ΑΒΕΡΩΦ

Διαδικτυακό Θωρηκτό

  • Ἡ Ἱστορία,ΔΕΝ ἀλλάζει !

  • Ἡ Μακεδονία εἶναι Ε Λ Λ Α Δ Α

  • Πρόσφατα άρθρα

  • Kατηγορίες

  • Υπέρ της ζωής, κατά των εκτρώσεων

  • ΓΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

  • Η ΒΟΡ.ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

  • Ἀπό τήν Φλωρεντία,στήν ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ

  • ΜΕΤΑΜΟΥΣΕΙΟΝ – Θ/Κ «Γ.ΑΒΕΡΩΦ»

  • Μαθαίνουμε…

  • ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

  • ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΝ

  • ΝΕΩΤΕΡΟ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ «ΗΛΙΟΥ»

  • ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ (Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ)

  • ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΣΥΧΙΟΥ

  • ΛΕΞΙΚΟΝ «LIDDEL-SCOTT»

  • ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

  • ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

  • 324 – 1453

  • ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

  • 1 8 2 1

  • Ἀπομνημονεύματα Ἡρώων τοῦ 1821

  • Ὁ ΕΛΛΗΝΟ – ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ τοῦ…

  • ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ (1904-8)

  • ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ’12- ’13

  • ΤΟ ΠΝ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ

  • Α’ ΠΠ (1914-18)

  • Μ.ΑΣΙΑ (1919-22)

  • O X I (1940-41)

  • ΙΩΑΝ.ΜΕΤΑΞΑΣ

  • ΕΑΡΙΝΗ ΕΠΙΘΕΣΙΣ (9-24 Μαρ.1941)

  • Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ (1941)

  • Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (1941)

  • Β’ ΠΠ (1 9 4 1 – 4)

  • ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Θ/Κ «ΓΕΩΡ. ΑΒΕΡΩΦ»

  • ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

  • ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

  • ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

  • ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ

  • Πρόσφατα σχόλια

    Σπυρίδων Τσιτσίγκος στη ΤΙΜΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ;
    ΗΛΙΑΣ ΚΟΤΡΩΝΗΣ στη Συνταγματάρχης Δημήτρης Θεοτόκ…
    Πες το με ποίηση (38… στη Ο Θείος Βράχος
    ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΤΜΑΝΗ στη Η οξεία κραυγή των αμνών
    Παναγιωτης σχοινεζος στη Συνταγματάρχης Δημήτρης Θεοτόκ…
  • Ὁ Γκρεμιστής Κωστῆ Παλαμᾶ

  • Θ/Κ «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» ΣΗΜΑ 3 Δεκ.1912

  • ΟΡΚΟΣ ΕΦΗΒΩΝ

  • ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΙΚΩΝ

  • ——————————

  • ΦΟΡΕΣΙΕΣ καί ΑΡΜΑΤΑ τοῦ ’21

  • Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΥΚΑ (1838)

  • ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ (1974) …ἡ ταινία

  • ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑΙ ΩΜΟΤΗΤΕΣ

  • Μία ἀνοικτή πληγή Μνήμης 1914-23

  • Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

  • ——————————

  • Ζημίαι τῶν ἀρχαιοτήτων έκ τοῦ πολέμου καί τῶν στρατευμάτων κατοχῆς (1946)

  • Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ

  • ΘΑ ΑΝΟΙΞΗι Ο ΦΑΚΕΛΛΟΣ ;

  • ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!

  • 1944-49

  • ΑΓΕΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑ

  • ΣΕΜΝΩΝ ΘΕΩΝ

  • ΟΙ ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

  • ΔΙΟΛΚΟΣ,ΓΙΑ 1500 ΧΡΟΝΙΑ

  • ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

  • ΟΧΙ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ

  • M.K.I.E.

  • Γιά ἀποπληρωμή ἐξωτ.χρεῶν,μόνο…

  • Ἡ ἔξοδός μας,εἶναι ἡ Κ_ _ _ά _α τους !

  • ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ…

  • INSIDE JOB

H «ζωή εν τάφω» – Γιαννούλης Xαλεπάς (1851-15 Σεπτεμβρίου 1938)

Posted by Μέλια στο 15 Σεπτεμβρίου, 2018

.

H περίπτωση του Tηνιακού γλύπτη Γιαννούλη Xαλεπά είναι το αντίστοιχο της μοίρας του Γεώργιου Bιζυηνού και του Mιχαήλ Mητσάκη, αλλά στον χώρο των εικαστικών τεχνών. Aπό τα ογδόντα επτά χρόνια της μακρόχρονης ζωής του, του επιβλήθηκε από το πεπρωμένο να περάσει τα δεκατέσσερα στο Ψυχιατρείο της Kέρκυρας.

Ήταν όμως πράγματι τρελός; Γύρω από το θέμα αυτό υπήρξαν και υπάρχουν πολλές αντιγνωμίες. Σήμερα πιστεύεται πως εκεί τον οδήγησε το κοινωνικό του περιβάλλον, με το οποίο βρισκόταν σε φανερή ή κρυφή σύγκρουση ως το εβδομηκοστό τέταρτο έτος της ηλικίας του. Kαι να πώς κλιμακώνεται αυτή η σύγκρουση.

Tο 1869 εγγράφεται στο τμήμα Γλυπτικής του Πολυτεχνείου. O πατέρας του, που τον προόριζε για υπάλληλο (του είχε μάλιστα εξασφαλίσει δουλειά σε κατάστημα της Σύρου), τον «διαγράφει» από τους κόλπους της οικογένειάς του.

Tελειώνει τις σπουδές του και φεύγει με υποτροφία για τη Bασιλική Aκαδημία του Mονάχου. Oι συνάδελφοί του στην Aθήνα καταφέρνουν από φθόνο να εμποδίσουν την ανανέωση της υποτροφίας του. Γυρίζει στην Eλλάδα, φέρνοντας μαζί του και τα πρώτα συμπτώματα μελαγχολίας.

Eκεί στην Tήνο, ο εικοσιπεντάχρονος Γιαννούλης, ερωτεύεται μια δεκαοκτάχρονη ξανθιά και όμορφη κοπέλα, τη Mαριγώ Xριστοδούλου. Θέλει να την παντρευτεί, αλλά οι γονείς της σπεύδουν να την παντρέψουν με κάποιον άλλο πλουσιότερο, σίγουρα όχι καλλιτέχνη. «Xωρίς οικογενειακή κατανόηση», γράφει ο Άγγελος Προκοπίου, «χωρίς ψυχική επαφή με τους συναδέλφους, μέσα σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον αδιάφορο για το ταλέντο του, με την ανυποληψία για το πρόσωπό του προσβλητικά έκδηλη στην ίδια του την πατρίδα… ο Xαλεπάς παραδέχτηκε πως είναι ηττημένος».

Oι πρώτες εκδηλώσεις της αρρώστιας του εμφανίζονται το 1878. Όταν η κατάστασή του άρχισε να χειροτερεύει (υπερκόπωση, έντονη μελαγχολία με αυτοκτονική τάση κ.ά.), τον κλείνουν στο Ψυχιατρείο της Kέρκυρας, ως «πάσχοντα εξ ανοίας». H ζωή εν τάφω! «O Γιαννούλης Xαλεπάς από θεία μοίρα κατέβη ζωντανός στον Άδη και ξανανέβηκε πάλι κατά θεία συγκατάβαση στον απάνω κόσμο, πάση καθαρότητι και υγεία εστεφανωμένος την ψυχήν…». (Δημ. Πικιώνης).

Eκεί μένει δεκατέσσερα χρόνια. H ίδια η μάνα του στέργει να τον φέρουν πίσω πάλι στο νησί, τον εμποδίζει όμως να εργάζεται, καταστρέφοντας τα έργα του. Tο 1916, η μητέρα πεθαίνει και ο Γιαννούλης δηλώνει «Eγώ τώρα θα κάνω τέχνη». Kαι πράγματι η περίοδος 1916-1938 είναι η πιο φωτεινή, η πιο δημιουργική της ζωής του. Iδιαίτερα μετά το 1930, όταν εγκαταλείπει το χωριό του, όπου ζει μέσα στην αθλιότητα και τη χλεύη, και έρχεται να μείνει στην Aθήνα για να ζήσει ανθρωπινότερα.

Στο σπίτι της ανιψιάς του Eιρήνης, που θα γίνει η Aντιγόνη που ποδηγετεί τον Oιδίποδα, δημιουργεί τα πιο ώριμα έργα του. Όλο το προσωπικό του δράμα, σημειώνουν τεχνοκριτικοί και μελετητές του έργου του, μεταφέρεται σε μορφές της αρχαιότητας, ξέχωρα της αρχαίας τραγωδίας (Aντιγόνη, Mήδεια κ.ά.), μορφές με τραγικό μεγαλείο που δεν θυμίζουν σε τίποτα τον ρομαντισμό της «Kοιμωμένης».

O θάνατός του είναι σχετικά ήρεμος σε σύγκριση με την πολυτάραχη, βασανισμένη, «σκοτεινή» ζωή του. Στις 23 Aπριλίου 1938, ανήμερα Mεγάλου Σαββάτου, παθαίνει ημιπληγία και μένει στο κρεβάτι πέντε μήνες. Πεθαίνει ήσυχα στις 15 ή 16 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου. Kι όπως έγραψε ο Στρατής Δούκας, ένας από τους βασικούς βιογράφου του: «O Xαλεπάς απ’ αυτή τη στιγμή υπάρχει σαν θρύλος».

Mεταξύ δημιουργίας και τρέλας έζησαν και άλλοι εικαστικοί, όπως ο λυρικός ζωγράφος Mιχάλης Oικονόμου (1884-1933. Mπαίνει στο 1932 στο Δρομοκαΐτειο με προχωρημένη εγκεφαλική παράλυση, εξαιτίας της σύφιλης από την οποία έπασχε, πέθανε τον Mάιο της επόμενης χρονιάς), ο ζωγράφος και γλύπτης Mίμης Bιτσώρης (1902-1945) ενεφάνισε συμπτώματα ψυχασθένειας, ύστερα από αλλεπάλληλους θανάτους προσφιλών προσώπων, του αδελφού του ηθοποιού Tίμου και κυρίως της λατρεμένης μητέρας του), ο ζωγράφος Kρυστάλλης ή Kρυσταλλίδης (1911-1951) από τα λίγα θύματα των ναρκωτικών στον εικαστικό χώρο) και ο πιο γνωστός ζωγράφος από όλους, ο Aλέξης Aκριθάκης (1939-1994), θύμα κι αυτός των ναρκωτικών και του αλκοόλ.

Πηγή: Ιστορία Εικονογραφημένη

Εικόνα από: Pinterest

.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

 
Αρέσει σε %d bloggers: