Κωνσταντίνου Καβάφη – «Η δυσαρέσκεια του Σελευκίδου»

.

Δυσαρεστήθηκεν ο Σελευκίδης
Δημήτριος να μάθει που απ’ την Ιταλία
έφθασεν ένας Πτολεμαίος σε τέτοιο χάλι.
Με τρείς ή τέσσαρες δούλους μονάχα·

πτωχοντυμένος και πεζός. Έτσι μιά ειρωνία
θα καταντήσουν πιά, και παίγνιο μες στην Ρώμη
τα γένη των. Που κατά βάθος έγιναν
σαν ένα είδος υπηρέται των Ρωμαίων
το ξέρει ο Σελευκίδης, που αυτοί τους δίδουν
κι αυτοί τους παίρνουνε τους θρόνους των
αυθαίρετα, ως επιθυμούν, το ξέρει.
Αλλά τουλάχιστον στο παρουσιαστικό των
ας διατηρούν κάποια μεγαλοπρέπεια·
να μην ξεχνούν που είναι βασιλείς ακόμη,
που λέγονται (αλοίμονον!) ακόμη βασιλείς.

Γι’ αυτό συγχίσθηκεν ο Σελευκίδης
Δημήτριος· κι αμέσως πρόσφερε στον Πτολεμαίο
ενδύματα ολοπόρφυρα, διάδημα λαμπρό,
βαρύτιμα διαμαντικά, πολλούς
θεράποντας και συνοδούς, τα πιό ακριβά του άλογα,
για να παρουσιασθεί στη Ρώμη καθώς πρέπει,
σαν Αλεξανδρινός Γραικός μονάρχης.

Αλλ’ ο Λαγίδης, που ήλθε για την επαιτεία,
ήξερε την δουλειά του και τ’ αρνήθηκε όλα·
διόλου δεν του χρειάζονταν αυτές οι πολυτέλειες.
Παληοντυμένος, ταπεινός μπήκε στη Ρώμη,
και κόνεψε σ’ ενός μικρού τεχνίτου σπίτι.
Κ’ έπειτα παρουσιάσθηκε σαν κακομοίρης
και σαν πτωχάνθρωπος στη Σύγκλητο,
έτσι με πιό αποτέλεσμα να ζητιανέψει.

.

Πηγή: Κ. Π. Καβάφη Ποιήματα (1896 – 1918), Ίκαρος Εκδοτική Εταιρεία 1963, σε επιμέλεια του Γ. Π. Σαββίδη
Για την αντιγραφή: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ
Εικόνα: «Ζητιάνος με σακίδιο», σχέδιο του Ilya Repin από τη Wiki