Κατηγορώ

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ἐδῶ μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα, καὶ βιώνοντας –ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἐπικοινωνίας μὲ συμπατριῶτες– τὴν ἔλλειψη τῆς «φίλης Ὀρθοδοξίας» καὶ τῶν οἴκων της, ποὺ κατέχουν οἱ αἱρετικοί,

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές, διότι κατέλαβαν τὶς ἐκκλησίες καὶ μᾶς στέρησαν μέσω τῆς αἱρέσεως τους τοὺς ναοὺς καὶ τὸ καταφύγιο ποὺ μόνο ἡ κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ Ὀρθόδοξου Ναοῦ προσφέρει.

Μᾶς στέρησαν τὴν παρηγοριὰ τῶν εἰκόνων, τὴν χαρὰ καὶ ὀμορφιὰ τῶν Ἀκολουθιῶν, τὴν ἐξαϋλωτικὴ καὶ περιϊπτάμενη μυρωδιὰ τοῦ λιβανιοῦ καὶ τοῦ κεριοῦ, τὴν μέσῳ τῆς Θείας Λειτουργίας ὑπενθύμηση, ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἄλλος κόσμος ἀνώτερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ βιώνουμε, ὁ κόσμος τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων, ὁ κόσμος τοῦ Θεοῦ.

Κατηγορῶ τοὺς οἰκουμενιστές, διότι ἀντάλλαξαν τὴν Ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν δόξα τῶν ἀνθρώπων, τὴν μωρία καὶ τὸ σκάνδαλο τοῦ Παύλου μὲ τὴν πανεπιστημιακὴ γνώση καὶ τὴν κοσμικὴ ἀποδοχή, τὴν φτώχεια τοῦ Χριστοῦ μὲ τὰ πλούτη τοῦ κόσμου, τὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία μὲ τοὺς τρεῖς πειρασμοὺς τοῦ διαβόλου στὴν ἔρημο.

Ἁγία …Σύνοδος Κρήτης ἀλλά ὂχι Ἃγιος …Λαός;

Γεώργιος Ιωάννου

Τήν 6.5.2017 ἐδείξαμεν ὃτι ἓνα πρόσφατον κήρυγμα τῆς ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ἀλλάζει τήν σημασίαν τῶν λέξεων καί τήν σημασίαν τῆς περικοπῆς συγκρινόμενον μέ πολλά κηρύγματα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἐπί τῆς αὐτῆς περικοπῆς. Σκοπός τῆς ἀλλαγῆς ἦτο νά τονισθῇ ἡ ὑπακοή πρός τούς Ἐπισκόπους, ἒστω καί ἐάν δέν εἶχε σχέσιν πρός τήν περικοπήν!

Σήμερον θά παρουσιάσωμεν ἓνα πρόσφατον ἐπίσημον ἒγγραφον τῆς «Διοικούσης Ἐκκλησίας» ὃπου ἒχει μίαν λεπτήν μέν ἀλλά σημαντικήν διαφοράν ἀπό τόν τρόπον προσφωνήσεως ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Εὐαγγελιστῶν.

Τόν Ἰανουάριον 2017 διενεμήθη ἡ ἐγκύκλιος μέ τίτλον, «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ»
Τό κείμενον ἀρχίζει ὡς ἑξῆς:
«Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύνεται σέ ὃλους τούς πιστούς προκειμένου νά τούς ἐνημερώσει γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο…»

π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος : Ὁ ἀντιαιρετικός ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός συμβουλεύει …

Ἐν Πειραιεῖ 22-6-2017

Ὁ ἀντιαιρετικός ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός συμβουλεύει : «Νά μήν συναναστρέφεστε μέ αἱρετικούς. Νά μήν ἀπομακρύνεστε ἀπό τήν Ἐκκλησία. Μή σχίζετε τόν χιτώνα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι οἱ αἱρετικοί εἶναι κήρυκες τοῦ σχίσματος»!

πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ἐπειδή ὁ Σεβ. Μητρ. Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος στό πρόσφατο κείμενό του (17-6-2017) μέ τίτλο «Μιά ἀπάντηση γιά τούς καλοπροαιρέτους»[1] προσπάθησε νά δείξει ἑαυτόν ἀκόλουθο τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας τοῦ Ρώσου, ἰατροῦ καί ὀμολογητοῦ, παραθέτουμε μία ἀντιαιρετική ὁμιλία τοῦ Ἁγίου, στήν ὁποία συμβουλεύει τούς πιστούς νά μήν συναναστρέφονται μέ τούς αἰρετικούς.

Ἐάν ὁ Σεβασμιώτατος θέλει νά εἶναι ὄντως ἀκόλουθος τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἄς μιμηθεῖ λόγῳ, ἔργῳ καί γραφίδι τήν ἀντιαιρετική γραμμή τοῦ Ἁγίου. Πρόκειται γιά Λόγο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ στήν Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν (Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας)[2]. Ἄς ἀκούσουμε τόν ἴδιο τόν ἅγιο Λουκᾶ :

«Τήν πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πανηγυρίζει τό θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἡ ὁποία καταπάτησε ὅλες τίς αἱρέσεις καί στερεώθηκε γιά πάντα.

Γι’ αὐτό ἡ Κυριακή αὐτή καλείται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ αἱρέσεις φάνηκαν ἤδη ἀπαρχῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ προειδοποιοῦσαν τούς συγχρόνους τους, καί μαζί τους καί ἐμάς, γιά τόν κίνδυνο ἀπό τούς ψευδοδιδασκάλους.

Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης – Οικουμενισμός και νέα εποχή. (μέρος Α’)

σ.σ. Μία ομιλία που δεν πρέπει να χάσετε.

Με τη χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντα, σκέφτηκα σήμερα να πούμε ένα θέμα το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό για την Ορθόδοξη πίστη, γιατί σχετίζεται με μία αίρεση η οποία διαδίδεται πάρα πολύ γρήγορα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και η οποία είναι πολύ επιεικής ο όρος να την πούμε αίρεση, το πιο σωστό είναι να την πούμε παναίρεση. Αυτή η παναίρεση λέγεται οικουμενισμός. Το μαντέψατε και μόνο από την έκφραση, γιατί κάποιοι το έχετε ακούσει. Έτσι την ονόμαζε ο σύγχρονος Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ο οποίος αναγνωρίστηκε πριν λίγο καιρό, δεν ξέρω αν ακριβώς συμπληρώθηκε χρόνος από την αναγνώριση της αγιότητάς του από την Σερβική Εκκλησία, παρόλο που και αυτή η Εκκλησία μαστίζεται από τον οικουμενισμό όπως και γενικά η Εκκλησία η Ορθόδοξη.

Δυστυχώς και αυτή η αίρεση, η παναίρεση, εντάσσεται στο ευρύτερο μωσαϊκό της νέας εποχής. … Η νέα εποχή έχει δύο βασικούς στόχους. Βασίζεται στην αστρολογία που λέει ότι κάθε δύο χιλιάδες χρόνια έρχεται ένας καινούριος ‘Μεσσίας’. Τελείωσε η εποχή του Χριστού και τώρα θα έρθει ο νέος ‘Μεσσίας’ που ξέρουμε εμείς ότι θα είναι ο αντίχριστος. Και έχει δύο βασικούς στόχους αυτή η νέα εποχή. Ο πρώτος είναι να φέρει μία νέα τάξη πραγμάτων σε πολιτικο-οικονομικό επίπεδο, αυτό που λέμε παγκοσμιοποίηση οικονομική και πολιτική. Οπότε να έχουμε μία παγκόσμια κυβέρνηση, έναν παγκόσμιο κυβερνήτη και μία παγκόσμια οικονομία. Ο δεύτερος στόχος είναι να έχουμε μία νέα τάξη πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο, μια νέα θρησκεία που την ονομάζουνε παν-θρησκεία, στην οποία θα συγχωνευτούνε ή θα ενταχθούνε όλες οι υπάρχουσες θρησκείες, παραθρησκείες, αιρέσεις, σέκτες. Ό,τι θέλει ο καθένας να πιστεύει θα πιστεύει και μπορεί να το πιστεύει. Όλοι όμως θα έχουνε μία κοινή αντίληψη ότι ένας είναι ο Θεός και δεν πρέπει ο ένας να καταργεί τον άλλον ή να λέει ότι ο άλλος δεν είναι σωστός. Και φυσικά μέσα σε όλους αυτούς είναι και ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία, στην οποία δεν θα επιτρέπεται να λέει ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια αλλά ότι απλώς είναι άλλη μία αλήθεια κοντά στις άλλες αλήθειες του Βούδα, του Μωάμεθ, του Ζαρατούστρα, του Κομφούκιου και είναι και αυτός ένας δρόμος, αλλά όχι Ο δρόμος.

Πρωτοπρ, Θεόδωρος Ζήσης, Θα αναπαυθούν οι συνειδήσεις των Ορθοδόξων αν καταδικασθεί η ψευτοσύνοδος της Κρήτης.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

1. Ὁλόκληρη ἡ «Σύνοδος» εἶναι ἕνα ἀτόπημα

Συμπληρώθηκε ἤδη ἕνα ἔτος ἀπὸ τὴν σύγκληση καὶ λειτουργία τῆς λεγομένης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ποὺ ἔλαβε χώρα στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016. Ὅμως ὁ σάλος καὶ ἡ ἀναστάτωση ποὺ προκάλεσε στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐξακολουθοῦν νὰ ὑφίστανται καὶ νὰ αὐξάνουν, παρὰ τὶς προσπάθειες ποὺ καταβάλλουν οἱ ὀργανωτὲς καὶ οἱ ὑποστηρικτές της νὰ τὴν ἐπιβάλουν μὲ διωγμοὺς καὶ ἄσκηση βίας.

Ἡ ἀλήθεια ἐπιβάλλεται καὶ γίνεται δεκτὴ ἀπὸ μόνη της· τὸ ψεῦδος χρειάζεται μεθοδεύσεις, σχεδιασμούς, πονηρίες, ἐνίοτε καὶ διωγμούς, γιὰ νὰ γίνει ἀποδεκτό, χωρὶς πάντοτε νὰ τὰ καταφέρνει. Ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτῆς τῆς συνόδου ὡς ψευδοσυνόδου ἀπὸ πολλοὺς εἶναι ἀληθέστατος. Δὲν ἔχει τίποτε ποὺ νὰ τὴν συνδέει μὲ τὶς ἀληθινὲς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· εἶναι μία μεταλλαγμένη, ἀλλοτριωμένη σύνοδος, ξένη παντελῶς πρὸς τὴν συνοδική μας παράδοση, δὲν ἀποτελεῖ συνέχεια τῶν προηγουμένων συνόδων, ὅπως θὰ ἔπρεπε. Ἀντίθετα διακόπτει αὐτὴν τὴν ἑνότητα καὶ συνέχεια, ἔχει πλῆθος κανονικῶν καὶ θεολογικῶν ἀτοπημάτων, εἶναι ὁλόκληρη ἕνα ἀτόπημα, ἐκτὸς τοῦ εὐλογημένου καὶ ἁγιασμένου τόπου τῆς ὀρθοδόξου ἱεροκανονικῆς παραδόσεως καὶ τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων. Γι᾽ αὐτό, τὸ μόνο ποὺ τῆς ἀξίζει εἶναι νὰ ἀπορριφθεῖ καὶ νὰ καταδικασθεί.

π.Άγγ. Αγγελακόπουλος, Ένας πρώτος πικρός καρπός της ψευδοσυνόδου της Κρήτης

Ἕνας πρῶτος πικρός καρπός τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης : Ἡ ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικών.

πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

ἐφημ. Ἱ. Ν.Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ἐν Πειραιεῖ 20-6-2017

Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ὅτι ἀπό τό σχολικό ἔτος 2017-18 καί ἑξῆς δέν θά παρέχεται στούς μαθητές βιβλίο τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλά μόνο ἕνας πανθρησκειακός «Φάκελος» τοῦ μαθητῆ δημιουργεῖ δικαιολογημένα ἀντιδράσεις.

Ὁ μακαριστός προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Γρηγοριάτης – Καψάνης[1] ἀναφέρει σχετικά σέ κείμενό του:

«Τό νέο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν ἔχει πιά Ὀρθόδοξο Χριστιανικό χαρακτήρα, δέν βοηθᾶ τούς μαθητές νά γνωρίσουν τήν Χριστιανική τους πίστη, δέν οἰκοδομεῖ τήν θρησκευτική, τήν ἐθνική καί τήν πολιτισμική ταυτότητα τῶν Ἑλληνοπαίδων.

Θεολόγοι καί ἄλλοι ἐπιστήμονες, πού ἐκπροσωποῦν θεολογικούς καί ἐκπαιδευτικούς φορεῖς, ὅπως ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), ἀγωνιοῦν καί διαμαρτύρονται ἐπί δεκαετίες τόσο γιά τήν ἐνδεχόμενη κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στήν δημόσια ἐκπαίδευση ὅσο καί γιά τήν μετατροπή του σέ θρησκειολογικό.

Εἶναι προφανές ὅτι οἱ ἀρχιτέκτονες τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν ἔχουν κατά νοῦ νά ἀποδοκιμάσουν ὅ,τι δέν πρόλαβαν νά γκρεμίσουν οἱ Βαυαροί τῆς Ἀντιβασιλείας τοῦ Ὄθωνος.

Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Μέσα σε 5 λεπτά τα είπε όλα για τον γάμο και την δαιμονική διαστροφή της ομοφυλοφιλίας.

… Είναι μια μήτρα ο γάμος που γεννά ζωή, γεννάει τα παιδιά.

Θα πω δυο-τρία πραγματάκια γι’ αυτό, που νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικά. Είναι το εξής, και τούτο, γιατί σήμερα πολύ συχνά λέγεται ότι,

δυο άνθρωποι αγαπιούνται, συνεπώς γιατί να μην παντρευτούνε ακόμη κι αν είναι του ιδίου φύλου;;

Όχι. Σκοπός είναι η αγάπη να δώσει ΕΝΩΣΗ. Θα σας πω τι σημαίνει αυτό. Για να γίνει ένωση, ψυχοσωματική ένωση, και ψυχών και σωμάτων, -ας ξεκινήσουμε από των σωμάτων- πρέπει να είναι συμπληρωματικοί οι άνθρωποι. Όχι ίδιοι. Συμπληρωματικοί. Δεν ενώνονται δυο άντρες μαζί -συγνώμη αν παραπέμπω σε άλλο πράγμα- ούτε δυο γυναίκες. Συμπληρωματικοί. Ανατομικά, είναι ένας άντρας και μία γυναίκα. ..

Δεύτερο πράγμα. Η φυσιολογία τους. Δες τε τι ωραία που είναι η φυσιολογία των σωμάτων! Όλα τα συστήματα των ανθρώπινων σωμάτων είναι ίδια στον άντρα και στην γυναίκα. Η νεφρική λειτουργία είναι ίδια, και στον άντρα και στην γυναίκα. Η αναπνευστική λειτουργία. Το πεπτικό σύστημα. Η υπατική λειτουργία. Όλα. Η μόνη διαφορά είναι στο αναπαραγωγικό σύστημα.

Γενηθήτω το θέλημά Σου ..

Ο Αρχιμ. Σάββας ο Αγιορείτης αναγιγνώσκει και σχολιάζει αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Στάρετς Σάββα του Παρηγορητή.

«Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο με το άγγιγμα του ενδύματός του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπό του. Μεταξύ αυτών οι αδελφοί της Μονής εκπλήττονταν πολύ με όσα γίνονταν από τον συμοναστή τους επειδή δεν παρατηρούσαν σε αυτόν κανένα ιδιαίτερα εξέχον ασκητικό αγώνισμα. Ούτε αυστηρή νηστεία, ούτε υπερβολικούς κόπους, ούτε κάτι άλλο. Ζούσε όπως όλοι οι άλλοι.

Ένα μόνο πράγμα κρατούσε με αυστηρότητα. …

Εὐγένιος Βούλγαρις ὁ πρίγκηπας τοῦ πνεύματος (1716 – 19 Ἰουνίου 1806)

.

Εὐδοξία Αὐγουστίνου,  Φιλόλογος – Θεολόγος

Ὑπῆρξε πνεῦμα φωτισμένο, μέ ὀρθόδοξη αὐτοσυν­ειδησία, πρότυπο ἤθους, κανόνας ἀρετῆς• ἔχοντας τή σφραγίδα τῆς δωρεᾶς ὁ Εὐγένιος Βούλγαρις συνέβαλε τά μέγιστα μέ τό πολυποίκιλο ἔργο του στήν ἀφύπνιση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί στήν τόνω­ση τῆς ψυχικῆς ἄμυνας τῶν ἐλεύθερων πολιορκημένων ραγιάδων.

Ὁ Ἐλευθέριος -ἦταν τό κατά κόσμον ὄνομά του- γεννήθηκε στίς 11 Αὐγούστου τοῦ 1716 στήν Κέρκυρα ἀπό Ζακυνθινούς γονεῖς. Μαθήτευσε κοντά στούς πιό γνωστούς δασκάλους τῆς ἐποχῆς του, τόν Ἀν­τώνιο Κατήφορο, Βικέντιο Δαμοδό, Ἰε­ρεμία Καββαδία, Μεθόδιο Ἀν­θρακίτη ἀρ­χικά στήν Κέρκυρα, στήν Ἄρτα, στά Ἰωάννινα καί στήν Πάδοβα (Ἰταλία). Σπού­δασε ἀρχαία ἑλληνική, λατινική καί ἑβραϊκή φιλολογία, θεολογία, θετικές ἐπιστῆμες, ξένες γλῶσσες καί προ­πάντων νεότερη φιλοσοφία• ὑπῆρξε πράγματι πανεπιστήμων.

Ἐπιστρέφοντας στά Ἰωάννινα ἀναλαμβάνει τή διεύθυνση τῆς Μαρουτσαίας Σχολῆς. Στή συνέχεια ἐγκαθίσταται στήν Κοζάνη, ὅπου διευθύνει τήν ἐκεῖ Σχολή. Ἀπό ἐκεῖ τόν καλεῖ ὁ πατριάρχης Κύριλλος, γιά νά τοῦ ἀναθέσει τή διεύθυνση τῆς Ἀθωνιάδας τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Στό σιγίλιο μάλιστα τοῦ διορισμοῦ, ὁ Πατριάρχης τόν χαρακτηρίζει «ἄνδρα πεπαιδευμένον, λόγιον καὶ παντοδαπαῖς ἐπιστήμαις κεκοσμημένον καὶ γεγυμνασμένον καὶ δυνάμενον παιδεῦσαι τοὺς μαθητάς…». Μέ τή δι­δα­σκαλία του στήν Ἀθωνιάδα ἀνέδειξε κι ἄλλους μεγάλους δασκάλους τοῦ Γένους καί ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἀθανάσιος Πάριος, ὁ Κοσμᾶς Αἰτωλός, ὁ νεο­μάρτυρας Ἀθανάσιος Κουλακιώτης, ὁ Ρή­γας Βελεστινλῆς.

«Καλύτερα να μην ερχόταν ο Χριστός…» Σχόλιο σε άρθρο και θέσεις του Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκταρίου

Του Παναγιώτη Τσαγκάρη
Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

Υπάρχει, γενικά, εδραιωμένη η αντίληψη, ακόμη και σε μια μερίδα του σώματος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι ο κόσμος αλλάζει και συνεπώς πρέπει, συμβαδίζοντας με την αλλαγή που συντελείται, να αλλάξουμε και εμείς στάσεις ζωής και συμπεριφορές. Αποτυπώνοντας την αντίληψη αυτή ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος, σε ένα του άρθρο με τίτλο «Μια απάντηση για τους καλοπροαίρετους», σημειώνει ότι δεν είναι δυνατόν και ανεκτό, ένας άνθρωπος «διακατεχόμενος από έναν ζήλο «ου κατ’ επίγνωσιν», έναν ζήλο παιδαριώδη και ανώριμο, που συγχέει τα ουσιώδη με τα επουσιώδη και που τόσα προβλήματα έχει δημιουργήσει στην Εκκλησία στη δισχιλιετή πορεία της, αλλά και δημιουργεί ως σήμερα»1, να εμποδίζει την εξέλιξη και την πρόοδο των πραγμάτων εμμένοντας σε ξεπερασμένα κοσμικά σχήματα. Όπως ισχυρίζεται, εκείνο που απαιτείται είναι να έχουμε διάκριση, που είναι η μεγαλύτερη των αρετών2. Και φαίνεται να έχει δίκιο μόνον που θα πρέπει να κοιταχτεί πρώτα ο ίδιος στον καθρέπτη της συνείδησης του.

Χωρίς να υπεισέλθουμε σε περισπούδαστες αναλύσεις του θέματος, καταθέτουμε δύο (2) παρατηρήσεις / ερωτήματα για προβληματισμό.

1. Άραγε, έχουμε εξετάσει και καταλήξει στο να ορίσουμε, με αγιοπνευματική διάκριση, ποια, τελικά, είναι αυτά τα ουσιώδη και ποια τα επουσιώδη, ιδιαίτερα στα θέματα της πίστεως;

2. Ποιοι τελικά, έχουν την αρετή της διάκρισης; Τη διάκριση την έχουν μόνο εκείνοι που την επικαλούνται; Εκείνοι που “θεωρούν τους εαυτούς τους «σωτήρες» της Εκκλησίας και μαινόμενοι αγωνίζονται να την υπερασπίσουν και να την «σώσουν»”3 ή οι κατήγοροί τους, που κι εκείνοι θεωρούν ότι ex officio κατέχουν το αλάθητο, καθώς είναι αυτοί που ευαγγελίζονται την αλλαγή και την πρόοδο;

Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Μέρος 1ο

«Ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται. Εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι, εἲ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων».

(Ματθ. 5, 13).

1. Ἡ ἀνάγκη ἐγκαίρου ἀντιμετωπίσεως σατανικῶν ἀντιξοοτήτων μᾶς ἐμπόδισε νὰ τηρήσουμε τὴν ἀνακοίνωσί μας, ὅτι θὰ ἀρχίζαμε ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα νὰ δημοσιεύουμε τὰ ἀναπάντητα ἔγγραφά μας πρὸς τὸν Μακαριώτατον καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο.

2. Σήμερα, εὐχόμενοι εἰς τὸν Μακαριώτατον κατ’ἀρχὰς ὑγεία καὶ δύναμι, ἐπ’εὐκαιρίᾳ τῆς ὀνομαστικῆς ἑορτῆς του, ἰδιατέρως παρακαλοῦμε τὸν Κύριον νὰ τὸν φωτίσῃ νὰ μὴ ἀσχολεῖται μὲ εὐτελῆ καὶ νὰ κάνῃ μεταβολὴ 180 μοιρῶν γιὰ τὰ σπουδαῖα. Νὰ μὴ μεριμνᾶ καὶ τυρβάζει περὶ πολλῶν ἄλλων, ἀλλὰ περὶ σπουδαίων καὶ ζωτικῶν μακροχρονίων πολλῶν προβλημάτων καὶ νὰ μὴ ἐνεργῇ κατόπιν ἑορτῆς γιὰ τὰ ζωτικότατα προβλήματα τῆς Κοινωνίας καὶ τοῦ Ἔθνους.

Οὐδέποτε νὰ ἐφαρμόζεται διὰ τοὺς ἰθύνοντας τό: «… τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ ᾄδετε….» (ἐνῷ καίγεται τὸ σπίτι σας ἐσεῖς χοροπηδᾶτε).

3. Εἴθε οἱ θρησκευτικοὶ ταγοὶ νὰ ἀλλάξουν ρόλους καὶ νὰ συνευοχοῦνται μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀθέους ὄχι γιὰ νὰ τοὺς στηρίζουν εἰς τὴν ἀπιστία των καὶ εἰς τὴν ἀντίχριστον συμπεριφοράν των ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν εἰς μετάνοιαν.

Η Εκκλησία μεγαλούργησε στις κατακόμβες και απώλεσε το μεγαλείο Της στην ελευθερία και στην ασυδοσία.

Σχόλιο Φαίης. Θέλω να επεκτείνω χείρα εν Χριστώ αγάπης σε όλους τους Ορθοδόξους αδελφούς που βλέπουν τον δρόμο της ομολογίας της Πίστεως με διαφορετικό τρόπο, είτε αυτός δείχνει να είναι πιο χαλαρός, είτε πιο αυστηρός. Αυτό που ενώνει όλους εμάς δεν είναι η όποια ‘επιχειρηματολογία’ που απλά θα πείσει τον άλλον, είναι η κοινή καρδιακή σύμπνοια με το πνεύμα των Αγίων Πατέρων, η αγάπη μας στη μόνη σύμμαχο της ζωής μας την φίλη Ορθοδοξία, η κατανόηση εκ μέρους όλων μας ότι οι προσωπικοί μας αγώνες με τα όποια διαφορετικά τους εξωτερικά χαρακτηριστικά ενώνονται κάτω από την κεφαλή της Εκκλησίας μας, τον Ιησού Χριστό.

Είθε το προσωπικό μονοπάτι του καθενός μας, είτε αυτό ξεκινάει από την κορυφή ενός αγέρωχου βουνού, είτε από ένα πυκνό δάσος, είτε από ένα καταπράσινο λιβάδι, να φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα που θα μας οδηγήσει όλους, την κατάλληλη και ώριμη στιγμή για τον καθέναν μας, στο ίδιο ευλογημένο σημείο της ορθής ομολογίας του ονόματός Του. Στη δική μου διαδρομή ο αγαπητός εν Χριστώ αδελφός Γιώργος Θαλάσσης, ο οποίος βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά από εμένα, με έκανε να καταλάβω μέσα από το ακέραιο Ορθόδοξο ήθος του της συγχώρησης και της μεγαλοψυχίας, ότι όσο εμείς πράττουμε Χριστό, Εκείνος θα εργάζεται μυστικά να μας ενώνει.

Η δική μας η ένωση αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί δεν είναι σαν την κίβδηλη των οικουμενιστών, δουλεύει αλλιώς, άγια και μυστικά και είναι γραμμένο στο Βιβλίο του Παντοκράτορα Θεού να θριαμβεύσει για άλλη μία φορά.

Διακοπή Μνημοσύνου (Βήματα προόδου-Το αδελφικό μίσος)

Πηγή βίντεο Κατήχησις

«Για την ουρά της αλεπούς», συνέχεια…

.

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Διαβάσαμε το αφυπνιστικό άρθρο «Για την ουρά της αλεπούς», του περιοδικού «Ο ΣΩΤΗΡ», το βασισμένο στο μύθο του Αισώπου : «Η κοντούρα η αλεπού», και χαρήκαμε και θαυμάσαμε  τον εύστοχο παραλληλισμό και την επιδέξια μεταφορά του επιμυθίου στη σημερινή άθλια εποχή. Την εποχή, την «βύρσης κάκιστον όζουσαν» (αυτή που βρωμάει χειρότερα κι από το γδαρμένο τομάρι του ζώου), την από «πάσαν νόσον και πάσαν  μαλακίαν» κατεχόμενη και το χείριστο και οδυνηρότερο όλων, την αγνοούσα το βάθος και το πλάτος της εξαθλίωσης αυτής, ως εκ βαρείας και ανιάτου ασθενείας πασχούσης.

Το περιεχόμενο της λέξης «εποχή» είναι αόριστο και αφηρημένο.. Υποστασιοποιείται από τα πρόσωπα, τα οποία τη ζουν.  Από μας. Άρα εμείς είμαστε ασθενείς, οι άνθρωποι, και συνθέτουμε με τη βιωτή μας την ασθενούσα εικόνα της εποχής.

Πέρα λοιπόν από τις ευλογημένες επισημάνσεις του προαναφερθέντος άρθρου, αλλά και τα εξ αυτών προκύπτοντα περαιτέρω αυτονόητα συμπεράσματα, οφείλουμε να δώσουμε και μια άλλη μεταφορική διάσταση στο μύθο. Και θα αναφέρεται κατ` ανάγκη και ως μοναδική και απόλυτη διέξοδος και απάντηση, στην κίνηση του Οικουμενισμού.

Δυο λόγια όμως πρώτα για τον Οικουμενισμό.

Έκτακτη Διπλή Σύναξη Αγίου Όρους ρουτίνας ή σκοπιμότητας; (Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 8 η Ιουνίου 2017

Το αγιώνυμο Όρος υπήρξε ανέκαθεν, στην ιστορική του πορεία, το ισχυρό προπύργιο της Ορθοδοξίας, ο ισχυρός κυματοθραύστης των ποικιλώνυμων αιρέσεων, ο θεματοφύλακας της Ορθοδόξου πίστεως, την οποία μας παρέδωσαν οι άγιοι και θεοκήρυκες απόστολοι και διατήρησαν απαραχάρακτη οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες διά των αγίων Οικουμενικών Συνόδων.

Ανέδειξε διά μέσου των αιώνων πλήθος οσιομαρτύρων και νεομαρτύρων, όπως οι άγιοι οσιομάρτυρες οι υπό των λατινοφρόνων, (Πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου και αυτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου), μαρτυρήσαντες το 1275, αλλά και πολλούς άλλους οσίους μοναχούς που κατά καιρούς εδιώχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, ή μαρτύρησαν για να κρατήσουν απαραχάρακτη την Ορθόδοξη πίστη. Το ρωμαλέο Ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα των αγιορειτών Πατέρων, όπως πάντα ασυμβίβαστο και μαχητικό, εκδηλώθηκε στα νεώτερα χρόνια, στην δεκαετία του 70, μετά την Άρση των Αναθεμάτων μεταξύ Ορθοδοξίας και παπικής αιρέσεως το 1965, επί των ημερών του Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Αθηναγόρου και του Πάπα Παύλου του ΣΤ΄, με την εξέγερση των περισσοτέρων αγιορειτικών Μονών, όλων των Σκήτεων και πολλών κελλιωτών Πατέρων, (μεταξύ αυτών και του αγίου Παϊσίου), και την διακοπή υπ’ αυτών της μνημονεύσεως των ονομάτων του κυρού Αθηναγόρου και του διαδόχου του Δημητρίου. Είναι γνωστή επίσης η ομολογιακή και αγωνιστική στάση που τήρησε επί δεκαετίες το Άγιον Όρος στην πορεία των Διαχριστιανικών Διαλόγων και ιδιαιτέρως η σημαντικότατη συμβολή του στην ανάδειξη της χρεοκοπίας των Διαλόγων με τους Μονοφυσίτες στην δεκαετία του 90.