Ρουβίκωνας: Στόχος τους τώρα και οι εκκλησίες… μήπως είναι ΦΑΣΙΣΤΕΣ;
Posted by Φαίη στο 24 Σεπτεμβρίου, 2018
Την ευθύνη για την παρέμβαση μελών του στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στην οδό Ασκληπιού, στα Εξάρχεια, την ώρα της λειτουργίας, ανέλαβε η αναρχική συλλογικότητα «Ρουβίκωνας», με σχετική ανάρτηση σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου. [ΑΠΕ-ΜΠΕ]
ΣΧΟΛΙΟ DP: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη φασιστικής νοοτροπίας όταν εμποδίζεις κάποιον που δεν σε πειράζει, να κάνει αυτό που θέλει. Εν προκειμένω, να παρακολουθήσουν τη λειτουργία σε μια εκκλησία Κυριακή πρωί.
Συγχαρητήρια λοιπόν στα φασιστόμουτρα -δήθεν αγωνιστές- του Ρουβίκωνα αλλά και τους ευχαριστούμε για την επίδειξη του αληθινού τους προσώπου. Μην ακούσουμε κανένα από τα κ@λόπαιδα να μιλάει για τη Χρυσή Αυγή, αφού είναι ίδιοι κι απαράλλαχτοι.
Πηγή DefencePoint
ΑΒΕΡΩΦ 
opaidagogosoPaidagogos said
Ο φασισμός είναι ιδεολογία και πολιτικό σύστημα άσκησης της εξουσίας. Όπως και ο κομμουνισμός. Μπορεί να έχει αρνητική χροιά η λέξη και γι αυτό να χρησιμοποιείται, αλλά όπως δεν θα χαρακτηρίζατε ποτέ κάποιον «ακροδεξιό» κομμουνιστή, έτσι δεν είναι λογικό να χαρακτηρίζετε κάποιον αναρχικό «φασίστα».
Φαίη said
«Η λέξη «Φασισμός» έτσι όπως χρησιμοποιείται φαίνεται ότι δεν έχει καθόλου νόημα. Στη συνομιλία, φυσικά, χρησιμοποιείται ακόμη πιο ασυλλόγιστα από ότι στην εκτύπωση. Έχω ακούσει να αναφέρεται στους αγρότες, στους καταστηματάρχες, στην ‘Κοινωνική Πίστωση’, στη σωματική τιμωρία, στο κυνήγι της αλεπούς, στις ταυρομαχίες, στην Επιτροπή του 1922, στην Επιτροπή του 1941, στον Κίπλινγκ, στον Γκάντι, στον Chiang Kai-Shek, στην ομοφυλοφιλία, στις εκπομπές του Πρίστλευ (J. B. Priestley), στους Ξενώνες Νεότητας, στην αστρολογία, στις γυναίκες, στα σκυλιά και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.
Ωστόσο, κάτω από όλο αυτό το χάος υπάρχει μια θαμμένη έννοια. Κατ’ αρχάς, είναι σαφές ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές, μερικές από τις οποίες είναι εύκολο να επισημανθούν και δύσκολο να δικαιολογηθούν, μεταξύ των καθεστώτων που ονομάζονται φασιστικά και εκείνων που ονομάζονται δημοκρατικά. Δεύτερον, εάν «φασιστικό» σημαίνει «σε ένδειξη συμπαράστασης με τον Χίτλερ», μερικές από τις κατηγορίες που έχω αναφέρει παραπάνω είναι προφανώς πολύ πιο δικαιολογημένες από ότι κάποιες άλλες. Τρίτον, ακόμη και οι άνθρωποι που απερίσκεπτα πετάνε τη λέξη «φασίστας» προς κάθε κατεύθυνση αποδίδουν μια συναισθηματική σημασία σε αυτήν. Με τον όρο «φασισμός» αυτό που εννοούν σε γενικές γραμμές είναι κάτι σκληρό, αδίστακτο, αλαζονικό, σκοταδιστικό, αντι-φιλελεύθερο και αντι-εργατικό. Εκτός από τον σχετικά μικρό αριθμό αυτών που συμπαθούν τον Φασισμό, σχεδόν κάθε πρόσωπο στην Αγγλία θα δεχόταν τη λέξη «νταής» ως συνώνυμη με τη λέξη «φασίστας». Αυτός είναι περίπου ο πιο κοντινός ορισμός αυτής της κακοποιημένης λέξης.
Αλλά ο Φασισμός είναι ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Γιατί λοιπόν δεν μπορούμε να έχουμε ένα σαφή και γενικά αποδεκτό ορισμό του; Αλλοίμονο! δεν θα έχουμε έναν – όχι ακόμα τουλάχιστον. Για να εξηγήσω τους λόγους θα πάρει πολύ χρόνο αλλά βασικά είναι επειδή είναι αδύνατο να καθοριστεί ο Φασισμός ικανοποιητικά χωρίς να γίνουν κάποιες παραδοχές τις οποίες ούτε οι Φασίστες οι ίδιοι, ούτε οι Συντηρητικοί, ούτε οι Σοσιαλιστές οποιουδήποτε χρώματος είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν είναι να χρησιμοποιούμε τη λέξη με μια κάποια περίσκεψη και όχι, όπως γίνεται συνήθως, να την υποβαθμίζουμε στο επίπεδο της βρισιάς.» [1]
[Τζώρτζ Όργουελ]