Η απάτη του ευρώ και του ευρωσυστήματος της ΕΚΤ

Βάσει του Άρθρου 123 της Συνθήκης της Λισαβόνας (ΤFEU), απαγορεύεται η χρηματοδότηση σε ευρώ των υπερχρεωμένων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα . Για τον λόγο αυτό, οι υπερχρεωμένες χώρες-μέλη καταφεύγουν στην δευτερογενή αγορά συναλλάγματος ευρώ (ομόλογα, έντοκα γραμμάτια δημοσίου κλπ), η οποία επιβάλλει τεράστια επιτόκια.

Όταν μια υπερχρεωμένη χώρα-μέλος δεν έχει ανάπτυξη, και είναι πασιφανές ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τα ευρώ που δανείζεται, τότε η δευτερογενής αγορά δέχεται να την χρηματοδοτήσει μόνο εάν έχει πάρει εγγυήσεις αποπληρωμής σε υλικούς εθνικούς πόρους της χώρας αυτής, δηλαδή εάν η κυβέρνηση της χώρας που δανείζεται συμφωνεί για κατάσχεση υλικών πόρων της, σε περίπτωση καθυστέρησης αποπληρωμής των δανείων, των ομολόγων ή των εντόκων γραμματίων δημοσίου στις απαιτούμενες ημερομηνίες.

Αυτού του είδους η δανειοδότηση μιας υπερχρεωμένης χώρας-μέλους της ΕΕ, όπως είναι και η Ελλάδα, γίνεται με έκδοση κρατικών ομολόγων ή εντόκων γραμματίων δημοσίου της χώρας αυτής, τα οποία η χώρα δίνει στην δευτερογενή αγορά για να παίρνει ευρώ, έναντι των προαναφερθέντων εγγυήσεων. Αυτό έπραξαν οι τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας μας, με αποτέλεσμα να βρίσκεται η Ελλάδα υπό εκποίηση, απλώς για να δανειζόμαστε ευρώ από την μοναδική Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που έχει αποκλειστικό δικαίωμα κοπής κι εκτύπωσης ευρώ (ή δημιουργίας εικονικού νομίσματος ευρώ με απλές λογιστικές εγγραφές…) παγκοσμίως, δηλαδή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία εδρεύει στην Φραγκφούρτη.

Αυτή η τακτική ανακεφαλαίωσης των Ελληνικών τραπεζών με ευρώ, μέσω δανείων, ομολόγων και εντόκων γραμματίων δημοσίου, παρουσιάζεται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις ως μονόδρομος ενώ δεν είναι. Θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει από την αρχή (2010) στάση εξωτερικών πληρωμών και επάνοδο στο εθνικό μας νόμισμα με ταυτόχρονη έξοδο από ΕΕ και ευρώ, βάσει του άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας, που επιτρέπει εθελούσια έξοδο από ΕΕ σε όποια χώρα-μέλος της ΕΕ το επιθυμεί.

Πριν λίγο καιρό, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο Μάριο Ντράγκι, αποφάσισε να παραβεί την προαναφερθείσα απαγόρευση του Άρθρου 123 της Συνθήκης της Λισαβόνας, για να αγοράζει απευθείας η ίδια η ΕΚΤ ομόλογα χρεοκοπημένων χωρών-μελών της ΕΕ.
Αυτό, αφ’ενός μεν οδήγησε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αφ’ ετέρου δε σε ένα αποπροσανατολισμό, μέσω των ΜΜΕ, περί δήθεν «ποσοτικής χαλάρωσης» μέσω της κοπής νέων ευρώ από την ΕΚΤ για δήθεν διάθεση στους χειμαζόμενους λαούς των χρεοκοπημένων χωρών.
Δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Ποσοτική χαλάρωση υπέρ του λαού μιας χώρας είναι δυνατή μόνο όταν η χώρα αυτή έχει δικό της εθνικό νόμισμα, κι όχι ξένο. Όταν έχει δικό της εθνικό νόμισμα, τότε η χώρα μπορεί σε περιπτώσεις έλλειψης ρευστότητας να κόβει επιπλέον νόμισμα χωρίς να το δανείζεται, δηλαδή δωρεάν, και να χρηματοδοτεί με αυτό τον εργαζόμενο λαό της.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απλώς θέλει να κατάσχει Η ΙΔΙΑ τους υλικούς εθνικούς πόρους των χρεοκοπημένων χωρών-μελών της ΕΕ μέσω της αγοράς των κρατικών τους ομολόγων. Δείτε τη σχετική σελίδα της ΕΚΤ εδώ, όπου αναφέρεται καθαρά ότι:

«the Eurosystem provides credit only on a collateralised basis. Assets that are pledged to the Eurosystem as security for its central bank credit operations are called «collateral». To be accepted, these assets must be eligible…»

Δηλαδή το Ευρωσύστημα παρέχει πίστωση (δανεικά ευρώ) μόνο μέσω εγγυήσεων περιουσιακών στοιχείων των χωρών-μελών. Τα περιουσιακά στοιχεία (των χωρών-μελών) που δεσμεύονται από το Ευρωσύστημα ως ασφάλεια για τις εργασίες παροχής δανείων της κεντρικής του τράπεζας (ΕΚΤ) (πρός τις χώρες-μέλη) λέγονται «εγγυήσεις».

Η προαναφερθείσα σελίδα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με αναλυτικά έγγραφα σε pdf εξηγεί ποια περιουσιακά στοιχεία των υπερχρεωμένων χωρών-μελών δέχεται ως κατάλληλα για εγγύηση ώστε να τους χορηγεί δάνεια σε ευρώ.

ΘΑ ΔΕΧΘΕΙ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΔΗΜΕΥΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΛΩΣ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΑΚΟΜΑ ΕΥΡΩ;
ΘΑ ΔΕΧΘΕΙ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ;

Για πόσο ακόμα θα υπηρετούν οι Ελληνικές κυβερνήσεις τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ανακεφαλαιώνοντας τις Ελληνικές τράπεζες μέσω κρατικών δανείων, ομολόγων, κι εντόκων γραμματίων των οποίων την αποπληρωμή επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό αντισυνταγματικά, και για την αποπληρωμή των οποίων η χώρα βρίσκεται υπό επιταχυνόμενη εκποίηση, επειδή η άγρια φορολόγηση του λαού δεν επαρκεί για την αποπληρωμή τους;

 

Πηγή: ΑΡΘΡΟ 120 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ