Αι Επιδιώξεις των Βουλγαρικών Κομιτάτων και τα Διαπραχθέντα Εγκλήματα

Η τσέτα του Μπόρις Σαράφωφ πυρπολώντας και σέρνοντας άμαχους αιχμαλώτους Βουλγαρικό ανταρτικό σώμα (1902, Λονδίνο, The Illustrated London News) Εικόνα από:history-pages.blogspot.com

Τα Βουλγαρικά Κομιτάτα καθ’ όλην την διάρκειαν τού έτους 1905 δεν ηδυνήθησαν να επιδείξουν ουδεμίαν συστηματικήν και συντονισμένην δράσιν. Τούτο ωφείλετο εις τας αντιθέσεις μεταξύ Βαρχοβιστών και Σαντραλιστών και εις την τάσιν ορισμένων ηγετών των τελευταίων προς απαγκίστρωσιν εκ τού εναγκαλισμού τής Βουλγαρικής Κυβερνήσεως.

Η εφαρμοζομένη πολιτική υπό των Κομιτάτων απέβλεπεν εις την επιβίωσιν των οργανώσεών των και την προσέλκυσιν των συμπαθειών των Μεγάλων Δυνάμεων. Αι τελευταίαι δε ήρχισαν να τηρούν πλέον δυσμενή στάσιν έναντι των Ελληνικών διεκδικήσεων, ένεκα τής σταθεράς και επιτυχούς δράσεως των Ελληνικών αντάρτικων σωμάτων.

Εξαίρεσιν τής σημειωθείσης μικράς δράσεως των Βουλγαρικών Κομιτάτων κατά το 1905 απετέλεσαν αι περιοδικαί επιθέσεις κατά των Πατριαρχικών χωρίων και αι σφαγαί των Ελλήνων προυχόντων. Αι πράξεις αυταί είχον ως σκοπόν να εξωθήσουν τα ελληνικά σώματα εις την εφαρμογήν αντιποίνων, διά κατάλληλον εν συνεχεία εκμετάλλευσιν τούτων υπό τού Βουλγαρικού τύπου και επηρεασμόν τής Ευρωπαϊκής Κοινής Γνώμης.

Η πολιτική αυτή ενετάθη κατά το θέρος τού 1905, όταν αι Τουρκικαί Αρχαί ανεκοίνωσαν την πρόθεσίν των να διεξαγάγουν τον Οκτώβριον μήνα απογραφήν τού πληθυσμού κατά εθνότητας. Την 27ην Ιουλίου κομιτατζήδες επετέθησαν κατά τού Ντομπρομίρ εις την πεδιάδα τού Μοναστηρίου και εφόνευσαν πέντε πληροφοριοδότας των Ελληνικών σωμάτων. Το ίδιο συνέβη την 24ην Σεπτεμβρίου εις το Μαύροβον (Μαυροχώριον) παρά την λίμνην τής Καστοριάς, όπου δύο Έλληνες εφονεύθησαν και εις το Αετόζι (Αετόν) Φλωρίνης την 6ην Οκτωβρίου, όπου πέντε προύχοντες πατριαρχικοί εσφαγιάσθησαν.

Εκτός τούτων και πολλοί άλλοι προύχοντες πατριαρχικοί είχον σφαγιασθή από τής ενάρξεως τού έτους, ήτοι: Την 14ην Φεβρουαρίου ό Χρήστος Τράϊκος και ό υιός του εις την Βελουσίνα Μοναστηρίου. Την Ι7ην Μαρτίου ό Παπα—Άγγελος από το Σέρπσι (βορείως Μοναστηρίου), την 18ην Μαρτίου ή σύζυγος τού Έλληνος διδασκάλου Ρώμα τού χωρίου Πυλωρίκι των Γιαννιτσών, την 21ην Μαρτίου ό Έλλην προύχων Σπυρίδων Κούρτης εις Στρώμνιτσαν. Την 3ην Απριλίου ό ορθόδοξος ιερεύς τού χωρίου Ζούζελτσι (Σπήλαια) της περιοχής Νεστραμίου (Νεστορίου).

Την Ι7ην Ιουλίου πέντε πατριαρχικοί κάτοικοι τού χωρίου Στάρτσοβον (επί Βουλγαρικού εδάφους) τής περιφερείας Πετριτσίου. Την 24ην Σεπτεμβρίου ό ορθόδοξος Ιερεύς τής Νεγκοβάνης (Φλάμπουρου) Φλωρίνης. Την 13ην Οκτωβρίου ό ορθόδοξος ιερεύς τού Νεστραμίου (Νεστορίου). Την 2αν Νοεμβρίου ό ιερεύς και ό Ελληνοδιδάσκαλος τού Κιρτσόβου (Καρυδοχωρίου) τής περιοχής Δεμίρ Ισάρ (Σιδηροκάστρου) και την 3Οήν Νοεμβρίου ό ιερεύς τής Γκόρνιτσας (Καλή Βρύση) Πρωσοτσάνης.

Ενηργήθησαν επίσης υπό των κομιτατζήδων πέντε επιθέσεις κατά Μονών με εμπρησμούς και σφαγάς μοναχών, ήτοι: Κατά τής Μονής Αγίου Νικολάου Τσιριλόβου Καστοριάς την 21ην, Φεβρουαρίου. Κατά τής Μονής Αγίου Νικολάου Σλίβενης (Κορομηλιάς) Καστοριάς την 3ην Μαρτίου. Κατά τής Μονής Αγίου Αθανασίου Ζηκοβίτσης (Σπήλιου) τής περιοχής Καστανοχωρίων τον Απρίλιον 1905. Κατά τής Μονής Προδρόμου τής Ναούσης την 2όην Ιουλίου και κατά τής Μονής Λισσολάϊ τής περιοχής Σμιλέβου (Βορείως Μοναστηρίου) την 4ην Αυγούστου.

Πηγή: Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, εκδ. ΓΕΣ.

 

Πηγή:e-istoria