Η εν Ελλάδι απήχησις του Κριμαϊκού Πολέμου

Τα αποτελέσματα της Ρωσσοτουρκικής συρράξεως της κατ’ Οκτώβριον του 1853 αρξαμένης και ήν επηκολούθησεν ο Κριμαϊκός Πόλεμος διά της συμμετοχής εις τον αγώνα της Γαλλίας και της Αγγλίας, υπήρξαν πολύ σοβαρότερα εν Ελλάδι ή εις τα σλαβικά κράτη της εγγύς Ανατολής.

Είναι γνωστόν ότι τα εννέα δέκατα του Ελληνικού έθνους επί κεφαλής έχοντα τον Βασιλέα και την Βασίλισσαν συνεπάθουν ειλικρινώς προς την Ρωσσίαν, ουδέ ηδύνατο να εκπλήξη η τοιαύτη συμπάθεια, αφ’ ού η Ρωσσία αντηγωνίζετο προς τον προαιώνιον και κατά το φαινόμενον μόνον εχθρόν των Ελλήνων, επειδή κατ’ εκείνον τον χρόνον δεν υφίστατο ο κίνδυνος του Ελληνισμού εκ μέρους της ανεξαρτήτου Βουλγαρίας.

Απότοκος των αισθημάτων τούτων υπήρξεν ο εν Αθήναις κατά τον χειμώνα του 1853 επικρατήσας φιλοπόλεμος οργασμός και ο εν τη πρωτευούση καταρτισμός σωμάτων υπό την απροκάλυπτον προστασίαν της Βασιλίσσης χάριν επαναστάσεως κατά την άνοιξιν. Εξ ετέρου δε ότι ήλθεν ο χρόνος της προσδοκωμένης αποστασίας ικανοί Έλληνες αξιωματικοί παρητήθησαν, όπως ενωθώσι μετά των συμμοριών κατά τα σύνορα. (σ.Π/Β: Πρόκειται για την προετοιμασία των Αλυτρωτικών εξεγέρσεων στις τουρκοκρατουμενες περιοχές που ξεκίνησαν από την Ήπειρο και επεκτάθηκαν σε Θεσσαλία και Μακεδονία. Η προετοιμασία έγινε με την σιωπηλή υποστήριξη του Στέματος).

Από του Ιανουαρίου ήδη του 1854 το Ραδοβίζι πλησίον της Άρτης ανεπέτασε την σημαίαν της επαναστάσεως το δε Μάρτιον ελάμβανε χώραν η πρώτη μάχη εις του Πέτα, ενώ ο Θεόδωρος Γρίβας εισήλαυνεν εις το Μέτσοβον. Παραλλήλως δε προς την εν Ηπείρω επαναστατικήν κίνησιν και εν Θεσσαλία εισήλαυνον συμμορίαι υπό τον Χατζηπέτρον.

Αι πρώται όμως ούται επιτυχίαι, εις ας εκ μέρους του Ελληνικού Στόλου μόνον η εν τω Αμβρακικώ κανονιοφόρος «Κόχραν» μικράν παρέσχε συμβολήν, απέβησαν άκαρποι ένεκα της επεμβάσεως της Γαλλίας και της υπο της Πύλης αποστολής τελεσιγράφου προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν.

H Πύλη απήτει την εντός δέκα ημερών ανάκλησιν απάντων των Ελλήνων αξιωματικών, των τότε συμμετεχόντων της επαναστάσεως, την παρακώλυσιν της διαβάσεως των συνόρων υπό ενόπλων ομάδων και την τιμωρίαν υπαλλήλων αναμεμιγμένων εις το κίνημα, την δημόσιαν αποδοκιμασίαν της συλλογής χρημάτων χάριν των επαναστατών, τον σωφρονισμόν του Εθνικού τύπου και ανάκρισιν περί της αφέσεως των εγκεκλεισμένων εν ταις φυλακαίς της Χαλκίδος χάριν της συμμετοχής αυτών εις τον εναντίον εις τον εναντίον της Τουρκίας αγώνα.

Την απάντησιν της Ελληνικής Κυβερνήσεως, μη ούσαν ικανοποιητικήν εις τας Τουρκικάς ταύτας απαιτήσεις, επηκολούθησεν η διακοπή των μεταξύ των δύο χωρών διπλωματικών σχέσεων και ο Βασιλεύς Όθων διέταξε τον στρατόν αυτού να παρασκευασθή, όπως προχωρήσει εις τα σύνορα, ήλθε δε η ώρα, καθ’ ήν απεφάσισε ν’ αναλάβη την ηγεσίαν αυτού.

Αλλ’ η Ελλάς, καίπερ κατεχομένη υπό ενθουσιασμού, δεν ηδυνήθη ν’ αντιστή εις την πίεσιν των Δυνάμεων, αίτινες απηύθυναν εις αυτήν συλλογικήν διακοίνωσιν απαιτούσαι την τήρησιν ουδετερότητος. Η Γαλλία προς επιβολήν της θελήσεώς της και μέχρι εκθρονίσεως του Όθωνος είχε απόφασιν να προβή, αλλ’ η Αγγλία δεν ήτο διατεθειμένη ν’ ακολουθήση τοσούτο βιαίαν οδόν, και ούτω την 28 Απριλίου 1854 οι εν Αθήναις πρέσβεις της Γαλλίας και της Αγγλίας νέαν προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν απηύθυναν απειλητικήν διακοίνωσιν, περί τα μέσα δε Μαΐου οι σύμμαχοι στρατοί κατέλαβον τον Πειραιά.

Ο Όθων, μ’ όλον ότι ένθερμος οπαδός της Εθνικής ιδέας, επί τοσούτον πιεζόμενος και πανταχόθεν λαμβάνων συμβουλάς υπέρ της ειρήνης, ηναγκάσθη μετά πόνου να δηλώση ότι έμελλε «να τηρήση πιστώς αυστηράν και τελείαν ουδετερότητα».

.

Πηγή: Αντιπλοιάρχου Δημητρίου Γ. Φωκά, Χρονικά του Ελληνικού Β. Ναυτικού 1833 – 1873, έκδοσις Γενικού Επιτελείου Β. Ναυτικού 1923, σελ. 121 – 122

Για την αντιγραφή: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ
Εικόνα: Προσωπογραφία του Οπλαρχηγού και Στρατηγού Θεόδωρου Γρίβα, έργο αγνώστου από τη Wiki