Διονύσιος Σολωμός «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα»

.

( Ζάκυνθος 8 Απριλίου 1798 – Κέρκυρα 9 Φεβρουαρίου 1857)

Ο Σολωμός και η Κέρκυρα του Περικλή  Παγκράτη

Ο Διονύσιος Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα στα τέλη του έτους 1828, επιζητώντας την ψυχική ηρεμία η οποία θα του επέτρεπε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο έργο του.

Ως ποιητή τον ακολουθεί τέτοια λαμπρή φήμη, ώστε με την άφιξη του τον επισκέπτονται να τον καλωσορίσουν οι καθηγητές του Ιονίου Πανεπιστημίου. Κατά το διάστημα ανάμεσα στα έτη 1828 και 1833 θα κατοικήσει σε διάφορα σπίτια, που όμως μας είναι άγνωστα σήμερα, πλην αυτού το οποίο τώρα στεγάζει το «Μουσείο Σολωμού».

Το φθινόπωρο του 1833 εγκαθίσταται σε διαμέρισμα μιας τετραώροφης οικοδομής που βρισκόταν απέναντι από το σημερινό Δημαρχείο Κερκύρας, στην πλατεία, δίπλα στη καθολική Μητρόπολη. Στην ίδια οικοδομή, που δυστυχώς γκρεμίστηκε με τους βομβαρδισμούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατοικούσε και η οικογένεια του κατοπινού μαθητή του Ιακώβου Πολυλά, ο οποίος έμελλε να γίνει ο επιμελητής των χειρογράφων του και ο πρώτος εκδότης των έργων του, μετά τον θάνατο του.

Στην Κέρκυρα ο ποιητής συναναστράφηκε με τον μεγάλο μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο (1795-1875), ο οποίος είχε, ήδη πριν την εδώ εγκατάσταση του Σολωμού, μελοποιήσει την «Φαρμακωμένη» και στη συνέχεια μελοποίησε και άλλα σολωμικά ποιήματα, μεταξύ των οποίων και τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», που από το 1865 καθιερώθηκε ως ο Εθνικός μας Ύμνος.

Συνήθιζε να κάνει μοναχικούς περιπάτους, στους οποίους απαντούσε διάφορους συμπολίτες. Παραδίδεται πως , ενώ περπατούσαν στον ίδιο δρόμο με τον Κάλβο, τον άλλο μεγάλο ποιητή μας, ποτέ δεν ήταν στο ίδιο πεζοδρόμιο και ποτέ δεν διασταυρώθηκαν οι πορείες τους.

Άλλοι φίλοι του ποιητή στην Κέρκυρα, ήταν ο φιλόσοφος Πέτρος Βράιλας-Αρμένης, ο Ιωάννης Ζαμπέλιος, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο Ιταλός Ιωσήφ Ρεγκάλντι ( Regaldi), ο Ιταλοδαλματός Νικόλαος Tomaseo κ. ά..

Στους μαθητές του συγκαταλέγονται, εκτός του Ιακώβου Πολυλά, ο Ιούλιος Τυπάλδος, ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος, ο Ανδρέας Λασκαράτος, ο Γεράσιμος Μαρκοράς, ο Πέτρος Κουαρτάνος κ.ά.. Οι μαθητές του αυτοί και οι μαθητές των μαθητών του (όπως π.χ. οι Γεώργιος Καλοσγούρος, Λορέντζος Μαβίλης, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Νικόλαος Κονεμένος, Ανδρέας Κεφαλληνός), που ενστερνίζονται τα διδάγματα του, συγκροτούν την Επτανησιακή ή Σολωμική Σχολή.

Πιθανολογείται ότι στο οίκημα που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Σολωμού, ο Ποιητής εγκαταστάθηκε περί το 1834 και μάλιστα σ’ αυτό για δεύτερη φορά (είχε εγκατασταθεί εκεί και παλαιότερα). Στο σπίτι αυτό έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, συνέθεσε τα ωριμότερα έργα του και σ’ αυτό πέθανε στις 9/21 Φεβρουαρίου 1857.

Το άγγελμα του θανάτου του ποιητή ακολούθησε γενική κατήφεια. Η Βουλή των Επτανήσων διέκοψε αμέσως τις εργασίες της και κήρυξε δημόσιο πένθος. Οι διασκεδάσεις της αποκριάς σταμάτησαν και έκλεισε το θέατρο. Η κηδεία του υπήρξε πάνδημη και ο ποιητής ενταφιάστηκε στο Α’ Δημοτικό Νεκροταφείο Κερκύρας. Στα 1865 ο αδελφός του Δημήτριος μετέφερε τα οστά του στη γενέτειρα του στη Ζάκυνθο. Ο τάφος του ποιητή διατηρείται ως κενοτάφιο.

Πηγή: Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών Μουσείο Σολωμού

Η  Προσωπογραφία του Διονυσίου Σολωμού από άγνωστο καλλιτέχνη. Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρεία από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Διαβάστε επίσης για τον Διονύσιο Σολωμό