Οι Γερμανοί ξανάρχονται!

.

Τον Μάιο στα Χανιά για να γιορτάσουν την 80η επέτειο της Μάχης της Κρήτης!…

Από τις 17-23 Μαϊου 2021 έχει οργανωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση Αλεξιπτωτιστών μία επίσκεψη στην ηρωική και μαρτυρική Μεγαλόνησο για «να τιμήσουν τη γενναιότητα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που πριν 80 χρόνια υλοποίησαν επιτυχώς την πρώτη στην Ιστορία αερομεταφερόμενη επιχείρηση με την ονομασία Επιχείρηση Ερμής». Αδύνατον να το πιστέψει κανείς!…

Μεταξύ των εκδηλώσεων που προγραμματίζονται είναι η πραγματική αναπαράσταση αλμάτων με αλεξίπτωτο εκεί που επεσαν οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές, επισκέψεις σε τοποθεσίες των γερμανικών προσγειώσεων, μνημεία και μουσεία, για να έχουν οι συμμετέχοντες «μια συναρπαστική εικόνα για τα γεγονότα του Μαΐου 1941.»

– Μετά από την πρόκληση του Χ. Ρίχτερ στα 70χρονα της Μάχης της Κρήτης,

– Μετά από τα Ελληνογερμανικά Ιδρύματα και τα προγράμματα αναθεώρησης της Ιστορίας της Κατοχής που θέλουν να διαβρώσουν την ελληνική κοινωνία

-Μετά από τις πολύ πρόσφατες δηλώσεις «κορυφαίου Ελληνογερμανού ιστορικού, που, σχεδόν, αθωώνουν τον δήμιο της Κρήτης Μπρούνο Μπρόγιερ και λένε ότι δεν έπρεπε να εκτελεστεί ο σφαγέας χιλιάδων Κρητικών.

Μακαριότατε, λίγο Χριστό πεθυμήσαμε!

.

Έλενα

«Το θέμα του εμβολιασμού πρέπει να το δούμε σαν τοίχος προστασίας. Ιδιαίτερα εμείς οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες πρέπει να τρέξουμε, για να εμβολιαστούμε, όχι απλώς να πάμε» δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος μιλώντας στην ΕΡΤ.

Επιπλέον, ο αρχιεπίσκοπος εξήγησε, ότι «έτσι προστατεύουμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους ανθρώπους. Και η χριστιανική αγάπη αυτό λέει».

Επίσης, σημείωσε ότι «πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους επιστήμονες και στους ειδικούς και να μη διστάσουμε να εμβολιαστούμε, ώστε να γίνουμε ο τοίχος που θα μπορέσει να εμποδίσει την περαιτέρω ακμή της ασθενείας του κορονοϊού».

Με πολύ σεβασμό στο σχήμα σας και πολύ πόνο για τα λόγια σας, Μακαριότατε, θα επισημάνουμε ότι τόση πρεμούρα δεν δείξατε όταν έκλεισαν τις εκκλησιές, όταν μας στέρησαν το Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας…..

Επίσης θα θέλαμε να πούμε πως «χριστιανική αγάπη» είναι η ελευθερία που έδωσε ο Χριστός μας και όχι ο καταναγκασμός της κάθε εξουσίας. Το Ευαγγέλιο μας μιλάει ακριβώς για την Αγάπη και …συγχωρείστε τους θεόπνευστους Πατέρες που δεν έχουν συμπεριλάβει τα…εμβόλια και ό,τι άλλο σκεφτείτε εσείς να εντάξετε, κατά το δοκούν ή κατά το συμφέρον (πάντως όχι της προς Κύριον αιτήσεως)!

Όσο για τους επιστήμονες, τους εμπιστεύομαστε αλλά δεν τους θεοποιούμε διότι δεν πιστεύουμε στα είδωλα και αυτοί είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη (αποδεδειγμένα).

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση

άρθρο της Φωτεινής Μαστρογιάννη
αναδιμοσιευμένο από το ιστολόγιό της

.

Το βιβλίο «Κόβιντ 19 – Η Μεγάλη Επανεκκίνηση» συζητήθηκε αρκετά ως στοιχείο σε μία φωτογραφία του πρωθυπουργού εντούτοις λίγες είναι οι συζητήσεις γι’αυτό. Συγγραφείς του είναι οι Κλάους Σβάμπ και Τιέρυ Μάλλερετ.

Ο Κλάους Σβάμπ (Klaus Schwab) είναι ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και ο Τιέρυ Μάλλερετ είναι ο συνιδρυτής του Μηνιαίου Βαρομέτρου. Συνεπώς οι απόψεις τους έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ιδιαίτερα εάν σκεφθούμε ότι αρκετές από τις πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται φαίνονται να έχουν ως βάση το συγκεκριμένο βιβλίο.
Σταχυολόγησα κάποια στοιχεία που θεωρώ ότι είναι σημαντικά. Οι συγγραφείς ήδη από την εισαγωγή αναφέρονται σε στοιχεία όπως είναι η έλλειψη δικαιοσύνης και συνεργασίας και η αποτυχία παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Οι συγγραφείς θεωρούν ότι ποτέ δεν θα γυρίσουμε στην κανονικότητα λόγω των αλλαγών που προκάλεσε ο κορωνοϊός. Το εντυπωσιακό είναι ότι αρχικά αναφέρουν ότι οι καραντίνες ήταν η απομόνωση των ανθρώπων για σαράντα ημέρες για υγειονομικούς λόγους (δεν διευκρινίζουν όμως ότι οι καραντίνες ήταν για τους ασθενείς και όχι για τους υγιείς). Παραδέχονται ότι οι καραντίνες έδωσαν περαιτέρω ισχύ στο κράτος και ότι ο αριθμός σαράντα δεν είχε ιατρική βάση αλλά συμβολική και θρησκευτική (βλ. Σαρακοστή κτλ).

Παραδέχονται επίσης ότι η επιδημία του κορωνοϊού δεν είναι μία καινούρια υπαρξιακή απειλή αλλά ούτε θα καταλήξει σε απρόβλεπτους λιμούς (ωστόσο πολύ παρακάτω αναφέρουν ότι η πανδημία του κορωνοϊού μπορεί να προκαλέσει διατροφική καταστροφή με τον αριθμό των ανθρώπων που υποφέρουν από διατροφική ανασφάλεια να διπλασιάζεται το 2020 στα 265 εκατομμύρια), στρατιωτικές ήττες και αλλαγές πολιτευμάτων.

Ωστόσο, ο περιορισμός της πανδημίας (σημαντικό ότι από επιδημία στη συνέχεια του έργου αναφέρονται σε πανδημία) υποστηρίζουν ότι θα επιταχύνει ένα παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης το οποίο θα χρησιμοποιείται για την πρόβλεψη νέων επιδημιών (!).

Γνώριζε ότι θα φέρει στο κόσμο ένα νάνο. Οι διάλογοι σοκ με τον καθηγητή και η απόφασή της

.

-Άκου, αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία να απαλλαγείς από αυτό το παιδί. Αυτό το αγόρι θα υποφέρει σε όλη του τη ζωή εξαιτίας της εμφάνισής του

Το ρεπορτάζ που αναδημοσιεύουμε από Ισραηλινά ΜΜΕ βάζει μεγάλα διλήμματα. Παρότι εμφανίζεται επικριτικό για τον γιατρό-καθηγητή ανοίγει την ίδια στιγμή μεγάλα θέματα για τον ίδιο τον τρόπο ζωής και τα πρότυπά μας. Τόσο η μητέρα όσο και ο γιατρός είναι άνθρωποι που ζουν σ΄αυτό το κόσμο. Πιστεύουμε ότι οι απόψεις και των δύο είναι σεβαστές. Φυσικά η απόφαση της μητέρας ήταν η καταλυτική

Κουρδιστό Πορτοκάλι

Bρισκόμουν στην 37η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου, όταν μου είπαν ότι το παιδί μου είναι νάνος. Τρόμαξα. Έκλαιγα από το πρωί ως το βράδι. Μπερδεμένη και σίγουρη ότι η ζωή μου έχει καταστραφεί. Ο καθηγητής που με εξέτασε μου είπε.

-Είσαι τυχερή…,

Η καρδιά μου, προς στιγμή, γέμισε ελπίδα και κατευθείαν τον ρώτησα. Τι συνέβη; Γιατί είμαι τυχερή;

Συνέχισε…

-Είσαι τυχερή γιατί σε άλλες χώρες δεν θα σου επέτρεπαν να σταματήσεις την εγκυμοσύνη. Εδώ θα στο Ισραήλ θα στο επιτρέψουν. Θα μιλήσω κι εγώ στην Επιτροπή.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΕ ΝΤΙΡΕΚΤΙΒΑ ΤΟΥ Ο.Η.Ε.

από το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς

.

Δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις και ικανότητες για να καταλάβει ο κάθε νοήμων σύγχρονος άνθρωπος, ότι η ανθρωπότητα έχει εισέλθει πλέον σε μια νέα περίοδο πρωτόγνωρης ηθικής κατάπτωσης, ή καλλίτερα: καταβαράθρωσης. Όσοι μελετούμε τις Άγιες Γραφές και τα συγγράμματα των θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, διαπιστώνουμε ότι φτάσαμε στα τραγικά εσχατολογικά χρόνια της γενικής αποστασίας, η οποία θα σημάνει και το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας. Μελετώντας το 24ο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, το 18ο του κατά Λουκάν, το 13ο του κατά Μάρκον, το 2ο της Β΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολής του αποστόλου Παύλου και ιδιαίτερα το 3ο της Β΄ προς Τιμόθεον Επιστολής του, διαπιστώνουμε πως οι σύγχρονοι ταραγμένοι καιροί μας έχουν σαφές εσχατολογικό χαρακτήρα. Ο αείμνηστος π. Αθανάσιος Μυτιληναίος έλεγε κάποτε προφητικά: «Απολύτως πιστεύω ότι έχουμε ήδη μπεί στο προοίμιο, αν όχι στο κύριο θέμα της εποχής του Αντιχρίστου», (βλ. 279η ομιλία του στις 1.5.2001).

Η σύγχρονη έκλυση των ηθών και η αντίστροφη ηθική της Νέας Εποχής τείνει πλέον να κυριαρχήσει σ’ όλο τον πλανήτη. Για το τι θα βλέπουμε στο προσεχές μέλλον, δεν θα υπάρχει κανένα συγκρίσιμο ιστορικό προηγούμενο από την ιστορία της ανθρωπότητος. Ο υπόγειος και ακήρυχτος πόλεμος των σκοτεινών δυνάμεων εναντίον κάθε ηθικής τάξεως και κάθε παραδοσιακής αξίας θα γίνεται στο εξής όλο και πιο τραχύς, όλο και πιο λυσσώδης, μέχρις ότου τελικά επικρατήσει παγκοσμίως ο απόλυτος δαιμονισμός. Κάθε φυσιολογικός και αγνός άνθρωπος, ο οποίος θα αγωνίζεται να ζήσει με γνώμονα το Ευαγγέλιο, θα θεωρείται καθυστερημένος και ανώμαλος, ρατσιστής και οπισθοδρομικός.

Δεν αρνούμαστε την άποψη κάποιων, ότι η αμαρτία και η αποστασία υπήρχε πάντοτε, από τότε που ο άνθρωπος εξέπεσε της αρχέγονης αθωότητός του και ότι στο διάβα της παγκόσμιας ιστορίας υπήρξαν εποχές μεγάλης ηθικής κατάπτωσης, (εποχή πριν από τον κατακλυσμό του Νώε, Σόδομα και Γόμμορα, Νινευή, ρωμαϊκή εποχή, κλπ). Η διαφορά με την εποχή μας έγκειται στο ότι στις ημέρες μας η αμαρτία και η ανηθικότητα απενοχοποιούνται και μεταβάλλονται σε δήθεν αξίες, ενώ αντίθετα η χριστιανική ηθική τίθεται στο περιθώριο και τείνει να θεωρηθεί ως παρανομία! Αλλά το κακό δεν φθάνει μέχρις εδώ. Όχι μόνο γενικά η αμαρτία, αλλά και η κάθε είδους σεξουαλική διαστροφή σήμερα νομιμοποιείται, γίνεται θεσμός, μεταβάλλεται σε έννομο αγαθό και προστατεύεται από τους νόμους πολλών κρατών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται δυστυχώς και η πατρίδα μας.

Η Οδύσσεια μιας κατσαρόλας

.

Το κείμενο που ακολουθεί, δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, αλλά σημερινό γεγονός!

Σήμερα το μεσημέρι, πήγα σε γνωστό σουπερμάρκετ μεγάλης πανελλαδικής αλυσίδας για κάποια απαραίτητα ψώνια. Φτάνω στο ταμείο, όπου θα πλήρωνα με μετρητά καθώς το ποσό ήταν σχετικά μικρό. Η κυρία στο ταμείο με ρώτησε, εάν μαζεύω κουπόνια για τις κατσαρόλες.

Πράγματι, μαζεύω κουπόνια και έχω αγοράσει τις 2 από τις 5 κατσαρόλες που βρίσκονται στην προσφορά του σουπερμάρκετ και ήθελα ακόμη 2, τις μικρότερες, οι οποίες εδώ και αρκετές εβδομάδες δεν ήταν διαθέσιμες.

Πριν δώσω τα χρήματα στην κυρία που βρισκόταν στο ταμείο, μου λέει ότι η μικρότερη κατσαρόλα είναι διαθέσιμη. Χαρούμενος, της λέω πως διαθέτω τα απαραίτητα κουπόνια και πως την θέλω.

Τότε άρχισε η Οδύσσεια της κατσαρόλας.

Ξέρετε, μου λέει ευγενικά, εδώ και λίγες ημέρες, έχουν έρθει καινούριες οδηγίες για την αγορά της κατσαρόλας. Απορημένος, περιμένω περισσότερες εξηγήσεις.

«Η τεράστια σημασία των βλακών…»

.

Του Θανάση Κ.

Αυτό καθαυτό το περιστατικό στην Πλατεία Νέας Σμύρνης που προκάλεσε θόρυβο, είναι ανάξιο σχολιασμού. Στη – χειρότερη – περίπτωση είναι  “υπερβάλλων ζήλος” αστυνομικού. Στην – πιθανότερη – περίπτωση, είναι  κλασική πρόκληση – προβοκάτσια – από μέλη αριστερίστικων ή αναρχικών ομάδων. Μπορεί να είναι και τα δύο…

Σε κάθε περίπτωση, το ότι πήρε τέτοιες “διαστάσεις”, δείχνει ότι η Αριστερά, πρωτοστατούντος του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ακόμα τη δύναμη να θέτει την ατζέντα στα μέσα (ΜΗ) Ενημέρωσης και η πολιτική τάξη της Ελλάδας ακόμα ΔΕΝ έχει ανακλαστικά να αντιδράσει όπως πρέπει…

Δεν ξέρουμε τι έγινε. Ούτε θα “δικάσουμε” εμείς, με κάποιες αποσπασματικές  (αν όχι και στημένα) βιντεοσκοπημένες σκηνές. Άλλωστε, θα γίνει δικαστήριο για το περιστατικό, αφού απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τον νεαρό, ο οποίος όπως φαίνεται προκάλεσε το περιστατικό. Πέρα από την ίδια τη δίκη, κάθε άλλη κρίση (και κάθε άλλο “πόρισμα”) χωρίς όλα τα στοιχεία, δεν έχει καμία αξία.

Μπορούμε να πούμε όμως, μερικά πράγματα πέρα από το ίδιο το περιστατικό:

* Πρώτον, το λόκνταουν μπορεί να είναι “λάθος”, μπορεί να έχει “κουράσει”, αλλά από τη στιγμή που αποφασίζεται, το τηρούμε όλοι! Ακόμα κι όσοι, ενδεχομένως, διαφωνούμε. Και ισχύει για όλους! Ακόμα και για όσους διαφωνούν. 

Τις όποιες αντιρρήσεις μας μπορούμε να τις εκφράσουμε αλλιώς. Όσο όμως ισχύει για όλους, το εφαρμόζουμε όλοι! Κι αν κάποιοι από μας δεν το εφαρμόζουν, υφίστανται τις κυρώσεις – τρώνε το πρόστιμο! Δεν ζητάνε και τα ρέστα από πάνω…

Τσικνοπέμπτη στό Παλιό τό Κλῆμα

.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Ἀπὸ τὶς σιωπηλὲς τὶς γειτονιὲς τοῦ χωριοῦ ποὺ πέρασες σήμερα, δὲν ἀναδίνονταν μήτε  ἡ μοσχοβολιὰ τοῦ καπαμᾶ, μήτε τὸ ἄρωμα τῆς κολοκυθόπιττας, ἀλλ᾿ οὔτε καὶ ἡ ἀπαλὴ, ἡ εὐωδία τοῦ ρυζόγαλου μὲ τὰ ψήγματα τῆς βανίλιας νὰ τοῦ προσθέτουν ἄρωμα καὶ γευστικότητα.

Πέρασες, λοιπὸν, καὶ τὸ μόνο ποὺ γεύτηκες ἦταν τὸ πασπάλισμα ἀπό τὶς ἀναμνήσεις, ποὺ σοῦ χτύπησαν, γι᾿ ἄλλη μιὰ φορά, τὴ θύρα τῆς ψυχῆς, ἄγγιξαν τὶς ἱερὲς τῆς εὐαισθησίας σου χορδὲς κι ὕστερα σοῦ ψιθύρισαν ὅτι ἔπρεπε νὰ κάμεις, ἀκόμα μὲ περισσότερη ἀντοχή, τὸ χρέος σου: νὰ πεῖς, δηλαδή, δυὸ λόγια, μέρες ποὺ εἶναι, γιὰ τὸ παλιό σου τὸ χωριό.

Οἱ παλιοὶ οἱ Κληματιανοὶ, τὸ γνώριζες πολὺ καλά, ὅτι σέβονταν ἀπεριόριστα τὴ μέρα αὐτὴ, ἴσως γιατὶ συνορεύει μὲ τὴ ἱερότητα τοῦ Ψυχοσάββατου, ποὺ ἀρχίζει ἀπό αὔριο τὸ ἀπόγευμα μὲ τὸν ἑσπερινό.

Ἔτσι, μὲ τὸ σούρουπο, ἀφοῦ ἑτοίμαζαν τὸ φαῒ -κυρίως κρέας καπαμᾶ- τὸ ρυζόγαλο καὶ τὴν παραδοσιακὴ κολοκυθόπιτα, ποὺ εὐωδίαζε ἀπό τὴ κανέλλα, τὰ γαρύφαλα, τὸ γνήσιο γίδινο γάλα καὶ τὸν εὔγευστο σπιτικὸ τραχανᾶ, μαζεύονταν παρέες-παρέες στὰ σπίτια συγγενῶν ἤ καὶ φίλων καὶ τιμοῦσαν δεόντως τὴν ἡμέρα αὐτή.

Τὴν τιμοῦσαν μὲ τὸ πλούσιο ἀποκριάτικο τραπέζι καὶ μὲ τὸ χορὸ, ποὺ τὸν συνέχιζαν ὅλοι μαζὶ πάνω στ᾿ ἀβέρτο τοῦ σπιτιοῦ ὅπου συνάζονταν, μὲ τὴ συναίσθηση πάντα τὸ τὶ γιόρταζαν. Καὶ τράνταζε τὸ πάτωμα ἀπό τὸ χορὸ, ἐνῶ τὰ τραγούδια ἀκολουθοῦσαν τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο. «Ἆχ χειλά, ἆχ, χειλάκι μου  μου γραμμένο / σὺ μὲ ἔ, σὺ μὲ ἔχεις τρελλαμένο…», «Ἀφοῦ καλέ, ἀφουγκραστίτι νὰ σᾶς πῶ, ἀφουγκραστίτι νὰ σᾶς πῶ τὶ ἔκαμι μιὰ χήρα…» καὶ ἄλλα ἀκόμα.

Το μεγάλο διαζύγιο του αιώνα

Φωτογραφία του Τσάρλι Τσάπλιν για την ταινία Μοντέρνοι Καιροί (1936) (Φωτογραφία: United Artists / CC)

αναδημοσίευση από το Pressenza
άρθρο του David Andersson

.

Η πανδημία COVID έχει ωθήσει τη στενή σχέση μεταξύ εργασίας και χρήματος προς ένα πικρό διαζύγιο.

Εκατομμύρια έχασαν τη δουλειά τους και τα χρήματά τους, μερικοί κράτησαν τη δουλειά τους και τα χρήματά τους και άλλοι πήραν ακόμη περισσότερα χρήματα χωρίς να κάνουν πολλά. Αυτή η κατάσταση δεν ξεκίνησε με την πανδημία, αλλά έγινε περισσότερο «κατάμουτρα» και δημιούργησε μια κοινωνική καταστροφή, με μεγάλες ουρές στα συσσίτια.

Μόνο στις ΗΠΑ, 20 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους σχεδόν σε μια νύχτα. Εάν εργαζόταν κανείς σε ένα εστιατόριο, ένα πολιτιστικό ίδρυμα, ένα κλαμπ ή ένα θέατρο, δεν στάθηκε τυχερός, έμεινε χωρίς δουλειά και χωρίς κανένα εισόδημα. Εάν εργαζόταν σε μια δουλειά που επέτρεπε την απομακρυσμένη εργασία, ωστόσο, μπορούσε να συνεχίσει να εργάζεται και τα χρήματα να συνεχίσουν να έρχονται. Όπως φαίνεται, πολλοί από τους εργαζόμενους με χαμηλότερους μισθούς έχασαν τη δουλειά τους, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς που κερδίζουν υψηλότερους μισθούς διατήρησαν τη δουλειά τους και, σε ορισμένες περιπτώσεις, είδαν ακόμη και τα περιουσιακά τους στοιχεία να αυξάνονται κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πού είναι η δικαιοσύνη σε όλο αυτό; Καμία σύγχρονη κοινωνία δεν θα έπρεπε να αναπτυχθεί με αυτόν τον τύπο δομής.

Επιπλέον, έχουμε ακόμα ένα τρελό σύστημα όπου η ασφάλιση υγείας των περισσότερων ανθρώπων συνδέεται με τη δουλειά τους. Έτσι, στη μέση μιας από τις χειρότερες υγειονομικές κρίσεις του αιώνα, πολλοί από τα 20 εκατομμύρια που έχασαν τη δουλειά τους έχασαν επίσης την πρόσβασή τους στην ασφάλιση υγείας.

Για αιώνες η εργασία έχει γίνει αποδεκτή ως ο κύριος διανομέας του πλούτου, είτε ως αποζημίωση για το χρόνο εργασίας είτε μέσω πληρωμής για τα παραγόμενα αντικείμενα. Είναι σαφές σήμερα, ωστόσο, ότι η εργασία δεν έχει τη δύναμη ούτε την ικανότητα να αναδιανείμει πραγματικά την αυξανόμενη συγκέντρωση κεφαλαίου. Τα εισοδήματα των νοικοκυριών αυξήθηκαν πολύ συγκρατημένα αυτόν τον αιώνα και ο πλούτος των νοικοκυριών δεν επέστρεψε στα προ της ύφεσης επίπεδα. Η οικονομική ανισότητα, είτε όταν μετριέται μέσω των κενών στο εισόδημα είτε στον πλούτο μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων νοικοκυριών, συνεχίζει να διευρύνεται και αναμένεται ότι η οικονομία μετά την πανδημία μόνο θα επιδεινώσει αυτήν την τάση (περιγράφεται με το σχήμα K – το πάνω μισό θα συνεχίσει να ανεβαίνει ενώ το κάτω μισό θα τείνει προς τα κάτω). Η αύξηση του εισοδήματος τις τελευταίες δεκαετίες έχει κλίσει σταθερά προς τα νοικοκυριά με υψηλό εισόδημα: περίπου το 82% των χρημάτων που δημιουργήθηκαν το 2017, σύμφωνα με την Oxfam, πήγε στο πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ το φτωχότερο μισό δεν είδε καμία αύξηση. Εδώ στις ΗΠΑ, η μεσαία τάξη, που κάποτε αποτελούσε τη σαφή πλειοψηφία των Αμερικανών, συρρικνώνεται γοργά.

Μια διαφήμιση ιατρικής μάσκας το 1912

.

Η ευρεία χρήση προστατευτικών μασκών για λόγους υγείας δεν είναι ένα καινούριο φαινόμενο  για το δυτικό κόσμο ελέω κορονοϊού εν έτει 2020, αλλά συστηνόταν για την προστασία από διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού πριν από 100 και πλέον χρόνια (πριν και από την περιβόητη ισπανική γρίπη με την οποία γίνονται συνήθως οι όποιοι συνειρμοί).

Ανατρέχοντας σε εφημερίδες του 1912 και των επόμενων ετών (τουλάχιστον μέχρι και το 1915) θα εντοπίσει διαφημίσεις προσωπίδων, όπως έλεγαν τις ιατρικές μάσκες προσώπου, της εταιρίας Kuhn, την αποκλειστική διάθεση των οποίων είχαν τα ιστορικά φαρμακεία του Μαρινόπουλου.

Οι συγκεκριμένες προσωπίδες διαφημίζονταν ως τα όπλα που διέθετε η επιστήμη για την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών, όπως η φυματίωση, η οποία μπορούσε -και μπορεί- να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές στο αναπνευστικό σύστημα.

Πράγματι, εκείνη την εποχή η φυματίωση αποτελούσε το κυριότερο θανατηφόρο νόσημα των Αθηναίων.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του έτους 1914, από φυματίωση πέθαναν 754 άνθρωποι (477 άνδρες και 277 γυναίκες) τη συγκεκριμένη χρονιά, αριθμός που αντιστοιχούσε στο 17,27% του συνολικού αριθμού των θανάτων στην ελληνική πρωτεύουσα, ενώ  ακολουθούσαν τα νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος (9,76%), εντερικά νοσήματα (7.99%), μηνιγγίτιδα (3.69%), τύφος (1.54%), ενώ από διάφορα άλλα νοσήματα έχασε την ζωή του το 59.75% των Αθηναίων.

Ανάπτυξη εμβολίων Covid-19 και χρήση κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα

.

Το κίνημά μας «Αφήστε με να ζήσω!» προβληματίστηκε σοβαρά και προχώρησε σε ειδικότερη μελέτη σχετικά με το θέμα της χρησιμοποίησης κυτταρικών σειρών από εκτρωθέντα έμβρυα για την ανάπτυξη των διαφόρων τύπων εμβολίων για τον Covid-19.

Σύμφωνα με τον γενόμενο έλεγχο, για όλα τα εμβόλια COVID-19 που ήδη χρησιμοποιούνται ή αναμένονται να κυκλοφορήσουν στη πατρίδα μας ως το τέλος του 2021, ισχύει πως η έρευνα, η ανάπτυξη, η παραγωγή ή/και ο έλεγχος αποτελεσματικότητάς τους, (κατά περίπτωση εμβολίου), έγιναν με χρήση εμβρυϊκών κυτταρικών σειρών που προέρχονται από εκτρωθέντα αγέννητα παιδιά.

Ειδικότερα:

1. Το εμβόλιο της Pfizer (1,3) αναπτύχθηκε σε συνεργασία με την εταιρία BioNTech και είναι εμβόλιο messenger RNA (mRNA). Το mRNA χρησιμεύει για το σχηματισμό της πρωτεΐνης S (Spike protein) του ιού που θα προκαλέσει την παραγωγή αντισωμάτων. Η Pfizer/BioNTech κωδικοποιεί το εμβόλιο ως BNT162b2.

Η Pfizer/BioNTech χρησιμοποίησε την εμβρυϊκή κυτταρική σειρά HEK293 (εμβρυϊκά κύτταρα νεφρού) στην έρευνα, στην ανάπτυξη (δημιουργία) του εμβολίου, όπως και στον έλεγχο του εμβολίου, προκειμένου να διαπιστωθεί η παραγωγή αντισωμάτων.

Υιοθεσία παιδιών – Ποιος την έχει πραγματικά ανάγκη;

αναδημοσίευση από το Μαμά Μπαμπάς & Παιδιά

.

Υποστηρίζουμε την υιοθεσία, όταν εννοείται σωστά.

Η υιοθεσία πρέπει πάντοτε να θεωρείται και να αποτελεί μια παιδοκεντρική κίνηση όχι απλώς ένα μέσο για να έχουν παιδιά οι ενήλικες.

Κανένας ενήλικας – ετεροφυλόφιλος, ομοφυλόφιλος ή μοναχικός – δεν έχει «δικαίωμα» να υιοθετήσει ή να αποκτήσει παιδί. Αντίθετα, κάθε παιδί έχει δικαίωμα να έχει γονείς.

Στην υιοθεσία οι πελάτες δεν είναι οι γονείς που επιθυμούν ένα παιδί. Το παιδί είναι ο πελάτης.

Αντιλαμβανόμαστε απόλυτα ότι τα παιδιά είναι πλασμένα για να έχουν μια καλή σχέση με τη βιολογική μητέρα και τον πατέρα τους και αποδίδουν καλύτερα, όταν μεγαλώνουν μέσα σε ένα σπίτι γεμάτο από την αγάπη των παντρεμένων γονέων τους. Οποιαδήποτε άλλη οικογενειακή δομή, συμπεριλαμβανομένης και της υιοθεσίας, εκθέτει τα παιδιά σε αυξημένους κινδύνους και πτωχά αποτελέσματα.

Η υιοθεσία θα πρέπει να αναζητείται ως λύση μόνο όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι δυνατότητες να μείνει το παιδί με τη βιολογική οικογένειά του. Και αυτό γιατί ένα παιδί, όταν χάνει τη σχέση του με τους βιολογικούς του γονείς, βιώνει πάντα ένα τραύμα που δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάται ή να αγνοείται.

Για το παιδί, και μόνο το οτι μπαίνει στη διαδικασία της υιοθεσίας σημαίνει πως ήδη έχει βιώσει μια μεγάλη απώλεια. Η υιοθεσία είναι η προσπάθεια της κοινωνίας να απαλύνει αυτή την πληγή. Ωστόσο, παρά το ότι η υιοθεσία είναι το ευτυχέστερο σενάριο για ένα παιδί που βρίσκεται σε ανάγκη, οι γονείς που θα το αναλάβουν – ανεξάρτητα από το πόση αγάπη μπορούν να του δώσουν – δεν μπορούν να αντισταθμίσουν πλήρως την απώλεια της πρώτης οικογένειάς του.

Βιώνουμε την εποχή της νέας κανονι(στι)κότητας;

.

Γράφει η Αργυρώ Τέγουτζικ, Ειρηνοδίκης Β΄

Ο Αριστοτέλης είναι ο πρώτος που διατυπώνει την άποψη του χωρισμού των λειτουργιών δηλ. των ενεργειών μιας ευνομούμενης πολιτείας σε τρεις (3) κατηγορίες: νομοθετική , εκτελεστική και δικαστική, ενώ στα Πολιτικά του καταγράφει τις παρεκβάσεις των πολιτευμάτων.

Όσον αφορά τη δικαιοσύνη, αφιερώνει ολόκληρο το πέμπτο βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων και τη δικαιοσύνη την ορίζει ως αγαθό που δεν στοχεύει στην ευδαιμονία εκείνου που την ασκεί, αλλά στον άλλο άνθρωπο.

Η αρχή της διάκρισης των λειτουργιών στο Σύνταγμα της Ελλάδος, μορφοποιείται και εδραιώνεται στη διατύπωση του άρθρ.26 Σ απ΄όπου προκύπτει, όπως κι από άλλα σημεία του συντάγματος συνάγεται ερμηνευτικά, ότι είναι καθοριστική για την Οργάνωση της Πολιτείας. Εξ΄αυτής της αρχής, μεταξύ άλλων, προκύπτει η εγγύση και κατοχύρωση του κράτους δικαίου που διέπει τις ρυθμίσεις του συντάγματος.

Οι μεταξύ άλλων εγγυήσεις του ουσιαστικού κράτους δικαίου προκύπτουν όμως κι από διάφορες άλλες διατάξεις του συντάγματος, όπως π.χ. άρθρ.2 παρ.1 που θεσπίζει την προστασία της αξίας του ανθρώπου, άρθρ.25 παρ.1,2, άρθρ.85 παρ.2 όπου αναγνωρίζεται στους δικαστές το δικαίωμα του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων και του άρθρ.120 παρ. 4 όπου προβλέπεται η αντίσταση κατά της αρχής ως ΔΙΚΑΙΩΜΑ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του πολίτη, όταν επιχειρείται η κατάλυση του συντάγματος. Ταύτα δε, δημιουργούνται ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ προσπάθειας κατάλυσης του συντάγματος, έστω κι αν αυτή η προσπάθεια παρουσιάζεται νομότυπη ( σ.258 Συντ. Δίκαιο Τσάτσου, εκδ. Σάκκουλα).

Ο… γδικιωμός, ένα παλιό έθιμο των Μανιατών

Μαυροφόρες θρηνούν

.

Το δικαίωμα της εκδίκησης στην Μάνη ξεκίνησε πολλούς αιώνες πριν, όταν δεν υπήρχε δικαιοσύνη και δεν τιμωρούντο οι ένοχοι

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Από τα παλιά χρόνια, αιώνες πριν, υπήρχε στην Μάνη η παράδοση του γδικιωμού, δηλαδή της εκδίκησης της οικογένειας του θύματος, με φόνο στον φονιά. Ήταν άγραφος νόμος που τον τηρούσαν πιστά. Επειδή δεν υπήρχαν δικαστήρια, την δικαιοσύνη επέβαλαν οι ίδιοι και την ποινή δια των όπλων, με φόνο του ενόχου. Φόνος στον φονιά.

Όσοι δεν εκδικούντο, τους θεωρούσαν ανάξιους και τους περιφρονούσαν. Όταν στις προστριβές τους δεν υπήρχε φόνος, τις διαφορές αυτές επιλαμβάνονταν αρχηγοί άλλων οικογενειών ή μεγάλης ηλικίας συνάνθρωποί τους που μόνιαζαν τις αντιμαχόμενες οικογένειες.

Συνήθως κάποιες φράσεις, όπως «το κρατάει Μανιάτικο» ή «να πάρει το αίμα πίσω», χρωστούν την καταγωγή τους στο έθιμο της εκδίκησης, ή καλύτερα στα μανιάτικα στον «γδικιωμό». Ίσως η λέξη αυτή και ό,τι συμβολίζει, να είναι το πιο χαρακτηριστικό της ζωής της Μάνης με το οποίο ξεχωρίζεις τους Μανιάτες από τους άλλους Έλληνες.

Κάποιοι που δεν ξέρουν την Μάνη και τους Μανιάτες ονομάζουν το έθιμο αυτό βεντέτα, παραπέμποντας στην Ιταλική αυτή λέξη. «Γδικιωμός» δεν είναι μόνο εκδίκηση, αλλά τιμωρία μιας αδικίας και αποκατάσταση της που φέρνει δικαίωση. Μιλούσαν για πόλεμο, για έχθρα, με φράσεις όπως «να γδικιωθεί» ή «το δίκιο μας να γδικιωθεί», δηλαδή να επικρατήσει ή να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Ήταν έθιμο, τρόπος της Μανιάτικης ζωής. Κι επειδή ανήκε στους άνδρες, σε κάθε οικογένεια η γέννηση αγοριού, έδινε μεγάλη χαρά. Ήταν ένα ακόμα ντουφέκι για την οικογένεια.

Διαλείμματα υπήρχαν την περίοδο εργασίας στα χωράφια με σπορά, θερισμό, συγκομιδή της ελιάς και αλώνισμα. Και όταν τελείωναν οι εργασίες αυτές, ξανάρχιζε ο αγώνας. Ανακωχή γινόταν επίσης όταν κάποιο μέλος των αντίπαλων οικογενειών είχε γάμο, βάπτιση, ή κηδεία.