Βίκινγκς: Η μάστιγα του χριστιανικού Βορρά

.

Γράφει ο Μανώλης Χατζημανώλης

Στα τέλη του 8ου αιώνα μ.Χ η πολιτική κατάσταση στην δυτική Ευρώπη είχε λίγο-πολύ παγιωθεί. Από τις ακτές του Ατλαντικού μέχρι τα σκοτεινά γερμανικά δάση και από τη Βόρεια Θάλασσα μέχρι τις ακτές της Μεσογείου, η φραγκική αυτοκρατορία του Καρλομάγνου (768-814 μ.Χ) βρισκόταν στο απόγειο της ισχύος της και επεκτεινόταν περαιτέρω τόσο έναντι των Ομμεϋάδων της Ιβηρικής, όσο και σε βάρος των εναπομείναντων παγανιστικών γερμανικών και σλαβικών λαών της κεντρικής Ευρώπης.

Στις βρετανικές νήσους από την άλλη, και μετά από μια πρόσκαιρη υποχώρηση τους προηγούμενους αιώνες λόγω της αναστάτωσης που προκάλεσε η μετανάστευση των γερμανικής καταγωγής Αγγλοσαξώνων, ο Χριστιανισμός είχε καταστεί πλέον η κυρίαρχη θρησκεία, με την πολιτικά διαιρεμένη Ιρλανδία να έχει αναδειχθεί σε κέντρο λαμπρής εκκλησιαστικής παράδοσης με επίκεντρο τα μοναστήρια.

Από εκεί ξεκίνησε εκ νέου και ο εκχριστιανισμός των βασιλείων της Μεγάλης Βρετανίας, με το ιρλανδικό τυπικό να ανταγωνίζεται το ρωμαϊκό μέχρι την τελική υποταγή της αγγλικής εκκλησίας στην Ρώμη. Στον νότο και ανατολικά από τους Βρετόνους της χερσονήσου του Ντέβον, εκτεινόταν το σαξωνικό βασίλειο του Ουέσεξ, ενώ δυτικά οι Ουαλοί πρίγκιπες παρέμεναν ανεξάρτητοι, προστατευμένοι από τα βουνά τους.

Στην κεντρική και ανατολική χώρα κυριαρχούσαν τα βασίλεια της Μέρσια και της Ανατολικής Αγγλίας, ενώ στην περιοχή της Υόρκης, βορείως του ποταμού Ούμβρου, απλωνόταν η Νορθούμβρια. Βορειότερα ακόμη υπήρχε το βρετονικό βασίλειο του Στράθκλαϊντ, ενώ το Νταλριάντα, έδρα των ιρλανδικής καταγωγής Σκώτων, κυριαρχούσε στις ακτές και τις νήσους της δυτικής θάλασσας. Τέλος, στον απώτατο βορρά, τα σημερινά σκωτσέζικα Χάιλαντς αποτελούσαν την χώρα των Πίκτων.

Αυτή η κατάσταση, αποτέλεσμα ζυμώσεων αιώνων, κλονίστηκε από ένα γεγονός που προκάλεσε αίσθηση και τρόμο στην δυτική χριστιανοσύνη. Στις 8 Ιουνίου 793, πλοία άγνωστων επιδρομέων από τον βορρά έκαναν την εμφάνισή τους στις ακτές της Νορθούμβρια. Στόχος τους ήταν το πλούσιο σε θησαυρούς μοναστήρι του Λίντισφαρν, στην ομώνυμη νήσο. Η ανυπεράσπιστη μονή καταστράφηκε και οι μοναχοί αποτέλεσαν εύκολη λεία, με τους περισσότερους να σκοτώνονται ανηλεώς από τους παγανιστές, οι οποίοι αποκόμισαν τεράστια λεία σε πολύτιμα τιμαλφή, σκεύη και βιβλία. Η εποχή των Σκανδιναβών Βίκινγκ είχε ανατείλει.

Ωθημένοι από την έλλειψη επαρκούς καλλιεργήσιμης γης και με εξημμένη την διάθεση για λεηλασία λόγω των θρύλων για τα πλούτη των βασιλείων της Δύσης, οι ειδωλολάτρες από τον Βορρά θα αποτελούσαν έναν πραγματικό εφιάλτη για τους χριστιανικούς λαούς της Ευρώπης κατά τα δύσκολα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Έχοντας ως εφόδιο νέες ναυπηγικές τεχνικές που τους επέτρεπαν να πλέουν με ασφάλεια στον ανοικτό ωκεανό, αλλά και να διέρχονται αιφνιδιαστικά τις ποτάμιες οδούς που διέτρεχαν την ηπειρωτική χώρα εμφανιζόμενοι φαινομενικά από το πουθενά, θα προκαλούσαν εκτεταμένες καταστροφές στην Δυτική Ευρώπη, ενώ η ορμή που τους διακατείχε θα έσειε εκ θεμελίων τον γνωστό κόσμο, γκρεμίζοντας παλαιά βασίλεια και σφυρηλατώντας νέα.

Επρόκειτο για μια πραγματική μάστιγα του Θεού για τους θρησκόληπτους ανθρώπους της εποχής, μια εκδήλωση θεϊκής οργής που εκφραζόταν με έναν βλάσφημο παγανιστικό λαό, ενώ λέγεται πως τότε προστέθηκε και μια νέα προσευχή στα εκκλησιαστικά κείμενα:

«Από την οργή των Βορείων, Κύριε, λύτρωσέ μας».

Πηγή: Cognosco Team

.