Κώστας Χριστοφίδης: ο 19χρονος αξιωματικός της 33 ΜΚ που κάλυψε την απαγκίστρωση των ανδρών του

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Στις 3 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιήθηκε η κηδεία των οστών του Δοκίμου Εφέδρου Αξιωματικού Κώστα Χριστοφίδη, ο οποίος έπεσε μαχόμενος κατά τις επιχειρήσεις της τουρκικής εισβολής του 1974 στην Κύπρο.

Ο Κώστας Χριστοφίδης είχε γεννηθεί στις 27 Ιουλίου 1955, στη Λεμεσό και μεγάλωσε στην Μόρφου. Ήταν το πρωτότοκο από τέσσερα τέκνα της οικογενείας του Χρίστου και της Αλίκης Χριστοφίδη. Μετά την ολοκλήρωση των μαθητικών του σπουδών, παρουσιάσθηκε στην Εθνική Φρουρά κατατασσόμενος στο ΚΕΝ Λεμεσού, στις 22 Ιανουαρίου 1973. Επελέγη ως ΔΕΑ και τοποθετήθηκε στην 33 Μοίρα Καταδρομών.

Αμέσως μετά την εκδήλωση της εισβολής, οι Μοίρες της Διοικήσεως Δυνάμεων Καταδρομών Κύπρου, διατάχθηκαν και κινήθηκαν στον Πενταδάκτυλο, με σκοπό την εκτέλεση νυκτερινής καταδρομικής επιχειρήσεως προς κατάληψη υψωμάτων ζωτικής σημασίας. Επιτυχής εκτέλεση, θα παρεμπόδιζε την συνένωση του προγεφυρώματος των αποβατικών δυνάμεων δυτικώς Κυρηνείας, με τον τουρκοκυπριακό θύλακα του Κιόνελι.

Η 33 Μοίρα Καταδρομών ενήργησε και κατέλαβε το ύψωμα Πετρομούθια αλλα το ξημέρωμα της 21ης Ιουλίου διατάχθηκε, όπως και οι άλλες Μοίρες, να αποσυρθούν επειδή δεν υπήρχε δυνατότητα αντικαταστάσεως από μονάδες πεζικού, όπως προέβλεπε το σχέδιο.

Κατά την σύμπτυξη, ο ΔΕΑ Κώστας Χριστοφίδης αντιλήφθηκε άνδρες της διμοιρίας του που συνέχιζαν να αγωνίζονται σε προωθημένη θέση, όντας μη ενήμεροι για την σχετική διαταγή. Ο διμοιρίτης προσέγγισε στην θέση και τους διέταξε να συμπτυχθούν, παραμένοντας ο ίδιος επί τόπου για να καλύψει την κίνησή τους. Οι άνδρες του απαγκιστρώθηκαν επιτυχώς αλλά ο διμοιρίτης έπεσε μαχόμενος εκτοξεύοντας καλυπτικά πυρά.

Από τα Άδανα στο Αντιγιαμάν.

.

Της Ειρήνης Χαραλαμπίδου

Για τον Γιώτη (Παναγιώτη) και τον Κυριάκο – Αιχμάλωτοι πολέμου – Ιούλιος 1974

Έσυρε μια καρέκλα και έκατσε δίπλα μου. Ο Γιώτης,ήταν γύρω στα 65. «Τούτες οι μέρες ξυπνούν θύμησες» μου είπε ! « μας χτυπούσαν αλύπητα. Με ρόπαλα , με τα όπλα , με τις λόγχες μας τρυπούσαν». Ο Γιώτης ήταν αιχμάλωτος 70 μέρες, στα Αδανα και μετά στο Αντιγιαμαν. Στην κουβέντα μας ήρθε και ο Κυριάκος. Αιχμάλωτος και εκείνος στα Άδανα για 2 μήνες.

Το 1974 έφεδροι υπηρετούσαν στη Μια Μηλιά . Παληκάρια 22 χρονών. Σκέφτηκα το δικό μου παιδί, στην ίδια ηλικία σήμερα. Και μετα όλα τα παιδιά που χάθηκαν , τις μάνες που στερήθηκαν την αγκαλιά του γιου , του παιδιού που έτρεξε να υπηρετήσει και δεν γύρισε ποτέ. ! και άρχισαν να διηγούνται, συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο, αν και οι δυο τους δεν συναντήθηκαν ποτέ στις φυλακές της Τουρκίας. Και οι εικόνες ζωντάνευαν μπροστά μου άγριες , τρομαχτικές : « την ώρα που μας έριξαν στα καράβια σκέφτηκα οτι χαθήκαμε , τέλειωσε η ζωη μας , τον τόπο μου δεν θα τον ξανάβλεπα ποτέ.», είπε ο Κυριάκος.

«Φώναξαν λάθος το όνομα μου»είπε ο Γιώτης,«και σκέφτηκα οτι οι δικοί μου δεν θα ήξεραν οτι είμαι ζωντανός, σκεφτόμουν την μάνα μου». Και σαν μάνα το ένιωσα.

Η Τουρκία διεξάγει πολιτιστική γενοκτονία στην Κύπρο

.

Ο Ερντογάν σήμερα αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τους Τουρκοκύπριους παρά η Ελληνική χούντα πριν το 1974.

Με αυτές τις φράσεις ξεκινά το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Michael Rubin που είναι βασικός συνεργάτης του American Enterprise Institute, στην έγκυρη ιστοσελίδα National Interest, που μεταφέρει το CosmoStatus.

To 1974 o Τουρκικός στρατός εισέβαλλε στην Κύπρο επικαλούμενος φόβους ότι η χούντα στην Ελλάδα θα προέβαινε στην προσάρτηση του νησιού. Οι δικαιολογίες για την παραμονή των Τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο εξανεμίστηκαν άμεσα, καθώς η χούντα στην Ελλάδα κατέρρευσε και επανήλθε η Δημοκρατία.

Όμως οι Τουρκικές δυνάμεις παρέμειναν στο νησί επιδιώκοντας μια μακρά εκστρατεία εθνικής και σεκταριστικής εκκαθάρισης (σ.σ. εθνοκάθαρσης), αναφέρει ο Michael Rubin.

Σήμερα, η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, η δημιουργία της χώρας αντιπροσώπου της Τουρκίας, ελέγχει το ένα τρίτο του νησιού, αναφέρεται στο άρθρο.

Ενώ η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει του Ελληνοκύπριους ως θύματα της Τουρκικής επιθετικότητας, καμία άλλη χώρα δεν αναγνωρίζει την Βόρεια Κύπρο, ενώ οι Έλληνες του νησιού δεν είναι τα μόνα θύματα.

Γιατί αυτοϋποβαθμιζόμαστε στο Κυπριακό;

.

Από το 1974 και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αντί η στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδα να σκληραίνει απέναντι στις διχοτομικές τάσεις των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας, διαπιστώνεται καθημερινή οπισθοχώρηση.

Από το 1974, ο κάθε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, χώρας μέλος του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών, αποδέχονται να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να συνομιλούν με ίσους όρους αναγνώρισης στους αποσχισθέντες από το ενιαίο κράτος Τουρκοκύπριους.

Οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας της Κύπρου, καταδέχονται να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να συνομιλούν με την Τουρκία, τη χώρα που εισέβαλλε στο κράτος τους και παράνομα απέσπασε το 37% της επικράτειας, απαιτώντας να δημιουργηθεί ένα νέο ανεξάρτητο κράτος.

Ταυτόχρονα, οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας της Κύπρου καταδέχονται να συνομιλούν με ίσους όρους με μία χώρα που δεν αναγνωρίζει την οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, χώρας μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, καθώς την αποκαλούν «Ελληνοκυπριακή διοίκηση του Νότου».

Πως είναι δυνατό επί 47 χρόνια να αυτοϋποβαθμίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία σε ίσο συνομιλητή με τους αποσχιστές – επαναστάτες Τουρκοκύπριους;

Πώς η πολιτική Μητσοτάκη-Δένδια ενίσχυσε την Τουρκία στο Αιγαίο και έφερε τον Αττίλα ΙΙΙ στην Κύπρο

.

Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας – Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής

Στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ κατ’ επανάληψη ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης προτίμησε τις Μυστικές Συνομιλίες με τους Τούρκους, και ο ΥπΕξ Δένδιας υλοποίησε μια πολιτική εθνικά κρίσιμων και μεγάλων σφαλμάτων. Έτσι ενίσχυσαν συστηματικά την μόνιμα κατακτητική Τουρκία σε βάρος Ελλάδος και Κύπρου.

Όμως, η διαχρονικά εμμανής προπαγάνδα του Ενιαίου Κυβερνητισμού, που τώρα υπηρετεί η ΝΔ, παρουσιάζει μια τελείως ανεστραμμένη εικόνα της εξωτερικής πολιτικής μας, σαν διεθνή θρίαμβο… Ο σημερινός πρωθυπουργός συγκρίνεται, για λόγους κυνικής ψηφοθηρίας, με τον απελθόντα. Αλλά η σύγκριση με ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα, ως πρωθυπουργό (οι κατοχικοί, δωσίλογοι εξαιρούνται) δεν αποτελεί τίτλο τιμής για τον Μητσοτάκη. Γιατί ο Τσίπρας θα μείνει στην Ιστορία ως αυτός που παρέδωσε στους Σκοπιανούς τη Μακεδονία (όνομα, εθνότητα, γλώσσα). Βεβαίως υπάρχει συνεχόμενη ευθύνη και του Μητσοτάκη.

Η σημερινή κυβέρνηση οδήγησε τον ελληνισμό σε απανωτές ήττες και στον Αττίλα ΙΙΙ, στα Βαρώσια. Έτσι δικαίως ο ελληνικός λαός βλέπει νέες «Πρέσπες» σε Αιγαίο και Κύπρο.

Ούτε σχέδια Ανάν, ούτε σχέδια Ερντογάν

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Αττίλας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Με την επίσκεψή του στην Κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν αποκάλυψε τον πραγματικό στόχο του: Τη δημιουργία ενός εκτρωματικού νομικού και πολιτειακού σχήματος, μέσω του οποίου η Τουρκία θα ελέγχει πλήρως τον Βορρά και μερικώς τον Νότο. Στην επέτειο της τουρκικής εισβολής ο Ερντογάν μαζί με τον εκλεκτό του, τον Τουρκοκύπριο ψευδοπρόεδρο Τατάρ, έδειξαν ότι συνεχίζουν την επιθετικότητα και τη νεο-οθωμανική γραμμή και αδιαφορούν για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Από τις δηλώσεις του Τατάρ κρατώ τρία σημεία που δείχνουν καθαρά τα τουρκικά σχέδια: Ο Ερσίν Τατάρ, που εξελέγη από τους εποίκους και όχι τόσο από τους Τουρκοκυπρίους, μεταξύ άλλων έκανε λόγο για ρατσιστική νοοτροπία των Ελληνοκυπρίων, εξαιτίας της οποίας δεν μπόρεσε από το 1963 μέχρι σήμερα, ούτε με το σχέδιο Ανάν, ούτε στο Κραν Μοντάνα, ούτε στη Γενεύη, να βρεθεί μια λύση στη βάση της ομοσπονδίας.

Τον Δεκἐμβριο του 1963 άρχισε η ανταρσία των Τουρκοκυπρίων με τη μυστική στήριξη Τούρκων αξιωματικών κατά της νόμιμης κυβερνήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία οδήγησε  στη χάραξη της πράσινης γραμμής στον χάρτη της Λευκωσίας και στον βομβαρδισμό αμάχων Ελληνοκυπρίων στην Τυλληρία το καλοκαίρι του 1964. Με την ανταρσία και την αποχώρηση Τουρκοκυπρίων υπουργών και βουλευτών από τα όργανα του Κυπριακού κράτους δόθηκε η ευκαιρία για την υλοποίηση ενός βήματος προς τη διχοτόμηση.

Η ψευδοεκεχειρία του 1974 και η τυφλή αποφυγή στρατιωτικών επιλογών από την Αθήνα

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Τις απογευματινές ώρες της 22ας Ιουλίου 1974, στην Κύπρο ετίθετο σε εφαρμογή συμφωνία καταπαύσεως του πυρός, κατόπιν συνεννοήσεων υψηλού επιπέδου μεταξύ Αθηνών, Αγκύρας και Ουάσιγκτον, εξ αμερικανικής μεσολαβήσεως. Όμως από την πρώτη ώρα ενάρξεως της συμφωνίας και μέχρι τις 13 Αυγούστου 1974, δηλαδή επί 22 ημέρες, οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής συνέχιζαν κατ’ επιλογήν την προώθηση των γραμμών τους διά της βίας, επεκτείνοντας τα όρια του θυλάκου Λευκωσίας – Κυρηνείας που είχαν εξασφαλίσει. Όλο αυτό το διάστημα, η Τουρκία συνέχισε να στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις και να αναλαμβάνει επιλεκτική πολεμική δράση. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ψευδοεκεχειρία.

Οι Τούρκοι έπρατταν αναλόγως, επειδή η συμφωνία προέβλεπε κατάπαυση του πυρός αλλά δεν καθόριζε γραμμή κατεχομένων θέσεων μεταξύ των δύο αντιπάλων. Ως εκ τούτου, πέραν της διαδικασίας διαπραγματεύσεων της Γενεύης στην οποία είχαν δεσμευθεί, οι Τούρκοι δεν παρέλειπαν να εκμεταλλεύονται το στρατιωτικό πλεονέκτημα που είχαν αποκτήσει επί του πεδίου, διευρύνοντας όπως επιθυμούσαν την κατεχομένη ζώνη. “Και στην τράπεζα (των διαπραγματεύσεων) και στο πεδίο (των επιχειρήσεων)”, το τουρκικό δόγμα.

Πώς αντέδρασε η Ελλάδα σε αυτή την εξέλιξη; Με το δόγμα “μόνο στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων”. Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις “τυφλά”, αγνοώντας τις εξελίξεις στο στρατιωτικό επίπεδο και αδιαφορώντας για την λήψη στρατιωτικών μέτρων προκειμένου να:

Μακάριος – τουρκική εισβολή – ευθύνες

Τετάρτη 17 Ιουλίου 1974. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Χάρολντ Ουίλσον συναντάται με τον Μακάριο στο Λονδίνο.

.

Πώς μια δήλωσή του στις 17.7.74 και η ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στις 19 του μηνός, άλλαξαν το σκηνικό σε βάρος της Κύπρου.

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

ΠΟΛΛΑ είναι τα ερωτηματικά για την προθυμία των Άγγλων να μεταφέρουν τον ανατραπέντα με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 τότε Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο. 

Και σωστά διερωτώνται πολλοί, πώς οι Άγγλοι που κατηγορούνται από «δημοκράτες» ιστορικούς ερευνητές, αρθρογράφους και συγγραφείς σαν σύμμαχοι των Αμερικανών και της στρατιωτικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Ακόμα και ότι συνέδραμαν τους Τούρκους στην εισβολή τους στην Κύπρο, μέχρι που ακόμα και τουρκικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα που μετείχαν στην εισβολή του Αττίλα είχαν πιλότους Άγγλους.

ΑΥΤΟΙ, λοιπόν, οι Άγγλοι θα φρόντιζαν να σώσουν τον Μακάριο ή, με βάση αυτά που τους κατηγορούν, θα τον άφηναν στο έλεος των πραξικοπηματιών, οι οποίοι είχαν προωθήσει δυνάμεις στην Πάφο, απ’ όπου και έφυγε για το Λονδίνο μέσω Μάλτας; Αλλά και γιατί ο Μακάριος ζήτησε να τον πάρουν στο Λονδίνο και οι Άγγλοι πρόθυμα ικανοποίησαν την επιθυμία του;

ΕΞΗΓΗΣΗ για όλα αυτά υπάρχει, με οδοδείκτη τα όσα ακολούθησαν την άφιξη του Μακαρίου στο Λονδίνο: Τις επαφές που είχε με τον τότε Βρετανό Πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον και άλλους Βρετανούς επισήμους και προπαντός τις δηλώσεις που έκαμε, με αποκορύφωμα την ομιλία του στην ειδική συνεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις 19 Ιουλίου, παραμονή της τουρκικής εισβολής.

Η προδοτική φράση του Καραμανλή «η Κύπρος είναι μακράν»

.

Οι αστείες δικαιολογίες του καταγέλαστου Ευάγγελου Αβέρωφ

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

Την άνοιξη του 1988, κι ενώ στην Ελλάδα η Επιτροπή για τον «Φάκελο Κυπρου» είχε ολοκληρώσει τη λήξη των καταθέσεων, έγινε στη Βουλή των Ελλήνων συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για την τραγωδία της Κύπρου. Σ’ αυτήν, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Αμύνης της πρώτης μετά τη στρατιωτική δικτατορία κυβέρνησης υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ανέλαβε να δικαιολογήσει την προδοτική φράση Καραμανλή «η Κύπρος κείται μακράν» και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν βοηθήθηκε η Κύπρος κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής. Ο Αβέρωφ, εκτός από υπουργός Άμυνας, ήταν τότε και επίτιμος πρόεδρος της «Νέας Δημοκρατίας», η δε ομιλία του δεν δημοσιεύτηκε ποτέ στην τύπο.

Την παρουσιάζουμε σήμερα επί λέξει και τα σχόλια δικά σας:

ΑΒΕΡΩΦ: «Μας κατηγόρησαν τότε, γιατί δεν στείλαμε στην Κύπρο το «Φάντομς». «Φάντομς» είχαμε παραλάβει 18 σύνολο και με διαταγή του Καραμανλή στάθμευαν στην Κρήτη, δια να είναι έτοιμα να πάνε στην Κύπρο. Το ένα χάλασε κατά την προσγείωση, διότι δεν είχαν εκπαιδευτεί ακόμη οι αεροπόροι τους στο νέο αυτό όπλο. Αλλά, και πέραν αυτού, εάν πήγαιναν, διά να έχουν καύσιμα και να μπορούν να γυρίσουν, θα έπρεπε να μείνουν υπεράνω της Κύπρου μόνο 5 έως 8 λεπτά.

Ποιος τρελός θα έστελνε αυτά τα αεροπλάνα, τα τόσο χρήσιμα για το μέλλον, να κινδυνεύσουν να ριχθούν από τους Τούρκους; Διότι οι Τούρκοι, στα νότια παράλια, είχαν τρία ραντάρ και διάφορα αεροδρόμια, από τα οποία μπορούσαν να σηκώσουν 50 δικά τους αεροπλάνα και να τα ρίξουν. Η Χούντα έστειλε αεροπλάνα και, από κακή συνεννόηση, το ένα κατερρίφθη από την Εθνοφρουρά και σκοτώθηκαν τόσα παιδιά. »

Πως ο Ερντογάν επιδιώκει να ελέγξει την Κύπρο

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Ιούλιος είναι ο μήνας της ιστορικής μνήμης για τον Κυπριακό Ελληνισμό. 9 Ιουλίου 1821, πριν από ακριβώς 200 χρόνια, θανατώθηκαν μαρτυρικά ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, όλοι οι Επίσκοποι και ηγούμενοι και 400 πρόκριτοι.

Τον Ιούλιο του 1974 το Πραξικόπημα και η εισβολή οδήγησαν στη δραματική κατάσταση που βιώνει σήμερα η Μεγαλόνησος. Και φέτος πρέπει να έχουμε τεταμένη την προσοχή μας, διότι ο Ερντογάν μέσω της Συνομοσπονδίας θέλει να έχει πλήρη έλεγχο στον Βορρά και δυνατότητα παρεμβάσεως στον Νότο.

Θυμίζω ορισμένα χρήσιμα και κρίσιμα στοιχεία:

Στις 20 Ιουλίου ο Τούρκος Πρόεδρος θα επισκεφθεί τα Κατεχόμενα για να μετάσχει στις καθιερωμένες γιορτές του ψευδοκράτους. Πάντα οι Τουρκοκύπριοι και οι έποικοι πανηγύριζαν την επέτειο της εισβολής του Αττίλα, αλλά φέτος ο νέος ψευδοπρόεδρος, ο Ερσίν Τατάρ,  είναι προσωπική επιλογή του Ερντογάν. Η ημερομηνία συμπίπτει με την εορτή του Μπαϊραμιού, κάτι που θα υπογραμμίσει ο ισλαμικών τάσεων  Τούρκος Πρόεδρος.

Το έγκλημα πολέμου που διέπραξε ο τουρκικός στρατός στο Ορνίθι

.

του Γιάννου Δημητρίου

Πέραν των εκατοντάδων αυτόπτων μαρτύρων, του γράφοντος περιλαμβανομένου, που ήταν παρών κατά την στιγμή της  σύλληψης των ανδρών και εφήβων στην Άσσια την 21ην Αυγούστου 1974 και πολλών άλλων που ήταν στα ίδια φορτηγά όταν τους μετέφεραν στο Γκαράζ Παυλίδη την ίδια μέρα, το έγκλημα στο Ορνίθι έχει καταγραφεί με ανατριχιαστική λεπτομέρεια στο Βιβλίο του Ρόνι Αλάσορ, «Διαταγή Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους», (εκδόσεις Καστανιώτη, 2002).  Στις σελίδες 117 – 119 ο αυτόπτης μάρτυρας Ο. Σαατ που το 1974 υπηρετούσε στο Κέντρο Συντονισμού Πυρών στην Πυροβολαρχία Διοικήσεως της 1ης Μοίρας του 21ου Συντάγματος Πυροβολικού που μεταφέρθηκε στην Κύπρο δύο τρεις μέρες μετά την πρώτη εισβολή αναφέρει:

Διαταγή Ανώτερου Τούρκου Διοικητή:  «Φορτώστε τους στο τρένο»

«Μετά από διαταγή του διοικητή μας, Μεχμέτ Γκιουνγκιορμούς ή Γκιουνγκιορέν, τους φορτώσαμε στα στρατιωτικά οχήματα της μοίρας μας. Οι Αξιωματικοί τους πήραν τα χρήματα, τα ρολόγια, τις αλυσίδες που είχαν πάνω τους.  Μερικοί ικέτευαν κλαίγοντας.  Ο διοικητής μας, ο οποίος ήταν τότε ταγματάρχης και αργότερα έγινε αντισυνταγματάρχης, δοκίμασε να τους καθησυχάσει, όχι από συμπόνια, αλλά μάλλον για να μην τον ενοχλούν με τις ικεσίες τους, λέγοντας:  «Μην κλαίτε, θα σας πάμε στα παιδιά σας»  Ανάμεσα στους αιχμαλώτους υπήρχαν και μερικοί που ήξεραν τουρκικά.  Απ’ ότι έλεγαν, αυτούς θα τους έστελναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων της Λευκωσίας.  Γι’ αυτό τους επιβίβασαν σε τρία στρατιωτικά οχήματα ξεχωριστά από τους άλλους.  Σε έλεγχο που κάναμε στα σπίτια του χωριού δεν βρήκαμε κανένα είδος όπλο.

Επιχείρηση «ΝΙΚΗ» Το πέταγμα των αετών! (21/22 Ιουλίου 1974)

Αεροσκάφος Nord Noratlas

.

Αφιέρωμα για την μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο ριψοκίνδυνη νυκτερινή αερομεταφορά της Α’ Μοίρας Καταδρομών από την Κρήτη στην Κύπρο την νύκτα 21/22 Ιουλίου 1974.

(Απόσπασμα ομιλιών από την ημερίδα Ειδικών Δυνάμεων Νοεμβρίου 2016 στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών)

Την νύχτα 21/22 Ιουλίου, σε μια πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα επιχείρηση, τα μεταφορικά αεροσκάφη Νοράτλας μετέφεραν την Α´ Μοίρα Καταδρομών, από την Κρήτη στο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Ήταν η μοναδική επέμβαση της Ελλάδος στον αγώνα της Κύπρου. Η Μονάδα αυτή, με διοικητή τον ταγματάρχη Γεώργιο Παπαμελετίου, γλίτωσε το αεροδρόμιο Λευκωσίας, από τις τουρκικές απόπειρες για την κατάληψή του. Ο στρατηγός Κυριάκος, που τότε ήταν το 2ο Γραφείο της Μοίρας, περιγράφει την μεταφορά και την προσγείωση:

«Τώρα θα πω την εμπειρία μου από την αερομεταφορά, η οποία είναι περίπου παρόμοια με αυτές των υπολοίπων Αξιωματικών και ανδρών της Μοίρας. 

Επιβιβάστηκα εγώ και 32 κ/δ στο υπ’ αριθμ. 207 Α/Φ ΝΟΡΑΤΛΑΣ με την κωδική ονομασία «Νίκη 3» με κυβερνήτη τον επισμηναγό Στέφα Σωτήρη, συγκυβερνήτη τον επισμηναγό Νεονάκη Γεώγ. τον Ναυτίλο Ανθ/γό Δρίτσα Ιωάννη και Μηχανικό τον υποσμηναγό Παπαναστασίου Αθανάσιο. 

Αφιέρωμα στη μάχη του Κοτζάκαγια (Νύκτα 20/21 Ιουλίου 1974)

.

Αφηγείται ο Αντγος ε.α. Αθανάσιος Γαληνός
(τότε διοικητής του 11ου Λόχου Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών)

(Απόσπασμα από την ομιλία του στην Ημερίδα Ειδικών Δυνάμεων Νοεμβρίου 2016 στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών)

Πηγή: Πρακτικά Ημερίδας Νοε 2016)

Αντικειμενικός σκοπός του λόχου μου (Νύκτα 20/21 Ιουλίου 1974) ήταν το δυτικό τμήμα του υψώματος Κοτζά Καγιά, ακριβώς απέναντι από την Αετοφωλιά, απ’ την οποία κάναμε τις αναγνωρίσεις μας, τόσο κατά τον καιρό της ειρήνης, όσο και από την άφιξή μας για την εφαρμογή του σχεδίου. Η πλευρά αυτή του υψώματος ήταν οργανωμένη με μεγάλο αριθμό πολυβολείων και άλλων έργων. Λίγο ψηλότερα υπήρχαν κτίριο λόχου και άλλες βοηθητικές εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με το σχέδιο, ο λόχος μου έπρεπε να φθάσει, χωρίς να γίνει αντιληπτός, ανατολικά και ψηλότερα από αυτές τις εγκαταστάσεις και στη συνέχεια να στραφεί προς δυσμάς και την προκαθορισμένη ώρα να εκτοξεύσει έφοδο, να καταστρέψει τον εγκατεστημένο εκεί εχθρό και να καταλάβει το τμήμα εκείνο του υψώματος.

Κατά τη φάση της διείσδυσης ο λόχος μου ήταν τελευταίος. Μαζί μας ήταν και ο Διοικητής της Μοίρας. Από τις αναγνωρίσεις, που προηγήθηκαν, είχα υπολογίσει το σημείο από το οποίο εγκαταλείψαμε το δασικό δρόμο και στραφήκαμε προς νότο για να ανηφορίσουμε προς τον αντικειμενικό μας σκοπό. Ως σημεία συσχετίσεως για τον προσανατολισμό μου είχα τις πυρκαγιές που είχαν εκδηλωθεί στο δάσος από τις βολές της ορειβατικής πυροβολαρχίας. Δεν υπήρχε σεληνόφως, η σελήνη ήταν μόλις 2 ημερών.

Γιατί δεν ανοίγει ο»φάκελος της Κύπρου».

.

Αντώνης Κακαράς

Μ’ όλη την «κρίση» που μαστίζει τον τόπο, τους εργαζόμενους, το πολιτικό σύστημα (από την έλλειψη αξιών και πολιτικής ηθικής στους κυβερνώντας μεταπολεμικά τη χώρα μας), είναι σκόπιμη μια ματιά στις μέρες εκείνες του ’74 και σ’ ότι ακολούθησε, με ευκαιρία την επέτειο σε λίγο του πραξικοπήματος στην Κύπρο και της εισβολής των Τούρκων

Εκτιμάται  πως εάν δημοσίευαν όλα τα άκρως απόρρητα έγγραφα πριν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου το 1974 αλλά και μετά, το Κυπριακό θα είχε άλλη εξέλιξη. Ο κόσμος δικαιούται να γνωρίζει τα τεκταινόμενα πίσω από κλειστές πόρτες επιτελείων, υπουργείων, μυστικών υπηρεσιών, σαλονιών …. ειδικά σε περίεργες περιόδους και όταν, τα διαχειρίζονται επικίνδυνοι άνθρωποι και συμπράττουν προς όφελος ξένων συμφερόντων Τότε μόνον η διαφάνεια μπορεί να διασώσει κάτι.

Την τελευταία ημέρα του 1974  το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) υποβάλλει αναλυτική έκθεση υπογραμμένη από τον διοικητή του αντιστράτηγο Καραγιάννη, που είχε τοποθετηθεί στη μεταπολίτευση από τον Καραμανλή και αντιμετώπισε τον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ. Σε εξήντα δύο σελίδες καταγράφονται οι απόψεις για τα συμβάντα του επιτελείου εθνικής φρουράς Κύπρου. Μόνον από ΄΄ αυστηρώς στρατιωτική πλευρά΄΄, αποκλείοντας την ευκαιρία να προσεγγισθούν οι ουσιαστικοί πολιτικοί παράγοντες, της ανάμειξης Αμερικανών και Βρετανών, του πραξικοπήματος, των εμπλοκών χουντικών με μακαριακούς, του ρόλου ΕΟΚΑ Β κ.λ.π. Με λίγα λόγια η διαταγή, βάσει της οποίας υποβάλλεται αυτή η αναφορά, απαγορεύει στους στρατιωτικούς, να αναφερθούν επί της ουσίας των αιτιών της όλης υπόθεσης του κυπριακού ζητήματος.