Κουρούκλης Γεώργιος «Ο υπασπιστής του Γεωργίου Κονδύλη»

.

Πατέρας του ήταν ο Στρατηγός Ανδρέας Κουρούκλης και αδελφός του ήταν ο Λοχαγός εξ εφέδρων του Ελληνικού Στρατού Δημήτριος Κουρούκλης, ο οποίος σφαγιάστηκε το 1946 από κομμουνιστές αντάρτες, ενώ την ίδια τύχη είχε το 1949 και η σύζυγος του Δημητρίου Κουρούκλη, την οποία έσφαξαν, με κουτί κονσέρβας, Σλαβο-«Μακεδόνες» αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ.

Ο Δημήτριος Κουρούκλης και η σύζυγος του ήταν οι γονείς της ηθοποιού Ζωής Κουρούκλη, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Λάσκαρη. Ο Γεώργιος Κουρούκλης εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων [Σ.Σ.Ε.], από την οποία αποφοίτησε το 1922 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού, ενώ ήταν τελειόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και μιλούσε τη Γαλλική γλώσσα.

Τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου προς την 1η Μαρτίου 1935 ξέσπασε το στρατιωτικό κίνημα επικεφαλής του οποίου ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Κουρούκλης ως υπασπιστής του Γεωργίου Κονδύλη πρωταγωνίστησε στο Βασιλικό αντικίνημα που επανέφερε το θεσμό της Βασιλείας στην Ελλάδα. Τμήματα του Πεζικού μαζί με δυνάμεις πυροβολικού και τεθωρακισμένα, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Ευάγγελος Τρεπεκλής, ο Γεώργιος Βαγενάς, ο Νικόλαος Κουσίντας και ο Γεώργιος Κουρούκλης, επιτέθηκαν εναντίον των στασιαστών οι οποίοι με επικεφαλής τον Στέφανο Σαράφη, είχαν καταλάβει το τάγμα Μακρυγιάννη και ύστερα από μάχη οι κινηματίες παραδόθηκαν στα κυβερνητικά στρατεύματα.

Όταν αργότερα οι δημοσιογράφοι ζήτησαν από το στρατηγό Γεώργιο Κονδύλη δηλώσεις για την καταστολή του κινήματος εκείνος τους είπε, «Δεν έχω να σας κάμω καμίαν δήλωσιν. Τας δηλώσεις έκαμαν τα κανόνια του Κουρούκλη».

Στη διάρκεια της Γερμανικής επιθέσεως στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, ήταν διοικητής της Δ’ Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, με το βαθμό του Ταγματάρχη Πυροβολικού. Μετά τη σφαγή του αδελφού του ο Γεώργιος Κουρούκλης δίχως άδεια, εκτέλεσε σε επαρχιακή φυλακή όλους τους συμμορίτες κρατουμένους δολοφόνους του, με αποτέλεσμα να καθαιρεθεί, όμως αποκαταστάθηκε λίγο αργότερα και επανήλθε στις τάξεις του Ελληνικού στρατού.

Στις 30 Μαΐου 1951 ήταν μεταξύ των αξιωματικών-μελών του ΙΔΕΑ, που κατέλαβαν τα γραφεία του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΣ στα Παλαιά Ανάκτορα, όταν ο Αλέξανδρος Παπάγος αποφάσισε να παραιτηθεί από την αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ έμπιστοι συνεργάτες τους κατέλαβαν κρίσιμες εγκαταστάσεις των Αθηνών. Τότε οι πρωταίτιοι απομακρύνθηκαν από το στράτευμα και τους επανέφερε ο Παπάγος ως πρωθυπουργός, καθώς η ανάκριση δεν ολοκληρώθηκε και η υπόθεση δεν έφθασε στην αίθουσα του Στρατοδικείου. Αρχικά, όσοι συμμετείχαν στο κίνημα παραπέμφθηκαν σε δίκη «επί εσχάτη προδοσία», όμως τον Ιανουάριο του 1952 δημοσιεύθηκε διάταγμα με το οποίο αμνηστεύτηκαν.

Το 1974, ίδρυσε την «Βασιλική ή Βυζαντινή Εθνική Οργάνωση» [Β.Ε.Ο.], της οποίας μετά τον θάνατό του ηγήθηκε Αλέξανδρος Κουντουράς.

Πηγή: Θέματα Στρατιωτικής Ιστορίας

.