ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ…

καταγγελία του προσφυγικού σωματείου «Αδούλωτη Κερύνεια«

.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΟΤΖΙΑ : “Επιτροπή Κυπριακής -Ελληνικής, Φιλίας και Συμπαράστασης στην Κύπρο”

Πριν από μερικούς μήνες μάθαμε για τη σύσταση νέας Επιτροπής, «Κυπριακής – Ελληνικής Φιλίας και συμπαράστασης στην Κύπρο», με πρωτοβουλία μάλιστα του πρώην Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά.

Διαβάσαμε προσεκτικά μια – δύο και τρείς φορές την Ιδρυτική Διακήρυξη της νέας αυτής Επιτροπής και αυτό που μας ώθησε να τη διαβάσουμε ξανά και ξανά, ήταν οι αγωνιστικές ρητορικές με τις οποίες ξεκινά η Διακήρυξη, καθώς και η δίγλωσση, εξυπηρετική για τις ΤουρκοΒρετανικές θέσεις στο Κυπριακό, κατάληξη της Διακήρυξης. Δεν θα τις επαναλάβουμε εδώ αλλά σας αφήνουμε να τις διαβάσετε και εσείς από την ίδια τη διακήρυξη, την οποία επισυνάπτουμε στη σημερινή ανάρτησή μας, καθώς και την επιστολή με την οποία ζητήσαμε εξηγήσεις και απαντήσεις.

Αναλύοντας ολόκληρο το κείμενο της Διακήρυξης, η διαπίστωσή μας είναι ότι πρόκειται για ακόμη ένα κείμενο του οποίου η επικοινωνιακή διγλωσσία συγχύζει και αποπροσανατολίζει κατά τρόπο που παγιδεύει συνειδήσεις υπέρ της πολιτικής επιλογής νομιμοποίησης των κατοχικών δεδομένων, το κυριότερο των οποίων είναι η γεωγραφική και πληθυσμιακή διχοτόμηση της Κύπρου, με λύση ΔΔΟ. Παρέχεται έτσι, χρόνος χωρίς αντιδράσεις, ώστε σταδιακά να εδραιώνονται τετελεσμένα υπέρ της διχοτομικής λύσης της ΔΔΟ.

Γι’ αυτό απευθυνθήκαμε στους Παράγοντες τις Ιδρυτικής Διακήρυξης, με επιστολή μας, ζητώντας αποκρυπτογράφηση του γρίφου της Διακήρυξης.

Χωρίς την αποκρυπτογράφηση του κειμένου στη βάση που τη ζητήσαμε με την επιστολή μας, θεωρούμε ότι και αυτή η πρωτοβουλία όπως και άλλες παρόμοιες της, που «ανθούν» εποχιακά, υπηρετούν την κατοχή και τα ξένα συμφέροντα, κατά τρόπο που τίθενται σε κρίση τα κίνητρα και οι επιδιώξεις αυτών που εκδηλώνουν τις πρωτοβουλίες.

Οι χιλιοπροδομένοι πρόσφυγες και εκτοπισμένοι της Κυπριακής τραγωδίας έχουμε εμπαιχθεί τόσες πολλές φορές, από πρόθυμους υπηρέτες των Τουρκικών και ξένων συμφερόντων και ως εκ τούτου ζητούμε ξεκάθαρο λόγο από πολιτικούς και άλλους Παράγοντες, στην Κύπρο και Ελλάδα.

Γι’ αυτό και αμφισβητούμε τέτοιες πρωτοβουλίες οι οποίες παίζουν με τις λέξεις και κρατούν «δύο σχοινιά» προσπαθώντας, κατά την άποψή μας, να ξεγελάσουν και να βολευθούν. Αφού δε, τόσο ο Νίκος Κοτζιάς του οποίου πρωτοβουλία ήταν η Διακήρυξη στην οποία αναφερόμαστε, όσο και όλοι όσοι συνυπογράφουν τη διακήρυξη, περιφρόνησαν την επιστολή μας που τους στείλαμε και δεν απάντησαν στους προβληματισμούς και τις επεξηγήσεις που ζητήσαμε, είμαστε υποχρεωμένοι, στη βάση των δικών μας εκτιμήσεων, να καταγγείλουμε την πρωτοβουλία ως εχθρική προς τα Δίκαια της Κύπρου και του Λαού μας, ιδιαίτερα εμάς των προσφύγων και εκτοπισμένων αφού καμμιά αναφορά δεν γίνεται στην επιστροφή και αποκατάσταση μας στις πατρογονικές εστίες.. Εξυπηρετεί την κατοχή και τα συνοδοιπορούντα μαζί της ξένα συμφέροντα.

Αγαπητέ κ. Μενέντεζ, με τη διζωνική τερατουργία η Κύπρος θα τουρκέψει…

άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη*

.

Δεν υπάρχουν φιλέλληνες ή ανθέλληνες, όπως τους εκλαμβάνει η αντίληψη αρκετών Ελλήνων. Υπάρχουν μόνο εποχικοί φίλοι ή εχθροί. Στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, τα σοβαρά κράτη έχουν δύο μεγάλους στόχους:

Την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων τους, δι’ όλων των μέσων, και την υποστήριξη της ασφάλειάς τους. Όπως ο Λόρδος Πάλμερστον, κατ’ αποστροφήν του Θουκυδίδη, έχει διακηρύξει: «Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα».

•  Η Κυπριακή Δημοκρατία την περ. Δευτέρα (30/8/2021), σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, διά του Προέδρου Αναστασιάδη, απένειμε τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου Γ΄, στον Αμερικανό Γερουσιαστή και Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ.

Ήταν μια επιβαλλόμενη τιμή προς έναν πολιτικό, ο οποίος εργάζεται άοκνα για την ανάπτυξη των κυπρο-αμερικανικών σχέσεων και, κυρίως, για την επίλυση του Κυπριακού.

Οι θέσεις Μενέντεζ και οι σκληρές επικρίσεις του κατά της τουρκικής κατοχής και του σουλτάνου είναι περισσότερο ελληνικές από εκείνες πολιτικών στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έπλεξε το εγκώμιο του Αμερικανού Γερουσιαστή και τον ευχαρίστησε για όσα πράττει υπέρ της Κύπρου και ειδικά για την Αμμόχωστο. Από την πλευρά του, ο Μενέντεζ υπογράμμισε ότι είναι υπέρμαχος στην προώθηση των σχέσεων των ΗΠΑ με την Κύπρο και την Ελλάδα, και υπογράμμισε:

Ο ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ ΚΥΠΡΟΥ – ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΠΕΙ. ΑΝΤΙ ΤΡΟΦΟΣ, ΕΓΙΝΕ ΘΗΛΕΙΑ ΑΓΧΟΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

Ανοικτή επιστολή του Σωματείου Αδούλωτη Κερύνεια προς: Κυβέρνηση, Πολιτικούς, Βουλευτές, Παράγοντες του τόπου και τον ίδιο το Λαό, όλους μας.

,

Συμπατριώτες , συμπατριώτισσες,

Είναι κουραστικό και συνάμα εξευτελιστικό να χύνονται κροκοδείλια δάκρυα και να ακούγονται γκρίνιες και παράπονα για τη Διπλωματική συμπεριφορά της Βρετανίας στο Κυπριακό και τις ενέργειες που κάμνει υπέρ των Τουρκικών θέσεων.

Το κατάντημα γίνεται πιο εξευτελιστικό και πιο κουραστικό όταν τα κροκοδείλια δάκρυα χύνονται και τα μουρμουρητά ακούγονται από άτομα και πολιτικά πρόσωπα τα οποία είναι ένθερμοι υποστηρικτές τόσο της διαδικασίας όσο και της λύσης ΔΔΟ της οποίας η Βρετανία είναι ο νονός.

Γι’ αυτό να μας επιτραπεί να σημειώσουμε τα ακόλουθα και να προβληματίσουμε με συγκεκριμένη πρόταση: Το 1959-1960, ΜΠΟΡΕΙ να δικαιολογούνται Ηγέτες και Παράγοντες της Κύπρου να μην γνώριζαν για τη δολιότητα των Βρετανών και της συνωμοτικής δραστηριότητας τους σε βάρος της Κύπρου και του Λαού μας.

Σήμερα όμως , Ηγέτες , Παράγοντες του τόπου καθώς και ο Λαός γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τις Βρετανικές Διπλωματικές δραστηριότητες υπονόμευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά την απόλυτη ταύτιση Βρετανικών και Τουρκικών επιδιώξεων στο Κυπριακό αφού ήταν και οι δύο, αρχιτέκτονες του σχεδίου διχοτόμησης της Κύπρου από το 1956.

Ζούμε ανοικτά τη Βρετανική Διπλωματική παρέμβαση υπέρ των Τουρκικών θέσεων στο Κυπριακό, προωθώντας τη νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων, κατά τρόπο μάλιστα που να συντηρεί και προϋποθέσεις για περαιτέρω προώθηση των Τουρκικών επεκτατικών σχεδίων κατά της Κύπρου στο μέλλον.

Αυτό θα καθιστά μόνιμα την Κύπρο όμηρο της Βρετανίας ως ρυθμιστικού παράγοντα στη χώρα μας, για όσο καιρό τα συμφέροντά της θα εξυπηρετούνται. Όταν τα συμφέροντά της εδώ στην Κύπρο θα παύσουν να εξυπηρετούνται, θα μας αφήσει στο έλεος της Τουρκικής επεκτατικής πολιτικής με ότι αυτό θα συνεπάγεται. Δέστε Αφγανιστάν σήμερα.

Η μάχη του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας (31 Αυγούστου 1956)

.

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

Τιμή και δόξα στους ήρωες Ιωνά Νικολάου και Κυριάκο Κολοκάση

Παρασκευή 31 Αυγούστου 1956. Μα μέρα, όχι όπως τις άλλες για την Κύπρο. Ήταν περίοδος που ο αγώνας για απαλλαγή της Κύπρου από τον αγγλικό ζυγό και Ένωσή της με την Ελλάδα συνεχιζόταν ασταμάτητα σε πόλεις και χωριά, με τους Άγγλους να εντείνουν τα καταπιεστικά τους μέτρα κατά του κυπριακού λαού, αφού η προσπάθεια του σκληρού τότε Κυβερνήτη στρατάρχη Τζον Χάρντιγκ να πετύχει παράδοση των καταζητουμένων αγωνιστών της ΕΟΚΑ είχε αποτύχει οικτρά.

Την επιχείρησε μετά το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου, αλλ’ αυτό που εισέπραξε, ήταν η παράδοση ενός…γαϊδάρου, τον οποίο η Οργάνωση φρόντισε να αμολήσει στους κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας με ξύλινα πολεμοφόδια στη ράχη και να εξευτελίσει με τον έξυπνο αυτό τρόπο, στον υπέρτατο βαθμό και σε παγκόσμιο επίπεδο, τη «γηραιά βρετανική αλβιώνα».

ΘΕΜΑ παράδοσης των καταζητουμένων, βέβαια, και εγκατάλειψης του αγώνα δεν υπήρχε υπό καμιά προϋπόθεση, δοθέντος ότι οι Άγγλοι, με τη σκληρή και απάνθρωπη στάση τους, αποδείκνυαν καθημερινά πως δεν ήθελαν λύση του Κυπριακού, ειδικά την αυτοδιάθεση, που ήταν και ο σκοπός της ΕΟΚΑ, αλλά τη συνέχιση της κυριαρχίας του στο νησί. Άλλωστε, πώς μπορούσε η απαίτηση Χάρντιγκ για παράδοση και εξευτελισμό των αγωνιστών να γίνει αποδεκτή, προς συζήτηση έστω, όταν μέχρι τα μέσα Αυγούστου 1956 είχε απαγχονίσει πέντε και προετοίμαζε για το ικρίωμα άλλους τρεις-τους Μιχαήλ Κουτσόφτα, Ανδρέα Παναγίδη και Στέλιο Μαυρομμάτη.

«Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ανέχεται κάποιους να την υπονομεύουν». Σοβαρά;

άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη

.

Το Υπουργικό Συμβούλιο, κατά την συνεδρία του την Δευτέρα στο Τρόοδος (23/8/2021), «αποφάσισε σε πρώτο χρόνο την ανάκληση ή μη ανανέωση ή μη έκδοση διαβατήριων της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αριθμό προσώπων, τα οποία είτε συμμετέχουν στο ούτω καλούμενο υπουργικό συμβούλιο του ψευδοκράτους είτε αποτελούν μέλη της επιτροπής ανοίγματος Βαρωσίων και οι οποίοι με τις πράξεις ή και τις ενέργειες τους υπονομεύουν την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατ’ αντίθεση με τις πρόνοιες του Συντάγματος».

Όπως δήλωσε ο Κυβ . Εκπρόσωπος, «είναι τα ίδια πρόσωπα τα οποία με τις συγκεκριμένες εχθρικές τους, προς την Κυπριακή Δημοκρατία, ενέργειες προωθούν την υλοποίηση των σχεδιασμών της Τουρκίας για αλλαγή του καθεστώτος της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων, κατ’ αντίθεση με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και ειδικότερα τα ψηφίσματα 550 και 789 που αφορούν το καθεστώς της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου».

• · Σημειολογικά και πολιτικά, η απόφαση του Υπουργικού είναι ορθή. Αλλ’ εξόφθαλμα όζει επικοινωνιακού και εντυπωσιοθηρικού πυροτεχνήματος…

Η απόφαση αυτή, όπως και η «καταχώρηση 5ης διακρατικής προσφυγής σε σχέση με τα όσα συνέβησαν, αλλά και τις ενέργειες στις οποίες συνεχίζει να προβαίνει η Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου», έρχονται πολύ αργά και ουσιαστικά χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα ή κόστος για την κατοχική Τουρκία. Ο Κυβ. Εκπρόσωπος, σε δηλώσεις του στο ΡΙΚ (24/8/2021) με στόμφο υπογράμμισε:

• · «Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να ανέχεται κάποιους που με τις πράξεις τους υπονομεύουν την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και ασφάλειά της και κατέχουν, ταυτοχρόνως, διαβατήριά της».

Βάναυσος εμπαιγμός

Πώς τορπιλίστηκε το σχέδιο μονομερούς Ένωσης, το 1964

.

Γράφει ο Νίκος Παπαναστασίου

Ο Μακάριος ήθελε να γίνει αντιβασιλέας της Ελλάδας!

Έγραψα πλειστάκις και δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, πως όταν είχαμε το «πάνω χέρι» με την παρουσία μιας Ελληνικής Μεραρχίας με ενισχυμένη δύναμη πυρός στην Κύπρο δεν λύσαμε το Κυπριακό – όταν η Ένωση ήταν η μόνη λύση που διασφάλιζε την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού και καθιστούσε την Ελλάδα και τον Ελληνισμό κυρίαρχη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο – να μιλούμε σήμερα για «επανένωση» και «απελευθέρωση» όταν η Τουρκία με την παρουσία 40 και πλέον χιλιάδων στρατού, είναι πλάνη.

Άλλωστε, με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (συμφωνίες κορυφής όπως κακώς αποκαλούνται) και την υποβολή χάρτη επί του εδαφικού κ.λπ. έχουμε ουσιαστικά αποδεχθεί τα τετελεσμένα της εισβολής και τη διχοτόμηση της Κύπρου με τη δημιουργία δύο «συνιστώντων κρατιδίων».

Σε προηγούμενο άρθρο μου, υπό τον τίτλο «Ποιες νοοτροπίες μας οδήγησαν στην καταστροφή», αναφέρθηκα σε όσα καταγράφουν στα βιβλία τους ο Ανδρέας Παπανδρέου «Η Δημοκρατία στο απόσπασμα» και ο Αναστάσιος Πεπονής «Τα γεγονότα και τα πρόσωπα (1969-1982)». Τώρα θα αναφερθώ σε όσα καταγράφει ο Πέτρος Ευαγγέλου. Γαρουφαλιάς, υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου, στο βιβλίο του «Ελλάς και Κύπρος». (Τραγικά σφάλματα, ευκαιρίες που χάθηκαν 19/2/1964-15/7/1965).

Η πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης και η Κύπρος (Αύγουστος 1917)

Η πιο γνωστή καρτ ποστάλ από την πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης

.

Πέτρος Παπαπολυβίου

Θα δούμε σήμερα τον απόηχο στο νησί μας της καταστροφικής πυρκαγιάς της Θεσσαλονίκης (5/6-18/19 Αυγούστου 1917), η οποία ξεσπίτωσε περισσότερους από 70.000 ανθρώπους, και κατέστρεψε πανάρχαια μνημεία και τόπους λατρείας, όπως τον ναό του Αγίου Δημητρίου, αλλοιώνοντας την όψη της πόλης. Ήταν η μεγαλύτερη αστική πυρκαγιά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, που προκλήθηκε από τη φωτιά σε μια φτωχική κουζίνα στην οδό Ολυμπιάδος, και σε ένα εικοσιτετράωρο κατέκαψε το ένα τρίτο της πόλης.

Η «νέα» Θεσσαλονίκη, όπως σχεδιάστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα και πολεοδόμο Ε. Εμπράρ, δεν είναι ακριβώς αυτή που ξέρουμε, λόγω των «επεμβάσεων» που αλλάζουν βάναυσα και ασύδοτα το αστικό και το παραλιακό νεοελληνικό τοπίο, μέχρι και τις μέρες μας. Όμως σίγουρα, ειδικά με τους ανοικτούς ορίζοντες προς τον Θερμαϊκό, ελάχιστη σχέση είχε με την οθωμανική φυσιογνωμία του κέντρου της πόλης. Τα αμέσως επόμενα χρόνια η έλευση δεκάδων χιλιάδων νέων κατοίκων θα μεταμόρφωνε και δημογραφικά την «πρωτεύουσα των προσφύγων».

Στην Κύπρο, τα τηλεγραφήματα για την πυρκαγιά δημοσιεύθηκαν σε όλες τις εφημερίδες. Μετά τα σχόλια για την έκταση της καταστροφής, τις υλικές ζημιές και τις δεκάδες χιλιάδες αστέγους, ακολούθησαν παραινετικά άρθρα για την ανάγκη κυπριακής συνδρομής υπέρ των πυροπαθών. Το άρθρο «Εθνική συμφορά», της μεγάλης εφημερίδας της Λευκωσίας «Φωνή της Κύπρου», ήταν το πιο αντιπροσωπευτικό της σχετικής αρθρογραφίας, αφού παρουσίαζε το τεράστιο υλικό κόστος και τις ανυπολόγιστες καταστροφές και έθετε τα συνήθη, ως προς την παραδοσιακή ρητορική, ζητήματα «εθνικού καθήκοντος και αλληλεγγύης», μη αποφεύγοντας να αναφερθεί στην πληθυσμιακή σύνθεση της πόλης:

Η “μεραρχία” και η στρατηγική επίπτωση της στρατιωτικής αδρανείας Καραμανλή στην κρίση του 1974

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

“Όπως όμως απεδείχθη ει των υστέρων, μόνο στις 10 Αυγούστου το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων εξέδωσε τροποποιητική οδηγία για την προετοιμασία νέας επιθέσεως στην Κύπρο, με σκοπό την κατάληψη της Αμμοχώστου και της χερσονήσου της Καρπασίας. Μέχρι τότε, η οδηγία που είχε κοινοποιηθεί στο 6ο Σώμα Στρατού, προϊδέαζε για περιορισμένη επέκταση μέχρι την κατάληψη και συνένωση με τον τουρκοκυπριακό θύλακα Σερνταρλί (Τζιάος). Η μεταβολή του καθορισμού πολύ ευρύτερου επιχειρησιακού σκοπού από τουρκικής πλευράς συνιστούσε μείζονα εξέλιξη, η οποία σαφώς θα πρέπει να αποδίδεται στην μέχρι τότε διαπίστωση των Τούρκων ότι στις 17 προηγούμενες ημέρες, η κυβέρνηση Καραμανλή είχε αποφύγει επιμελώς να στείλει οποιαδήποτε στρατιωτική ενίσχυση στην Κύπρο, δίχως αμφιβολία μια απρόσμενη και ευνοϊκή γι’ αυτούς εξέλιξη, ανάλογης βαρύτητος με την παράλυση που διέκρινε την ελληνική πλευρά στις 20 Ιουλίου. Η πραγματικότητα αυτή, επιβεβαιώνει αναντιλέκτως ότι τυχόν ανάπτυξη δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού το διάστημα αυτό, μπορούσε να αποθαρρύνει την Τουρκία από πιο φιλόδοξα στρατιωτικά σχέδια όμως η αντίληψη και οι αποφάσεις Καραμανλή – Αβέρωφ αποστέρησαν την Ελλάδα από κάθε έννοια ουσιαστικής αποπτροπής στο Θέατρο Επιχειρήσεων της Κύπρου“!

Το ανωτέρω απόσπασμα προέρχεται από το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο μου “ΕΛΔΥΚ Η τελευταία μάχη”, στο δεύτερο μέρος του οποίου αναλύονται οι πολιτικοστρατιωτικές εξελίξεις στο διάστημα της ψευδοεκεχειρίας 23 Ιουλίου – 13 Αυγούστου 1974, που επηρέασαν αποφασιστικώς το αποτέλεσμα στην δεύτερη φάση των πολεμικών επιχειρήσεων στην Κύπρο.

Η αποκάλυψη των αποφάσεων της τουρκικής πλευράς, προκύπτει μέσα από την μελέτη τουρκικών πηγών για τα γεγονότα του 1974. Ελάχιστα έχουν μελετηθεί οι τουρκικές πηγές για να διαπιστώσουμε σήμερα τι γινόταν από την “άλλη πλευρά του λόφου”, όπως θα έλεγε ο Λίντελ Χαρτ, και να το συσχετίσουμε με τις δικές μας αποφάσεις και ενέργειες.

Στο βιβλίο Phase Line Attila. The Amphibious Campaign for Cyprus 1974 που παρουσιάσθηκε το 2019 από τους Edward Ericksson και Uyar Mesut, υπάρχουν πολλά λάθη και κενά ως προς τα όσα αφορούν την ελληνική πλευρά αλλά η συμμετοχή ενός Τούρκου συγγραφέα και η ευχερής πρόσβασή του σε τουρκικές πηγές, επιτρέπει παράθεση πολλών χρήσιμων στοιχείων για τα στρατιωτικά ζητήματα της Τουρκίας. Στο βιβλίο, εξηγείται ότι αμέσως μετά την πρώτη φάση των επιχειρήσεων και τις συνεχείς παραβιάσεις της συμφωνίας καταπαύσεως του πυρός από τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής, το 6ο Σώμα Στρατού που ηγείτο, είχε προϊδεαστεί για πιθανή ανάληψη νέας επιχειρήσεως προς διεύρυνση της τουρκικής ζώνης κατοχής αλλά σε περιορισμένη κλίμακα. Κύρια επιδίωξη ήταν η διεύρυνση προς ανατολάς του κατεχομένου θυλάκου Λευκωσίας – Κυρηνείας που είχε δημιουργηθεί, μεταξύ Κυρηνείας – Λευκωσίας, μέχρι τον θύλακα Σερνταρλί (Τζιάς) που δεν είχε εξαλειφθεί. Δηλαδή οι τουρκικές δυνάμεις θα προωθούντο χονδρικώς περί τα 30 χλμ. ανατολικώς, μέχρι περίπου το Λευκόνοικο, δημιουργώντας έναν ευρύ θύλακα στο βόρειο τομέα της νήσου, πολύ μικρότερης όμως εκτάσεως εν σχέσει με τα εδάφη που κατέχονται σήμερα.

Έτσι ηττήθηκε ο πατριωτισμός από τα προσωπικά συμφέροντα

Η περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου. Φωτογραφία Τζουμχουριετ

αναδημοσίευση από τις Απόψεις
άρθρο του Σενέρ Λεβέντ

.

Ρώτησα έναν φίλο μου ο οποίος ζει στον νότο: «Υπάρχουν πολλοί Ελληνοκύπριοι που θέλουν να επιστρέψουν στο Βαρώσι κάτω από τουρκική διοίκηση;» «Πολλοί», είπε. Άρα δεν φοβούνται όπως παλιά να ζήσουν στα κατεχόμενα εδάφη. Λέω όπως παλιά, επειδή κάποτε φοβόντουσαν. Εκπλήσσονταν ακόμα και για το πώς ζούμε εμείς εδώ. Θυμάμαι τι συζητήσαμε εκείνο βράδυ στο Χίλτον στις αρχές της δεκαετίας του 1980 που συμμετείχαμε κατόπιν ομαδικής πρόσκλησης. Με είχαν ρωτήσει το εξής οι Ελληνοκύπριοι δημοσιογράφοι φίλοι με τους οποίους καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι: «Πού μένεις;»

«Στην Αμμόχωστο», είπα. «Δηλαδή, θα επιστρέψεις στην Αμμόχωστο μετά που θα τελειώσει η βραδιά;» «Ναι». «Θα περάσεις από την Άσσια;» «Ναι». «Δεν φοβάσαι;» «Τι να φοβηθώ;» «Δηλαδή θα περάσεις μέσα από ένα τουρκικό στρατόπεδο και δεν θα σε πειράξει ο στρατός, έτσι δεν είναι;».

Είχα εκπλαγεί πολύ με αυτή την ερώτηση. Άρα, δεν ήξεραν απολύτως τίποτα. Δεν είχαν καθόλου ιδέα για τη ζωή στην κατεχόμενη περιοχή. Νόμιζαν ότι όλοι ζούσαμε κάτω από αυστηρό στρατιωτικό έλεγχο και ότι μας ερευνούσε ο στρατός σε κάθε σοκάκι. Και δεν ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι εκείνοι που μου υπέβαλαν αυτή την ερώτηση. Ήταν δημοσιογράφοι. Ήμασταν στον πρωτοχρονιάτικο χορό που διοργάνωσε η Ένωση Συντακτών. Πώς γίνεται να μην αντιλαμβάνονταν καθόλου τη ζωή στον βορρά. Τι είδους προπαγάνδας προϊόν ήταν αυτό. Ήξερα ότι όταν κοίμιζαν τα παιδιά στα πρώτα χρόνια μετά το 1974 τα φόβιζαν για να κοιμηθούν λέγοντας «κοιμήσου, αλλιώς θα έρθουν οι Τούρκοι στρατιώτες», αλλά για να πω την αλήθεια αυτό δεν το ήξερα.

Παρέμβαση του Πάνου Ιωαννίδη στην Πρώτη Εκπομπή στο Ράδιο Πρώτο, με θέμα «Κεφάλαιο 7 Χάρτη ΟΗΕ – Βρετανία – Δέον Γενέσθαι»

Πάνος Ιωαννίδης, Νομικός, Ανεξάρτητος Πολιτευτής

Καλημέρα σας, κ. Πούλλαδε.

Πρέπει να πω, ότι «αυτή η παρέμβαση γίνεται με ανάμεικτα συναισθήματα και με ιδιαίτερο θυμό», διότι «όσα θα ακουστούν, αποδεικνύουν την ολιγωρία στη διαχείριση του Εθνικού μας Ζητήματος». Γι’ αυτό, οι απόψεις θα λεχθούν χωρίς προσχήματα, απλά και ακριβολογώντας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ευπαίδευτοι Συμπολίτες μας που ασχολούνται διαρκώς με το Κυπριακό Ζήτημα (όπως λ.χ. η Φανούλα Αργυρού, ο Δρ. Γιάννος Χαραλαμπίδης, ο Σάββας Ιακωβίδης και πολλοί άλλοι), τονίζουν «πόσο άσκοπο είναι, ακόμα και να απευθυνόμαστε στα ΗΕ και να μαζεύουμε αβολίδοτα ψηφίσματα κατά της Τουρκίας», διότι:

«Τα Ψηφίσματα για την Κύπρο δεν συζητούνται υπό το Κεφ. 7 του Χάρτη των ΗΕ και, συνεπώς, εάν το Κράτος-μέλος κατά του οποίου εκδόθηκε ένα καταδικαστικό Ψήφισμα δεν πειθαρχήσει, δεν υπάρχει τρόπος εξαναγκασμού και επιβολής κυρώσεων…»!

Όπως δηλαδή συμβαίνει με την Τουρκία, η οποία (από το 1974 και για 47 χρόνια} «γράφει στα παλιά της τα παπούτσια» όλα τα Ψηφίσματα και ολόκληρο τον ΟΗΕ, χωρίς καμιά συνέπεια… Απλώς και μόνο «διότι το Κυπριακό και τα περί Κύπρου Ψηφίσματα δεν γράφτηκαν ποτέ υπό το Κεφ. 7»!!

Και διερωτάται η κοινή λογική: «Καλά..! Όλοι γνωρίζουν περί του Κεφ. 7 και τη σημασία του… ΟΙ Κυπριακές Κυβερνήσεις -από το ‘74 μέχρι και σήμερα- δεν το γνώριζαν..»;;

Άμεση η απάντηση: «Βεβαίως το γνώριζαν…»!

Μοιραία η 2η ερώτηση: «Εφ’ όσον το γνώριζαν, γιατί «κανένας Πρόεδρος της ΚΔ δεν αντέδρασε, απαιτώντας την εγγραφή του Κυπριακού στο Κεφ. 7, ούτως ώστε να προβλέπονται Κυρώσεις εάν η Τουρκία δεν πειθαρχεί στα Ψηφίσματα»;;

Σκληρή η απάντηση: «Λόγω Βρετανολαγνείας, λόγω ψοφοδεϊσμού και λόγω αδυναμίας των κατά καιρούς “ηγετών” να αντισταθούν στη βούληση του πάλαι ποτέ Αποικιοκράτη τους», εξ ού και δεν αντέδρασε κανένας ούτε και στο συνωμοτικό Ψήφισμα των Βασιλείου-Θάτσερ 649/1990, με το οποίο δόθηκε -για πρώτη φορά και παραβιάζοντας κάθε άλλο Ψήφισμα περί Κύπρου- επίπλαστη νομιμότητα στην καταστροφική Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία.

Πώς η πολιτική Μητσοτάκη-Δένδια ενίσχυσε την Τουρκία στο Αιγαίο και έφερε τον Αττίλα ΙΙΙ στην Κύπρο

.

Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας – Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής

Στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ κατ’ επανάληψη ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης προτίμησε τις Μυστικές Συνομιλίες με τους Τούρκους, και ο ΥπΕξ Δένδιας υλοποίησε μια πολιτική εθνικά κρίσιμων και μεγάλων σφαλμάτων. Έτσι ενίσχυσαν συστηματικά την μόνιμα κατακτητική Τουρκία σε βάρος Ελλάδος και Κύπρου.

Όμως, η διαχρονικά εμμανής προπαγάνδα του Ενιαίου Κυβερνητισμού, που τώρα υπηρετεί η ΝΔ, παρουσιάζει μια τελείως ανεστραμμένη εικόνα της εξωτερικής πολιτικής μας, σαν διεθνή θρίαμβο… Ο σημερινός πρωθυπουργός συγκρίνεται, για λόγους κυνικής ψηφοθηρίας, με τον απελθόντα. Αλλά η σύγκριση με ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα, ως πρωθυπουργό (οι κατοχικοί, δωσίλογοι εξαιρούνται) δεν αποτελεί τίτλο τιμής για τον Μητσοτάκη. Γιατί ο Τσίπρας θα μείνει στην Ιστορία ως αυτός που παρέδωσε στους Σκοπιανούς τη Μακεδονία (όνομα, εθνότητα, γλώσσα). Βεβαίως υπάρχει συνεχόμενη ευθύνη και του Μητσοτάκη.

Η σημερινή κυβέρνηση οδήγησε τον ελληνισμό σε απανωτές ήττες και στον Αττίλα ΙΙΙ, στα Βαρώσια. Έτσι δικαίως ο ελληνικός λαός βλέπει νέες «Πρέσπες» σε Αιγαίο και Κύπρο.

Ούτε σχέδια Ανάν, ούτε σχέδια Ερντογάν

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Ο Αττίλας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Με την επίσκεψή του στην Κατεχόμενη περιοχή της Κύπρου ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν αποκάλυψε τον πραγματικό στόχο του: Τη δημιουργία ενός εκτρωματικού νομικού και πολιτειακού σχήματος, μέσω του οποίου η Τουρκία θα ελέγχει πλήρως τον Βορρά και μερικώς τον Νότο. Στην επέτειο της τουρκικής εισβολής ο Ερντογάν μαζί με τον εκλεκτό του, τον Τουρκοκύπριο ψευδοπρόεδρο Τατάρ, έδειξαν ότι συνεχίζουν την επιθετικότητα και τη νεο-οθωμανική γραμμή και αδιαφορούν για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Από τις δηλώσεις του Τατάρ κρατώ τρία σημεία που δείχνουν καθαρά τα τουρκικά σχέδια: Ο Ερσίν Τατάρ, που εξελέγη από τους εποίκους και όχι τόσο από τους Τουρκοκυπρίους, μεταξύ άλλων έκανε λόγο για ρατσιστική νοοτροπία των Ελληνοκυπρίων, εξαιτίας της οποίας δεν μπόρεσε από το 1963 μέχρι σήμερα, ούτε με το σχέδιο Ανάν, ούτε στο Κραν Μοντάνα, ούτε στη Γενεύη, να βρεθεί μια λύση στη βάση της ομοσπονδίας.

Τον Δεκἐμβριο του 1963 άρχισε η ανταρσία των Τουρκοκυπρίων με τη μυστική στήριξη Τούρκων αξιωματικών κατά της νόμιμης κυβερνήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία οδήγησε  στη χάραξη της πράσινης γραμμής στον χάρτη της Λευκωσίας και στον βομβαρδισμό αμάχων Ελληνοκυπρίων στην Τυλληρία το καλοκαίρι του 1964. Με την ανταρσία και την αποχώρηση Τουρκοκυπρίων υπουργών και βουλευτών από τα όργανα του Κυπριακού κράτους δόθηκε η ευκαιρία για την υλοποίηση ενός βήματος προς τη διχοτόμηση.

Η ψευδοεκεχειρία του 1974 και η τυφλή αποφυγή στρατιωτικών επιλογών από την Αθήνα

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Τις απογευματινές ώρες της 22ας Ιουλίου 1974, στην Κύπρο ετίθετο σε εφαρμογή συμφωνία καταπαύσεως του πυρός, κατόπιν συνεννοήσεων υψηλού επιπέδου μεταξύ Αθηνών, Αγκύρας και Ουάσιγκτον, εξ αμερικανικής μεσολαβήσεως. Όμως από την πρώτη ώρα ενάρξεως της συμφωνίας και μέχρι τις 13 Αυγούστου 1974, δηλαδή επί 22 ημέρες, οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής συνέχιζαν κατ’ επιλογήν την προώθηση των γραμμών τους διά της βίας, επεκτείνοντας τα όρια του θυλάκου Λευκωσίας – Κυρηνείας που είχαν εξασφαλίσει. Όλο αυτό το διάστημα, η Τουρκία συνέχισε να στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις και να αναλαμβάνει επιλεκτική πολεμική δράση. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ψευδοεκεχειρία.

Οι Τούρκοι έπρατταν αναλόγως, επειδή η συμφωνία προέβλεπε κατάπαυση του πυρός αλλά δεν καθόριζε γραμμή κατεχομένων θέσεων μεταξύ των δύο αντιπάλων. Ως εκ τούτου, πέραν της διαδικασίας διαπραγματεύσεων της Γενεύης στην οποία είχαν δεσμευθεί, οι Τούρκοι δεν παρέλειπαν να εκμεταλλεύονται το στρατιωτικό πλεονέκτημα που είχαν αποκτήσει επί του πεδίου, διευρύνοντας όπως επιθυμούσαν την κατεχομένη ζώνη. “Και στην τράπεζα (των διαπραγματεύσεων) και στο πεδίο (των επιχειρήσεων)”, το τουρκικό δόγμα.

Πώς αντέδρασε η Ελλάδα σε αυτή την εξέλιξη; Με το δόγμα “μόνο στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων”. Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις “τυφλά”, αγνοώντας τις εξελίξεις στο στρατιωτικό επίπεδο και αδιαφορώντας για την λήψη στρατιωτικών μέτρων προκειμένου να:

Η πολιτική του κατευνασμού απέτυχε. Κατεπειγόντως νέα στρατηγική

αναδημοσίευση από τις Απόψεις
άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη

.

Τα σχέδια των Τούρκων για την Αμμόχωστο ήταν γνωστά εδώ και χρόνια. Γιατί, συνεπώς, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία ολοφύρονται ως μωρές Ιερεμιάδες; Ο Τούρκος Πρόεδρος ήταν ξεκάθαρος από πέρσι τον Οκτώβρη-Νιόβρη. Οι προθέσεις της Άγκυρας ήταν εξίσου ξεκάθαρες και τις διαμήνυσαν κατ’ επανάληψη.

Οι Τούρκοι έχουν ένα… «καλό» για τους τρεμαλέους ηγέτες του Ελληνισμού: Βροντοφωνάζουν δημόσια τις απαιτήσεις και διεκδικήσεις τους.

Και επειδή γνωρίζουν σαν τον παρά τον κάλπικο τις τουρκοφοβικές ηγεσίες του ελληνισμού, οι οποίες ασκούνται μόνο σε φλυαρίες και λήρους, προχωρούν ανεμπόδιστα την υλοποίηση των σχεδίων τους.

Όπως τώρα με την Αμμόχωστο. Το Εθνικό Συμβούλιο συνήλθε την Τετάρτη (21.7.2021) για να ενημερωθεί από τον Πρόεδρο για τα διαβήματα και την τηλεφωνική-επιστολική διπλωματία του προς ξένους αποδέκτες και τις γονυπετείς εκκλήσεις του να αποτρέψουν την νέα τουρκική εκνομία.

Ο Ν. Αναστασιάδης και οι Εθνοσύμβουλοι επικαλέστηκαν τα ψηφίσματα 550 (1984) και 789 (1992), που αφορούν την Αμμόχωστο, για να απαιτήσουν από την κατοχική Τουρκία να τα σεβαστεί. Αλλά, τι; Ξεχνούν όλοι ότι ο Αναστασιάδης μετέτρεψε την όποια ισχύ αυτών των ψηφισμάτων σε ΜΟΕ, για να καλοπιάσει και να κατευνάσει το τουρκικό θηρίο.

Για ακόμα μια φορά, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία επιβεβαιώνουν ότι δεν έχουν στρατηγική μακράς πνοής για απελευθέρωση και σωτηρία της Κύπρου. Δεν έχουν σχέδιο Β’. Δεν ξέρουν τι να κάνουν.