Η συνεισφορά των Ελληνίδων και των Ελλήνων στα «ξύλινα τείχη» η απάντηση στον Ερντογάν. Από το θωρηκτό «Αβέρωφ» στο υποβρύχιο «Πόντος»

.

Θεοφάνης Μαλκίδης

Η συνεισφορά των Ελληνίδων και των Ελλήνων στα «ξύλινα τείχη». Από το θωρηκτό Αβέρωφ στο υποβρύχιο Πόντος.

Δέκα χρόνια μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 το Πολεμικό Ναυτικό διέθετε μια δύναμη απαρχαιωμένων τορπιλοβόλων και τριών γαλλικών θωρηκτών που είχαν κατασκευασθεί το 1889. Η επιτακτική ανάγκη για τη δημιουργία αξιόμαχου στόλου είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του στόλου – στα τέλη του 1908 – με τέσσερα καινούρια αγγλικά και τέσσερα γερμανικά αντιτορπιλικά. Σε αυτά επρόκειτο να προστεθεί το Θωρακισμένο-Καταδρομικό «Γ. Αβέρωφ».

Για την ανανέωση του Στόλου η τότε κυβέρνηση Μαυρομιχάλη είχε απευθυνθεί στα Ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου εκείνη ακριβώς την εποχή κατασκευαζόταν ένα καταδρομικό το οποίο είχε παραγγελθεί και επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από το Ιταλικό Ναυτικό. Όμως, η ακύρωση της παραγγελίας από τη μεριά των Ιταλών και η άμεση προκαταβολή του 1/3 της συνολικής αξίας του πλοίου επέτρεψαν την απόκτηση του θωρηκτού από την Ελλάδα.

Το ποσόν της προκαταβολής προήλθε από τη διαθήκη του Γεωργίου Αβέρωφ και ανήρχετο σε 8.000.000 εκατομμύρια χρυσές δραχμές, ενώ το υπόλοιπο ποσό των 15.650.000 χρυσών δραχμών καλύφθηκε από το Ταμείο Εθνικού Στόλου (Τ.Ε.Σ.). Η κυβέρνηση δαπάνησε 23.650.000 δρχ. για την απόκτηση του. Τα 8.000.000 δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης).

Θωρηκτό Αβέρωφ”: Ο “μπάρμπα-Γιώργος” και τα τουρκικά θωρηκτά αντίπαλοί του

Η κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στις 5 Οκτωβρίου 1912, βρήκε το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ενισχυμένο. Απέναντι του στεκόταν το ισχυρό τουρκικό ναυτικό, έτοιμο να τους αμφισβητήσει την κυριαρχία στο Αιγαίο και να υποβοηθήσει την ενίσχυση των μαχόμενων τμημάτων του Τουρκικού Στρατού με ασιατικά στρατεύματα της Αυτοκρατορίας. Ο Τούρκος αρχηγός στόλου, ναύαρχος Ραμίζ, μπορούσε να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον καθώς ο στόλος του υπερείχε σαφώς του ελληνικού σε εκτόπισμα και αριθμό πυροβόλων. Το τουρκικό ναυτικό διέθετε δύο ισχυρά θωρηκτά γερμανικής κατασκευής, τα «Μπαρμπαρόσα» (πρώην Kurfürst Friedrich Wilhelm) και «Τουργκούτ-Ρέις» (πρώην Weissenburg).

Τα πλοία αυτά αποτέλεσαν τον κύριο αντίπαλο της ελληνικής ναυαρχίδας,  του θωρακισμένου καταδρομικού «Γεώργιος Αβέρωφ». Καθελκύστηκαν το 1891 και παραδόθηκαν το 1893 και το 1894 αντίστοιχα. Ήταν τα πρώτα γερμανικά θωρηκτά ανοιχτής θαλάσσης.

Το «Αβέρωφ» πλέει προς τα Δωδεκάνησα (Μάιος 1945): το προοίμιο της ένωσης

Μανώλης Πέπονας 

Η ένωση των Δωδεκανήσων με το ελληνικό κράτος έλαβε χώρα υπό ιδιαίτερα περίπλοκες συνθήκες, επιτεύχθηκε δε μόνο μετά την κατάρρευση του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος και τη νίκη των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά τα σοβαρά εσωτερικά προβλήματα που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο, η ελληνική κυβέρνηση επιθυμούσε διακαώς την ενσωμάτωση των εν λόγω νησιών του Αιγαίου και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο με στόχο την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού.

Έτσι, το θωρακισμένο καταδρομικό «Αβέρωφ», ένα ζωντανό μνημείο της ναυτικής ιστορίας, εστάλη στη Ρόδο το 1945, για να υπογραμμίσει τα δικαιώματα του ελληνικού κράτους στην περιοχή. Στο πλοίο επέβαινε ο Αντιβασιλεύς-Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, συνοδευόμενος από δημοσιογράφους και εκπροσώπους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Τεχνολογία, ναυτοσύνη και ιστορική συνέχεια: Η περίπτωση του θωρακισμένου καταδρομικού «Γεώργιος Αβέρωφ»

αναδημοσίευση από τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

άρθρο του δρ. Ζήση Φωτάκη, λέκτορα Ναυτικής Ιστορίας στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (δημοσιεύεται χάρις την ευγενική άδεια του συγγραφέα). Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό του ΠΝ «Ναυτική Επιθεώρηση», στο τεύχος 576 που αποτελεί αναμνηστική έκδοση για τα 100 χρόνια του Αβέρωφ.

.

Η ναυτική ιστορία ενός έθνους αποτελεί, αναπόδραστα, ένα σύνθετο γνωστικό πεδίο, καθώς εκφράζει αθροιστικά κοινωνικούς, οικονομικούς, διπλωματικούς, οπλικούς, στρατηγικούς και επιχειρησιακούς παράγοντες στην πορεία του χρόνου. Παρά όμως την πολυπλοκότητα του γνωστικού αυτού αντικειμένου εμφανίζεται ενίοτε και σε απλούστερες μορφές που δεν στερούνται ενδιαφέροντος ή βάθους. Για παράδειγμα, η επίδοση και οι ιδιαιτερότητες της δράσης ορισμένων μονάδων του στόλου αποδίδουν, ενίοτε, κομβικά σημεία της ναυτικής ιστορίας. Η περίπτωση της εκατονταετούς ζωής (1911-2011) του θωρακισμένου καταδρομικού Γεώργιος Αβέρωφ επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Η αγορά του Αβέρωφ, τα τεχνικά χαρακτηριστικά του και η αξιοποίησή τους κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους

Η αγορά του Αβέρωφ δεν αποτέλεσε έμπνευση της στιγμής αλλά υπήρξε καρπός μακρόχρονων ζυμώσεων που είχαν ως αντικείμενο τη βέλτιστη δυνατή συγκρότηση της δομής δυνάμεως του ελληνικού πολεμικού ναυτικού. Οι ζυμώσεις αυτές αποκρυσταλλώθηκαν το 1909 στο ότι τα στρατηγικά, τεχνολογικά και επιχειρησιακά δεδομένα ενός ενδεχόμενου ναυτικού πολέμου στις ελληνικές θάλασσες απαιτούσαν την ένταξη στον ελληνικό στόλο θωρηκτής μονάδας μεγάλης ταχύτητας για να μπορεί να καλύπτει ευχερέστερα όλα τα επιμέρους θέατρα ναυτικών επιχειρήσεων (Fotakis, Z., GreekNaval Strategy and Policy, 1910-1919, (Routledge: London and New York, 2005), σελ. 16-17. Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αρχείο Δούσμανη, Φάκελο 4, Μελέτη 314, Αθήνα 7 Αυγούστου).

Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης (9 Απριλίου 1855-22 Αυγούστου 1935)

Γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1855. Γιος του Θεόδωρου Κουντουριώτη και εγγονός του Γεωργίου Κουντουριώτη το 1874 κατετάγη στο ναυτικό, δόκιμος Β’ Τάξης. Η ναυτική του καριέρα που ακολούθησε ήταν εκπληκτική. Το 1884 έφτασε τον βαθμό του υποπλοίαρχου ενώ το 1895 έγινε πλωτάρχης. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Όλοι οι Ευρωπαίοι μιλούσαν για την ευστάθεια του Κουντουριώτη

Το 1900 ως κυβερνήτης του εύδρομου «Ναύαρχος Μιαούλης» έκανε τον πρώτο εκπαιδευτικό διάπλου του Ατλαντικού Ωκεανού για ελληνικό πολεμικό πλοίο. Το 1908 ονομάστηκε υπασπιστής του τότε βασιλιά Γεωργίου Α’ και ένα χρόνο αργότερα προήχθη σε πλοίαρχο. Τις παραμονές του πολέμου του 1912 ονομάστηκε αρχηγός του στόλου του Αιγαίου, και υποναύαρχος τη μέρα κηρύξεως του πολέμου κατά την τελετή κατευοδώσεως του στόλο ως ο πρώτος αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού που λάμβανε τον βαθμό αυτό μετά τον Κ. Κανάρη.

Θ/Κ «Γεώργιος Αβέρωφ» (Λιβόρνο, 16 Μαΐου 1911) Παραλαβή του «τυχερού Καραβιού» (κατ’ άλλους Σεϊτάν Παπόρ)

Επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και άλλες επιχειρήσεις του ελληνικού στόλου

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18:30 κηρύχθηκε η επιστράτευση.

Στις 19 του ίδιου μήνα επιβιβάζεται ο Παύλος Κουντουριώτης στο «Γ. Αβέρωφ» ως αρχηγός του στόλου του Αιγαίου Αμέσως μαζί με το θωρηκτό «Σπέτσαι» αρχίζουν περιπολίες στην περιοχή του Αρτεμισίου.

Στις 3 Οκτωβρίου ολόκληρος ο Ελληνικός στόλος συγκεντρώνεται στο Φάληρο.

Το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» και το κρασί της Γουμένισας

Υποπλοίαρχος Γεώργιος Κακουλίδης ΦΩΤΟ: Wikipedia.org

αναδημοσίευση από το Περί Αλός
άρθρο του Χρήστου Ίντου, Παιδαγωγού, Ερευνητή

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ναυτική Επιθεώρηση»,
έκδοση Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού/ΓΕΝ,
τεύχος 602, σσ. 102-105, ΔΕΚ 2017-ΦΕΒ 2018.
Αναδημοσιεύεται στο Περί Αλός με την έγκριση της Ν.Ε.

.

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μαχητής του Κιλκίς» στις 7 Νοεμβρίου 2017, περίοδο κατα την οποία το Θ/Κ «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» ήταν παραβεβλημένο στον λιμένα Θεσσαλονίκης. Περιγράφει ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Ναύαρχος Γεώργιος Κακουλίδης και έλαβε χώρα το 1918, όταν το «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» μετά την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ναυάρχος Κακουλίδης, Πόντιος στην καταγωγή συμμετείχε ως Υποπλοίαρχος στον Μακεδονικό Αγώνα ενώ στην περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με τους Βενιζελικούς, με αποτέλεσμα την δίωξη και απόταξή του. Αποκαταστάθηκε και σταδιοδρόμησε μέχρι Αρχηγός Στόλου και στην συνέχεια πολιτεύθηκε.

Τις ημέρες αυτές είναι αγκυροβολημένο στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης το ελληνικό θρυλικό σκάφος «ΑΒΕΡΩΦ». Είναι εκείνο που με καπετάνιο τον ναύαρχο Κουντουριώτη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, 1912-1913, έγινε ο φόβος και ο τρόμος των τουρκικών σκαφών στο Αιγαίο, απελευθέρωσε τα νησιά και συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη των Ελλήνων.

Ως Μουσείο αραγμένο στα νερά του Σαρωνικού ήταν επισκέψιμο διηγούμενο στους νεοέλληνες την ιστορία του, τα κατορθώματά του, τις επιτυχίες των Ελλήνων, όταν ομονοούν και έχουν στόχους και οράματα. Τώρα ήρθε κοντά μας, στο Θερμαϊκό, εκεί όπου ο ανεψιός του Κουντουριώτη, ο ναύαρχος Βότσης, τορπίλισε το 1912 την τουρκική ναυαρχίδα, το Φετίχ Μπουλέν, προαναγγέλλοντας τη νίκη των ελληνικών όπλων, την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας.

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι τελείωσαν με αίσια αποτελέσματα για την Ελλάδα. Το σκάφος συνέχισε τη δράση του και κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 1914-1918, και ο κυβερνήτης μέλος της γνωστής Τριανδρίας (Βενιζέλος– Δαγκλής-Κουντουριώτης), οδήγησε και πάλι την Ελλάδα στη νίκη.

Το ξεχασμένο πυροβόλο του “Αβέρωφ”

.

Λεωνίδας Τσιαντούλας
Αρχιπλοίαρχος ΠΝ (ε.α.)

Πρώην Κυβερνήτης Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ και
τέως Διευθυντής Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού

Όταν οι Έλληνες μιλούμε για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, χρησιμοποιούμε ως επιχείρημα το ότι θα έπρεπε αυτά να είναι τοποθετημένα στο φυσικό τους χώρο, την Ακρόπολη, με την οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο. Επίσης υποστηρίζουμε ότι οι Βρετανοί δεν τα πονάνε τόσο πολύ όσο εμείς (π.χ. τα καθάρισαν με συρμάτινες βούρτσες και τα πλήγωσαν, το μάρμαρο χρειάζεται το Αττικό φώς και άλλα πολλά).

Το 2012 είχα την τιμή να είμαι Διευθυντής του Πλωτού Ναυτικού Μουσείου Θ/Κ Γ. ΑΒΕΡΩΦ. Ενα πρωί έφτασε στο γραφείο μου μέ courrier ένα πακέτο. Ανοίγοντάς το, είδα με έκπληξη να περιέχει 2 όργανα από το μηχανοστάσιο του Αβέρωφ, ένα θλιβόμετρο ελαίου και ένα θερμόμετρο ατμού. Με μεγάλη συγκίνηση και τρεμάμενα χέρια κατέβηκα αμέσως στο μηχανοστάσιο του πλοίου και τα τοποθέτησα στην αρχική τους θέση, όπου είχαν μάλιστα μείνει και τα ίχνη της απουσίας τους στο χρώμα των τοιχωμάτων! Τα αντικείμενα μου τα είχε στείλει η τότε Διοίκηση του πάντα εξαιρετικού Ναυτικού Μουσείου Κρήτης, με την παράκληση να τα τοποθετήσω στη θέση που τους άρμοζε. Είναι αλήθεια ότι από τα μέσα της 10ετίας του ’80, που το θρυλικό Θωρηκτό έπαψε να είναι ένα παρατημένο σκουριασμένο αξιοθέατο και έγινε ένα πανέμορφο πλοίο – μουσείο, πάμπολα είναι τα ιστορικά αντικείμενα του πλοίου που “επιστρέφουν” στο φυσικό τους χώρο ώστε να επανενταχθούν και να τα χαρούν όλοι οι επισκέπτες. Όργανα, σκεύη, στολές, φωτογραφίες, βιβλία, τεχνικά εγχειρίδια, προσωπικά αντικείμενα του πληρώματος.

Δεκέμβριος 1941 – Ημερολόγιο του θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ

ΦΩΤΟ: Πλωτό Ναυτικό Μουσείο Θωρηκτό Γ. Αβέρωφ http://averof.mil.gr/fotografies-istorikou-archiou/

αναδημοσίευση από το Περί Αλός
Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Α. Σταθάκη
«Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ Χρονικό του θωρηκτού της νίκης»,
Έκδοση Πολεμικού Ναυτικού, 1999, σελ. 223.

.

Κυβερνήτης πλοίαρχος Σ. Μάτεσης.

01 (ημέρα), 0800 (ώρα) παραμένουν εν ισχύ τα έκτακτα μέτρα επαγρυπνήσεως.

020700 Πτύξις σκηνών ΠΡ και ΠΜ . Προετοιμασία του πλοίου δια γυμνάσιον πολεμικής εγέρσεως . 0933 Πολεμική έγερσις. 0945-1055 Αγγλικά αεροσκάφη τύπου Gladiator, K 2009 και VT – AKN άνωθεν ημών. 1525 Αποκατάστασις πλοίου εκ της πολεμικής εγέρσεως. 1715 εξετελέσθησαν αγώνες λεμβοδρομιών μεταξύ πληρώματος και πληρώματος αγγλ. Θωρηκτού « REVENGE» εις ους αναδείχθησαν νικηταί οι Έλληνες.

070930 – 1545 Ανθράκευσις εκτελούμενη υπό Ινδών. Παρελήφθησαν 250τ.

080550 Ελήφθη σήμα CINC.E.I. να είμεθα έτοιμοι προς άπαρσις εντός 2 ωρών. 1030 Πέρας εργασιών τοποθετήσεως Degausing. 1115 Επιθεώρησις. Λειτουργία δια την εορτήν του Αγίου Νικολάου. Εγένετο ανάφλεξις πετρελαίου εις κοίτος ΠΡ λεβητοστασίου και έναρξις πυρκαϊάς. 2215 Σβέσις πυρκαϊάς.

100945 Γυμνάσιον πολεμικής εγέρσεως. 1100 Επιθεώρησις πρωραίων αποθηκών υπό του κυβερνήτου. 1315 Εις τάξιν απάρσεως κατευθυνόμεθα εις περιοχήν ελέγχου «D.G.». 1721-1740 Διαδρομαί. 1832 Αγκυροβολία λιμένα ΒΟΜΒΑΗΣ.

Ναυμαχία Έλλης: Το «Αβέρωφ» νικά μόνο τον τουρκικό στόλο.

Παντελής Καρύκας

Την πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου του 1912, ο καιρός είχε βελτιωθεί. Τα ελληνικά αντιτορπιλικά εξακολουθούσαν να περιπολούν στην είσοδο των στενών των Δαρδανελίων, εν αναμονή της εξόδου τους τουρκικού στόλου. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι ο τουρκικός στόλος ετοιμαζόταν να εξέλθει του καταφυγίου του.

Την 1η Δεκεμβρίου τα ελληνικά αντιτορπιλικά «Σφενδόνη», «Λόγχη» και «Ναυκρατούσα», που περιπολούσαν μπροστά στα στενά αντελήφθησαν εχθρικό αντιτορπιλικό να εξέρχεται αυτών. Αμέσως η «Σφενδόνη» και η «Λόγχη» έπλευσαν εναντίον του πάση δυνάμει και από απόσταση 3 χλμ. άνοιξαν πυρ εναντίον του.

Η καθέλκυση του θωρηκτού «ΑΒΕΡΩΦ» στα ναυπηγεία FRATELLI ORLANDO του Λιβόρνο στις 12 Μαρτίου του 1910

Φωτογραφία από την καθέλκυση του θωρηκτού «ΑΒΕΡΩΦ» στα ναυπηγεία FRATELLI ORLANDO του Λιβόρνο στις 12 Μαρτίου του 1910. Το θωρηκτό παρελήφθη από την Ελληνική κυβέρνηση το Μάιο του 1911 και στοίχισε με τα πυρομαχικά του περίπου ένα εκατομμύριο λίρες Αγγλίας. Το ένα τέταρτο του ποσού αυτού καλύφθηκε από το Κληροδότημα του Μεγάλου Ευεργέτη, Γεώργιου Αβέρωφ

Το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» υπήρξε το ιστορικότερο πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Πήρε το όνομα θωρηκτό, ενώ στην πραγματικότητα ήταν θωρακισμένο καταδρομικό κλάσης «ΠΙΖΑ».

Ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας κατά τη χρονική περίοδο 1908 έως 1911. Τότε η Ελληνική κυβέρνηση δαπάνησε 22.300.000 δρχ. για την αγορά του. Τα 8 εκατομμύρια δρχ. προέρχονταν από το 20% της κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ. Ο Γεώργιος Αβέρωφ παραχώρησε με διαθήκη στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης) το παραπάνω ποσό για τη ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα έφερε το όνομά του και θα χρησιμοποιείτο ως εκπαιδευτικό πλοίο από τη «Σχολή Ναυτικών Δοκίμων». Το υπόλοιπο ποσό καλύφθηκε από το Δημόσιο Ταμείο. Για τον εφοδιασμό του πλοίου με πυρομαχικά διατέθηκαν από το Δημόσιο Ταμείο επιπλέον 3.5 εκατομμύρια δρχ.

Στὰ ἄδυτα τοῦ θωρηκτοῦ «Ἀβέρωφ»

«Ἐδῶ ποὺ ἀκουμπάει αὐτὸς ὁ σταυρός, τούρκικο βλῆμα δὲν θὰ πέσει».

(Ναύαρχος Κουντουριώτης)

Πατῆστε ἐδῶ καὶ εἰσέλθετε στὰ ἄδυτα τοῦ θρυλικοῦ θωρηκτοῦ «Ἀβέρωφ».

Θὰ νιώσετε συγκίνηση καὶ θὰ καταλάβετε πῶς καὶ γιατί αὐτὸς ὁ τόπος ὑπάρχει ἀκόμη, ζεῖ καὶ θὰ ζεῖ γιὰ πάντα ἐλεύθερος!

Αβέρωφ

Α. Παπαγιάννης ιατρός

Ντροπή θα ήταν, ενώ έχω επισκεφθεί τη ναυαρχίδα ‘Victory’ του Νέλσονα στο Portsmouth και το πλοίο-μουσείο ‘Vasa’ στη Στοκχόλμη, να περιφρονήσω το Θ/Κ [Θωρακισμένο Καταδρομικό] ‘Γ. Αβέρωφ’ που βρίσκεται δεμένο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης τον καιρό αυτό. Το γνώριζα από πολύ μικρός: ο μακαρίτης ο νουνός μου είχε ένα μοντέλο του πάνω στον μπουφέ του σαλονιού του. Σήμερα, επωφελούμενος και του καλού καιρού, βρίσκομαι στο λιμάνι.

Η ουρά για την είσοδο στο πλοίο θυμίζει εκείνη που συνήθως παρατηρείται στον τάφο του Αγίου Παϊσίου: άλλου είδους προσκύνημα εδώ, τηρουμένων των αναλογιών. Η τεράστια σημαία που κυματίζει στην πρύμνα του είναι, μαζί με εκείνη της Ακρόπολης, η μεγαλύτερη στην Ελλάδα.

«Το τελευταίο ταξίδι του Θ/Κ Αβέρωφ στα Δωδεκάνησα» στην Εστία Νέας Σμύρνης‏

Επετειακή εκδήλωση στην Εστία Νέας Σμύρνης για το «Τελευταίο ταξίδι του Θ/Κ Αβέρωφ στα Δωδεκάνησα» από την Πολιτιστική Ομάδα «Αρχιπέλαγος«, την Δευτέρα 16 Μαΐου και ώρα 19.00.

Παρουσίαση αφιερώματος (προβολή ντοκυμαντέρ) με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 71 ετών από το ιστορικό ταξίδι-προάγγελο της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων.

Θα προλογίσει ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού και πρώην Κυβερνήτης του Θ/Κ Αβέρωφ, Πλοίαρχος Λ. Τσιαντούλας (ΠΝ).

Το ντοκυμαντέρ προβλήθηκε για πρώτη φορά ΕΠΙ του Θ/Κ Αβέρωφ, πέρσι τον Μάϊο, για την επέτειο των 70 χρόνων από το ταξίδι !