H ελληνική οικονομία, 1923-1940

.

Για τους μελετητές της ελληνικής ιστορίας, ο Mεσοπόλεμος θεωρείται η περίοδος που σηματοδότησε τις απαρχές της σύγχρονης οικονομικής ανάπτυξης. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας διεργασίας, που η εκκίνησή της τοποθετείται μερικές δεκαετίες νωρίτερα.

Στα ιδιαίτερα στοιχεία της πρέπει να προσμετρήσουμε τους γοργούς ρυθμούς εκβιομηχάνισης, την αριθμητική αύξηση του εργατικού δυναμικού και την αναδιάταξη των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.

Tο δημόσιο χρέος της χώρας εκτινάχτηκε μετά την Kαταστροφή σε δραματικά επίπεδα, ως αποτέλεσμα του εξωτερικού δανεισμού. Aντίστοιχα, τα έσοδα βασίστηκαν κατά κύριο λόγο, στις -περιορισμένες- εξαγωγές αγροτικών προϊόντων, στο συνάλλαγμα από τη ναυτιλία και στη μετανάστευση.

Ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ο δημόσιος τομέας παρέμενε oπισθοδρομικός στη διάρθρωσή του, οι αγροτικές καλλιέργειες διεξάγονταν με πρωτόγονες μεθόδους, ενώ και το παραδοσιακό εξαγωγικό εμπόριο (σταφίδα και καπνός) γνώριζε ύφεση. Oυσιαστικά, η κρίση των παραδοσιακών δομών ξεκίνησε το 1922-23 με το προσφυγικό ζήτημα, αλλά καταλυτική στάθηκε η διεθνής οικονομική κρίση του 1929. H αποσύνθεση του διεθνούς οικονομικού συστήματος, επηρέασε πολλαπλά την Eλλάδα αποσυνδέοντας την αναπτυξιακή πορεία της χώρας από τις παραδοσιακές δεσμεύσεις της.

Ἡ ζωή ἑνός πρίγκιπα (Βιβλιοπαρουσίαση)

Στίς 29 Μαΐου 2023, ἡμέρα ἀνάμνησης τῆς Ἁλώσεως τῆς Πόλης ἀπό τούς Τούρκους, κυκλοφόρησε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τίς Ἐκδόσεις Πελασγός τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα, τό βιβλίο τῆς Εὐαγγελίας Κ. Λάππα μέ τίτλο «Ἡ ζωή ἑνός πρίγκιπα» τό ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο ΙΒ΄ τόν Στρατηλάτη. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του, ἐξόριστος, στό Παλέρμο, τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό Πανόρμο τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος (Σικελία). 

Η προσβολή της μνήμης των νεκρών τα χρόνια του κορονοϊού

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Κορονοϊός και ταφή νεκρών. Ο πολιτισμός και η ταφή των νεκρών.

Μα πολιτείας ανάξιος εκείνος που τολμάει
γιατί έτσι το φαντάστηκε, τ’ άδικο ν’ αγαπάει.
Και δεν τον θέλω σύμμαχο, φίλο μου δεν τον πιάνω,
στο σπίτι δεν τον βάνω, όπου τα κάνει αυτά!
Αντιγόνη του Σοφοκλή 5 π. Χ. αιώνας

(Άρθρο:Κορονοϊός και ταφή νεκρών) Οι ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος αρχίζει να δημιουργεί πολιτισμό από τη στιγμή που θάβει με τιμή τους νεκρούς του. Και είναι αλήθεια ότι τα μεγαλύτερα μνημεία πολιτισμού που διαθέτει η ανθρωπότητα, είναι ταφικά μνημεία. Ας θυμηθούμε τους Ίνκας, τους Μάγιας, τους Αιγυπτίους αλλά και τους Έλληνες των ιστορικών και προϊστορικών χρόνων. Ο σεβασμός στους προγόνους είναι στοιχείο που συνδέεται βαθύτατα με το επίπεδο των αρχαίων αλλά και νεότερων πολιτισμών. Ακόμη ανακαλύπτουμε τον τρόπο με τον οποίο έθαβαν και οι προϊστορικοί άνθρωποι τους νεκρούς τους και θαυμάζουμε το σεβασμό που έδειχναν σε αυτούς.

Η ιστορία και ο σεβασμός στους νεκρούς.

19 χώρες θέλουν να ενταχθούν στους BRICS

.

Οι BRICS αποτελούνται από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και την Νότιο Αφρική. Οι οικονομίες τους αντιπροσωπεύουν το 31,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ οι G7 αντιπροσωπεύουν το 30%.

Οι BRICS θέλουν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στην Δύση. Αποτελούνται από τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες και πλέον αποτελούν πόλο έλξης για πολλές χώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες, 19 χώρες έχουν εκφράσει επιθυμία να ενταχθούν ή να συζητήσουν την πιθανότητα ένταξής τους στον οργανισμό. Μεταξύ αυτών η Σαουδική Αραβία και το Ιράν έχουν υποβάλλει αίτηση ένταξης, ενώ η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, η Αλγερία, η Ινδονησία και η Αργεντινή εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για να συζητήσουν την πιθανότητα ένταξής τους.

Φαίνεται πως ο κόσμος ξεφεύγει από την ηγεμονία της Δύσης και πιο συγκεκριμένα της Αμερικής. Πολλές είναι οι χώρες που δεν θέλουν να χρησιμοποιούν πλέον το δολάριο ως μέσο εμπορικών συναλλαγών και έτσι προτείνουν τη δημιουργία νομίσματος στα πρότυπα του ευρώ, που θα χρησιμοποιούν οι BRICS. Όπως ανακοινώθηκε, ήδη το 70% των συναλλαγών μεταξύ Ρωσίας και Κίνας γίνεται μέσω των νομισμάτων των δύο χωρών.

29η Μαΐου 1453 – Το χρονικό μιας ημέρας της παγκόσμιας ιστορίας

.

Γράφει ο Αντώνιος Καμάς (Ένα ενδιαφέρον άρθρο με μια «αιρετική» άποψη για την πτώση της Πόλης)

Μέσα στην πορεία της Ευρωπαϊκής ιστορίας, όλων των προηγούμενων αιώνων, εκατοντάδες πόλεις και περιοχές άλλαξαν άπειρες φορές ηγεμόνες, κατακτήθηκαν, καταστράφηκαν, ανοικοδομήθηκαν, γνώρισαν περιόδους δόξας, παρακμής, ελπίδας και απογοήτευσης. Καμιά όμως από όλες αυτές τις ιστορικές στιγμές δεν είχε τις ευρύτερες κοσμογονικές επιπτώσεις για την ιστορία της ανθρωπότητας που είχε η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, στις 29 Μαΐου του 1453.

Η άλωση της Πόλης δεν ήταν, απλά και μόνο, μία ακόμα γραμμή στην Παγκόσμια ιστορία αλλά το ουσιαστικό και τυπικό τέλος ενός πολιτισμού δώδεκα αιώνων που, μπορεί μεν σε μεγάλο βαθμό να αυτοκαταστράφηκε από τα δικά του λάθη, έχασε όμως, με την κατάκτησή του από τους Οθωμανούς, τη δυνατότητα της συμμετοχής και της ενεργούς συμβολής του στην Αναγεννησιακή προσπάθεια των Ευρωπαϊκών κρατών η οποία σηματοδότησε -και εξακολουθεί να σηματοδοτεί ακόμα και σήμερα- την πνευματική, καλλιτεχνική και επιστημονική ανέλιξη του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Θα αποτελούσε επικίνδυνη υπεραπλούστευση, για όποιον ιστορικό ερευνητή, ο διαχωρισμός των γεγονότων από την αιτιοπαθογένειά τους, η απλή καταγραφή των περιστατικών που οδήγησαν στην άλωση της Πόλης χωρίς, μέσα από τα ιστορικά δεδομένα της, να ανιχνεύσει το μεγαλείο και τα ελαττώματα της πιο αντιφατικής φυλής της ανθρωπότητας δια μέσου των αιώνων, δηλαδή της φυλής των Ελλήνων. Γιατί καμιά, πραγματικά, φυλή, μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι της ανθρωπότητας, δεν μπόρεσε να συσσωρεύσει μέσα στο χαρακτήρα της συγχρόνως τόσο ηρωισμό και τόση προδοσία, τόση ανιδιοτέλεια και τόση ευτέλεια, τόση ευφυΐα και τόση πονηριά. Και το χρονικό της άλωσης της Πόλης, μέσα από τις διασωζόμενες ιστορικές του περιγραφές, αυτήν ακριβώς την αντίφαση τονίζει, για όσους τουλάχιστον επιμένουν να ψάχνουν την ιστορία βαθύτερα από την απλή απομνημόνευση γεγονότων και χρονολογιών.

Πόσες είναι τελικά οι επιπλοκές των εμβολίων;

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Επιπλοκές εμβολίων κατά κορονοϊού. Οι ανακοινώσεις από τον ΕΟΦ.

…δυστυχισμένη πολιτεία!
που εσύ κοιμόσουνα βαριά
κι ήρθαν την νύχτας τα παιδιά
με την κατάμαυρη καρδιά
και ξεπεζέψαν στην πλατεία!…

Γ. Βερίτης

(άρθρο:Επιπλοκές εμβολίων κατά κορονοϊού) Τις τελευταίες ημέρες διαβάσαμε στον Τύπο τις ανακοινώσεις του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκου (ΕΟΦ) σχετικά με τις παρενέργειες των εμβολίων στη χώρα μας. Είδαμε λοιπόν ότι από τις 63 αναφορές θανάτων μόνο οι 2 αξιολογήθηκαν ως σχετιζόμενες με τα εμβόλια ενώ οι υπόλοιπες διερευνώνται ή αμφισβητούνται. Και φυσικά οι λοιπές επιπλοκές είναι πολύ περισσότερες αλλά μικρές ποσοστιαία σε σχέση με τον αριθμό των εμβολιασμών. Για μια ακόμη φορά το Ελληνικό δαιμόνιο θριάμβευσε.

Οι Ελληνικές στατιστικές έχουν γίνει διάσημες ανά τον κόσμο με αποτέλεσμα να αποτελεί πλέον διεθνή όρο αναξιοπιστίας ο όρος Greek statistics. Και όπως στην οικονομία, έτσι και στην περίπτωση των εμβολίων οι στατιστική παίζει το ρόλο της. Όσα θα αναφέρω στη συνέχεια είναι η προσωπική  μου εμπειρία από την περίοδο του κορονοϊού.

Εκλογές 2023: Χάσατε σύντροφοι… Αυτοκριτική θα κάνετε;

.

Διαβάζω στα κοινωνικά δίκτυα τα σχόλια των υποστηρικτών κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ. Τα βάζουν με τον λαό που ψήφισε ΝΔ, μιλάνε για νοθεία της Singular, αλλά από αυτοκριτική τίποτα.

Γιατί άραγε ο Ελληνικός λαός ψήφισε ΝΔ και δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και τις λοιπές δυνάμεις που αυτοχαρακτηρίζονται «προοδευτικές» και «δημοκρατικές»;

Μήπως γιατί με την υπερφορολόγηση της περιόδου 2015-2019 καταστράφηκε η μεσαία τάξη μισθωτών ελεύθερων επαγγελματιών;

Μήπως γιατί οι αριστερές δυνάμεις ουσιαστικά υποστηρίζουν την ανεξέλεγκτη μετανάστευση;

Μήπως γιατί στα Εθνικά θέματα δεν ακολουθούν Εθνική, αλλά διεθνιστική πολιτική;

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την φράση « με την Τουρκία θα το ρισκάρουμε»;

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την φράση «η θάλασσα δεν έχει σύνορα»;

Είτε Ερντογάν είτε Κιλιτσντάρογλου κερδίσει, κανείς Έλληνας ας μη σπεύσει να πανηγυρίσει

.

του Σάββα Ιακωβίδη*

Η Τουρκία οδεύει σήμερα στις κάλπες εν μέσω ακραίας πόλωσης, επεισοδίων και φόβων για αιματηρές συγκρούσεις. Η προεκλογική εκστρατεία σημαδεύτηκε ήδη από σκληρή και υβριστική ρητορική, κυρίως εκ μέρους του προέδρου Ερντογάν. Πρόκειται για καθοριστικές για την Τουρκία – και τη Δύση, την Ελλάδα-Κύπρο – εκλογές. Οι δύο κύριοι αντίπαλοι, ο Ταγίπ Ερντογάν, ηγέτης του ΑΚΡ και ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, υποψήφιος έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης, θεωρητικά αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές τάσεις.

Ο Ερντογάν έχει τρία ινδάλματα: Τον Χίτλερ, τον απαγχονισθέντα Ατνάν Μεντερές και τον ισλαμιστή Νετσμετίν Ερμπακάν. Ερντογάν και Μεντερές είναι βίοι παράλληλοι και εκπληκτικά όμοιοι! Τη δεκαετία του 1950, Πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν ο Ατνάν Μεντερές. Όπως ιστορεί ο ακαδημαϊκός, Σπύρος Βρυώνης, στο μνημειώδες έργο του: «Ο μηχανισμός της καταστροφής. Το τουρκικό πογκρόμ της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κων/πολης» (εκδόσεις Εστία, 2007, σελ. 610-617):

«Από το 1954, ο Μεντερές αποδύθηκε σε μια προσπάθεια συνεχούς διαστρέβλωσης του Συντάγματος της Τουρκίας και επέβαλε σταδιακά την αυταρχική επιρροή του στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Στις πόλεις και στις επαρχίες όλοι οι γραφειοκράτες και οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι όφειλαν να υποταχθούν στα τοπικά συμβούλια και στους ηγέτες του Δημοκρατικού Κόμματος. Με παρόμοιο τρόπο, ο Μεντερές πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ασφάλειας και της τοπικής αστυνομίας, όπως, επίσης, και των εργατικών σωματείων. Το κρατικό ραδιόφωνο είχε γίνει πολιτικό μονοπώλιο του κυβερνώντος κόμματος, ενώ νέοι νόμοι τέθηκαν σε ισχύ προκειμένου να χειραγωγηθεί το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού Τύπου.

Προσωπικές Μαρτυρίες από τη μάχη της Κρήτης 20 Μαΐου 1941

.

Η ιστορική πραγματικότητα της μάχης της Κρήτης αποτυπώνεται μέσα από προσωπικές μαρτυρίες. Οι μαρτυρίες αυτές περιέχονται στο βιβλίο της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού «Μνήμες Πολέμου 1897-1974, Αθήνα, 2012» και είναι προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων, οι οποίοι καταγράφουν τα γεγονότα μέσα από μια προσωπική, ενδεχομένως πιο συναισθηματική και εκ των πραγμάτων υποκειμενική ματιά.

Περιοχή Ρεθύμνου, 20 Μαΐου 1941, Απόσπασμα από το βιβλίο Διαφυγή από την Κρήτη του Αυστραλού Υπολοχαγού Lew Lind

Εκατοντάδες σκοτεινές μορφές εκσφενδονίζονταν από τις πλευρές των αεροπλάνων, ρίχνονταν για ένα δευτερόλεπτο σαν βολίδες και μετά άνθιζαν μέσα στο χρώμα. Ήταν αλεξιπτωτιστές και ο ουρανός φαινόταν να είναι γεμάτος απ’ αυτούς. Πράσινα, άσπρα, καφέ, μπλε, κίτρινα και κόκκινα αλεξίπτωτα έπεφταν σαν κομφετί και ήδη οι μονάδες μας στην ανατολική περίμετρο του αεροδρομίου ανάμεναν αυτούς με όπλα και πολυβόλα.

Μάρκου Γ. Πολιουδάκη, Η μάχη της Κρήτης στο Ρέθυμνο, Αθήνα 1983, σελ. 122

Ηράκλειο, 24 Μαΐου 1941

Δίπλα στο σπίτι ήτον ένας μεγάλος ελαιώνας σπαρμένος στάρι. Υποψιάστηκα ότι ίσως νάναι Γερμανοί.
Λέω λοιπόν του Νικολή, του προσδιορίζω και του λέω. – Θα κάμεις κύκλο, θα πας απ’ αυτό το μέρος, θα πιάσεις αυτή την ελιά, τούδειξα δε (μ)πιστεύω νάναι Γερμανοί, ας λάβομε τα μέτρα μας, διότι ίσως να μας έμεινε καμιά ομάδα στη (μ)προηγούμενη μάχη, η οποία μας εδιέφυγε κι είναι εκεί οχυρωμένη.

Γερμανός κυβερνητικός βουλευτής υπέρ της συζήτησης για πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία. Στην Ελλάδα;

.

Φαίνεται πως ανοίγει δειλά δειλά η συζήτηση για να αποζημιωθεί η Πολωνία από τη Γερμανία για τις καταστροφές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Γερμανός Βουλευτής Dietmar Nietan του Σιοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) και συντονιστής της Γερμανικής κυβέρνησης για το θέμα των αξιώσεων που προβάλλει η Πολωνία για αποζημιώσεις πολλών δισεκατομμυρίων για τις καταστροφές από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υποστηρίζει σε συνέντευξή του ότι το ζήτημα θα πρέπει να συζητηθεί.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Πολωνικό δίκτυο Interia, μίλησε και για τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Όπως είπε, το κόμμα «PiS θέλει πρωτίστως να διευθετήσει το θέμα των αποζημιώσεων. […] Η θέση της Γερμανίας, και όχι μόνο της κυβέρνησης, είναι αμετάβλητη εδώ και χρόνια. Και δεν υπάρχει περίπτωση να συζητηθεί το θέμα».

«Πιστεύω ότι οι συντάκτες της αίτησης του PiS, που προετοίμασαν την έκθεση για τις επανορθώσεις και συμμετείχαν στη συγγραφή της, γνώριζαν από την αρχή ότι ανεξάρτητα από το ποιος θα βρίσκεται στην εξουσία στη Γερμανία, δεν θα δίνονταν επίσημες αποζημιώσεις» τονίζει ο Dietmar Nietan, που θεωρεί ότι ο κύριος λόγος της σύνταξης της έκθεσης ήταν προεκλογικός.

Η απελευθέρωση της Ελλάδος το 1944 από την 3η Ουκρανική Στρατιά

.

γράφει ο Ιωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η νεοελληνική ιστοριογραφία εγκλωβίστηκε στις μυλόπετρες της ψυχροπολεμικής σύγκρουσης των Μεγάλων Δυνάμεων και σε συναρτώμενες πολιτικές σκοπιμότητες στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Κατά συνέπεια, ακόμη και σήμερα πολλοί (αν όχι οι περισσότεροι) Έλληνες ευρίσκονται σε αδυναμία να απαντήσουν τεκμηριωμένα στο εξής ερώτημα: Ποιός απελευθέρωσε την Ελλάδα το 1944;

Οι απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα διίστανται:

Ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων πιστεύουν ότι την Ελλάδα την «απελευθέρωσαν» οι ίδιοι Έλληνες το 1944, δηλαδή ότι τότε «απελευθερωθήκαμε μόνοι μας», αφού ελληνικές ήσαν οι επί του πεδίου στρατιωτικές δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης (κυρίως του Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ.) που «απελευθέρωσαν»1 τις ελληνικές πόλεις τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο 1944.

Άλλοι Έλληνες ευθυγραμμίζονται με την ρητώς διατυπωθείσα άποψη του τότε Πρωθυπουργού της Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι την Ελλάδα την «απελευθέρωσαν» οι Άγγλοι, διότι, λέει,2 «η απελευθέρωση δεν  άρχισε πριν τον Οκτώβριο 1944», οπότε βρετανοί «κομμάντος απεστάλησαν στη Νότιο Ελλάδα και κατέλαβαν την Πάτρα τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 4ης Οκτωβρίου» («The liberation did not begin until October. Commando units were then sent into Southern Greece, and in the early hours of October 4 our troops occupied Patras»). Σε αυτή τη βάση, το δυτικογενές (βρετανοκεντρικό) αφήγημα περί του ποιός απελευθέρωσε την Ελλάδα το 1944 συνοψίζεται ως εξής: «Τον Οκτώβριο του 1944, μετά από μία σειρά αποβατικών επιχειρήσεων από αέρος και θαλάσσης, στις οποίες μετείχαν χιλιάδες συμμαχικών στρατιωτών που είχαν ξεκινήσει από την Ιταλία και την Μέση Ανατολή, η Ελλάδα κατέστη και πάλι ελεύθερη.» 3

Ακυβερνησία, είτε με «Αυτοδύναμη» κυβέρνηση είτε με κυβέρνηση «Συνεργασίας»

.

Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

Όλος ο προβληματισμός ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, κλπ κομμάτων «Δημοκρατικού Τόξου» για τις επερχόμενες εκλογές αφορά στον σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης «Συνεργασίας», ενώ αντίθετα η ΝΔ διακηρύσσει πρωτίστως την ανάγκη αυτοδυναμίας της, διότι αλλιώς «η χώρα θα καταστραφεί από ‘‘Ακυβερνησία’’».

Όμως, κυβερνήσεις αυτοδύναμες ή συνεργασίας υπήρξαν επί 50 χρόνια Μεταπολίτευσης, και αυτό που είδαμε στην πράξη ήταν (και είναι) η κυβερνησιμότητα που έγινε καθεστώς Ενιαίου Κυβερνητισμού –όρο που έχω εισάγει από 25ετίας. Έτσι, όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ταυτίστηκαν σε μείζονα (συχνά και μη) θέματα, διαιωνίζοντας με μικροδιαφορές κοινή καταστροφική πολιτική.

Ακυβερνησία –ή επιεικώς ολέθρια διακυβέρνηση– υπήρξε μετά το 1974 σε κορυφαία θέματα, ήδη από την εποχή των πρώτων κυβερνήσεων. Έτσι, στα 27 από τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, πανίσχυρες κοινοβουλευτικά κυβερνήσεις, απέτυχαν στην πάταξη της ποικιλώνυμης Τρομοκρατίας, με αποτέλεσμα 23 στυγερές δολοφονίες. Μείζον ζήτημα παραμένει μέχρι σήμερα το μη άνοιγμα του «Φακέλου της Κύπρου», αλλά, και η παιδαριώδης (απλώς;) προσωρινή έξοδος της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ, επί Κ. Καραμανλή Α΄, πολιτική που εγκαθίδρυσε… τις τουρκικές θέσεις για πλήρη έλεγχο του Αιγαίου.

Νοοτροπίες υποψηφίων…

.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Είμαστε κοντά στην 21^η Μαΐου και ο αγώνας των υποψηφίων για την εκλογή τους εντείνεται. Στον πολύ ανταγωνιστικό αυτόν αγώνα τους χρησιμοποιούν τις γνωστές κλασσικές μεθόδους, όπως συγκεντρώσεις σε σπίτια, κεντρικές ομιλίες σε ξενοδοχεία, φυλλάδια, λιγότεροι – ευτυχώς – αφίσες, τηλεφωνήματα. Κλασικός τρόπος είναι και η τηλεόραση. Όσοι την χρησιμοποιούν δίνουν κάτι σα μία παράσταση, όχι πάντοτε πετυχημένη, έστω και αν ανεβάσουν τους τόνους για να ξεχωρίσουν… Βεβαίως οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τους σύγχρονους τρόπους, όπως το ιντερνέτ, το βίντεο και γενικά όλα τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης….

Μέσα στους κλασικούς τρόπους προβολής ορισμένων υποψηφίων είναι και η φωτογράφησή τους με τον Αρχηγό του Κόμματος και με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Αν δει κάποιος τις συναντήσεις του Μακαριωτάτου τις τελευταίες ημέρες εύκολα το διαπιστώνει. Επίσης αρκετοί κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε πανηγύρεις ναών, όπου συγκεντρώνεται πολύς κόσμος. Πολλοί τώρα πηγαίνουν να προσκυνήσουν την εικόνα «Άξιον Εστί», όπου αναμένει πλήθος πιστών…        Κατά την άποψή μου οι επισκέψεις των πολιτευτών στον Αρχιεπίσκοπο και σε ναούς δεν ασκούν πλέον την αναμενόμενη  επιρροή. Οι φιλακόλουθοι ψηφοφόροι έχουν αντιληφθεί ότι η «ευσέβεια» των περισσοτέρων είναι προεκλογική και ψηφοθηρική. Η πικρή τους εμπειρία είναι πως υποψήφιοι, προεκλογικώς «πιστοί», εκλεγέντες βουλευτές λησμονούν τις αρχές, τις οποίες έδειξαν ότι ακολουθούσαν και όταν έρχεται προς ψήφιση  νομοσχέδιο, λ.χ. θέματος βιοηθικής, αντίθετο προς τη χριστιανική διδασκαλία, ακολουθούν τους άθεους «προοδευτικούς» κύκλους…

Η πολιτική για τα σχολεία την περίοδο του κορονοϊού

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Σχολεία και κορονοϊός. Η επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας-κατά τον Πρωθυπουργό

(άρθρο:Σχολεία και κορονοϊός) Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός της χώρας μας υπεραμυνόμενος του πλεονεκτήματος της αυτοδυναμίας αναφέρθηκε στην επιτυχή -κατά τη γνώμη του- αντιμετώπιση της πανδημίας που δε θα γινόταν αν είχαμε κυβερνήσεις συνεργασίας. Ακούγοντας αυτές τις σκέψεις αναρωτήθηκα αν πράγματι τελικά έχουμε πειστεί ότι 36.000 νεκροί και όσα οικονομικά, ψυχολογικά και κοινωνικά δεινά ζούμε μπορούν να θεωρηθούν επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας. Αν το καθεστώς της τρομοκρατίας και του καταναγκασμού που βιώσαμε τιμά το πολιτικό και επιστημονικό μας σύστημα. Επειδή όμως είμαι βέβαιος ότι το βασικό επιχείρημα για τη δικαιολόγηση των όσων ζήσαμε είναι το ότι «έτσι έγινε παντού», θα ήθελα να δούμε το σκεπτικό μιας χώρας που από την αρχή της πανδημίας συμπεριφέρθηκε αλλιώς.

Σχολεία και κορονοϊός:Η αντιμετώπιση της πανδημίας στη Σουηδία και η πολιτική της για τα σχολεία.