Εσύ, τραγικέ ραγιά Έλληνα, που αιμοδοτείς τον κατακτητή σου…

“Τέτοιοι ρουφιάνοι δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε…”

Του Σάββα Ιακωβίδη

Ας υποθέσουμε ότι ζείτε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Ήταν ποτέ δυνατό να διανοηθείτε συναλλαγές με τους Γερμανούς κατακτητές σας; Θα τολμούσατε να μεταβείτε στη Γερμανία για ψώνια; Να διασκεδάσετε σε γερμανικά κέντρα και εστιατόρια; Να περάσετε τις διακοπές σας σε γερμανικά ξενοδοχεία ή σε γαλλικά ξενοδοχεία υπό γερμανική κατοχή;

Είμαστε έτοιμοι αν οι ανώμαλοι μισάνθρωποι χτυπήσουν στην Ελλάδα;

Η τρομοκρατική ενέργεια στη Βαρκελώνη είναι μία ακόμα από αυτές που αποδεικνύουν πόσο ανώμαλοι είναι οι εγκέφαλοι όχι μόνο των δραστών, κυρίως των εμπνευστών τους, οι οποίοι καθοδηγούμενοι από τη συγκεκριμένη ερμηνεία μιας θρησκείας που δεν δίνει αξία στην ανθρώπινη ζωή και εξιδανικεύει τον δικό της μύθο για το τι θα συμβεί μετά τον θάνατο.

Γράφει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Μια θρησκεία η οποία αφήνει περιθώρια σε ψυχοπαθείς δολοφόνους να θεωρούν υποχρέωσή τους να σκοτώσουν όσους δεν συμμερίζονται τις απόψεις τους και τα πιστεύω τους, παρανοϊκούς εκτελεστές οι οποίοι θεωρούν ότι η αποστολή τους στον κόσμο αυτό είναι να σκοτώσουν και όχι να δημιουργήσουν.

Διότι πάντα είχε ως ακροατήριο κυρίως ανθρώπους που έζησαν με στερήσεις, οπότε τους ασκούσε έλεγχο τάζοντάς τους στην «άλλη ζωή» όσα δεν μπορούσαν να ζήσουν σε αυτή, τα οποία απολάμβαναν όμως τα αφεντικά τους, ενώ σήμερα ριζοσπαστικοποιούνται ακόμα και στοιχεία του κοινού ποινικού δικαίου, πρώην παραβάτες του νόμου στις χώρες της Δύσης που ξαφνικά έδωσαν ιδεολογικό περιεχόμενο στις ενέργειες και την εν γένει αποκλίνουσα κοινωνικά συμπεριφορά τους…

Σύμφωνα με το Αστεροσκοπείο, ακόμα και για τα καμένα είπε ψέματα ο Τσίπρας

.

Βασίλης Φουρτούνης-τ. Δάσκαλος

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας εμφανιζόμενος μετά την τετραήμερη απουσία του, υποστήριξε ότι έγιναν στάχτη 15.000 στρέμματα εμφανίζοντας μάλιστα την καταστροφή ως… επιτυχία της κυβέρνησης, γιατί το 2009 στην ίδια περιοχή είχαν καεί 150.000 στρέμματα.

Έλα, όμως που έρχεται σήμερα το αστεροσκοπείο Αθηνών να την διαψεύσει πανηγυρικά.

Συγκεκριμένα το Αστεροσκοπείο επικαλείται την καταγραφή από τη δορυφορική λήψη του συστήματος FireHub για τις καμένες εκτάσεις και αναφέρει πως έγιναν στάχτη συνολικά 3.912 εκτάρια, δηλαδή 39.120 στρέμματα, δεδομένου ότι 1 εκτάριο είναι ίσο με 10 στρέμματα.

Ωστόσο ο χάρτης της καταστροφής και η επιστημονικά τεκμηριωμένη καταγραφή αποκαλύπτουν πως η καταστροφή είναι διπλάσια από αυτή που επιχείρησε να εμφανίσει ο Αλέξης Τσίπρας και διαψεύδουν και αυτή την επιχειρηματολογία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Φθόνος κατά των αρίστων ή φθόνος κατά του Ανθρώπου;

του Αλέξανδρου Δρίβα*.

Γνωρίζουμε από την Οικονομία, πως ο χρυσός δεν χάνει την αξία του ακόμη και στον πόλεμο. Ο βασικός λόγος για τον οποίο καμιά κοινωνία δεν αφανίστηκε από την ιστορία της ανθρωπότητας από κάποια οικονομική ύφεση, είναι γιατί ο χρυσός κράτησε την αξία του σε κάθε μορφής κακουχία. Ποιός χρυσός; Οι ανθρώπινες ικανότητες. Tα τελευταία ψηφίσματα της κυβέρνησης που αφορούν την παιδεία, έχουν ήδη γίνει αντικείμενα σφοδρής κριτικής από το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή η σφοδρή κριτική είναι και η μόνη βάσιμη ελπίδα που υπάρχει. Το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής που αφορά τη γελιοποίηση της αριστείας καθώς αυτή μπαίνει στην κληρωτίδα για τους υποψήφιους σημαιοφόρους στα δημοτικά σχολεία, αναλώνεται στον φθόνο που κατέχουν πολλοί θιασώτες αφηγημάτων, πολλοί από τους οποίους, σήμερα κυβερνούν. Είναι όμως έτσι;

Το όνειρό τους, γίνεται πραγματικότητα.

Πάνω στα ρήματα «θέλω» και «μπορώ», στηρίχθηκε και συνεχίζει να στηρίζεται η πορεία της ανθρωπότητας πάνω στην ιστορική γραμμή. Oι ανθρώπινες ικανότητες, από την εποχή του Ανθρώπου του Κρο-Μανιόν, φύουν από την ίδια την ανθρώπινη φύση και εξελίσσονται χάρη στην εκπαίδευση.

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Βράδυ Δεκαπενταύγουστου του 2017. Ένα ήδη οδυνηρό πνευματικά καλοκαίρι βαίνει αργά προς το τέλος του, προοιωνίζοντας δυστυχώς ακόμη πιο επώδυνες μέρες. Μέρες θλίψης, μέρες σύγχυσης, μέρες διωγμού. Και γενικά μέρες αγωνίας για όλους όσους βλέπουν εδώ και καιρό τα μαύρα σύννεφα να συγκεντρώνονται πάνω από την καθημαγμένη χώρα και – βλέποντάς τα – συνειδητοποιούν τα πασίδηλα πλέον σημεία των καιρών…

Βράδυ Δεκαπενταύγουστου. Λίγες μόλις ώρες αφότου, θεαρχίω νεύματι οι θεοφόροι απόστολοι, υπό νεφών μεταρσίως αιρόμενοι, εκ περάτων συνέδραμον του κηδεύσαι την της ζωής Μητέρα. Αι δε υπέρταται των ουρανών δυνάμεις, συν τω οικείω Δεσπότη παραγενόμεναι, το θεοδόχον σώμα προέπεμψαν, τω δέει κρατούμεναι. Και σπεύσαμε βέβαια μαζικά κι εμείς να πλημμυρίσουμε τις εκκλησιές. Μα ειλικρινά δεν ξέρω τι κατορθώσαμε να αισθανθούμε και πάλι από το μεγάλο μας Πάσχα του καλοκαιριού. Τι κατορθώσαμε να της πούμε και τι να της ζητήσουμε. Ποιο δώρημα δηλαδή που να ταιριάζει πραγματικά προς το συμφέρον της αιτήσεως…

Βράδυ Δεκαπενταύγουστου. Ενός Δεκαπενταύγουστου σε καιρούς κλιμακούμενης απόγνωσης. Η άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση συνεχίζει να βαθαίνει – και όσο περνάει ο καιρός, αυτό που επέρχεται, είναι φανερό πως κυοφορεί καταστάσεις τραγικές. Φέρνει πιο κοντά την εκποίηση της πατρίδας, τη νέκρωση της αγοράς, τον δημογραφικό και εθνικό όλεθρο εξαιτίας της υπογεννητικότητας και της θανάσιμης λαθροεισβολής, την πλήρη υποταγή και εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένα αφεντικά. Και μάλιστα όλα αυτά με σφραγίδα…αριστεροφανούς «προοδευτικότητας», εξ ου και η πλήρης απογοήτευση για ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, το οποίο στήριξε τις έσχατες ελπίδες του για πολιτική ανατροπή σε ένα μόρφωμα που συσπείρωσε κάποια στιγμή τις περισσότερες δυνάμεις του φερόμενου ως αντιμνημονιακού χώρου. Ενός λαού όμως που και πάλι προδόθηκε, γιατί βέβαια διέπραξε για μια ακόμη φορά το ίδιο τραγικό λάθος, πεποιθώς επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία. Και τώρα που προδόθηκε, έχει απομείνει εδώ και καιρό μουδιασμένος να παρακολουθεί παθητικά τις εξελίξεις. Πιο παθητικά και υποτονικά από κάθε άλλη φορά. Ίσως γιατί νιώθει ότι δεν έχει πού να ελπίσει πλέον.

Μιά διήγηση ἀπό τά ὅρια ζωῆς καί θανάτου (Γ’)

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ, το δεύτερο μέρος ΕΔΩ.

Συνέντευξη-μαρτυρία ἐπιθανάτιας εμπειρίας

Τό τελευταῖο μέρος μιᾶς σύγχρονης ἐπώνυμης μαρτυρίας γιά ἐπιθανάτια ἐμπειρία καί μιᾶς ἔκφρασης τῆς πίστης ἑνός ἀσθενοῦς πού δέχθηκε τίς ὑπηρεσίες τῆς ἰατρικῆς τέχνης.

…
Ἐρώτηση: Ὁ γιατρός σας πίστευε;
Π.Κ.: Ναί, ναί.

Ἐρώτηση: Πῶς λεγόταν;
Π.Κ.: Δέν ξέρω τά ὀνόματα. Πέρασαν ἀπό μένα ὀγδόντα ἕξι γιατροί. Τώρα νά θυμᾶσαι ὅλα τά ὀνόματα; Ἤξερα τούς πρώτους

Ἐρώτηση: Αὐτό τό περιστατικό πότε ἔγινε;
Π.Κ.:. Τό 2012 στίς 6 Φεβρουαρίου. Σχεδόν μετά ἀπό ἕνα χρόνο πού ἔπεσα. 28 Ὀκτωβρίου ἔκανα τήν μεταμόσχευση. Κάθησα μέσα…
Ἐρώτηση: Ἤσασταν κατάκοιτος τότε;
Π.Κ.: Ὤ, ναί. Γιατί ἔχασα τά πνευμόνια μου μετά ἀπό τήν ἐγχείρηση.
Ἐρώτηση: Τώρα τί γίνεται μέ τά πνευμόνια σας;
Π.Κ.: Ἔχω 70% ἀπό τό ἕνα καί 100% ἀπό τό ἄλλο. Ἀνοίξανε μετά ἀπό εἴκοσι δύο ἐπεμβάσεις τά πνευμόνια. Δέν μέ βάλανε σέ ὕπνο. Τό κάνανε ἀπό τό στόμα μέ βελόνες καί ἀπό τήν πλάτη πίσω καί πηγαίνανε μέσα καί βγάζανε τά ὑγρά. Καί νά μήν τά λέμε, γιατί εἶναι πολύ σιχαμερά αὐτά τά πράγματα. Δέν θέλουμε νά τά ποῦμε κατά γράμμα, φαντάζεστε.

Στήν Θεομάνα μας νά στραφούν καί πάλι οἱ ελπίδες μας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι Ἑλληνοσώτειρα

«Ἡμεῖς νικῶμεν, νικώντων τῶν ἄλλων»
ἅγιος Νκόλαος Καβάσιλας

Παραπέμπω, ἐν πρώτοις, σ’ ἕνα ἔξοχο κείμενο τοῦ τροπαιούχου νομπελίστα μας ποιητῆ Γιώργου Σεφερη. Ἔλεγε τὸ 1936:

«Ὅσο προχωρεῖ ὁ καιρὸς καὶ τὰ γεγονότα, ζῶ ὁλοένα μὲ τὸ ἐντονότερο συναίσθημα, πὼς δὲν εἴμαστε στὴν Ἑλλάδα, πὼς αὐτὸ τὸ κατασκεύασμα, ποὺ τόσο σπουδαῖοι καὶ ποικίλοι ἀπεικονίζουν καθημερινά, δὲν εἶναι ὁ τόπος μας, ἀλλὰ ἕνας ἐφιάλτης μὲ ἐλάχιστα φωτεινὰ διαλείμματα, γεμάτα μὲ μία πολὺ βαρειὰ νοσταλγία. Νὰ νοσταλγεῖς τὸν τόπο σου, ζώντας στὸν τόπο σου, τίποτε δὲν εἶναι πιὸ πικρό». Κι ἂν αὐτὰ λέγονται λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ ἔνδοξο ’40, ὅπου οἱ Ἕλληνες μποροῦσαν ἀκόμη νὰ «μεθύσουν» ἀπὸ «τὸ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα», τί νὰ ποῦμε γιὰ τὸ σήμερα;

Σήμερα ἡ νοσταλγία ἔγινε θλίψη ἀνείπωτη, θρηνωδία ἀσίγαστη γιὰ τὸν ξεσπεσμὸ τῆς Πατρίδας μας.

Ὅμως «τὸ πιὸ πυκνὸ σκοτάδι, εἶναι λίγο πρὶν ξημερώσει ὁ Θεός», ἔλεγε ὁ Κολοκοτρωνης. «Τὸ Γένος μας καὶ ἄλλες φορὲς σταυρώθηκε, ἀλλὰ ἰδοὺ ζῶμεν». Ὅταν ἔπεσε ἡ βασιλεύουσα Πόλη, «ἡ χαρὰ καὶ ἐλπίδα τῶν Ἑλλήνων», ὁ λαός μας δὲν ζητεῖ παρηγοριὰ ἀπὸ τὴ Θεομάνα μας, τὴν Παναγία, ἀλλὰ σπεύδει καὶ τὴν παρηγορεῖ, ρίχνοντας συγχρόνως καὶ τὸν σπόρον τῆς ἀνάστασης τοῦ Γένους.

«Σώπασε κυρα-Δέσποινα καὶ μὴν πολυδακρύζεις, πάλι μὲ χρόνους μὲ καιροὺς πάλι δικά σου θἆναι».

Θράσος και ποταπότης Άρχοντος αναιδούς!

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος

«… Η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται σε ατζέντα «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών» ούτε «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Δεν είμαστε λαός ορθόδοξος. Η θρησκευτική συνείδηση είναι για κάθε άνθρωπο κάτι ιδιαίτερο. Είμαστε ένα σύγχρονο κράτος και όχι «ταλιμπάν της Ορθοδοξίας». Οι παραδόσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατούνται όσο τις κρατάει η εποχή τους», είπε ένας απ` αυτούς που «κυβερνάνε» τη χώρα.

Πρόκειται για θρασύδειλη κίνηση. Ο θρασύδειλος μεταμορφώνεται σε παλικάρι, αφού πρώτα κάνει εκτίμηση της κατάστασης και καταλάβει πως υπάρχει χώρος να ξεδιπλώσει τη δειλία του. Και σήμερα υπάρχει η ανάλογη ανοχή και το πρόσφορο έδαφος, να μιλάει ο κάθε ασεβής, χωρίς να υπολογίζει νόμους, ηθικές αρχές και αναστολές και κυρίως σεβασμό στην αξία του προσώπου και σε κάθε διαχρονική αξία.

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος απαντά με τη σιωπή του στη βλασφημία αυτή ή το πολύ πολύ με μισόλογα και υπαινιγμούς, μόνο και μόνο να κερδίσει τα γνωστά τιποτένια πράγματα, από μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Ο δε «πνευματικός» κόσμος, δεδηλωμένος στην πλειοψηφία του αρνητής της πίστεως, δεν συμμετέχει καν στο παιχνίδι. Του ταιριάζει μια χαρά αυτή η κατάσταση. Θα εκφράζεται πλέον πιο άνετα, έχοντας ως προηγούμενο ένα ακόμη «δυνατό χαρτί της τράπουλας».

«Κι ἂν ἀκόμα μείνεις ἕνας, ἀδελφέ μου, μὴν ἀπογοητευθεῖς»

(π. Αὐγουστίνος Καντιώτης)

«…Στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε, ἀδέρφια μου, «στῶμεν καλῶς»! Μέσα στὴ γενεὰ μᾶς αὐτή, γενεὰ Σοδόμων καὶ Γομόρρας, γενεὰ ἀπίστων καὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων, γενεὰ πονηρὰ καὶ διεστραμμένη ἂπ’ ἄκρου εἰς ἄκρο, «στῶμεν καλῶς»! Σὰν στρατιώτης ποὺ κρατάει τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ, ἃς σταθοῦμε καλῶς!

Ο Καραϊσκάκης και οι αρνητές στράτευσης

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Έλα, της θάλασσας θεριό

και του πελάγου μπόρα,

το φοβερό σκουπιδαριό,

να διώξεις απ’ τη Χώρα!

Ν. Γκάτσος

Ο κ. υπουργός της πάλαι ποτέ Εθνικής και νυν νεοταξικής Παιδείας, δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία. Σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα», όταν ο Κώστας Γαβρόγλου έφτασε σε ηλικία 24 ετών, το 1971, και κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό για μια θητεία μόλις οκτώ μηνών, προτίμησε να την εξαγοράσει ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. (Λόγω της εκ της Πόλης καταγωγής του). Τώρα υπεραμύνεται της θητείας…. Ο Καραϊσκάκης, ο Αχιλλέας της Ρούμελης, και όλοι οι νέοι και αρχαίοι καπεταναίοι του Γένους, στους αρνητές στράτευσης, εφάρμοζαν κάτι περίεργες και «σκοταδιστκές πρακτικές», ως θα έλεγε μια προοδευτική συνιστώσα…Ας τις δούμε:

Στην αρχαία Αθήνα όσους αρνούνταν να στρατευτούν, τους ριψάσπιδες (= ρίπτω την ασπίδα) τους φορούσαν γυναικεία ρούχα, τους περιέφεραν στην πόλη και τους διαπόμπευαν μέχρι εσχάτης ξεφτίλας. Οι λιποτάκτες χαρακτηρίζονταν «άτιμοι» – και τα τέκνα τους κληρονομούσαν το στίγμα- δεν είχαν κανένα πολιτικό, δικαίωμα, ήταν ηθικά εκμηδενισμένοι, αξιοκαταφρόνητοι. Είναι γνωστός ο όρκος των Αθηναίων εφήβων: «Ου καταισχύνω τα όπλα…. αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών, και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω…».

Ο ζοφερός μήνας Αύγουστος..

.

Τα μηνύματα που μπορεί κανείς να αφουγκραστεί από την κοινωνία είναι από απογοητευτικά μέχρι καταθλιπτικά.

Οι τάχα ελεύθεροι πολίτες, στην ουσία όμως εθελοντές σκλάβοι, δείχνουν να έχουν υιοθετήσει μία νέα «κανονικότητα» η οποία εκπηγάζει από την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου επτά χρόνων μνημονίων και προδοσίας,
.. και στηρίζεται σε μία διεστραμμένη άποψη επιβίωσης  και αυτοσυντήρησης ενός λαού μαθημένου εδώ και 35 χρόνια στην εύκολη απόκτηση μιάς «καλής ζωής», μιάς fake ευημερίας.

Η εξόφθαλμη και τυμπανοκρουόμενη δικτατορία του γείτονα Ταγίπ, ωχριά μπροστά στην συγκαλυμμένη, ανομολόγητη δικτατορία του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής «Ένωσης», που εκτελεί εντολές της νεοναζιστικής Γερμανίας.

     Οι πολίτες δείχνουν να έχουν αποδεχτεί το πλαίσιο της σκλαβιάς τους που αποτελείται από μνημόνια και οιονεί δωσιλογικές προς τους νέους (παλαιούς) κατακτητές κυβερνήσεις.

Δείχνουν να έχουν πέσει στην παγίδα της τάχα αντιπαράθεσης κυβέρνησης-αντιπολίτευσης,
..που είναι πρόθυμες μέσα απ’ την ξεδιάντροπη υποκρισία τους να αντιπαρατεθούν για τα πάντα εκτός απ’ την προοπτική μιάς οποιασδήποτε άλλης λύσης πλην μνημονίων-λιτότητας-ξεπουλήματος της κρατικής (λαϊκής) περιουσίας.

Μιά διήγηση ἀπό τά ὅρια ζωῆς καί θανάτου (Β’)

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ

Συνέντευξη-μαρτυρία ἐπιθανάτιας εμπειρίας

Ὅπως εἴχαμε σημειώσει καί στό πρῶτο μέρος, δημοσιεύουμε τήν συνέντευξη αὐτή, χωρίς νά σχολιάσουμε τό περιεχόμενό της, ὡς μιά σύγχρονη ἐπώνυμη μαρτυρία πίστης τοῦ ἀσθενοῦς καί τῆς ἰατρικῆς τέχνης. Γιά ὁρισμένες ἀπό τίς μαρτυρίες τοῦ συνομιλητοῦ μας πιθανόν νά ὑπάρχουν διάφορες ἑρμηνεῖες καί ἀπόψεις. Ἐμεῖς κρατοῦμε τήν δική του ἔκφραση καί ἄποψη, ὡς μαρτυρία του γιά ἐπιθανάτια ἐμπειρία, πού, βεβαίως, μπορεῖ νά τύχη περαιτέρω σχολιασμοῦ, θεολογικοῦ, βιοθεολογικοῦ, βιοηθικοῦ, ἰατρικοῦ.

*

Ἐρώτηση: Ὅταν σᾶς κάνανε τήν ἐγχείριση, ἤσασταν κατάκοιτος. Ἄρα μετά τήν καρδιά ἔπρεπε νά ἐξετάσουν καί τά ἄλλα ὄργανα, ἀπό τόν ἐγκέφαλο ὡς τά πόδια.
Π.Κ.: Ὅταν μοῦ ἐμφυτέψανε τήν καρδιά μέσα μου ἔχασα τά πνευμόνια μου. Ὁ ἕνας πνεύμονας ἦταν τελείως κλειστός καί ὁ ἄλλος εἴκοσι τοῖς ἑκατό. Ἔκανα ἕξι μήνους πάλι ἐντατική καί ἔκανα εἴκοσι δύο ἐπεμβάσεις γιά τόν πνεύμονα.
Ἐρώτηση: Τόν ἀφαιρέσατε;
Π.Κ.: Ὄχι.

Ἐρώτηση: Κάνατε εἴκοσι δύο ἐπεμβάσεις;
Π.Κ.: Εἴκοσι δύο ἐπεμβάσεις γιά τόν πνεύμονα. Δέν ἔφαγα γιά ἕξι μῆνες ἀπό τότε πού ἔπεσα κάτω μέχρι πού ἔκανα τήν ἐγχείρηση καί μετά δέν εἶχα φάει ποτέ. Ἔτρωγα ἀπό τόν λαιμό, βάζανε ὑγρά φαγητά καί μέ ὀρούς. Εἶχα δεκαοκτώ ὀρούς τήν ἴδια στιγμή καί μοῦ βάζανε πολλά φάρμακα τήν ἴδια στιγμή αὐτόματα. Μοῦ ἔδωσαν 3.247 φάρμακα τό πρῶτο ἑξάμηνο στήν Βαλτιμόρη. Τά ἔχουμε στό τσαντάκι μας καί μποροῦμε νά τά ζητήσουμε γιά νά δῆτε τά φάρμακα.

Ἡ οἰκογένεια εἶναι θεῖος θεσμὸς

.

Παναγιώτη Δημακάκου Ὁμότιμου Καθηγητῆ Ἀγγειοχειρουργικῆς

ΓΕΝΕΣΗ

Ἡ οἰκογένεια εἶναι θεσμὸς Θεῖος, δημιούργημα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ἀρχαῖος τόσο ὅσο καὶ ὁ ἄνθρωπος. (Γέν. Α΄ βιβλίο, 1 Κεφ.)

Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸ ἀνδρόγυνο Ἄρσεν καὶ Θῆλυ «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ μὲ Λογική, Ἐλευθερία καὶ Ἀθανασία, μὲ ὕψιστο σκοπὸ τὴν ἁρμονικὴ συνεργασία γιὰ νὰ πετύχουν καὶ τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν», νὰ ὁμοιωθοῦν πρὸς τὸν Θεό. Στὸν ἕνα ἄνδρα, τὸν Ἀδὰμ, δόθηκε μία γυναίκα ἡ Εὔα, ὅπως ἡ Θεία βούληση προέβλεψε τὸν οἰκογενειακὸ θεσμό.

Ὅταν ὁ Ἀδὰμ ἀντίκρισε τὴ γυναίκα, θαύμασε καὶ μὲ θεόπνευστα λόγια τῆς ἀπευθύνει ἆσμα «τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου» καὶ συμπληρώνει «αὓτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὓτη» (Γέν.β΄23).

Ὁ Ἀδὰμ συνειδητοποιεῖ φωτισμένος ἀπὸ τὸ Θεῖο Πνεῦμα ὅτι σκοπὸς τῆς δημιουργίας της ἦτο ἡ μεταξύ τους ἕνωση – συμπλήρωση μὲ σκοπὸ τὴ δημιουργία τῆς οἰκογένειας, γι’ αὐτὸ καὶ συμπληρώνει «ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα …», μία ἀχώριστη ἑνότητα, ἀδιάσπαστος οἰκογενειακὸς θεσμὸς μὲ ἀμοιβαῖο σεβασμὸ καὶ ἀγάπη στὸν ἀτελεύτητο χρόνο «ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω». Δυστυχῶς ἡ ἁμαρτία κάνει τὴν ἐμφάνισή της, ἡ πτώση λαμβάνει χώρα ποὺ μᾶς συντροφεύει πάντα.

ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΚΥΡΙΕ ΧΑΤΖΗΧΡΥΣΕ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ.

Σε άρθρο του στο ιστολόγιο olympia.gr με τίτλο «Ο Μακρυγιάννης δικαιούται να είναι σημαιοφόρος;», ο αν. Γραμμ. Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών & Ενημέρωσης των ΑΝΕΛ κ. Αυγερινός Χατζηχρυσός αποπειράθηκε αναισχύντως να δικαιολογήσει την κλήρωση του σημαιοφόρου στο Δημοτικό χρησιμοποιώντας μέσα στο κομματικό λογύδριό του ακόμη και τον Στρατηγό Μακρυγιάννη!!

Ο ‘προβληματισμός’ του κ. Χατζηχρυσού ξεκινάει με αυτό το απλοϊκό ερώτημα: «η πλευρά της αριστείας για το Εθνικό μας σύμβολο χωλαίνει από πολλές πλευρές, με κυριότερη το τι θεωρούμε άριστο για το σύμβολο της Χώρας; Αυτόν που είναι καλός στα μαθηματικά ή αυτόν που είναι καλός….στα αθλήματα ή όλους; Και μάλιστα σε παιδιά δημοτικού!»