Η εν ψυχρω δολοφονια του Εφ.Ανθυπολοχαγου Καταδρομων Αντωνιου Αντωνιου. Κυπρος 1974.

.

Ο ήρωας του 1974 Εφ. Ανθυπολοχαγός Καταδρομέας της 33ης Μοιρας Αντώνιος Αντωνίου

Με την επιστροφή του από στρατόπεδο των Καταδρομέων στην Ρεντίνα της Μακεδονίας, ο Ανθυπολοχαγός Αντωνίου Αντώνιος δεν άργησε να κληθεί στο καθήκον για την πατρίδα.

Με το ίδιο χιτώνιο που φορούσε στην σχολή , πήγε στην μάχη , πολέμησε και έπεσε ηρωικά μαχόμενος ενάντια στον Τούρκο εισβολέα της Κύπρου το 1974.

36 χρόνια μετά  τα ιερά οστά του Αξιωματικού Καταδρομέα παραδόθηκαν στην οικογένεια, ενώ μαζί τους βρέθηκε και το χιτώνιο του με εμφανείς τις πισώπλατες σφαίρες που δέχθηκε ο γενναίος Ανθυπολοχαγός.

Σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν, ο Αντωνίου τραυματίστηκε στην λεκάνη από πολυβόλο όπλο και πιάστηκε ζωντανός απ τον εχθρό.  Οδηγήθηκε σε περιοχή παρα το Γ.Σ Πράξανδρος στην Κερύνεια.

Εκεί ο εχθρός αφού έστησε ένα εκτελεστικό απόσπασμα δολοφόνησε  πολλούς Ελληνοκύπριους Στρατιώτες, μεταξύ αυτών και τον Ανθυπολοχαγό της 33 Μ.Κ Αντώνιο Αντωνίου.

Στον ίδιο ομαδικό τάφο ανευρέθησαν άλλοι 38 Ελληνοκύπριοι…

Advertisements

H τέχνη του ήταν να σκοτώνει Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους !

.

Η τέχνη του ήταν να σκοτώνει

84 ετών ο άνθρωπος. Παλιό μέλος της ΤΜΤ. Καλεσμένος σε ζωντανή εκπομπή, κοινοποίησε τις αναμνήσεις του. … Αυτοί που άκουγαν δεν πίστευαν στα αυτιά τους… Και τι δεν είπε…

Ο άνθρωπος ήταν ο απόλυτος χασάπης ανθρώπων….

Το 1974 ήταν αξιωματικός στην περιοχή Μεσαριά…  Μιλούσε για τους  Ελληνοκύπριους αποκαλώντας τους  ¨γκιαούρηδες¨ . Καυχήθηκε λοιπόν πως : Εγώ ¨κανόνιζα¨ τους αιχμάλωτους  γκιαούρηδες που τους έφερναν εκεί¨.

Ο δημοσιογράφος που του παίρνει συνέντευξη, έκπληκτος τον ρωτά  ¨Όταν σκότωνες άοπλους ανυπεράσπιστους αθώους ανθρώπους, πως το έκαμνες αυτό βλέποντας τους στα μάτια; ¨

Ο άνθρωπος δεν αισθανόταν καμία μετάνοια. Μάλιστα διηγώντας τα, άνοιγε και η όρεξη του.

Έλεγε : Και εκείνοι πολλά έκαναν. Ακόμη και αν αυτοί ήταν αθώοι εγώ που να έβρισκα αυτούς που τα έκαναν;  Το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου. Όταν ήρθε ο στρατός στο χωριό μας τους συνόδεψα ως  την μύτη της Καρπασίας. Ήμουν πολύ χαρούμενος. Όταν πλησίασα στην μύτη είδα πως εκεί καθόταν πολλοί Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι. Πρόθεση μου ήταν να τους καθαρίσω όλους. Κάποιοι που το κατάλαβαν αυτό, ενημέρωσαν τον αξιωματικό τους.  Ο εκ Τουρκίας αξιωματικός Χακκί Μπορατάς μου είπε πως ¨Εάν απομακρυνθείς από δίπλα μου θα σε πυροβολήσω¨.  Αναγκαστικά έμεινα δίπλα του. Καιγόμουν που μου ξέφυγαν¨

Ιωάννης Σκαλιστής 211 Τάγμα Πεζικού- Κύπρος 1974: Με μία σφαίρα στο κεφάλι…..

.

Αντώνης Λάζαρου Σκαλιστή Αδερφός του Ήρωα Ιωάννη Σκαλιστή 22 Ιουλίου 1974 211 ΤΠ Λευκωσία -Τράχωνας.

Ρώτησα τι είναι αυτή η τρύπα στο κρανίο .Η λάμψη των ματιών του χώθηκε μέσα στα δικά μου,  ήταν σφαίρα ,είπαν τον εκτέλεσαν, η γη έφυγε κάτω από τα πόδια μου.

44 χρόνια θαμμένος το παλικάρι μας που υπεράσπισε την Λευκωσία με την ίδια του την πολύτιμη ζωή για νάχουμε εμείς Ελευθερία Και φευγαλέα συμπόνοια έτσι περάσαμε και περνούμε ζωντανοί νεκροί την τραγωδία μας.

Τώρα μετά από 44 χρόνια τα κόκκαλά σου τα ιερά βγαίνουν στην επιφάνεια από άγνωστους μέχρι στιγμής τάφους.Ιερά οστά της Ελευθερίας ,Μάρτυρας Εσύ ,Εμείς όλοι οι συγγενείς των Ηρώων Αγνοουμένων μας ,Μάρτυρας μου η Πατρίδα μου .Ακόμη ακούω τη φωνή σου 19 Ιουλίου 1974 απόγευμα Παρασκευής ,Μητέρα να πεις του Πατέρα μου και του Αντώνη είμαι καλά εγώ, εδώ θα μείνω να υπερασπίσω το φυλάκιο μου και τη γη μας.Ήταν λεπτός ο Ιωάννης Σκαλιστής και νευρώδης,ενθουσιώδης με πολύ αγάπη στην Πατρίδα.

Απόλυτη σιωπή, Πάτερ Διομήδη κάνε τη δέηση σε παρακαλώ,μετά μια κραυγή από όλους μας αφήστε μας ,αφήστε μας να τον φιλήσουμε.Λέξεις και κλάμα ένας ήχος,ποια θλίψη δεν είναι δική μου.Μια φωνή μας λέει έχει πράγματα που δεν τα γνωρίζεται ακόμη ,δεν γνωρίζεται πόσο βασανίστηκα όσο και οι γονείς Πατέρας μας+ Λάζαρος και Εύα ,πως έπεσα , δίψασα και κανείς δεν μου έδωσε νερό να ξεδιψάσω και επιμένει δεν γνωρίζεται τίποτα για τον μαρτυρικό θάνατο μου ,κοιτάξτε τα οστά μου κοιτάξτε τις ριπές όπλων από κεφάλι μέχρι πόδια ,τον άγριο βασανισμό μου.

Μαρτυρία του Ανδρέα Τ. Λουκά: «Λυπάμαι που δεν σκοτώθηκα, να γλιτώσω από τον εξευτελισμό»

.

Η ΔΙΑΤΑΓΗ
Αντί να βοηθηθεί η ΕΛΔΥΚ, που επετίθετο κατά του Κιόνελι, οι στρατιώτες μας διατάχθηκαν να επιστρέψουν πίσω και να πέσουν να κοιμηθούν!

Από Άγιο Ερμόλαο προς Αγύρτα…

Του Ανδρέα Τ. Λουκά*

Μια προσωπική μαρτυρία για τις αποφράδες μέρες

Ο Ανδρέας Τ. Λουκά είναι πρόσφυγας από το Αγριδάκι της κατεχόμενης Κερύνειας μας. Σε επιστολή-μαρτυρία του προς το Σάββα Ιακωβίδη, με αφορμή τα συμβαίνονται στην Εθνική Φρουρά, με τα συνθήματα και την προτροπή του Υπουργού Άμυνας προς νεοσυλλέκτους να γίνουν ρουφιάνοι καταδότες, καταθέτει την προσωπική του εμπειρία από τις αποφράδες εκείνες ημέρες του 1974. Και λέγει πολλά…

Θα διηγηθώ μια ιστορία, η οποία εκτυλίχτηκε το 1974, στη διάρκεια της εισβολής. Όχι για να παραστήσω τον σπουδαίο ή τον αγωνιστή. Μακριά από μένα τέτοιες σκέψεις. Βρισκόμουν με πλήθος άλλων επιστρατευμένων στον περίβολο του Γυμνασίου Κύκκου, από το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974.

Αφού οπλιστήκαμε, όσοι είχαμε το κουράγιο, όπως-όπως, με ό,τι βρήκαμε σε κάποιαν αποθήκη κοντινού στρατοπέδου, φορτωθήκαμε μόλις βράδιασε σε κάποια φορτηγά και κατευθυνθήκαμε προς την Κερύνεια. Όταν φτάσαμε όμως στη Σκυλλούρα, τα αυτοκίνητα έστριψαν βόρεια, προς τη νότια μεριά του φλεγόμενου Πενταδακτύλου και όταν φτάσαμε στον Άγιο Ερμόλαο, μας κατέβασαν.

Μνήμη της Ευφροσύνης Προεστού, της Κυράς της Λαπήθου – Κύπρος 1974.

.

Ένα θαύμα έσωσε το 1974 δώδεκα εγκλωβισθέντες στρατιώτες στην καταληφθείσα από τον Αττίλα Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας στην Κύπρο.

Το θαύμα ονομαζόταν Ευφροσύνη Προεστού, 71 χρονών τότε, πραγματική σωτήρας των αγνοουμένων επί ένα μήνα νεαρών πολεμιστών Πανίκου Παραλιμνίτη, Κώστα Καστελλανή, Γιώργου Χριστοφή, Στέλιου Θεοδούλου, Κούλλη Κυριάκου, Νίκου Παπαναστασίου, Παύλου Νικολάου, Ανδρέα Γρηγορίου και Νίκου Νικολάου τού 286 ΜΤΠ και των Πολύκαρπου Πέτρου  και Γιώργου Παπανικολάου του 256 ΤΠ.

Στη μάχη-μακελειό που εξαπέλυσε την Τρίτη 6 Αυγούστου, για την κατάληψη Καραβά και Λαπήθου, η 28η Μεραρχία τού Αττίλα, δυνάμεως 8.000 ανδρών, έναντι δύο ισχνών λόχων του 256ΤΠ κι ενός του 286 ΜΤΠ συνολικής δύναμης 165 ανδρών, που μαζί τους βρέθηκαν την τελευταία στιγμή και 31 ναρκοθέτες του 70ΤΜΧ, οι συνολικές απώλειες τής ΕΦ ήσαν 86 ηρωικοί νεκροί και αγνοούμενοι, που κυκλώθηκαν, εγκλωβίστηκαν κι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές.

Θεόσταλτη η Ευφροσύνη, απέκρυψε και τροφοδοτούσε επί ένα μήνα τους δώδεκα. Ως τις 4 Σεπτεμβρίου, που τους εντόπισε ο Αττίλας. Δύο κατάφεραν να διαφύγουν. Οι υπόλοιποι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, τούς έστησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, γλύτωσαν όμως την τελευταία στιγμή, όταν οι Τούρκοι βεβαιώθηκαν πως είχε ειδοποιηθεί ο Ερυθρός Σταυρός.

Φρικτά και ανήκουστα μαρτύρια υπέστη άκαμπτη μέχρι τέλους και η γριά Ευφροσύνη. Επάξια πήρε τον τίτλο ευγνωμοσύνης Κυρά τής Λαπήθου. Απεβίωσε στα 90 της το 1993. Η προτομή της στήθηκε κοντά στο κατοχικό οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας το 2002 και από εκεί ατενίζει τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο.

Σαν ανέκδοτο : Ένας Τούρκος, ένας Ρώσος και ένας Ιρανός…

.

O αναπληρωτής πρόεδρος του HDP Σεζάι Τεμμελί, σχετικά με την τριμερή σύνοδο της Άγκυρας στην οποία μετείχαν Ο Ερντογάν, ο Πούτιν και ο Ρουχανί, δήλωσε:

¨Βλέποντας αυτά που συζητούνται σχετικά με αυτά που συμβαίνουν στην Συρία, μοιάζει με ανέκδοτο. Τούρκος, ένας Ρώσος και ένας Ιρανός έκατσαν και συζητάνε για την Συρία.

Και όμως αυτοί που θα έπρεπε να μιλάνε είναι οι Σύριοι. 200.000 άτομα τα οποία στερήθηκαν τα σπίτια που είχαν στο Άφριν, βρίσκονται αντιμέτωποι με θέματα τροφής , νερού και καταλύματος. Αυτοί οι οποίοι μετέφεραν εκεί τα απόβλητα της ISIS τα μέλη του OSO, να τους πάρουν και να φύγουν μαζί.

Σήμερα στο Άφριν συμβαίνουν αρπαγές και λεηλασίες. Οι λεηλατούντες έφτασαν στο σημείο να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ο ΠτΔ βγαίνει και δηλώνει πως ¨Εάν δεν υπάρχει γαλήνη στην Συρία δεν υπάρχει γαλήνη και στην Τουρκία¨.

 Μα εσείς είστε που διώξατε την γαλήνη από την μοναδική περιοχή της Συρίας που είχε γαλήνη στην διάρκεια του πολέμου.¨

Σαν να σας ακούγονται γνώριμα όλα αυτά που λέει ο Τεμμελί, έτσι δεν είναι ; Και η κατάσταση στην Κύπρο αν ανέκδοτο δεν είναι; Σε αυτούς λοιπόν που λένε πως ¨Αν δεν υπάρχει γαλήνη στην Τουρκία δεν υπάρχει γαλήνη και στην Κύπρο¨, το ερώτημα είναι το εξής: ¨Ποιος είναι αυτός λοιπόν που διώχνει την γαλήνη από την Β. Κύπρο;¨.

Η μαρτυρία του αμερικανού πρέσβη Ουίλιαμ Κρόφορντ για το τελευταίο Πάσχα στο Μπέλαπαϊς

.

Μακάριος Δρουσιώτης

Μετά τον τερματισμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων, τον Αύγουστο του 1974, ένας σημαντικός αριθμός Ελληνοκυπρίων παρέμεινε στην κατεχόμενη περιοχή. Συνηθίσαμε να τους λέμε εγκλωβισμένους, όμως στην πραγματικότητα ήταν σκλαβωμένοι. Εγκλωβισμένος είναι αυτός που θέλει να φύγει και δεν μπορεί, ενώ σκλαβωμένος είναι αυτός που έχει την ευχέρεια να φύγει, αλλά προτιμά να ζήσει στη γη του, υπό συνθήκες σκλαβιάς.

Οι σκλαβωμένοι Ελληνοκύπριοι ήταν περίπου 20.000, οι πλείστοι στη χερσόνησο της Καρπασίας και οι υπόλοιποι διασκορπισμένοι σε όλο το εύρος της κατεχόμενης περιοχής. Στις ελεγχόμενες από την κυπριακή κυβέρνηση περιοχές ζούσαν γύρω στις 6.000 Τουρκοκύπριοι, οι περισσότεροι στην Πάφο, ενώ γύρω στις 9.000 βρήκαν καταφύγιο στις Βρετανικές Βάσεις, στην Επισκοπή.

Η Τουρκία είχε ένα έτοιμο σχέδιο εθνικού ξεκαθαρίσματος και τη δημιουργία στην Κύπρο δύο αμιγώς εθνικών περιοχών, μιας ελληνικής στο νότο και μια τουρκικής στο βορρά. Η προτεραιότητά της ήταν η μετακίνηση όλων των Τουρκοκυπρίων στον ελεγχόμενο από τον τουρκικό στρατό βορρά και η σταδιακή εκδίωξη όλου του ελληνικού πληθυσμού.

Ύστερα από πολλές πιέσεις η Τουρκία εξασφάλισε, τον Ιανουάριο του 1975, τη μετακίνηση των Τουρκοκυπρίων που διέφυγαν στις βάσεις στον κατεχόμενο βορρά, ενώ συνέχιζε να πιέζει για να τους ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.

«I surrender» Η ιστορία μιας φωτογραφίας

Ο γάιδαρος που παραδόθηκε στον Άγγλο κυβερνήτη της Κύπρου, όταν αυτός κάλεσε τους μαχητές της ΕΟΚΑ να παραδοθούν με τα χέρια ψηλά και τη φράση: «I surrender»

.

Στις 16 Αυγούστου 1956, η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, με προκήρυξη της, ανακοίνωσε την προσωρινή παύση των επιχειρήσεών της εναντίον των Βρετανών, προκειμένου να διευκολύνει την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης μέσω της διπλωματικής οδού.

Ο Βρετανός κυβερνήτης της Κύπρου, Χάρντιγκ, θεώρησε την προκήρυξη ως δείγμα αδυναμίας της ΕΟΚΑ και απαίτησε τη διάλυση της οργάνωσης εντός 20 ημερών και την παράδοση των Κυπρίων μαχητών. Στις 22 Αυγούστου ανακοινώθηκαν από το ραδιόφωνο οι λεπτομέρειες των βρετανικών προτάσεων, στις οποίες δίνονταν και οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να παραδοθούν οι «τρομοκράτες».

Οι οδηγίες είχαν ως εξής: «Θα δύνασθε να εκλέξετε: Να αναχωρήσετε διά την Ελλάδαν ή να μείνετε στην Κύπρο και να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας, ως μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης. Εάν αναχωρήσετε διά Ελλάδαν, θα κυρηχθείτε απαγορευμένος μετανάστης και δεν θα σας επιτραπεί να επανέλθετε εις Κύπρον…

Παρουσιασθείτε εις τον πλησιέστερον αστυνομικόν σταθμόν ή την πλησιέστερη στρατιωτική μονάδα. Εάν έχετε όπλο, μεταφέρετέ το κατά τρόπο που δεν δύναται να χρησιμοποιηθεί. Όταν ο φρουρός σάς καλέσει, σταματήστε, υψώστε τα χέρια υπεράνω της κεφαλής σας και φωνάξτε: I surrender (= παραδίδομαι)».

Στην πρόκληση του Χάρντιγκ απάντησε ο αρχηγός Γεώργιος Γρίβας, εκδίδοντας μια από τις πιο εμπνευσμένες προκηρύξεις της ΕΟΚΑ με τίτλο: «Οι νικηταί δεν παραδίδονται». «Εις δύο ιστορικάς καμπάς διά το Ελληνικόν Εθνος, όταν ο ιταμός εισβολεύς εζήτησε την παράδοσιν των όπλων, έλαβεν απάντησιν: εις μεν τας Θερμοπύλας «Μολών Λαβέ», εις δε την Πίνδον «ΟΧΙ». Ως στρατιωτικός αρχηγός του μαχομένου κυπριακού λαού, απαντώ: Μολών Λαβέ! Παύσις του αγώνος δεν είναι δυνατή πριν επέλθη οριστική συμφωνία».

Τά παιδιά τῆς ΕΟΚΑ…παιδιά τῆς Ἀνάστασης

 Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

Για να μην ξεχνάμε, σήμερα είναι η έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Θυμίζω ένα παλιό μου άρθρο. Χρόνια Πολλά. Καλή Ανάσταση αδελφοί!!

Ἡ Ρωµιοσύνη ἐν’ φυλή συνότζιαιρη τοῦ κόσµου
Κανένας δέν εὑρέθηκεν γιά νά τήν ἠξηλείψει,
κανένας, γιατί σσέπει την πού τά ’ψη ὁ Θεός µου.
Ἡ Ρωµιοσύνη ἐν’ νά χαθεῖ, ὄντας ὁ κόσµος λείψει!
[Βασίλης Μιχαηλίδης]

Τούτοι οἱ στίχοι πού θά τούς ζήλευε- ἄς µοῦ συγχωρεθεῖ ἡ ὑπερβολή – κι ὁ Σολωµός, εἶναι ἀπό τό ἀριστούργηµα τοῦ ἐθνικοῦ ποιητῆ τῆς Κύπρου (καί τῆς Ἑλλάδας ὅλης), Βασίλη Μηχαηλίδη (1849-1917), πού ἔχει τίτλο «Ἡ 9η Ἰουλίου 1821 ἐν Λευκωσίᾳ ἤ τό τραούδιν τοῦ Κυπριανοῦ». Αὐτά τά ἀθάνατα καί ἀνδρεῖα λόγια βάζει ὁ ποιητής στό στόµα τοῦ ἐθνοµάρτυρος ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανοῦ, νά λέει στούς Τούρκους, λίγο πρίν τόν ἀπαγχονίσουν στήν Λευκωσία. Μαζί του ἀποκεφαλίζονται τρεῖς µητροπολίτες, ὁ Πάφου Χρύσανθος, ὁ Κιτίου Μελέτιος, ὁ Κυρηνείας Λαυρέντιος καί ἑκατοντάδες ἄλλοι κληρικοί, ἡγούµενοι µονῶν, προύχοντες τῆς νήσου, ὡς ἀντίποινα γιά τήν Ἐθνική Ἐπανάσταση τοῦ ’21. (Κατά τά ἄλλα – σύµφωνα µέ τούς γνωστούς διανοούµενους τοῦ συρµοῦ, ἐκκλησιοµάχους- ἡ Ἐκκλησία στάθηκε ἀρνητική στόν Ἀγώνα. Ὅσοι ἀσχολοῦνται µέ τήν ἱστορία µας, γνωρίζουν ὅτι ὅλοι οἱ κατακτητές, τούς πρώτους πού κρεµοῦσαν ἦταν οἱ παπάδες. Ἐκεῖνοι γνώριζαν καί γνωρίζουν ὅτι τά λάβαρα τῆς ἀντίστασης καί τῆς ἐπανάστασης τά κρατάει, σέ τούτη τήν πατρίδα, τό τιµηµένο ράσο).

Πρίν ἀπό 20 περίπου χρόνια, στήν Κύπρο, σέ κάποιο σηµεῖο τῆς «νεκρῆς ζώνης» (ἐκεῖ ὅπου διχοτοµεῖται τό νησί στά δύο ἐδῶ καί σαράντα χρόνια), πέφτει νεκρός ἀπό σφαῖρες ἄνανδρων Τούρκων ἕνα 26χρονο παλληκάρι, ὁ Σολωµός Σπύρου Σολωµός. Σκαρφάλωνε ἄοπλος στόν ἱστό, γιά νά κατεβάσει τό κατοχικό σύµβολο τοῦ ψεύδους καί τοῦ αἵµατος: τήν «τουρκοκυπριακή σηµαία». Ἐκεῖ τόν βρῆκε τό βόλι… Καί τό ἡρωικό Ἑλληνόπουλο – πού εἶχε ἴδιο καί τό ὄνοµα καί τό ἐπίθετο µέ τόν ποιητή πού ἔγραψε τόν «Ὕµνο στήν Ἐλευθερία»! – πέρασε ἐλεύθερα στήν ἀθανασία!

1η Απριλίου 1955

.

Αδελφοί Κύπριοι,

Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του Αγγλικού Ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίο μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας: «Ή ταν ή επί τας».

Αδελφοί Κύπριοι,

Από τα βάθη των αιώνων μας ατενίζουν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν δια να διατηρήσουν την ελευθερίαν των: Οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού Έπους. Μας ατενίζουν οι Αγωνισταί του 21, οι οποίοι μας εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν του δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το αίμα. Μας ατενίζει ακόμη σύμπας ο Ελληνισμός, ο οποίος και μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν.

Ταξίαρχος Κολοβός Ιωάννης: Τα «Φάντομ» θα προκαλούσαν πανωλεθρία στους Τούρκους το 1974!..

Τα Φάντομ F-4E που δεν έφθασαν στην Κύπρο

.

Τι είπε στο Νίκο Παπαναστασίου, ένας από τους ηρωικούς πιλότους

ΤΟ 1990 είχα πάρει συνέντευξη από έναν από τους ηρωικούς πιλότους των ελληνικών πολεμικών αεροπλάνων «Φάντομς», τα οποία ήσαν έτοιμα να πετάξουν από την Ελλάδα και να διαλύσουν το μικρό προγεφύρωμα που είχαν δημιουργήσει με την εισβολή τους οι Τούρκοι κοντά στην Κερύνεια, αλλά και να βυθίσουν τα πλοία τα οποία προσέγγιζαν την ακτή μεταφέροντας στρατό και άρματα μάχης. Ήταν Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974, τα «Φάντομς» βρίσκονταν πανέτοιμα στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου στην Κρήτη και περίμεναν τη διαταγή απογείωσης, η οποία, όμως, δεν ήρθε ποτέ!

ΓΙΑ την αποστολή αυτή, μου είχε μιλήσει ο τότε ταξίαρχος ιπτάμενος σε αποστρατεία Ιωάννης Κολοβός, ο οποίος, με πόνο ψυχής παρέθεσε όλες τις λεπτομέρειες, τονίζοντας εμφαντικά ότι: Οι Τούρκοι θα πάθαιναν πανωλεθρία αν τους κτυπούσαμε τα «Φάντομς».

«΄Οσοι», τόνισε, « καταπιάστηκαν με τα γεγονότα και τις λεπτομέρειες τις εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο το 1974, ξέρουν ότι οι Αττίλες, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειές τους από ξηρά, θάλασσα και αέρα, τίποτα το ουσιαστικό δεν κατόρθωσαν τις πρώτες μέρες. Πέτυχαν μόνο ν’ αποβιβάσουν μια μικρή δύναμη ανδρών στην ακτή «Πέντε Μίλι» η οποία τηρούσε σε απόγνωση μέχρι τη Δευτέρα 22 Ιουλίου, οπότε αποβιβάστηκαν πολλαπλάσιες δυνάμεις, άρματα και άλλο υλικό, για να αρχίσουν το απόγευμα της ίδιας μέρας την επίθεση και να καταλάβουν την Κερύνεια. Τι θα γινόταν όμως αν το σημείο απόβασης και τα τουρκικά πλοία βομβαρδίζονταν από ελληνικά αεροπλάνα και δέχονταν τις τορπίλες των ελληνικών υποβρυχίων;  Οι Τούρκοι θα πάθαιναν πανωλεθρία…»

Η μάχη της 33ης Μοίρας Καταδρομών στον Άγιο Ιλαρίωνα

.

Μιλά ο πατήρ Θεωνάς, λοχίας τότε στην 33η Μοίρα Καταδρομών 20 Ιουλίου 1974

Ένας άλλος συνάδελφος του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι παρά μόνο με το παρατσούκλι “Μαυρής”, ενώ τραυματίστηκε πολύ σοβαρά και δεν μπορούσε να περπατήσει, κρατούσε το όπλο ρίχνοντας εναντίον των Τούρκων. Στην προσπάθειά τους να τον πιάσουν, σκότωσε 3-4, ενώ οι υπόλοιποι ταμπουρώθηκαν πίσω από βράχους. Του πέταξαν μια χειροβομβίδα την οποία άρπαξε πριν εκραγεί, την έριξε πίσω κραυγάζοντας “Ζήτω η Ένωσις” και ξεψύχησε.

Μιλά ο πατήρ Θεωνάς, λοχίας τότε στην 33η Μοίρα Καταδρομών 20 Ιουλίου 1974
Περιγραφή της επίθεσης των λοκατζήδων της 33ης Μοίρας Καταδρομών στον Αγιο Ιλαρίωνα, την 20η Ιουλίου 1974, από τον πατέρα Θεονά, πατέρα σήμερα τριών ανήλικων κοριτσιών από το Κάρμι της Κερύνειας, τότε λοχία της 33ης Μ.Κ. που έδρα της είχε το χωριό Μπέλλαπάις υπό τη διοίκηση του ήρωα Γεωργίου Κατσάνη, που άφησε την τελευταία του πνοή στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα.

Το πρωινό της 20ης Ιουλίου 1974, αφηγείται ο πατήρ-Θεονάς, λοχίας τότε Παναγιώτου Θέον, ή ακόμη πιο γνωστός με το επίθετο “Παπανικολάου”, μας βρίσκει στο κτίριο του ΡΙΚ στη Λευκωσία, όπου δεχόμασταν καταιγιστικά πυρά από τα μαχητικά τουρκικά αεροπλάνα, χωρίς ευτυχώς καμιά επιτυχία. Πριν συνεχίσω, λέει, αναφέρω ότι από την ημέρα που εκδηλώθηκε το πραξικόπημα είχαμε πληροφορηθεί ανεπίσημα, ότι αναμενόταν τουρκική εισβολή από τη θαλάσσια περιοχή Αμμοχώστου.

Εν πάση περιπτώσει, βρισκόμασταν στο ΡΙΚ μέχρι τις 8 η ώρα το πρωί του Σαββάτου, οπότε κατέφθασαν στρατιωτικά φορτηγά τα οποία σύμφωνα με τις διαταγές θα μας μετέφεραν στη βάση μας στο Μπέλλαπάις. Κατευθυνόμενοι προς την 33η Μ.Κ. και αφού περάσαμε τα υψώματα της περιοχής Κυθρέας και λίγο μετά το χωριό Κλεπίνη, δεχθήκαμε αεροπορική επίθεση, από την οποίαν καταστράφηκαν ολοσχερώς τα οχήματα, από τα οποία είχαμε προλάβει να αποβιβαστούμε και να καλυφθούμε πίσω από δέντρα. Είχαμε 6-8 τραυματίες. Μετά απ’ αυτό, ήμασταν υποχρεωμένοι να διανύσουμε την απόσταση μέχρι τη Μοίρα με τα πόδια, πράγμα που έγινε.

ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

«Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης στις τελευταίες του στιγμές…»

 Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Η θυσία του μακαριστού Ευαγόρα (13 προς 14/3/1957) μας υπενθυμίζει το έπος της ΕΟΚΑ που άρχισε τη θρυλική ημερομηνία της 1/4/1955. Παραθέτω σχετικό σχόλιό μου, προ ετών δημοσιευθέντος, σχετικά με την επέτειο που δεν τιμάται πρεποντως από την ελληνική πολιτεία και πολλούς «λωτοφάγους» Έλληνες.

Η πλειοψηφία των εθνομαρτύρων του Κυπριακού έπους 1955-59 είχε φοιτήσει στα τόσο μα τόσο διαβληθέντα κατηχητικά σχολεία που καλλιεργούσαν και καλλιεργούν τα θρησκευτικά και εθνικά ιδεώδη κι όχι στα μαρξιστικά-εθνομηδενιστικά «φροντιστήρια» που εκκολάπτουν αποδομητές των εθνικοθρησκευτικών αξιών ποτισμένους με το διεθνιστικό δηλητήριο.

Στις ημέρες μας σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να τιμά τη μνήμη των ηρώων της ΕΟΚΑ που ταπείνωσαν μία κραταιή αυτοκρατορία κατάγοντας καίριο πλήγμα στην απαίσια και αποκρουστική αποικιοκρατία.

Παλληκάρια στο άνθος της ηλικίας τους υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του επίσης διαβληθέντος απ τον εσμό των ψευτοπροοδευτικών και θολοκουλτουριαρέων στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή, του πανάξιου αυτού εθνικού μας ήρωα, με παράτολμο θάρρος και στέρεη αποφασιστικότητα και πυρπολούμενα από τα ιδανικά της εθνικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης έγραψαν σελίδες δόξας στη μαρτυρική νήσο του αποστόλου Βαρνάβα που κατέπληξαν τη διεθνή κοινή γνώμη, αναπτέρωσαν το ηθικό του λαού και συνέσφιξαν ακόμη περισσότερο τους δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.

Ποιος από αυτούς είχε διάθεση ή είχε την διανοητική ικανότητα να ακούσει την φωνή της λογικής;

άρθρο του Ανδρέα Τ. Λουκά

.

Αχμέτ Νταβούτογλου. Τον θυμάται κανένας; Ήταν (δεν γνωρίζω αν και τώρα είναι…) ακαδημαϊκός, «μέντορας»/σύμβουλος του Ερτογάν, συγγραφέας, Υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός της Τουρκίας, μέχρι το «πραξικόπημα»/οπερέτα της 15ης του Ιούλη του 2016.

Αυτά χρειάζεται να γνωρίζουμε γι’ αυτόν όσον αφορά το βιογραφικό του. Αλλά το 2010 όταν μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα Ελληνικά, το περισσοτέρων από οχτακόσες σελίδες πόνημα του «Το Στρατηγικό Βάθος – Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας», απόκτησε ή όφειλε να αποκτήσει για τον Ελληνισμό, ειδικά το εν λόγω βιβλίο, πρωταρχική σημασία. Επειδή εκεί μέσα ο Νταβούτογλου, περιέγραψε όχι μόνο πως υπέβαλε να σκέφτεται, σαν «καλός» Τούρκος, στον από δεκαεφταετίας πρωθυπουργός και πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν, αλλά μας εξηγούνται και λεπτομερώς τα σχέδια τους, για τον κόσμο, την περιοχή μας και εμάς τους Έλληνες. Ειδικά για εμάς τους Έλληνες.

Και επειδή αποδείχτηκε ήδη πως ο Ερτογάν ακολουθεί κατά γράμμα τα γραφόμενα του Νταβούτογλου, οι ασχολούμενοι με την Πολιτική σε Ελλάδα και Κύπρο, θα έπρεπε, έστω και καθυστερημένα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να είχαν καθίσει κάτω και να είχαν μελετήσει το εν λόγω πόνημα από εξώφυλλο σε εξώφυλλο! Και αντί «να βάζουν την άμαξα πριν από το άλογο», όπως πράττουν, άγνωστο για ποιόν λόγο, οι φωστήρες της Κυπριακής πολιτικής, ειδικά οι δύο τελευταίοι Πρόεδροι, Χριστόφιας και Αναστασιάδης, θα έπρεπε να προσπαθήσουν να κατανοήσουν, αν τους το επιτρέπει βεβαίως η νοημοσύνη τους, τι εστί «Στρατηγικός Σχεδιασμός»!

Αλλά αποδεδειγμένα ήδη, ΔΕΝ τους το επιτρέπει η νοημοσύνη τους. Επειδή η ιστορίες που ξεκίνησε ο ένας και συνέχισε ακάθεκτος και πασίχαρος ο άλλος με το φυσικό αέριο, αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα. Και αν ακόμα το βιβλίο του Νταβούτογλου να μην υπήρχε, και αν ακόμα εισβολή από την Τουρκία στην Κύπρο να μην είχε γίνει το 1974, οι χαζοχαρούμενοι ή εξαγορασμένοι από ξένα συμφέρονται «ηγέτες» της Κύπρου, θα έπρεπε τα γέρημα, να είχαν ακούσει για τα απανωτά αιματοκυλίσματα της Μέσης Ανατολής ακριβώς για το ποιος θα περάσει στο χέρι τις πηγές της ενέργειας.