Πες το με ποίηση (38… στη Ο Θείος Βράχος | |
ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΤΜΑΝΗ στη Η οξεία κραυγή των αμνών | |
Παναγιωτης σχοινεζος στη Συνταγματάρχης Δημήτρης Θεοτόκ… | |
ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚ στη Gatestone Institute: Στην Ευρώ… | |
PETSAGGOURAKIS στη Μελέτιος Μεταξάκης, ο μασώνος… |
Posted by Μέλια στο 24 Φεβρουαρίου, 2014
Πηγή: ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ
This entry was posted on 24 Φεβρουαρίου, 2014 στις 4:01 μμ and is filed under Αναδημοσιεύσεις, ΜΕΛΙΑ, Ποίηση. Με ετικέτα: ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, ή trackback from your own site.
Πετροβούβαλος said
«Yπήρχε κάποτε στο Τέξας ένας κτηνοτρόφος, Samuel Maverick το όνομά του. Ο κτηνοτρόφος αυτός δεν είχε τα γελάδια του σημαδεμένα. Μια μέρα, το κοπάδι σκιάχτηκε, πήρε δρόμο και ανακατώθηκε με τα γελάδια του γείτονα. Τελικά το ξεδιάλεγμα έγινε με κανόνα πως όσα δεν είχαν πουθενα σημάδεμα ήταν του Maverick. Με τη λέξη αυτή, maverick, ονομάστηκε κάθε ζωντανό που δεν είχε σημάδι και που, παλαιότερα, ανήκε νόμιμα σε όποιον το έβρισκε πρώτος και το σημάδευε εκείνος. Από τότε το ουσιαστικό maverick σημαίνει μεταφορικά όποιον δεν έχει σημαδευτεί πως ανήκει πουθενά, σε κανένα κόμμα ή παράταξη, σημαίνει τον ελεύθερο, τον ανεξάρτητο άνρθωπο γενικά. Και ο ποιητής, περισσότερο από κάθε άλλον, είναι μέσα στο κοινωνικό κοπάδι το maverick της κοινωνίας, το ασημάδευτο ζωντανό, με την άγραφη εντολή να κρατάει πάντα το πνεύμα του – και μαζί και το πνεύμα του λαού του – αδούλωτο.
Μιά από τις κεντρικές αρτηρίες της κυκλοφορίας του πνεύματος αυτού λογίζεται και η γλώσσα των ανθρώπων».
Ζήσιμος Λορεντζάτος, «Μελέτες», τόμος β’ σελ 382, εκδόσεις ΔΟΜΟΣ 1994.
Έχει να γίνει πολύ «ξεσκαρτάρισμα» στην εποχή μας… «Ξεσκαρτάρισμα» που θα το κάνουν οι επόμενες εποχές, προς πείσμα των «διανοουμένων» που ΑΦΟΥ γιόρτασαν στο πάρτυ της πνευματικής ταπεινώσεως της αντιπολιτεύσεως, τώρα το παίζουν «πνευματικοί άνθρωποι», «επαναστατημένοι» κλπ. Το ζουμί: Και ο ποιητής, περισσότερο από κάθε άλλον, είναι μέσα στο κοινωνικό κοπάδι το maverick της κοινωνίας, το ασημάδευτο ζωντανό, με την άγραφη εντολή να κρατάει πάντα το πνεύμα του – και μαζί και το πνεύμα του λαού του – αδούλωτο .
Πάντα και όχι ευκαιριακά
momyof6 said
Καταπληκτικό ποίημα…συγκινήθηκα…
θυμήθηκα την γιαγιά μου- ζωντανή Παράδοση…τα λόγια της και ο ιστορίες που μας διηγούνταν μείναν χαραχμένα στη μνήμη και στην καρδιά μου και κανείς δεν μπορεί να τα αναιρέσει…έζησε πολλά στη ζωή της, πέρασε από πολέμους, ξεσπιτώθηκε για να γλυτώσει από του «απελευθερωτές»…κρύφτηκε μέρες νηστικιά με άλλα κορίτσια για να σωθεί από την αναγκαστική στρατολόγηση…και τα διηγούνταν τόσο αμερόληπτα, τόσο αληθινά, χωρίς φανατισμούς και κακίες…και ενώ κάποιοι από τους «κακούς», που τότε την κυνηγούσαν, ζούσαν ακόμα, κακία δεν κρατούσε στην ψυχή της…όμως θυμόταν, δεν ξεχνούσε…
Μέλια said
«Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλείν» είπε ο Χριστός Αλεξία μου, το μίσος και και η κακία φθείρουν ανεπανόρθωτα την ψυχή μας…
Η γιαγιά σου ήταν σοφή γυναίκα!