Άτιμη προσφυγιά |

Το 1920 η Σάνο, σε ηλικία 10 χρόνων, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της. Η Σάνο είναι Ελληνίδα Πόντια γεννημένη σε ένα χωριό κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. Ήταν και αυτή, μαζί με την οικογένειά της, θύμα της θηριωδίας των Τούρκων ενάντια στους Έλληνες του Πόντου, σε μια περίοδο που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως η Ποντιακή Γενοκτονία (1915-1923). Εβδομήντα χρόνια μετά, μαζί με την κόρη της, αποφασίζει να επιστρέψει στην Τουρκία για να βρει το χωριό και το σπίτι που μεγάλωσε.

50 χρόνια μετά που η Σάνο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της, με ακριβή χρονολογία το 1974, πολλοί Κύπριοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν και αυτοί τα σπίτια τους ένεκα και πάλι της θηριωδίας των Τούρκων στρατιωτών, που αποφάσισαν να εισβάλουν στο νησί χωρίς καμιά δικαιοδοσία και να σκοτώσουν, να βιάσουν, να λεηλατήσουν και στο τέλος να κατακτήσουν το 37% περίπου του εδάφους.

Το 2003, μετά από απόφαση που πάρθηκε από τον πρόεδρο της ΚΔ και τον κατοχικό ηγέτη, έχουμε το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Όπως η Σάνο αποφασίζει να πάει να βρει το χωριό και το σπίτι της, έτσι και στην Κύπρο αρκετοί από τους πρόσφυγες έχουν την ευκαιρία, μετά από σχεδόν 40 χρόνια, να πάνε ξανά να δουν τον τόπο που γεννήθηκαν. Αρκετοί βρίσκουν τα σπίτια τους, στα οποία κατοικούν πλέον Τούρκοι έποικοι ή και Τουρκοκύπριοι. Άλλα σπίτια απλώς δεν υπάρχουν. Πολύς ο πόνος, αμέτρητα τα γιατί.

Σήμερα, 42 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, το Κυπριακό παραμένει άλυτο, με την Τουρκία να παρουσιάζεται αδιάλλακτη και με έντεχνους τρόπους να προσπαθεί να προσαρτήσει τα κατεχόμενα εδάφη μας. Δεν φτάνουν όμως οι συχνές προκλητικές δηλώσεις Τούρκων και Τ/κ αξιωματούχων, έχουμε και κάποιες «δικές μας» φωνές που δυστυχώς μετατρέπονται στα πιο πετυχημένα όργανα της τουρκικής προπαγάνδας.

Η κυρία Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, πρώην υπουργός Εξωτερικών, αποφασίζει να ζητήσει συγγνώμη από τους Τ/κ για τις σφαγές που κάποιες ομάδες Ε/κ είχαν διαπράξει στις 14 Αυγούστου 1974 σε βάρος Τουρκοκυπρίων. Χωρίς να επεκταθούμε, απλώς θα θέλαμε να αναφέρουμε στην κυρία Μαρκουλλή πως τη μέρα εκείνην πραγματοποιήθηκε και η δεύτερη εισβολή από τους Τούρκους. Επίσης, κυρία Μαρκουλλή, την επομένη το πρωί εκείνης της ημέρας αγνοείται στο πεδίο της μάχης ο Τάσος Μάρκου. Έκτοτε παραμένει αγνοούμενος. Φυσικά και είναι έγκλημα, κυρία Μαρκουλλή, οι δολοφονίες αθώων απ’ όπου κι αν προέρχονται. Βάλτε, όμως, τον νου σας να δουλέψει και αναλογιστείτε τι συνέπειες μπορεί να έχουν δηλώσεις τέτοιου τύπου και βαθμού.

Καθώς δεν είχε περάσει το σοκ από τα γραφόμενα της κυρίας Μαρκουλή, πέφτει το μάτι μας σε άρθρο της κυρίας Μαριλένας Ευαγγέλου στην εφημερίδα Πολίτης. Η κυρία Ευαγγέλου μάς περιγράφει την ξενάγηση που της έκαναν στο κατεχόμενο από τους Τούρκους ξενοδοχείο DOME στην Κερύνεια, ιδιοκτησίας του κυρίου Κώστα Κατσελλή πριν την εισβολή. Αυτό, λέει, που της έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ένα άθικτο κρυστάλλινο δοχείο το οποίο περιείχε κονιάκ. Ευθέως ο Τ/κ «ιδιοκτήτης» τής είπε πως είναι το κονιακ του κυρίου Κατσελλή, όπως το είχε αφήσει τότε, πριν τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει τις περιουσίες του. Έλεος, κυρία Ευαγγέλου, εδώ κατέχουν παράνομα τα σπίτια και τις περιουσίες μας, τόσοι άνθρωποι είναι ακόμη αγνοούμενοι, χιλιάδες είναι πρόσφυγες και εσείς τονίζετε ότι ο καλός Τ/κ «ιδιοκτήτης» έχει κρατήσει άθικτο το κονιάκ του Ε/κ «πρώην» ιδιοκτήτη; Αν είναι ποτέ δυνατόν.

Βλέπετε, οι Τούρκοι έχουν να «παινεύονται» για τη σφαγή εκατομμυρίων ανθρώπων όπως των Αρμενίων, των Ποντίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων. Ζήσαμε και εμείς από πρώτο χέρι τούτη τη βαναυσότητα. Τα εγκλήματα των Τούρκων είναι τεράστια και όσον αφορά τη δικιά μας πατρίδα, δεν ακούσαμε ούτε μία φορά συγγνώμη. Σήμερα, όταν λέμε πως ο κάθε πρόσφυγας πρέπει να επιστρέψει στον τόπο του, το εννοούμε. Η κάθε Σάνο έχει το δικαίωμα να ζήσει στο σπίτι που μεγάλωσε. Ο κάθε Κύπριος έχει το δικαίωμα να επιστρέψει. Εμείς θα παραμείνουμε σταθεροί, μέχρι την τελική δικαίωση.

Φοίβος Νικολαΐδης

Σιωπηλός Μάρτυς ή Rear Window

Πηγή ΕΝΩΣΙΣ