Η Μελπομένη Αυγερινού και το Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ»

του Στέφανου Μίλεση

Ένα όνομα τελείως άγνωστο στους περισσότερους. Κι όμως υπήρξε εκείνη που με τις παρακινήσεις της ώθησε τον μεγάλο εθνικό μας ευεργέτη Γεώργιο Αβέρωφ να αναλάβει τη ναυπήγηση του θρυλικού μας θωρηκτού. Καταγόμενη από τις οικογένειες Βαλσαμάκη και Τυπάλδου από την Κεφαλλονιά διακατεχόταν από ιδιαίτερη ευαισθησία στα εθνικά μας θέματα καθώς οι οικογένειές της είχαν δώσει πολλά την περίοδο των αγώνων της ανεξαρτησίας.

Στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Αυγερινό που είχε διοριστεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου διευθυντής της Ρωσικής ατμοπλοΐας. Εκεί μέσω του συζύγου της ήρθε σε επαφή με τον Γεώργιο Αβέρωφ ο οποίος την εκτιμούσε βαθύτατα.

Μαζί έκαναν πολύωρες συζητήσεις επί εθνικών θεμάτων καθώς και οι δύο ένιωθαν βαθιά απογοήτευση από την ήττα του πολέμου του 1897. Και οι δύο είχαν έντονη την επιθυμία να αναστυλωθεί το εθνικό γόητρο. Η Αυγερινού τότε του πρότεινε να επιδοτήσει την αγορά ενός εκπαιδευτικού πλοίου, μιας πλωτής ναυτικής σχολής.

Ο Αβέρωφ όμως ένεκα της ήττας αυτής ήταν τελείως απογοητευμένος και δεν ήθελε να ακούει τίποτα ειδικά περί στόλου. Επαναλάμβανε διαρκώς στην Αυγερινού τη φράση «και τα λίγα πλοία που έχουμε, πρέπει να τα κάψουμε».

Η Αυγερινού ωστόσο διέκρινε ότι η άρνησή του οφειλόταν στον πατριωτισμό του και ότι ήταν παροδική. Επέμενε επί ώρες μέχρι που κάποια στιγμή έλαβε την διαβεβαίωση ότι θα περιελάβανε στην διαθήκη του κληροδότημα υπέρ του Εθνικού Στόλου.

Όταν πέθανε ο Αβέρωφ όντως είχε προβλέψει στην διαθήκη του κληροδότημα για το «πλοίον σχολής». Έγινε μέχρι και συζήτηση στη βουλή για το τι ακριβώς εννοούσε ο Αβέρωφ. Υπήρξε επιστολή της Αυγερινού από τη Θεσσαλονίκη προς τον Υπουργό Ναυτικών που εξηγούσε ότι πρόθεση του Αβέρωφ ήταν να ενισχύσει το ναυτικό και ότι εκείνη του είχε προτείνει συγκεκριμένο είδος πλοίου, γεγονός όμως που δεν ήθελε να γίνει αιτία να μην αξιοποιηθεί η διαθήκη όπως έπρεπε.

Έτσι ο Υπουργός Ναυτικών αποφάσισε τότε να ιδρυθεί Ταμείο Στόλου το οποίο θα ξεκινούσε με βάση το ποσό της δωρεάς του Αβέρωφ και που αποτέλεσαν το κύριο οικονομικό σώμα της κατασκευής του. Η Αυγερινού μια αγνή πατριώτισσα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, έζησε Θεσσαλονίκη και ύστερα Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη εργάστηκε υπέρ του Μακεδονικού αγώνα και το 1914 έγραψε και ένα βιβλίο για τον Μακεδονικό Αγώνα.

Πηγή: Pireorama ιστορίας και πολιτισμού

.