Διζωνικοί κομματικοί Ευρωβουλευτές
Posted by Πετροβούβαλος στο 27 Μαΐου, 2014
αναδημοσίευση από το Agora Dialogue
άρθρο της Φανούλας Αργυρού,
ερευνήτριας/συγγραφέως
που αλίευσε ο Πανίκος Ελευθερίου
.
Οι πρόσφατες ευρωεκλογές στο μικρόκοσμο της Κυπριακής Δημοκρατίας ικανοποίησαν αρκούντως τα παραδοσιακά κυπριακά κόμματα και ας προσποιούνται τα κομματικά όργανα ότι ανησύχησαν για την μεγάλη αποχή. Γιατί η ψηλή αποχή ακριβώς δούλεψε υπέρ των συμφερόντων όλων των παραδοσιακών κομμάτων, ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και της πολιτικής που ακολουθούν στο εθνικό μας θέμα. Και ας αράδιασαν για ώρες ολόκληρες του κόσμου τις φιλοσοφίες και φιλολογίες από τα διάφορα τηλεοπτικά της Κύπρου, ο ένας μετά τον άλλο οι κομματικοί αντιπρόσωποι.
To αποτέλεσμα: οι έξι κομματικοί ευρωβουλευτές που εξέλεξε η μειοψηφία που ψήφισε, στην πραγματικότητα ενίσχυσαν πρωτίστως την διζωνική δικοινοτική ομόσπονδη παρουσία των κομμάτων στις Βρυξέλλες. Εφόσον και τα τέσσερα κόμματα που εκπροσωπούνται στην ΕΕ υποστηρίζουν την τουρκο-βρετανική ρατσιστική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Επομένως καμία ανησυχία δεν πρέπει να έχουν οι υποστηρικτές της ΔΔΟ εντός και εκτός Κύπρου, κανένας ανεξάρτητος αντιδιζωνικός υποψήφιος δεν πέρασε το δρόμο για τις Βρυξέλλες.
Και σε άλλες χώρες της ΕΕ η αποχή υπήρξε ψηλή. Όμως οι επιλογές της μειοψηφίας που ψήφισε, δεν επιβράβευσε τα κατεστημένα των κομμάτων. Αλλά εξέφρασε με δυνατή φωνή την αντίθεσή της για το κατεστημένο, η ψήφος του δεν χαρίστηκε. Προκάλεσε σεισμικές δονήσεις που έχουν επιφέρει σημαντικές ζημιές στη καρδιά των κομμάτων. Τα οποία τώρα αναγκάζονται να αναθεωρήσουν τις πολιτικές των και να δουν πως θα μπορέσουν να διορθώσουν τα πράγματα για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τους ψηφοφόρους, ούτως ώστε να προλάβουν, να μην υποστούν την σίγουρη πανωλεθρία πλέον στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Στην Βρετανία π.χ. οι συν-κυβερνώντες Φιλελεύθεροι Δημοκράτες έχασαν όλες τις ευρωβουλευτικές των έδρες και με δυσκολία έμειναν με μόνο μία. Το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα καθώς και το Εργατικό Κόμμα έμειναν με 18 έδρες το κάθε ένα. Και ο πολίτης έδωσε με τη σέσουλα τις ψήφους του στο Κόμμα των Ευρωσκεπτικιστών του Νίτσελ Φαράτζ (UKIP – United KingdomIndependentParty) εξασφαλίζοντάς του, μία συντριπτική πλειοψηφία των 23 εδρών στην Ευρωβουλή. Στις δε δημοτικές εκλογές που έγιναν ταυτόχρονα στο Λονδίνο, εκεί που οι Ευρωσκεπτικιστές είχαν μόνο 2 έδρες σε δημοτικά συμβούλια απέκτησαν 157 (!), τραυματίζοντας σοβαρά τα τρία μεγάλα κόμματα (Συντηρητικό, Εργατικό και Φιλελεύθερους Δημοκράτες) για τις λανθασμένες πολιτικές τους στις τοπικές διοικήσεις.
Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά της συμπεριφοράς των ελεύθερων πολιτών της Βρετανίας από τη κομματική μειοψηφία που ψήφισε στην Κύπρο. Ο κόσμος, πέραν εκείνου που απαξίωσε να εξασκήσει το δικαίωμά του, έδωσε όχι μόνο χαστούκια αλλά κτυπήματα με ράβδο στα κόμματα κυβερνώντα και αντιπολιτευόμενα προκαλώντας σοβαρές αιμορραγίες στα συμφέροντά τους. Έδωσε τα μηνύματα δυνατά και φωναχτά και με αγανάκτηση, ότι δεν ανέχεται πλέον τις πολιτικές των Βρυξελλών, την μεταναστευτική τους πολιτική και πολλά άλλα σε σχέση με την ΕΕ για τα οποία τίποτα δεν κάνει κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Βρετανία.
Στην Κύπρο; Τσιμεντώθηκαν τα συμφέροντα των τεσσάρων παραδοσιακών κομμάτων (ιδιαίτερα στην περίπτωση ΔΗΣΗ και ΑΚΕΛ) με διζωνική δικοινοτική ομόσπονδη αντιπροσώπευση. Γιατί ας μην μας πει κανένας ότι στην ΕΕ δεν θα ακολουθεί την πολιτική του κόμματος που τον ανέδειξε και που αντιπροσωπεύει αλλά … δική του πολιτική. ΄Ολοι τους λοιπόν, μια ωραία παρέα, διζωνικά στα έδρανα της ΕΕ και ζήτω η αποχή που τους αξίωσε.
Επομένως κανένα μήνυμα απαξίωσης δεν έστειλε η αποχή. Τουναντίον επιβράβευσε τα διζωνικά κατεστημένα.
.
ΑΒΕΡΩΦ 
ANΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ said
Φοβεροί ἀγωνιστές οἱ ἀπέχοντες…ἄϊνταααααα
Πελασγός said
personal opinion said
Κατά τη γνώμη μου, η συζήτηση αυτή είναι εντελώς αποπροσανατολιστική.
Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το σύστημα είναι μαφιόζικης έμπνευσης, ολιγαρχικό, συμμοριακού τύπου, οικοδομημένο πάνω στην σκοπιμότητα νομής του δημόσιου αγαθού με κάθε τρόπο, αυθεντικά από τους διαχειριστές της κομματοκρατίας.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι η αντιπροσωπευτική μετάλλαξη της πολιτείας και η διαρκής εντολή, ο έλεγχος των κοινωνιών, που πρέπει να γίνουν αυθεντικοί εκφραστές και οι πολιτικοί διαρκώς ελεγχόμενοι εντολοδόχοι.
Αν κάποιος συνάξει ένα συμβόλαιο, μια πράξη που αφορά στην διαχείριση της περιουσίας του, θα ορίσει εκείνος στον εντελλόμενο υπάλληλο τι θα πει και πως θα διαχειριστεί το χαρτοφύλακά του.
Αν θέλει τον ανακαλεί, αν θέλει αλλάζει άποψη…
Η εκλογική διαδικασία και ο περιορισμός της συζήτησης σε αυτή την ..κορυφαία στιγμή της «δημοκρατίας» (εδώ ξερνάνε) είναι αυτο-παγίδευση ολκής!
Στο θέμα λχ «αποχή».
1. Ας μην λέμε ότι δεν συντρέχει η απονομιμοποίηση του συστήματος αν πάνε να ψηφίσουν μόνο τα κομματοειδή λόγω ειδικού ενδιαφέροντος και η κοινωνία δεν προσέλθει σε αυτό τον κάργα χειραγωγημένο στιγμιαίο θεσμό.
Αυτό από μόνο του κάτι λέει και σίγουρα χτυπάει καμπάνες!
2. Από την άλλη, τίποτα δεν εμποδίζει τους ολιγάρχες να συνεχίσουν να κυβερνούν απονομιμοποιημένοι.
Άλλωστε αυτό ήδη συμβαίνει.
Τα φληναφήματα της πιο συντηρητικής και οχυρωμένης κοινωνικής επιστήμης (του συνταγματικού δικαίου) περί συμμετοχής και λαϊκής κυριαρχίας, όπως και οι νομοθετικές φωτοβολίδες για το 50%+1 των λευκών (μάλλον με τον προ δεκαετίας νόμο πάκη, άλλαξε αυτή η συνθήκη και το λευκό πηγαίνει εξ ολοκλήρου αναλογικά στα κόμματα από πάνω προς τα κάτω) είναι και αυτά αποπροσανατολιστικά.
Με λίγα λόγια, τμήμα του κόσμου έχει δίκιο να ξενερώνει και να μην συμμετέχει, αλλά δεν πρέπει να αγνοεί ότι αυτοί οι δυνάστες που νέμονται το σύστημα μέσα από το κράτος και τα εργαλεία του, θα βρουν τον τρόπο να ορίσουν την ζωή του και στην παραμικρή λεπτομέρεια με όρους αθλιότητας.
Οι κοινωνίες εξελίσσονται επαναστατικώ δικαίω, μην περιμένουμε από ερμηνευτικές συνταγματικές πομφόλυγες να προκύψουν λύσεις.
Η συζήτηση «αποχή-συμμετοχή» σε μια τέτοια εκλογική διαδικασία είναι από μόνη της οριοθετημένη στα μέτρα των ολιγαρχών.
Το ζήτημα είναι η υπέρβαση του κρατούντος ολιγαρχικού συστήματος και η θεσμική ενσωμάτωση του κόσμου, η αξίωση οι πολιτικοί από δυναστικές ελίτ να κατασταθούν εντελλόμενοι αντιπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, που θα υπάγονται στην δικαιοσύνη, θα λογοδοτούν διαρκώς και θα πολιτεύονται εκ των πραγμάτων κατά το δημόσιο σκοπό.
Πελασγός said
p.O.
μπορεῖς να ἀπαντήσεις ἄν δέν πᾶμε ὅλοι ή σχεδόν ὅλοι να ψηφίσουμε τί προτείνεις;
γιατί δέν ὅσα γράφεις εἶναι ὄμορφα ἀλλά πρακτικό κάτι ;
Θά «απονομιμοποίησουμε τό σύστημα» και στα πλαίσια ἑνο ΝΕΟΥ ΣΩΣΤΟΥ ΣΥΤΗΜΑΤΟΣ
θα ξανακαλέσουμε τόν κόσμο να ψηφισει και πάλι ;;;
και ΑΝ κάνω αποχή τότε στό νέο σύστημα που ὀνειρεύεσαι και προτείνεις τί θα πεῖς;
Νομίζω ὅτι τό να ἀναθεματίζουμε τό σύστημα για να μην ψηφίσουμε ὡς πολῖτες
και να μην χαλᾶμε τήν διάθεσή μας και τα νεῦρα μας , λέγοντας περί σάπιου συστήματος
πάντα θα τό κάνουν κάποιοι ὐποκριτές ὅπως περιφράφει καί ἕνα πολύ ὡραῖο ἄρθρο σήμερ αστό Θωρηκτό.
Γράφεις πολλά ἐνδιαφέροντα και φχαριστιέμαι να σε διαβάζω ἀλλα θέλω νά καταλάβω τήν τήν ούσία αὐτοῦ που προετείνεις.
Καλημέρα.
personal opinion said
Καλημέρα Πελασγέ!
Απλώς θεωρώ ότι η συζήτηση αποχή-συμμετοχή, γίνεται στα ασφυκτικά πλαίσια του υπάρχοντος εκλογικού συστήματος, το οποίο είναι στιγμιαίο, χειραγωγητικό και εξυπηρετικό της ολιγαρχίας.
Αν απέχουμε θα βρει το σύστημα τρόπους να λειάνει την απονομιμοποίησή του.
Άλλωστε ήδη κυβερνάνε μειοψηφίες και μάλιστα συντριπτικές.
Επομένως, αν και κατανοώ τους απέχοντες, επί της ουσίας απλά -σε αυτά τα πλαίσια- το υπάρχον σύστημα θα συνεχίζει να καταδυναστεύει όλους μας.
Θεωρώ ότι το κίνημα για παράδειγμα γτων αγανακισμένων της πλατείας Συντάγματος, απέτυχε γιατί δεν υπήρχε κοινό-αυτονόητο πρόταγμα και οι κομματάρχες από παρακολούθημα των κοινωνικών εξελίξεων, μετατράπηκαν σε υποκινητές συμφερόντων των μαγαζιών τους, καπελώνοντας -ομού με το κράτος- την παρουσία του κόσμου.
Η λύση είναι να συμφωνήσουμε ότι μπουλουκηδόν και χωρίς 2-3 βασικές αρχές, δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε κανέναν να κάνει τίποτα και θα ανακυκλώνεται η σαπίλα.
Σκέψεις απλές και εφαρμοστέες;
1. Να αξιωθεί η πλήρης συμμετοχή των κοινωνιών πχ του Αγρινίου, της Κοζάνης, των Χανίων, της Σπάρτης κλπ στη διαμόρφωση πολιτικών μέσω διαρκών δημοσκοπικών δήμων (πράγμα πανεύκολο στην εποχή μας λόγω τεχνολογικών εξελίξεων και απλότητας χρήσης* τους).
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι κομματικοί εντελλόμενοι θα πρέπει:
α. Να ανακαλούνται αν δεν πράττουν κατά τον δημόσιο σκοπό για σειρά ζητημάτων
β. Να υπάγονται στον έλεγχο της δικαιοσύνης εφόσον αυθαιρετούν και να κρίνονται ποινικά, αστικά ως προς το πεδίο των ευθυνών τους. Τα περί «πολιτικής ευθύνης» είναι φληναφήματα. Ο Αριστοτέλης ορίζει ότι το πολιτικό αδίκημα είναι βαρύτερο από το κοινό έγκλημα, γιατί βλάπτει πολλούς, ολόκληρη την κοινωνία.
Αυτές είναι μόνο κάποιες βασικές αρχές πολύ στοιχειώδεις για να τείνει να γίνει αντιπροσωπευτικότερο το σύστημα και όχι οι κατά τόπους κομματάρχες και οι περιξ αυτών όπως και οι ομάδες συμφερόντων να ορίζουν την αντζέντα των πολιτικών.
Με λίγα λόγια να νιώσουν την καυτή ανάσα της κοινωνίας των πολιτών και όχι να διαλέγονται με τοπικούς Γκρούεζες, κομματάρχες, ομάδες πίεσης κ.λπ, αλλά την πολιτική να την υπαγορεύουν ακηδεμόνευτα οι εντολείς της πολιτικής, δηλ. το σύνολο της κοινωνίας.
*Για τους υπερήλικες ή για όσους τέλος πάντων είναι διαδικτυακά αναλφάβητοι και δεν είναι σε θέση να σερφάρουν, υπάρχει σαφέστατα η δυνατότητα πρόβλεψης μυστικής και ασφαλούς επικύρωσης των απόψεών τους, άλλωστε είδα όταν πήγα να ψηφίσω ανθρώπους που δεν ήξεραν καν να διαβάσουν τα ψηφοδέλτια και παρόλα αυτά βρέθηκε πρόνοια και ψήφισαν χωρίς να παραβιάζεται η μυστικότητα της ψήφου.
Πελασγός said
Τό νά γινει ὅσο τό δυνατόν πιό ἀντιπροσωπευτικό τό σύστημα καί de facto οὐσιωδῶς δημοκρατικότερο
σέ ἀντίθεση τό περισσότερο κατ`επίφασιν δημοκρατικό ὅπως εἶναι σήμερα, ἀποτελεῖ σίγουρα ἐπιδίωξή ὅλων μας.
Τό ὅτι τό σύστημα πχ (ὄχι ἁπλή ἀναλογική) εἶναι προβληματικό δέν διαφωνῶ ,
αὐτό πού λέω εἶναι ὅτι πέραν τοῦ ὅποιου συστήματος καλοῦ-κακοῦ
ὅσοι θεωροῦμε τούς εαυτούς μας πολῖτες ὀφείλουμε να συμμετέχουμε.
Παράλληλα θα φτιάξει ή θα χειροτερέψει τό σύστημα ἐκλογῶν.
Ἡ συμμετοχή μας ὅμως ὡς πολιτῶν που ἀσχολοῦνται , προβληματίζονται , συζητοῦν καί ἐν τέλει συμμετέχουν
εἶναι θεμελιῶδης γιά τήν λειτουργία τῆς Δημοκρατίας και ἀντικατροπτίζεται σέ μεγᾶλο βαθμό
στήν ποιότητα τῆς δημοκρατίας μας.
Στήν ἴδια σωστή κατεύθυνση εἶναι λοιπόν τόσο ἡ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ που πολύ σωστά ἐπισημένεις,
ὅσο καί ἡ ἐπιβεβλημένη κατά την γνώμη μου με τήν συμμετοχή μας στίς ἐκλογές κα’ΟΧΙ ἡ ἀποχή.
Ἔχει σημασία λοιπόν ἠ συζήτηση γά τήν ἀποχή ἔστω και σέ ἕνα τέτοιο λάθος πλαίσιο.
Σέ αὐτά που προτείνεις συμφωνῶ.Τό ψηφιακό ἤ ὄχι τη ψήφου δέν εἶναι πρόβλημα
ἄν καί δέν ἔχω καταλήξει γαι να εἶμαι εἰλικρινής ἄν θέλω να ψηφίζουμε ἠλεκτρονικά.
Ἔχω τήν ἐντύπωση ὅτι περισσότερο θα μαγειρεύονται ἔτσι τα πράγματα.
Τα ψηφοδέλτια κατατίθενται στό πρωτοδικείο σφραγισμένα , μέ ὑποφραφές με τον γραφικό χαρακτήρα τοῦ ἀντιπροσώπου και τα μετρᾶς τα ξαναμετρᾶς, χειροπιαστά.Ἀλλά δέν εἶναι τό θέμα αὐτό αὐτή τή στιγμή.
Μέ κάλυψες και εὐχαριστῶ για τήν ἀπάντηση.
Ἡ δική μου ἐντύπωση εἶναι ὅτι τελικά δέν διαφωνοῦμε στήν ΟΥΣΙΑ γιατί κα’σύ ὑπέρ τῆς συμμετοχῆς εἶσαι.
Καλή συνέχεια.
personal opinion said
Φίλε Πελασγέ, μόνο μια κρίσιμη επισήμανση να κάνω.
Δεν σύνιστά δημοκρατία το πολίτευμά μας, άσχετα αν εξ αποφάσεως την ονομάτισαν έτσι, δεν συνιστά ουδέ καν αντιπροσώπευση.
Είναι ένα σύστημα που την απόφαση για τις πολιτικές την διαμορφώνουν οι ολιγαρχικές συμμορίες που νέμονται το κράτος και για λόγους νομιμοποίησης μας λένε να ψηφίζουμε κάθε 4-5 χρόνια μεταξύ των «εναλλάκτικών» που έχουν διαμορφώσει οι κομματικοί μηχανισμοί.
Στην ουσία την πολιτική δεν την υπαγορεύει η κοινωνία μέσω των εκλογών, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους.
Την υπαγορεύουν οι ομάδες συμφερόντων που παρασιτούν μέσω του κρατικού κορβανά και της διαχείρισης των χρημάτων της κοινωνίας (φόροι άμεσοι και έμμεσοι, εισφορές κλπ…).
Με λίγα λόγια αναφέρομαι σε ριζική αλλαγή του συστήματος, όπου τις πολιτικές θα τις υπαγορεύει η κοινωνία πχ μέσω κατά τόπους δημοσκοπικών δήμων, διαρκώς, με ποινικό και αστικό έλεγχο της δικαιοσύνης για βλαπτικές πράξεις εις βάρος του δημοσίου σκοπού.
+
Έτσι για τυπικούς λόγους να κάνω και μια διάκριση αν μου επιτρέπεις:
-Αντιπροσώπευση, είναι το σύστημα όπου ο λαός εντέλλεται και η πολιτεία εφαρμόζει με όρους πραγματικής ευθύνης και διαρκούς ελέγχου τις αποφάσεις της κοινωνίας των πολιτών, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα ανάκλησης των πολιτικών.
-Δημοκρατία, είναι κάτι μεταγενέστερο και θέλει το δικό του βιολογικό χρόνο, αφορά στην έννοια της αυτοκυβέρνησης της κοινωνίας, όπου το κράτος έχει έναν απλά εργαλειακό, διεκπαιρεωτικό χαρακτήρα.
Το σύστημά μας, είναι προ-αντιπροσωπευτικό, παραμένει φεουδαρχικό στην ιδιοκτησία του (κράτους) με την κοινωνία να είναι εγκιβωτισμένη στην ιδιωτεύση, οπότε οι πολιτικές να παράγονται όχι προς όφελός της αλλά προς όφελος των νομέων ολιγαρχών του δημόσιου χώρου.
(Για περισσότερα και πιο σωστά μελέτησε αν θες το έργο του πολιτικού επιστήμονα Γιώργου Κοντογιώργη,που τα λέει πιο τεκμηριωμένα και κατανοητά)
Πελασγός said
Τό εἶδα τώρα το τελευταῖο σου σχόλιο.
Δέν εἶμαι πρόχειρος να ἀπαντήσω σέ ὅσα ἐνδιαφέροντα θέτεις.
Γιά πολλά δέν εἶμαι καί γώ κατασταλαγμένος.
Ἕνα πρᾶγμα μόνο πῶ γιά τήν ὥρα , ἔχει κάποιες παγῖδες αὐτό περί
ἀμεσοδημοκρατίας, γιατί νομίζω αὐτή εἶανι ἡ ὀπρική τοῦ Κοντογιώργη, ἔχω κάποιες ἐπιφυλάξεις.
Τα συμφέροντα που παρασιτοῦν σήμερα μόνον με ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ἐξαφανίζονται τελείως.Αὐτό πιστεύω.
Τα συμφέροντα βέβαια δέν καρπώνονται μόνον τα χρήματα και τήν οἰκονομική ἰσχύ τοῦ τόπου ἀλλά παράλληλα λειτουργουν γιά να κάνουν την Ἑλλάδα κάμπινκγ λαθρομεταναστῶν καί ἐν γένει συντελοῦν με τη στάση τους στόν ἀφελληνισμό μας.Δυστυχῶς ἡ ἀστική τάξη σήμερα δέν ἔχει καθόλου ἐθνικό προσανατολισμό.Μόνον τούς Ἠπειρῶτες ἐθνικούς εὐεργέτες να σκεφτοῦμε καταλαβαίνουμε που βρισκόμαστε σήμερα.Για να μην πῶ γιά τόν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΩΝΑΣΗ.
Ἀλλά δέν εἶναι ὥριμος ὁ λαός, καί ἴσως να μήν εἶναι και ὁ πλέον ἔξυπνος τρόπος μία ἐπανάσταση ἐθνική-πατριωτική – κοινωνική-δημοκρατική.
Ἀλλά ἀπὸ τὴν ἄλλη τα συμφέροντα εἶναι σάν τούς μύκητες,
σέ ἕνα ὁριμένο ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ ἀριθμό δέν ένοχλοῦν το λαό ,
τή δημοκρατία. Σήμερα ὅμως κοντεύει ν ανοσήσει ὅλο τό σῶμα τῆς χώρας ,
ἔχουμε φτάσει σέ σημεῖο να εἴμαστε πλήρως ὑποτελεῖς στα συνφέροντα ,
καί σε’ ἐπίπεδο κοινωνίας ἀλλά πρωτίστως σέ ΕΠΙΠΕΔΟ πολιτεύματος
σέ συμφέροντα και ντ@β@ντῆδες που ἔλεγε καί ὁ ἄλλος.
Ἐδῶ θά`μαστε πρῶτα ὁ Θεός τα ξαναλέμε.
Καλό βράδυ.
personal opinion said
Καλό βράδυ Πελασγέ, σωστά μιλάς δεν διαφωνύμε.
ίσα-ίσα δεν μιλάει για αυτή τη καραμέλα περί αμεσοδημοκρατίας ο Κοντογιώργης, αλλά για πραγματική και όχι τύποις αντιπροσώπευση, σε πρώτη φάση.
Η δημοκρατία, όπως λέει, ως σύστημα είναι πραγματικό γεγονός, δεν υπάρχει «αμεση» «εμμεση» αλλά ή είναι δημοκρατία ή κάτι άλλο.
όπως και να έχει, όπως λες, πρώτα ο Θεός, τα ξαναλέμε.
Χαιρετώ φίλε