Η μουσουλμανική μειονότητα δεν θέλει μετανάστες στην Θράκη

.

Ένα θέμα που αξίζει την προσεκτική μας παρατήρηση είναι αυτό της στάσης που τηρεί η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη έναντι της παράνομης μετανάστευσης, μέρος της οποίας διέρχεται από τα χωριά και τις περιουσίες τους. Οι σχετικές ειδήσεις ακόμα και στον τοπικό Τύπο σπανίζουν, αλλά αν συνδεθούν παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

Η πρώτη δημοσκόπηση δημοσιεύθηκε στο μακράν δημοφιλέστερο τουρκόφωνο μέσο της Θράκης, το Azinlikca, που τυγχάνει και το πιο αξιόπιστο και μετριοπαθές, μακρυά από προξενικές επιρροές. Εκεί βεβαιώθηκε πως, 2 στους 3 μουσουλμάνους είναι εναντίον της παράνομης μετανάστευσης, παρότι είναι γνωστό ότι συχνά σε διάφορα τεμένη χωριών φιλοξενούνται παράνομοι μετανάστες.

Καλός αγωγός – άριστος θα λέγαμε! – της προπαγάνδας αυτής, είναι τουρκόφωνα ΜΜΕ σαν την ξανθιώτικη “Μιλέτ”, όπου αναπαράγονται όλα τα λεγόμενα του ξεσαλωμένου νεοσουλτάνου, κατά λέξη. Δεν υπάρχει περίπτωση η παραμικρή φραστική βρωμιά εναντίον της χώρας μας, να μην δημοσιευθεί ασχολίαστη. Κάπως έτσι βρέθηκαν αντιμέτωποι στο διαδίκτυο με την μήνη των τουρκοφρόνων όσοι εξέφρασαν την στήριξη τους στις ελληνικές αρχές.

Στο στόχαστρο των ακραίων

Ο αντιδήμαρχος Σουφλίου Κοτζά Γιουσούφ, ο πρόεδρος της Κοινότητας Πρωτοκκλησίου Σαλίογλου Ἀλή, ο δημοτικός σύμβουλος Καμέρ Τζεμήλ, ο Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Μεγάλου Δερείου των Αλεβιτών, αλλά και απλοί κάτοικοι του χωριού Σιδηρώ στον Έβρο, προσέφεραν βοήθεια στον ελληνικό στρατό και στους ντόπιους αστυνομικούς και συνοριοφύλακες, αυτούς δηλαδή που οι ίδιοι καλούν για κάθε σχετικό πρόβλημα τους.

Άλλος μιλάει για τον «σκορπιό που θα δαγκώσει και σας μια μέρα» (εννοώντας τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας), ενώ έτερος αναρωτιέται για την εθνική τους καταγωγή! Βεβαίως υπήρξαν και θετικά σχόλια, που εκφράζουν την συνήθως σιωπηρή πλειοψηφία του μουσουλμανικού στοιχείου. Μια άλλη προσφορά πού έγινε στην Αστυνομία Αλεξανδρουπόλεως στις 5/3/20 ήταν από την Διαχειριστική Επιτροπή Μουσουλμανικῆς Περιουσίας (ΔΕΜΠ) Κομοτηνῆς και την αντίστοιχη της Αλεξανδρούπολης.

Παραδόθηκαν φακοί και γάντια μιας χρήσεως για χρήση των ενστόλων μας στον Έβρο, σε μια κίνηση συμβολική μα και ουσίας, που δεν έτυχε ιδιαίτερης προβολής. Βεβαίως εκεί οι αντιδράσεις δεν μπορούσαν να είναι πολύ επιθετικές γιατί ο πρόεδρος της ΔΕΜΠ Σελήμ Ισά έχει με το πολύπλευρο έργο του κερδίσει τον σεβασμό του μέσου μουσουλμάνου, οπότε το προξενικό κύκλωμα τον αντιμετωπίζει πλέον μόνο με αποσιώπηση.

Η σιωπηλή πλειοψηφία της μειονότητας

Αξιοσημείωτη είναι και η σιωπή για το θέμα του δημάρχου Αρριανών Ἀχμέτ Ριντβάν, γνωστού για τοποθετήσεις του, πού δεν απέχουν ιδιαιτέρως από εκείνες των Γκρίζων Λύκων. Δεν λέει λέξη για το θέμα, παρότι οι δημότες του είναι αυτοί πού κυρίως ταλαιπωρούνται από την συνήθως νυκτερινή λαθροδιέλευση των παρανόμων μεταναστών. Ίσως τον εκφράζει ο σύμβουλος του Χουσεΐν Μουσταφά πού σχολιάζει στο προφίλ του ότι: «Μέχρι σήμερα ως μειονότητα συνεχώς σιωπούσαμε αλλά πλέον έφτασε και με το παραπάνω ο καιρός να κραυγάσουμε. Εμείς θα έπρεπε για κείνους, όχι να μην τους θέλουμε, αλλά να έχουμε ανοίξει και πανό υπέρ τους στους δρόμους. Πίστεψε με ως Τούρκος της δυτικής Θράκης ντρέπομαι για τον εαυτό μου…». Σιωπηρή εν γένει και η στάση των τριών μουσουλμάνων βουλευτών της Θράκης.

Ανοικτά υπέρ των ελληνικών δικαίων τοποθετήθηκαν οι δύο τοποτηρητές των νομίμων μουφτειών Ξάνθης και Κομοτηνῆς, Μπιλάλ Καραχαλήλ καί Χαλήλ Τζιχάτ, υπενθυμίζοντας το σωστό, το δικαίωμα της χώρας μας σε ασφαλή σύνορα και τα επιβαλλόμενα όρια για όλους. Όσο για τους τυπικότερους ατζέντηδες των τουρκικών συμφερόντων, σαν τον τουρκομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε για παράδειγμα, αυτοί τρέχουν για …μνημόσυνα των Τούρκων στρατιωτών πού πέφτουν σαν “ήρωες” στο Ἰντλίμπ, παρουσία φυσικά του Τούρκου Προξένου Κομοτηνής και λίγων ανυποψίαστων χωρικών που έτυχε να βρεθούν στο τζαμί!

Συνελόντι ειπείν, η στάση της μουσουλμανικής κοινωνίας είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλύτερη, θα έλεγα σχεδόν εθνοπατριωτική, σε σύγκριση με εκείνην του ΣΥΡΙΖΑ (για να μην πάω κι “αριστερότερα”). Κανείς εδώ δεν βρίζει τούς Έλληνες ως “φονιάδες των λαών”, κανείς δεν καμώνεται τον δημοκράτη ζητώντας ανοιχτά σύνορα και κανείς δεν αποκαλεί τους Εβρίτες πατριώτες ως “Τάγματα Εφόδου”, γιατί συνέδραμαν στην υπεράσπιση των συνόρων και της γης μας. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως η ρίζα του όποιου ζητήματος στη Θράκη οδηγεί πρωτίστως στην παρακμιακή Αθήνα.

Πηγή: Αντιφωνητής

.