Στην ημερίδα της 24/5/2015 φάνηκε ξεκάθαρα πως οι γιατροί του Ροκφέλλερ συνεχίζουν το καταστροφικό έργο τους. Μέρος 3ον

Γεώργιος Χρουσός καθηγητής παιδιατρικής στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και της Γενεύης.

από το ιστολόγιο του Γεώργιου Ευαγγελάτου

μέρος 1ον, 2ον

Την Κυριακή 24 Μαΐου 2015 μετά από πρόσκληση του Διοικητικού Συμβούλιου του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών, διοργανώθηκε στο Ξενοδοχείο Patras Palace και ώρα 11.00 π.μ. ημερίδα με θέμα «Νοσηρότητα από παράγοντες διατροφής & στρες».

Στην ημερίδα είχαν κληθεί και ανέπτυξαν τις εισηγήσεις τους οι διακεκριμένοι επιστήμονες:

• Γεώργιος Χρούσος, Καθηγητής Παιδιατρικής Πανεπιστήμιου Αθηνών και της Γενεύης, με θέμα: «Στρες και νοσηρότητα».
• Νίκος Κατσαρός, τέως Πρόεδρος ΕΦΕΤ, Επιστ. Συνεργάτης ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, με θέμα: «Περιβαλλοντικοί ρύποι στην καθημερινή μας διατροφή».
• Ανδρέας Γιαννουλόπουλος, Καρδιολόγος, με θέμα: «Ποια είναι η στρατηγική των γιατρών για την αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης αύξησης της νοσηρότητας των πολιτών».

Στην ομιλία του ο κος Χρούσος ανέφερε πως το στρες σήμερα είναι προεξάρχων παράγοντας στη σύγχρονη κοινωνία και ο αντίκτυπός του μεγάλος στην κοινωνική διαστρωμάτωση. Διακρίνεται σε συναισθηματικό και φυσικό στρες. Ο οργανισμός για να πετύχει ισορροπία και ομοιόσταση στα στρεσογόνα ερεθίσματα χρησιμοποιεί επανορθωτικές δυνάμεις για να φέρει ισορροπία και αρμονία.

Η φύση δηλαδή έχει τους δικούς της αντιρροπιστικούς μηχανισμούς για να θεραπεύσει την νόσον όπως έλεγαν οι αρχαίοι: «Νουσιών φύσεις ιητρός» (η φύση θεραπεύει την νόσον) ή επί το λατινικότερον «vis medicatrix naturae». Ο Hans Selye πρώτος καθιέρωσε την έννοια του «general adaptation syndrome ή stress syndrome».

Η απώλεια εργασίας, η απώλεια ελέγχου μιας επερχόμενης κοινωνικής, οικονομικής καταστροφής, το αίσθημα της κοινωνικής μειονεξίας και αξιοπρέπειας, η επί τα χείρω εξέλιξη της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης, η έλλειψη ύπνου που μαστίζει τη σύγχρονη κοινωνία μας, σύμφωνα με μελέτες στις ημέρες μας οπι άνθρωποι έχουν χάσει δύο τουλάχιστον ώρες από τον ύπνο τους, συντείνουν στην επιδείνωση του στρες.

Οι πυρήνες των αμυγδαλών είναι υπεύθυνες για την έκφραση των συναισθημάτων φόβου και θυμού. Ο Ιππόκαμπος όπου το κέντρο της μνήμης φρενάρει το σύστημα του στρες. Απέναντι τους βρίσκεται το σύστημα αμοιβής, η ανάγκη για αμοιβή, για απόλαυση, όπως ο θηλασμός, ο οργασμός, η τροφική ικανοποίηση κ.λπ. Όταν διεγείρεται παράγει dopamine.τον κατ” εξοχήν νευροδιαβιβαστή της ευχαρίστησης.

H norepinephrine, η epinephrine και η cortizol παίζουν σημαντικό ρόλο στην ομοιόσταση, τόσο στο οξύ όσο και στο χρόνιο στρες. αλλά και στην ανάπτυξη ανοσίας όσο και και στην ανάπτυξη φλεγμονής (inflammatory stress syndrome).

Το οξύ στρες εκδηλώνεται με την εμφάνιση εκζέματος, κνίδωσης, ημικρανίας, πονοκέφαλος εκ τάσεως, υπερτασικά επεισόδια, κοιλιακά άλγη, διάρροια ή δυσκοιλιότητα κ.λπ.

Το χρόνιο στρες εκδηλώνεται με άγχος, κατάθλιψη, παχυσαρκία, συστημική υφέρπουσα φλεγμονή, αυτοάνοσα νοσήματα, καρδιοαγγειακά νοσήματα, καρκίνοι, πρόωρη γήρανση κ.λπ. Άλλη συνέπεια στο χρόνιο στρες είναι η εξασθένιση του συστήματος αμοιβής που προκαλεί γήρανση, μείωση της libido, άρα και της αναπαραγωγής. Το κοιλιακό λίπος λόγω της αύξησης των κυτοκινών (επειδή η υπερκυτοκιναιμία προκαλεί υπέρβαρο άτομο, ήπαρ με λιπώδη διήθηση, υπέρταση, αύξηση της χοληστερίνης, διαβητογόνο διάθεση) με λίγα λόγια οδηγεί στο μεταβιλικό σύνδρομο.

Επίσης η αύξηση της κορτιζόλης πάλι λόγω στρες προκαλεί την αύξηση του λίπους. Το λίπος έχει φλεγμονώδη ιδιότητα εξ αιτίας των αυξημένων κυτοκινών οι οποίες είναι φλεγμονώδεις ουσίες με αποτέλεσμα τη δημιουργία φαύλου κύκλου. Η υπερένταση και το άγχος αντιμετωπίζονται από την κορτιζόλη. Η κορτιζόλη αυξάνει την αποθήκευση λίπους, το λίπος ανεβάζει τις κυτοκίνες και άρα προάγει τις φλεγμονές.Τότε σχηματίζονται οι προϋποθέσεις του κυτταρικού στρες. Το φλεγμονώδες στρες οδηγεί σε τροφικό, —>το τροφικό σε οξειδωτικό στρες και το οξειδωτικό—> με τη σειρά του οδηγεί σε φλεγμονώδες κ.ο.κ. Άλλος ένας φαύλος κύκλος που εξασθενεί τα κύτταρα, φθείρει τα τελομερίδια των χρωμοσωμάτων και προκαλεί πρόωρη γήρανση και πρόωρο κυτταρικό θάνατο.

Επίσης το στρες —> οδηγεί στην κατάθλιψη και αμφίδρομα, η κατάθλιψη στο στρες, το στρες οδηγεί στην παχυσαρκία και αμφίδρομα η παχυσαρκία (το μεταβολικό σύνδρομο που στις ηλικές 50 με 60 ετών βρίσκεται στο κορύφωμά του) προάγει το στρες όσο και την κατάθλιψη.

Και κατέληξε πως το σύστημα αμοιβής καταστέλλεται από το σύστημα του στρες και ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το άγχος είναι αυτός που ο Αριστοτέλης αναφέρει στον επικήδειο που διάβασε στην κηδεία του Πλάτωνα σε νεοελληνική μετάφραση: «Για να καταστείλλει κανείς το στρες πρέπει να είναι Κ Α Λ Ο Σ!»

Σχόλιό μας: Φυσικά, τέτοιες ηθοπλαστικού τύπου απόψεις για την αντιμετώπιση του στρες δεν λαμβάνονται υπόψη από τους ιατρούς του Ροκφέλλερ. Πρώτη η Hoffmann-La Roche Inc. με το Librium και αργότερα με το Valium χάραξε το δρόμο της υπερβολικής χρήσης των βενζοδιαζεπινών από πάσης ειδικότητας ιατρούς, παιδιάτρους, παθολόγους, καρδιολόγους, γυναικολόγους, ορθοπαιδικούς κ.λπ. και τελευταία τοποθετούμε τους νευρολόγους-ψυχιάτρους. Χρυσή εποχή από πλευράς κερδοφορίας.

Έτσι φτάσαμε να κάνουμε υπερβολική χρήση των αγχολυτικών τα οποία επιπλέον προκαλούν και εξάρτηση προς όφελος και κερδοσκοπία των φαρμακοβιομηχανιών που βγάζουν τρελά χρήματα. Ξέρουμε δε καλά ότι οι Έλληνες έκαναν και κάνουν τρελή χρήση των αγχολυτικών (tavor, lexotanil, xanax, frisium, centrac, atarviton κ.λπ.) από τη δεκαετία του 80 με 90, με τις ντόπιες φαρμακοβιομηχανίες να μπαίνουν για τα καλά στο χορό των ηρεμιστικών ώστε η ελβετική La ROCHE να αποσύρει το Valium από την ελληνική αγορά γιατί δεν την συνέφερε το κομμάτι της αγοράς που της απέμενε.