.
«Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη
ειπείν τη Θεοτόκω το χαίρε»
Το συγκλονιστικό γεγονός του Ευαγγελισμού, με το οποίο ήρθε στον κόσμο η πανευφρόσυνη είδηση της ενανθρώπησης του Χριστού, αλλά και όσα ακολούθησαν μέχρι να ολοκληρωθεί το θείο σχέδιο της σωτηρίας των ανθρώπων, αποτελούν όλα μαζί το θέμα του Ακαθίστου Ύμνου, των Χαιρετισμών της Παναγίας.
Ο μέγας Αρχάγγελος Γαβριήλ, πρωτοστάτης, δηλαδή αρχιστράτηγος των ουρανίων δυνάμεων, είναι ο πρόθυμος υπηρέτης του ασύλληπτου μυστηρίου της θείας ενσάρκωσης. Πέμπεται στην ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ, την πανάχραντη Παναγία, και της αποκαλύπτει την προαιώνια βουλή του Θεού με τα πρωτάκουστα λόγια:
«Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου.
Ευλογημένη συ εν γυναιξί
και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου,
ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών».
Και όταν η αγνή Παρθένος, μετά τις απαραίτητες διευκρινίσεις, δίνει ελεύθερα και με δικό της θέλημα την ιστορική της συγκατάθεση: «Ιδού η δούλη Κυρίου», αμέσως λαμβάνει χώρα με την επισκίαση του Αγίου Πνεύματος η θεία ενσάρκωση: «Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται». Και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ βλέποντας «σωματούμενον» τον Κύριό του «εξίσταται».
Από τότε ο αρχαγγελικός αυτός ασπασμός έγινε η πιο αγαπημένη προσευχή του κάθε Χριστιανού. Αιώνες ολόκληρους, χιλιάδες, αναρίθμητες ψυχές προσεύχονται στην υπέραγνη Μητέρα του Θεού με τα ίδια αυτά λόγια του Αρχαγγέλου. Και η Παναγία μας, που έγινε και δική μας μητέρα, αναλαμβάνει όσους καταφεύγουν σ’ αυτήν υπό την προστασία της. Ακόμα και άνθρωποι που έκαμαν μεγάλες αμαρτίες και έζησαν τη ζωή τους με αμέλεια προς τον νόμο του Θεού, βρήκαν, χάρη στη συμπαράσταση της Παναγίας, τη σωτηρία τους.
Ζούσε κάποτε ένας περιβόητος λήσταρχος, ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων που ξέπεφταν στην περιοχή του. Παρ’ όλα τα εγκλήματά του όμως ο άνθρωπος αυτός είχε και ένα καλό. Ευλαβούνταν πολύ την Παναγία και κάθε μέρα προσευχόταν σ’ αυτήν με διάφορες προσευχές και κυρίως με τα λόγια του Αρχαγγέλου: «Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου…».
Μια φορά πέρασε απ’ τα λημέρια του ένας άγιος πνευματικός. Οι σύντροφοι του ληστή τον έπιασαν και του πήραν ό,τι βρήκαν επάνω του. Αυτός όμως ζήτησε να δει τον αρχηγό τους. Τον πήγαν στον αρχιληστή και εκεί ο πνευματικός τού ζήτησε να συγκεντρώσει όλη τη συμμορία του.
Μαζεύτηκαν οι ληστές, μα ο άγιος άνθρωπος επέμενε πως κάποιος λείπει ακόμα. Και πράγματι, είδαν πως έλειπε ο προσωπικός υπηρέτης του αρχιληστή, ο άνθρωπος που έφτιαχνε το φαγητό του και τον παράστεκε μέρα-νύχτα στον ύπνο και στο ξύπνο του. Τον έφεραν κι αυτόν με το ζόρι, γιατί δεν ήθελε να εμφανιστεί. Και όταν ήρθε, γύριζε αλλού το πρόσωπό του, αποφεύγοντας να κοιτάξει κατάματα τον πνευματικό. Ο άγιος τότε τον πρόσταξε: