Πρόταση αλλαγής του ονόματος των κατεχομένων στην Κύπρο

.

Μετά την αλλαγή το ονόματος στον ΟΗΕ από Turkey σε Turkiye για να μην παραπέμπει σε … γαλοπούλα, φαίνεται πως ο Ερντογάν και οι συν αυτώ θα επιχειρήσουν να αλλάξουν και το όνομα της κατεχόμενης Κύπρου.

Το όνομα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» που δόθηκε στο κατεχόμενο από τον Τουρκικό στρατό τμήμα της Δημοκρατίας της Κύπρου, δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και γι’ αυτό γίνεται προσπάθεια να αλλάξει.

Σύμφωνα με πληροφορίες από τα κατεχόμενα, ο επονομαζόμενος ηγέτης των αποσχιστών Ερσίν Τατάρ, θεωρεί πως το όνομα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» που επινοήθηκε πριν 40 χρόνια για να πλασαριστεί διεθνώς ως ανεξάρτητο το αποσχισθέν «κράτος», δεν ανταποκρίνεται στις επιδιώξεις της Τουρκίας και των υποτακτικών της στην Κύπρο.

Έτσι, ο Τατάρ πρότεινε το ψευδοκράτος να ονομάζεται «Τουρκική Δημοκρατία της Κύπρου». Σύμφωνα με το σκεπτικό τού επικεφαλής των αποσχιστών, αφού η Δημοκρατία της Κύπρου δεν ονομάζεται «νότια Κύπρος», δεν υπάρχει λόγος να ονομάζεται το αποσχισθέν τμήμα «βόρειο».

Φυσικά, με την κίνηση αυτή, η Τουρκία και οι υποτακτικοί της στην κατεχόμενη Κύπρο, προσπαθούν να αυτοπροβληθούν ως κυρίαρχοι ολόκληρου του νησιού.

Έχει η Ευρώπη ανάγκη τη σημερινή πολεμοχαρή Τουρκία;

.

Έχει η Ευρώπη ανάγκη τη σημερινή πολεμοχαρή Τουρκία;
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!

Tου Πέτρου Γρουμπού
Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών, μέλους του ΙΗΑ.

Ο κ. Τσαβούσογλου Υπουργός ΥΠΕΞ της Τουρκίας αναφέρθηκε πρόσφατα στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη και είπε τα εξής : «Η Τουρκία για την Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικά για την Ευρώπη, είναι ένας φυσικός και ισχυρός εταίρος για την προστασία και την ανάπτυξη της ειρήνης, της σταθερότητας και της ευημερίας». Για να καταλήξει «Η Τουρκία είναι Ευρώπη και η Ευρώπη έχει ανάγκη από την Τουρκία»!

Τίποτα πιο αναληθές από αυτά.

Κατ’ αρχάς η Τουρκία δεν ήταν και δεν είναι Ευρώπη. Πολύ δε λιγότερο η Ευρώπη δεν έχει καμμιά ανάγκη την Τουρκία. Να τονισθεί ότι οι Οθωμανοί-Τούρκοι ποτέ δεν σεβάστηκαν την Ευρώπη (το ίδιο κάνουν και σήμερα). Ήταν και παραμένουν πολεμοχαρείς. Το αποδεικνύει η Ιστορία.

Μετά την πτώση του Βυζαντίου το 1453 ο δρόμος προς την Ευρώπη έμεινε ανοιχτός για την εξάπλωση των Οθωμανών που προχώρησαν καταλαμβάνοντας σταδιακά την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα, την Αλβανία, μέρος της Πολωνικής Ουκρανίας και την Ουγγαρία, προχωρώντας μέσα από τα Βαλκάνια, μέχρι που έφτασαν στην Βιέννη.

Gatestone institute: Η Τουρκία θέλει να κατακτήσει και την υπόλοιπη Κύπρο

.

Μια εξαιρετική ανάλυση στην έγκυρη δεξαμενή σκέψης για τις προθέσεις της Τουρκίας στην Κύπρο.

Του δημοσιογράφου Uzay Bulut και συνεργάτη του Gatestone Institute.
Μετάφραση: CosmoStatus

Η επιθετικότητα του Τουρκικού στρατού φαίνεται να αυξάνεται στην Κύπρο, στις περιοχές που δεν κατέχει, ακόμη. Σύμφωνα με τα κυπριακά ΜΜΕ, στις 8 Φεβρουαρίου, Τούρκοι στρατιώτες πλησίασαν Ελληνοκύπριους αγρότες που εργάζονταν σε χωράφια κοντά στο χωριό Δένια στη «Ουδέτερη Ζώνη» των Ηνωμένων Εθνών και απείλησαν ότι θα τους σκοτώσουν αν δεν έφευγαν.

Οι Τούρκοι στρατιώτες απείλησαν τους Ελληνοκύπριους αγρότες περίπου δέκα ημέρες αφότου η Τουρκία επιτέθηκε στον ΟΗΕ για την διατήρηση της ειρηνευτικής αποστολής στην Κύπρο.

Διαβάστε για την ενόχληση της Τουρκίας στο άρθρο του CosmoStatus ΕΔΩ.

Όταν στις 27 Ιανουαρίου 2022, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε την διατήρηση της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο για ακόμη 6 μήνες, η κυβέρνηση της Τουρκίας δυσαρεστήθηκε και καταδίκασε την απόφαση του ΟΗΕ με το σκεπτικό ότι ο ΟΗΕ δεν είχε λάβει «τη συγκατάθεση της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ)», της παράνομης οντότητας που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία.

Μηνύματα αδιαλλαξίας από τις «εκλογές» στα Κατεχόμενα

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου διεξήχθησαν στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου παράνομες εκλογές για την ανάδειξη των μελών της ψευδοβουλής. Αν και ουδεμία χώρα του κόσμου- πλην Τουρκίας – δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος και τους θεσμούς του, τα μηνύματα της κάλπης αξίζει να μελετηθούν ως μία ένδειξη του κλίματος που επικρατεί στα Κατεχόμενα. Για να ξέρουμε πλέον ξεκάθαρα ότι ο Νίκος Αναστασιάδης δεν έχει απέναντί του εκπροσώπους των Τουρκοκυπρίων, αλλά εκπροσώπους της Άγκυρας και των εποίκων που η Τουρκία μετέφερε στο νησί.

Στις «εκλογές» αναδείχθηκε πρώτο κόμμα το εθνικιστικό Κόμμα Εθνικής Ενότητας του υπηρεσιακού Πρωθυπουργού Σουτσούογλου. Θα συγκυβερνήσει μαζί με άλλο ένα δεξιό κόμμα. Τα κόμματα που ευνοούν τη λύση των δύο κρατών αύξησαν τις ψήφους τους. Αντιθέτως τα κόμματα που ευνοούν μία ομοσπονδιακή λύση είδαν μείωση των ποσοστών τους και το ένα από τα δύο έμεινε εκτός της ψευδοβουλής.

Το ότι ο Ερντογάν ελέγχει την πολιτική ζωή στα Κατεχόμενα έγινε εμφανές προ δύο ετών, όταν εξελέγη ψευδοπρόεδρος ο Ερσίν Τατάρ. Καλώς ή κακώς θεωρείται ως ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων στους διαλόγους που διεξάγονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Όμως είναι καιρός να αναρωτηθούμε: Εκπροσωπεί πράγματι τους Τουρκοκυπρίους που ξέραμε μέχρι την εισβολή του Αττίλα ή εκπροσωπεί κάποια νέα τεχνητή σύνθεση του πληθυσμού των κατεχομένων;

Η Τουρκία διεξάγει πολιτιστική γενοκτονία στην Κύπρο

.

Ο Ερντογάν σήμερα αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τους Τουρκοκύπριους παρά η Ελληνική χούντα πριν το 1974.

Με αυτές τις φράσεις ξεκινά το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Michael Rubin που είναι βασικός συνεργάτης του American Enterprise Institute, στην έγκυρη ιστοσελίδα National Interest, που μεταφέρει το CosmoStatus.

To 1974 o Τουρκικός στρατός εισέβαλλε στην Κύπρο επικαλούμενος φόβους ότι η χούντα στην Ελλάδα θα προέβαινε στην προσάρτηση του νησιού. Οι δικαιολογίες για την παραμονή των Τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο εξανεμίστηκαν άμεσα, καθώς η χούντα στην Ελλάδα κατέρρευσε και επανήλθε η Δημοκρατία.

Όμως οι Τουρκικές δυνάμεις παρέμειναν στο νησί επιδιώκοντας μια μακρά εκστρατεία εθνικής και σεκταριστικής εκκαθάρισης (σ.σ. εθνοκάθαρσης), αναφέρει ο Michael Rubin.

Σήμερα, η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, η δημιουργία της χώρας αντιπροσώπου της Τουρκίας, ελέγχει το ένα τρίτο του νησιού, αναφέρεται στο άρθρο.

Ενώ η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει του Ελληνοκύπριους ως θύματα της Τουρκικής επιθετικότητας, καμία άλλη χώρα δεν αναγνωρίζει την Βόρεια Κύπρο, ενώ οι Έλληνες του νησιού δεν είναι τα μόνα θύματα.

Πώς η πολιτική Μητσοτάκη-Δένδια ενίσχυσε την Τουρκία στο Αιγαίο και έφερε τον Αττίλα ΙΙΙ στην Κύπρο

.

Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας – Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής

Στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ κατ’ επανάληψη ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης προτίμησε τις Μυστικές Συνομιλίες με τους Τούρκους, και ο ΥπΕξ Δένδιας υλοποίησε μια πολιτική εθνικά κρίσιμων και μεγάλων σφαλμάτων. Έτσι ενίσχυσαν συστηματικά την μόνιμα κατακτητική Τουρκία σε βάρος Ελλάδος και Κύπρου.

Όμως, η διαχρονικά εμμανής προπαγάνδα του Ενιαίου Κυβερνητισμού, που τώρα υπηρετεί η ΝΔ, παρουσιάζει μια τελείως ανεστραμμένη εικόνα της εξωτερικής πολιτικής μας, σαν διεθνή θρίαμβο… Ο σημερινός πρωθυπουργός συγκρίνεται, για λόγους κυνικής ψηφοθηρίας, με τον απελθόντα. Αλλά η σύγκριση με ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα, ως πρωθυπουργό (οι κατοχικοί, δωσίλογοι εξαιρούνται) δεν αποτελεί τίτλο τιμής για τον Μητσοτάκη. Γιατί ο Τσίπρας θα μείνει στην Ιστορία ως αυτός που παρέδωσε στους Σκοπιανούς τη Μακεδονία (όνομα, εθνότητα, γλώσσα). Βεβαίως υπάρχει συνεχόμενη ευθύνη και του Μητσοτάκη.

Η σημερινή κυβέρνηση οδήγησε τον ελληνισμό σε απανωτές ήττες και στον Αττίλα ΙΙΙ, στα Βαρώσια. Έτσι δικαίως ο ελληνικός λαός βλέπει νέες «Πρέσπες» σε Αιγαίο και Κύπρο.

Ούτε σχέδια Ανάν, ούτε σχέδια Ερντογάν

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Αττίλας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Με την επίσκεψή του στην Κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν αποκάλυψε τον πραγματικό στόχο του: Τη δημιουργία ενός εκτρωματικού νομικού και πολιτειακού σχήματος, μέσω του οποίου η Τουρκία θα ελέγχει πλήρως τον Βορρά και μερικώς τον Νότο. Στην επέτειο της τουρκικής εισβολής ο Ερντογάν μαζί με τον εκλεκτό του, τον Τουρκοκύπριο ψευδοπρόεδρο Τατάρ, έδειξαν ότι συνεχίζουν την επιθετικότητα και τη νεο-οθωμανική γραμμή και αδιαφορούν για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Από τις δηλώσεις του Τατάρ κρατώ τρία σημεία που δείχνουν καθαρά τα τουρκικά σχέδια: Ο Ερσίν Τατάρ, που εξελέγη από τους εποίκους και όχι τόσο από τους Τουρκοκυπρίους, μεταξύ άλλων έκανε λόγο για ρατσιστική νοοτροπία των Ελληνοκυπρίων, εξαιτίας της οποίας δεν μπόρεσε από το 1963 μέχρι σήμερα, ούτε με το σχέδιο Ανάν, ούτε στο Κραν Μοντάνα, ούτε στη Γενεύη, να βρεθεί μια λύση στη βάση της ομοσπονδίας.

Τον Δεκἐμβριο του 1963 άρχισε η ανταρσία των Τουρκοκυπρίων με τη μυστική στήριξη Τούρκων αξιωματικών κατά της νόμιμης κυβερνήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία οδήγησε  στη χάραξη της πράσινης γραμμής στον χάρτη της Λευκωσίας και στον βομβαρδισμό αμάχων Ελληνοκυπρίων στην Τυλληρία το καλοκαίρι του 1964. Με την ανταρσία και την αποχώρηση Τουρκοκυπρίων υπουργών και βουλευτών από τα όργανα του Κυπριακού κράτους δόθηκε η ευκαιρία για την υλοποίηση ενός βήματος προς τη διχοτόμηση.

Η ψευδοεκεχειρία του 1974 και η τυφλή αποφυγή στρατιωτικών επιλογών από την Αθήνα

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Τις απογευματινές ώρες της 22ας Ιουλίου 1974, στην Κύπρο ετίθετο σε εφαρμογή συμφωνία καταπαύσεως του πυρός, κατόπιν συνεννοήσεων υψηλού επιπέδου μεταξύ Αθηνών, Αγκύρας και Ουάσιγκτον, εξ αμερικανικής μεσολαβήσεως. Όμως από την πρώτη ώρα ενάρξεως της συμφωνίας και μέχρι τις 13 Αυγούστου 1974, δηλαδή επί 22 ημέρες, οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής συνέχιζαν κατ’ επιλογήν την προώθηση των γραμμών τους διά της βίας, επεκτείνοντας τα όρια του θυλάκου Λευκωσίας – Κυρηνείας που είχαν εξασφαλίσει. Όλο αυτό το διάστημα, η Τουρκία συνέχισε να στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις και να αναλαμβάνει επιλεκτική πολεμική δράση. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ψευδοεκεχειρία.

Οι Τούρκοι έπρατταν αναλόγως, επειδή η συμφωνία προέβλεπε κατάπαυση του πυρός αλλά δεν καθόριζε γραμμή κατεχομένων θέσεων μεταξύ των δύο αντιπάλων. Ως εκ τούτου, πέραν της διαδικασίας διαπραγματεύσεων της Γενεύης στην οποία είχαν δεσμευθεί, οι Τούρκοι δεν παρέλειπαν να εκμεταλλεύονται το στρατιωτικό πλεονέκτημα που είχαν αποκτήσει επί του πεδίου, διευρύνοντας όπως επιθυμούσαν την κατεχομένη ζώνη. “Και στην τράπεζα (των διαπραγματεύσεων) και στο πεδίο (των επιχειρήσεων)”, το τουρκικό δόγμα.

Πώς αντέδρασε η Ελλάδα σε αυτή την εξέλιξη; Με το δόγμα “μόνο στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων”. Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις “τυφλά”, αγνοώντας τις εξελίξεις στο στρατιωτικό επίπεδο και αδιαφορώντας για την λήψη στρατιωτικών μέτρων προκειμένου να:

Μακάριος – τουρκική εισβολή – ευθύνες

Τετάρτη 17 Ιουλίου 1974. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Χάρολντ Ουίλσον συναντάται με τον Μακάριο στο Λονδίνο.

.

Πώς μια δήλωσή του στις 17.7.74 και η ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στις 19 του μηνός, άλλαξαν το σκηνικό σε βάρος της Κύπρου.

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

ΠΟΛΛΑ είναι τα ερωτηματικά για την προθυμία των Άγγλων να μεταφέρουν τον ανατραπέντα με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 τότε Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο. 

Και σωστά διερωτώνται πολλοί, πώς οι Άγγλοι που κατηγορούνται από «δημοκράτες» ιστορικούς ερευνητές, αρθρογράφους και συγγραφείς σαν σύμμαχοι των Αμερικανών και της στρατιωτικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Ακόμα και ότι συνέδραμαν τους Τούρκους στην εισβολή τους στην Κύπρο, μέχρι που ακόμα και τουρκικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα που μετείχαν στην εισβολή του Αττίλα είχαν πιλότους Άγγλους.

ΑΥΤΟΙ, λοιπόν, οι Άγγλοι θα φρόντιζαν να σώσουν τον Μακάριο ή, με βάση αυτά που τους κατηγορούν, θα τον άφηναν στο έλεος των πραξικοπηματιών, οι οποίοι είχαν προωθήσει δυνάμεις στην Πάφο, απ’ όπου και έφυγε για το Λονδίνο μέσω Μάλτας; Αλλά και γιατί ο Μακάριος ζήτησε να τον πάρουν στο Λονδίνο και οι Άγγλοι πρόθυμα ικανοποίησαν την επιθυμία του;

ΕΞΗΓΗΣΗ για όλα αυτά υπάρχει, με οδοδείκτη τα όσα ακολούθησαν την άφιξη του Μακαρίου στο Λονδίνο: Τις επαφές που είχε με τον τότε Βρετανό Πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον και άλλους Βρετανούς επισήμους και προπαντός τις δηλώσεις που έκαμε, με αποκορύφωμα την ομιλία του στην ειδική συνεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις 19 Ιουλίου, παραμονή της τουρκικής εισβολής.

Η προδοτική φράση του Καραμανλή «η Κύπρος είναι μακράν»

.

Οι αστείες δικαιολογίες του καταγέλαστου Ευάγγελου Αβέρωφ

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

Την άνοιξη του 1988, κι ενώ στην Ελλάδα η Επιτροπή για τον «Φάκελο Κυπρου» είχε ολοκληρώσει τη λήξη των καταθέσεων, έγινε στη Βουλή των Ελλήνων συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για την τραγωδία της Κύπρου. Σ’ αυτήν, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Αμύνης της πρώτης μετά τη στρατιωτική δικτατορία κυβέρνησης υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ανέλαβε να δικαιολογήσει την προδοτική φράση Καραμανλή «η Κύπρος κείται μακράν» και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν βοηθήθηκε η Κύπρος κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής. Ο Αβέρωφ, εκτός από υπουργός Άμυνας, ήταν τότε και επίτιμος πρόεδρος της «Νέας Δημοκρατίας», η δε ομιλία του δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στην τύπο.

Την παρουσιάζουμε σήμερα επί λέξει και τα σχόλια δικά σας:

ΑΒΕΡΩΦ: «Μας κατηγόρησαν τότε, γιατί δεν στείλαμε στην Κύπρο το «Φάντομς». «Φάντομς» είχαμε παραλάβει 18 σύνολο και με διαταγή του Καραμανλή στάθμευαν στην Κρήτη, δια να είναι έτοιμα να πάνε στην Κύπρο. Το ένα χάλασε κατά την προσγείωση, διότι δεν είχαν εκπαιδευτεί ακόμη οι αεροπόροι τους στο νέο αυτό όπλο. Αλλά, και πέραν αυτού, εάν πήγαιναν, διά να έχουν καύσιμα και να μπορούν να γυρίσουν, θα έπρεπε να μείνουν υπεράνω της Κύπρου μόνο 5 έως 8 λεπτά.

Ποιος τρελός θα έστελνε αυτά τα αεροπλάνα, τα τόσο χρήσιμα για το μέλλον, να κινδυνεύσουν να ριχθούν από τους Τούρκους; Διότι οι Τούρκοι, στα νότια παράλια, είχαν τρία ραντάρ και διάφορα αεροδρόμια, από τα οποία μπορούσαν να σηκώσουν 50 δικά τους αεροπλάνα και να τα ρίξουν. Η Χούντα έστειλε αεροπλάνα και, από κακή συνεννόηση, το ένα κατερρίφθη από την Εθνοφρουρά και σκοτώθηκαν τόσα παιδιά. »

Πως ο Ερντογάν επιδιώκει να ελέγξει την Κύπρο

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας της ιστορικής μνήμης για τον Κυπριακό Ελληνισμό. 9 Ιουλίου 1821, πριν από ακριβώς 200 χρόνια, θανατώθηκαν μαρτυρικά ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, όλοι οι Επίσκοποι και ηγούμενοι και 400 πρόκριτοι.

Τον Ιούλιο του 1974 το Πραξικόπημα και η εισβολή οδήγησαν στη δραματική κατάσταση που βιώνει σήμερα η Μεγαλόνησος. Και φέτος πρέπει να έχουμε τεταμένη την προσοχή μας, διότι ο Ερντογάν μέσω της Συνομοσπονδίας θέλει να έχει πλήρη έλεγχο στον Βορρά και δυνατότητα παρεμβάσεως στον Νότο.

Θυμίζω ορισμένα χρήσιμα και κρίσιμα στοιχεία:

Στις 20 Ιουλίου ο Τούρκος Πρόεδρος θα επισκεφθεί τα Κατεχόμενα για να μετάσχει στις καθιερωμένες γιορτές του ψευδοκράτους. Πάντα οι Τουρκοκύπριοι και οι έποικοι πανηγύριζαν την επέτειο της εισβολής του Αττίλα, αλλά φέτος ο νέος ψευδοπρόεδρος, ο Ερσίν Τατάρ,  είναι προσωπική επιλογή του Ερντογάν. Η ημερομηνία συμπίπτει με την εορτή του Μπαϊραμιού, κάτι που θα υπογραμμίσει ο ισλαμικών τάσεων  Τούρκος Πρόεδρος.

Πέντε προϋποθέσεις για ειρήνη και την ασφάλεια στην Κύπρο

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η Πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό με τη συμμετοχή Ελλάδος, Τουρκίας, Βρετανίας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων (και του ΟΗΕ ) προκαλεί ανησυχίες. Έχει ονομασθεί άτυπη, αλλά όταν καθίσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τη Τουρκία πρέπει να θυμάσαι ότι η παραμικρή υποχώρηση θα είναι η αφετηρία από την οποία θα ξεκινήσει ο επόμενος γύρος συζητήσεων.

Καταθέτω πέντε προϋποθέσεις για να μην βγει χαμένος ο Ελληνισμός από τις εξελίξεις.

1. Να μην λησμονούμε ότι το Κυπριακό είναι πρωτίστως ζήτημα εισβολής και κατοχής. Πριν αρχίσει η οποιαδήποτε συζήτηση πρέπει να το θέτουμε στο τραπέζι . Υπάρχουν ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδικάζουν την εισβολή. Δεν είναι λογικό να μετέχει η Ελλάδα και η Κύπρος σε διαπραγματεύσεις -έστω και άτυπες- υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και να αφήνουμε να ξεχαστεί τι έχει πει ο Οργανισμός αυτός για την παράνομη παρουσία του Αττίλα από το 1974 μέχρι σήμερα.

2. Η Πενταμερής εγκυμονεί κινδύνους για τη διεθνή υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν πρέπει να εξομοιώνεται ο Πρόεδρος της Κύπρου, χώρας μέλους του ΟΗΕ και της Ευρ. Ένωσης, με τον ψευδοπρόεδρο Τατάρ, ο οποίος εκπροσωπεί απλώς μία κοινότητα. Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν είναι ο εκπρόσωπος των Ελλήνων της Κύπρου, αλλά ο ηγέτης ενός κράτους με διεθνή αναγνώριση.

SZ: «Ο Ερντογάν ανακαλύπτει την Ευρώπη»

.

Δημοσιεύματα στον γερμανικό τύπου εστιάζουν για άλλη μια φορά στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και τη στάση του απέναντι στην Ευρώπη. Προβληματισμός για τις βλέψεις του στην Κύπρο μετά το «πικνίκ» στα Βαρώσια.

Ο νέος συμφιλιωτικός τόνος που υιοθέτησε τελευταία ο Τούρκος πρόεδρος μιλώντας για την Ευρώπη αλλά και για εσωτερικούς πολιτικούς του αντιπάλους αιφνιδιάζει Γερμανούς αρθρογράφους. Εννοεί στα σοβαρά όσα λέει ή οι απόψεις του μαρτυρούν πολιτικές και οικονομικές πιέσεις, τις οποίες υφίσταται;
Μήπως πρόκειται για τέχνασμα προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία και να αποφύγει τις κυρώσεις στο Συμβούλιο Κορυφής της 10ης Δεκεμβρίου; Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung υποστηρίζει ότι για τον Τούρκο πρόεδρο έχει έρθει ο κόμπος στο χτένι, κυρίως λόγω των χειρίστων επιδόσεων της οικονομίας, η οποία υπονομεύει και τη δική του κυριαρχία του.

Η Ευρώπη του Ερντογάν και οι κυρώσεις της ΕΕ

Ο σχολιαστής της SZ παρατηρεί: «Η πολιτική στοχευμένων προκλήσεων στην αναζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, η επιθετική, μιλιταριστική εξωτερική πολιτική από τη βόρεια Αφρική μέχρι τον νότιο Καύκασο και ο τρόπος μεταχείρισης της αντιπολίτευσης στη χώρα του που συχνά ξεπερνά κάθε όριο κράτους δικαίου, προφανώς όλα αυτά ωθούν τον Ερντογάν να αντιληφθεί ότι κάποια στιγμή έρχεται ο λογαριασμός για την πολιτική του τύπου «κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί μου».» 

National Interest: Η σύγκρουση με την Τουρκία γίνεται αναπόφευκτη

.

Ουσιαστικά, η Τουρκία έχει γίνει όπως το Ιράκ των αρχών του 1990: ο Ερντογάν, όπως ο Σαντάμ, βλέπει την οικονομία του να καταρρέει και αναγνωρίζει πως δεν θα μπορεί να ρίξει το φταίξιμο σε κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό του και τις επιλογές του. Αυτό σημαίνει πως «ψήνονται» προβλήματα.

Του Michael Rubin για το National Interest
Μετάφραση: CosmoStatus

Τον προηγούμενο μήνα, ο Μάικ Πομπέο έγινε ο πρώτος Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών που επισκέφτηκε την Ελλάδα δύο φορές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ενώ τα αρχικά του σχόλια αναφέρονταν σε αποκλιμάκωση, η πραγματικότητα είναι πως μόνο μία πλευρά ευθύνεται για την ένταση: τους προηγούμενους μήνες, η Τουρκία δεν καταπάτησε μόνο την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή ΑΟΖ και τα Ελληνικά θαλάσσια ύδατα, αλλά τις τελευταίες ημέρες, καταπάτησε και την ΑΟΖ του Ισραήλ.

Μπορεί οι αναλυτές να βλέπουν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υποχωρεί υπό την διπλωματική πίεση και την στρατιωτική κινητοποίηση, μια αναδρομή στον τρόπο που συμπεριφέρεται ο Ερντογάν δείχνει ότι είναι αποφασισμένος να επιτεθεί για λόγους ιδεολογικούς και λαϊκιστικούς και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να αποφασίσει το πότε και το που μπορεί να του επιφέρει τα μεγαλύτερα κέρδη μια μικρή στρατιωτική σύγκρουση.