”Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την τακτική ‘είτε μαζί μας είτε εναντίον μας”

.

του Χρήστου Μελίδη

Τα σύννεφα μιας αυξανόμενης, εντεινόμενης πόλωσης, έχουν αρχίσει εδώ και κάποιο καιρό να σκεπάζουν τον πολιτικό και κοινωνικό ιστό της Ελλάδας.

Από τους θανάτους του Ζακ Κωστόπουλου και του Κωνσταντίνου Κατσίφα μέχρι τις μαθητικές καταλήψεις για τη Μακεδονία και το τελευταίο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, είμαστε μάρτυρες μιας άγριας ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης που πολλές φορές δεν μένει μόνο στα λόγια και η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της με την ψήφιση από τη βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Το κοινό που έχουν όλα τα παραπάνω περιστατικά είναι ότι όλα, συνέβησαν υπό την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι, αυτό δεν είναι ένα ”αντι-ΣΥΡΙΖΑ” άρθρο, και μπορούμε εύκολα να βρούμε πολλά άσχημα περιστατικά και υπό άλλες ηγεσίες. Φαίνεται όμως ότι η λέξη ”ριζοσπαστική” μέσα στα συνθετικά του κόμματος έχει οδηγήσει σε τέτοιες πολιτικές αποφάσεις που προκαλούν έναν τέτοιο διχασμό της ελληνικής κοινωνίας που δεν έχουμε δει για δεκαετίες.

Μέσα σε αυτό το κλίμα έντονης διαμάχης για να μπορέσει να επιβάλλει τις αποφάσεις της, η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιεί την τακτική του λεγόμενου ”ψεύτικου διλλήματος”, ή αλλιώς όπως λέγεται στην πολιτική επικοινωνία, ”είσαι είτε μαζί μας είτε εναντίον μας”.

Για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια ολόκληρος ο ελληνικός λαός έχει χωριστεί από την πολιτική ηγεσία σε δύο κατηγορίες: τους ”προοδευτικούς” ή ”δημοκράτες”, και τους ”φασίστες” ή ”ακροδεξιούς”.

Τα πρόσφατα σχόλια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στον Εμμανουέλ Μακρόν για ”ακροδεξιούς λαϊκιστές” όσον αφορά τις δεκάδες χιλιάδες κόσμου στο τελευταίο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών, επιβεβαιώνουν αυτή την διαπίστωση.

Όπως είπαμε και πριν, στην πολιτική επικοινωνία η φράση «είστε είτε μαζί μας είτε εναντίον μας» χρησιμοποιείται για να καταδεικνύει καταστάσεις που είναι πολωμένες και για να εξαναγκάσει μάρτυρες, παρευρισκόμενους ή άλλους που δεν είναι ευθυγραμμισμένοι με κάποια μορφή προϋπάρχουσας σύγκρουσης, να γίνουν είτε σύμμαχοι του ομιλητού είτε να χάσουν την εύνοιά του. Η υπονοούμενη συνέπεια της μη συμμετοχής στην ομαδική προσπάθεια, είναι να θεωρηθείς εχθρός.

Το ψευδές δίλημμα είναι ένα είδος άτυπης πλάνης, καθώς ψευδώς ισχυρίζεται ότι μια κατάσταση είναι «είτε / ή», όταν στην πραγματικότητα υπάρχει τουλάχιστον μία πρόσθετη επιλογή. Η πλάνη αυτή χρησιμοποιείται φυσικά σε μια προσπάθεια να επιβληθεί μια επιλογή ή ένα αποτέλεσμα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τακτικής είναι η δήλωση του Τζορτζ Μπους μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο οποίος είπε: ”είτε είστε μαζί μας είτε με τους τρομοκράτες”.

Για την ελληνική πραγματικότητα απλά αντικαταστήστε το ”τρομοκράτες” με το ”ακροδεξιοί λαϊκιστές” ή απλά το ”φασίστες”.

Τουτέστιν, στην συγκεκριμένη περίπτωση στην οποία αναφέρθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, όποιος δεν συμφωνεί με την συμφωνία των Πρεσπών είναι ”ακροδεξιός λαϊκιστής”. Δηλαδή, εχθρός. Και εφόσον κατατάσσεται ως εχθρός, η κυβέρνηση ”δικαιολογείται” να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να τον σταματήσει.

Η μεγαλύτερη μερίδα Ελλήνων πολιτών που διαφωνεί με τις πολιτικές της κυβέρνησης είναι ανήμποροι μπροστά σ’ αυτού του είδους την ψυχολογική επίθεση και δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν. Κάποιοι λένε ότι δεν έχουμε πια δημοκρατία, κάποιοι βρίζουν, και κάποιοι άλλοι, υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη βία.

Οι Έλληνες πολίτες δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν αυτή την ψυχολογική επίθεση. Μερικοί απαντούν με το ίδιο ”νόμισμα”.

Σα να μη φτάνει αυτό, οι Έλληνες πολίτες συχνά πέφτουν και θύματα μιας στείρας πολιτικής αντιπαράθεσης που περιορίζεται στο ”φταίνε οι προηγούμενοι”. Όμως την ρητορική του ”είτε είστε μαζί μας είτε εναντίον μας” την υιοθετούν και οι υποστηρικτές ψηφοφόροι της κυβέρνησης, γι’ αυτό και θεωρούν δικαιολογημένα τα όποια μέτρα καταστολής, ακόμη και αν αυτά σημαίνουν τόνους χημικών σε πολίτες ή και σωματικό έλεγχο με προσαγωγές στη ΓΑΔΑ αν έχεις πάνω σου μάσκα ακριβώς για να προστατευτείς απ’ αυτά τα ίδια χημικά. Ακόμη κι αν σημαίνει προσαγωγές επειδή απλά θέλεις να ζητήσεις δημοψήφισμα. Και φυσικά, ασχέτως αν ο Αλέξης Τσίπρας πριν εκλεγεί έκανε ο ίδιος μηνύσεις στην ΕΛ.ΑΣ για αστυνομική βία.

Εάν λοιπόν υπάρχει μια άνοδος πραγματικής ακροδεξιάς και ακραίων συμπεριφορών, δεν φταίνε τόσο γι’ αυτό οι πολίτες που δεν βλέπουν την κυβέρνηση ως φίλο τους, αλλά η ίδια η κυβέρνηση που βλέπει τους πολίτες της ως εχθρούς της.

Πηγή: Offtherecord

.