Ποιος ο ρόλος του ANADOLU (L 400) και πως αξιολογείται ως “απειλή”;

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Τουρκικά μέσα αναφέρουν αυτές τις ημέρες ότι το ελικοπτεροφόρο ANADOLU (L 400) έχει παραδοθεί στο τουρκικό ναυτικό, κατόπιν ολοκληρώσεως ενός μεγάλου μέρους των Δοκιμών Εν Πλω (SAT) και εξελίσσεται η εκπαίδευση για την έναρξη επιχειρησιακών πλόων. Επί της ουσίας επιβεβαιώνονται οι δηλώσεις επισήμων, ότι το πλοίο επρόκειτο να παραδοθεί στα τέλη του 2022.

Η ένταξη σε υπηρεσία, θα συνοδευτεί πέραν των άλλων από δοκιμές για την πιστοποίηση ικανότητος επιχειρήσεων Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών Bayraktar TB3 και μελλοντικώς του αεριωθουμένου Kizilelma, όπως και ελαφρών αεριωθουμένων αεροπλάνων κρούσεως Hürjet.

Τουρκικά δημοσιεύματα προσδιόριζαν το κόστος του ANADOLU σε 1,2 δισ. $, συμπεριλαμβανομένης της αρχικής συμβάσεως με την ισπανική Navantia. Είναι πρόγραμμα κύρους για το τουρκικό ναυτικού, του οποίου θα αποτελέσει την ναυαρχίδα. Οι εργασίες ναυπηγήσεως ξεκίνησαν το 2015, επομένως απαιτήθηκε επταετία για την υλοποίηση.

Στην Ελλάδα, υπάρχει η τάση συσχετισμού του ANADOLU με το γενικό ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος μεταξύ των δύο χωρών, όπως και η εμφανής προσπάθεια από διάφορα μέσα, να υποβαθμιστεί η επιχειρησιακή αξία του ως “απειλή”, περιορίζοντάς το αυθαιρέτως στο επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου, σε ενδεχομένη πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των δύο χωρών. Τονίζεται ότι λόγω των μεγάλων διαστάσεών του, το πλοίο αποτελεί ελκυστικό στόχο, με προδικασμένη μοίρα ενώ επισημαίνεται το σοβαρό μειονέκτημα της μη φιλοξενίας μαχητικών F-35B, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός. Όλα αυτά έχουν βάση ωστόσο, η προμήθεια του ANADOLU δεν έγινε με βάση κυρίως το Αιγαίο ως περιβάλλον επιχειρήσεων.

H απόφαση προμήθειας στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 2010, συμβάδιζε με την γενικότερη κυβερνητική πολιτική για ενίσχυση του οικονομικού και γεωπολιτικού αποτυπώματος της Τουρκίας σε περιοχές όπως ο Περσικός Κόλπος και η Ανατολική Αφρική. Καθώς η προωθημένη στρατιωτική παρουσία αποτελεί στοιχείο της πολιτικής αυτής, η δυνατότητα ενισχυμένης ικανότητος προβολής ισχύος ορίσθηκε ως μείζον στόχος για την στρατιωτική ηγεσία. Η πολιτική αυτή σε επίπεδο αμυντικής συνεργασίας, ξεδιπλώθηκε με τις συμφωνίες δημιουργίας τουρκικής στρατιωτικής βάσεως στο Κατάρ το 2014 και στην Σομαλία το 2016.

Το ANADOLU εξυπηρετεί την υλοποίηση της στρατηγικής επιδείξεως σημαίας προς υποστήριξη της εθνικής πολιτικής σε περίοδο ειρήνης και κρίσεως. Εν καιρώ ειρήνης προορίζεται για συμμετοχή σε αποστολές περιφερειακής ασφαλείας και παροχή ποικίλων υπηρεσιών ενώ μπορεί να υποστηρίξει την στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας με ανάπτυξη δυνάμεων σε φίλες χώρες.

Τα σοβαρά κενά “πίσω” από τις Στρατιωτικές Παρελάσεις

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Είναι καθιερωμένο και σωστό, στις Ημερήσιες Διαταγές της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, να τονίζονται οι ηθικές δυνάμεις του εμψύχου δυναμικού διότι πρόκειται για την κυριότερη ίσως προϋπόθεση όταν η Πατρίδα προστάζει να βαδίσουν στο πεδίο της Τιμής. Οι πρόγονοί μας δεν μπορούσαν να συγκριθούν καθόλου σε ισχύ με τον δυνάστη του Γένους αλλά δεν δίστασαν να πάρουν τα άρματα και να χυθούν στον Αγώνα, κερδίζοντας την Ελευθερία.

Εν τούτοις, στα οργανωμένα κράτη, ιδίως όταν υφίσταται μόνιμη απειλή που απαιτεί την διατήρηση ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων, έχει μεγάλη σημασία και το διαθέσιμο οπλοστάσιο, επειδή ο σύγχρονος πόλεμος είναι μια περίπλοκη και πολύ απαιτητική υπόθεση. Έτσι, στις στρατιωτικές παρελάσεις παρουσιάζονται αναπόφευκτα οι εξελίξεις σε νέα οπλικά συστήματα που εντάσσονται σε υπηρεσία κι εκπέμπεται δι’ αυτών το κατάλληλο μήνυμα. Μπορούν όμως να γίνουν και παρατηρήσεις ως προς τις ελλείψεις και τους τομείς υστερήσεως.

Από την άποψη αυτή, στην φετινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου, παρουσιάσθηκαν τα νεοαποκτηθέντα μαχητικά Rafale F3R, τα αναβαθμισμένα F-16 Block 72, τα ΤΟΜΑ Marder 1A3 κ.λπ. Εμφανίστηκαν επίσης για πρώτη φορά τα εκπαιδευτικά αεροπλάνα T-6A Texan II, σημειώνοντας την σταδιακή επαναφορά του δείκτου διαθεσιμότητος του τύπου σε αποδεκτά επίπεδα, έπειτα από σειρά ετών απαξιώσεως.

Από την άλλη, δεν συμμετείχε το μοναδικό Αεροσκάφος Ναυτικών Επιχειρήσεων P-3B, τα ελικόπτερα AS332C1 Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας και τα ελικόπτερα ΑS365 Dauphin του Λιμενικού Σώματος. Υποδηλώνοντας σχετικές αδυναμίες λόγω διαθεσιμότητος σε αριθμούς και ελλιπή υποστήριξη εξαιτίας μη υπογραφής FOS.

Ενώ αυτά είναι οι ορατές παρουσίες και ελλείψεις, υπάρχουν σοβαρά στοιχεία στρατιωτικής ισχύος σε οπλικά συστήματα, τα οποία δεν μπορούν να εμφανιστούν στις παρελάσεις. Το πιο αντιπροσωπευτικό ίσως, είναι οι σταθμοί ραντάρ του Συστήματος Αεροπορικού Ελέγχου (ΣΑΕ) της Πολεμικής Αεροπορίας, που αντιπροσωπεύουν κρισιμότατο στοιχείο της αμυντικής οργανώσεως της χώρας και η επιχειρησιακή αξία τους καθίσταται αντιληπτή σε οποιονδήποτε. Άλλος “αφανής” συντελεστής και πολλαπλασιαστής ισχύος, είναι τα συστήματα Ηλεκτρονικού Πολέμου.

Μήπως να παίξουμε τα ρέστα μας;

.

Τελικά, η ανάμειξη της Ελλάδας στον πόλεμο μέσω της προμήθειας Σοβιετικού / Ρωσικού στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα για τις ένοπλες δυνάμεις, που κάνει τους πάντες να αναρωτηθούν, τι θα είχε συμβεί εάν η Ελλάδα είχε εμπλακεί με εθελοντές / επαγγελματίες στρατιωτικούς στον πόλεμο του Αφγανιστάν;

Πριν έναν χρόνο, όταν ξεκινούσε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, είχαμε υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να κρατήσει ουδέτερη στάση, καθώς η Ελλάδα είχε πολλά συμφέροντα με τη Ρωσία και μάλλον ελάχιστα με την Ουκρανία.

Όμως, η Ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να παίξει το χαρτί των Αμερικανών και να ταχθεί πλήρως μαζί τους και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Από την στιγμή που αυτό αποφασίστηκε, το χαρτί των Αμερικανών θα πρέπει να παιχθεί ολοκληρωτικά.

Τι εννοούμε.

Αρχικά η Ελλάδα έστειλε στην Ουκρανία μερικές χιλιάδες όπλα τύπου Καλάσνικφ και προφανώς αντίστοιχα πυρομαχικά. Πολλοί αντέδρασαν, αλλά τελικά, η Ελλάδα ως χώρα του ΝΑΤΟ, δεν είχε κανέναν λόγο να διατηρεί στις αποθήκες της όπλα Σοβιετικής προέλευσης. Στην συνέχεια αποφασίστηκε και συμφωνήθηκε η ανταλλαγή των παρωχημένων Σοβιετικών BMP1 με ισάριθμα Γερμανικά Marder, που επί χρόνια γινόταν προσπάθεια να αποκτηθούν. Επίσης, συζητείται η δημιουργία εργοστασίου στην Ελλάδα για παραγωγή άνω των 200 Γερμανικών Lynx, που είναι ίσως το καλύτερο ΤΟΜΑ που υπάρχει διαθέσιμο.

Τα τρία κύρια διδάγματα για την Αεροπορική Ισχύ από την Ουκρανία

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση

.

Μιλώντας στην Κάτω Βουλή με σκοπό να εξηγήσει τις κατευθύνσεις που σκοπεύει να ακολουθήσει για την διατήρηση και ενίσχυση της Ιταλικής Αεροπορίας ο Αρχηγός της Αντιπτέραρχος Λούκα Γκορέτι αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στα διδάγματα που απορρέουν ήδη από τον πόλεμο στην Ουκρανία, ως προς την αεροπορική ισχύ εν γένει.

Τα τρία κύρια διδάγματα αφορούν αναμέτρηση με ισότιμο αντίπαλο από πλευράς τεχνολογίας μέσων και δυνατοτήτων και επειδή έχουν προφανή αξία και στην περίπτωση της Ελλάδας που απειλείται μονίμως από την Τουρκία, παρουσιάζονται παρακάτω:

1. Η ανάγκη για οριζόντια διασπορά: χρησιμοποιώντας όλο και πιο προηγμένης τεχνολογίας οπλικά συστήματα, ο εχθρός μπορεί να χτυπήσει σε όλο το βάθος της επιχειρησιακής περιοχής, ξεπερνώντας γεωγραφικά σύνορα και ορογραφικά εμπόδια. Με αυτή τη συνείδηση, η επιβίωση των νευρικών κέντρων των στρατιωτικών και κρίσιμων υποδομών πρέπει να επιτευχθεί με μια ικανότητα αντιπυραυλικής άμυνας και μια σύγχρονη επανεξέταση της έννοιας της διασποράς στην επικράτεια. «Σε ό,τι αφορά την Ένοπλη Δύναμή μου, εκτός από μια αξιοσημείωτη επιτάχυνση στην ανάκτηση της ικανότητας πυραύλων που χάθηκε στο παρελθόν, σκοπεύω να σκεφτώ την κατανομή των αποθηκών υλικού και καυσίμων, τους κόμβους Διοίκησης και Ελέγχου και φυσικά την θέση των αεροπορικών βάσεων».
2. Δυνατότητα μεταφορών: η σύρραξη στην Ουκρανία επιβεβαίωσε την ανάγκη να είναι δυνατή η ταχεία και με ελάχιστη προειδοποίηση αναδιάταξη των χερσαίων δυνάμεων προς οποιαδήποτε περιοχή επέμβασης. «Είναι απαραίτητος πλέον ο εξοπλισμός του εθνικού στρατεύματος με ένα αποτελεσματικό αεροσκάφος μεταφορών, για την προσέγγιση των πιθανών περιοχών επιχειρήσεων, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η αφρικανική ήπειρος και η περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού θα μπορούσαν να καταστούν περιοχές επέμβασης τα επόμενα 20-30 χρόνια. Επιπλέον, ακολουθώντας αυτή την γραμμή σκέψης, πιστεύω ότι η ικανότητα χρήσης της Αεροδιαστημικής Ισχύος με εύκαμπτο και ευέλικτο τρόπο είναι το κλειδί της νίκης ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις αυριανές προκλήσεις με την απαραίτητη αποτελεσματικότητα».
3. Η “διαφάνεια του πεδίου μάχης”: Σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί από τα αεροσκάφη αναγνωρίσεως και τα δορυφορικά συστήματα που είναι σήμερα σε θέση να αποκτήσουν, στο οπτικό, υπέρυθρο και ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, τεράστιο όγκο δεδομένων και πληροφοριών, που μόνο εάν συλλεχθούν και αναλυθούν σωστά, εγγυώνται ένα πραγματικό στρατηγικό όφελος ως προς την σαφή κατανόηση της προόδου της σύγκρουσης και επιτρέπουν τις σωστές επιχειρησιακές επιλογές. «Αυτό το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, στο οποίο η Ιταλία πίστευε διορατικά ήδη πριν από 20 χρόνια, εξοπλίζοντας την Πολεμική Αεροπορία με το πρώτο τηλεχειριζόμενο αεροσκάφος, πρέπει να διαφυλαχθεί με την ταχεία αποκατάσταση και σταδιακή ενίσχυση του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, σε όλα τα πεδία εφαρμογής, στρατηγικό όσο και τακτικό. Τα συστήματα αυτά θα πρέπει να υποστηρίζονται από τα πιο σύγχρονα και εύκαμπτα τηλεχειριζόμενα αεροσκάφη αναγνώρισης και επιτήρησης, καθώς και από μια ικανότητα συγκέντρωσης δεδομένων που ευνοεί την ταχεία ανάλυση και την έγκαιρη και ευρεία διάδοση τόσο προς τα άλλα στοιχεία του στρατιωτικού οικοδομήματος όσο και προς τους λήπτες αποφάσεων».

Η μεταφορά του Χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδος- Μάρτιος 1941

1940, Α/Τ “ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ” Πίνακας Λαϊκού Ζωγράφου

.

απόσπασμα από την
αυτοβιογραφία του ναυάρχου
Γρηγορίου Μεζεβίρη

Μεταξύ των προληπτικών αυτών μέτρων ήταν και η μεταφορά στην Κρήτη του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδος τη νύχτα της 3ης Μαρτίου 1941, με τα αντιτορπιλικά «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ».

Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:

“Για την εκτέλεση της αποστολής αυτής λήφθηκαν ιδιαίτερα προφυλακτικά μέτρα. Για να μην ανησυχήσει το κοινό, ήταν επιβεβλημένο να τηρηθεί απόλυτη μυστικότητα.

Το άκρως πολύτιμο φορτίο έπρεπε να εξασφαλιστεί όχι μόνο κατά πάσης εχθρικής ενέργειας αλλά και ενδεχομένων κινδύνων πτώσεως στη θάλασσα κατά τις μεταφορτώσεις, ακόμα και κατά των πειρασμών που θα μπορούσε να εμπνεύσει σε κάποιον από τους πολλούς που αναγκαστικά θα βρίσκονταν σε άμεση επαφή με αυτό. Για να τηρηθεί μυστικότητα δεν δόθηκε έγγραφη διαταγή του Αρχηγού του Στόλου αλλά δόθηκαν από εμένα προφορικές προσωπικές εντολές στους Κυβερνήτες. Τα δυο αντιτορπιλικά πλεύρισαν στην προβλήτα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, που δεν προσφέρονταν για τον σκοπό αυτόν όταν έπνεαν ΒΔ άνεμοι όπως συνέβαινε τότε, με αποτέλεσμα το «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ» να υποστεί βλάβη που απαίτησε αρκετές ημέρες επισκευών όταν επέστρεψε.

Η Ζωή εν πλω στο Υποβρύχιο ΓΛΑΥΚΟΣ: Μια βρετανική μαρτυρία

Υποβρύχιο ΓΛΑΥΚΟΣ. Αρχείο: Δημήτρης Γκαλών

αναδημοσίευση από το Περί Αλός
Μετάφραση: Αντιπλοίαρχος Γιώργος Απιδιανάκης ΠΝ,
Διοικητής Βάσης Υποβρυχίων
Δημοσιεύεται για πρώτη φορά με την
έγκριση του Γ. Απιδιανάκη για το Περί Αλός

.

Μετά την αποδημία του Στόλου στην Αλεξάνδρεια τον Απρίλιο του 1941, τα ελληνικά υποβρύχια τέθηκαν υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο του Διοικητή του 1ου Βρετανικού Στολίσκου Υποβρυχίων. Από τον Ιούνιο, αφού ολοκληρώθηκαν κάποιες βασικές επισκευές, τα υποβρύχια ξεκίνησαν τις πρώτες περιπολίες στην περιοχή του Καστελόριζου. Από τη θέση αυτή αναμενόταν να αναχαιτίσουν εμπορικά πλοία της Γαλλίας του Βισύ τα οποία διέφευγαν από τη Συρία μετά από την επέμβαση των βρετανικών στρατευμάτων. Το ΓΛΑΥΚΟΣ εκτέλεσε την πρώτη του περιπολία μεταξύ 12 και 27 Ιουλίου 1941 με νέο Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Βασίλειο Ασλάνογλου στην περιοχή του Καστελόριζου και στην περιοχή της Ρόδου. Στα ελληνικά υποβρύχια επέβαιναν επίσης Βρετανοί αξιωματικοί ως σύνδεσμοι με τη Βρετανική Διοίκηση. Ακολουθεί η ανεπίσημη αναφορά του Ανθυποπλοιάρχου R.G. Simmers προς τον Διοικητή του 1ου Στολίσκου Βρετανικών Υποβρυχίων που επέβη στην πρώτη περιπολία του ΓΛΑΥΚΟΣ. Συγκεκριμένα, παρουσιάζεται το τμήμα της που αφορά…Στη Ζωή στα Ελληνικά Υποβρύχια!

Πηγή: ADM 199/1150

.

31η Ιουλίου 1941
Κύριε,

Έχω την τιμή να υποβάλω τις ακόλουθες παρατηρήσεις επί της περιπολίας του ελληνικού υποβρυχίου ‘’ΓΛΑΥΚΟΣ’’, από 12 έως 27 Ιουλίου 1941. Το παρόν σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί επίσημη αναφορά αλλά ανήκει στη φύση των δικών μου προσωπικών παρατηρήσεων

ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑ

Επειδή δεν εφαρμοζόταν το σύστημα «Νύχτα για Μέρα» για τη ρύθμιση της εσωτερικής υπηρεσίας, είχα άστατη παρουσία στα γεύματα αλλά, όταν ένιωθα πεινασμένος, δεν υπήρχε δυσκολία στην εξεύρεση φαγητού εκτός του ωραρίου των γευμάτων. Μακαρόνια, ρύζι και κομπόστα βερίκοκο φαινόταν να είναι τα βασικά είδη διατροφής αλλά συμπληρώνονταν από μια ποικιλία από σούπες και κονσέρβες με κρέας ή ψάρι. Το ψωμί διαρκούσε για τις τρεις πρώτες μέρες. Στις επόμενες τέσσερεις με πέντε μέρες διατίθετο ένα είδος παξιμαδιού, ενώ για το υπόλοιπο του ταξιδιού οι γαλέτες. Αμφότερα τα δύο τελευταία ήταν ιδιαίτερα εύγεστα συνοδευόμενα από ένα είδος βουτύρου που υπήρχε σε αφθονία. Το πόσιμο νερό ήταν μεν αποχρωματισμένο, σαν από σκουριά, αλλά ήταν καλό και αρκετά δροσερό. Δεν τέθηκε περιορισμός στη χρήση του νερού από την αρχή του ταξιδιού οπότε σημειώθηκε μια μικρή έλλειψη προς το τέλος της περιπολίας με αποτέλεσμα να απαγορευτεί η χρήση του για προσωπικό πλύσιμο κατά τις τελευταίες μέρες.

Όσο για το αλκοόλ, δεν επιτρεπόταν η κατανάλωσή του μέχρι την έξοδο από τον τομέα περιπολίας. Κατόπιν επιτρεπόταν ένα μπουκάλι μπύρας το βράδυ. Μετά χαράς αναφέρω ότι αυτό δεν αποτέλεσε κακή επιρροή για εμένα!

Τρείς ήρωες που μας στοιχειώνουν…

.

Του Θανάση Κ.

Πριν 27 ακριβώς χρόνια σαν και σήμερα κορυφωνόταν η κρίση των Ιμίων.
Τρείς Έλληνες αξιωματικοί, έβρισκαν το θάνατο, σε συνθήκες που παραμένουν ακόμα όχι πλήρως διευκρινισμένες:

Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος  Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.

Η κρίση εκτονώθηκε τότε με την αποχώρηση των Τούρκων καταδρομέων από τη νησίδα και με τη συμφωνία και των δύο χωρών να μην αποστέλλουν πλοία, ούτε στρατό, ούτε σημαίες. Και με τη δέσμευση και των δύο χωρών να μην επιστρέψουν εκεί σημαίες.
Η Ελλάδα ως τότε είχε κυριαρχία στο νησί!
Το καταδεικνύουν και οι επίσημοι ΝΑΤΟϊκοί χάρτες της εποχής.
Η Τουρκία δεν είχε κυριαρχία, ούτε είχε διανοηθεί να ζητήσει ως τότε…
Η Ελλάδα και η Τουρκία δεσμεύτηκαν πριν 27 χρόνια, να μην βάλουν στρατό ή σημαίες σε ένα νησάκι που ως τότε ήταν μέρος της ελληνικής κυριαρχίας…
Προφανώς δεν επρόκειτο για έντιμο “συμβιβασμό”!
Επρόκειτο για μονομερή ελληνική υποχώρηση.

Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου 1992: «Μία μαύρη Πέμπτη βαμμένη με …κόκκινο χρώμα».

.

Αθανάσιος Μαλέτσικας
Σγος (ΤΥΜ) ε.α.

Υπάρχουν μαύρες ημέρες; Και βέβαια υπάρχουν. Ή, πιο ακριβέστερα, είθισται μεταφορικά να αποκαλούνται με αυτόν τον χαρακτηρισμό, οι ημέρες που συνέβη κάποιο δυσάρεστο γεγονός. Καθ΄ υπερβολή θα πει κάποιος. Πολλές φορές, ίσως και ναι. Όμως, από τις αποκαλούμενες μαύρες ημέρες, οι πιο θλιβερές είναι αυτές που βάφονται με …κόκκινο χρώμα. Είναι αυτές που δικαίως αποκαλούνται με αυτό τον χαρακτηρισμό, καθότι, οποιοδήποτε άλλο χρώμα, ναι μεν είναι ορατό από τα μάτια, αλλά, όχι από τον εγκέφαλο και την ψυχή.

Ελευσίνα, 112 Πτέρυγα Μάχης, Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 1992, ώρα 13:00, και στην 353 Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας (ΜΝΑΣ), είχε προγραμματιστεί η κοπή της καθιερωμένης Χριστουγεννιάτικης πίτας. Μία μικρή εκδήλωση όπως έχει καθιερωθεί να πραγματοποιείται στους εργασιακούς χώρους της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι χώροι, αποτελούν την δεύτερη μεγάλη οικογένειά μας που συντηρεί την πρώτη, την μικρότερη.

Αλλά, πριν φτάσουμε στην ώρα αυτής της εκδήλωσης, επιτρέψτε μου δύο λόγια για αυτή την άγνωστη στην μη αεροπορική κοινότητα Μοίρα, και στον τύπο του αεροσκάφους με τα οποία αυτή επιχειρούσε. Και λέω άγνωστη στο ευρύ κοινό, διότι, το πεδίο επιχειρήσεων της Μοίρα ήταν κυρίως το Αιγαίο και η Μεσόγειος.

Τον Στρατό σαν τα μάτια μας!

άρθρο του αντιστρατήγου ε.α. Νίκου Ταμουρίδη
.

Οι ειδήσεις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας σχετικά με την παρακολούθηση της Ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων από την κυβέρνηση, μέσω της ΕΥΠ, προβληματίζουν ιδιαίτερα μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας.

Η κατάσταση γενικά με τις παρακολουθήσεις πληθώρας Ελλήνων πολιτικών και λοιπών αξιωματούχων, έγινε πλέον μη ελέγξιμη και οι κυβερνώντες μοιάζουν να τα έχουν χαμένα. Διακατεχόμενοι είτε από το σύνδρομο της επταετίας είτε από πολιτική ανοησία, δείχνουν να μην εμπιστεύονται τις Ένοπλες Δυνάμεις, σε μια εποχή που αυτές είναι το μοναδικό στήριγμά μας απέναντι στην διαρκώς κλιμακούμενη τουρκική απειλή.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις, ιδίως αυτή την εποχή, αποτελούν τον πιο βασικό πυλώνα ισχύος του Έθνους! Οι άλλοι βασικοί πυλώνες, δηλαδή η Πολιτική και η Οικονομία είναι υπό πτώχευση. Η απαξίωση επομένως των Ενόπλων μας Δυνάμεων με τέτοιου είδους ενέργειες, αποτελεί πράξη ιδιαίτερα επικίνδυνη, εμετικά προκλητική και ευθέως προσβλητική!

Υπενθυμίζω την τεράστια θεσμική ευθύνη που έχουν αναλάβει οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων, προκειμένου να φέρουν σε πέρας την σημαντικότατη αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, που είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Χώρας, εναντίον οποιασδήποτε εξωτερικής επίθεσης ή απειλής, καθώς και η υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων, όπως καθορίζονται στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας.

Από την εκκένωση του Δεδέαγατς έως την υπογραφή της Ελληνοτουρκικής Συνθήκης το Νοέμβριο του 1913

.

Σύμφωνα με βουλγαρικές πηγές οι Έλληνες εγκατέλειψαν το Δεδέαγατς την 19 Σεπτεμβρίου 1913. Η πόλη το επόμενο διάστημα περιήλθε στα χέρια των Βουλγάρων

της Ουρανίας Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)

Ήταν 26 Ιουλίου 1913 όταν το Θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ από το Δεδέαγατς (μετέπειτα Αλεξανδρούπολη) όπου βρισκόταν, εξέπεμπε το ακόλουθο σήμα:

260945 Ανακοινούται το πέρας του πολέμου μετά της Βουλγαρίας. Ξάνθη και ακταί ανατολικώς Νέστου παραχωρούνται εις Βουλγαρίαν. Αναγκαζόμεθα να παραδώσωμεν εις τους εχθρούς μας άπασαν την καταληφθείσαν και απελευθερωθείσαν έκτασιν από Έβρου μέχρις Νέστου και ενδοχώρας. Οι κάτοικοι όλων των παραλιακών Θρακικών πόλεων διαμαρτύρονται.

Μόλις λίγες μέρες πριν από ένα άλλο σήμα του ΑΒΕΡΩΦ πληροφορούμαστε ότι το πλοίο συμμετείχε στις πανηγυρικές εκδηλώσεις, με αφορμή την απελευθέρωση της πόλης (12 Ιουλίου 1913):

211530 Στέλλομεν εις την ξηράν την μουσικήν μας δια να παιανίσει χάριν των κατοίκων.

Δυστυχώς εκείνη η χαρά θα κρατήσει για λίγο, όπως βλέπουμε στην επόμενη καταγραφή από το ημερολόγιο του ΑΒΕΡΩΦ:

Οι Τέσσερεις Ήρωες Αεροπόροι του Αλμυρού στον Β’ΠΠ

.

άρθρο του Απτχου (Ι)ε.α. Παναγιώτη Δημητριάδη

Το 1940 στο Αλβανικό μέτωπο οι Έλληνες ξεδίπλωσαν χαρακτηριστικά ανδρείας , εκπλήσσοντας όλον τον κόσμο. Έδειξαν την υπεροχή της ελληνικής φυλής όταν τα κράτη της Ευρώπης έπεφταν το ένα πίσω από το άλλο χωρίς αντίσταση στην αγκαλιά της Ναζιστικής Γερμανίας

Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, Πολεμική Αεροπορία και Στρατός Ξηράς ,κατάφεραν μέσα σε 15 ημέρες να αδρανοποιήσουν την εισβολή των 140 χιλιάδων Ιταλών στρατιωτών στο Αλβανικό μέτωπο και να δημιουργήσουν την πρώτη αποτυχία του Άξονα .

To ΟΧΙ που βροντοφώναξε ο τότε πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς ήταν το σύνθημα που ξεσήκωσε τον Ελληνικό λαό απέναντι στην Φασιστική Ιταλία , ήταν το σύνθημα που ένωσε όλους τους Έλληνες για την Ελευθερία. Ένας πόλεμος που ξεκίνησε στις 28 Οκτ 1940 και συνεχίστηκε και μετά την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς στις 31 Μάιου 1941 στην Αίγυπτο στην Λιβύη και όπου είχαν μεταφερθεί τα μαχητικά αεροσκάφη για να συνεχίζουν τις επιχειρήσεις.

Κατά την διάρκεια του πολέμου 125 αεροπόροι έχασαν την ζωή του εκ των οποίων 30 στο Αλβανικό μέτωπο, 21 σε αερομαχίες και άλλες αποστολές στην ενδοχώρα και 74 αεροπόροι σε επιχειρησιακές αποστολές που εκτελέστηκαν από την Αίγυπτο και την Λιβύη.

Στέλνονται τα BMP1 στην Ουκρανία και ανταλλάσσονται με Γερμανικά ΤΟΜΑ

.

Μια πολύ σημαντική εξέλιξη για τον Στρατό Ξηράς έφερε η συνάντηση Μητσοτάκη – Σόλτς.

Όπως έγινε γνωστό από την Γερμανική πλευρά, υπάρχει συμφωνία για αποστολή στην Ουκρανία των παλαιών και παρωχημένων Σοβιετικής κατασκευής BMP1 που βρίσκονται κυρίως στα νησιά της Ελλάδας, με νεότερα και καλύτερα Marder 1A3.

Η αρχική συμφωνία προβλέπει την ανταλλαγή 100 τεθωρακισμένων οχημάτων, ενώ σύντομα θα υπάρξει ανταλλαγή ακόμη 100.

Η εξέλιξη θεωρείται επωφελής για την Ελλάδα, καθώς ουσιαστικά ξεφορτώνεται υλικό παρωχημένο που δεν έχει να προσφέρει σχεδόν τίποτε στον Ελληνικό Στρατό σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση από την «σύμμαχο» στο ΝΑΤΟ Τουρκία.

Η είδηση κουμπώνει στην έγκριση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου για εκσυγχρονισμό των αρμάτων μάχης Leopard 2A4 και Leopard 1A5 καθώς και την απόκτηση 205 καινούριων ΤΟΜΑ Lynx σε συνδυασμό με τη προμήθεια μεταχειρισμένων Marder 1A3, που προφανώς θα προέλθουν από την ανταλλαγή με τα BMP1.

Διαγωνισμοί καινοτομίας στην Άμυνα και άλλα ωραία στην Ελλάδα

αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο

.

H εμπειρία που μεταφέρει ένας εκ των συμμετασχόντων σε πρόσφατη διαγωνιστική διαδικασία του ΥΠΕΘΑ για καινοτομία σε αμυντικές εφαρμογές, προσφέρει μια αντιπροσωπευτική εικόνα για την πτωχή ανταπόκριση και το κρατικό ενδιαφέρον από τους καθ’ ύλην αρμοδίους, που υποτίθεται ότι προωθούν την ενίσχυση των ελληνικών λύσεων και της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας. Πέρα από την έλλειψη εμπειρίας, αποτελεσματικών δομών και την εν γένει προχειρότητα, σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη προσωπική ατζέντα ορισμένων, αναδεικνύεται η ανάθεση ρόλων σε άτομα χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες και η απλή καταφυγή σε αποσπασματικές ενέργειες χωρίς συνέχεια που, όλα μαζί, επιβεβαιώνουν την ανυπαρξία στιβαρής κρατικής πολιτικής για μια Αμυντική Βιομηχανία με εθνικό πρόσημο και στόχους.

Ακολουθεί το κείμενο – μαρτυρία, που φιλοξενούμε:

Defence Innovation Challenge (https://crowdhackathon.com/defencetech-bootcamp/)

Αυτός ήταν λοιπόν ο δεύτερος διαγωνισμός καινοτομίας που οργάνωσε το ΥΠΕΘΑ. Ως υλοποίηση ήταν μακράν καλύτερος του πρώτου το 2018, αλλά αυτό είναι σχόλιο που αφορά το πόσο τραγικός ήταν ο πρώτος…

Δυο λόγια για τον πρώτο διαγωνισμό και το τραγικό concept του 2018.

Το 2018 ο διαγωνισμός ήταν ατομικός. Κάθε στέλεχος μπορούσε να συμμετάσχει με όσες ιδέες ήθελε (!) τις οποίες δεν ήταν υποχρεωμένος να τις υποβάλει πριν το διαγωνισμό! Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι οι συμμετέχοντες, τους χώρισαν σε ομάδες (εντελώς τυχαία – χωρίς να ξέρουν τι ιδέα θα παρουσίαζαν) και τους υποχρέωσαν να επιλέξουν δύο ιδέες ανά ομάδα, τις οποίες θα τις παρουσίαζαν στην επιτροπή τελικής αξιολόγησης! Δηλαδή από ατομικός, μετατρεπόταν σε ομαδικό (χωρίς να έχεις επιλέξει ομάδα) αφού έπρεπε κάποιοι να απορρίψουν την δική τους ιδέα και να ψηφίσουν ιδέα άλλου!

Με ποια κριτήρια θα τις έκριναν;

“Το Ναυτικό στην περίοδο 1967-74”. Ιστορικό ντοκιμαντέρ – παραγωγή ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.

Δελτίο Τύπου του «Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Ιστορίας»

.

Το «Ελληνικό Ινστιτούτο Ναυτικής Ιστορίας», στοχεύει στην ενθάρρυνση και προαγωγή της έρευνας και μελέτης της Ναυτικής Ιστορίας και Παράδοσης, καθώς και στην προβολή και διάδοση της ιστορικής γνώσης. Στο πλαίσιο αυτό, στο τέλος του 2019, το ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ. παρουσίασε το πρώτο του ντοκιμαντέρ με τίτλο “Η γέννηση του Κυπριακού Ναυτικού, 1964-66”. Το ντοκιμαντέρ αυτό προβλήθηκε για πρώτη φορά σε επίσημες τελετές σε Αθήνα και Κύπρο και είναι πλέον διαθέσιμο ελεύθερα στο κανάλι του ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ. στο YouTube.

Tο δεύτερο ιστορικό ντοκιμαντέρ παραγωγής ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ. είναι πλέον έτοιμο και έχει τίτλο “Το Πολεμικό Ναυτικό στην περίοδο 1967-74”. Στα 90 λεπτά που διαρκεί, ρίχνει άπλετο φως στην περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας, σε μια ευαίσθητη περίοδο της ιστορίας του Πολεμικού Ναυτικού. Αξιωματικοί που έζησαν από κοντά την ταραχώδη εκείνη περίοδο, καταθέτουν την προσωπική τους μαρτυρία για το πώς αντέδρασε η πλειοψηφία των στελεχών του Ναυτικού στη Δικτατορία, ποια ήταν η αντιμετώπιση του Ναυτικού από την Χούντα, ποια ήταν τα σχέδια του Ναυτικού για την ανατροπή του στρατιωτικού καθεστώτος και γιατί δεν πέτυχαν, ποιος ήταν ο ρόλος της ανταρσίας του Αντιτορπιλικού Βέλος στην αποδυνάμωση της Χούντας και τέλος τι συνέβη τις πρώτες ώρες της Τουρκικής εισβολής τον Ιούλιο του 1974. Όλα αυτά, πλαισιωμένα από σπάνιο κινηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό.

Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί για πρώτη φορά τη Δευτέρα 30/5/2022 και ώρα 19:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, 2ας Μεραρχίας 36 και Ακτής Μουτσοπούλου, Πειραιάς. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη (με χρήση μάσκας στους εσωτερικούς χώρους).

Μπορείτε να δείτε το trailer του ντοκιμαντέρ ΕΔΩ: