Αδελφοί Ζωσιμάδες «Οι γίγαντες της ευποιίας»

.

του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οι έξι Ηπειρώτες αδελφοί αποτελούν αιώνια πρότυπα προσφοράς προς την Πατρίδα της ζωής τους και της περιουσίας τους. Ήσαν έξι αδέλφια. Κατά σειρά γεννήσεως οι Ιωάννης (1752-1771), Αναστάσιος (1754-1819), Νικόλαος (1758-1842), Θεοδόσιος (1760-1793), Ζώης (1764-1828) και Μιχαήλ (1766-1809). Ικανότατοι έμποροι απέκτησαν πλούτο πολύ και όλον τον απέδωσαν για την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον Οθωμανικό ζυγό, για την ανάπτυξή τους στα γράμματα και για αγαθοεργίες.

Οι γονείς τους, Παναγιώτης και Μαργαρίτα, τους ενέπνευσαν την αγάπη προς την Πατρίδα και την Εκκλησία, καθώς και την μεταξύ τους εμπιστοσύνη, συνεννόηση, αλληλεγγύη, και συνεργασία. Γεννήθηκαν στα Ιωάννινα, όπου έμαθαν γράμματα από σπουδαίους δασκάλους. Είχαν πρότυπο ζωής τον επίσης μεγάλο εθνικό ευεργέτη Ζώη Καπλάνη (1736-1806), ο οποίος καταγόταν από το Γραμμένο Ιωαννίνων απώτερη καταγωγή των Ζωσιμάδων.

Όπως εκείνος και οι Ζωσιμάδες έζησαν, παρά την περιουσία τους, ζωή λιτή και μετρημένη, μακριά από ματαιόδοξες επιδείξεις πλούτου και δύναμης. Είναι ενδεικτικό ότι έμεναν με ενοίκιο σε ταπεινά κελιά του μετοχίου της Μονής Ιβήρων, του ίδιου που διέμενε και ο Καπλάνης. (Στεφάνου Παπαγεωργίου «Έλληνες ευεργέτες, άξιοι της εθνικής ευγνωμοσύνης». Έκδοση Δήμου Αθηναίων και Εκδόσεων Παπαζήση, Αθήνα, 1997, σελ. 114).

Επί πλέον, μετά τον θάνατο του αδελφού τους Θεοδοσίου, το 1793, αποφάσισαν από κοινού να επιλέξουν την αγαμία και να ζήσουν ως κοσμοκαλόγεροι, αφιερώνοντας όλο τους το είναι στην Ορθοδοξία και στην Ελλάδα. Πρώτα κοίταξαν την Παιδεία. Δεκάδες βιβλίων εκδόθηκαν με την χορηγία τους. Από την αλληλογραφία των Ζωσιμάδων με τους συγγραφείς ή με δασκάλους που ήθελαν βιβλία να διδάξουν είναι σαφές το συμπέρασμα της αποφασιστικής βοήθειάς τους στην εκπαίδευση των ελληνοπαίδων.

Ιάκωβος Τσούνης: Απεβίωσε ο εφοπλιστής που δώρισε την περιουσία του στις Ένοπλες Δυνάμεις

Ο Ιάκωβος Τσούνης το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, ενώ είχε τιμηθεί από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Την τελευταία του πνοή, πλήρης ημερών, άφησε το απόγευμα του Σαββάτου (10/04) ο εφοπλιστής Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος είχε δωρίσει όλη την περιουσία του στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Ο Ιάκωβος Τσούνης αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας και νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών.

Εθνικός ευεργέτης Ιάκωβος Τσούνης: «Ο μόνος πλούτος είναι η πατρίδα»

.

Απίστευτη κίνηση πατριωτισμού  έκανε 97χρονος εφοπλιστής, βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος αφήνει όλη του την περιουσία στις ένοπλες δυνάμεις.

Ο κ. Τσούνης, μιλώντας στον ΣΚΑΪ,  δήλωσε πως επιθυμεί να φύγει από τη ζωή όπως ακριβώς ξεκίνησε, ξυπόλητος, αφήνει συγκεκριμένα 23 εκατ, ευρώ για την άμυνα της χώρας μας και 60 αποβατικά σκάφη.

Με αυτές τις αρχές και αξίες πορεύτηκε όλη του τη ζωή…. ο Ιάκωβος Τσούνης στη διάρκεια της ζωής του έχει δωρίσει 23 εκατομμύρια ευρώ στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας και σημαντικό πολεμικό εξοπλισμό.

«Το τελευταίο μου συμβόλαιο είναι, ό,τι έχω και δεν έχω να πάνε εκεί …. Και πήγαν…ενημερώθηκαν προ ολίγων ημέρων», αναφέρει.

Ανακαινίσεις ολόκληρων πτερυγών και κλινικών στα στρατιωτικά νοσοκομεία της χώρας, δωρεά 60 αποβατικών πλοίων στις ένοπλες δυνάμεις, ανέγερση εκκλησιών και μουσείων και η διάθεση όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του στο στράτευμα είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που καθιστούν τον Ιάκωβο Τσούνη έναν σύγχρωνο εθνικό ευεργέτη.

Όλα ξεκίνησαν απ’ το Αλβανικό μέτωπο όπου πήγε να πολεμήσει σε ηλικία μόλις 16 ετών…

Βασίλειος Έξαρχος: Ποιος ήταν ο άνθρωπος, που δημιούργησε την πιο πολυσυζητημένη περιοχή του κέντρου της Αθήνας

Την 14η Ιουλίου του 1910 στην Αθήνα, την πόλη όπου από νεαρός μόχθησε και εργάστηκε για όλη του τη ζωή, πεθαίνει ο Βασίλειος Έξαρχος, ένας σπουδαίος «κρίκος» στην «πολύτιμη» αλυσίδα των Ηπειρωτών ευεργετών.

Από τις πλαγιές του Σμόλικα, αναζήτησε την τύχη του στην ελεύθερη Αθήνα, στη συνοικία Πινακωτά της άλλοτε Νεάπολης, δημιούργησε περιουσία, εκεί στην οδό Θεμιστοκλέους, και έδωσε το όνομα του στα Εξάρχεια.

Γεώργιος Αβέρωφ «ο πρύτανης της ευεργεσίας» (1818 – 15 Ιουλίου 1899)

.

Ο Γεώργιος Αβέρωφ γεννήθηκε στο Μέτσοβο το 1818. Η οικογένειά του ήταν    ευκατάστατη. Ήταν ο υστερότοκος γιος του πρωτοτσέλιγγα Μιχαήλ Αυγέρου-Αποστολάκη και της δεύτερης γυναίκας του Ευδοκίας. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο σχολείο της εκκλησίας, ενώ συγχρόνως βοηθούσε τον πατέρα του και το μεγαλύτερο αδερφό του Νικόλαο στην κτηνοτροφία. Το 1837 ο ετεροθαλής αδερφός του Αναστάσιος, που ζούσε στο Κάιρο, έγραψε στον πατέρα τους να του στείλει το μικρότερο αδερφό του. Οι σκηνές του αποχωρισμού ήταν οδυνηρές και η μητέρα του 17χρονου Γεωργίου με δάκρυα στα μάτια του ευχήθηκε «…χώμα να πιάνεις και μάλαμα να γίνεται ».

Αναχωρεί από το Μέτσοβο και με ενδιάμεσους σταθμούς τη Λαμία, τη Χαλκίδα και τη Σμύρνη, όπου ζούσαν συγγενείς του, φτάνει στο Κάιρο τον Ιούνιο του 1840, όπου τον περίμενε ο αδερφός του Αναστάσιος, ο οποίος είχε εμπορικό κατάστημα, όπου και δούλεψε τον πρώτο καιρό ο νεαρός μετανάστης. Γρήγορα εγκαταλείπει το Κάιρο και εγκαθίσταται στην Αλεξάνδρεια. Με έδρα την πόλη αυτή ο Αβέρωφ δημιουργεί μια πραγματική οικονομική αυτοκρατορία.

Όταν έπεσε στην Αίγυπτο επιδημία χολέρας, ο παράτολμος Ηπειρώτης δεν έφυγε από την Αλεξάνδρεια – ενώ πολλοί εγκατέλειψαν ακόμη και τις δουλειές τους – αλλά συνέχισε τις δραστηριότητές του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διευρύνει ακόμη περισσότερο τον κύκλο των εργασιών του. Όταν το 1866 έφτασαν στην Ελληνική Κοινότητα της Αλεξάνδρειας οι πρώτες ειδήσεις για την κρητική εξέγερση εναντίον των Τούρκων, έγινε έρανος για την ενίσχυση του αγώνα. Ο Γεώργιος Αβέρωφ συγκινημένος από τα γεγονότα, πρόσφερε 20.000 χρυσές λίρες !

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1880, ο αιγύπτιος αξιωματικός Αραμπί – Πασάς οργάνωσε επαναστατικό κίνημα, στο οποίο οι Άγγλοι απάντησαν με το βομβαρδισμό της Αλεξάνδρειας. Ο λαός οργισμένος ξεσηκώθηκε και έγιναν μεγάλες ταραχές εναντίον των ξένων, με καταστροφές και λεηλασίες των καταστημάτων που ανήκαν σε αυτούς. Πολλοί Ευρωπαίοι ξεπούλησαν τις περιουσίες τους και έφυγαν. Η ελληνική κυβέρνηση σύστησε στον Αβέρωφ να εγκαταλείψει την Αίγυπτο και να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Ναυμαχία Έλλης: Το «Αβέρωφ» νικά μόνο τον τουρκικό στόλο.

Παντελής Καρύκας

Την πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου του 1912, ο καιρός είχε βελτιωθεί. Τα ελληνικά αντιτορπιλικά εξακολουθούσαν να περιπολούν στην είσοδο των στενών των Δαρδανελίων, εν αναμονή της εξόδου τους τουρκικού στόλου. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι ο τουρκικός στόλος ετοιμαζόταν να εξέλθει του καταφυγίου του.

Την 1η Δεκεμβρίου τα ελληνικά αντιτορπιλικά «Σφενδόνη», «Λόγχη» και «Ναυκρατούσα», που περιπολούσαν μπροστά στα στενά αντελήφθησαν εχθρικό αντιτορπιλικό να εξέρχεται αυτών. Αμέσως η «Σφενδόνη» και η «Λόγχη» έπλευσαν εναντίον του πάση δυνάμει και από απόσταση 3 χλμ. άνοιξαν πυρ εναντίον του.

ΔΕ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΟΣΜΑ

 Δεν έχουμε καταλάβει ακόμη τι πρόσφερε στην Ορθοδοξία και το Έθνος ο Πατροκοσμάς…
Δεν θα ήμασταν ούτε ΄Ελληνες ούτε Ορθόδοξοι χωρίς τον Άγιο Κοσμά.

Αυτός αγωνίστηκε για την Ελληνική γλώσσα και την Παιδεία του Έθνους. Ποτέ Υπουργείο Παιδείας δεν έκανε όσα ο Άγιος Κοσμάς και μάλιστα σε περίοδο Τουρκοκρατίας.

Έχτισε σχολεία και οργάνωσε πάνω σε Ελληνοορθόδοξες βάσεις την εκπαίδευση και μόρφωση των Ελληνοπαίδων με κοινή συμμετοχή και φροντίδα Γονέων και Κηδεμόνων, Εκκλησίας και Κοινότητος.

Με τα κηρύγματά του, τις Κατηχήσεις του, τις κολυμβήθρες και τις βαπτίσεις, τις περιοδείες του, την μετάθεση του παζαριού των Εβραίων από Κυριακή στο Σάββατο και την ανάδειξη της Κυριακής αργίας και της πίστης των Ορθοδόξων, πρόλαβε την επέκταση του εξισλαμισμού.

Ένωσε μάλιστα σχολείο και εκκλησία και καθόρισε τον σκοπό των εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τους Έλληνες και ορθόδοξους μαθητές.

Τώρα καταλαβαίνουμε την προσφορά του Μεγάλου Διδασκάλου των Σκλάβων, ιδίως σήμερα, που αποδομείται η ελληνορθόδοξη παιδεία και όλη η Ευρώπη κατακλύζεται από κύματα μουσουλμάνων και βιώνει τον αποχριστιανισμό της και τον εξισλαμισμό της.

Είναι τελείως ασύμβατο με τη διδασκαλία του Πατροκοσμά ένα σχολείο χωρίς προσευχή, διδαχή της ορθόδοξης πίστης, ελληνική γλώσσα και ιστορία, εκκλησιασμό και χριστιανική πνοή και κατεύθυνση. Και μιλάμε για ελληνορθόδοξο σχολείο. Για μαθητές βαπτισμένους και ενταγμένους στην Εκκλησία του Χριστού.

Το χαρακτηριστικότερο όλων είναι ότι ο Άγιος Κοσμάς έκανε διάλογο και διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες των χριστιανών και αυτές τελικά αναλάμβαναν τη Σχολική Εφορία και αποτελούσαν τη σχολική επιτροπή.

Το ψευτορωμαίικο.

«Θάρθει πρώτα ένα ψευτορωμαίικο. Να μη το πιστέψετε. Θα φύγει πίσω».

Η πατρίδα μας και ο λαός μας δοκιμάστηκαν πολλές φορές στο διάβα της ιστορίας και υπέφεραν τα πάνδεινα. Συνήθως αρεσκόμαστε στο να διεκτραγωδούμε τα δεινά που υπέφεραν οι πρόγονοί μας αποφεύγοντας να εγκύψουμε στα αίτια αυτών και να παραδειγματιστούμε. Έτσι αντί να μελετήσουμε τα αίτια της παρακμής, που μας οδήγησαν σε υποδουλώσεις στους Ρωμαίους και στους Τούρκους, συνήθως καυχώμαστε για τις προγονικές δάφνες ή περιγράφουμε τα δεινά των ραγιάδων. Το θλιβερότερο όμως όλων είναι η διάθεση να καλύψουμε με πέπλο λήθης της ιστορία μας και να προχωρήσουμε ολοταχώς προς την χορεία των «ανεπτυγμένων» λαών, οι οποίοι ξεπέρασαν τις προκαταλήψεις του παρελθόντος. Το πνεύμα αυτό κυριαρχεί και επιβάλλεται στον δύσμοιρο λαό μας από την υποταγμένη στα ξένα κέντρα νομής εξουσίας Πολιτεία και από την παρακμασμένη διανόηση με τη σθεναρή στήριξη των εγχωρίων πλουτοκρατών, οι οποίοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη μέσω των προγραμμάτων της μικρής οθόνης. Και η πνευματική ηγεσία φαίνεται απούσα από τα δρώμενα.

Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ὡς Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν της Ρωσίας.

 Θεοφάνη Μαλκίδη

Δρ. Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν

1. Εἰσαγωγή

Θὰ ἦταν παράλειψη νὰ μὴν ἀναφερθεῖ ὡς κεντρικὸ μέρος τῆς σημαντικότατης παρουσίας τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια στὸ δημόσιο βίο, ἡ διεθνής του παράμετρος. Ἡ ὑπηρεσία του δηλαδὴ στὸ ὑψηλῆς σημασίας λειτούργημα τοῦ Ὑπουργοῦ ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας (1815-1822). Ὁ Ἕλληνας πολιτικὸς φτάνει, κατὰ τὴν ἄποψή μας, στὸ ἀπόγειο τῆς πολιτικῆς του πορείας ἀναλαμβάνοντας τὴ θέση αὐτή, σὲ μία περίοδο ποὺ ἀφενὸς ἔχει διεθνεῖς ἐντάσεις καὶ ἀντιπαραθέσεις, καὶ ἀφετέρου ἐσωτερικὲς ἀνακατατάξεις στὴ Ρωσικὴ Αὐτοκρατορία. Ὡστόσο αὐτὸ ποὺ προέχει, θεωροῦμε, εἶναι ἡ ἐπισήμανση ὅτι ἡ ἀνάληψη τῆς θέσης τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν σὲ μία χώρα – Αὐτοκρατορία, συνιστᾶ σημαντικότατη κατάκτηση τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια. Τόσο ὡς πολιτικοῦ, ὅσο καὶ ὡς Ἕλληνα. Καὶ θὰ συνεχίσει νὰ ἀποτελεῖ κομβικὸ σημεῖο τῆς ζωῆς του, ἀφοῦ κατόρθωσε νὰ συμβάλλει ἀποφασιστικὰ στὰ ζητήματα ποὺ ἀπασχόλησαν τὸ κράτος ποὺ τὸν ὑποδέχτηκε καὶ τὸν τίμησε μὲ τὴ θέση αὐτή, τὴ Ρωσία, ἀλλὰ καὶ νὰ βοηθήσει ποικιλοτρόπως, ἀνοιχτὰ καὶ μή, τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ποὺ ἀγωνιζόταν, μὲ πάθος καὶ βαρὺ φόρο αἵματος, γιὰ τὴν ἐλευθερία του.

2. Ὁ Καποδίστριας ὡς Διπλωμάτης καὶ ὡς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν.

Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας (10/02/1776-09/10/1831), ἀφοῦ εἶχε διατελέσει Γραμματέας τῆς Ἰονίου Πολιτείας, μὲ τὴν κατάληψη τῶν Ἑπτανήσων ἀπὸ τοὺς Γάλλους ἀποσύρθηκε καὶ ἐντάχθηκε στὴ ρωσικὴ διπλωματικὴ ὑπηρεσία. Τὸ Μάϊο τοῦ 1808, ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας Κόμης Νικόλαος Πέτροβιτς Ρουμιάντσεφ, τοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι τιμήθηκε μὲ τὸν τίτλο τοῦ Ἱππότη Β΄ Τάξεως τοῦ Τάγματος τῆς Ἁγίας Ἄννας καὶ τὸν προσκαλοῦσε στὴν Ἁγία Πετρούπολη (ἄφιξη Ἰανουάριος 1809). Ἐκεῖ διορίστηκε ἐπιτετραμμένος στὸν ἀντιβασιλέα τῆς Ἰταλίας, διορισμὸς ποὺ τελικῶς ἀκυρώθηκε, ἐνῷ στὴ συνέχεια ἀνέλαβε καθήκοντα στὴν κεντρικὴ ὑπηρεσία τοῦ Ρωσικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν ὡς σύμβουλος, ὅπου παρέμεινε γιὰ δύο χρόνια. Ἀπὸ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1811 ἕως τὸ Μάϊο τοῦ 1812 ὑπηρέτησε ὡς ἀκόλουθος στὴν πρεσβεία τῆς Βιέννης καὶ στὴ συνέχεια ἔφτασε στὸ Βουκουρέστι ὅπου ἐργάστηκε στὴ στρατιὰ τοῦ Δούναβη. Ἐκεῖνο τὸ χρονικὸ διάστημα ἀπονεμήθηκε στὸν Καποδίστρια τὸ παράσημο Γ΄ Τάξεως τοῦ Ἁγίου Βλαδιμήρου καὶ ὁ Μεγαλόσταυρος τῆς Ἁγίας Ἄννης, ἐνῷ λίγο ἀργότερα τιμήθηκε μὲ τὸν Μεγαλόσταυρο τοῦ Λεοπόλδου καὶ τοῦ Ἐρυθροῦ Ἀετοῦ ἀπὸ τὸν Βασιλιὰ τῆς Αὐστρίας καὶ Πρωσσίας ἀντίστοιχα.

Πορίσματα Ημερίδας με θέμα: «Αφήστε με να ζήσω!»

[Πολεμικό Μουσείο, 6 Μαΐου 2018]

Την Κυριακή 6. 5. 2018 πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών από το Κίνημα υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού και εναντίον των εκτρώσεων «Αφήστε με να ζήσω!», επιστημονική Ημερίδα με τον ίδιο τίτλο.
Τα πορίσματα αυτής της Ημερίδας είναι τα εξής:

Η σύλληψη ενός νέου ανθρώπου στα μητρικά σπλάγχνα αποτελεί μέγιστο θαύμα, πού καταπλήσσει καθέναν πού το προσεγγίζει. Απέναντι στο υπέροχο αυτό θαύμα της δημιουργίας μιας νέας ζωής οφείλουμε οι πάντες να σταθούμε με βαθύ δέος και απόλυτο σεβασμό.

ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

«Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης στις τελευταίες του στιγμές…»

 Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Η θυσία του μακαριστού Ευαγόρα (13 προς 14/3/1957) μας υπενθυμίζει το έπος της ΕΟΚΑ που άρχισε τη θρυλική ημερομηνία της 1/4/1955. Παραθέτω σχετικό σχόλιό μου, προ ετών δημοσιευθέντος, σχετικά με την επέτειο που δεν τιμάται πρεποντως από την ελληνική πολιτεία και πολλούς «λωτοφάγους» Έλληνες.

Η πλειοψηφία των εθνομαρτύρων του Κυπριακού έπους 1955-59 είχε φοιτήσει στα τόσο μα τόσο διαβληθέντα κατηχητικά σχολεία που καλλιεργούσαν και καλλιεργούν τα θρησκευτικά και εθνικά ιδεώδη κι όχι στα μαρξιστικά-εθνομηδενιστικά «φροντιστήρια» που εκκολάπτουν αποδομητές των εθνικοθρησκευτικών αξιών ποτισμένους με το διεθνιστικό δηλητήριο.

Στις ημέρες μας σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να τιμά τη μνήμη των ηρώων της ΕΟΚΑ που ταπείνωσαν μία κραταιή αυτοκρατορία κατάγοντας καίριο πλήγμα στην απαίσια και αποκρουστική αποικιοκρατία.

Παλληκάρια στο άνθος της ηλικίας τους υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του επίσης διαβληθέντος απ τον εσμό των ψευτοπροοδευτικών και θολοκουλτουριαρέων στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή, του πανάξιου αυτού εθνικού μας ήρωα, με παράτολμο θάρρος και στέρεη αποφασιστικότητα και πυρπολούμενα από τα ιδανικά της εθνικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης έγραψαν σελίδες δόξας στη μαρτυρική νήσο του αποστόλου Βαρνάβα που κατέπληξαν τη διεθνή κοινή γνώμη, αναπτέρωσαν το ηθικό του λαού και συνέσφιξαν ακόμη περισσότερο τους δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.

Δέκα χρόνια χωρίς Χριστόδουλο

 Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο θαρραλέος λόγος του Χριστοδούλου

Συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Η θαρραλέα φωνή του λείπει από τον λαό μας. Φωνή σωτηρίας, παρηγορίας, ελπίδας. Φωνή αξιοπρέπειας και αλήθειας. Φωνή που εξέπεμπε ντόμπρα και καθαρά Πίστη και Ελλάδα, χωρίς εθνικισμούς και ακρότητες. Ο Αρχιεπίσκοπος μιλούσε με παρρησία χωρίς να φοβάται τις συνέπειες από τα «πεπυρωμένα βέλη» των εχθρών του εντός και εκτός της Εκκλησίας, εντός και εκτός των συνόρων της Ελλάδος.

Η προσωπικότητά του κατέκτησε την πλειονοψηφία των Ελλήνων. Κατά τις κοσμικές δημοσκοπήσεις η αποδοχή του προσέγγιζε το πρωτοφανές και ακατάρριπτο έως σήμερα ποσοστό του 90% των πολιτών. Αυτό από το ιδεολογικοπολιτικό κατεστημένο θεωρήθηκε μέγιστος κίνδυνος. Έτσι από την ημέρα της εκλογής του έως τον θάνατό του άρχισε μια συστηματική επιχείρηση εξόντωσής του. Την ημέρα της εκλογής του υψηλό κυβερνητικό στέλεχος διεμήνυσε ότι η κυβέρνηση Σημίτη δεν θα τον αφήσει ανεξέλεγκτο να μιλάει…

Λίγους μήνες μετά την εκλογή του και συγκεκριμένα στις 12 Δεκεμβρίου 1998, το περιοδικό Economist[1], σε ανταπόκρισή του από την Ελλάδα προέβη σε μια βίαιη σε βάρος του επίθεση. Τον κατηγόρησε, μεταξύ των άλλων, για εθνικισμό και λαϊκισμό. Η Ιερά Σύνοδος, δια του τότε Αρχιγραμματέως της και σήμερα Μητροπολίτου Καισαριανής κ. Δανιήλ, απάντησε αντικρούοντας ένα προς ένα τα όσα το περιοδικό ανέφερε. Η απάντηση του ουδέποτε δημοσιεύθηκε.

Από την Γ΄ Εθνοσυνέλευση του 1827 στους e-πλειστηριασμούς του 2017 – Νομικό πλαίσιο, εθνική συγκρότηση, οντολογικό υπόβαθρο

του Στέργιου Ζυγούρα

Από τους δυτικόφιλους του 1827 στους αριστερούς του 2017 – Εκπληρώνεται το όνειρο του Κοραή (και) από τον Αλέξη Τσίπρα;

Ένας βασικός λόγος για τον οποίο έγινε η Επανάσταση του 1821, σύμφωνα με την πλευρά Κοραή-Μαυροκορδάτου. Από την εισαγωγική διακήρυξη του Συντάγματος που ακολούθησε την ανακήρυξη του Καποδίστρια ως Κυβερνήτη (1827)

Πάντοτε πίστευα στη ευρωπαϊκή ιδέα, είμαι ευρωπαϊστής επειδή ακριβώς είμαι αριστερός δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας στις 23-11-2017 στο Παρίσι, παραλαμβάνοντας το Prix du courage politique (Βραβείο πολιτικού σθένους). Βραβεύτηκε διότι βρήκε το θάρρος να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε. «Κάτι τρέχει στα γύφτικα» θα σκεφτεί ίσως κάποιος για μια βράβευση της επιθεώρησης Politique Internationale. Σωστά, αλλά κάτι ιδιαίτερα σημαντικό αξίζει σχολιασμού. Κάτι που δείχνει ως αντίφαση, είτε πραγματική είτε φαινομενική. Εδώ δεν θα αναφερθούμε στις αντιευρωπαϊκές προεκλογικές διακηρύξεις του Α(νδρέα) Τσίπρα, ούτε στην 5μηνη «συγκρουσιακή» παράσταση (2015) που χρεώθηκε στον «μουτζαχεντίν» Βαρουφάκη, ούτε στην μέγιστη πολιτική αλητεία του δημοψηφίσματος (2015) στο οποίο συνέπραξαν ΕΚΤ-Κομισιόν-Τσίπρας προκειμένου μετά το στέγνωμα της οικονομίας από το ευρωρευστό να στραγγαλιστεί και η κίνηση των εγχώριων κεφαλαίων. Δεν θα μιλήσουμε καν για την τεχνητή και προδιαγεγραμμένη είσοδο της Ελλάδας στην κρίση με τα εξόχως πλαστά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το έλλειμμα 2009. Το σημαντικό θέμα είναι η αντίδραση του βραβευμένου – très courageux πρωθυπουργού, όταν επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ανακοινώθηκε ότι ξεκινούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και για χρέη προς το δημόσιο. Συνδέεται αυτή η πολιτική του στάση με την δήλωση ευρω-αριστεροσύνης στο Παρίσι; και αν ναι, πώς;

Επιστολή μαθητή Γυμνασίου προς τον Υπουργό Παιδείας για τις έμφυλες ταυτότητες

Προς: ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ
ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Αγαπητέ κ. Υπουργέ,..

Eίμαι ο Γιώργος Σκούρτης, είμαι 14 ετών και φοιτώ στη Γ΄ Τάξη του 1ου Γυμνασίου Κορίνθου. Αφορμή της επιστολής μου η πρόσφατη εγκύκλιος που καταθέσατε προς τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με τίτλο »Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων κατά το σχολικό έτος 2016-2017».

Σκοπός της επιστολής μου δεν είναι να σας κρίνω αρνητικά ή θετικά σχετικά με την απόφαση σας. Αντιθέτως ο λόγος για τον οποίο σας γράφω αυτήν την επιστολή είναι διότι θέλω να σας εκφράσω την έντονη διαμαρτυρία μου όσο αναφορά το ένα σκέλος της εγκυκλίου που προανέφερα.

Αρχικά θα ήθελα να σας πω ότι καταλαβαίνω πως σκοπός σας είναι η ευαισθητοποίηση στο θέμα των Έμφυλων Ταυτοτήτων. Ωστόσο πρέπει να σας αναφέρω ότι οι χειρισμοί σας οδηγούν όχι στην ενημέρωση του θέματος αλλά στην πλήρη αποδοχή του από μαθητές και εκπαιδευτικούς. Γεγονός το οποίο, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων με κύριο αποδέκτη εσάς τον ίδιο αλλά και την κυβέρνηση. Έχετε αναλάβει μία θέση με κύρος και υπευθυνότητα η οποία σας προστάζει να προστατέψετε και να αναβαθμίσετε την παιδεία, τη γνώση, τις αξίες και τις αρχές του ελληνικού έθνους. Αξίες και αρχές που κατακτήθηκαν και κατακτούνται με αίμα και αγώνες όλων των ελλήνων κατά σειρά ετών.