Καθάρματα Νο 2 (συνέχεια χωρίς τέλος)..

.

Συνεχίζοντας από κει που μείναμε δυό μήνες περίπου πριν, να επαναλάβουμε πως τα καθάρματα είναι  παντοτινά.
Δεν έχουν εποχή, δεν έχουν ιδεολογία και «πιστεύω». Έχουν μόνον την  αδιάλειπτη καθαρματοσύνη τους.

Υπουργός Εξωτερικών:Το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ δεν είναι όρος ή προϋπόθεση για την υλοποίηση της Συμφωνίας.

Χειρότερα απ’ όλα, ο ανθός των καθαρμάτων είναι εκείνα που προέρχονται από το ΠαΣοΚ.
Εκείνα τα θλιβερά τρωκτικά που εγκατέλειψαν το σκάφος που τους έζησε, για να συνεχίσουν την εξουσιαστική (και όχι μόνον) μάσα τους σε νέο σκάφος εφάμιλλο σε ιδέες και «ήθος» με το παλιό, έτοιμοι βεβαίως, ως συνεπή ποντίκια, να εγκαταλείψουν κι αυτό την ώρα που θα βυθίζεται, για άλλα σκάφη προς στιγμή αξιόπλοα.

Έτσι λοιπόν ο αρουραίος του υπουργείου των Εξωτερικών, τώρα που το δημοψήφισμα στα Σκόπια απέτυχε παταγωδώς έσπευσε  να το υποτιμήσει, να το υποβαθμίσει, να το προσπεράσειως «μη γενόμενο».
Ενώ άν είχε ευτυχή για το σύστημα και τους διεθνείς απατεώνες έκβαση, θα το εκθείαζε, θα το έκανε σημαία του, και θα το θεωρούσε ιερό και απαραβίαστο.
Ήθος ποντικιού.

Ήθος ανθρώπων που έκαναν το ΟΧΙ του δικού μας δημοψηφίσματος ΝΑΙ, που ονόμασαν «θεσμούς» την τρόϊκα των τοκογλύφων, που προπαγανδίζουν την εξηντάχρονη δουλεία της Επιτροπείας ως «έξοδο απ’ τα μνημόνια»,  που  παραχωρούν προς εκμετάλλευση (και μελλοντική μεταπώληση αυτής) στους βησιγότθους τα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που εξοβελίζουν απ’ την παιδεία την διδασκαλία των αρχαίων  ελληνικών, των  λατινικών, τα διδάγματα της Αντιγόνης, και ό,τι άλλο αποτελεί βάση του πολιτισμού (του πραγματικού, όχι του «δυτικού» όπως εκείνοι θέλουν να ονομάζουν μιά στείρα και μη ανθρωποκεντρική τεχνολογική ανάπτυξη), και που αποτέλεσαν το στήριγμα για την ανάδυση του Ουμανισμού μέσα απ’ τα σκοτάδια του Μεσαίωνα, που βρίζουν «εθνικιστή» και «ετερόκλητο όχλο» τον λαό που ανησυχεί για την εδαφική, πολιτισμική και πολιτιστική ακεραιότητα της πατρίδας.

Ήθος ανρώπων; Όχι.
Ήθος ποντικιών; Όχι
Ήθος καθαρμάτων!.. 

Σημ.: το δίμηνο της σιωπής του blog όχι πως δεν έγιναν πράγματα άξια σχολιασμού. Ίσα-ίσα. έγιναν πράγματα φρικτά και αξιοσημείωτα που θα επηρρεάσουν το μέλλον της χώρας και του λαού της.
Αυτό που δεν έγινε, και που δεν φαίνεται πως πρόκειται να γίνει, είναι μία κάποια αφύπνιση του «προικισμένου» τούτου λαού.
Κάθε φορά που το blog στεκότανε με το δάκτυλο στο πληκτρολόγιο, η σκέψη πως ό,τι κι αν ειπωθεί, ό,τι κι αν γραφτεί θα απευθύνεται σ’ αυτούς που ήδη ξέρουν και νοιάζονται και όχι σ’ αυτούς που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να μάθουν και να νοιαστούν,  έδιωχνε το δάκτυλο μακριά. Σοβαρός λόγος απογοήτευσης και αποθάρρυνσης.

Και τώρα τί άλλαξε θα αναρωτηθεί κάποιος. Γιατί τούτο το καινούργιο  σχόλιο;
Τίποτα δεν άλλαξε. Παρότρυνση της στιγμής.

Και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Το blog πάει και στοίχημα!..

Πηγή: Ουδέν Σχόλιον