Το μεγαλύτερο επίτευγμα των Κυρίαρχων Δυνάμεων.

Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο επίτευγμα των Κυρίαρχων Δυνάμεων είναι ότι πάντα καταφέρνουν να ικανοποιούν τις ωφελιμιστικές τους σκοπιμότητες με ανακυκλωμένα ιδεολογικά περιτυλίγματα, συνήθως ολίγον παραλλαγμένα και ανακατεμένα με νεολογισμούς και διάφορα σκόρπια ιδεολογήματα.

Δεδομένου ότι η επαναλαμβανόμενη αυτή διαδικασία έχει γίνει αντιληπτή από μια σεβαστή μερίδα του κόσμου, η επιτυχία των Μεγάλων Δυνάμεων βασίζεται κυρίως σε δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, στο ότι έχουν την ισχύ να επιβάλλουν με τη βία τις θέσεις τους (δίκαιο του ισχυρού κατά Θουκυδίδη) και δεύτερον, στο ότι έχουν στη διάθεσή τους στρατιές ανθρώπων χαμηλής ηθικής στάθμης που είναι έτοιμοι να τους υπηρετήσουν. Είναι αυτοί που ο Παναγιώτης Κονδύλης ονομάζει «αφελείς».

Στην περίπτωση όμως του Αλέξη Τσίπρα ο όρος είναι ελλιπής, διότι εν γνώσει του βιαιοπραγεί συστηματικά εναντίον του Ελληνικού λαού, εν γνώσει του καταπατά το Σύνταγμα και τις ελευθερίες των Ελλήνων, εν γνώσει του προδίδει την εθνική και ιστορική μας ταυτότητα.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα της ομιλίας του Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο, ενδεικτικό της ανόητης βερμπολογίας των «χρήσιμων ηλιθίων» των ημερών μας και διάχυτο από την εκ των άνω επιβαλλόμενη βία.

«ΠΓΔΜ, ακροδεξιά

“Μετά από 26 χρόνια καταστροφικής κυριαρχίας του εθνικισμού, καταφέραμε με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, κ. Ζάεφ, να γυρίσουμε σελίδα και να φτάσουμε σε μια αμοιβαίως αποδεκτή συμφωνία. Χωρίς την επιβολή και την χρήση της ισχύος“, είπε ο σχετικά με την Συμφωνία των Πρεσπών.

“Ο δημοσιονομικός φετιχισμός στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης επέτεινε ακόμη περισσότερο τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες τόσο ανάμεσα στα κράτη-μέλη όσο και μέσα σε αυτά. Εξουθένωσε μεγάλα κοινωνικά στρώματα και προκάλεσε σε ακόμα μεγαλύτερα οικονομική ανασφάλεια και φόβο. Και αυτή η αποτυχία της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κρίσης, τροφοδότησε τελικά το τέρας του σωβινισμού και του ακροδεξιού λαϊκισμού.

“Μετέφερε την Ακροδεξιά, από το εδώλιο του κατηγορουμένου της Ιστορίας και την απομόνωση, στο πολιτικό προσκήνιο. Η προσφυγική κρίση που ακολούθησε ήρθε απλά να επιβεβαιώσει την αδυναμία της Ευρώπης να προχωρήσει, όταν ένα μεγάλο μέρος των μελών της δεν ασπάζονται τις ιδρυτικές της αξίες. Όταν κυριαρχεί η λογική του απομονωτισμού έναντι της συνεργασίας. Η λογική του ο καθένας μόνος του, έναντι του επιμερισμού των βαρών.

“Η λογική της εθνικής αναδίπλωσης έναντι της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Και το δηλητήριο του μίσους και της ξενοφοβίας πηγάζει ξανά στη καρδιά της Ευρώπης, 70 χρόνια μετά την πανανθρώπινη τραγωδία του φασισμού. Γιατί σήμερα δε βρισκόμαστε αντιμέτωποι μόνο με την εκλογική άνοδο κάποιων ακραίων δυνάμεων της εθνικιστικής και λαϊκιστικής Ακροδεξιάς. Αλλά βρισκόμαστε αντιμέτωποι και με τη διείσδυση της ξενοφοβικής και σοβινιστικής της ατζέντας εντός του δημοκρατικού φάσματος.

“Όπου ο ρατσισμός και η ξενοφοβία γίνεται ηγεμονικός πολιτικός λόγος σε παραδοσιακές συντηρητικές δυνάμεις και όχι μόνο. Διαμορφώνοντας τους συσχετισμούς σε κρίσιμες χώρες. Και αυτή η εξέλιξη, αν δεν ανακοπεί, είναι που απειλεί την Ευρώπη με αποσύνθεση“, είπε.» [από defence-point]

***

Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ