Εὐρώπη, θὰ πεθάνεις!

Εικόνα από:wikimedia.org

Στὶς 13 τοῦ περασμένου Ἀπριλίου ἔφυγε ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο τῶν ἀδικιῶν καὶ τῶν αἱμάτων ὁ πολυβραβευμένος νομ­πελίστας Γερμανὸς συγγραφέας Γκύντερ Γκράς.

Ὁ Γκύντερ Γκρὰς τάραξε κυριολεκτικὰ τὰ νερὰ στὴ μεταπολεμικὴ Γερμανία μὲ τὸ ἔρ­γο του. Ὑπῆρξε ἐκεῖνος ποὺ ζητοῦσε ἐ­­­πίμονα ἀπὸ τοὺς συμπατριῶτες του «νὰ μὴν ξεχάσουν»! Νὰ μὴν ξεχάσουν τὶς καταστροφὲς ποὺ προκάλεσαν στὸν ­κόσμο κατὰ τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ καθόλη τὴ διάρκεια τοῦ ναζιστικοῦ καθε­στῶτος. Εἶναι γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο ποὺ θεωρή­θηκε καὶ ἦταν «ἡ ἠθικὴ συνείδηση τῆς Γερμανίας».

Ὁ Γκρὰς ἦταν πολιτικοποιημένος συγγραφέας, ὄχι τόσο μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἐντάξεώς του σὲ κάποιο κόμμα, ὅσο κυρίως μὲ τὴ σταθερή του θέληση νὰ ­παρεμβαίνει στὰ πολιτικὰ πράγματα τοῦ τόπου του, γιὰ νὰ ἀφυπνίζει τοὺς συμπατριῶτες του, ἀλ­­­­­λὰ καὶ ὅλου τοῦ κόσμου, πάντα γιὰ νὰ ὑ­­­­­­­περασπίζεται τοὺς ἀδικούμενους καὶ κατατρεγμένους.

Ὑπῆρξε ἀληθινὸς φίλος τῆς ­Ἑλλάδος. Στὶς 26 Μαΐου 2012, τὴν ἐποχὴ ποὺ ὅ­­­λη ἡ Εὐρώπη καὶ κυρίως ἡ Γερμανία ξερ­νοῦσε μίσος καὶ χυδαιότητα σὲ ­βάρος τῆς πατρίδας μας, ὁ Γκύντερ Γκρὰς δημοσίευσε ἕνα ποίημα στὴν ­ἐφημερίδα Süddeutsche Zeitung ­(Σιντόϊτσε ­Τσάϊτουνγκ) τοῦ Μονάχου μὲ τὸν χαρακτηριστικότατο τίτλο: «Ἡ ντροπὴ τῆς Εὐρώπης». Σ᾿ αὐτὸ καυτηριάζει τὴ στάση τῆς Εὐρώπης ποὺ μανιωδῶς τότε διέσυρε καὶ διαπόμπευε τὴν Ἑλλάδα:

«… Γυμνὴ στὴν κρεμάλα ὑποφέρει ἡ χώ­ρα ποὺ ἐσὺ (Εὐρώπη) ἔλεγες ὅτι τῆς χρω­στᾶμε εὐγνωμοσύνη.
Καταδικασμένη σὲ φτώχεια αὐτὴ ποὺ ὁ κλεμμένος πλοῦτος της κοσμεῖ τὰ Μουσεῖα…

Πιές, ἐπιτέλους, πιές! (τὸ κώνειο) κραυγάζουν οἱ ἐγκάθετοι τῶν Ἐπιτρόπων· ὅ­­­μως ὁ Σωκράτης μὲ ὀργὴ σοῦ ἐπιστρέφει τὸ κύπελλο γεμάτο ὣς ἐπάνω…

Στερημένη ἀπὸ πνεῦμα, ἐσὺ θὰ φθαρεῖς χωρὶς τὴ Χώρα, ποὺ τὸ πνεῦμα της, ἐσένα Εὐρώπη, δημιούργησε».

Ἂν ἡ Εὐρώπη δὲν ἔχει πιὰ παντελῶς κου­φαθεῖ, ἂς ἀκούσει ἔστω τώρα τὸ δραματικὸ λόγο τοῦ Γκύντερ Γκράς, πρὶν αὐτὴ ὁδηγηθεῖ στὸ θάνατο καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφή.

Πηγή: Ο ΣΩΤΗΡ

.

#####

Η ντροπή της Ευρώπης»

.
Γκύντερ Γκρας (Günter Grass,)

Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.

Όσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.

Όμως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.

Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.

.

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

.