Ἡ μάχη στό Βελεστῖνο (15 – 18 Ἀπρ. 1897)

Η Ταξιαρχία Σμολένσκη είχε αναπτυχθεί αμυντικά στους λόφους του Βελεστίνου και δεχόταν σφοδρή επίθεση, ενώ η μάχη κράτησε όλη την ημέρα με αιματηρές τουρκικές επιθέσεις, που δεν διεκόπησαν μήτε όταν άρχισε να πέφτει κατακλυσμιαία βροχή με χοντρό χαλάζι.

Γράφει ο Πάγκαλος:
«Η τουρκική επίθεσις ήτο σφοδρά και τμήματα τινά εκάμφθησαν…Αλλά ο Σμολένσκης δεν ήτο εκ των ανθρώπων που κλονίζονται με την πρώτην ατυχίαν. Ωδήγησεν αυτοπροσώπως προς την απειλούμενην πτέρυγα τμήμα της εφεδρείας του, συνεκράτησεν τους υποχωρούντας και, ου μόνον επανέφερεν τους φυγάδας εις τας θέσεις των, αλλά και δι ερρωμένης αντεπιθέσεως απώθησεν τον εχθρόν εις αρκετήν απόστασιν.
 Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Σμολένσκης, ήτο ανήρ υψηλού αναστήματος και με ευρύτατους ώμους, πραγματικός γίγας. Κατά την στιγμήν της κρίσεως, ανεφάνη εις το μέσον των υποχωρούντων και, κρατών, πάλλων ογκώδη ράβδον δια της δεξιάς, ανεφώνησεν με την βαρείαν φωνήν του:
«Ντροπή σας! Φωνάζατε ζήτω ο πόλεμος και τώρα φεύγετε σαν γυναικούλες!»
Το αποτέλεσμα υπήρξε άμεσον. Οι φυγάδες εσταμάτησαν, ανεστράφησαν και ανακατέλαβαν τας θέσεις των. Το επεισόδιον αυτό, το οποίον μου αφηγήθει αυτόπτης μάρτυς, ο αείμνηστος Χατζηανέστης, υπασπιστής του Σμολένσκη, αποδεικνύει την υψίστη σημασίαν που έχει εν πολέμω η προσωπική αξία του αρχηγού και η άμεσος παρέμβασίς του εις ωρισμένας κρισίμους στιγμάς του αγώνος»

Ο Μαζαράκης πλέκει το εγκώμιο του Σμολένσκη και γράφει:
«Ο κόσμος είχε ανάγκη κάπου να αναπαύσει το βλέμμα του και δι αυτό εθεοποίησε τον Σμολένσκη. Αν είχε την φιλοδοξία και την ικανότητα ηδύνατο να γίνει τότε δικτάτωρ. Αλλά ήτο μικρότερος των περιστάσεων»
Ο Μαζαράκης στη συνέχεια διακωμωδεί τους υπευθύνους του πολέμου και βλέπει με καλό μάτι μια επανάσταση για την απομάκρυνση της Βασιλείας από την Ελλάδα, πράγμα που έκανε αργότερα ο Πλαστήρας.

Την σημασία της μάχης του Βελεστίνου και η σφοδρότητά της αποδεικνύουν οι απώλειες των εμπλεκομένων:
«Κατά την μάχην η γενναιότητα των τούρκων υπήρξε παραδειγματική.. το πυρ του Ελληνικού πεζικού καταστρεπτικόν…η δράσις του πυροβολικού αποτελεσματική και η κατανάλωσις των πυρομαχικών εκατέρωθεν τεραστία. Αι απώλειαι των τούρκων ανήρχοντο εις 1.300 νεκρούς και τραυματίες. Αι απώλειαι των Ελλήνων συνίστατο εις 30 νεκρούς και 100 περίπου τραυματίας»

Ο Σμολένσκη μετά το τέλος της μάχης τηλεγράφησε στην Αθήνα την επιτυχία με την παροιμιώδη φράση:
«Η Ταξιαρχία μου πλέει εις το αίμα».
Η Κυβέρνηση συνεχάρη ολόθερμα με το πιο κάτω τηλεγράφημα:
«Το Υπουργικόν Συμβούλιον, συγκεκινημένον, εκφράζει υμίν και εις τον υφ’ υμάς γενναίον στρατόν, την ευγνωμοσύνην του Έθνους δια τας λαμπράς υμών νίκας, δικαιώσας την τιμήν του στρατού και της χώρας».
Στην Βουλή εγκωμιάστηκε ως ο νικητής του Βελεστίνου.

(Ἀπόσπασμα ἀπό ἄρθρο τοῦ lerakis.blogspot.gr)