€-vision

H Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε πάλι το ‘θαύμα’ της. Επιστράτευσε για άλλη μια φορά το μουσικό πανηγυράκι (‘ευρωπαϊκός καλλιτεχνικός θεσμός’ για ορισμένους) της eurovision για να επιβάλλει την προπαγάνδα της.

Δεν είναι δυνατόν να μην γίνει ένας σύντομος σχολιασμός για τις πολιτικές προεκτάσεις αυτής της γελοιότητας που λέγεται eurovision. Τη μία μας προωθεί την ανωμαλία, την άλλη μας κάνει πολιτική προπαγάνδα. Η ΕΕ δεν βλέπει τα χάλια της που έχει καταντήσει το χαλάκι των ΗΠΑ και γλείφει τα παπούτσια του Ερντογάν, κάνει και ασταμάτητο κόρτε με την δολοφονική proxy ‘κυβέρνηση’ της Ουκρανίας.

Την πόνεσε πολύ την ΕΕ το δημοψήφισμα στην Ολλανδία που είπε ‘ΌΧΙ’ στη διεύρυνση της ΕΕ, ‘ΌΧΙ’ στη συμφωνία με την Ουκρανία. Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να επαναφέρει την ‘τάξη’, έπρεπε να σιγουρέψει ότι η επόμενη χαζο-eurovision θα γίνει στην Ουκρανία, για να ‘νοιώσουν πιο κοντά’ και να περάσουν τα ‘ανάλογα μηνύματα’ στη Ρωσσία.

Για ποιον δουλεύει ακριβώς αυτή η ΕΕ ούτε και η ίδια ξέρει, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πασχίζει για τους λαούς των κρατών μελών της, με αυτούς έχει ανοίξει βρώμικο πόλεμο. Συνεπώς αναρωτιέται κανείς, μέχρι που θα φτάσει και για πόσο ακόμα θα στέκεται αυτό το παραμορφωμένο έκτρωμα. Μιλάμε για μία εικονική πραγματικότητα, ένα πανηγυρικό ΦΙΑΣΚΟ, μια ‘οντότητα’ άνευ πραγματικού υποβάθρου που ανταποκρίνεται σε έναν φανταστικό κόσμο, διαμορφωμένο κατά τας γραφάς και τας επιταγάς των ‘ευαγών ιδρυμάτων’. Τις ‘απόψεις’ που θέλει, είτε τις επιβάλλει είτε τις κατασκευάζει. Μιλάμε για μία μελλοθάνατη διαστροφή, μια κατάντια και προσβολή στις ίδιες τις αξίες που επικαλείται. Πως αλλιώς μπορεί να περιγράψει κανείς αυτήν την ‘Ένωση’ που έχει θεσμοθετήσει την καταλήστευση των ίδιων των λαών της, τη φίμωσή τους και την συστηματική αποξήλωση των συνειδήσεών τους;

Μαζί με το ‘υπερόπλο’ που λέγεται τσίρκο-eurovision η σούπερ-ντούπερ Ε.Ε. έχει επιστρατεύσει και μιλούνια πολιτικών του ιδίου ‘ύψους’ και του ιδίου ‘βάθους’. Όλοι αυτοί, αιωνίως υπόχρεοι στη μάσα που καταναλώσανε όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ευλογάνε τα γένια της «ΕΕ των αξιών». Εδώ στην Ελλάδα δε κάνουμε υπέρ παραγωγή από δαύτους και τους εξάγουμε κιόλας. Ίσως να πρόκειται για την μόνη εξαγωγή που κάνει η Πατρίδα μας στην εποχή των μνημονίων και μάλιστα με αυξητικές τάσεις. Γνωστότατο εγχώριο παράδειγμα ο αγαπητός σε όλους μας Πάκης, η Μάρθα Βούρτση της χαμένης Ατλαντίδας .. ε .. «της Ευρώπης των αξιών» ήθελα να πω.

Νομίζουν ότι απευθύνονται σε ηλιθίους όλοι αυτοί οι τσιρκο-φιγουρατζήδες. Εμείς όμως δεν μασάμε διότι όπως λέει και το ρητό, γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Όλους μαζί τους θέλουμε να εξυμνούν την ανυπαρξία τους, για να τους δούμε και όλους μαζί να βυθίζονται στη λήθη της ιστορίας.

Φαίη/Αβέρωφ