Όταν ο Τζον Κέρι προέβλεπε ότι αν η Ρωσία επέμβει ”Ρωσικά αεροπλάνα θα πέσουν απ’ τον ουρανό”

.

Τρομοκράτες υποστηριζόμενοι από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, τη Γαλλία, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, λειτουργούν στη Συρία τα τελευταία 4 χρόνια σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Συρίας. Αυτή η κλίκα θέλει να αφαιρέσει τον Άσαντ προκειμένου α) να ανοίξει το δρόμο για το αέριο του Κατάρ ώστε να αντικαταστήσει το Ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη, β) ενδεχομένως να ανοίξει ένα μέτωπο για μια Τζιχαντιστική εισβολή ώστε να αποσταθεροποιήσουν και να πιέσουν το Ιράν και τη Ρωσία, και γ) να ασφαλιστεί η Τουρκική εδαφική ακεραιότητα και ο μακροπρόθεσμος ρόλος της ως ζώνη ασφαλείας από τις δυτικές δυνάμεις για να παίζουν στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής με ατιμωρησία.

Ο γενικός στόχος, στη συνέχεια, από την προοπτική της Δύσης, έχει να κάνει με την απομάκρυνση της ιστορικής αντίστασης ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλισμό και τον αντι-παν-αραβικό εθνικισμό, όπως εκπροσωπείται ή υποστηρίζεται από τη Ρωσία / Ιράν / Ιράκ / Συρία και τον Λίβανο.

Το Ισραήλ, φυσικά, είναι ένας σημαντικός υποστηρικτής ακριβώς μιας τέτοιας «νέας Μέσης Ανατολής», διότι, χωρίς αυτήν, θα μπορούσε να σβηστεί από τις σελίδες της ιστορίας ως εβραϊκό κράτος. Σε αυτή την προσπάθεια, η Τουρκία, με μακρά σύνορα με τη βόρεια Συρία, έχει διαδραματίσει πρωταρχικό ρόλο στη διευκόλυνση της εκπαίδευσης, του εξοπλισμού και της χρηματοδότησης μισθοφόρων της Τζιχάντ σε τέσσερα χρόνια πολέμου ενάντια στο λαό και την κυβέρνηση της Συρίας.

Οι σχέσεις παλιά και τώρα 

Ξεκινώντας το 2003 με την εκλογή του Ερντογάν ως Πρωθυπουργό, η κατάσταση σταθεροποιήθηκε κάπως, όπως και οι Τουρκο- Συριακές σχέσεις αφού η Συριακή κυβέρνηση δεσμεύτηκε να σταματήσει την υπόθαλψη του ΡΚΚ. Μεταξύ 2003 και 2009, η Συρία και η Τουρκία υπέγραψαν σχεδόν 50 συμφωνίες συνεργασίας, ανακοίνωσαν τη δημιουργία ενός «Στρατηγικού Συμβουλίου Συνεργασίας Υψηλού Επιπέδου» και διεξήγαν για πρώτη φορά κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Το 2010, η Τουρκία και η Συρία υπέγραψαν μια ιστορική συμφωνία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, που ακολουθήθηκε από ένα σύμφωνο αντιεξέγερσης. Η Τουρκία είχε καταστεί ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Συρίας και τόσο κοντινή ήταν η σχέση που, το 2009, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι οι χώρες μοιράζονται μια “κοινή μοίρα, ιστορία και μέλλον”.

Ο Ερντογάν, ο Άσαντ και οι γυναίκες τους σε πιο φιλικές εποχές το 2009.

Τι συνέβη λοιπόν τα τελευταία 6 χρόνια; Η σύντομη απάντηση είναι ότι κάποια στιγμή γύρω στο 2011, κατέστη σαφές στην κυβέρνηση Ερντογάν μέσα από τα κανάλια του ΝΑΤΟ ότι ο Άσαντ θα αποχωρήσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και ότι η Συρία θα πρέπει να χωριστεί σε ημι-αυτόνομες περιοχές («ασφαλείς θύλακες»). Αυτό το σχέδιο, όπως περιγράφεται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Brookings σε ένα έγγραφο του 2015 με τίτλο «Αποδομώντας τη Συρία: Μια νέα στρατηγική για τον πιο απελπιστικό πόλεμο της Αμερικής», και ένα op-ed από τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), Richard Haass , με τίτλο «Τεστάροντας τον Πούτιν στη Συρία», μετέφερε την απειλή της πιθανής δημιουργίας ενός αυτόνομου Κουρδιστάν, παίρνοντας μαζί του ένα αξιοσημείωτο κομμάτι του Τουρκικού εδάφους.

Έτσι, η Τουρκική κυβέρνηση ήταν αντιμέτωπη με μια επιλογή: να συμπαραταχθεί με το ΝΑΤΟ στην καταστροφή και το διαμελισμό της Συρίας και τη διασφάλιση της τουρκικής εδαφικής ακεραιότητας, ή τον κίνδυνο να χάσει αν η κυβέρνηση Άσαντ κατά κάποιο τρόπο επικρατούσε έναντι του Τζιχαντιστικού στρατού της Δύσης. Το ΝΑΤΟ δεν υπάρχει αμφιβολία διαβεβαίωσε τους Τούρκους ότι το αποτέλεσμα ενός τέτοιου κατασκευασμένου εμφύλιου πολέμου στη Συρία ήταν αυτονόητο, και χωρίς αμφιβολία θα ήταν, αν η Ρωσία δεν είχε αποφασίσει να εμπλακεί πριν 2 μήνες.

Αυτό που ο Ερντογάν φοβάται ότι θα χάσει: Το Κουρδιστάν στην Τουρκία.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Τουρκία έχει περάσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια ως πρωταρχικό έδαφος οργάνωσης του στρατού των μισθοφόρων για μεσολάβηση του ΝΑΤΟ στη Συρία. Κανείς δεν αμφιβάλλει γι ‘αυτό, ούτε καν οι δυτικές κυβερνήσεις. Σε αυτό το ρόλο, στην Τουρκία έχει δοθεί το ελεύθερο να αντιμετωπίσει μια αναζωπύρωση της Κουρδικής μαχητικότητας (ΡΚΚ, YPG), οι οποίοι Κούρδοι ανησυχούν τόσο για την τύχη τους σε περίπτωση μιας νίκης του ΝΑΤΟ/Τουρκίας στη Συρία που ανοιχτά ευθυγραμμίζονται και με τη Ρωσία και με την Συριακή κυβέρνηση.

Απευθείας σύνδεσμοι της Τουρκικής κυβέρνησης με την ISIS

Όταν οι Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ εισέβαλαν στο χώρο ενός ηγέτη του Ισλαμικής Κράτους στην ανατολική Συρία τον Μάιο του τρέχοντος έτους, εκατοντάδες δίσκοι και έγγραφα κατασχέθηκαν αποκαλύπτοντας αναμφισβήτητη απόδειξη της άμεσης σχέσης μεταξύ Τούρκων αξιωματούχων και υψηλόβαθμων μελών της ISIS. Ένας ανώτερος Δυτικός αξιωματούχος, εξοικειωμένος με τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν, είπε ότι θα μπορούσε να “καταλήξουν να έχουν βαθιές επιπτώσεις της πολιτικής για τη σχέση ανάμεσα σε εμάς και την Άγκυρα.”

Μπορεί να σκέφτεστε ότι αυτός ο ανώνυμος Δυτικός αξιωματούχος εννοούσε ότι η Δύση (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και ΗΠΑ) θα κόψουν τους δεσμούς με τους Τούρκους λόγω της συμμαχία τους με την ISIS. Αλλά θα κάνατε λάθος, διότι 6 μήνες αργότερα δεν υπάρχει κανένα σημάδι καμίας διακοπής στις Δυτικές σχέσεις με την Τουρκία. Πράγματι, μόλις περίπου πριν μια βδομάδα, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ κατηγόρησε έναν Βουλευτή της αντίπολευσης ως ”απολογητή για τις ρωσικές ενέργειες” διότι είχε το θράσος να δείξει συμπάθει στη Ρωσία για την κατάρριψη του Su-24.

.

Ο Dennis Skinner των Εργατικών ενέγειρε ερωτήματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την αξιοπιστία της Τουρκίας ως συμμάχου της Βρετανίας, και πίεσε τον Hammond για τις απόψεις του σχετικά με το ρόλο της Τουρκίας ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. ”Αν σκεφτεί κανείς ότι όχι μόνο σήμερα που έχουν καταρρίψει ένα ρωσικό τζετ – που επίσης προσπαθεί να καταπολεμήσει την ISIS – αγοράζουν πετρέλαιο από την ISIS προκειμένου να τους στηρίξουν, βομβαρδίζουν τους Κούρδους που επίσης πολεμούν ενάντια στην ISIS“, δήλωσε ο Skinner.

Σε απάντηση, ο Hammond επέμεινε ότι η Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρώπη θα παραμείνουν τα καλύτερα φιλαράκια, ότι και να γίνει:

“Βλέπω ότι οι παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα και παραμένετε ένας απολογητής των Ρωσικών πράξεων. Όσον αφορά το θέμα της Τουρκίας, η Τουρκία είναι ένας σημαντικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Κατέχει το κλειδί για μια σειρά από πραγματικά πολύ σημαντικά ζητήματα, τόσο σε σχέση με τη μάχη κατά της ISIS αλλά και σε σχέση με την πρόκληση της μετανάστευσης που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, και θα παραμείνει ένας πολύ σημαντικός εταίρος για την εν λόγω χώρα και για την Ευρωπαϊκή Ένωση“.

Κάποιος πρέπει να αναρωτηθεί εδώ πώς η Γαλλική κυβέρνηση σκέφτεται έναν στενό σύμμαχο όπως το Ηνωμένο Βασίλειο που δηλώνει τέτοια αμέριστη υποστήριξη προς την Τουρκία, όταν έχει πρόσφατα αποκαλυφθεί ότι ο φερόμενος ως εγκέφαλος των πρόσφατων επιθέσεων στο Παρίσι, Abaaoud, πέρασε μέσα και έξω από τη Συρία μέσω της διασταύρωσης Jarabulus στη Συρία, μόλις 100 μέτρα από τα τουρκικά σύνορα, που είναι στελεχωμένη από Τούρκους συνοριοφύλακες και για την οποία ο Ερντογάν υποστήριξε πρόσφατα ήταν μια «κόκκινη γραμμή» όσον αφορά τις Ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή.

”Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων” για να προστατευθεί η ISIS, να εμποδιστεί η Ρωσία και να νικηθούν οι Κούρδοι

Ενώ οι δυτικές κυβερνήσεις μαλώνουν τη Ρωσία επειδή “βομβαρδίζει τους μετριοπαθείς αντάρτες” στη Συρία, η δύναμη αέρος του Ερντογάν, με σιωπηρή συγκατάθεση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, έχει βομβαρδίσει σχεδόν αποκλειστικά τους Κούρδους που είναι ενεργοί στην καταπολέμηση της ISIS. Ταυτόχρονα, όμως, ο Ερντογάν και Σία έχουν αναμφίβολα αισθανθεί λίγο παρανοϊκοί. Ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επανειλημμένα παρέχει τις Κουρδικές δυνάμεις με όπλα και άλλη βοήθεια φαινομενικά για την καταπολέμηση της ISIS, η αλήθεια είναι ότι η Κουρδική αυτόνομη περιοχή είναι πλήρως ένα μέρος της «βαλκανοποίησης» στο σχέδιο των ΗΠΑ για τη Συρία. Δεν είναι όμως μέρος του σχεδίου της Τουρκίας. Έτσι, η υποστήριξη των ΗΠΑ των Κούρδων πρέπει κανονικά να εμφανίζεται στην Τουρκία ως προδοσία της αρχικής υπόσχεσης των ΗΠΑ να κάνουν τα στραβά μάτια για την τουρκική καταπίεση της Κουρδικής απειλής. Τον Σεπτέμβριο η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανησύχησε περισσότερο τους Τούρκους, λέγοντας ότι το Κουρδικό PYD δεν ήταν τρομοκρατική οργάνωση.

Ερντογάν και Σία γνωρίζουν χωρίς αμφιβολία πολύ καλά την πιθανή υποκρισία των ΗΠΑ, και έχουν ενεργά εκπαιδεύσει και εξοπλίσει τους Τουρκμένους αντάρτες στη Συρία σε μια προσπάθεια να ελέγξουν την βόρεια περιοχή των συνόρων της Συρίας και να κρατήσουν τους Κούρδους στο κόλπο, ή τουλάχιστον να τους κρατήσουν από το να απλωθούν δυτικά του Ευφράτη στην ενδοχώρα της κυβέρνησης της Συρίας και σε μια συμμαχία με τον Άσαντ και τη Ρωσία.

Αυτό που θέλει τόσο η Τουρκική κυβέρνηση όσο και το ΝΑΤΟ (για διαφορετικούς λόγους) είναι ένα “περιθώριο ανοχής” ή ζώνη “απαγόρευσης πτήσεων” κατά μήκος των συνόρων της με τη Συρία. Το ΝΑΤΟ θέλει πρωτίστως να εξασφαλίσει μια «γραμμή αρουραίου» για την είσοδο των τζιχαντιστών του ΝΑΤΟ μέσα και έξω από τη Συρία και να απωθήσει την πρόοδο των Ρωσικών αεροπορικών επιδρομών. Για το σκοπό αυτό, κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης τον Οκτώβριο της Αμερικανικής Γερουσίας πάνω στη Ρωσική στρατηγική και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, ο συνταξιούχος του Αμερικανικού Στρατού Στρατηγός John Keane έκανε την φύση και το σκοπό της αμερικανικής στρατιωτικής δράσης στη Συρία πολύ σαφή:

Αν καθιερώσουμε ελεύθερες ζώνες – ξέρετε, για τις μετριοπαθείς δυνάμεις της αντιπολίτευσης – αλλά επίσης και καταφύγια για τους πρόσφυγες, αυτό ανεβάζει την στήριξη της παγκόσμιας κοινής γνώμης μάλλον δραματικά. Αν ο Πούτιν επιτεθεί σ’ αυτό, τότε η παγκόσμια κοινή γνώμη είναι σίγουρα εναντίον του. 

Ενδιαφέρον, έτσι δεν είναι, να ακούς Αμερικανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους να συζητούν ανοιχτά να χρησιμοποιήσουν πρόσφυγες ως ανθρώπινες ασπίδες και έτσι να εκβιάσουν συγκεκριμένα γεωστρατηγικά αποτελέσματα; «Ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση», κανείς;

”Ρωσικά αεροπλάνα θα πέσουν απ’ τον ουρανό”

 Ακριβώς πριν οι Ρωσικές αεροπορικές επιδρομές αρχίσουν την 30η Σεπτεμβρίου, ο Τζον Κέρι προέβλεψε ότι αν η Ρωσία “είναι εκεί πολεμώντας τους μόνη … Ρωσικά αεροπλάνα θα πέσουν από τον ουρανό”. Ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Άστον Κάρτερ έκανε παρόμοιες απειλές μια εβδομάδα αργότερα. Αμέσως μετά την κατάρριψη του τζετ, αντί να έρθει σε επαφή με τους Ρώσους, η Τουρκική κυβέρνηση επιχείρησε να τρέξει κλαίγοντας στο ΝΑΤΟ, φοβούμενη την Ρωσική απάντηση στην Τουρκική προδοσία. Επιπλέον, μόλις την προπερασμένη Παρασκευή η Τουρκική κυβέρνηση προειδοποίησε τη Ρωσία για “σοβαρές συνέπειες” εάν δεν “τερματίσει αμέσως τις δραστηριότητές της” στην ελεγχόμενη περιοχή των Τουρκμένων.

Όποια και αν είναι η αλήθεια για το πού ακριβώς ήταν το Ρωσικό τζετ όταν καταρρίφθηκε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οποιαδήποτε υποτιθέμενη καταπάτηση σε μια φέτα του Τουρκικού εδάφους δεν ήταν δικαιολογία για δολοφονική δράση της Τουρκίας. Ότι αυτή η κατάρριψη ήταν προσχεδιασμένη και σκόπιμη, παρά τις Τουρκικές αξιώσεις για το αντίθετο, αποδεικνύεται καλύτερα από το γεγονός ότι ακόμη και οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι η παράβαση διήρκεσε μόλις 17 δευτερόλεπτα, όχι αρκετός χρόνος για να απαντήσει η Τουρκική αεροπορία, και το γεγονός των εικόνων υψηλής ανάλυσης και βίντεο από την κατάρριψη καθώς έπεσε από τον ουρανό. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: πώς ήταν ένα Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, βιντεοσκοπώντας προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς το Ρωσικό αεροπλάνο έπεφτε; Παλιομοδίτικη τύχη;

Ή ίσως είναι ακριβώς δύο μέτρα και σταθμά που έχουμε να κάνουμε εδώ. Πίσω στο 2012, όταν η Πολεμική Αεροπορία της Συρίας κατέρριψε ένα Τουρκικό τζετ που παραβίασε τον εναέριο χώρο της Συρίας, οι Τούρκοι διαμαρτυρήθηκαν, και το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο δήλωσε: «Αν κάθε αεροσκάφος που παραβίαζε τον εναέριο χώρο της χώρας μας καταρριπτόταν χωρίς αμφισβήτηση θα είχαμε καταρρίψει 114 αεροπλάνα. Οι παραβιάσεις εναέριου χώρου είναι περιστατικά που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά, και επιλύονται μέσα σε λίγα λεπτά από το διεθνές δίκαιο”. Βγάλτε άκρη.

Μαζί με την καταστροφή του Ρωσικού αεροπλάνου πάνω από το Σινά, η κατάρριψη του Ρωσικού τζετ από το περιστέρι του ΝΑΤΟ, την Τουρκία, αποτελεί την αναμενόμενη αντίδραση των ΗΠΑ στη Ρωσική προσπάθεια για την πρόληψη αλλαγής του καθεστώτος από τις ΗΠΑ στη Συρία. Ήταν χαρακτηριστικά δειλή και κακόβουλη, και είναι απολύτως μάταιη.

Σε αντίθεση, η απάντηση της Ρωσικής κυβέρνησης για το περιστατικό έχει να δείξει υπομονή και ωριμότητα, με τον Πούτιν να επιλέγει να πεί απλά την αλήθεια: ότι η Τουρκία είναι συνεργός στην τρομοκρατία. Μια πιο αιχμηρή απάντηση στην ΝΑΤΟ/Τουρκική δολιότητα θα έρθει αναμφισβήτητα, και προς το παρόν η πιο κατάλληλη δράση για τη Ρωσία θα είναι να «διπλασιάσει», τις τρέχουσες επιχειρήσεις εκκαθάρισης τζιχαντιστών κατά μήκος των Τουρκικών/Συριακών συνόρων – κάτι που η Ρωσία σχεδιάζει να πράξει. Για την προστασία των Ρώσων πιλότων από μελλοντικές βαρβαρότητες του ΝΑΤΟ, ένα φράγμα Ρωσικών πυραύλων Κρουζ από τη Μεσόγειο ή την Κασπία να πέφτει πάνω στα κεφάλια του Ερντογάν και τους τζιχαντιστές του ΝΑΤΟ θα είναι πιο εποικοδομητικό.

Πηγή: sott.net

Πηγή: Offtherecord