«Εἶμαι ὑποτακτικὸς ὅλου τοῦ κόσμου»

.

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

Ο ΑΓΙΟΣ Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης ἐντυπωσίαζε τούς πολλούς ἐπισκέπτες του, ὅταν πηγαινοερχόταν στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι, γιά νά τούς προσφέρει λουκούµι καί νερό. Ἕνας ἐνάρετος καί γνωστός γέροντας δέν εἶχε ἕνα ὑποτακτικό νά τόν βοηθάει!

Ὅλα τά ἔκανε µόνος του. Καί ὅταν τελείωνε τό κέρασµα, καθόταν καί αὐτός στό πεζούλι ἤ σ᾿ ἕνα κούτσουρο, γιά νά ἀκούσει τούς ἐπισκέπτες του καί νά ἀπαντήσει στίς ἐρωτήσεις τους. Γρήγορα ὅµως σηκωνόταν, γιατί ἔξω στό σύρµα εἶχαν ἔλθει καί ἄλλοι. Ἄνοιγε, χαιρετοῦσε, κερνοῦσε καί συνέχιζε τήν ἐπικοινωνία.

Σ᾿ ἐκείνους πού τόν ρωτοῦσαν γιατί δέν ἔχει κάποιον ὑποτακτικό, ὁ γέροντας ἀπαντοῦσε: «∆έν ἔχω ὑποτακτικό, γιατί εἶµαι ὑποτακτικός ὅλου τοῦ κόσµου». Πράγµατι ὁ ἅγιος ἦταν ὑποτακτικός ὅλου τοῦ κόσµου. Οἱ δεκάδες καί ἑκατοντάδες καθηµερινοί ἐπισκέπτες ἤθελαν νά ἐπικοινωνήσουν µαζί του καί αὐτός πάντα ἔκανε ὑπακοή. ∆έν ἀρνοῦνταν νά τούς ἀκούσει καί νά συνοµιλήσει. Αὐτό ἀπαιτοῦσε πνεῦµα ὑπακοῆς καί ἀγάπης. Ὑπακοῆς ἔµπονης καί ἀγάπης κουραστικῆς.

Μερικοί ἐπισκέπτες εἶχαν ψυχολογικά προβλήµατα καί τόν ἀπασχολοῦσαν ὧρες, γεγονός πού τόν ἐξαντλοῦσε, χωρίς ὅµως νά τό δείχνει. ∆έν ἤθελε νά σχηµατίσουν τήν ἐντύπωση ὅτι δέν ἤθελε νά τούς ἀκούσει, γι᾿ αὐτό δέν τούς διέκοπτε. Ἄκουγε µέ ὑπακοή τήν πολύωρη ἐξιστόρηση τῶν πασχόντων ἀδελφῶν!

Θά µπορούσαµε νά ἐξηγήσουµε τό λόγο τοῦ ἁγίου γέροντος µέ πέντε φράσεις. Ἔκανε ὑπακοή στόν καθένα πού τόν ἐπισκεπτόταν. Θεράπευε τούς λογισµούς τῶν ἀνθρώπων. Τούς ἀνέπαυε µέ τίς συµβουλές του. Ἄκουγε τά προβλήµατά τους. Προσευχόταν γι᾿ αὐτούς.

Ἡ ὑπακοή τοῦ ἁγίου Παϊσίου ἔφτανε τά ὅρια τῆς θυσίας. Ἡ ἐπικοινωνία του µέ τούς ἀνθρώπους δέν ἦταν ἁπλή, µέ χαµόγελα καί κατά συνθήκην λόγια. Ἦταν συµµετοχή στή ζωή τους. ∆ιόρθωνε τίς σκέψεις τους. Μιλοῦσε γιά τούς καλούς λογισµούς. Ἔδινε κατευθύνσεις πῶς θά τούς ἀποκτοῦν καί τί πρέπει νά ἀποφεύγουν. Τούς ἔβγαζε ἀπό τά ἀδιέξοδα καί τούς προβληµατισµούς. Σήκωνε ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων τά ἐµπόδια, ἄλλοτε ὑπαρκτά καί ἄλλοτε φανταστικά. Καί ἀφοῦ γινόταν κοινωνός τῶν προβληµάτων τους προσευχόταν γι᾿ αὐτούς. Εἶχε πολλές ὑποθέσεις, πού ἔπρεπε καθηµερινά νά διεκπεραιώνει. ∆έν ἦταν ποτέ ἄνεργος. Ἡ ὑπακοή του στόν κόσµο καί ἡ προσευχή του γιά τόν κόσµο ἦταν τό µεγάλο πνευµατικό του ἔργο, γιά τό ὁποῖο ὁ Θεός τόν ἔκανε δικό του.

Ἀλλά καί ὁ λαός τόν εἶχε ὡς ἅγιο στή συνείδησή του, κάτι πού πρόσφατα ἐπισηµοποιήθηκε µέ τήν πράξη ἁγιοκατάταξης τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου.

Ὁ ἅγιος Παΐσιος εἶναι πηγή φωτός. Τό παράδειγµά του ἄς γίνει ὁδηγός στή ζωή µας, γιά νά διακονοῦµε τούς ἀδελφούς καί ἰδιαίτερα τούς πονεµένους καί τούς ἐν ἀγνοίᾳ εὑρισκόµενους.

Ορθόδοξος Τύπος, 1/4/2016

Πηγή: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Εικόνα από:fimes.gr

.