Οι Εθνομάρτυρες διαδηλωτές πεσόντες υπέρ της Κύπρου [9 Μαΐου 1956]

Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο Φραγκίσκος Νικολάου, ο Ευάγγελος Γεροντής και ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος. (Πηγή: Η ΕΟΚΑ απηγχόνισε δύο Άγγλους δεκανείς, Εφημερίδα «Ελευθερία», 12 Μαΐου 1956, σελίδα 1.)

.

Ευαγγελία Κ. Λάππα
8 Μαρτίου 2023

Στις 9 Μαΐου 1956, με αφορμή την επικείμενη εκτέλεση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ Μιχαήλ Καραολή¹ και Ανδρέα Δημητρίου², οργανώθηκε από την Πανελλήνια Επιτροπή Ενώσεως Κύπρου (ΠΕΕΚ) πάνδημο συλλαλητήριο στην πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα.Ανάμεσα στους διαδηλωτές βρίσκονταν ο Ευάγγελος Γεροντής, ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος και ο Φραγκίσκος Νικολάου.

Τις πρώτες πρωινές ώρες, η τότε Ελληνική αγγλοκίνητη³ «τριφασική⁴» Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή επεχείρησε να απαγορεύσει το συλλαλητήριο. Mε την πίεση όμως που άσκησε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δωρόθεος⁵,στον υφυπουργό Εσωτερικών Δημήτριο Μακρή⁶, αναγκάσθηκε να υπαναχωρήσει.

Οι διαδηλωτές της Αθήνας, ζητούσαν την αποτροπή της θανατικής εκτέλεσης του Μιχαήλ Καραολή και του Ανδρέα Δημητρίου και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ανάμεσα στα πλακάτ που κρατούσαν, ξεχώριζαν τα συνθήματα: «Γκάγκστερ Χάρτινγκ, θα πεθάνεις», «Κύπρος-Ένωσις», «Αμερικανοί, είναι η τελευταία σας ευκαιρία», «Ο ΟΗΕ είναι το τελευταίο ειρηνικό μας όπλο», «Όλοι οι Έλληνες,είμεθα ΕΟΚΑ». Ομιλητής ήταν ο Πρόεδρος της ΠΕΕΚ ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δωρόθεος.

Ο Διγενής της Κύπρου, Γεώργιος Γρίβας [1898 – 27 Ιανουαρίου 1974]

.

Ευαγγελία Κ. Λάππα
4 Ιανουαρίου 2023

Ο Γεώργιος Γρίβας καταγόταν από το Τρίκωμο της Αμμοχώστου αλλά γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 6 Ιουνίου 1898. Ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά του Θεοδώρου Γρίβακαι της Καλομοίρας Χατζημιχαήλ από τη Λευκωσία. Το 1916, ήρθε στην Ελλάδα, όπου πέρασε στη Σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός στις 27 Ιουλίου 1919.

Από το Νοέμβριο του 1919, συμμετείχε στην Μικρασιατική εκστρατεία, από τη Σμύρνη μέχρι το Σαγγάριο. Για την ανδρεία που επέδειξε στις επιχειρήσεις παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και το Μεγαλόσταυρο του Γεωργίου Α΄ ενώ προήχθη σε υπολοχαγό στις 13 Αυγούστου 1922.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου,έφτασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχου ενώ τελειοποίησε τις στρατιωτικές του σπουδές φοιτώντας στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού των Βερσαλλιών, στη Σχολή Βολής Chalai-SurMarne και στις Ανώτερες Σχολές Πολέμου της Ελλάδας και της Γαλλίας. Το 1938 νυμφεύθηκε την Βασιλική Ντέκα.

Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, ως διοικητής της ΙΙ Μεραρχίας. Μετά την γερμανική προέλαση, ο Γρίβας ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση «Χ», η οποία στην διάρκεια της κατοχής επεδόθη στην συλλογή πληροφοριών, την κατασκοπεία, την αναγραφή συνθημάτων και την φυγάδευση Ελλήνων προς την Μέση Ανατολή. Μετά την κατοχή, ο Γρίβας, με την οργάνωσή του, συμμετείχε στην μάχη του Θησείου κατά των συμμοριτών, τους οποίους νίκησε και έτσι απετράπη η μετατροπή της Ελλάδος σε κομμουνιστικό κράτος.

Η μάχη του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας (31 Αυγούστου 1956)

.

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

Τιμή και δόξα στους ήρωες Ιωνά Νικολάου και Κυριάκο Κολοκάση

Παρασκευή 31 Αυγούστου 1956. Μα μέρα, όχι όπως τις άλλες για την Κύπρο. Ήταν περίοδος που ο αγώνας για απαλλαγή της Κύπρου από τον αγγλικό ζυγό και Ένωσή της με την Ελλάδα συνεχιζόταν ασταμάτητα σε πόλεις και χωριά, με τους Άγγλους να εντείνουν τα καταπιεστικά τους μέτρα κατά του κυπριακού λαού, αφού η προσπάθεια του σκληρού τότε Κυβερνήτη στρατάρχη Τζον Χάρντιγκ να πετύχει παράδοση των καταζητουμένων αγωνιστών της ΕΟΚΑ είχε αποτύχει οικτρά.

Την επιχείρησε μετά το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου, αλλ’ αυτό που εισέπραξε, ήταν η παράδοση ενός…γαϊδάρου, τον οποίο η Οργάνωση φρόντισε να αμολήσει στους κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας με ξύλινα πολεμοφόδια στη ράχη και να εξευτελίσει με τον έξυπνο αυτό τρόπο, στον υπέρτατο βαθμό και σε παγκόσμιο επίπεδο, τη «γηραιά βρετανική αλβιώνα».

ΘΕΜΑ παράδοσης των καταζητουμένων, βέβαια, και εγκατάλειψης του αγώνα δεν υπήρχε υπό καμιά προϋπόθεση, δοθέντος ότι οι Άγγλοι, με τη σκληρή και απάνθρωπη στάση τους, αποδείκνυαν καθημερινά πως δεν ήθελαν λύση του Κυπριακού, ειδικά την αυτοδιάθεση, που ήταν και ο σκοπός της ΕΟΚΑ, αλλά τη συνέχιση της κυριαρχίας του στο νησί. Άλλωστε, πώς μπορούσε η απαίτηση Χάρντιγκ για παράδοση και εξευτελισμό των αγωνιστών να γίνει αποδεκτή, προς συζήτηση έστω, όταν μέχρι τα μέσα Αυγούστου 1956 είχε απαγχονίσει πέντε και προετοίμαζε για το ικρίωμα άλλους τρεις-τους Μιχαήλ Κουτσόφτα, Ανδρέα Παναγίδη και Στέλιο Μαυρομμάτη.

Το ρομαντικό ιδανικό των αγωνιστών της ΕΟΚΑ που θάφτηκε στα ερείπια του πολέμου

.

Υπό Νικολάου Σκαρλάτου

Το ρομαντικό ιδανικό των Κυπρίων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, απασχολούσε τον Κυπριακό Ελληνισμό πολύ παλαιότερα από τη Βρετανική κατοχή. Η πρώτη φάση του ζητήματος άρχισε αμέσως μετά την κατάληψη του νησιού το 1571 από τους Τούρκους, ενώ η δεύτερη μετά την επιτυχία της Ελληνικής Επανάστασης, όταν ο Κόμης Καποδίστριας εξέφρασε το 1828 την επιθυμία για ένωση της Κύπρου με το Ελληνικό κράτος.

Τον Αύγουστο του 1911, στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» της Θεσσαλονίκης, η οποία βρίσκονταν τότε υπό Οθωμανική κατοχή, αναδημοσιεύθηκε ένα άρθρο της εφημερίδας «Νεότουρκος» με τον τίτλο «ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ». Στο άρθρο αυτό ο Δζελάλ Νουρή, αρχισυντάκτης προφανώς της τουρκικής εφημερίδας, σχολίαζε ένα δημοσίευμα των «Τάϊμς», που έφερε στην επιφάνεια η εφημερίδα «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» των Αθηνών. Στο κείμενο, ένα χρόνο πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους, αντικατοπτρίζεται όλο το κλίμα της εποχής για το Κυπριακό.

[ Οι «Τάϊμς», έγραφε ο Δζελάλ Νουρή, το όργανο του αγγλικού συντηρητικού κόμματος, του «μεγάλου ηλιθίου κόμματος», όπως το αποκαλούσε ο Τσάμπερλαϊν, προ της μετά των φιλελευθέρων ρήξεως του, είναι πράγματι μεγάλοι υπό πάσας τας απόψεις, τας διαστάσεις, την σοβαρότητα ακόμη και κατά την… φαντασία. Η δύναμις λοιπόν της φαντασίας του συντάκτη της εφημερίδος αυτής, ώθησε επί του τάπητος, κατά τον «Ταχυδρόμον», ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.

Πρόκειται να δωρηθεί στην Ελλάδα η Κύπρος, της Κρήτης ούσης ήδη κλήρου της ιδίας Ελλάδος. Και ως αντιστάθμισμα η Μεγάλη Βρετανία θα λάβει τον λιμένα της Σούδας!

Η πρότασις αυτή ήτις φέρει όλα τα χαρακτηριστικά μυθοπλαστίας ριπτομένη εις το μέσον, υπό των σωβινιστικών εφημερίδων των Αθηνών, θα μας εξέπλητε μεγάλως, εάν προήρχετο εκ των γηραιών «Τάϊμς», αλλ’ ως φαίνεται μεταξύ της παλαιάς και νέας εφημερίδος υπάρχει περιθώριον ως ίσως εκείνο, όπερ υφίσταται μεταξύ των δύο καιρών.

Από τη θυσία του Αυξεντίου στην Πενταμερή για την Κύπρο

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 3 Μαρτίου 1957 ο Γρηγόρης Αυξεντίου, υπαρχηγός της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), έπεσε ηρωικά κοντά στη Μονή Μαχαιρά μαχόμενος εναντίον ισχυρής δυνάμεως Βρετανών καταδρομέων. Ο Σταυραετός του Μαχαιρά πολέμησε πολλές ώρες μόνος του. Τελικά οι Βρετανοί έριξαν φωτιά και εύφλεκτα υλικά στη σπηλιά του  και τον έκαψαν. Ο Ελληνισμός ολόκληρος τον θρήνησε. Η αποικιοκρατική Διοίκηση τον έθαψε κρυφά στο προαύλιο των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας. Ο Γιάννης Ρίτσος τον ύμνησε με ένα συγκινητικό ποίημα:

«Τούτο εστί το σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου, οδηγού ταξί από τη Λύση…».

Ο Αυξεντίου γεννήθηκε στην κατεχόμενη σήμερα Λύση Αμμοχώστου. Αγωνίσθηκε μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Κυπρίων για την Αυτοδιάθεση και την αποτίναξη του Βρετανικού ζυγού. Ο αγώνας του 1955-59 δεν οδήγησε μεν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή στην Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλά δημιούργησε την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία είναι σήμερα μέλος του ΟΗΕ και της Ευρ. Ενώσεως.

Οι αγωνιστές του 1955- 59, οι μαχητές κατά της τουρκικής ανταρσίας του 1964 και οι πολεμιστές της Εθνικής Φρουράς και της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου, που αντιμετώπισαν τον Αττίλα το 1974, μας άφησαν παρακαταθήκη να διαφυλάξουμε την ελληνική ταυτότητα της Κύπρου. Να εξασφαλίσουμε την εθνική επιβίωση και την ελληνορθόδοξη πολιτιστική κληρονομιά ενός τμήματος του Ελληνισμού που έχει αντέξει πολλές εισβολές, κατακτήσεις και επιδρομές. Να μην επιτρέψουμε στην Τουρκία να επιτύχει την τουρκοποίηση της Μεγαλονήσου.

Στα τέλη Απριλίου θα συγκληθεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ η άτυπη Πενταμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό. Χρησιμοποιείται και ο όρος: 5+1, για να καταδείξει τη συμμετοχή πέντε μερών (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία, Κυπριακή Δημοκρατία και Τουρκοκυπριακή κοινότητα) και του εκπροσώπου του Γ. Γραμματέως του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες.

Η μαρτυρία του Φώτη Πίττα «Το ματωμένο του ημερολόγιο»

.

ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ 

ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ
ΠΡΩΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΠΙΤΤΑ
ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Ντίαρ, Λίγκουιτ, Ρόμαν (Μάριος), Όσμάν και άλλοΙ…

Γιάννης Πεγειώτης Εκπαιδευτικός-Ερευνητής

Το ημερολόγιο του δασκάλου Φώτη Πίττα είτε στη συντομευμένη του μορφή όπως τη διασώζει σε βιβλίο του ο Νικόλαος Βασιλειάδης είτε στην πλήρη του μορφή όπως τη δημοσίευσε στο βιβλίο του ο Πάνος Μυρτώτης αποτελεί ένα τεκμήριον των βασανιστηρίων και των μεθόδων των ανακριτών του Ειδικού Κλάδου στην πιο άγρια περίοδο βασανισμών και διώξεων στις αρχές δηλαδή του 1957. Τεκμήριον και για την ύπαρξη και την οργανωμένη λειτουργία ενός κέντρου ανακρίσεων που δεν ήταν τόσο γνωστό όσο η Ομορφίτα στη Λευκωσία.και το Ρετ Χάους στη Λεμεσό. Η απουσία συνολικής και αναλυτικής έρευνας για την λειτουργία ανακριτηρίων και κέντρων και φορέων βασανισμού τόσο στην περίοδο μετά τα Οκτωβριανά και στην περίοδο του Αγώνα της ΕΟΚΑ άφησε σχεδόν άγνωστα κάποια ανακριτήρια ή ελαχίστως αναφερόμενα ενώ υπήρξαν αληθινά πουργατώρια.

Στον συγκεκριμένο Αστυνομικό Σταθμό της Αμμοχώστου βασανίστηκαν συμπατριώτες μας για ημέρες ή εβδομάδες. Ο Φώτης Πίττας μαρτυρεί κακοποιήσεις και βασανισμούς δεκαεπτά ημερών. Δύο ώρες ξυλοδαρμού το πρωί και δύο το απόγευμα για πολλές ημέρες. Εξουθένωση σπάσιμο πλευρών .Ολονύχτιο ψήσιμο μπροστά σε ειδικό λαμπτήρα ψηλής τάσεως. Κακοποιήσεις ασιτία ψυχολογικός πόλεμος μέχρι λιποθυμίας. Κατόπιν πολύωρες ανακρίσεις στη βάση των αναπτυσσώμενων την περίοδο εκείνη πέντε τεχνικών.

«Δέκα χιλιάδες λίρες για το κεφάλι του Γρίβα». Η επικήρυξη του Γρίβα και του Χάρτινγκ

Τον Οκτώβριο του΄55, η βρετανική κυβέρνηση, διόρισε τον Σερ Τζον Χάρτινγκ ως νέο διοικητή της Κύπρου. Ο «εξολοθρευτής» των Μάου Μάου στην Αφρική, έφθασε στην Κύπρο με την πρόθεση να κάνει τα πάντα για να παύσει τον αγώνα της ΕΟΚΑ.

Οι Μυστικές Υπηρεσίες για τον Γρίβα

Οι βρετανικές αρχές θέλοντας να επικηρύξουν τον αρχηγό τις Οργάνωσης, προσπαθούσαν δια αλληλογραφίας να βεβαιωθούν μεταξύ τους, ότι αυτός ήταν ο Γρίβας. Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης του ΜΙ6 (μυστική υπηρεσία πληροφοριών) για τη Μέση Ανατολή, Γιαγκ, έγραφε: «Οι Αρχές στην Κύπρο θεωρούν μάλλον πιθανό ότι ο αρχηγός της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ, με το ψευδώνυμο Διγενής, είναι στην πραγματικότητα ένας πρώην αξιωματικός του ελληνικού στρατού, συνταγματάρχης (ή στρατηγός), ο οποίος στη διάρκεια του πολέμου ήταν διοικητής της παραστρατιωτικής, αντικομμουνιστικής οργάνωσης “Χ”.

1η Απριλίου 1955, έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ

1η Απριλίου, 64 χρόνια πριν, η Κύπρος μας ξυπνάει με τη φωνή του Γεωργίου Γρίβα Διγενή να την καλεί. Να την καλεί στον Αγώνα για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και για την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα.

Σε αυτόν τον Αγώνα, ο κυπριακός ανθός, έδωσε το παρόν. Και πότισε το Αγιο χώμα της Κύπρου μας με το αίμα του. Με μπροστάρη το Διγενή και με σαλπιστές Νίκης νέα παιδιά, μαθητές, έφηβους αλλά και ψυχωμένους άντρες, η αγγλική αυτοκρατορία ταπεινώθηκε. Ευγενικές μορφές πέρασαν στο πάνθεον των Ηρώων του Ελληνισμού.

Ο Ήρωας ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938 – 14 Μαρτίου 1957)

.

Του Ντίνου Αυγουστή

Ερωτευμένος με την Λευτεριά και την Ελλάδα

«…Ο Άγγλος δεν άντεξε και ρώτησε έναν Κύπριο δημοσιογράφο για τους αντάρτες της Ε.Ο.Κ.Α.: «What kind of people are they?» (Τι άνθρωποι είναι αυτοί ;). Για να λάβει πληρωμένη απάντηση «Greeks» (Έλληνες)!»

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε σ’ ένα πολύ μικρό χωριό της Πάφου, την Τσάδα, στις 27 Φεβρουαρίου 1938. Ήταν ο μικρότερος από τους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., που άφησαν την τελευταία του πνοή στην αγχόνη των αποικιοκρατών. Την εφηβική του ηλικία σημάδεψε ανεξίτηλα το Δημοψήφισμα του 1950, μέσα από το οποίο ο Κυπριακός Ελληνισμός αξίωσε ενυπογράφως σε ποσοστό 95,7% τον προαιώνιο πόθο του για ΕΝΩΣΗ με την Μητέρα Ελλάδα. Ο Ευαγόρας από νωρίς γίνεται ένας φλογερός αγωνιστής και ένας ακαταμάχητος επαναστάτης. Η ψυχή του ξεχείλιζε από το πάθος για δικαιοσύνη και ελευθερία. Το ταλέντο του και η αγνότητα της ψυχής του μας έδωσαν ανεκτίμητους στίχους, που αντηχούν στις ψυχές όλων των Ελλήνων και όλων των ανθρώπων που αγωνίζονται για πανανθρώπινα ιδανικά και Αξίες.

Όταν στο Γυμνάσιο του ζητήθηκε να γράψει έκθεση για τη σημασία των εθνικών επετείων, ο Ευαγόρας έγραψε: «Κάτω από τον γαλάζιο αττικό ουρανό, αλλά και κάτω από τον σκοτεινό συννεφιασμένο ορίζοντα της δούλης Κύπρου, γιορτάζονται οι Εθνικές Επέτειοι. Θυμίζουν στον ελεύθερο Ελληνισμό πως οι πρόγονοί των πολέμησαν σαν λιοντάρια για να τους χαρίσουν τη Λευτεριά.

Γρηγόρης Αυξεντίου Κυριακή 3 Μαρτίου 1957. Ήταν 28 χρόνων…

.

Ο θρυλικός τομεάρχης της ΕΟΚΑ, ο αϊτός του Μαχαιρά. Από την κατεχόμενη σήμερα Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου. Από τα εφηβικά του χρόνια, εκδηλώνει με τη μαθητική του δράση την παθολογική του αγάπη προς την Ελλάδα, αφήνοντας να διαφανεί από τότε τι θα επακολουθούσε.

Στα 21 του, βρίσκεται στην Αθήνα και δίνει εξετάσεις στη σχολή Ευελπίδων, χωρίς επιτυχία. Μπαίνει τότε, στη σχολή εφέδρων αξιωματικών της Κορίνθου, αποφοιτεί και υπηρετεί ως ανθυπολοχαγός στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Το 1952, γυρίζει πίσω στο νησί. Μυείται στην ΕΟΚΑ και με το ξέσπασμα του αγώνα, παίρνει τα όπλα από τους πρώτους.

Την 1η Απριλίου 1955, επιτίθεται με ομάδα κρούσης, στις πετρελαιοαποθήκες της αγγλικής βάσης Δεκέλειας. Συνεχίζει την ένοπλη δράση του, γινόμενος το δεξί χέρι του Γ.Γρίβα – Διγενή. Διωκόμενος από τους Άγγλους, κρύβεται σε βουνά και μοναστήρια. Σ’ ένα από αυτά, την Αχειροποίητο (στην περιοχή του Πενταδάκτυλου), νυμφεύεται κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες την ως τότε μνηστή του Βασιλεία Παναγή, τον Ιούνιο του 1955. Χτυπά διαρκώς αγγλικούς στόχους στις βορινές, αλλά και τις νότιες πλαγιές του Πενταδακτύλου.

ΒΙΝΤΕΟ – Ο αντιαποικιακός αγώνας της ΕΟΚΑ για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα

Η Κύπρος μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, βλέποντας την αποδυνάμωση της Μεγάλης Βρετανίας και της πτώσεως της αυτοκρατορίας της άρχισε τον αγώνα για την ένωση με την Ελλάδα. Με τον τότε αρχιεπίσκοπο Κύπρου, Μακάριο τον Β΄, όλη η Κύπρος ενωμένη ξεκίνησε μαζικές διαδηλώσεις κατά των Άγγλων.

Μάλιστα το 1950 έγινε και ένα ενωτικό δημοψήφισμα το οποίο αν και εγκρίθηκε δεν εφαρμόστηκε ποτέ (γενικά οι Έλληνες έχουμε μια ατυχία στο θέμα εφαρμογής των δημοψηφισμάτων).

Τάσσος Παπαδόπουλος: «Ο Εθνάρχης του «ΟΧΙ»

.

Ανδρέας Μουντζουρούλιας

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι ο τελευταίος μεγάλος ηγέτης που έχει να θυμάται ο Ελληνισμός. Κόντρα σε όλους και κυρίως στους μεγάλους του κόσμου είπε σταθερά το ΟΧΙ του στη «λύση» Ανάν. Πολεμήθηκε, απειλήθηκε, συκοφαντήθηκε. Δεν κάμφθηκε ποτέ. «Έφυγε» σαν σήμερα  (12 Δεκεμβρίου) το 2008. Πολύ νωρίς όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τον Ελληνισμό. 

Ο Παπαδόπουλος είχε πει το πρώτο του «Όχι» στη Ζυρίχη, ως εκπρόσωπος του πολιτικού σκέλους της ΕΟΚΑ, της ΠΕΚΑ (Πολιτική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα) και του Γρίβα Διγενή, αρχηγού της ΕΟΚΑ….

Η δράση του ξεκινά από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του ’55-59 για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ένας αγώνας που τελικά κατέληξε σε ανεξάρτητο κράτος, στην εισβολή του ’74 και εν συνεχεία, διά του Σχεδίου Ανάν, σε μια προσπάθεια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και νομιμοποίησης της διχοτόμησης….
 
Μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου διετέλεσε Υπουργός Εργασίας και από τη θέση του αυτή εισήγαγε για πρώτη φορά και εφάρμοσε πλήρες σχέδιο κοινωνικών ασφαλίσεων. Μετά την έναρξη των δικοινοτικών ταραχών το 1963, ο Τάσσος Παπαδόπουλος μετείχε στη διάσκεψη του Λονδίνου για το μέλλον της Κύπρου.

Σεπτεμβριανά 1955: Το φονικό πογκρόμ στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης.

….να ξαναθυμηθούμε πάλι, να μην πάψουμε να θυμόμαστε, να μάθουμε στα παιδιά μας να θυμούνται (Ηλίας Βενέζης (1904-1973)—

«I surrender» Η ιστορία μιας φωτογραφίας

Ο γάιδαρος που παραδόθηκε στον Άγγλο κυβερνήτη της Κύπρου, όταν αυτός κάλεσε τους μαχητές της ΕΟΚΑ να παραδοθούν με τα χέρια ψηλά και τη φράση: «I surrender»

.

Στις 16 Αυγούστου 1956, η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, με προκήρυξη της, ανακοίνωσε την προσωρινή παύση των επιχειρήσεών της εναντίον των Βρετανών, προκειμένου να διευκολύνει την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης μέσω της διπλωματικής οδού.

Ο Βρετανός κυβερνήτης της Κύπρου, Χάρντιγκ, θεώρησε την προκήρυξη ως δείγμα αδυναμίας της ΕΟΚΑ και απαίτησε τη διάλυση της οργάνωσης εντός 20 ημερών και την παράδοση των Κυπρίων μαχητών. Στις 22 Αυγούστου ανακοινώθηκαν από το ραδιόφωνο οι λεπτομέρειες των βρετανικών προτάσεων, στις οποίες δίνονταν και οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να παραδοθούν οι «τρομοκράτες».

Οι οδηγίες είχαν ως εξής: «Θα δύνασθε να εκλέξετε: Να αναχωρήσετε διά την Ελλάδαν ή να μείνετε στην Κύπρο και να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας, ως μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης. Εάν αναχωρήσετε διά Ελλάδαν, θα κυρηχθείτε απαγορευμένος μετανάστης και δεν θα σας επιτραπεί να επανέλθετε εις Κύπρον…

Παρουσιασθείτε εις τον πλησιέστερον αστυνομικόν σταθμόν ή την πλησιέστερη στρατιωτική μονάδα. Εάν έχετε όπλο, μεταφέρετέ το κατά τρόπο που δεν δύναται να χρησιμοποιηθεί. Όταν ο φρουρός σάς καλέσει, σταματήστε, υψώστε τα χέρια υπεράνω της κεφαλής σας και φωνάξτε: I surrender (= παραδίδομαι)».

Στην πρόκληση του Χάρντιγκ απάντησε ο αρχηγός Γεώργιος Γρίβας, εκδίδοντας μια από τις πιο εμπνευσμένες προκηρύξεις της ΕΟΚΑ με τίτλο: «Οι νικηταί δεν παραδίδονται». «Εις δύο ιστορικάς καμπάς διά το Ελληνικόν Εθνος, όταν ο ιταμός εισβολεύς εζήτησε την παράδοσιν των όπλων, έλαβεν απάντησιν: εις μεν τας Θερμοπύλας «Μολών Λαβέ», εις δε την Πίνδον «ΟΧΙ». Ως στρατιωτικός αρχηγός του μαχομένου κυπριακού λαού, απαντώ: Μολών Λαβέ! Παύσις του αγώνος δεν είναι δυνατή πριν επέλθη οριστική συμφωνία».