημα τώρα μόλις αρχίζει. Για την ακρίβεια, τώρα μόλις αποκαλύπτεται, μπροστά στα μάτια μας…

Κι αν δεν αντιδράσουμε τώρα, τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας!

* “Έγκυρα” Ευρωπαϊκά περιοδικά όπως ο γερμανικός Spiegel που είχε δημοσιεύσει τρία άρθρα κι ένα podcast για το “προσφυγικό δράμα” με την επτάχρονη Μαρία που πέθανε, λέει, από δάγκωμα σκορπιού στον Έβρο:

Γιατί συνεχίζουμε να γράφουμε για την πανδημία (Τα εμβόλια θα μας ακολουθούν).

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Εμβόλια mRNA και μυοκαρδίτιδα. Μήπως αποτελεί εμμονή η ενασχόληση με την  πανδημία;

(άρθρο-Εμβόλια mRNA και μυοκαρδίτιδα-) Υπάρχει σίγουρα κάποιος αριθμός αναγνωστών των άρθρων μας που την περίοδο της έξαρσης της πανδημίας παρακολουθούσαν με πολύ ενδιαφέρον τα γραφόμενα, που αναρωτιέται γιατί συνεχίζουμε την αρθρογραφία.

Με δεδομένο, από ότι φαίνεται, ότι η επικινδυνότητα των νέων στελεχών κορονοϊού μειώνεται συνεχώς, η πανδημία μπήκε στο τελευταίο στάδιό της. Επομένως μήπως αποτελεί εμμονή η ενασχόληση μαζί της; Μήπως θα πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε γι’ αυτή; Μήπως πρέπει να προσχωρήσουμε σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι ότι έγινε έγινε και πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά;

Τα προβλήματα που σχετίζονται με τον κορονοϊό θα μας ακολουθούν και στον τομέα της υγείας για πάρα πολλά χρόνια.

Τα φαντάσματα της Ιστορίας που μας στοιχειώνουν…

.

Του Θανάση Κ.

Από το «χαμό» που έγινε τις τελευταίες μέρες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, μετά την αναγγελία θανάτου του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου, σταχυολογώ μόνο τρία: Και τα τρία από «αντιμοναρχικούς»!

Ο πρώτος έγραψε:
— Όποιος δεν δείχνει σεβασμό στους νεκρούς, φαίνεται πολύ “μικρός” απέναντι στους ζωντανούς…

Ο δεύτερος έγραψε:
— Πού με κατάντησαν; Να γράφω υπέρ του τέως βασιλιά, εμένα που ψήφισα εναντίον της Βασιλείας το 1974…

Και ο τρίτος συμπλήρωσε:
— Δεν μετανιώνω που ψήφισα κατά της Βασιλείας το Δεκέμβριο του 1974. Αλλά δεν περίμενα ότι θα αντικαθιστούσαμε μια δυναστεία με καμιά δεκαριά …μικρότερες “εγχώριες” δυναστείες. Που εξακολουθούν και μας ταλαιπωρούν αφόρητα…

Τα αναγράφω, όχι κατ’ ανάγκην γιατί συμφωνώ με αυτά, αλλά γιατί δείχνουν το κλίμα που επικράτησε (και ακόμα συνεχίζει να κυριαρχεί…)

Κι αυτό βέβαια κάτι δείχνει. Πολύ σοβαρό και πολύ άρρωστο…
Ακόμα παλεύουμε με “φαντάσματα” που μας στοιχειώνουν…

Οι επιτροπές θα δώσουν λόγο σε κανένα;

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος 

Οι επιτροπές των ειδικών και ο ρόλος τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

(Οι επιτροπές των ειδικών:άρθρο) Με τις περίφημες επιτροπές των ειδικών ασχοληθήκαμε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της πανδημίας και μάλιστα από πολύ νωρίς. Μας απασχόλησαν από τη στιγμή που καταλάβαμε με την επιστημονική μας γνώση και εμπειρία αλλά και με όσα διαβάσαμε ότι δεν είναι επιστημονικές αλλά κρατικές. Ότι αποτελούσαν ουσιαστικά τη δικαιολογία για την επιβολή ή την μη επιβολή των μέτρων που η κυβέρνηση επιθυμούσε και είχε προαποφασίσει να επιβάλει. Για το λόγο αυτό είναι προσεκτικά επιλεγμένα όλα τα μέλη της. Πρόσωπα που η ανέλιξή τους στηρίχθηκε για όσους παροικούν την Ιερουσαλήμ στα ποικίλα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Ακαδημαϊκά, πολιτικά, οικονομικά, οικογενειακά.

Οι επιτροπές των ειδικών και η μηδενική αναγνωρισιμότητα των μελών τους σε διεθνές επίπεδο.