Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Γεωπολιτική του πετρελαίου

άρθρο του Rob Urie
από το CounterPunch

.

Είναι ο στόχος του Ισραήλ η συνολική εξαθλίωση των Παλαιστινίων;

Η τυπική «γραμμή» που ακολουθούν πολιτικοί επιστήμονες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, είναι ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις ενεργούν επί τη βάσει των «εθνικών» τους συμφέροντων, ώστε να προστατεύουν τους πολίτες «τους» από τις στρατιωτικές απειλές που προέρχονται από άλλα έθνη / λαούς.

Αυτό είναι σίγουρα το πλαίσιο που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama σε πρόσφατο άρθρο του στην ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», για να εξηγήσει τη δική του και την Αμερικανική υποστήριξη στην επίθεση του Ισραήλ κατά της Γάζας και της αιχμαλωσίας και εξαθλιώσεως του άμαχου πληθυσμού της. Από τα συλλυπητήρια του κ. Obama προς τους γονείς των σκοτωμένων Ισραηλινών παιδιών, που φέρεται να είναι εν μέρει το κίνητρο για τις τελευταίες Ισραηλινές φρικαλεότητες στη Γάζα, εξαιρέθηκε το δικό του ρεκόρ δολοφονιών δεκάδων και εκατοντάδων γυναικών, παιδιών και αθώων ανδρών σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και Αφρική, μέσω παράνομων «επιδρομών» μη – επανδρωμένων αεροσκαφών τα τελευταία χρόνια. Εξαιρέθηκε επίσης μία θαυματουργή σύμπτωση: τα έθνη και οι λαοί που υπόκεινται σε πολέμους των ΗΠΑ για «απελευθέρωση / αυτοάμυνα» κατέχουν αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου.

.

Γράφημα (1): Η Αμερικανική καλοσύνη να «φροντίζουμε» έθνη πλούσια σε πετρέλαιο είναι συνάρτηση του εθνικού συμφέροντος «μας»; Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Hugo Chavez ήταν ένας «τρελός», αποφασισμένος για την επαναφορά της πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας στο λαό της Βενεζουέλας. Το Ιράν είχε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία μέχρις ότου η CIA και η MI5 αποφάσισαν ότι η βρετανική προκάτοχός της BP (British Petroleum), χρειαζόταν το ιρανικό πετρέλαιο περισσότερο από τους Ιρανούς. Ο «τρελός» του Ιράκ, ο Saddam Hussein, είχε εγκατασταθεί από τη CIA και ανατράπηκε από πρώην διοικητικά στελέχη πετραιλαϊκών εταιρειών της κυβερνήσεως του George W. Bush, προκειμένου να «εκδημοκρατιστούν» πεθαίνοντας ένα εκατομμύριο Ιρακινοί. Και ο Πρόεδρος Barack Obama αποκαθήλωσε τον «τρελό», της Λιβύης, τον Muammar Gaddafi, προκειμένου να «απελευθερώσει» το λαό της Λιβύης από το «αδίστακτο τύραννο» και το πετρελαίο της Λιβύης από τον έλεγχο της Λιβύης. Οι μονάδες στο γράφημα είναι δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Πηγή: EIA.

.

Η τρέχουσα Ισραηλινή επίθεση κατά των πολιτών της Γάζας, και ευρύτερα κατά του Παλαιστινιακού λαού, είναι μία έκτακτη κατάσταση που πρέπει να τερματιστεί αμέσως. Σε αυτό το ιστορικό σημείο, ο λαός του Ισραήλ είναι πλήρως υπαίτος για τις ενέργειες της ισραηλινής κυβερνήσεως όπως ακριβώς οι πολίτες των ΗΠΑ είναι υπαίτιοι για την παρούσα επίθεση και για το ρόλο των ΗΠΑ στην συνεχιζόμενη υποστήριξη της Ισραηλινής κατοχής και της καταπίεσης του Παλαιστινιακού λαού. Το πλαίσιο που έθεσε ο κ. Obama για το ρόλο των ΗΠΑ στην επίθεση ως έντιμου διαμεσολαβητή για την ειρήνη, αγνοεί το γεγονός της κοινής Αμερικανο – Ισραηλινής στρατιωτικής υποδομής, το ρόλο των ΗΠΑ στον εξοπλισμό του Ισραήλ και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν όλα τα μέσα που απαιτούνται για να εξαναγκάσουν τον τερματισμό της επιθέσεως, αλλά δεν τα χρησιμοποιούν. Ποζάροντας ως ένας ενδιαφερόμενος – μη εμπλεκόμενος παράγων, ο κ. Obama παραβλέπει δεκαετίες κακόπιστης εμπλοκής των ΗΠΑ σε συνεννόηση με την κυβέρνηση του Ισραήλ εναντίον του Παλαιστινιακού λαού, καθώς το Ισραήλ έχει ακολουθήσει μια στρατηγική του «αναπόφευκτου» μέσω επεκτάσεων των οικισμών του και μέσω της συστηματικής εξώσεως του Παλαιστινιακού λαού.

.

Γράφημα (2): Οποιαδήποτε αναφορά πολιτικής γεωγραφίας είναι απούσα στις ΗΠΑ όταν συζητήται το Ισραήλ και η Μέση Ανατολή. Με μία σαφέστερη κατανόηση του πού βρίσκονται τα αποθέματα πετρελαίου (Γράφημα (1) παραπάνω), είναι δύσκολο να ξεπεραστεί η υποψία ότι η γεωπολιτική του πετρελαίου έχει κάτι να κάνει με την «ειδική» σχέση ΗΠΑ – Ισραήλ. Οι ΗΠΑ εξόπλιζαν το Ιράν όσο εξόπλιζαν και το Ισραήλ μέχρι την Ιρανική επανάσταση το 1979. Και στην πραγματικότητα, η δυτική ιστορία της «ισλαμικής απειλής», εξελίχθηκε σε κάποιο βαθμό από την Ιρανική Επανάσταση. Πολλοί από τα παλαιούς νεοσυντηρητικούς στις ΗΠΑ δεν «συγχώρεσαν» τον λαό του Ιράν για την προσπάθεια ανεξαρτησίας του από τις ΗΠΑ. Αυτό θεωρήθηκε από τους υψηλόβαθμους νεοσυντηρητικούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ ως ένα ανεξήγητο ατύχημα της ιστορίας, μόνο αυτοί είναι εξηγήσιμοι από την ιστορία.

.

Η ανθρώπινη καταστροφή του Παλαιστινιακού λαού υπό Ισραηλινή κατοχή και καταπίεση μοιάζει αρκετά στενά με τον ανάλγητο τρόπο που έχουν ενεργήσει οι ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Αυτό δεν απαλλάσει από τη συγκεκριμένη ενοχή το κράτος του Ισραήλ και τον Ισραηλινό λαό για αυτά τα εγκλήματα, αλλά διευρύνει ξανά αυτή την ενοχή προς τις ΗΠΑ και τον Αμερικανικό λαό. Το κεντρικό θεωρητικό ελάττωμα της θεωρίας του «Ισραηλινού Λόμπι» και των εθνών που ενεργούν για το «Εθνικό τους συμφέρον» είναι ότι τέτοιο πράγμα δεν υφίσταται.

Αφήνοντας για κάποια άλλη φορά τους Παγκόσμιους Πολέμους του εικοστού αιώνα, κανένας από τους σύγχρονους πολέμους της Αμερικής δεν υπήρξε αμυντικός, υπό το πρίσμα ενός σαφούς εθνικού συμφέροντος. Ομοίως, η Ισραηλινή δικαιολογία της αυτοάμυνας για την επίθεση κατά του Παλαιστινιακού λαού, απαιτεί ρητή διάκριση των στρατιωτικών ενεργειών, όπως ο από αέρος βομβαρδισμός, από τις καθημερινές επιθέσεις μέσω των στερήσεων και και της κατοχικής καταστολής.

Η αντίσταση κατά της Ισραηλινής κατοχής, μοιάζει περισσότερο με το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ ή τον αγώνα κατά του Άπαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, παρά με τις στρατιωτικές εχθροπραξίες που επικαλείται η Ισραηλινή κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, εάν ο στόχος του Ισραήλ δεν ήταν η απόκτηση του οτιδήποτε έχει αξία μέσω της στερήσεώς του από τον Παλαιστινιακό λαό, τότε το Ισραηλινό εθνικό συμφέρον θα ήταν η συμφιλίωση και μια δίκαιη κατανομή της γης και των πόρων. Δεδομένου ότι η συνολική αποστέρησή τους από τους Παλαιστινίους είναι ο σαφής Ισραηλινός στόχος, η υπολειμματική άγνοια των πρόσφατων και των παρελθόντων γεγονότων δεν μπορεί να συνεχίσει να μετριάζει την ηθική και πολιτική ενοχή του Ισραήλ και των ΗΠΑ για τις ενέργειές τους εναντίον του Παλαιστινιακού λαού.

.

Γράφημα (3): Χωρίς ειρωνεία, το στρατηγικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ για πετρέλαιο είναι το στρατηγικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το πετρέλαιο. Οι ΗΠΑ είναι μακράν ο μεγαλύτερος κατά κεφαλήν καταναλωτής προϊόντων πετρελαίου. Όμως, ο στρατός των ΗΠΑ είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους εγχώριους καταναλωτές πετρελαίου. Συνδεόμενο με τους επιθετικούς πολέμους των ΗΠΑ εναντίον των πλουσίων σε πετρέλαιο κρατών του Ιράκ και της Λιβύης, οι πόλεμοι για το πετρέλαιο έχουν μετατραπεί σε μια μηχανή αέναων δολοφονιών: Οι πόλεμοι για το πετρέλαιο γίνονται για να διεξαχθούν οι πόλεμοι για το πετρέλαιο. Ο ρόλος του Ισραήλ ως στρατηγικού συμμάχου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή το μετατρέπει σε συνεργό στο έγκλημα και τον Παλαιστινιακό λαό σε πιόνι της γεωπολιτικής του πετρελαίου. Επειδή οι Αμερικανοί είναι μακράν οι μεγαλύτεροι καταναλωτές πετρελαίου, συμμετέχουμε όλοι μας στην καταστολή του Παλαιστινιακού λαού, κάθε φορά που γεμίζουμε τα αυτοκίνητά μας με βενζίνη. Πηγή: EIA.

.

Ο λόγος για τον οποίο η ενοποιημένη ιστορία του «εθνικού συμφέροντος» και του «ισραηλινού λόμπι» είναι τόσο ύπουλη, είναι ότι παρουσιάζει ριζικά αποκλίνοντα συμφέροντα ως μοναδικότητες.

Οι κατασκευαστές όπλων των ΗΠΑ και οι πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου με έδρα τις ΗΠΑ, έχουν τα οικονομικά τους συμφέροντα εξαρτώμενα από ένα μόνιμο χάος, τον πόλεμο και την καταστροφή. Και οι στερημένοι της Αμερικής, έχουν συμφέροντα πολύ περισσότερο ευθυγραμισμένα με εκείνα του Παλαιστινιακού λαού στο να ανατρέψουν των κοινωνικούς μηχανισμούς καταστολής, όπως οι μαζικές φυλακίσεις, οι εξαναγκασμοί, η εκμεταλλευτική οικονομική συμμετοχή, οι ρατσιστικές και ταξικές στρατηγικές της στερήσεως και ένα νομικό σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να εξυπηρεί ορισμένους εις βάρος των «άλλων».

Η κυβέρνηση George W. Bush είπε ψέματα σε εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανικών στρατευμάτων που χρησιμοποιήθηκαν ως πιόνια κατά την εισβολή και την κατάληψη του Ιράκ σε ένα κυνικό παιχνίδι γεωπολιτικής του πετρελαίου. Ο κ. Bush θα μπορούσε να αφήσει τα συνεχή ψέματα των όπλων μαζικής καταστροφής, του «εκδημοκρατισμού» και της «ανατροπής του τυρράνου» και να παράσχει μια έντιμη λογική, όπως η γεωπολιτική του πετρελαίου, αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν. Η επιλογή του να πεί ψέματα, όπως και η πρακτική του κ. Obama να δολοφονεί αθώους, συμπεριλαμβανομένων παιδιών Αμερικανών, χωρίς να παρέχει αποδεικτικά στοιχεία ή πηγές, δείχνει σε ποια πλευρά της γραμμής των «ενιαίων συμφερόντων» βρισκόμαστε.

Και οι Αμερικανο – Ισραηλινές σχέσεις πουθενά δεν είναι στενότερες, από ό, τι στην ανάπτυξη τεχνολογιών εσωτερικής παρακολουθήσεως και στρατηγικών εσωτερικού κοινωνικού ελέγχου.

Αλλάζοντας το θέμα μέσω της (ανανεωμένης) επιθέσεως του Ισραήλ στη Γάζα, η κυβέρνηση Obama γλυτώνει προσωρινά την «αμηχανία» της εξηγήσεως της μεταθέσεως της ευθύνης των ΗΠΑ στο Ιράκ σε ένα έτος εκλογών.

Για καλύτερα ή για χειρότερα, το Ιράκ ήταν ένα ανεπτυγμένο κοσμικό κράτος πριν από τον (τελευταίο) πόλεμο και κατοχή των ΗΠΑ. Ενώ το χάος και η καταστροφή που εξαπέλυσε ο πόλεμος βοήθησαν αναμφισβήτητα τις πωλήσεις όπλων και καυσίμων στην περιοχή, η ψεύτικοι κομματικοί διαπληκτισμοί στις ΗΠΑ για το ποιος «φταίει» για τη διεύρυνση του περιφερειακού χάους δεν μπορούν να συγκαλύψουν ότι ο πόλεμος της Αμερικής στο Ιράκ ήταν μια δικομματική υπόθεση.

Με την πρωτοπόρο του νεοσυντηρητισμού Hillary Clinton να περιμένει τη σειρά της για να καταστρέψει κάποιο μέρος του κόσμου το 2016, η κατανόηση του ρόλου των ΗΠΑ στην πρόκληση του θανάτου και της καταστροφής σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή είναι εξίσου σημαντική σήμερα όπως ήταν πριν από την έναρξη του καταστροφικού πολέμου στο Ιράκ.

Η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα συνιστά έγκλημα πολέμου, ανάμεσα σε μια συνεχιζόμενη σειρά εγκλημάτων πολέμου.

Ακόμα κι αν δεν είναι σήμερα εύλογο, πρέπει να υπενθυμίζεται τακτικά στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu ότι αντιμετωπίζει φυλακή ή κάτι χειρότερο, αν ποτέ καταδικαστεί για τα εγκλήματά του. Ότι κι αν είναι εις θέσιν να επιτύχει η ευρύτερη Αμερικανο – Ισραηλινή μηχανή προπαγάνδας, οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν συμφέροντα περισσότερο ευθυγραμμισμένα με τον Παλαιστινιακό λαό από ότι με τους Αμερικανικούς και Ισραηλινές πολιτικούς μηχανισμούς.

Τέλος, όσο ο προφανής στόχος του Ισραήλ είναι η συνολική εξαθλίωση του Παλαιστινιακού λαού, η μόνιμη ειρήνη δεν θα είναι ποτέ δυνατή. Αλλά αυτό είναι σφάλμα του Ισραήλ και των ΗΠΑ, όχι των Παλαιστινίων. Η Δικαιοσύνη βρίσκεται στην πλευρά του Παλαιστινιακού λαού.

Ο Rob Urie είναι καλλιτέχνης και πολιτικός οικονομολόγος. Αναμένεται το βιβλίο του με τίτλο «ΖenEconomics».

 .

Απόδοση: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ

Φωτογραφία: Καπνός και φωτιά έπειτα από Ισραηλινό αεροπορικό βομβαρδισμό στη Λωρίδα της Γάζας, από την Telegraph