Συμφωνία των Πρεσπών: Τέσσερα χρόνια, τέσσερις αποτυχίες

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 25 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 4 χρόνια από την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. 153 Έλληνες βουλευτές ψήφισαν υπέρ μιας Συμφωνίας, η οποία υποτίθεται ότι θα έλυνε το πρόβλημα των σχέσεών μας με το κράτος των Σκοπίων. Τελικά δεν το έλυσε. Καταγράφω τέσσερις αποτυχίες της Συμφωνίας.

Πρώτη αποτυχία: Η Συμφωνία δεν έγινε ποτέ αποδεκτή στο εσωτερικό των δύο χωρών. Στην Ελλάδα επί 4 χρόνια όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι διαφωνούντες είναι περισσότεροι από τους συμφωνούντες.

Στα Σκόπια η μείζων αντιπολίτευση (VMRO-DPMNE) παραμένει αντίθετη και υπόσχεται ότι θα καταγγείλει τη Συμφωνία. Οι σχέσεις μεταξύ των λαών δεν βελτιώθηκαν. Αντιθέτως φορτίζονται  από γεγονότα όπως οι πανηγυρισμοί των Σκοπιανών επισήμων για την ίδρυση “Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας” στη Φλώρινα. Θυμίζω ότι υπάρχει σχετική ανακοπή από την Εισαγγελία της Φλώρινας.

Δεύτερη αποτυχία: Η Συμφωνία παραβιάζεται συστηματικά από τους βόρειους γείτονές μας. Η Μεικτή Επιτροπή Επιστημόνων που λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο 2018 δεν επέτυχε να αλλάξει τα εθνικιστικά σχολικά βιβλία των Σκοπίων. Η Επιτροπή για τα εμπορικά σήματα δεν λειτούργησε λόγω αδιαλλαξίας των γειτόνων μας. Οι ομάδες των Σκοπίων  εμφανίζονται σε διεθνείς αγώνες με το όνομα στη φανέλα: “Μακεδονία” (χωρίς τον όρο Βόρεια).

Τρείς ήρωες που μας στοιχειώνουν…

.

Του Θανάση Κ.

Πριν 27 ακριβώς χρόνια σαν και σήμερα κορυφωνόταν η κρίση των Ιμίων.
Τρείς Έλληνες αξιωματικοί, έβρισκαν το θάνατο, σε συνθήκες που παραμένουν ακόμα όχι πλήρως διευκρινισμένες:

Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος  Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.

Η κρίση εκτονώθηκε τότε με την αποχώρηση των Τούρκων καταδρομέων από τη νησίδα και με τη συμφωνία και των δύο χωρών να μην αποστέλλουν πλοία, ούτε στρατό, ούτε σημαίες. Και με τη δέσμευση και των δύο χωρών να μην επιστρέψουν εκεί σημαίες.
Η Ελλάδα ως τότε είχε κυριαρχία στο νησί!
Το καταδεικνύουν και οι επίσημοι ΝΑΤΟϊκοί χάρτες της εποχής.
Η Τουρκία δεν είχε κυριαρχία, ούτε είχε διανοηθεί να ζητήσει ως τότε…
Η Ελλάδα και η Τουρκία δεσμεύτηκαν πριν 27 χρόνια, να μην βάλουν στρατό ή σημαίες σε ένα νησάκι που ως τότε ήταν μέρος της ελληνικής κυριαρχίας…
Προφανώς δεν επρόκειτο για έντιμο “συμβιβασμό”!
Επρόκειτο για μονομερή ελληνική υποχώρηση.

Κυπριακό: Το (Αγγλικό) παραμύθι της Διζωνικής

άρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη*

.

Το «Κυπριακό πρόβλημα» αποτελεί χωρίς αμφιβολία, τον πλήρη εξευτελισμό της διεθνούς νομιμότητας από τις ίδιες τις «μεγάλες δυνάμεις» που επέβαλαν την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά το τέλος του αιματηρού Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου των 60 εκατομμυρίων νεκρών.

Χάρη στην επίμονη εργασία ολόκληρων δεκαετιών ορισμένων καταξιωμένων ερευνητών όπως η Κύπρια δημοσιογράφος – ερευνήτρια (και μέλος του ΙΗΑ) Φανούλα Αργυρού, σε Βρετανικά και άλλα απόρρητα αρχεία που σταδιακά αποχαρακτηρίζονται και επιτρέπεται η πρόσβαση σε αυτά, μπορούμε πλέον να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το λεγόμενο «Κυπριακό πρόβλημα».

Για τους νεότερους που δεν έζησαν ή δεν έμαθαν τις πικρές αλήθειες, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να έχουν μια πλήρη εικόνα ώστε όταν θάρθει η κρίσιμη ώρα των αποφάσεων να επιλέξουν συνειδητά.

Πολύ περιληπτικά, το «Κυπριακό πρόβλημα» οξύνθηκε ουσιαστικά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο την εποχή που οι Βρετανοί υμνούσαν τους Έλληνες διότι πρώτοι γκρέμισαν τον μύθο των «ανίκητων» δυνάμεων του φασιστικού άξονα Μουσολίνι-Χίτλερ.

Μετά τον μεγάλο πόλεμο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού να ρυθμίζει ελεύθερα το πολιτικό του μέλλον καθιερώθηκε από τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 1 & 55) τον οποίο επέβαλαν οι ίδιοι οι νικητές του Β΄ΠΠ.

Η Κύπρος, με διαχρονικό Ελληνισμό από την εποχή ακόμα του Τρωικού πολέμου (12ος αιώνας π.Χ), πέρασε από διάφορες περιόδους πρόσκαιρων κατακτητών χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητα της. Όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημα ΚΥΠΡΟΣ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1901 Πολλούς αφέντες άλλαξες. Δεν άλλαξες καρδιά.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως ήταν φυσικό, η Κύπρος ήταν μεταξύ των λαών που ζητούσαν επίμονα την αυτοδιάθεση τους αλλά οι Βρετανοί, τελευταίοι κατακτητές ολόκληρου του νησιού, δεν ήταν καθόλου διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν την Κύπρο.

Οι Κύπριοι, λίγα χρόνια μετά την λήξη του πολέμου (15/1/1950) έκαναν δημοψήφισμα το αποτέλεσμα του οποίου, με ποσοστό 95,7% ζητούσε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Η έντονα αρνητική στάση της Βρετανίας επισημοποιήθηκε όταν ο Υπουργός Αποικιών της Βρετανίας Χένρυ Χόπκινσον (σε κυβέρνηση του Ουίνστον Τσώρτσιλ) στις 28/7/1954 διακήρυξε από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων πως «Η Κύπρος «ουδέποτε» θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της». Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα όπως Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες ξεχάστηκαν αμέσως και η Βρετανία έβαλε ένα ανάλγητο, σιδηρούν προσωπείο.

Όπως ήταν φυσικό, η ψυχρή και κυνική άρνηση της Βρετανίας να εφαρμόσει αυτά που η ίδια καθιέρωσε (μαζί με τους λοιπούς νικητές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου) σχετικά με το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, οδήγησε στην έναρξη του εθνικού, απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων την 1η Απριλίου 1955.

Ο Διγενής της Κύπρου, Γεώργιος Γρίβας [1898 – 27 Ιανουαρίου 1974]

.

Ευαγγελία Κ. Λάππα
4 Ιανουαρίου 2023

Ο Γεώργιος Γρίβας καταγόταν από το Τρίκωμο της Αμμοχώστου αλλά γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 6 Ιουνίου 1898. Ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά του Θεοδώρου Γρίβακαι της Καλομοίρας Χατζημιχαήλ από τη Λευκωσία. Το 1916, ήρθε στην Ελλάδα, όπου πέρασε στη Σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός στις 27 Ιουλίου 1919.

Από το Νοέμβριο του 1919, συμμετείχε στην Μικρασιατική εκστρατεία, από τη Σμύρνη μέχρι το Σαγγάριο. Για την ανδρεία που επέδειξε στις επιχειρήσεις παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και το Μεγαλόσταυρο του Γεωργίου Α΄ ενώ προήχθη σε υπολοχαγό στις 13 Αυγούστου 1922.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου,έφτασε μέχρι το βαθμό του ταγματάρχου ενώ τελειοποίησε τις στρατιωτικές του σπουδές φοιτώντας στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού των Βερσαλλιών, στη Σχολή Βολής Chalai-SurMarne και στις Ανώτερες Σχολές Πολέμου της Ελλάδας και της Γαλλίας. Το 1938 νυμφεύθηκε την Βασιλική Ντέκα.

Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, ως διοικητής της ΙΙ Μεραρχίας. Μετά την γερμανική προέλαση, ο Γρίβας ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση «Χ», η οποία στην διάρκεια της κατοχής επεδόθη στην συλλογή πληροφοριών, την κατασκοπεία, την αναγραφή συνθημάτων και την φυγάδευση Ελλήνων προς την Μέση Ανατολή. Μετά την κατοχή, ο Γρίβας, με την οργάνωσή του, συμμετείχε στην μάχη του Θησείου κατά των συμμοριτών, τους οποίους νίκησε και έτσι απετράπη η μετατροπή της Ελλάδος σε κομμουνιστικό κράτος.

Ο Φλογερός Παπαφλέσσας και η Συνέλευση της Βόστιτσας, στις 26 Ιανουαρίου 1821

.

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την ημέρα της ιστορικής και σημαντικής Μυστικής Συνέλευσης της Βόστιτσας, στις 26 Ιανουαρίου 1821 που έγινε μεταξύ των Φιλικών της Βόρειας Πελοποννήσου με κύριο σκοπό τον ορισμό της ημερομηνίας ενάρξεως της ελληνικής επανάστασης, σε μια συνάντηση που πρωταγωνίστησε ο Γρηγόριος Δίκαιος γνωστότερος ως Παπαφλέσσας!

Ο «απατεών και εξώλεστατος καλόγερος», όπως τον αποκαλούσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματα του, έβαλε φωτιά στην συνέλευση και με τον χαρακτήρα του κίνησε το γρανάζι καθοριστικά της ενάρξεως της ελληνικής επαναστάσεως στην Πελοπόννησο που ήταν ο πρωτεργάτης της. Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε στη Βόστιτσα (σημερινό Αίγιο) γιατί εκεί υπήρξε σχετικά μικρή στρατιωτική τούρκικη δύναμη κάτι που εξυπηρετούσε τους σκοπούς της μυστικότητας της συνάντησης.

Ένα χρόνο πριν την πραγματοποίηση της συνέλευσης της Βόστιτσας ο Φιλικός Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος είχε συναντηθεί στο Ισμαήλιο της Βεσσαραβίας με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και συμφώνησαν για την σύσταση Εφορίας Φιλικών στην Πελοπόννησο και με τον σκοπό αυτό ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος  επέστρεψε στην Ελλάδα για να μεταφέρει τις οδηγίες της Φιλικής Εταιρείας. Η Εφορία των Φιλικών της Πελοποννήσου αποτελούντα από τους: Παλαιών Πατρών Γερμανό, Μονεμβασίας Χρύσανθο, Χριστιανουπόλεως Γερμανό, Ασημάκη Ζαΐμη, Σωτήριο Χαραλάμπη, Θεοχάρακη Ρέντη, Παναγιώτη Αρβάλη και ταμία τον Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο. Οι Έφοροι μαζί με τους Πρόκριτους της Πελοποννήσου σκόπευαν να συνεδριάσουν στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου τον Φεβρουάριο του 1821 αλλά η άφιξη του Παπαφλέσσα ως απεσταλμένου του Πατριαρχείου επέσπευσε τα γεγονότα. Η σύσκεψη ορίστηκε για τις 26 Ιανουαρίου 1821 στο αρχοντικό του Ανδρέα Λόντου στη Βόστιτσα και ολοκληρώθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1821.

Από το 2014 οι Αγγλοσάξονες μας λένε: Δεν θέλουμε EastMed! Θέλουμε αγωγό προς την Τουρκία και γι’ αυτό θα πιέσουμε για το Κυπριακό…

Χάρτης Μπάιντεν (mcclatchydc.com)

αναδημοσίευση από το iEpikaira
[δημοσιεύτηκε 13:20-20/1/23, ανανεώθηκε 18:50-22/1/23]

.

Η έρευνα του iEpikaira (27/12/2022) για την ενεργειακή στρατηγική και ασφάλεια των ΗΠΑ για την περιοχή μας έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο γνωστός χάρτης Μπάιντεν -οδοδείκτης στη διαδικασία διαμοιρασμού της Αν. Μεσογείου- δημιουργήθηκε πιθανότατα αρχές του 2015 και συνέχισε να εμπλουτίζεται/τροποποιείται (σύμφωνα με τις παρεμβάσεις των εμπλεκομένων κρατών -εκτός Ελλάδας!- και με μεσολάβηση του Αμερικανού Ανώτερου Σύμβουλου Ενεργειακής Ασφάλειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άμος Χόκσταϊν, με την παρασκηνιακή συναίνεση/προτροπή των Βρετανών) μέχρι τις αρχές του 2017, κατά την περίοδο των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.

Αυτό αφήνει να εννοηθεί και δήλωση (19/01/2022) του ίδιου του Χόκσταϊν (αρχιτέκτονα του χάρτη Μπάιντεν): «Από το 2015-2017 [περίοδο κατά την οποία ο χάρτης παρουσιάστηκε στον Ερντογάν και τους Ε/κ ενώ χρησιμοποιήθηκε ως δέλεαρ κατευνασμού μετά την ισραηλοτουρκική κρίση του Μαβί Μαρμαρά] υπήρχε πολιτική δραστηριότητα για να υποστηρίξουμε μια λύση στο κυπριακό πρόβλημα και η ενέργεια ήταν νέο αντικείμενο για τη διαπραγμάτευση και την ειρηνευτική διαδικασία επί του εδάφους. Αν υπήρχε επιτυχής κατάληξη, θα υπήρχε η προοπτική να εμπλακεί και η Τουρκία. Δυστυχώς η Τουρκία δεν επιθυμούσε να ολοκληρώσει τη συμφωνία και εκείνο το παράθυρο έκλεισε». Αυτό το «παράθυρο» που «έκλεισε» το 2017, όλα δείχνουν ότι ήρθε η ώρα για να «ανοίξει» εκ νέου μετά τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο…

Εδώ βέβαια δεν θα ασχοληθούμε με την επικείμενη παρέμβαση Χόκσταϊν στην Αν. Μεσόγειο και το Αιγαίο αλλά θα παρουσιάσουμε τις δηλώσεις Αμερικανών -κυρίως- αλλά και Βρετανών αξιωματούχων από το 2014 και εντεύθεν που αποδεικνύουν ότι οι προηγούμενες προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού (σσ. διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν) υποκινήθηκαν από τους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ για Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, οι οποίοι σχετίζονται με τις ανακαλύψεις φυσικού αερίου στην Αν. Μεσόγειο και τον χάρτη Μπάιντεν. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και συγκεκριμένα από το 2014, πριν να δημιουργηθεί ο επίμαχος χάρτης.

Οι ενεργειακοί σχεδιασμοί και το Κυπριακό

Στις 22/05/2014 ο τότε αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν κατά την επίσημη διήμερη επίσκεψή του στην Κύπρο έδωσε το στίγμα των ενεργειών που επρόκειτο να ακολουθήσουν όταν είπε:
«Η Κύπρος είναι έτοιμη να γίνει βασικός παίκτης μεταμορφώνοντας την Ανατολική Μεσόγειο σε έναν νέο παγκόσμιο κόμβο για το φυσικό αέριο».

Ένα μήνα αργότερα, στις 11/06/2014 ο Χόκσταϊν κατέθεσε ενώπιον της υπο-επιτροπής του Κογκρέσου για τη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική (Subcommittee on the Middle East and Noth Africa) ότι:
«Στην Τουρκία υπάρχουν μόνο δύο τρόποι για να φτάσει ένας υπεράκτιος αγωγός από το Ισραήλ. Ή να διέλθει από την ΑΟΖ του Λιβάνου και της Συρίας, κάτι που είναι λιγότερο πιθανό κατά τη γνώμη μου αυτή τη στιγμή, ή να περάσει από την ΑΟΖ της Κύπρου. Αλλά, για αυτό υπάρχουν συγκεκριμένα γεωπολιτικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. […] Ελπίζουμε ότι αυτό είναι ένα κίνητρο για την επίλυση ορισμένων χρονιζόντων ζητημάτων που υφίστανται εδώ και πολύ καιρό».

Λίγους μήνες μετά, ο Τζο Μπάιντεν ήταν πιο διάχυτος ως προς τις αμερικανικές βλέψεις για την περιοχή. Συγκεκριμένα:
Στις 02/10/2014 ο Μπάιντεν ανέφερε σε ομιλία στο Harvard Kennedy School ότι, «όπως το πετρέλαιο κρατεί τους Κούρδους στο Ιράκ το ίδιο μπορεί να τερματίσει μια πολύ άδικη κατάσταση που υπάρχει [στην Κύπρο] από την δεκαετία του 1970. Ο τρόπος [επίλυσης] είναι να μην επιμένουμε στο παρελθόν και τα λάθη αλλά να βλέπουμε τις ευκαιρίες, αν υπάρχει μια win-win κατάσταση για όλους».

Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου 1992: «Μία μαύρη Πέμπτη βαμμένη με …κόκκινο χρώμα».

.

Αθανάσιος Μαλέτσικας
Σγος (ΤΥΜ) ε.α.

Υπάρχουν μαύρες ημέρες; Και βέβαια υπάρχουν. Ή, πιο ακριβέστερα, είθισται μεταφορικά να αποκαλούνται με αυτόν τον χαρακτηρισμό, οι ημέρες που συνέβη κάποιο δυσάρεστο γεγονός. Καθ΄ υπερβολή θα πει κάποιος. Πολλές φορές, ίσως και ναι. Όμως, από τις αποκαλούμενες μαύρες ημέρες, οι πιο θλιβερές είναι αυτές που βάφονται με …κόκκινο χρώμα. Είναι αυτές που δικαίως αποκαλούνται με αυτό τον χαρακτηρισμό, καθότι, οποιοδήποτε άλλο χρώμα, ναι μεν είναι ορατό από τα μάτια, αλλά, όχι από τον εγκέφαλο και την ψυχή.

Ελευσίνα, 112 Πτέρυγα Μάχης, Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 1992, ώρα 13:00, και στην 353 Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας (ΜΝΑΣ), είχε προγραμματιστεί η κοπή της καθιερωμένης Χριστουγεννιάτικης πίτας. Μία μικρή εκδήλωση όπως έχει καθιερωθεί να πραγματοποιείται στους εργασιακούς χώρους της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι χώροι, αποτελούν την δεύτερη μεγάλη οικογένειά μας που συντηρεί την πρώτη, την μικρότερη.

Αλλά, πριν φτάσουμε στην ώρα αυτής της εκδήλωσης, επιτρέψτε μου δύο λόγια για αυτή την άγνωστη στην μη αεροπορική κοινότητα Μοίρα, και στον τύπο του αεροσκάφους με τα οποία αυτή επιχειρούσε. Και λέω άγνωστη στο ευρύ κοινό, διότι, το πεδίο επιχειρήσεων της Μοίρα ήταν κυρίως το Αιγαίο και η Μεσόγειος.

Το προοίμιο του Συντάγματος και η Ελληνορθόδοξη ταυτότητα του λαού μας

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η Ελληνική Επανάσταση ήταν μία Πανελλήνια εξέγερση κατά του Οθωμανικού ζυγού. Ο χαρακτήρας της Επαναστάσεως ήταν εθνικός και απελευθερωτικός με πρωταγωνιστικό ρόλο των Ορθοδόξων κληρικών.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην Προκήρυξη της 24.2.1821 από το Ιάσιον της Μολδοβλαχίας καλεί τους Έλληνες να αγωνισθούν με το σύνθημα: Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Στη συνέχεια ζητεί να υψώσουν τη σημαία του Σταυρού.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μιλώντας στους μαθητές στις 8.11.1838, είπε: ”Όταν επιάσαμε τα άρματα πρώτα είπαμε υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος”.

Ο Σαμιώτης ποιητής και αγωνιστής Γεώργιος Κλεάνθης έγραψε τους περίφημους στίχους: ”Για του Χριστού την Πίστιν την Αγίαν και της Πατρίδος την Ελευθερίαν”.

Η Α΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων στην Επίδαυρο (Δεκέμβριος 1821-Ιανουάριος 1822) θέτει στο Προοίμιο του Συντάγματος την επίκληση στην Αγία Τριάδα.

Ας θυμηθούμε τη Διακήρυξη της Επιδαύρου της 1ης Ιανουαρίου 1822, η οποία προτάσσεται στο πρώτο Σύνταγμα των Ελλήνων, το γνωστό ως Προσωρινόν Πολίτευμα της Επιδαύρου :

Το Φόρειν ΄Οφις αναζητεί «θαρραλέο» νέο Πρόεδρο με δώρα. Ο Βρετανός Υπ. Αρμοστής, ο Όθων Αναστασάκης, τα δώρα προς την Τουρκία και οι χήνες του Σερ Χάνει

άρθρο της Φανούλας Αργυρού*
15/1/2023

.

Το τελευταίο καιρό και καθώς προσεγγίζουν οι Προεδρικές του 2023, το σκηνικό πάει να μοιάσει με την προ του δημοψηφίσματος 24.4.2004, κατάσταση. Στο ρόλο τους και πάλι οι «κηδεμόνες» για κλείσιμο του Κυπριακού στις δικές τους και στις τουρκικές προδιαγραφές.

Καταρχήν να υπενθυμίσω το θυμό του επικεφαλής του σχεδιασμού και προώθησης του βρετανικού «Σχεδίου Ανάν», Σερ Ντέιβιντ Χάνει, όπως εκφράστηκε στο βιβλίο του μετά το ΟΧΙ μας, στις 24.4.2004. Κατηγόρησε ως υπεύθυνους τα «corrupt media»(«διεφθαρμένα ΜΜΕ») του «νότου», δηλαδή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όσα πρωτοστάτησαν στην απόρριψή του και υπερηφάνως και το Συγκρότημα ΔΙΑΣ.
Άμεσα σχετικές, οι πρόσφατες αποδεσμεύσεις βρετανικών πρωθυπουργικών εγγράφων 30.12.2022 που δημοσιεύσαμε στην «Σημερινή» 1.1.2023 «Αποδέσμευση Βρετανικών Εγγράφων για 2000-2002 Προετοιμάζοντας το «Σχέδιο Ανάν» για το ρόλο Σερ Ντέιβιντ Χάνει (Sir David Hannay).

Οι «χήνες» Χάνει

Σχετική αναφορά στο άρθρο του συνάδελφου Λάζαρου στην «Σημερινή» 29.1.2006 με τίτλο «Gaggle andOp. Leaders».

«…Στο βιβλίο του που εξέδωσε μετά την παταγώδη αποτυχία του σχεδίου του, με τον τίτλο « Cyprus – the search for a solution” ο Ντέιβιντ Χάνει ξεσπάθωσε «αγρίως» κατά των δημοσιογράφων, ιδιαίτερα του «νότου» τους οποίους, μάλιστα αποκάλεσε και gaggle («κοπάδι από θορυβώδεις χήνες»), που του χάλασαν το περίτεχνο Σχέδιό του. Το οποίο – υπενθυμίζεται ότι – όταν υπεβλήθη υπό του κ ΄Αλβαρο ντε Σότο, 12.11.2002 στον τότε πρόεδρο Κληρίδη, έτυχε αμέσως αποδοχής από τη Λευκωσία, την Αθήνα του κ. Σημίτη, την ΕΕ, τον ΟΗΕ και… όλο τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων και όλων των εδώ μεσαίων και μεγάλων κομμάτων! Συνεπώς στα μυαλά και στα σχέδια των ιθυνόντων του Φόρειν Όφις, από τον λόρδο Χάνει μέχρι τον, μη προαχθέντα εισέτι σε λόρδο, κ. Στρο, παραμένει διαρκώς το κεφάλαιο του τι δέον γενέσθαι εν Κύπρω, προς αντιμετώπιση των «gaggle» με την αξιοποίηση, όσων και τη συνδρομή όσων ενδεχομένως προσφέρονται εκ των « opinion leaders».
(Βλέπε και άρθρο Φ.Α. στη «Σημερινή» «Οι «χήνες» του λόρδου Hannay και τα ‘corrupt media’» 4.8.2017).

Η τραγική ιστορία του μηχανικού που σχεδίασε την πυραμίδα στο Μανιάκι

.

Βασίλης Μανιάτης 

Η ιστορία του πολιτικού μηχανικού που σχεδίασε το 1938 την πυραμίδα στο Μανιάκι είναι σχεδόν άγνωστη στους Μεσσήνιους. Μια ιστορία που θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφική ταινία.

Το όνομά του ήταν Νικήτας Σούμπλης του Ιωάννη και είχε γεννηθεί το 1904 στο χωριό Νέδουσα της Μεσσηνίας. Τον σπούδασε πολιτικό μηχανικό με τεράστιες θυσίες ο αδερφός του Θανάσης Σούμπλης στη Γαλλία και αργότερα στην Αμερική.

Επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε προϊστάμενος της μηχανικής υπηρεσίας δήμων και κοινοτήτων Μεσσηνίας. Πολλά έργα στη Μεσσηνία φέρνουν την υπογραφή του. Την περίοδο της κατοχής συνελήφθη από τα γερμανικά στρατεύματα και οδηγήθηκε στις φυλακές της Τρίπολης.

Μόλις το έμαθε ο αδερφός του Θανάσης ότι οι Γερμανοί συνέλαβαν τον αδερφό του, το καμάρι του σπιτιού τους, που με τόσες θυσίες είχε σπουδάσει τράβηξε κι αυτός για την Τρίπολη προκειμένου να παρακαλέσει και να πετύχει την απελευθέρωση του αδερφού του.

Έφτασε στην Τρίπολη και πήγε στον σκοπό της φυλακής ζητώντας να δει τον αδερφό του. Η πίεση που ασκούσε ήταν έντονη, η μια κουβέντα έφερε την άλλη και σε λίγο βρέθηκε, δυστυχώς, και αυτός κρατούμενος των Γερμανών.

Χαράματα, 15 Ιανουαρίου 1944, οι Γερμανοί βγάζουν τους κρατούμενους στο προαύλιο της φυλακής προκειμένου να επιλέξουν δέκα άτομα για να εκτελέσουν ως αντίποινα.

Ο Χριστοδουλίδης και το «χρίσμα» για την επίλυση του Κυπριακού…

αναδημοσίευση από το i-Epikaira

.

Αποκαλυπτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο υποψήφιος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης στην εκπομπή «Χωρίς Περιστροφές» του Γιάννη Καρεκλά εν όψει των εκλογών του Φεβρουαρίου.

Ενδεικτικά μόνο θα σταχυολογήσουμε/σχολιάσουμε κάποιες από τις θέσεις του Ν. Χριστοδουλίδη σχετικά με την επίλυση του Κυπριακού, θέσεις οι οποίες αποδεικνύουν ότι σε περίπτωση που αναλάβει την προεδρία θα συνεχίσει εκεί όπου σταμάτησε ο προκάτοχός του Ν. Αναστασιάδης. Κάτι για το οποίο η στήλη έγραφε από τον περασμένο Δεκέμβριο ότι:
«Ο δε επικρατέστερος [υποψήφιος για την προεδρία της ΚΔ], ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ο οποίος αποχώρησε από το ΔΗΣΥ με τη σιωπηρή αποδοχή/παραίνεση(;) του Ν. Αναστασιάδη (αυτό εξηγεί γιατί -παραδόξως- είναι ακόμη -και θα παραμένει- εγγεγραμμένος στο κόμμα), έπρεπε να αυτονομηθεί για να απαλλαχθεί από τα πολιτικά βάρη του κόμματος, ώστε να πλασαριστεί ως «διαφορετική επιλογή» με «φρέσκες ιδέες». Μια επιλογή που όμως έχει πολύ συγκεκριμένο παρελθόν και ακόμη πιο συγκεκριμένους σκοπούς οι οποίοι πάνε πίσω στο 2016, έχουν σχέση με τον Χόκσταϊν, και αφορούν -σωστά το μαντέψατε- στα ενεργειακά της Κύπρου ΕΔΩ».

Συνομιλίες 2016 παρουσία του Τζο Μπάιντεν (τότε αντιπροέδρου), του Α. Χόκσταϊν, της Β. Νιούλαντ, του Ν. Χριστοδουλίδη και του Γ. Κασουλίδη, οπόταν υπήρξαν πιέσεις για την επίλυση του Κυπριακού με σκοπό την προώθηση των σχεδιασμών του γνωστού χάρτη Μπάιντεν.

Στην συνέντευξή του λοιπόν ο Ν. Χριστοδουλίδης ξεκαθάρισε τα εξής:

• -Μετά το 21ο λεπτό: Θα διαπραγματευτεί στο πλαίσιο Γκουτέρες και θα συνεχίσει από εκεί που σταμάτησαν στο Κραν Μοντανά.
• -Μετά το 25ο λεπτό: Θα αφήσει χώρο ώστε η ΕΕ να παίξει πρωταγωνιστικό πρωταγωνιστικό ρόλο στην επίτευξη μιας «win-win» λύσης.
• -Μετά το 27ο λεπτό: Υποστηρίζει ότι μόνο η ΕΕ έχει τα εργαλεία για να αντιληφθεί η Τουρκία τα οφέλη από μια λύση.
• -Μετά το 28ο λεπτό: Διαπιστώνει ότι το πάγωμα των ενταξιακών κεφαλαίων (στο οποίο επέμενε ο Ν. Αναστασιάδης) δεν μας πρόσφερε τίποτα. Είπε συγκεκριμένα: «Είμαστε έτοιμοι κύριοι Ευρωπαίοι να ανοίξουμε όλα αυτά τα κεφάλαια να τα βάλουμε στο μεγάλο καλάθι των ευρωτουρκικών τα κεφάλαια που είχαν παγώσει, το θέμα της αναθεώρησης της τελωνειακής της Τουρκίας που είναι πολύ σημαντική για την Τουρκία, η συμμετοχή της Τουρκίας στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας που είναι πάρα πολύ σημαντική για την Τουρκία, να βάλουμε την φιλελευθεροποίηση των θεωρήσεων εισόδου για Τούρκους υπηκόους στη ΕΕ, να βάλουμε την αεροπορική συμφωνία και σε όλα αυτά να μπει και το Κυπριακό. Η επίλυση του Κυπριακού».

Ξεκινώντας από την τελευταία δήλωση, θα υπενθυμίσουμε τί ζήτησε ο Ρ.Τ. Ερντογάν στις 22/3/22 κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης τύπου με τον Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε. Ο Τούρκος πρόεδρος είπε τότε ότι η Άγκυρα αναμένει από την ΕΕ να ανοίξει τα κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και να ξεκινήσει γρήγορα τις διαπραγματεύσεις για την Τελωνειακή Ένωση «χωρίς η ΕΕ να παραδοθεί στον φαύλο κύκλο της».

Αμερικανοί και Βρετανοί Ξεχάστε τουρκικές εισβολές και ανθρώπινα δικαιώματα – αγωγό μέσω Τουρκίας!

αναδημοσίευση από τον Ονήσιλο
άρθρο της Φανούλας Αργυρού*

.

Σε συνέχεια του άρθρου μου της περασμένης Κυριακής στην «Σημερινή», στο σημερινό παραθέτω επί πλέον λεπτομέρειες για την επιμονή  Αμερικανών και Βρετανών για αγωγό μέσω Τουρκίας, μοιρασιά αερίου με την Τουρκία, να ξεχάσουμε τα πάντα,  εισβολές, κατοχή, προσφυγιά, επιστροφή…

 

Τζό Μπάιντεν στην Κύπρο 21 Μαΐου  2014

 

 Ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και ο Αμερικανός Πρόεδρος Joe Biden

 

Στις 22 Μαΐου 2014, σε δημοσιογραφική διάσκεψη στην Κύπρο, ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν αναφέρθηκε στις προοπτικές η Κύπρος να καταστεί παίκτης-κλειδί στην προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη και ότι η ανεύρεση των υδρογονανθράκων παρουσίαζε μια μοναδική ευκαιρία για τη μοιρασμένη χώρα μας… (Βλέπε άρθρο Φ.Α. στην «Σ» «Όραμα και καθοδήγηση του Μπαίντεν ο χάρτης αγωγών προς Τουρκία 23.6.2022»).

Τέσσερις μήνες αργότερα –  σε ομιλία  στο Πανεπιστήμιο  Harvard  2 Οκτωβρίου 2014

Μόλις επέστρεψε είπε (ο Μπάιντεν)  από την Κύπρο,  ήταν με τον Αναστασιάδη, επίσης με τον Έρογλου με τις ευλογίες του Αναστασιάδη. Ο Ερντογάν τα έσπασε με τους στρατιωτικούς που ενδιαφέρονταν για τα κατεχόμενα και ενδιαφέρεται για λύση που θα συμφωνηθεί από όλους για δικοινοτική διζωνική νήσο. Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται τα συμφέροντα της Τουρκίας από το αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο το οποίο μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στο να ελευθερώσει όχι μόνο την Τουρκία αλλά και την Ελλάδα από την εξάρτησή τους από το ρωσικό αέριο… Είδε Αναστασιάδη και  Ισραηλινούς και υπάρχει πιθανότητα…Η  Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να διατηρήσει το στάτους κβο στη Κύπρο, μπορεί να συμφωνήσει δίχως να φαίνεται ότι συνθηκολογεί, να κερδίσει και η Κύπρος σημαντικά…Όπως το πετρέλαιο κρατεί τους Κούρδους  στο Ιράκ το ίδιο μπορεί να τερματίσει μια πολύ άδικη κατάσταση που υπάρχει (στην Κύπρο) από την δεκαετία του 1970.  Ο τρόπος (επίλυσης) είναι να μην επιμένουμε στο παρελθόν και τα λάθη αλλά να βλέπουμε τις ευκαιρίες, αν υπάρχει μια win-win κατάσταση για όλους. «Και ο λόγος που το λέω είναι γιατί είμαι Ιρλανδός. Καταλαβαίνουμε από κατοχή… ο Τζιώρτζ Μίτσελ είπε «700 μέρες αποτυχίας και μία επιτυχίας», Πιστεύω θα βρούμε την μία μέρα επιτυχίας».  Μετάφραση Φ.Α από το βίντεο στο σύνδεσμο εδώ –

https://i-epikaira.blogspot.com/2014/10/blog-post.html

Σημαντική επισήμανση από την ιστοσελίδα:  «iEpikaira: “Αυτά ειπώθηκαν τον Οκτώβριο του 2014, πριν να οριστικοποιηθεί ο χάρτης Μπάιντεν (χωρίς να είναι ξεκάθαρο πότε ξεκίνησε η δημιουργία του, το 2015 ή νωρίτερα). Από τότε ήθελαν λύση του Κυπριακού με όχημα την ενέργεια! Απ’ ότι φαίνεται η αρχική σκέψη των Αμερικανών ήταν η κατασκευή του EastMed αλλά στη συνέχεια, αυτό άλλαξε και πήρε την μορφή του χάρτη Μπάιντεν που τον απαλείφει…”

Η Κεφαλονιά και οι οθωμανοί

Ο Gonzalo Fernandez de Cordoba ενώ πολιορκεί το κάστρο του Αγίου Γεωργίου

.

 του Διονύση Φωκά 

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 1500 , δεν ακούγονταν όμως οι χαρμόσυνοι ήχοι από τα κάλαντα των παιδιών αλλά οι εκρήξεις και οι κραυγές της μάχης από την πολιορκία του κάστρου του Αγίου Γεωργίου.

Οι δυνάμεις των Ισπανών και των Ενετών έκαναν την τελική έφοδο για να καταλάβουν την πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς από τους Οθωμανούς.

Από το 1485 η Κεφαλονιά βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Οθωμανών, ο Δόγης της Βενετίας Agostino Barbarigo, ζήτησε βοήθεια από τον Πάπα και τους καθολικούς μονάρχες , τους πρότεινε, να οργανώσουν εκστρατεία για να αντιμετωπίστει η τουρκική απειλή στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μας δίνει ο Antonio Martín Gómez, οι βασιλείς της Ισπανίας και της Γαλλίας συμφώνησαν, έτσι, στις 27 Σεπτεμβρίου ο Ισπανός Gonzalo Fernandez de Cordoba, γνωστός ως Gran Capitan απέπλευσε με τον Ισπανικό και Γαλλικό στόλο από την Μεσσήνη της Ιταλίας προς το νησί της Κέρκυρας και στη συνέχεια στην Ζάκυνθο όπου συνάντησε τον Ενετικό στόλο με επικεφαλής τον ναύαρχο Pesaro.

Η χριστιανική αρμάδα αγκυροβόλησε στον κόλπο του Αργοστολίου στις αρχές Νοεμβρίου του 1500. Η οθωμανική φρουρά του νησιού είχε εγκατασταθεί στην τότε πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, το κάστρο του Αγίου Γεωργίου.

Η Μάχη της Χειμάρρας (20-22 Δεκεμβρίου 1940)

Εξώφυλλο της εφημερίδας «Καθημερινή», αναγγέλλει την νίκη του Ελληνικού Στρατού.

.

Μαρίνα Σ. Τσιρτσίκου
Μ.Υ. ΠΕ-ΚΕ/Α΄, Ιστορικός

Τον Οκτώβριο του 1940, οι δυνάμεις του Άξονα1 (Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία) είχαν καταλάβει το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, τη Δανία και την Πολωνία. Η Ιταλία, από τις αρχές Απριλίου του 1939, είχε καταλάβει την Αλβανία, εγκαθιστώντας στα Τίρανα φιλοϊταλική κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Σεφτσέτ ή Σεφκέτ Μπέη Βερλάτσι (Shefqet bej Vërlaci,1877-1946).

Τον Απρίλιο του 1939, στην Αλβανία αποβιβάστηκαν τρεις μεραρχίες με πολλά ελαφρά άρματα, προκαλώντας την ανησυχία της Βρετανίας και της Γαλλίας, οι οποίες έσπευσαν να εγγυηθούν για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Ελλάδας και της Ρουμανίας.

Ωστόσο, μετά τη δυσμενή εξέλιξη της Μάχης της Δουνκέρκης (26 Μαΐου 1940 – 5 Ιουνίου 1940) μεταξύ των Δυνάμεων του Άξονα και των συμμαχικών δυνάμεων (Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο), η μεν Γαλλία αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με τη Γερμανία (22 Ιουνίου 1940), η δε Βρετανία, που είχε καταφέρει να περιορίσει τις απώλειες στο ανθρώπινο δυναμικό της, μπορούσε να παρέχει περιορισμένη βοήθεια στην Ελλάδα.

Στα Βαλκάνια, τον Οκτώβριο του 1940, η Γιουγκοσλαβία εκδήλωσε φιλική πολιτική προς τον Άξονα, ενώ η Ρουμανία, που είχε καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα στις 7 Οκτωβρίου, συνεργαζόταν πλέον πολιτικά μαζί του. Η Ελλάδα, έχοντας περιέλθει σε δυσχερή θέση, καθώς δεν ήταν πλέον εφικτή η εφαρμογή του Βαλκανικού Συμφώνου του 1934 (Ελλάδα, Τουρκία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία), καλείτο να προετοιμαστεί στρατιωτικά για υπεράσπιση της εδαφικής κυριότητάς της.